Building the impossible: Golden Gate Bridge - Alex Gendler

Çeviri: Gizem Nur Denizer Gözden geçirme: Gözde Alpçetin

In the mid-1930s, two familiar spires towered above the morning fog.

1930′ların ortalarında, sabah sisinin yukarısında iki tanınan kule yükseldi.

Stretching 227 meters into the sky,

Gökyüzüne 227 metre boyunca uzanan bu 22.000 tonluk kuleler,

these 22,000-ton towers would help support California’s Golden Gate Bridge.

Kaliforniya’nın Golden Gate Köprüsü’nü desteklemeye yardımcı olacaktı.

But since they were currently in Pennsylvania,

Fakat o zamanlar Pensilvanya’da olduklarından

they first had to be dismantled, packaged, and shipped piece by piece

ilk önce sökülmeleri, paketlenmeleri

ve 4.500 kilometreden daha uzağa parça parça nakledilmeleri gerekiyordu.

over 4,500 kilometers away.

Moving the bridge’s towers across a continent

Köprünün kulelerini bir kıta boyunca taşımak,

was just one of the challenges facing Charles Ellis and Joseph Strauss,

projenin baş mühendisleri Charles Ellis ve Joseph Strauss’un

the project's lead engineers.

karşılaştığı zorluklardan sadece biriydi.

Even before construction began, the pair faced all kinds of opposition.

İnşaat başlamadan önce bile ikili her türlü muhalefetle karşı karşıya kaldı.

The military feared the bridge would make the important harbor

Ordu, köprünün bu önemli limanı

daha da savunmasız bir hedef haline getireceğinden korkuyordu.

an even more vulnerable target.

Ferry companies claimed the bridge would steal their business,

Feribot şirketleri, köprünün işlerini bozacağını iddia etti

and residents wanted to preserve the area's natural scenery.

ve bölge sakinleri bölgenin doğal manzarasını korumak istedi.

Worse still, many engineers thought the project was impossible.

Daha da kötüsü, birçok mühendis projenin imkansız olduğunu düşündü.

The Golden Gate Strait was home to 96-kilometer-per-hour winds,

Golden Gate Boğazı saatte 96 kilometrelik rüzgarlara,

swirling tides, an endless blanket of fog,

girdap oluşturan gelgitlere, sonsuz bir sis örtüsüne

and the earthquake-prone San Andreas fault.

ve depreme eğilimli San Andreas fayına ev sahipliği yapıyordu.

But Strauss was convinced the bridge could be built;

Ancak Strauss, köprünün inşa edilebileceğine inanıyordu

and that it would provide San Francisco’s commuters

ve San Francisco’ya işe gidip gelen yolcular için

more reliable passage to the city.

şehre daha güvenilir geçiş sağlayacaktı.

He was, however, a bit out of his depth.

Yine de bu biraz da olsa onu zorluyordu.

Strauss’s initial plans to span the strait used a cantilever bridge.

Strauss’un boğazı bağlamak için ilk planlarında bir konsol köprü kullanıldı.

This kind of bridge consists of a single beam anchored at one end

Bu tür bir köprü, bir ucuna sabitlenmiş ve bir atlama tahtası gibi

and extended horizontally like a diving board.

yatay olarak uzanan tek bir kirişten oluşur.

Since these bridges can only extend so far before collapsing under their own weight,

Bu köprüler kendi ağırlıklarından çökmeden önce biraz genişleyebildiğinden

Strauss’s design used two cantilevers, linked by a structure in the middle.

Strauss’un tasarımında ortada bir yapıyla birbirine bağlanan iki konsol kullanıldı.

But Ellis and his colleague Leon Moisseif convinced Strauss

Ama Ellis ve meslektaşı Leon Moisseif,

farklı bir yaklaşım izlemesi için Strauss’u ikna etti:

to pursue a different approach: the suspension bridge.

bir asma köprü.

Where a cantilever bridge is supported from one end

Konsol köprünün bir ucundan desteklendiği kısımda,

a suspension bridge suspends its deck from cables strung across the gap.

asma köprünün güvertesi boşluk boyunca gerilmiş kablolarla askıya alınır.

The result is a more flexible structure

Sonucunda rüzgarlara ve değişken yüklere karşı dayanıklı,

that’s resilient to winds and shifting loads.

daha esnek bir yapı ortaya çıkar.

This kind of design had long been used for small rope bridges.

Bu tür bir tasarım uzun süredir küçük halat köprüler için kullanılıyordu.

And in the 1930s, advanced steel manufacturing

1930′larda gelişmiş çelik üretimi, büyük ölçekli inşaatlar için

could create cables of bundled wire to act as strong steel rope

güçlü çelik halat görevi görecek

destelenmiş telden kablolar üretebilirdi.

for large-scale construction.

