The most notorious scientific feud in history - Lukas Rieppel

Translator: Sittikorn Sukkaew Reviewer: Supakij Patthanapitoon

After the California Gold Rush of 1848,

หลังจากการตื่นทอง ในปีค.ศ. 1848

white settlers streamed west to strike it rich.

มีคนผิวขาวย้ายถิ่นไปยังภาคตะวันตก ของอเมริกาเพื่อหวังจะร่ำรวย

In addition to precious metals, they unearthed another treasure:

นอกจากทองแล้ว ยังพบสมบัติอีกประเภท

dinosaur bones.

นั่นก็คือ กระดูกไดโนเสาร์

Two wealthy scientists in particular—

นักวิทยาศาสตร์ผู้ร่ำรวย

Othniel Charles Marsh and Edward Drinker Cope—

อย่างโอทเนียล ชาลส์ มาร์ช และเอ็ดเวิร์ด ดริงเกอร์ โคป

competed to uncover these prehistoric monsters.

ได้แข่งขันขุดหา สัตว์ในยุคก่อนประวัติศาสตร์เหล่านั้น

แม้มาร์ชและโคปเป็นผู้ค้นพบ สายพันธุ์ไดโนเสาร์ที่โด่งดัง

Marsh and Cope were first to describe iconic creatures

like Brontosaurus, Triceratops, and Stegosaurus.

อย่างบรอนโตซอรัส ไทรเซราทอปส์ และสเตโกซอรัส

But they also showcased the destructive whirlwind of profiteering and ambition

แต่ทั้งสองยังแสดงถึงพลังทำลาย ของการค้ากำไรและความทะเยอะทะยาน

ที่เป็นเชื้อเพลิงเผาไหม้ วิทยาศาสตร์ของอเมริกาในยุคปลายทศวรรษ 1800

that fueled American science during the late 1800s.

Their rivalry, one of the most notorious scientific feuds in history,

ซึ่งเป็นความบาดหมางในวงการวิทยาศาสตร์ ที่ฉาวโฉ่ที่สุดในประวัติศาสตร์

became known as the Bone Wars.

เป็นที่รู้จักกันในชื่อ สงครามกระดูก

Marsh was ill-tempered and had a knack for debunking falsehoods.

มาร์ชเป็นคนที่ใจร้อน และเก่งในการหักล้างข้อมูลที่ผิดพลาด

One woman said that getting to know him was “like running against a pitchfork.”

ผู้ญิงคนหนึ่งกล่าวว่า การรู้จักกับเขา เหมือนกับการ “วิ่งชนเข้ากับคราด”

Cope, on the other hand, was charismatic and given to bold theorizing.

ในทางกลับกัน โคปเป็นคนที่มีเสน่ห์ และกล้าเสนอทฤษฎีที่ไม่มีใครคาดคิด

But he was also sarcastic and temperamental.

แต่ก็เป็นคนที่ชอบพูดเหน็บแนม และอารมณ์แปรปรวนง่าย

By his own admission, he wasn’t

โดยเขาเป็นคนพูดเองว่า

“constructed for getting along comfortably with the general run of people.”

เขาไม่ได้เกิดมาเพื่อ “เข้ากับคนอื่นได้ง่าย ๆ”

When Marsh and Cope first met in 1864, they were friendly,

เมื่อมาร์ชและโคปเจอกันในปีค.ศ. 1864 ทั้งสองก็พูดคุยสนิทสนมกันดี

and each named a new species in the other’s honor.

และต่างตั้งชื่อพันธุ์ไดโนเสาร์ ให้กันเพื่อเป็นเกียรติอีกด้วย

But their relationship soon soured.

แต่ไม่นาน ความสัมพันธ์นั้นก็เริ่มแตกหัก

In 1868, Cope took Marsh to a quarry near his home in New Jersey

ค.ศ. 1868 โคปนำมาร์ชไปยัง เหมืองใกล้บ้านของเขา ณ เมืองนิวเจอร์ซีย์

where one of the most complete dinosaur skeletons to date

ซึ่งค้นพบโครงกระดูกไดโนเสาร์

had recently been discovered.

ที่สมบูรณ์ที่สุดจนถึงปัจจุบัน

Sensing an opportunity, Marsh paid the mine operators

เมื่อเห็นถึงโอกาสแล้ว มาร์ชก็จ้างคนงาน

to send him the most interesting new finds.

