How people rationalize fraud - Kelly Richmond Pope

เหตุผลของคนโกง - เคลลี ริชมอนด์ โปป (Kelly Richmond Pope)

Translator: Pongsakorn Puavaranukroh Reviewer: Chatthip Chaichakan

If you ask people whether they think stealing is wrong,

ถ้าเราถามคนทั่วไปว่า การขโมยนั้นผิดหรือไม่

most of them would answer, "Yes."

ส่วนใหญ่คงตอบว่า "ผิดแน่นอน"

And yet, in 2013, organizations all over the world

แต่กระนั้นในปีค.ศ. 2013 องค์กรต่างๆ ทั่วโลก

lost an estimated total of 3.7 trillion dollars to fraud,

ยังคงสูญเงินให้กับการทุจริต ไปกว่า 3.7 ล้านล้านเหรียญ

which includes crimes like embezzlement,

ซึ่งมีทั้งในรูปของ การยักยอกเงิน

pyramid schemes,

แชร์ลูกโซ่

and false insurance claims.

และ การหลอกเคลมประกัน

This wasn't just the work of a few bad apples.

นี่ไม่ใช่เป็นผลงานของมิจฉาชีพเพียงไม่กี่คน

The truth is that many people are susceptible

ความจริงก็คือผู้คนทั่วไปล้วนมีโอกาส ที่จะตกอยู่ใต้อิทธิพลของการโกง

not only to the temptation to commit fraud

ไม่เพียงแต่กับสิ่งล่อใจทั้งหลาย

but to convincing themselves that they've done nothing wrong.

แต่ถึงขั้นกล่อมให้ตัวเองเชื่อว่า ไม่ได้ทำอะไรผิดอีกด้วย

So why does fraud happen?

แล้วทำไมถึงเกิดการโกงขึ้นได้ล่ะ?

While individual motivations may differ from case to case,

แม้ว่าแรงจูงใจในการโกง จะแตกต่างกันไปในแต่ละคน

the fraud triangle,

ทฤษฎีสามเหลี่ยมทุจริต (the fraud triangle)

a model developed by criminologist Donald Cressey,

ที่ถูกพัฒนาขึ้นโดยนักอาชญาวิทยา ชื่อ โดนัลด์ เครสซี่ (Donald Cressey)

shows three conditions that make fraud likely:

ได้บอกว่ามี 3 เงื่อนไขที่จะทำให้เกิดการโกง

pressure, opportunity, and rationalization.

ได้แก่ แรงกดดัน (pressure) โอกาส (opportunity) และการหาเหตุผลเข้าข้างตัวเอง (rationalization)

Pressure is often what motivates someone to engage in fraud to begin with.

แรงกดดันนั้น บ่อยครั้งเป็นเสมือนแรงจูงใจ ที่เป็นจุดเริ่มต้นของการทุจริต

It could be a personal debt,

อาจเป็นได้ทั้ง ปัญหาหนี้สิน

an addiction,

การติดยา

an earnings quota,

การทำยอดขายให้ได้ตามเป้า

a sudden job loss,

การตกงานกระทันหัน

or an illness in the family.

หรือ การเจ็บป่วยของสมาชิกในครอบครัว

As for opportunity, many people in both public and private sectors

ในเรื่องของโอกาส คนจำนวนมากทั้งในภาครัฐและเอกชน

have access to tools that enable them to commit and conceal fraud:

สามารถเข้าถึงวิธีการต่างๆ ที่เอื้ออำนวยให้ เกิดการทุจริตรวมถึงปกปิดมันเอาไว้

corporate credit cards,

เช่น บัตรเครดิตองค์กร

internal company data,

ข้อมูลภายในองค์กร

or control over the budget.

หรือ อำนาจในการบริหารงบประมาณ

The combination of pressure

เมื่อมีทั้งปัจจัยจากแรงกดดัน

and being exposed to such opportunities on a daily basis

และโอกาสที่เอื้ออำนวย อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

can create a strong temptation.

ก็สามารถก่อให้เกิดเป็น สิ่งล่อใจที่ทรงอานุภาพ

But even with these two elements,

แต่แม้ว่าจะมีปัจจัยทั้งสองอย่างข้างต้นแล้ว

most fraud still requires rationalization.

การทุจริตส่วนมากยังคงต้องมี เรื่องของการให้เหตุผลเข้าข้างตัวเอง

Many fraudsters are first time offenders,

คนที่ทุจริตส่วนใหญ่ มักจะเป็นผู้กระทำความผิดในครั้งแรก

so in order to commit an act most would regard as wrong,

ดังนั้นแทนที่จะลงมือทำอะไร ในแบบที่ผิดเต็มประตู

they need to justify it to themselves.

พวกเขาจำเป็นต้องหาความชอบธรรม ให้กับการทำผิดนั้นด้วย

Some feel entitled to the money because they are underpaid and overworked

บางคนรู้สึกว่าเขาสมควรได้เงินนั้น เนื่องจากถูกกดค่าแรงหรือทำงานเกินค่าจ้าง

and others believe their fraud is victimless,

บ้างก็เชื่อว่า การทุจริตนั้นไม่มีผู้เสียหายโดยตรง

perhaps even planning to return the money once their crisis is resolved.

แม้กระทั่งสัญญากับตัวเองว่าจะนำเงินไปคืน หลังจากพ้นช่วงวิกฤตไปแล้ว

Some of the most common types of fraud

การทุจริตที่พบบ่อยๆ บางรูปแบบ

don't even register as such to the perpetrator.

ไม่แม้แต่จะเรียกว่าเป็นกรณีทุจริตเมื่อถูกจับได้

Examples include employees fudging time sheets or expense reports,

เช่น พนักงานลงเวลาทำงาน หรือเบิกค่าใช้จ่ายไม่ตรงกับความจริง

taxpayers failing to report cash earnings,

การแจ้งรายได้พึงประเมิน ไม่ครบถ้วนเวลายื่นภาษี

or service providers overbilling insurance companies.

