Building the impossible: Golden Gate Bridge - Alex Gendler

Аудармашы: Almira Kenzhetayeva Редактор: Bakytgul Salykhova

1930 жылдар ортасында екі танымал төбені

In the mid-1930s, two familiar spires towered above the morning fog.

таңғы тұман басып тұратын.

Stretching 227 meters into the sky,

Ұзындығы 227 метр көкке жететін,

these 22,000-ton towers would help support California’s Golden Gate Bridge.

салмағы 22,000 тонна мұнаралар

Калифорниядағы Алтын көпірді ұстап тұрады.

But since they were currently in Pennsylvania,

Бірақ уақытша Пенсильванияда болғандықтан,

they first had to be dismantled, packaged, and shipped piece by piece

оларды біріншіден бөлшектеп, буып-түйіп,

содан соң бәрін түгендеп,

over 4,500 kilometers away.

4,500 километр қашықтықтағы аймаққа

апаруға дайындады.

Moving the bridge’s towers across a continent

Мұнараларды континент арқылы тасымалдаған

was just one of the challenges facing Charles Ellis and Joseph Strauss,

жобаның бас инженерлері Чарльз Эллис пен

Жозеф Страус үшін кәдімгі сынақ болды.

the project's lead engineers.

Even before construction began, the pair faced all kinds of opposition.

Құрылыстың басталмай тұрып инженерлер

біршама қиындықтарға тап болды.

The military feared the bridge would make the important harbor

Әскерилер көпір салынса, маңызды шығанақ

ең осал объектіге айнадады деп қорықты.

an even more vulnerable target.

Ferry companies claimed the bridge would steal their business,

Паром компаниялары көпір салынса

бизнессіз қаламыз деп есептесе,

and residents wanted to preserve the area's natural scenery.

сол жердің тұрғындары табиғатты

қорғайтынын мәлімдеді.

Worse still, many engineers thought the project was impossible.

Оған қоса инженерлер оны

болашағы жоқ жоба деп ойлады.

The Golden Gate Strait was home to 96-kilometer-per-hour winds,

Алтын көпір бұғазында жылдамдығы сағатына

96 км соғатын жел,

swirling tides, an endless blanket of fog,

дауылды толқындар, тұман және

and the earthquake-prone San Andreas fault.

Сан-Андрес зілзаласынан

көпір салу қауіпті деп есептелді.

But Strauss was convinced the bridge could be built;

Бірақта Страусс көпір

салынатынына сенімді болды;

and that it would provide San Francisco’s commuters

және бұл қаладан алыс тұратындар үшін

more reliable passage to the city.

қалаға жетудің қауіпсіз жолы еді.

He was, however, a bit out of his depth.

Алайда оның күмәні болды.

Strauss’s initial plans to span the strait used a cantilever bridge.

Бастапқыда Страустың жоспары бойынша

уақытша консольды көпір салу көзделді.

This kind of bridge consists of a single beam anchored at one end

Бұл көпірдің түрі суға сүңгуге арналған

арқалығы бар құрылыс

and extended horizontally like a diving board.

және көлденеңінен созылған

суға секіретін трамплин сияқты.

Since these bridges can only extend so far before collapsing under their own weight,

Тек бір жағынан бекітілгендіктен,

ол өз салмағынан сынып кетуі мүмкін,

Strauss’s design used two cantilevers, linked by a structure in the middle.

сондықтан Страус ортасы құрылым арқылы байланысқан

екі консольді пайдаланды,

But Ellis and his colleague Leon Moisseif convinced Strauss

Бірақ Эллис пен оның әріптесі Леон Моисейф

to pursue a different approach: the suspension bridge.

Страусты аспалы көпір салуға көндірді.

Where a cantilever bridge is supported from one end

Бір жағынан бекітілген көпір

a suspension bridge suspends its deck from cables strung across the gap.

бөренелеріне аспалы көпірдің платформасы саңылау арқылы

тартылған арқанмен бекітілді.

The result is a more flexible structure

Нәтижесінде қатты дауыл мен әр түрлі

that’s resilient to winds and shifting loads.

салмақтағы жүк таситын көліктер үшін

икемді конструкция пайда боды.

This kind of design had long been used for small rope bridges.

Мұндай конструкция тек арқанды

көпірлерге қолданылатын.

And in the 1930s, advanced steel manufacturing

1930 жылдары озық өндіріс арқасында

сымнан есілген арқандар жасалып,

could create cables of bundled wire to act as strong steel rope

олар осындай күрделі құрылысты

мықты арқандармен ұстап тұратын болды.

for large-scale construction.

