The historic women’s suffrage march on Washington - Michelle Mehrtens

Çeviri: Gözde Alpçetin Gözden geçirme: Ozan Uludağ

On March 3, 1913,

3 Mart 1913 tarihinde

protesters parted for the woman in white:

protestocular, beyaz giymiş bir kadına yer açıyordu:

dressed in a flowing cape and sitting astride a white horse,

dökümlü peleriniyle beyaz bir atın üstünde duran

the activist Inez Milholland was hard to miss.

aktivist Inez Milholland'ı fark etmemek mümkün değildi.

She was riding at the helm of the Women’s Suffrage Parade-

Kadınlara oy hakkı için ülke çapında yapılan

the first mass protest for a woman’s right to vote on a national scale.

ilk toplu protesto olan Kadınlar Yürüyüşü'nün başındaydı.

After months of strategic planning and controversy,

Aylar süren stratejik planlama ve tartışmalardan sonra,

thousands of women gathered in Washington D.C.

binlerce kadın, başkent Washington'da bir araya geldi.

Here, they called for a constitutional amendment granting them the right to vote.

Kadınlara oy hakkı tanınması için anayasal değişiklik talep ettiler.

By 1913, women’s rights activists had been campaigning for decades.

1913'e kadar, kadın hakları aktivistleri on yıllardır mücadele veriyorlardı.

As a disenfranchised group,

Haklarından mahrum edilmiş bir topluluk olarak kadınlar

women had no voice in the laws that affected their– or anyone else’s– lives.

onların -veya herhangi birinin- hayatını etkileyen yasalarda söz sahibi değildi.

However, they were struggling to secure broader support for political equality.

Yine de politik eşitlik için daha geniş destek elde etmekte zorlanıyorlardı.

They’d achieved no major victories since 1896,

Utah ve Idaho'da kadınlara oy verme hakkının tanındığı

when Utah and Idaho enfranchised women.

1896'dan beri önemli bir zafer elde edememişlerdi.

That brought the total number of states which recognized a women’s right to vote

Böylelikle, kadınların oy verme hakkını tanıyan

eyalet sayısı 4'e çıkmıştı.

to four.

A new, media-savvy spirit arrived in the form of Alice Paul.

Medyadan anlayan yeni bir isim olan Alice Paul'le taze kan geldi.

She was inspired by the British suffragettes,

1900'lerin başında cezaevinde açlık grevi yapan

who went on hunger strikes and endured imprisonment in the early 1900s.

İngiliz kadın hakları aktivistlerinden etkilenmiş biriydi.

Rather than conduct costly campaigns on a state-by-state basis,

Eyalet bazında, maliyetli kampanyalar yürütmek yerine

Paul sought the long-lasting impact of a constitutional amendment,

Paul ülke çapında kadınların oy verme hakkını koruyacak

which would protect women’s voting rights nationwide.

uzun vadede etkili bir anayasal değişiklik çabasındaydı.

As a member of the National American Women Suffrage Association,

Amerikan Ulusal Kadın Oy Hakkı Derneği'nin bir üyesi olarak

Paul proposed a massive pageant to whip up support and rejuvenate the movement.

Paul hareketi canlandıracak ve desteği arttıracak kitlesel bir yürüyüş önerdi.

Washington authorities initially rejected her plan-

Washington yetkilileri ilk önce bu planı reddetti.

and then tried to relegate the march to side streets.

Sonraysa yürüyüşü ara sokaklara hapsetmeye çalıştı.

But Paul got those decisions overturned

Fakat bu kararlara boyun eğmeyen Paul,

and confirmed a parade for the day before the presidential inauguration

Woodrow Wilson'ın göreve başlama töreninden bir gün önce yapılacak

bir yürüyüş örgütledi.

of Woodrow Wilson.

This would maximize media coverage

Böylece hem medyanın hem de

and grab the attention of the crowds who would be in town.

ertesi günkü tören için kente gelen kitlenin ilgisi çekilecekti.

However, in planning the parade,

Ama yürüyüşü planlarken

Paul mainly focused on appealing to white women from all backgrounds,

Paul esasen, ırkçı olanlar da dahil olmak üzere, her kesimden

including those who were racist.

beyaz kadına hitap etmeye odaklanıyordu.

She actively discouraged African American activists

Afroamerikan aktivist ve örgütlerin

and organizations from participating-

katılımını önlemeye çalıştı.

and stated that those who did so should march in the back.

Onların kortejin arkasında yer almasını istedi.

But black women would not be made invisible in a national movement

Ancak siyahi kadınlar, oluşumuna katkı verdikleri bir ulusal harekette

they helped shape.

görünmez olamazdı.

