The dark history of bananas - John Soluri

Translator: Reviewer: Thitiporn Ratanapojnard

On a December night in 1910, the exiled former leader of Honduras,

คืนหนึ่งในเดือนธันวาคมปี 1910 อดีตผู้นำที่ถูกเนรเทศของประเทศฮอนดูรัส

Manuel Bonilla, boarded a borrowed yacht in New Orleans.

มานูเอล โบนิญญา ลงเรือยอร์ชที่ยืมมา ณ เมืองนิวออร์ลีนส์

With a group of heavily armed accomplices,

พร้อมผู้สมรู้ร่วมคิด ติดอาวุธครบมือจำนวนหนึ่ง

he set sail for Honduras in hopes of reclaiming power

มุ่งหน้าสู่ฮอนดูรัส หวังแย่งชิงอำนาจคืน

by whatever means necessary.

ไม่ว่าด้วยวิธีใดก็ตาม

Bonilla had a powerful backer,

โบนิญญามีผู้สนับสนุนที่ทรงอิทธิพล

the future leader of a notorious organization

ผู้นำในอนาคตขององค์กรชื่อดังกระฉ่อน

known throughout Latin America as El Pulpo, or "the Octopus,"

ที่เป็นที่รู้จักกันทั่วละตินอเมริกาในนาม เอล ปูลโป้ หรือ ปลาหมึกยักษ์

จากความสามารถในการแผ่อิทธิพล ไปประเทศต่าง ๆ

for its long reach.

The infamous El Pulpo was a U.S. corporation

เอล ปูลโป้ อันแสนฉาวโฉ่นั้น จริงๆแล้วเป็นบริษัทในสหรัฐอเมริกา

trafficking in, of all things, bananas.

ที่ลักลอบนำเข้า หลักๆคือ กล้วย

It was officially known as United Fruit Company—

บริษัทนี้มีชื่ออย่างเป็นทางการว่า บริษัทยูไนเต็ด ฟรุ๊ต

or Chiquita Brands International today.

หรือปัจจุบันใช้ชื่อว่า ชิกีต้า แบรนด์ อินเตอร์เนชันแนล

First cultivated in Southeast Asia thousands of years ago,

กล้วยได้รับการเพาะปลูกครั้งแรก ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เมื่อหลายพันปีก่อน

bananas reached the Americas in the early 1500s,

และได้เดินทางมาถึงทวีปอเมริกา ในช่วงต้นของคริสต์ศตวรรษที่ 15

where enslaved Africans cultivated them in plots alongside sugar plantations.

ที่ที่ทาสชาวแอฟริกาได้เริ่มเพาะปลูกพวกมัน ในแปลงข้างๆ ไร่อ้อยสำหรับผลิตน้ำตาล

There were many different bananas,

กล้วยนั้นมีมากมายหลายชนิด

most of which looked nothing like the bananas in supermarket aisles today.

ซึ่งส่วนใหญ่มีหน้าตาไม่เหมือนกับที่เรา มักจะเห็นในซุปเปอร์มาร์เก็ตทุกวันนี้

In the 1800s, captains from New Orleans and New England

ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 1800 กัปตันเรือ ทั้งจากนิวออร์ลีนส์และนิวอิงแลนด์

ventured to the Caribbean in search of coconuts and other goods.

ได้ออกเดินทางไปยังแถบแคริบเบียน เพื่อค้นหามะพร้าวและสินค้าอื่นๆ

They began to experiment with bananas, purchasing one kind,

พวกเขาเริ่มทดลองซื้อกล้วยมาชนิดหนึ่ง ชื่อพันธุ์ กรอส มิเชล

called Gros Michel, from Afro-Caribbean farmers in Jamaica, Cuba, and Honduras.

จากเกษตกรชาวแอฟริกันแคริบเบียน ในจาไมก้า คิวบา และฮอนดูรัส

Gros Michel bananas produced large bunches of relatively thick-skinned fruit—

กล้วยกรอส มิเชล นั้นให้ผลผลิตเป็นจำนวนมาก อีกทั้งยังเป็นผลไม้ที่มีเปลือกหนา

ideal for shipping.

เหมาะสำหรับการขนส่งทางเรือ

By the end of the 1800s, bananas were a hit in the US.

ช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 1800 กล้วยก็เริ่มเป็นที่นิยมในสหรัฐอเมริกา

They were affordable, available year-round,

มันราคาถูกและหากินได้ตลอดทั้งปี

and endorsed by medical doctors.

และยังถูกแนะนำให้กินโดยแพทย์

As bananas became big business,

เมื่อธุรกิจกล้วยขยายตัวเป็นธุรกิจขนาดใหญ่

U.S. fruit companies wanted to grow their own bananas.

