Are ghost ships real? - Peter B. Campbell

เรือผีมีอยู่จริงหรือ - ปีเตอร์ บี. แคมป์เบลล์ (Peter B. Campbell)

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Rawee Ma

One foggy morning in 1884,

ในวันหมอกหนา ในปี ค.ศ.1884

the British steamer "Rumney" crashed into the French ship "Frigorifique."

เรือสัญชาติอังกฤษนามว่า “รัมนี" (Rumney) ชนกับ เรือฝรั่งเศสชื่อว่า "ฟิกอริฟิค" (Frigorifique)

Seeing their ship filling with water,

เมื่อเห็นว่าเรือของพวกเขากำลังอัปปาง

the French crew climbed aboard the "Rumney."

ลูกเรือฝรั่งเศสก็ปีนขึ้นมาบนเรือ "รัมนี"

But as they sailed towards the nearest port,

แต่ว่าเมื่อพวกเขาเดินทางไปยังท่าเรือที่ใกล้ที่สุด

a silent form suddenly emerged from the fog:

ร่างหนึ่งก็ปรากฏกายขึ้นในสายหมอกในทันที

the abandoned "Frigorifique."

"ฟิกอริฟิค" ที่ถูกสละทิ้งไปนั่นเอง

It was too late to turn,

มันสายเกินไปแล้วที่จะกลับลำ

and the impact was enough to sink the "Rumney."

และแรงปะทะก็มากพอ ที่จะทำให้ "รัมนี" จมลง

As the sailors scrambled into the lifeboats,

ในขณะที่กะลาสี ต่างดึงร่างของตัวเองขึ้นไปบนเรือกู้ชีพ

the empty "Frigorifique" sailed back into the fog,

เรือ "ฟิกอริฟิค" ที่ว่างเปล่า ก็ล่องกลับไปยังสายหมอก

having seemingly taken its revenge.

ราวกับว่ามันล้างแค้นสำเร็จแล้ว

In reality, the French sailors had left the engines running,

ในความเป็นจริง กะลาสีเรือฝรั่งเศส ได้ปล่อยให้เครื่องยนต์ทำงานต่อไป

and the "Frigorifique" sailed in a circle before striking the "Rumney"

และเรือ "ฟิกอริฟิค" ก็ล่องวนเป็นวงกลม ก่อนที่จะจมเรือ "รัมนี"

and finally sinking.

และในที่สุดก็ล่มหายไป

But its story became one of the many tales of ghost ships,

แต่เรื่องราวของมันกลายเป็นหนึ่งในเรื่องเล่า เกี่ยวกับเรือผี

unmanned vessels that apparently sail themselves.

หรือเรือที่ไม่มีคนบังคับ ที่ปรากฏว่าสามารถล่องไปมาเองได้

And although they've influenced works like "Dracula"

และแม้ว่าพวกมันจะให้แรงบันดาลใจ กับบทประพันธ์อย่าง "แดร็กคูล่า"

and "Pirates of the Caribbean,"

และ "โจรสลัดแห่งคาริบเบียน"

crewless ships aren't the product of ghostly spirits,

เรือที่ไม่มีลูกเรือนั้นไม่ได้เป็นผลงาน ของวิญญาณผีร้ายอะไร

just physics at work.

แต่สามารถอธิบายได้ด้วยฟิสิกส์

One of the most famous ghost ships was the "Mary Celeste"

หนึ่งในเรือผีที่โด่งดังที่สุดคือ "มารี เซเลสต์" (Mary Celeste)

found sailing the Atlantic in 1872 with no one aboard,

ที่ถูกพบว่าล่องอยู่ในแอตแลนติก ในปี ค.ศ.1872 โดยไม่มีลูกเรือ

water in its hold,

มีน้ำอยู่ในห้องอับเฉา

and lifeboats missing.

และเรือกู้ชีพหายไป

The discovery of its intact cargo and a captain's log that ended abruptly

การค้นพบคลังสินค้าของมันที่ยังอยู่ครบถ้วน และบันทึกของกัปตันที่จบลงอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

led to wild rumors and speculation.

