Why is being scared so fun? - Margee Kerr

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Pitipa Chongwatpol

Somewhere right now, people are lining up to scare themselves,

ตอนนี้ ในที่สักแห่งหนึ่ง คนกำลังเข้าแถว เพื่อจะทำให้ตัวเองกลัว

maybe with a thrill ride or horror movie.

บางทีก็ด้วยการนั่งรถไฟเหาะ หรือดูภาพยนต์เขย่าขวัญ

In fact, in October of 2015 alone,

อันที่จริง ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2015 เพียงเดือนเดียว

about 28 million people visited a haunted house in the U.S.

มีคนเข้าชมบ้านผึสิงในสหรัฐฯ ประมาณ 28 ล้านคน

But many consider this behavior perplexing,

แต่บางคนอาจงุนงงกับพฤติกรรมนี้

asking the question,

และตั้งคำถามว่า

"What could possibly be fun about being scared?"

"การกลัวมันน่าสนุกได้อย่างไรกัน"

Fear has a bad rap, but it's not all bad.

ความกลัวทำให้เกิดเรื่องแย่ ๆ แต่มันก็ไม่ได้แย่ไปเสียทั้งหมด

For starters, fear can actually feel pretty good.

อย่างแรกเลย ความกลัวค่อนข้างจะทำให้รู้สึกดี

When a threat triggers our fight or flight response,

เมื่อภัยอันตรายกระตุ้นการตอบสนอง แบบสู้หรือเผ่นของเรา

our bodies prepare for danger

ร่างกายของเราเตรียมพร้อมสำหรับอันตราย

by releasing chemicals that change how our brains and bodies function.

โดยการหลั่งสารเคมีที่เปลี่ยนการทำงาน ของสมองและร่างกายของเรา

This automatic response jumpstarts systems that can aid in survival.

การตอบสนองอัตโนมัตินี้กระตุกการทำงาน ระบบที่สนับสนุนการเอาชีวิตรอด

They do this by making sure we have enough energy

พวกมันทำให้คุณมั่นใจได้ว่า จะมีพลังงานเพียงพอ

and are protected from feeling pain,

และได้รับการปกป้องจากความรู้สึกเจ็บปวด

while shutting down nonessential systems, like critical thought.

ในขณะที่ปิดระบบที่ไม่จำเป็น เช่นการคิดวิเคราะห์

Feeling pain-free and energized,

การที่รู้สึกปราศจากความเจ็บปวด และถูกกระตุ้น

while not getting caught up in worrisome thoughts that normally occupy our brains,

ในขณะที่สมองไม่ต้องครุ่นคิดกังวล อย่างที่เป็นในเวลาปกติ

that all sounds great,

นั่นมันฟังดูเข้าท่าไม่เบา

and it can be because this response is similar, though not exactly the same

และมันอาจเป็นเพราะว่าการตอบสนองนี้ แม้ว่าจะไม่เหมือนกันสักทีเดียว

to what we experience in positive, high-arousal states,

แต่มีความคล้ายกับประสบการณ์เชิงบวก ในสภาวะที่มีการเร้าสูง

like excitement, happiness, and even during sex.

เช่นความตื่นเต้น ความสุข และแม้กระทั่งความรู้สึกขณะมีเพศสัมพันธ์

The difference lays in the context.

แต่ในบริบทนี้ก็ยังมีความแตกต่าง

If we're in real danger, we're focused on survival, not fun.

ถ้าหากเราอยู่ในอันตรายจริง ๆ เราจะจดจ่อ อยู่กับการเอาตัวรอด ไม่ใช่ความสนุก

But when we trigger this high arousal response in a safe place,

แต่เมื่อเราถูกกระตุ้นด้วยการตอบสนอง การเร้าอย่างสูงในขณะที่ปลอดภัย

we can switch over to enjoying the natural high of being scared.

เราสามารถเปลี่ยนไปสนุก กับความเพลิดเพลินในความกลัวได้

It's why people on roller coasters can go from screaming to laughing within moments.

นั่นเป็นสาเหตุที่คนที่นั่งรถไฟเหาะเปลี่ยน จากการกรีดร้องเป็นหัวเราะในชั่ววินาที

Your body is already in a euphoric state.

ร่างกายของคุณอยู่ในภาวะสุขสุด ๆ

You're just relabeling the experience.

คุณเพิ่งจะให้คำจำกัดความ ประสบการณ์ใหม่

And though the threat response is universal,

และถึงแม้ว่าการตอบสนองต่ออันตราย จะมีความเป็นสากล

research shows differences between individuals

การวิจัยแสดงให้เห็นถึงความแตกต่าง ระหว่างบุคคล

in how the chemicals associated with the threat response work.

ในเรื่องการทำงานของสารเคมีต่าง ๆ ที่ เกี่ยวข้องกับการตอบสนองต่ออันตราย

This explains why some are more prone to thrill-seeking than others.

นั่นอธิบายว่าทำไมคนบางคน ถึงชอบเรื่องหวาดเสียวมากกว่าคนอื่น

Other normal physical differences explain

ความแตกต่างทางกายภาพอื่น ๆ ที่มีอยู่ตามปกติอธิบายว่า

why some may love the dizziness associated with a loop-de-loop,

ทำไมบางคนอาจชอบความึนงง ที่เกี่ยวข้องกับอะไร วน ๆ วง ๆ

while loathing the stomach-drop sensation of a steep roller coaster,

ในขณะที่ไม่ชอบความรู้สึกหวิวในท้อง เมื่อเล่นรถไฟเหาะ

or why some squeal with delight inside a haunted house,

หรือทำไมบางคนชอบกรีดร้อง ในบ้านผีสิง

but retreat in terror if taken to an actual cemetery.

