The surprising reason you feel awful when you're sick - Marco A. Sotomayor

เหตุผลน่าประหลาดใจที่คุณรู้สึกแย่เมื่อป่วย - มาร์โก เอ. โซโตเมเยอร์ (Marco A. Sotomayor)

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Pitipa Chongwatpol

It starts with a tickle in your throat that becomes a cough.

มันเริ่มจากการระคายเคืองในคอ ที่กลายเป็นการไอ

Your muscles begin to ache,

กล้ามเนื้อของคุณเริ่มที่จะปวดเมื่อย

you grow irritable,

คุณเริ่มรู้สึกรำคาญ

and you lose your appetite.

และไม่อยากอาหาร

It's official: you've got the flu.

มันชัดเจนเลยว่า คุณกำลังเป็นไข้หวัด

It's logical to assume that this miserable medley of symptoms

มันเป็นเหตุเป็นผลที่จะถือเอาว่า กลุ่มอาการแย่ ๆ พวกนี้

is the result of the infection coursing through your body,

เป็นผลมาจากการติดเชื้อ ที่เข้ามาสู่ร่างกาย

but is that really the case?

แต่มันเป็นอย่างนั้นจริงหรือ

What's actually making you feel sick?

อะไรกันแน่ที่ทำให้คุณรู้สึกป่วย

What if your body itself was driving this vicious onslaught?

ถ้าหากร่างกายของคุณเอง เป็นผู้ขับเคลื่อนการจู่โจมที่รุนแรงนี้ล่ะ

You first get ill when a pathogen like the flu virus gets into your system,

คุณเริ่มป่วยเมื่อเชื้อก่อโรค อย่างไวรัสไข้หวัดใหญ่เข้ามาในระบบ

infecting and killing your cells.

ติดเชื้อและฆ่าเซลล์ของคุณ

But this unwelcome intrusion has another effect:

แต่การบุกรุกที่ไม่ได้รับการต้อนรับนี้ มีผลอย่างอื่น

it alerts your body's immune system to your plight.

มันเตือนให้ระบบภูมิคุ้มกันร่างกาย ถึงเรื่องสภาวะเลวร้าย

As soon as it becomes aware of infection, your body leaps to your defense.

เมื่อมันรับรู้เรื่องการติดเชื้อแล้ว ร่ายกายของคุณลุกขึ้นมาต่อสู้

Cells called macrophages charge in as the first line of attack,

เซลล์ที่เรียกว่า มาโครฟาร์จ เข้าจู่โจมเป็นอย่างแรก

searching for and destroying the viruses and infected cells.

เพื่อค้นหาและทำลายไวรัส และเซลล์ที่ติดเชื้อ

Afterwards, the macrophages release protein molecules called cytokines

หลังจากนั้น มาโครฟาร์จจะปลดปล่อย โมเลกุลโปรตีนที่เรียกว่า ไซโตไคน์

whose job is to recruit

ที่ทำหน้าที่เรียก

and organize more virus-busting cells from your immune system.

และจัดเรียงเซลล์ที่มีไวรัสอยู่ ออกจากระบบภูมิคุ้มกันของคุณ

If this coordinated effort is strong enough,

ถ้าหากการประสานงานนี้ มีประสิทธิภาพมากพอ

it'll wipe out the infection before you even notice it.

มันจะกำจัดการติดเชื้อออกไป ก่อนที่คุณจะสังเกตด้วยซ้ำ

But that's just your body setting the scene for some real action.

แต่นั่นเป็นแค่ร่างกายของคุณ ที่จัดเตรียมไว้สำหรับสถานการณ์จริง

In some cases, viruses spread further,

ในบางกรณี ไวรัสกระจายไปไกลกว่า

even into the blood and vital organs.

จนเข้าไปในเลือดและอวัยวะสำคัญ

To avoid this sometimes dangerous fate,

เพื่อหลีกเลี่ยง สิ่งที่อาจเป็นอันตรายอย่างมากนี้

your immune system must launch a stronger attack,

ระบบภูมิคุ้มกันของคุณ จะต้องทำการโจมตีที่รุนแรงกว่า

coordinating its activity with the brain.