นำไปสู่ข่าวลือและการคาดเดาต่าง ๆ นานา

But the real culprits were two scientific phenomena:

แต่ทรชนตัวจริงก็คือ ปรากฏการณ์ทางวิทยาศาสตร์สองอย่าง

buoyancy

การลอยตัว

and fluid dynamics.

และจลศาสตร์ของไหล

Here's how buoyancy works.

การลอยตัวมีผลอย่างไร

An object placed in a liquid displaces a certain volume of fluid.

วัตถุที่อยู่ในของเหลว แทนที่ปริมาตรบางส่วนของของไหล

The liquid in turn exerts an upward buoyant force

ในทางกลับกัน ของเหลวก็ส่งแรง ผลักกลับขึ้นมาเป็นแรงลอยตัว

equal to the weight of the fluid that's been displaced.

ที่เท่ากับน้ำหนักของของไหล ที่ถูกแทนที่ไป

This phenomenon is called Archimedes's Principle.

ปรากฏการณ์นี้เรียกว่า หลักการของอะคิมิดีส

Objects that are less dense than water,

วัตถุที่มีความหนาแน่นน้อยกว่าน้ำ

such as balsa wood,

เช่น ไม้บาลซา (balsa wood)

icebergs,

ก้อนน้ำแข็ง

and inflatable rafts

และแพเป่าลม

always float.

จะลอยตัวเสมอ

That's because the upward buoyant force

นั่นเป็นเพราะว่าแรงลอยตัวที่ผลักตัวขึ้น

is always stronger than the downward force of gravity.

มีมากกว่าแรงโน้มถ่วงที่กดลงมาเสมอ

But for objects or ships to float when they're made of materials, like steel,

แต่สำหรับวัตถุหรือเรือที่แล่นบนน้ำได้ ที่ทำจากวัสดุ เช่น เหล็กกล้า

that are denser than water,

ที่มีความหนาแน่นมากกว่าน้ำ

they must displace a volume of water larger than their weight.

พวกมันจะต้องแทนที่ปริมาณของน้ำ ให้มากกว่าน้ำหนักของพวกมัน

Normally, the water filling a ship's hull would increase its weight

โดยทั่วไป น้ำที่อยู่ในห้องอับเฉาของเรือ จะทำให้น้ำหนักของมันเพิ่มขึ้น

and cause it to sink -

และอาจทำให้มันจมลงได้

just what the "Mary Celeste's" crew feared when they abandoned ship.

แต่ลูกเรือของ "มารี เซเลสต์" ตื่นกลัวอะไรเมื่อพวกเขาสละเรือ

But the sailors didn't account for fluid dynamics.

แต่กะลาสีไม่สามารถอธิบายเรื่อง จลศาสตร์ของไหลได้

The water stopped flowing at the point of equilibrium,

น้ำหยุดไหล ณ จุดที่สมดุล

when it reached the same level as the hull.

เมื่อมันท่วมถึงระดับที่เท่ากันในห้องอับเฉา

As it turned out, the weight of the water wasn't enough to sink the ship

ผลก็คือ น้ำหนักของน้ำ ไม่เพียงพอที่จะจมเรือได้

and the "Mary Celeste" was found a few days later

และ "มารี เซเลสต์" ก็ถูกพบในอีกไม่กี่วันต่อมา

while the unfortunate crew never made it to shore.

ในขณะที่ลูกเรือผู้ที่โชคไม่ดี ไม่อาจไปถึงฝั่งได้

Far stranger is the tale of "A. Ernest Mills,"

ที่ประหลาดไปกว่านั้นก็คือ เรื่องราวของ "เอ. เอร์เนส มิลล์ส"

a schooner transporting salt,

เรือใบขนเกลือ

whose crew watched it sink to the sea floor following a collision.

ที่ลูกเรือเห็นมันจมสู่ก้นทะเลต่อหน้าต่อตา หลังจากการปะทะชน

Yet four days later, it was spotted floating on the surface.

ทว่า สี่ปีต่อมา มันถูกพบว่าแล่นอยู่บนผิวน้ำ

The key to the mystery lay in the ship's heavy cargo of salt.

