Are ghost ships real? - Peter B. Campbell

Translator: Saba Rajabi Reviewer: Sadegh Vahdati Nia

One foggy morning in 1884,

در یک صبح مه‌آلود در سال ۱۸۸۴،

the British steamer "Rumney" crashed into the French ship "Frigorifique."

کشتی بخار بریتانیایی «رامنی» با کشتی فرانسوی «فریگوریفیک» تصادف کرد.

Seeing their ship filling with water,

خدمه کشتی فرانسوی با دیدن اینکه

the French crew climbed aboard the "Rumney."

کشتی‌شان داشت با آب پر می‌شد، به کشتی رامنی فرار کردند.

But as they sailed towards the nearest port,

اما هنگامی که به‌سوی نزدیک‌ترین بندر حرکت می‌کردند،

a silent form suddenly emerged from the fog:

ناگهان سایه‌ای از میان مه پدیدار شد

the abandoned "Frigorifique."

که کشتی رهاشده‌ی «فریگوریفیک» بود.

It was too late to turn,

دیگر برای دور زدن خیلی دیر شده بود

و همین ضربه کافی بود که رامنی را غرق کند.

and the impact was enough to sink the "Rumney."

همانطور که ملوانان با عجله سوار قایق‌های نجات می‌شدند

As the sailors scrambled into the lifeboats,

the empty "Frigorifique" sailed back into the fog,

سایه‌ی کشتی فریگوریفیک باز در مه گم شد

having seemingly taken its revenge.

گویی که انتقام خود را گرفته باشد.

In reality, the French sailors had left the engines running,

اما واقعیت از این قرار بود که ملوانان فرانسوی موتورهای کشتی را روشن گذاشته بودند

and the "Frigorifique" sailed in a circle before striking the "Rumney"

و فریگوریفیک پیش از برخورد با رامنی دایره‌وار دور خود می‌چرخیده

and finally sinking.

و نهایتا غرق شده است.

But its story became one of the many tales of ghost ships,

اما داستان این کشتی هم به دیگر افسانه‌های کشتی‌های ارواح پیوست؛

unmanned vessels that apparently sail themselves.

کشتی‌های سرگردانی که ظاهراً خودبه‌خود در دریا حرکت می‌کنند.

And although they've influenced works like "Dracula"

و با اینکه این داستان‌ها الهام‌بخش آثاری مثل «دراکولا»

and "Pirates of the Caribbean,"

و «دزدان دریایی کارائیب» بوده‌اند،

crewless ships aren't the product of ghostly spirits,

کشتی‌های بدون سرنشین را نیروهای ماورایی حرکت نمی‌دهند،

just physics at work.

بلکه دست قوانین فیزیک در کار است.

One of the most famous ghost ships was the "Mary Celeste"

یکی از معروف‌ترین کشتی‌های ارواح، «ماری سلست» بود

found sailing the Atlantic in 1872 with no one aboard,

که در سال ۱۸۷۲ در اقیانوس اطلس پیدا شد.

هیچ‌کس در آن نبود،

آب به داخلش نفوذ کرده بود

water in its hold,

and lifeboats missing.

و قایق‌های نجاتش ناپدید شده بودند.

The discovery of its intact cargo and a captain's log that ended abruptly

از آنجایی که محموله‌ی کشتی دست‌نخورده بود و گزارش سفر ناخدا هم همانجا قطع شده بود،

led to wild rumors and speculation.

شایعات و حدس و گمان‌های زیادی شکل گرفت.

But the real culprits were two scientific phenomena:

اما دلیل واقعی این ماجرا را می‌توان در دو پدیده‌ی علمی جستجو کرد:

buoyancy

نیروی رانش

and fluid dynamics.

و دینامیک سیالات.

Here's how buoyancy works.

اما خاصیت شناوری چطور کار می‌کند؟

An object placed in a liquid displaces a certain volume of fluid.

وقتی جسمی داخل مایع قرار می‌گیرد، حجمی از آن مایع را جابه‌جا می‌کند.

The liquid in turn exerts an upward buoyant force

مایع در مقابل، نیرویی رو به بالا اعمال می‌کند

equal to the weight of the fluid that's been displaced.

که برابر با وزن مایع جابه‌جا شده است.

This phenomenon is called Archimedes's Principle.

این پدیده همان اصل ارشمیدس نامیده می‌شود.

Objects that are less dense than water,

اجسامی که چگالی کمتری نسبت به آب دارند،

such as balsa wood,

مثل چوب بالسا،

icebergs,

کوه‌های یخی

and inflatable rafts

یا قایق‌های بادی،

always float.

همیشه روی آب می‌مانند.

That's because the upward buoyant force

چون نیروی شناوری که آن‌ها را به بالا هل می‌دهد

is always stronger than the downward force of gravity.

بیشتر از نیروی گرانش است که آن‌ها را به پایین می‌کشد.

But for objects or ships to float when they're made of materials, like steel,

اما کشتی‌هایی که از موادی مثل فولاد ساخته شده‌اند

that are denser than water,

که چگالی بیشتری نسبت به آب دارند

they must displace a volume of water larger than their weight.

باید حجمی از آب را جابه‌جا کنند که وزنش بیشتر از خود کشتی باشد.

