The historic women’s suffrage march on Washington - Michelle Mehrtens

Translator: Varintorn Tacha Reviewer: Natthapat Mardech

On March 3, 1913,

ในวันที่ 3 มีนาคม ปี ค.ศ. 1913

protesters parted for the woman in white:

นักประท้วงทั้งหลายหลีกทางเพื่อสตรีในชุดขาว

dressed in a flowing cape and sitting astride a white horse,

ผู้สวมใส่เสื้อคลุมพลิ้วไหวบนม้าขาว

the activist Inez Milholland was hard to miss.

เป็นเรื่องยากที่จะมองไม่เห็นนักเคลื่อนไหว อิเนซ มิลฮอลแลนด์

She was riding at the helm of the Women’s Suffrage Parade-

เธอถือหางเสือของการเดินขบวน เรียกร้องสิทธิทางการเมืองของสตรี

the first mass protest for a woman’s right to vote on a national scale.

เป็นการประท้วงครั้งใหญ่ครั้งแรกเพื่อสิทธิ ของผู้หญิงในการลงคะแนนเสียงในระดับชาติ

After months of strategic planning and controversy,

หลังจากร่วมหลายเดือน ของการวางแผนเชิงกลยุทธ์และการโต้เถียง

thousands of women gathered in Washington D.C.

ผู้หญิงหลายพันคนมารวมตัวกัน ที่กรุงวอชิงตัน ดี.ซี.

Here, they called for a constitutional amendment granting them the right to vote.

ที่นี่ พวกเธอเรียกร้องให้มีการแก้ไข รัฐธรรมนูญเพื่อให้สิทธิในการลงคะแนนเสียง

By 1913, women’s rights activists had been campaigning for decades.

ภายในปี ค.ศ. 1913 นักเคลื่อนไหว เพื่อสิทธิสตรีได้รณรงค์มานานหลายทศวรรษ

As a disenfranchised group,

ในฐานะกลุ่มที่ถูกกีดกันสิทธิ

women had no voice in the laws that affected their– or anyone else’s– lives.

ผู้หญิงไม่มีเสียงในกฎหมายที่ส่งผลกระทบ ต่อชีวิตของพวกเธอหรือของใครก็ตาม

However, they were struggling to secure broader support for political equality.

อย่างไรก็ตาม พวกเธอกำลังดิ้นรนเพื่อ ความเท่าเทียมกันทางการเมืองในวงกว้าง

They’d achieved no major victories since 1896,

พวกเขาไม่ได้รับชัยชนะใด ๆ เลย นับตั้งแต่ปี ค.ศ. 1896

when Utah and Idaho enfranchised women.

เมื่อรัฐยูทาห์และรัฐไอดาโฮให้สิทธิสตรี

That brought the total number of states which recognized a women’s right to vote

นั่นทำให้จำนวนรัฐทั้งหมด ที่ยอมรับสิทธิสตรีในการลงคะแนนเสียง

to four.

เป็นสี่รัฐ

A new, media-savvy spirit arrived in the form of Alice Paul.

จิตวิญญาณใหม่ที่เข้าใจสื่อมาถึง ในรูปแบบของอลิซ พอล

She was inspired by the British suffragettes,

เธอได้รับแรงบันดาลใจจาก กลุ่มเรียกร้องสิทธิสตรีในอังกฤษ

who went on hunger strikes and endured imprisonment in the early 1900s.

ซึ่งอดอาหารประท้วงและต้องทนกับ การถูกจำคุกในช่วงต้นทศวรรษ 1900

Rather than conduct costly campaigns on a state-by-state basis,

แทนที่จะดำเนินการรณรงค์ ที่มีค่าใช้จ่ายสูงในแต่ละรัฐ

Paul sought the long-lasting impact of a constitutional amendment,

พอลแสวงหาผลกระทบ ที่ยาวนานของการแก้ไขรัฐธรรมนูญ

which would protect women’s voting rights nationwide.

ซึ่งจะคุ้มครองสิทธิ ในการลงคะแนนเสียงของสตรีทั่วประเทศ

As a member of the National American Women Suffrage Association,

ในฐานะสมาชิกของสมาคมสิทธิ ออกเสียงเลือกตั้งของสตรีอเมริกันแห่งชาติ

Paul proposed a massive pageant to whip up support and rejuvenate the movement.