โดยประสานการทำงานของมันกับสมอง

That's where those unpleasant symptoms come in,

นั่นเป็นตอนที่ อาการความไม่สบายเกิดขึ้น

starting with the surging temperature,

เริ่มจากอุณหภูมิที่สูงขึ้น

aches and pains,

ความปวดและเจ็บ

and sleepiness.

และการง่วงเหงาหาวนอน

So why do we experience this?

แล้วทำไมเราถึงเป็นอย่างนี้ได้

When the immune system is under serious attack,

เมื่อระบบภูมิคุ้มกัน ตกอยู่ภายใต้การโจมตีที่รุนแรง

it secretes more cytokines,

มันหลั่งไซโตไคน์ออกมามากขึ้น

which trigger two responses.

ซึ่งกระตุ้นการตอบสนองสองอย่าง

First, the vagus nerve, which runs through the body into the brain,

อย่างแรก เส้นประสาทเวกัส ซึ่งวางตัวจากร่างกายไปยังสมอง

quickly transmits the information to the brain stem,

ส่งสัญญาณข้อมูลไปยังก้านสมอง อย่างรวดเร็ว

passing near an important area of pain processing.

ผ่านใกล้บริเวณสำคัญ ของการประมวลผลความเจ็บปวด

Second, cytokines travel through the body to the hypothalamus,

อย่างที่สอง ไซโตไคน์เดินทาง ผ่านร่างกายไปยังไฮโปธาลามัส

the part of the brain responsible for controlling temperature,

สมองส่วนหนึ่งที่ทำหน้าที่ ควบคุมอุณหภูมิ

thirst,

ความกระหายน้ำ

hunger,

ความหิว

and sleep,

และการนอนหลับ

among other things.

และสิ่งอื่น ๆ อีก

When it receives this message,

เมื่อมันได้รับข้อความนี้

the hypothalamus produces another molecule

ไฮโปธาลามัสผลิตโมเลกุลอีกอย่าง

called prostaglandin E2, which gears it up for war.

ที่เรียกว่า โพสทาแกลนดิน E2 ซึ่งเร่งเครื่องมันสู่สงคราม

The hypothalamus sends signals that instruct your muscles to contract

ไฮโปธาลามัสส่งสัญญาณ ที่กำกับกล้ามเนื้อของคุณให้หดตัว

and causes a rise in body temperature.

และทำให้อุณหภูมิร่างกายสูงขึ้น

It also makes you sleepy,

มันยังทำให้คุณรู้สึกง่วงนอน

and you lose your appetite and thirst.

และคุณก็ไม่อยากอาหาร และน้ำ

But what's the point of all of these unpleasant symptoms?

แต่ว่าอาการที่ไม่เป็นที่พึงปรารถนานี้ มีประโยชน์อะไร

Well, we're not yet sure,

อืม เราก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน

but some theorize that they aid in recovery.

แต่บางคนก็ตั้งทฤษฎีว่า พวกมันช่วยในการฟื้นตัว

The rise in temperature can slow bacteria

อุณหภูมิที่สูงขึ้นสามารถหน่วงแบคทีเรีย

and help your immune system destroy pathogens.

และช่วยระบบภูมิคุ้มกันของคุณ ทำลายเชื้อก่อโรค

Sleep lets your body channel more energy towards fighting infection.

การนอนหลับทำให้ร่างกายของคุณ ส่งพลังงานไปยังการต่อสู้มากขึ้น

When you stop eating, your liver can take up much of the iron in your blood,

เมื่อคุณหยุดกิน ตับสามารถดูดซึม เหล็กในเลือดของคุณได้มากขึ้น

and since iron is essential for bacterial survival,

และเพราะว่าเหล็กมีความสำคัญ ต่อการอยู่รอดของแบคทีเรีย

that effectively starves them.

นั่นเป็นการทำให้พวกมันอดตาย ได้อย่างมีประสิทธิภาพ

Your reduced thirst makes you mildly dehydrated,

การดื่มน้ำน้อยลงทำให้คุณ อยู่ในอาการขาดน้ำอย่างอ่อน ๆ

diminishing transmission through sneezes,

ซึ่งเป็นการลดการแพร่กระจาย ผ่านการจาม

coughs,

การไอ

vomit,

การอาเจียน

or diarrhea.