แต่วิ่งเผ่นป่าราบ ถ้าหากเจอเข้ากับป่าช้าจริง ๆ

Fear brings more than just a fun, natural high.

ความกลัวนำมามากกว่า ซึ่งความสนุก ความรู้สึกที่ถูกกระตุ้น

Doing things that we're afraid of can give us a nice boost of self-esteem.

การทำสิ่งที่เรากลัวสามารถกระตุ้น ให้เรามีความเชื่อมั่นในตัวเอง

Like any personal challenge,

เช่นความท้าทายส่วนบุคคล

whether it's running a race or finishing a long book,

ไม่ว่าจะเป็นการวิ่งแข่ง หรือการอ่านหนังสือเล่มโตจนจบ

when we make it through to the end,

เมื่อเราดั้นด้นไปจนถึงตอนจบ

we feel a sense of accomplishment.

เรารู้สึกได้ถึงสัมผัสแห่งความสำเร็จ

This is true even if we know we're not really in any danger.

มันเป็นแบบนั้นจริง ๆ ถึงแม้ว่า เราจะรู้ว่าเราไม่ได้ตกอยู่ในอันตราย

Our thinking brains may know the zombies aren't real,

สมองที่ใช้ความคิดของเรา อาจรู้ว่าซอมบี้ไม่มีอยู่จริง

but our bodies tell us otherwise.

แต่ร่างกายของเราบอกกับเราอีกอย่าง

The fear feels real,

เรารู้สึกกลัวจริง ๆ

so when we make it through alive,

ฉะนั้น เมื่อเราผ่านไปได้ แบบครบสามสิบสอง

the satisfaction and sense of accomplishment also feel real.

เราก็รู้สึกได้จริง ๆ ถึงความพึงพอใจ และความรู้สึกแห่งความสำเร็จ

This is a great evolutionary adaptation.

มันเป็นการปรับตัว ทางวิวัฒนาการที่ยิ่งใหญ่

Those who had the right balance of bravery and wit

ผู้ที่มีสมดุลที่ดี ระหว่างความกล้าและความฉลาดเฉลียว

to know when to push through the fear and when to retreat

ที่จะรู้ว่าเมื่อไรที่ควรฝ่าความกลัว และเมื่อไรที่ควรล่าถอย

were rewarded with survival,

จะได้รับรางวัลเป็นความอยู่รอด

new food,

อาหารใหม่ ๆ

and new lands.

และดินแดนใหม่

Finally, fear can bring people together.

ท้ายที่สุดแล้ว ความกลัว สามารถทำให้คนเข้ามาอยู่รวมกัน

Emotions can be contagious,

อารมณ์สามารถถูกส่งผ่านออกไป

and when you see your friend scream and laugh,

และเมื่อคุณเห็นเพื่อนของคุณ กรีดร้องหรือหัวเราะ

you feel compelled to do the same.

คุณรู้สึกถูกกระตุ้นให้ทำอย่างนั้นบ้าง

This is because we make sense of what our friends are experiencing

นั่นเป็นเพราะว่าเราเข้าใจ สิ่งที่เพื่อนของเราประสบอยู่

by recreating the experience ourselves.

โดยการสร้างประสบการณ์ขึ้นใหม่ โดยตัวเราเอง

In fact, the parts of the brain that are active when our friend screams

อันที่จริง สมองบางส่วน ที่ทำงานเมื่อเพื่อนของเรากรีดร้อง

are active in us when we watch them.

ทำให้สมองส่วนเดียวกันของเราทำงาน เมื่อเราดูพวกเขา

This not only intensifies our own emotional experience,

มันไม่เพียงแต่เน้นย้ำ ประสบการณ์ความรู้สึกของเราเอง

but makes us feel closer to those we're with.

แต่มันยังทำให้เรารู้สึกใกล้ชิด กับผู้ที่เราอยู่ร่วมกันมากขึ้นด้วย

The feeling of closeness during times of fear

ความรู้สึกของความใกล้ชิด ในช่วงเวลาแห่งความกลัว

is aided by the hormone oxytocin released during fight or flight.

ได้รับการสนับสนุนจาก ฮอร์โมนออกซีโทซินที่ถูกหลั่งออกมา

Fear is a powerful emotional experience,

ความกลัวเป็นประสบการณ์ทางอารมณ์ ที่ทรงพลัง

and anything that triggers a strong reaction

และอะไรก็ตามที่กระตุ้นการตอบสนอง ที่รุนแรงนี้

is going to be stored in our memory really well.

จะถูกจัดเก็บในส่วนความจำของเรา เป็นอย่างดี

You don't want to forget what can hurt you.

คุณไม่ต้องการที่จะลืมว่า อะไรทำให้คุณเจ็บปวด

So if your memory of watching a horror film with your friends is positive

ฉะนั้น ถ้าความทรงจำตอน การดูหนังสยองขวัญกับเพื่อนเป็นเรื่องดี

and left you with a sense of satisfaction,

และทำให้คุณรู้สึกพึงพอใจแล้ว

then you'll want to do it over and over again.

คุณจะต้องการดูมันอีกครั้งแล้วครั้งเล่า