Three ways the universe could end - Venus Keus

Translator: Theerada Somsungnoen Reviewer: Supanat Termchaianan

We know about our universe’s past:

เรารู้ว่าอดีตของเอกภพเป็นมาอย่างไร

the Big Bang theory predicts that all matter, time, and space

ทฤษฎี Big Bang ที่ทำนายว่า สสารทั้งหมด เวลา และอวกาศ

began in an incredibly tiny, compact state about 14 billion years ago.

เริ่มจากชิ้นส่วนที่เล็กมาก อยู่ในสภาวะอัดแน่นมาตั้งแต่ 14,000 ล้านปีก่อน

And we know about the present:

และเราก็รู้ว่าตอนนี้เป็นอย่างไร

scientists’ observations of the movement of galaxies

การสังเกตการณ์ของนักวิทยาศาสตร์ ถึงความเคลื่อนไหวของกาแล็กซี

tell us that the universe is expanding at an accelerated rate.

ได้บอกเราว่าเอกภพกำลังขยายออกด้วยอัตราเร่ง

But what about the future?

แต่แล้วอนาคตล่ะ

Do we know how our universe is going to end?

เรารู้ไหมว่าเอกภพของเรา จะไปสู่จุดจบได้อย่างไร

Cosmologists have three possible answers for this question,

นักจักรวาลวิทยามีคำตอบที่เป็นไปได้ สามข้อสำหรับคำถามนี้

called the Big Freeze,

ซึ่งเรียกว่า Big Freeze

the Big Rip and the Big Crunch.

Big Rip และ Big Crunch

To understand these three scenarios,

เพื่อให้เข้าใจสถานการณ์ทั้งสามแบบนี้

imagine two objects representing galaxies.

ลองจินตนาการถึงวัตถุสองอย่าง เปรียบเสมือนเป็นกาแล็กซี

A short, tight rubber band is holding them together—

หนังยางที่เหนียวและสั้นได้รัดมันไว้ด้วยกัน

that’s the attractive force of gravity.

นั่นคือแรงดึงดูดของแรงโน้มถ่วง

Meanwhile, two hooks are pulling them apart—

ในขณะเดียวกัน ตะขอสองอันก็กำลังดึงมันออกจากกัน

that’s the repulsive force expanding the universe.

และนั่นคือแรงผลักที่กำลังขยายเอกภพออก

Copy this system over and over again,

ทำเช่นนี้ซ้ำไปมาเรื่อย ๆ

and you have something approximating the real universe.

และคุณก็จะได้สิ่งที่ใกล้เคียง กับเอกภพจริง ๆ ขึ้นมา

The outcome of the battle between these two opposing forces

ผลลัพธ์ของการขับเคลื่อน ระหว่างแรงที่ขั้วตรงข้ามทั้งสองนี้

determines how the end of the universe will play out.

มีผลต่อวิธีการที่เอกภพจะสิ้นสุดลง

The Big Freeze scenario is what happens if the force pulling the objects apart

Big Freeze คือสถานการณ์ที่ แรงผลักวัตถุเหล่านั้นออกจากกัน

is just strong enough to stretch the rubber band until it loses its elasticity.

มากจนทำให้หนังยางขยายออก จนสูญเสียความยืดหยุ่นไป

The expansion wouldn’t be able to accelerate anymore,

การขยายตัวจะไม่สามารถ เร่งความเร็วได้อีกต่อไป

but the universe would keep getting bigger.

แต่เอกภพจะขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ

Clusters of galaxies would separate.

กาแล็กซีน้อยใหญ่จะแยกตัวจากกัน

The objects within the galaxies–

ดวงดาวที่อยู่ภายในกาแล็กซี

suns, planets, and solar systems

ทั้งดวงอาทิตย์ โลก และระบบสุริยะ

would move away from each other,

จะเคลื่อนตัวห่างจากกัน

until galaxies dissolved into lonely objects

จนกระทั่งกาแล็กซีสลาย กลายเป็นวัตถุที่ตั้งอยู่โดดเดี่ยว

floating separately in the vast space.

ลอยคว้างอยู่ท่ามกลางอวกาศอันกว้างใหญ่

The light they emit would be redshifted to long wavelengths

แสงที่พวกมันปล่อยออกมาจะถูกเลื่อนไปทางแดง และกลายเป็นคลื่นยาว

with very low, faint energies,

ที่มีพลังงานริบหรี่

and the gas emanating from them would be too thin to create new stars.

และแก๊สที่มาจากพวกมันก็จะเบาบาง เกินกว่าจะสร้างดาวดวงใหม่ได้

The universe would become darker and colder,

เอกภพจะมืดมิดและเย็นเยียบขึ้น

approaching a frozen state

จนเข้าใกล้สภาวะเยือกแข็ง

also known as the Big Chill,

ซึ่งรู้จักกันในชื่อ Big Chill

or the Heat Death of the Universe.

หรือ Heat Death ของเอกภพ

But what if the repulsive force is so strong

แต่ถ้าหากว่าแรงผลักนั้นรุนแรงมาก ๆ

that it stretches the rubber band past its elastic limit,

จนขยายหนังยางไปถึงจุดที่ขยายไม่ได้อีก

and actually tears it?