Normally, the water filling a ship's hull would increase its weight

به طور معمول، پر شدن بدنه‌ی یک کشتی از آب باعث افزایش وزن آن می‌شود

and cause it to sink -

و در نهایت آن را غرق می‌کند؛

just what the "Mary Celeste's" crew feared when they abandoned ship.

دقیقاً همان چیزی که خدمه‌ی ماری سلست از آن ترسیدند و کشتی را ترک کردند.

But the sailors didn't account for fluid dynamics.

در عوض، به دلایلی که ما نمی‌دانیم،

قبل از اینکه وزن آب به حدی برسد که کشتی را غرق کند،

The water stopped flowing at the point of equilibrium,

دیگر آبی وارد کشتی نشد.

when it reached the same level as the hull.

ماری سلست چند روز بعد پیدا شد

As it turned out, the weight of the water wasn't enough to sink the ship

اما خدمه‌ی شوربخت آن هرگز به ساحل نرسیدند.

and the "Mary Celeste" was found a few days later

با این حال، ماجرای کشتی «ای. ارنست میلز»، عجیب‌تر است

while the unfortunate crew never made it to shore.

این یک کشتی بادبانی بود که محموله‌ی نمک حمل می‌کرد.

Far stranger is the tale of "A. Ernest Mills,"

خدمه‌ی آن با چشمان خود دیدند که کشتی‌شان پس از یک برخورد، به قعر دریا فرو رفت.

a schooner transporting salt,

اما چهار روز بعد، این کشتی شناور روی آب رویت شد.

whose crew watched it sink to the sea floor following a collision.

راز این معما در محموله‌ی سنگین نمک کشتی نهفته بود.

Yet four days later, it was spotted floating on the surface.

آبی که وارد بدنه‌ی کشتی شده بود، وزن آن را افزایش داد و باعث غرق شدنش شد.

The key to the mystery lay in the ship's heavy cargo of salt.

اما با حل شدن نمک در آب، وزن کشتی کم شد،

The added weight of the water in the hull made the vessel sink,

تا جایی که نیروی گرانش

کمتر از نیروی شناوری شد

but as the salt dissolved in the water,

و کشتی دوباره به سطح آب بازگشت.

the weight decreased enough

that the force of gravity became less than the buoyant force

اما چطور می‌توان ماندگارترین بخش افسانه‌های کشتی‌های ارواح را توضیح داد؟

and the ship floated back to the surface.

اینکه یک کشتی بارها و در فواصل صدها مایل و حتی چندین سال بعد دیده شود؟

But how do we explain the most enduring aspect of ghost ship legends:

multiple sightings of the same ships hundreds of miles and several years apart?

پاسخ در پدیده‌ی «جریان‌های اقیانوسی» نهفته است

که مانند رودخانه‌های نامرئی است که در دل اقیانوس جریان دارند.

The answer lies in ocean currents,

عواملی مانند دما،

شوری آب،

which are like invisible rivers flowing through the ocean.

باد،

گرانش

و «اثر کوریولیس» ناشی از چرخش زمین،

Factors, like temperature,

همگی سیستم پیچیده‌ای از حرکت آب را ایجاد می‌کنند.

salinity,

wind,

gravity,

and the Coriolis effect from the Earth's rotation

این موضوع هم در سطح اقیانوس صدق می‌کند و هم در اعماق آن.

create a complex system of water movement.

ملوانان همیشه از وجود جریان‌های اقیانوسی باخبر بوده‌اند،

That applies both at the ocean's surface and deep below.

اما الگوهای دقیق آن‌ها تا همین اواخر ناشناخته بود.

Sailors have always known about currents,

در واقع، ردیابی کشتی‌های متروکه یکی از روش‌هایی بود که دانشمندان با استفاده از آن

but their patterns weren't well known until recently.

توانستند شکل و سرعت گردش اقیانوسی آتلانتیک،

In fact, tracking abandoned ships was how scientists determined the shape

جریان گلف استریم،

و دیگر جریان‌های مرتبط را تعیین کنند.

and speed of the Atlantic Gyre,

از سال ۱۸۸۳، اداره‌ی آب‌نگاری ایالات متحده

the Gulf Stream,

and related currents in the first place.

شروع به جمع‌آوری داده‌های ماهانه‌ای کرد که شامل اطلاعاتی درباره‌ی خطرات دریانوردی،

Beginning in 1883, the U.S. Hydrographic Office

از جمله کشتی‌های سرگردانی بود

began collecting monthly data that included navigation hazards,

که موقعیتشان توسط کشتی‌های در حال گذر گزارش می‌شد.

پس کشتی‌های متروکه را نه ارواح کنترل می‌کنند و نه طلسم‌های ماورایی،

like derelict ships, whose locations were reported by passing vessels.

So abandoned ships may not be moved by ghost crews or supernatural curses,

با این حال آن‌ها پدیده‌ای واقعی و شگفت‌انگیز به‌شمار می‌روند

که در اقیانوس متولد شده‌اند

و با نیروهای نادیدنی اما قدرتمند و علمی، بر روی آب شناور می‌مانند.

but they are a real and fascinating phenomenon

born through the ocean

and kept afloat by powerful, invisible, scientifically studied forces.