บริษัทผลไม้ของสหรัฐฯ ต่างก็อยากปลูกกล้วยเอง

In order to secure access to land,

ในการที่จะเข้าถึงที่ดินในการทำไร่กล้วย

banana moguls lobbied and bribed government officials in Central America,

บริษัทกล้วยขนาดใหญ่จะโน้มน้าว และติดสินบนเจ้าหน้าที่ของรัฐในอเมริกากลาง

and even funded coups to ensure they had allies in power.

หรือแม้กระทั่งสนับสนุนรัฐประหารเพื่อจะ มั่นใจได้ว่าพันธมิตรของพวกเขาจะมีอำนาจ

In Honduras, Manuel Bonilla repaid the banana man

ในฮอนดูรัส มานูเอล โบนิญญา ตอบแทนบริษัทกล้วย

who had financed his return to power with land concessions.

ที่สนับสนุนด้านการเงินกับเขา ในการกลับมามีอำนาจด้วยสัมปทานที่ดิน

By the 1930s, one company dominated the region: United Fruit,

เมื่อถึงทศวรรษ 1930 บริษัทเดียวที่มี อิทธิพลเหนือภูมิภาคนี้คือ ยูไนเต็ด ฟรุ๊ต

who owned over 40% of Guatemala’s arable land at one point.

ซึ่งเป็นเจ้าของที่ดินเพาะปลูก กว่า 40% ในกัวเตมาลา

They cleared rainforest in Costa Rica, Colombia, Guatemala, Honduras,

พวกเขาทำลายป่าฝนทั้งในคอสตาริก้า โคลอมเบีย กัวเตมาลา ฮอนดูรัส

and Panama to build plantations,

และในปานามา สำหรับการปลูกกล้วย

along with railroads, ports, and towns to house workers.

รวมถึงการสร้างทางรถไฟ ท่าเรือ และเมืองต่างๆ เพื่อรองรับแรงงาน

Lured by relatively high-paying jobs, people migrated to banana zones.

ชาวบ้านต่างถูกค่าแรงที่น่าดึงดูด ล่อให้ย้ายถิ่นฐานไปยังบริเวณที่ปลูกกล้วย

From Guatemala to Colombia,

ตั้งแต่กัวเตมาลาไปถึงโคลอมเบีย

United Fruit’s plantations grew exclusively Gros Michel bananas.

ไร่กล้วยของยูไนเต็ด ฟรุ๊ตนั้น ปลูกแต่กล้วยสายพันธุ์กรอส มิเชล

These densely packed farms had little biological diversity,

การปลูกแบบหนาแน่นแบบนี้ มีความหลากหลายทางชีวภาพต่ำ

making them ripe for disease epidemics.

ทำให้พวกมันเหมาะมากสำหรับการระบาดของโรค

The infrastructure connecting these vulnerable farms

โครงสร้างพื้นฐานที่เชื่อมต่อ ไร่ที่ติดเชื้อได้ง่ายเเหล่านี้

could quickly spread disease:

ยิ่งทำให้โรคระบาดนั้นกระจายได้เร็วยิ่งขึ้น

pathogens could hitch a ride from one farm to another on workers’ boots,

เชื้อโรคสามารถข้ามจากไร่หนึ่งไปอีกไร่หนึ่ง โดยเกาะไปกับรองเท้าบู้ทของคนงาน

railroad cars, and steamships.

รถรางและเรือกลไฟ

That’s exactly what happened in the 1910s,

และนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น ในช่วงทศวรรษ 1910

when a fungus began to level Gros Michel banana plantations,

เชื้อราได้โจมตีกล้วยกรอส มิเชลในไร่ต่างๆ

first in Panama, and later throughout Central America,

เริ่มในปานามา และต่อมาก็ไปทั่วอเมริกากลาง

spreading quickly via the same system that had enabled big profits and cheap bananas.

แพร่กระจายอย่างรวดเร็วผ่านระบบเดียวกับ

ที่ทำให้เกิดกำไรมหาศาลและกล้วยราคาถูก

In a race against “Panama Disease,”

ในการรับมือกับ “โรคปานามา”

banana companies abandoned infected plantations

บริษัทกล้วยทั้งหลายได้ละทิ้งไร่ที่ติดเชื้อ

in Costa Rica, Honduras, and Guatemala,

ในคอสตาริก้า ฮอนดูรัส และกัวเตมาลา

leaving thousands of farmers and workers jobless.

ทิ้งให้เกษตรกรและแรงงานนับพันตกงาน

The companies then felled extensive tracts of rainforests

บริษัทเหล่านั้นก็ได้ถางป่าฝน เพิ่มเติมอีกมหาศาล

in order to establish new plantations.