On the day of the march,

Yürüyüş günü,

Ida B. Wells-Barnett,

Ida B. Wells-Barnett adlı

a ground-breaking investigative journalist and anti-lynching advocate,

linç karşıtı, öncü bir araştırmacı gazeteci,

arkalara gitmeyi reddedip gururla Illinois pankartının altında yürüdü.

refused to move to the back and proudly marched under the Illinois banner.

The co-founder of the NAACP, Mary Church Terrell,

NAACP'nin kurucularından Mary Church Terrell,

joined the parade with the 22 founders of the Delta Sigma Theta Sorority,

Howard Üniversitesi'nden kadın öğrencilerin kurduğu bir örgüt olan

an organization created by female students from Howard University.

Delta Sigma Theta Topluluğu'nun 22 kurucusuyla yürüyüşe katıldı.

In these ways and more,

Bu ve benzeri biçimlerde,

black women persevered despite deep hostility

siyahi kadınlar, hareketteki beyaz kadınların düşmanlığına

from white women in the movement,

büyük bir politik ve fiziksel riski

and at great political and physical risk.

göze alarak direndiler.

On the day of the parade,

Yürüyüş günü,

suffragists assembled to create a powerful exhibition.

oy hakkı savunucuları, güçlü bir gösteri için toplandılar.

The surging sections of the procession included international suffragists,

Uluslararası kadın oy hakkı savunucuları, ressam, sanatçı ve iş insanları da

artists, performers and business-owners.

kalabalıklaşan kitle içinde yer alıyordu.

Floats came in the form of golden chariots;

Altın renkli savaş arabaları, dev bir Özgürlük Çanı

an enormous Liberty Bell; and a map of enfranchised countries.

ve oy hakkı tanıyan ülkelerin haritası yürüyüşte yerini almıştı.

Hazine Binası'nın merdivenlerinde

On the steps of the Treasury Building,

performers acted out the historical achievements of women to a live orchestra.

sanatçılar kadınların tarihi başarılarını canlı bir orkestra ile sergilediler.

The marchers carried on even as a mob blocked the route,

Yollarını keserek hakaret eden, tüküren, izmarit atan

hurling insults and spitting at women,

ve fiziksel saldırıda bulunan

tossing cigars, and physically assaulting participants.

güruha rağmen kadınlar yürüyüşe devam ettiler.

The police did not intervene,

Polis müdahale etmedi.

and in the end, over 100 women were hospitalized.

Neticede 100'ü aşkın kadın hastaneye kaldırıldı.

Their mistreatment, widely reported throughout the country,

Gördükleri eziyet ülke çapında haberlere konu edildi.

catapulted the parade into the public eye—

Yürüyüşü kamuoyunun gündemine taşıdı.

and garnered suffragists greater sympathy.

Kadın oy hakkı savunucuları büyük bir sempati topladı.

National newspapers lambasted the police,

Ulusal gazeteler polise tepki gösterdi

and Congressional hearings investigated their actions during the parade.

ve Kongre Mahkemesi polisin yürüyüş sırasındaki tutumunu soruşturdu.

After the protest, the "Women’s Journal" declared,

Protestodan sonra, "Kadın Dergisi" şöyle yazıyordu:

“Washington has been disgraced. Equal suffrage has scored a great victory."

"Washington rezil oldu. Oy hakkı mücadelesi büyük bir zafer kazandı."

In this way,

Böylelikle,

the march initiated a surge of support for women’s voting rights

yürüyüş, kadınların oy hakkına yönelik desteğin artmasını sağladı.

that endured in the coming years.

Bu destek sonraki yıllarda da sürdü.

Suffragists kept up steady pressure on their representatives,

Kadın oy hakkı savunucuları, temsilcilerine baskı yapmayı sürdürdüler.

attended rallies, and petitioned the White House.

Gösteriler düzenlediler ve Beyaz Saray'a dilekçe verdiler.

Inez Milholland, the woman on the white horse,

Inez Milholland, beyaz atın üstündeki kadın,

campaigned constantly throughout the United States,

kronik sağlık sorunlarına rağmen,

despite suffering from chronic health problems.

ABD genelinde kampanyalar düzenlemeyi sürdürdü.

She did not live to see her efforts come to fruition.

Çabalarının semeresini görmeye ömrü yetmedi.

In 1916,

1916'da kadın oy hakkına dair

she collapsed while giving a suffrage speech and died soon after.

bir konuşma yaparken yere yığıldı, çok geçmeden öldü.

According to popular reports,

Anlatılanlara göre son sözleri şöyleydi:

her last words were,

“Mr. President, how long must women wait for liberty?”

"Sayın Başkan,

kadınlar, özgürlük için daha ne kadar bekleyecekler?"

Though full voting inclusion would take decades,

Genel oy hakkının tanınması on yıllar alsa da

in 1920, Congress ratified the 19th amendment,

1920'de Kongre 19. yasa değişikliğini onaylayarak

finally granting women the right to vote.

kadınlara oy hakkını nihayet tanımış oldu.