พอลเสนอให้มีการประกวดครั้งใหญ่ เพื่อสนับสนุนและฟื้นฟูการเคลื่อนไหว

Washington authorities initially rejected her plan-

ในตอนแรกทางการวอชิงตันปฏิเสธแผนของเธอ

and then tried to relegate the march to side streets.

จากนั้นจึงพยายามผลักไส การเดินขบวนให้อยู่ริมถนน

But Paul got those decisions overturned

แต่พอลกลับพลิกการตัดสินใจเหล่านั้น

and confirmed a parade for the day before the presidential inauguration

และยืนยันให้มีการจัดขบวนพาเหรดหนึ่งวัน ก่อนการเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดี

of Woodrow Wilson.

ของวูดโรว์ วิลสัน

This would maximize media coverage

สิ่งนี้จะเพิ่มความครอบคลุมของสื่อให้สูงสุด

and grab the attention of the crowds who would be in town.

และดึงดูดความสนใจของฝูงชนที่จะอยู่ในเมือง

However, in planning the parade,

อย่างไรก็ตาม ในการวางแผนขบวนพาเหรด

Paul mainly focused on appealing to white women from all backgrounds,

พอลเน้นไปที่การดึงดูดผู้หญิงผิวขาว จากทุกภูมิหลังเป็นหลัก

including those who were racist.

รวมถึงผู้ที่เหยียดเชื้อชาติด้วย

She actively discouraged African American activists

เธอกีดกันนักเคลื่อนไหวและองค์กร

and organizations from participating-

แอฟริกันอเมริกันอย่างแข็งขันไม่ให้เข้าร่วม

and stated that those who did so should march in the back.

และระบุว่า ผู้ที่จะเข้าร่วม ควรเดินขบวนทางด้านหลัง

But black women would not be made invisible in a national movement

แต่ผู้หญิงคนดำจะไม่ยอมไร้ตัวตน ในขบวนการระดับชาติ

they helped shape.

ที่พวกเธอช่วยสร้าง

On the day of the march,

ในวันเดินขบวน

Ida B. Wells-Barnett,

ไอดา บี. เวลส์-บาร์เน็ตต์

a ground-breaking investigative journalist and anti-lynching advocate,

นักข่าวสืบสวนแนวหน้า และผู้สนับสนุนต่อต้านการลงประชาทัณฑ์

refused to move to the back and proudly marched under the Illinois banner.

ปฏิเสธที่จะย้ายไปอยู่ด้านหลังและเดินขบวน อย่างภาคภูมิใจภายใต้ธงของรัฐอิลลินอยส์

The co-founder of the NAACP, Mary Church Terrell,

แมรี เชิร์ช เทอร์เรล ผู้ร่วมก่อตั้งเอ็นเอเอซีพี

joined the parade with the 22 founders of the Delta Sigma Theta Sorority,

เข้าร่วมขบวนพาเหรดพร้อมกับผู้ก่อตั้ง 22 คนของ สมาคมสตรีเดลต้า ซิกมา ทีต้า

an organization created by female students from Howard University.

ซึ่งเป็นองค์กรที่สร้างขึ้น โดยนักศึกษาหญิงจากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด

In these ways and more,

ด้วยวิธีการเหล่านี้ ฯลฯ

ผู้หญิงผิวดำยังยืนหยัดต่อ แม้จะมีความเกลียดชังอย่างสูง

black women persevered despite deep hostility

from white women in the movement,

จากผู้หญิงผิวขาวในขบวนการ

and at great political and physical risk.

และต้องตกอยู่ในความเสี่ยงทางการเมือง และทางกายภาพอย่างมาก

On the day of the parade,

ในวันเดินขบวน

suffragists assembled to create a powerful exhibition.

นักเรียกร้องสิทธิสตรีรวมตัวกัน เพื่อสร้างนิทรรศการอันทรงพลัง

The surging sections of the procession included international suffragists,

ขบวนแห่ที่พลุ่งพล่านมีทั้ง ผู้เรียกร้องสิทธิเรียกร้องจากต่างประเทศ

artists, performers and business-owners.

ศิลปิน นักแสดง และเจ้าของธุรกิจ

Floats came in the form of golden chariots;

ขบวนแห่มาในรูปของรถม้าศึกสีทอง

an enormous Liberty Bell; and a map of enfranchised countries.