ให้ส่งโครงกระดูกใหม่ ๆ ที่น่าสนใจให้เขา

Outraged, Cope accused Marsh of bribery.

โคปโมโหมากจนกล่าวหาว่ามาร์ชติดสินบนคนงาน

That same year, Cope showed Marsh his reconstruction of a new marine reptile

ในปีเดียวกัน โคปให้มาร์ชดูโครงกระดูก ของสัตว์เลื้อยคลานทะเลชนิดใหม่

called Elasmosaurus.

ชื่อว่า อีลาสโมซอรัส

Marsh immediately noticed that something was wrong:

มาร์ชมองเห็นถึงข้อผิดพลาดทันที

Cope had mistaken the creature’s long neck for its tail.

โคปคิดว่ากระดูกคอชิ้นยาวนั้นเป็นกระดูกหาง

When Cope's mentor sided with Marsh, Cope was mortified.

เมื่อที่ปรึกษาของโคปเห็นด้วยกับมาร์ช โคปก็รู้สึกอับอาย

เขาพยายามซึ้อบทความที่ตีพิมพ์ ถึงความผิดพลาดของเขาทุกฉบับมาทำลาย

He tried to buy and destroy every copy of the article containing his blunder,

but to no avail.

แต่ก็ไม่เป็นประโยชน์

Their mutual resentment blossomed.

ความขุ่นเคืองของทั้งสองย่ำแย่ลงไปอีก

After the transcontinental railroad was completed the following year,

หลังจากที่ทางรถไฟข้ามทวีป ก่อสร้างเสร็จในปีถัดไปนั้น

Cope and Marsh began scouring the American West for fossils.

โคปและมาร์ชก็เริ่มเสาะหาฟอสซิล ในภาคตะวันตกของอเมริกา

They found riches the likes of which neither had dreamed.

ทั้งคู่ได้พบสิ่งต่าง ๆ ที่ไม่เคยคิดว่าจะพบมาก่อน

Relying on the help of Native American guides,

มาร์ชขอความช่วยเหลือ จากไกด์ชาวพื้นเมืองอเมริกัน

Marsh made some especially significant discoveries,

และค้นพบโครงกระดูกที่มีความสำคัญอย่างยิ่ง

like ancient birds with teeth that are still celebrated

อย่างนกโบราณที่มีฟัน

as a missing link between dinosaurs and modern birds.

ที่แสดงถึงความสัมพันธ์ที่สูญหายไป ระหว่างไดโนเสาร์และนกในปัจจุบัน

Cope made important discoveries, too,

โคปก็ได้ค้นพบสิ่งที่มีความสำคัญเช่นกัน

but Marsh successfully invalidated many of them,

แต่มาร์ชกลับลดคุณค่า ของสิ่งที่ค้นพบได้เหล่านั้น

showing them to be redundant with other known species.

ด้วยการแสดงว่าพวกมันไม่เกี่ยวข้อง กับสายพันธุ์อื่นที่พบก่อนหน้านี้

Enraged, Cope tried to secure priority for new findings

โคปโกรธแค้นอย่างหนักและพยายามทำให้ สิ่งที่เขาค้นพบมีความสำคัญอย่างมาก

by announcing them via telegram.

ด้วยการประกาศทางโทรเลข

He even purchased a respected journal

เขายังซึ้อวารสารที่น่าเชื่อถือ

so future publications could be rushed into print.

เพื่อให้ตีพิมพ์สิ่งที่ต้องการในอนาคต ได้อย่างรวดเร็ว

But Marsh used his personal fortune to gain the upper hand,

แต่มาร์ชใช้ความร่ำรวย เพื่อให้ได้ถือไพ่เหนือกว่า

hiring a small army of fossil hunters to out-compete his rival.

ด้วยการจ้างนักล่าฟอสซิลกลุ่มเล็ก ๆ เพื่อแข่งขันกับคู่ปรับของเขา

In 1878, Marsh bought an especially promising quarry in Como Bluff, Wyoming,

ปีค.ศ. 1878 มาร์ชซื้อเหมืองที่มีแนวโน้มดี ในเมืองโคโมบลัฟฟ์ รัฐไวโอมิง

from two frontier collectors.

จากนายหน้าขายที่ดินสองคน

It yielded tons of fossils,

เหมืองดังกล่าวมีฟอสซิลมากมาย

including the near-complete skeleton of a gigantic dinosaur

รวมถึงโครงกระดูกของไดโนเสาร์ขนาดใหญ่ ที่ประกอบได้เกือบสมบูรณ์

that Marsh named Brontosaurus.