เพื่อสร้างไร่กล้วยใหม่ๆขึ้นมา

After World War II,

หลักสงครามโลกครั้งที่ 2

the dictatorships with which United Fruit had partnered in Guatemala and Honduras

ผู้นำเผด็จการที่ร่วมมือกับยูไนเต็ด ฟรุ๊ต ทั้งในกัวเตมาลา และฮอนดูรัส

yielded to democratically elected governments that called for land reform.

ถูกล้มล้างโดยรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง ซึ่งเรียกร้องให้มีการปฏิรูปที่ดิน

In Guatemala, President Jacobo Arbenz tried to buy back land from United Fruit

ในกัวเตมาลา ประธานาธิบดี ยาโคโบ อาร์เบนซ์ พยายามที่จะซื้อที่ดินคืนจากยูไนเต็ด ฟรุ๊ต

and redistribute it to landless farmers.

และกระจายให้กับเกษตรกรไร้ที่ดินทำกิน

The Arbenz government offered to pay a price based on tax records—

รัฐบาลของอาร์เบนซ์ได้เสนอซื้อคืนที่ดิน ในราคาตามบันทึกการเสียภาษี

where United Fruit had underreported the value of the land.

ที่บริษัทยูไนเต็ด ฟรุ๊ตได้รายงาน ให้ราคาที่ดินต่ำกว่าราคาจริง

El Pulpo was not happy.

เอล ปูลโป้ไม่สบอารมณ์กับเรื่องนี้มาก

The company launched propaganda campaigns against Arbenz

บริษัทได้สร้างโฆษณาชวนเชื่อ เพื่อรณรงค์​ต่อต้าน อาร์เบนซ์

and called on its deep connections in the US Government for help.

และเรียกร้องให้สายสัมพันธ์ในรัฐบาลสหรัฐฯ ยื่นมือเข้ามาช่วยในเรื่องนี้

Citing fears of communism, the CIA orchestrated the overthrow

อ้างถึงความกลัวในลัทธิคอมมิวนิสต์ หน่วยข่าวกรองสหรัฐได้สร้างแผนการโค่นล้ม

of the democratically elected Arbenz in 1954.

รัฐบาลประชาธิปไตยของอาร์เบนซ์ในปี 1954

That same year in Honduras, thousands of United Fruit workers went on strike

ปีเดียวกันนั้นในฮอนดูรัส แรงงานนับพัน ของยูไนเต็ด ฟรุ๊ตได้ประท้วงหยุดงาน

until the company agreed to recognize a new labor union.

จนกว่าบริษัทจะยอมรับสหภาพแรงงานใหม่

With the political and economic costs of running from Panama Disease escalating,

เมื่อค่าใช้จ่ายทางการเมืองและทางเศรษฐกิจ จากการหนีโรคปานามา เพิ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ

United Fruit finally switched from Gros Michel

ยูไนเต็ด ฟรุ๊ตจึงเปลี่ยนจากกล้วยกรอส มิเชล

to Panama disease-resistant Cavendish bananas in the early 1960s.

ไปปลูกกล้วย คาเวนดิช ที่ทนต่อโรคปานามา ในช่วงต้นของทศวรรษที่ 1960

Today, bananas are no longer as economically vital in Central America,

ทุกวันนี้กล้วยนั้นไม่ได้มีความสำคัญ เชิงเศรษฐกิจต่ออเมริกากลางแล้ว

and United Fruit Company, rechristened Chiquita,

และบริษัทยูไนเต็ด ฟรุ๊ต ก็ได้เปลี่ยนชื่อไปเป็น ชิกีต้า

has lost its stranglehold on Latin American politics.

และได้สูญเสียอำนาจในการเมืองละตินอเมริกา

But the modern banana industry isn’t without problems.

แต่อุตสาหกรรมกล้วยในปัจจุบัน ก็ใช่ว่าจะกล้วยๆ ไม่มีปัญหาใดๆ

Cavendish bananas require frequent applications of pesticides

กล้วยคาเวนดิชนั้นต้องใช้ ยาฆ่าแมลงบ่อย ๆ

that create hazards for farmworkers and ecosystems.

ซึ่งสร้างอันตรายจากสารพิษให้กับคนงาน รวมถึงระบบนิเวศน์

And though they’re resistant to the particular pathogen

และถึงแม้มันจะทนต่อเชื้อโรคบางชนิด

that affected Gros Michel bananas,

ที่มีผลต่อกล้วยกรอส มิเชล

Cavendish farms also lack biological diversity,

ไร่กล้วยคาเวนดิชก็ยังคง ขาดความหลากหลายทางชีวภาพ

leaving the banana trade ripe for another pandemic.

ทำให้ธุรกิจค้ากล้วยนั้นสุกงอม พร้อมสำหรับโรคระบาดครั้งต่อไป