หรือผู้ให้บริการยื่นเบิกค่าใช้จ่าย กับบริษัทประกันเกินจริง

Though these may seem small,

แม้ว่านี่จะดูเป็นเรื่องเล็กน้อย

and can sometimes only involve hundreds of dollars,

บางครั้งก็แค่เงินไม่กี่ร้อยเหรียญ

they all contribute to the big picture.

เรื่องเล็กๆ เหล่านี้เมื่อสะสมมากๆ เข้า

And then there's fraud on a massive scale.

ก็จะทำให้ขนาดของการทุจริตมีมูลค่ามหาศาล

In 2003, Italian dairy food giant Parmalat went bankrupt

ในปีค.ศ. 2003 บริษัท Parmalat ยักษ์ใหญ่วงการอาหารของอิตาลีล้มละลาย

after it was found to have fabricated a 4 billion dollar bank account

หลังจากถูกพบว่าตกแต่งบัญชีเงินในธนาคาร กว่า 4 พันล้านเหรียญ

and falsified financial statements

และทำงบการเงินเท็จ

to hide the fact that its subsidiaries had been losing money.

เพื่อปกปิดผลการขาดทุนของบริษัทลูก

Because it was family controlled,

และเนื่องจากว่า เป็นธุรกิจครอบครัว

corporate governance and regulator supervision were difficult,

บรรษัทภิบาลและการกำกับดูแลกิจการ จึงเป็นไปได้ยาก

and the company likely hoped that the losses could be recouped

บริษัทเองเชื่อว่าจะแก้ไขปัญหาการขาดทุนได้

before anyone found out.

ก่อนที่เรื่องจะแดงออกมา

And it's not just corporate greed.

ความโลภบังตา ก็ไม่ได้มีแต่กับบริษัทเอกชนเท่านั้น

Governments and non-profits are also susceptible to fraud.

หน่วยงานรัฐและองค์กรไม่แสวงหากำไร ก็เกิดการทุจริตได้

During her time as City Comptroller for Dixon, Illinois,

ในระหว่างดำรงตำแหน่งผู้ตรวจบัญชี ของเมืองดิกซัน รัฐอิลลินอยส์

Rita Crundwell embezzled over 53 million dollars.

ริต้า ครันด์เวลล์ (Rita Crundwell) ยักยอกเงินไปกว่า 53 ล้านเหรียญ

Rita was one of the country's leading quarter horse breeders

ริต้า เป็นนักเพาะพันธุ์ม้าแข่ง ชั้นแนวหน้าของประเทศ

and winner of 52 world championships.

ที่ชนะรายการชิงแชมป์โลก รวมกันกว่า 52 รายการ

But the cost of maintaining the herd ran to 200,000 dollars per month.

แต่ค่าใช้จ่ายในการดูแลม้า ก็พุ่งไปกว่า 2 แสนเหรียญ/เดือน

Because her position gave her complete control over city finances,

และเพราะตำแหน่งของเธอทำให้ สามารถควบคุมบัญชีเงินของเมืองได้อย่างเบ็ดเสร็จ

she was easily able to divert money

เธอจึงสามารถหมุนเงินงบประมาณของเมือง

to an account she used for private expenses,

ไปยังบัญชีส่วนตัวได้อย่างง่ายดาย

and the scheme went unnoticed for 20 years.

และก็ไม่มีใครล่วงรู้ถึงการทุจริตนี้ ตลอดเวลากว่า 20 ปี

It is believed that Crundwell felt entitled to a lavish lifestyle

เชื่อกันว่า ครันด์เวลล์รู้สึกว่า ตัวเองคู่ควรกับชีวิตหรูหรา

based on her position,

ให้สมกับฐานะ

and the notoriety her winnings brought to the city.

และชื่อเสียงต่างๆจากการแข่ง ที่เธอนำมาสู่เมือง

It's tempting to think of fraud as a victimless crime

มันชวนให้คิดไปว่าการทุจริต เป็นอาชญากรรมที่ปราศจากผู้เคราะห์ร้าย

because corporations and civic institutions aren't people.

เพราะบริษัท หรือหน่วยงานเทศบาล ไม่ใช่บุคคลจริงๆ

But fraud harms real people in virtually every case:

แต่ในการทุจริตทุกครั้ง จะมีผู้เสียหายตัวจริงอยู่เสมอ

the employees of Parmalat who lost their jobs,

เช่น ลูกจ้างบริษัท Parmalat ที่ต้องตกงาน

the citizens of Dixon whose taxes subsidized horse breeding,

ชาวเมืองดิกซัน ที่สูญเงินภาษีไปกับคอกม้าแข่ง

the customers of companies which raise their prices to offset losses.

ลูกค้าต้องจ่ายค่าสินค้าแพงขึ้น เพื่อชดเชยผลขาดทุนของบริษัท

Sometimes the effects are obvious and devestating,

บางครั้งผลกระทบก็ชัดเจนและรุนแรง

like when Bernie Madoff caused thousands of people to lose their life savings.

เช่นกรณีของ เบอร์นาร์ด แมดอฟฟ์ (Bernard Madoff) ที่ผู้เสียหายนับพันต้องสูญเงินเก็บของพวกเขาไป

But often they're subtle and not easy to untangle.

แต่บ่อยครั้งที่มันมักจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ ที่ยากจะแจกแจงออกมา

Yet someone, somewhere is left holding the bill.

แต่ก็ยังคงต้องมีใครที่ไหนสักคน ที่เป็นคนจ่ายค่าเสียหายนั้นอยู่ดี