และขาดลงในที่สุดล่ะ

If the expansion of the universe continues to accelerate,

ถ้าเอกภพยังขยายตัว ด้วยความเร่งต่อไปเรื่อย ๆ

it will eventually overcome not only the gravitational force –

มันจะเอาชนะแรงโน้มถ่วงได้

tearing apart galaxies and solar systems–

ซึ่งจะแยกกาแล็กซีและระบบสุริยะออก

but also the electromagnetic, weak, and strong nuclear forces

อีกทั้งยังเอาชนะคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า แรงนิวเคลียร์แบบอ่อนและเข้ม

which hold atoms and nuclei together.

ซึ่งรัดอะตอมกับนิวเคลียสไว้ด้วยกัน

As a result,

ผลลัพธ์ก็คือ

the matter that makes up stars breaks into tiny pieces.

สสารที่ประกอบขึ้นเป็นดวงดาว จะแตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

Even atoms and subatomic particles will be destroyed.

แม้กระทั่งอะตอมและอนุภาคเล็ก ๆ ก็จะถูกทำลาย

That’s the Big Rip.

และนี่คือ Big Rip

What about the third scenario,

แล้วสถานการณ์ที่สาม

where the rubber band wins out?

ซึ่งหนังยางไม่ขาดล่ะ

That corresponds to a possible future

นั้นใกล้เคียงถึงอนาคตที่เป็นไปได้

in which the force of gravity brings the universe’s expansion to a halt—

ในกรณีที่แรงโน้มถ่วง ทำให้การขยายตัวของเอกภพหยุดลง

and then reverses it.

แล้วก็ย้อนกลับ

Galaxies would start rushing towards each other,

กาแล็ดซีจะเริ่มชนเข้าหากัน

and as they clumped together

และในขณะที่พวกมันจับเข้าด้วยกัน

their gravitational pull would get even stronger.

แรงโน้มถ่วงก็จะยิ่งดึงเข้ามาแรงขึ้น

Stars too would hurtle together and collide.

ดวงดาวจะพุ่งเข้าหาและปะทะกัน

Temperatures would rise as space would get tighter and tighter.

อุณหภูมิจะสูงขึ้น ในขณะที่อวกาศจะแน่นขึ้นเรื่อย ๆ

The size of the universe would plummet

ขนาดของเอกภพจะเล็กลง

until everything compressed into such a small space

จนกระทั่งทุกสิ่งถูกอัด ให้กลายเป็นอวกาศขนาดเล็ก

that even atoms and subatomic particles would have to crunch together.

ที่ทำให้อะตอมและอนุภาคเล็ก ๆ ต้องบดเบียดรวมกัน

The result would be an incredibly dense, hot, compact universe —

ผลลัพธ์ก็คือเอกภพที่ทั้งหนาแน่น ร้อนระอุ และมีขนาดย่อม

a lot like the state that preceded the Big Bang.

เหมือนกับสภาวะก่อนจะเกิด Big Bang

This is the Big Crunch.

นี่คือ Big Crunch

Could this tiny point of matter explode in another Big Bang?

สสารเล็ก ๆ เหล่านี้จะระเบิด และกลายเป็น Big Bang อีกครั้งได้ไหม

Could the universe expand and contract over and over again,

เอกภพจะขยายและหดตัวเรื่อย ๆ

repeating its entire history?

จนซ้ำรอยประวัติศาสตร์เรื่อย ๆ ไหม

The theory describing such a universe is known as the Big Bounce.

ทฤษฎีนี้อธิบายเอกภพ ที่รู้จักกันดีว่าคือ Big Bounce

In fact, there’s no way to tell how many bounces could’ve already happened—

ในความเป็นจริงแล้ว ไม่มีทางบอกได้เลย ว่าการสะท้อนกลับนี้เกิดขึ้นมาแล้วกี่ครั้ง

or how many might happen in the future.

หรือในอนาคตมันจะเกิดขึ้นอีกเท่าไร

Each bounce would wipe away any record of the universe’s previous history.

การสะท้อนกลับแต่ละครั้งได้กวาดล้างบันทึก ประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาของเอกภพไปจนหมด

Which one of those scenarios will be the real one?

สถานการณ์ไหนกันแน่ที่เป็นความจริง

The answer depends on the exact shape of the universe,

คำตอบขึ้นอยู่กับรูปร่างที่แน่นอนของเอกภพ

the amount of dark energy it holds,

จำนวนพลังงานมืดที่ถูกซ่อนไว้

and changes in its expansion rate.

และการเปลี่ยนในอัตราการขยายตัว

As of now, our observations suggest that we’re heading for a Big Freeze.

ในขณะนี้ การสังเกตการณ์บอกว่า เรากำลังมุ่งหน้าไปสู่ Big Freeze

But the good news is that we’ve probably got about 10 to the 100th power years

แต่ข่าวดีคือเรามีเวลาประมาณ 10 ยกกำลัง 100 ปี

before the chill sets in —

ก่อนที่ความหนาวเย็นจะเริ่มปกคลุม

so don’t start stocking up on mittens just yet.

ดังนั้น ยังไม่ต้องเริ่มตุนเสื้อหนาวไว้หรอก