หรือท้องเสีย

Though it's worth noting that if you don't drink enough water,

แต่ถึงกระนั้น มันจะไม่มีประโยชน์เลย ถ้าคุณไม่ดื่มน้ำให้เพียงพอ

that dehydration can become dangerous.

เพราะการขาดน้ำนั้น จะกลายเป็นอันตรายได้

Even the body's aches make you more sensitive,

และความเจ็บปวดตามร่างกาย ก็ทำให้คุณไวต่อการสัมผัสมากขึ้น

drawing attention to infected cuts that might be worsening,

เป็นการดึงความสนใจไปยังรอยแผล ที่เกิดการติดเชื้อที่อาจมีอาการแย่ลง

or even causing your condition.

หรือแม้แต่ทำให้เกิดอาการป่วยดังกล่าว

In addition to physical symptoms,

นอกจากอาการทางกายภาพ

sickness can also make you irritable,

ความเจ็บป่วย ยังสามารถทำให้คุณรำคาญ

sad,

and confused.

เศร้า

และสับสน

That's because cytokines and prostaglandin

นั่นเป็นเพราะไซโตไคน์ และโพรสตราแกลนดิน

can reach even higher structures in your brain,

สามารถเข้าถึงโครงสร้างของสมอง ที่สูงขึ้นไปได้

disrupting the activity of neurotransmitters,

ซึ่งเป็นการขัดขวางกิจกรรม ของสารสื่อประสาท

like glutamate,

เช่น กลูตาเมต

endorphins,

เอ็นโดรฟินส์

serotonin,

เซอโรโทนิน

and dopamine.

และโดปามีน

This affects areas like the limbic system, which oversees emotions,

ซึ่งส่งผลกระทบต่อ ระบบลิมบิกที่ควบคุมเรื่องอารมณ์

and your cerebral cortex, which is involved in reasoning.

และ ซีรีบรัล คอร์เท็กซ์ ของคุณ ซึ่งเกี่ยวข้องกับการใช้เหตุผล

So it's actually the body's own immune response

ฉะนั้น ที่จริงนี่คือการตอบสนอง ทางภูมิคุ้นกันของร่างกายเอง

that causes much of the discomfort you feel every time you get ill.

ที่ทำให้เกิดความไม่สบายมากมาย ที่คุณรู้สึกได้ทุกครั้งที่ป่วย

Unfortunately, it doesn't always work perfectly.

โชคร้ายที่มันไม่ได้ทำงาน ได้อย่างสมบูรณ์ทุกครั้งไป

Most notably, millions of people worldwide suffer from autoimmune diseases,

ที่ชัดที่สุดคือ คนหลายล้านทั่วโลก ต้องป่วยเป็นโรคแพ้ภูมิตนเอง

in which the immune system treats normal bodily cues as threats,

ซึ่งระบบภูมิคุ้มกันปฏิบัติกับ สิ่งปกติของร่างกายราวกับว่าเป็นภัย

so the body attacks itself.

ร่างกายก็เลยโจมตีตัวเอง

But for the majority of the human race,

แต่สำหรับคนส่วนใหญ่

millions of years of evolution have fine-tuned the immune system

วิวัฒนาการหลายพันปี ได้ปรับระบบภูมิคุ้มกันอย่างละเอียด

so that it works for, rather than against us.

เพื่อที่มันจะทำงานเพื่อเรา แทนที่จะทำงานต่อต้านเรา

The symptoms of our illnesses are annoying,

อาการของความเจ็บป่วยของเรา มันน่ารำคาญ

but collectively, they signify an ancient process

แต่โดยรวมแล้ว พวกมันก็เป็น เครื่องหมายของกระบวนการโบราณ

that will continue barricading our bodies against the outside world

ที่จะเป็นกำแพงป้องกันร่างกายของเรา จากโลกภายนอกต่อไป

for centuries to come.

ในอีกหลายศตวรรษ