ระฆังเสรีภาพขนาดมหึมา และแผนที่ประเทศที่ได้รับสิทธิ

On the steps of the Treasury Building,

บนขั้นบันไดของอาคารกรมธนารักษ์

performers acted out the historical achievements of women to a live orchestra.

นักแสดง แสดงความสำเร็จทางประวัติศาสตร์ ของผู้หญิงในวงออเคสตราแสดงสด

The marchers carried on even as a mob blocked the route,

ผู้เดินขบวนยังคงเดินต่อไป แม้กลุ่มฝูงชนจะกีดขวางเส้นทาง

hurling insults and spitting at women,

พ่นคำดูหมิ่นและถ่มน้ำลายใส่ผู้หญิง

tossing cigars, and physically assaulting participants.

ขว้างปาบุหรี่ และทำร้ายร่างกายผู้เข้าร่วม

The police did not intervene,

ตำรวจทำเพิกเฉยต่อสิ่งที่เกิดขึ้น

and in the end, over 100 women were hospitalized.

และในที่สุดทำให้มีผู้หญิงกว่า 100 ราย ถูกนำตัวไปรักษาในโรงพยาบาล

Their mistreatment, widely reported throughout the country,

การกระทำทารุณของพวกเขา ซึ่งมีการรายงานอย่างกว้างขวางทั่วประเทศ

catapulted the parade into the public eye—

ทำให้ภาพขบวนพาเหรด ถูกเสิร์ฟสู่สายตาของสาธารณชน

and garnered suffragists greater sympathy.

และเรียกคะแนนความเห็นอกเห็นใจ แก่ผู้เรียกร้องสิทธิมากขึ้น

National newspapers lambasted the police,

หนังสือพิมพ์ระดับชาติประณามตำรวจ

and Congressional hearings investigated their actions during the parade.

และการพิจารณาคดีของรัฐสภาก็สอบสวน การกระทำของพวกเขาในระหว่างขบวนพาเหรด

After the protest, the "Women’s Journal" declared,

หลังการประท้วง “วารสารสตรี” ประกาศว่า

“Washington has been disgraced. Equal suffrage has scored a great victory."

“วอชิงตันได้รับความอับอาย ผู้เรียกร้อง สิทธิสตรีได้รับชัยชนะอย่างยิ่งใหญ่”

In this way,

ด้วยวิธีนี้

the march initiated a surge of support for women’s voting rights

การเดินขบวนทำให้เกิดการสนับสนุน สิทธิการเลือกตั้งสตรีเพิ่มมากขึ้น

that endured in the coming years.

ซึ่งจะยืนยงต่อไปในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า

Suffragists kept up steady pressure on their representatives,

ผู้เรียกร้องสิทธิยังคงกดดัน ผู้แทนราษฎรของตน

attended rallies, and petitioned the White House.

เข้าร่วมการชุมนุม และยื่นคำร้องต่อทำเนียบขาว

Inez Milholland, the woman on the white horse,

อิเนซ มิลฮอลแลนด์ สตรีขี่ม้าขาว

campaigned constantly throughout the United States,

รณรงค์อย่างต่อเนื่องทั่วสหรัฐอเมริกา

despite suffering from chronic health problems.

แม้เธอจะประสบปัญหาสุขภาพเรื้อรังก็ตาม

She did not live to see her efforts come to fruition.

เธออยู่ไม่ทันดูความสำเร็จ จากความพยายามของเธอ

In 1916,

ในปี ค.ศ. 1916

she collapsed while giving a suffrage speech and died soon after.

เธอล้มหมดสติขณะกล่าวสุนทรพจน์ และเสียชีวิตหลังจากนั้นไม่นาน

According to popular reports,

จากคำบอกเล่าที่หลายคนกล่าว

her last words were,

คำพูดสุดท้ายของเธอคือ

“Mr. President, how long must women wait for liberty?”

“ท่านประธานาธิบดีคะ ผู้หญิงต้องรอเสรีภาพอีกนานแค่ไหน”

Though full voting inclusion would take decades,

แม้ว่าการรวมการลงคะแนนเสียงทั้งหมด จะใช้เวลาหลายทศวรรษ

in 1920, Congress ratified the 19th amendment,

แต่ในปี ค.ศ. 1920 รัฐสภาของสหรัฐอเมริกา ได้ให้สัตยาบันการแก้ไขครั้งที่ 19

finally granting women the right to vote.

และให้สิทธิแก่สตรี ในการลงคะแนนเสียงในที่สุด