At the time, the Golden Gate Bridge

O zamanlarda Golden Gate Köprüsü,

was the longest and tallest suspension bridge ever attempted,

girişimde bulunulmuş en uzun ve en yüksek asma köprüydü

and its design was only possible due to these innovations.

ve tasarımı ancak bu yenilikler sayesinde mümkün oldu.

But cables and towers of this size could only be built at large steelworks

Ancak bu büyüklükteki kablolar ve kuleler ancak ülkenin doğu kıyısındaki

on the country’s east coast.

büyük çelik fabrikalarında inşa edilebilirdi.

While the recently completed Panama Canal

Yakın zamanda tamamlanan Panama Kanalı,

made it possible to ship these components to California,

bu bileşenlerin Kaliforniya’ya gönderilmesini mümkün kılarken

reassembling the towers on site didn’t go quite as smoothly.

kulelerin yerinde yeniden monte edilmesi o kadar sorunsuz ilerlemedi.

It was relatively easy to find a stable, shallow foundation for the north tower.

Kuzey kulesi için sağlam, sığ bir temel bulmak nispeten kolaydı.

But building the south tower essentially required erecting

Ancak güney kulesini inşa etmek,

gerçekte su altında on katlı bir bina inşa etmeyi gerektiriyordu.

a ten-story building underwater.

Since the strait’s depth prevented them drilling or digging the foundations,

Boğazın derinliği temelleri delmelerini veya kazmalarını engellediği için

bombs were dropped on the ocean floor, creating openings for pouring concrete.

okyanus tabanına bombalar atılarak beton dökmek için delikler oluşturuldu.

A seawall was built to protect the site from powerful currents,

Alanı güçlü akıntılardan korumak için bir deniz duvarı inşa edildi

and workers operated in 20-minute shifts between tides.

ve işçiler, gelgitlerin arasında 20 dakikalık vardiyalarla çalıştı.

The towers had so many compartments that each worker carried a set of plans

Kulelerde o kadar çok kompartıman vardı ki

her işçi kaybolmamak için bir dizi taslağı yanında taşıyordu.

to prevent getting lost.

And at one point, an earthquake rocked the south tower

Bir seferinde, bir deprem güney kulesini her yöne

nearly 5 meters in each direction.

yaklaşık 5 metre salladı.

Strauss took worker safety very seriously, requiring hard hats at all times

Strauss işçi güvenliğini çok ciddiye aldı,

her zaman baret kullanılmasını zorunlu kıldı

and stretching a safety net below the towers.

ve kulelerin altında bir güvenlik ağı oluşturdu.

But not even these precautions could prevent

Ancak bu önlemler bile

an entire scaffolding platform from falling in 1937,

1937′de on işçiyi ölüme götüren tüm iskele platformunun

carrying ten workers to their deaths.

düşmesini engelleyemedi.

Once the towers were complete, workers spun the cables in place,

Kuleler tamamlandığında işçiler kabloları yerlerine ağ gibi ördüler,

hung suspenders at 50-foot intervals, and laid down the concrete roadway.

askıları 15 metre aralıklarla astılar ve beton yolu döşediler.

The bridge was finished, but there was still one more task ahead:

Köprü bitmişti ama yapılacak bir iş daha vardı:

painting it.

onu boyamak.

After production, the steel had been coated with a reddish paint primer

Üretimden sonra çelik, inşaat boyunca korunduğu

it maintained throughout construction.

kırmızımsı bir boya astarı ile kaplanmıştı.

But the Navy had been pushing hard

Ancak Donanma, köprüyü taktiksel renkler olan

to paint the bridge a tactical black and yellow.

siyah ve sarıya boyamak için çok baskı yapıyordu.

Consulting architect Irving Morrow actually thought the primer itself

Danışman mimar Irving Morrow, boya astarının renginin

paired nicely with the strait’s natural backdrop— and he wasn’t alone.

boğazın doğal zeminiyle güzel bir şekilde eşleştiğini düşündü ve yalnız değildi.

Citing numerous letters from locals,

Yerel halktan gelen sayısızca mektuptan alıntı içeren

Morrow’s 30-page pitch to paint the bridge “international orange”

Morrow’un köprünün “uluslararası turuncuya” boyanması için derlediği

beat out the Navy’s plans.

30 sayfalık rapor Donanma’nın planlarını alt üst etti.

And today, this iconic color still complements

Bugün bu ikonik renk hala boğazın mavi sularını,

the strait’s blue water, green hills, and rolling fog.

yeşil tepelerini ve sis dalgalarını tamamlıyor.