ที่มาร์ชตั้งชื่อว่า บรอนโตซอรัส

Over the next 10 years, his men shipped him more than 480 boxes

10 ปีหลังจากนั้น คนงานของมาร์ช ส่งโครงกระดูกไดโนเสาร์รวมมากกว่า 480 กล่อง

of dinosaur bones from Como alone.

จากโคโมเพียงที่เดียว

Marsh named dozens of new species.

มาร์ชได้ตั้งชื่อสายพันธุ์ใหม่ ๆ ที่ขุดพบ

But his assistants could be ruthless in their quest

แต่คนงานของเขามักกระทำการป่าเถื่อน

to further Marsh’s scientific ambitions.

เพื่อความทะเยอทะยานทางวิทยาศาสตร์ของมาร์ช

They sometimes destroyed fossils just to prevent them

พวกเขามักจะทำลายฟอสซิลเพียงเพื่อ

from falling into Cope’s hands.

ไม่ให้โคปนำไปใช้ได้

Desperate to catch up with Marsh,

โคปอยากเอาชนะมาร์ชมาก

Cope invested his dwindling fortune into silver mining.

จนคิดลงทุนในเหมืองเงิน ด้วยเงินทุนที่ค่อย ๆ หมดลง

The gamble failed, and he was left nearly destitute.

แต่เขากลับไม่ได้ผลตอบแทนเลย และล่มจมจนเกือบไม่มีอะไรเหลือ

ขณะที่โคปคิดจะขายของสะสมที่มีค่าของเขา

While Cope contemplated selling his precious collection,

Marsh was named lead paleontologist for the US Geological Survey.

มาร์ชกลับได้เป็นนักบรรพชีวินวิทยาหลัก ของกรมสำรวจธรณีวิทยาแห่งสหรัฐอเมริกา

This well-funded branch of the government often sponsored Westward expeditions,

โดยกรมดังกล่าวได้รับเงินทุนอย่างเพียงพอ และมักสนับสนุนการสำรวจในภาคตะวันตก

giving Marsh even more resources to vanquish his rival.

ทำให้มาร์ชมีทรัพยากร ในการเอาชนะคู่แข่งมากขึ้นไปอีก

The Bone Wars spilled into public view when Cope had a tabloid newspaper

สงครามกระดูกได้ลอยถึงหูประชาชน เมื่อโคปให้หนังสือพิมพ์แท็บลอยด์

publish an article accusing Marsh of plagiarism, fraud, and corruption.

ลงข่าวกล่าวหาว่า มาร์ชคัดลอกผลงานผู้อื่น ฉ้อโกง และกระทำการคอรัปชัน

Marsh fired back and the two further tarnished each other’s reputations.

มาร์ชตอบโต้กลับ

และทั้งคู่เริ่มทำลายชื่อเสียงกันและกัน โดยที่ไม่มีใครยอมใคร

Neither ever relented.

When Cope died, he donated his skull to science,

เมื่อโคปตาย เขาได้บริจาคกะโหลกศีรษะ เพื่อการทดลองทางวิทยาศาสตร์

hoping to prove that his brain was larger than that of his enemy.

เพื่อที่จะพิสูจน์ว่า สมองของเขาใหญ่กว่าศัตรู

Marsh never accepted the challenge.

แต่มาร์ชไม่ได้ตอบรับการท้าทายดังกล่าว

Although Marsh named more species than Cope,

แม้มาร์ชจะตั้งชื่อ สายพันธุ์ไดโนเสาร์ได้มากกว่าโคป

both men greatly expanded our understanding of evolution.

แต่ทั้งสองก็ได้ทำให้เรา เข้าใจวิวัฒนาการมากขึ้น

But their egotistical one-upmanship reminds us that,

แต่ความต้องการเอาชนะของทั้งสอง ก็เตือนสติเราว่า

in spite of its ideals,

แม้วิทยาศาสตร์จะมีหลักอุคมคติ

science is a personal enterprise conducted by individual—

แต่ก็ยังเป็นเครื่องมือทางการค้า ซึ่งถูกใช้โดยมนุษย์

and at times deeply flawed— human beings.

ที่ลึก ๆ ต่างมีจุดบกพร่อง