At the time, the Golden Gate Bridge

Сол кездері, Алтын қақпа көпірі

was the longest and tallest suspension bridge ever attempted,

ең үлкен және ұзын аспалы көпірдің бірі болатын,

and its design was only possible due to these innovations.

және осы көпір тек жаңа

инновациялардың арқасында жүзеге асты.

But cables and towers of this size could only be built at large steelworks

Бірақ мұндай көлемдегі арқандар мен мұнараларды тек елдің шығыс жағалауындағы

on the country’s east coast.

ірі болат шығаратын зауыттар жасайтын.

While the recently completed Panama Canal

Біраз уақыт бұрын салынған Панама каналы

made it possible to ship these components to California,

арқылы көпір бөлшектері Калифорнияға әкелінді,

reassembling the towers on site didn’t go quite as smoothly.

алайда мұнара құрылысы қиындықпен жүзеге асты.

It was relatively easy to find a stable, shallow foundation for the north tower.

Солтүстік мұнараның негізі таяздау жерден басталғандықтан қиын болмады.

But building the south tower essentially required erecting

Бірақ оңтүстік мұнараны тұрғызу үшін су астында, салыстырмалы түрде,

a ten-story building underwater.

он қабатты ғимарат салу керек болды.

Since the strait’s depth prevented them drilling or digging the foundations,

Шығанақ терең болғандықтан фундаментті бұрғылау және қазу әдістері

bombs were dropped on the ocean floor, creating openings for pouring concrete.

жүзеге аспай, тереңдікте жерді жарып, бетон құюға ою керек еді.

A seawall was built to protect the site from powerful currents,

Аймақты күшті ағыстардан қорғау үшін бөгет салынып,

and workers operated in 20-minute shifts between tides.

жұмысшылар 20 минуттық ауысыммен ағындарды бақылап отырып, жұмыс істеді.

The towers had so many compartments that each worker carried a set of plans

Мұнаралардың ішінде бөліктері көп болғандықтан, әр жұмысшы адаспас үшін

to prevent getting lost.

қалтасына карта салып жүрді.

And at one point, an earthquake rocked the south tower

Бір күні жер сілкінісі болып, оңтүстік мұнара әр бағытта

nearly 5 meters in each direction.

шамамен 5 метрге шайқалды.

Strauss took worker safety very seriously, requiring hard hats at all times

Страус жұмысшылардың қауіпсіздігіне өте байсалды қарап, үнемі дулыға киюді

and stretching a safety net below the towers.

талап етіп, мұнара астына қорғаныс торын міндетті түрде тартатын.

But not even these precautions could prevent

Алайда мұндай сақтық шаралары 1937 жылы бүкіл құрылыстың

an entire scaffolding platform from falling in 1937,

құлауының алдын ала алмады,

carrying ten workers to their deaths.

он шақты жұмысшы қайтыс болды.

Once the towers were complete, workers spun the cables in place,

Мұнаралар құрылысы бітісімен, жұмысшылар арқандарды орнықтырып,

hung suspenders at 50-foot intervals, and laid down the concrete roadway.

50 фунт аралықта аспа іліп, жол бетоны төселінді.

The bridge was finished, but there was still one more task ahead:

Көпір салынды, тек бір ғана жұмыс аяқталмады:

painting it.

көпірді бояу жұмысы.

After production, the steel had been coated with a reddish paint primer

Өңделген дайын болат қызыл түске боялған, осы түс

it maintained throughout construction.

құрылыс басталғаннан бері сақталып келген.

But the Navy had been pushing hard

Бірақ әскери-теңіз флоты көпірді

to paint the bridge a tactical black and yellow.

тактикалық қара және сары түске бояуды талап еткен.

Consulting architect Irving Morrow actually thought the primer itself

Сәулетші Ирвинг Морроу көпірдің қызыл түсі табиғатпен

paired nicely with the strait’s natural backdrop— and he wasn’t alone.

керемет үйлеседі деп есептеді.

Citing numerous letters from locals,

Қала тұрғындары сәулетшіге көп хат жазып,

Morrow’s 30-page pitch to paint the bridge “international orange”

Морроу 30 бет ұсыныс дайындап, флот жоспарын бұзып, көпірді

beat out the Navy’s plans.

“қызғылт сарыға“ бояғысы келді.

And today, this iconic color still complements

Бүгінде бұл ерекше түс көк су бұғазымен, жасыл төбелермен,

the strait’s blue water, green hills, and rolling fog.

будақтаған тұманмен тамаша үйлесіп, бізді әлі де қуантып тұр.