กุญแจสำคัญของปริศนานี้ อยู่ที่คลังสินค้าของเรือที่มีเกลืออยู่มาก

The added weight of the water in the hull made the vessel sink,

น้ำหนักของน้ำที่เพิ่มขึ้นในห้องอับเฉา ทำให้เรืออัปปาง

but as the salt dissolved in the water,

แต่เมื่อเกลือละลายน้ำ

the weight decreased enough

น้ำหนักก็ลดลงมากพอ

that the force of gravity became less than the buoyant force

ที่จะทำให้แรงโน้มถ่วงน้อยกว่าแรงลอยตัว

and the ship floated back to the surface.

และเรือก็ลอยกลับขึ้นมาบนผิวน้ำ

But how do we explain the most enduring aspect of ghost ship legends:

แต่เราจะอธิบายแนวคิดที่ยังคงอยู่อย่างมานานที่สุด ของตำนานเรือผีนี้ได้อย่างไรว่า

multiple sightings of the same ships hundreds of miles and several years apart?

ทำไมผู้คนมากมายถึงเห็นเรือลำเดียวกัน ในตำแหน่งที่ห่างกันหลายร้อยไมล์ในเวลาไม่กี่ปี

The answer lies in ocean currents,

และคำตอบก็อยู่ที่กระแสนำ้ในมหาสมุทร

which are like invisible rivers flowing through the ocean.

ซึ่งเช่นเดียวกับการไหลของแม่น้ำที่มองไม่เห็น ที่ไหลไปทั่วมหาสมุทร

Factors, like temperature,

ปัจจัย ดังเช่น อุณหภูมิ

salinity,

ความเค็ม

wind,

ลม

gravity,

and the Coriolis effect from the Earth's rotation

แรงโน้มถ่วง

และผลโคริโอลิส (Coriolis) จากการหมุนของโลก

create a complex system of water movement.

ทำให้เกิดระบบที่ซับซ้อนของการเคลื่อนของน้ำ

That applies both at the ocean's surface and deep below.

ซึ่งเกิดขึ้นทั้งบนพื้นผิวของมหาสมุทร และที่อยู่ลึกลงไปในมหาสมุทร

Sailors have always known about currents,

กะลาสีรู้เกี่ยวกับเรื่องกระแสน้ำมาโดยตลอด

but their patterns weren't well known until recently.

แต่รูปแบบของกระแสน้ำ เพิ่งเป็นที่รู้จักกันดีเมื่อเร็ว ๆ นี้

In fact, tracking abandoned ships was how scientists determined the shape

อันที่จริง การติดตามเรือที่ถูกสละทิ้ง เป็นวิธีการที่นักวิทยาศาสตร์กำหนดรูปร่าง

and speed of the Atlantic Gyre,

และความเร็วของกระแสน้ำวนที่แอตแลนติก (Atlantic Gyre)

the Gulf Stream,

กระแสน้ำอุ่นในมหาสมุทรแอตแลนติก (Gulf Stream)

and related currents in the first place.

และกระแสน้ำที่เกี่ยวข้องกัน

Beginning in 1883, the U.S. Hydrographic Office

ตั้งแต่ปี ค.ศ.1883 สถานีอุทกศาสตร์ของสหรัฐฯ

began collecting monthly data that included navigation hazards,

เริ่มเก็บข้อมูลรายเดือน ที่รวมถึงความเสี่ยงในการเดินเรือ

like derelict ships, whose locations were reported by passing vessels.

เช่น เรือที่ถูกละทิ้ง ซึ่งตำแหน่งของมัน ถูกรายงานโดยเรืออื่น ๆ ที่พบเห็นมัน

So abandoned ships may not be moved by ghost crews or supernatural curses,

ฉะนั้น เรือที่ถูกสละทิ้งอาจไม่ได้ถูกบังคับควบคุม ด้วยลูกเรือผีหรือคำสาปเหนือธรรมชาติใด ๆ

but they are a real and fascinating phenomenon

แต่พวกมันเป็นปรากฏการณ์จริงที่น่าทึ่ง

born through the ocean

ที่เกิดไปทั่วทั้งมหาสมุทร

and kept afloat by powerful, invisible, scientifically studied forces.

และยังคงอยู่ด้วยแรงที่ทรงพลังและมองไม่เห็น ที่ถูกศึกษาได้ทางวิทยาศาสตร์