Is marijuana bad for your brain? - Anees Bahji

Reviewer: Napakchanun P. Dutta

In 1970,

ในปี คศ. 1970

marijuana was classified as a schedule 1 drug in the United States:

กัญชาถูกจัดเป็นยาเสพติดประเภท 1 ในสหรัฐ

the strictest designation possible,

ซึ่งถือเป็นประเภทที่ร้ายแรงที่สุด

meaning it was completely illegal and had no recognized medical uses.

แปลว่าเป็นยาเสพติดผิดกฎหมายโดยสิ้นเชิง และ การนำมาใช้ในทางการแพทย์ยังไม่เป็นที่รู้จัก

For decades, this view persisted

มุมมองเช่นนี้ยังคงมีอยู่กว่าหลายทศวรรษ

and set back research on the drug's mechanisms and effects.

และทำให้การวิจัยเพื่อการขับเคลื่อน และประสิทธิภาพของยายังคงล้าหลัง

Today, marijuana’s therapeutic benefits are widely acknowledged,

ในปัจจุบัน ประโยชน์ด้านการรักษาโรค ของกัญชาเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง

and some nations have legalized medical use

และบางประเทศอนุญาตให้ใช้ในการรักษาโรค

or are moving in that direction.

หรือขับเคลื่อนไปในทางนั้น

But a growing recognition for marijuana’s medical value

แต่การตระหนักในคุณค่าทางยา ของกัญชาที่มีเพิ่มมากขึ้น

doesn’t answer the question:

ไม่ได้ตอบคำถามที่ว่า

is recreational marijuana use bad for your brain?

การใช้กัญชาเพื่อการผ่อนคลาย ส่งผลเสียต่อสมองหรือไม่

Marijuana acts on the body’s cannabinoid system,

กัญชาออกฤทธิ์ต่อระบบ แคนนาบินอยด์ในร่างกาย

which has receptors all over the brain and body.

ซึ่งมีตัวรับอยู่ทั่วสมองและร่างกาย

Molecules native to the body, called endocannabinoids,

โมเลกุลที่สร้างขึ้นภายในร่างกาย เรียกว่า เอนโดแคนนาบินอยด์

ส่งผลกับตัวรับเหล่านี้เช่นกัน

also act on these receptors.

We don’t totally understand the cannabinoid system,

เราไม่เข้าใจระบบแคนนาบินอยด์ทั้งหมด

but it has one feature that provides a big clue to its function.

แต่มันมีคุณลักษณะหนึ่ง ที่ชี้ให้เห็นหน้าที่ของมันอย่างชัดเจน

Most neurotransmitters travel from one neuron to the next

สารสื่อประสาทส่วนใหญ่เคลื่อนที่จาก เซลล์ประสาทหนึ่งไปยังเซลล์ถัดไป

through a synapse to propagate a message.

ผ่านจุดประสานประสาทเพื่อถ่ายทอดข้อความ

But endocannabinoids travel in the opposite direction.

แต่เอนโดแคนนาบินอยด์ เคลื่อนที่ในทางตรงข้าม

When a message passes from the one neuron to the next,

เมื่อข้อความถูกส่งต่อจาก เซลล์ประสาทหนึ่งไปยังเซลล์ถัดไป

the receiving neuron releases endocannabinoids.

เซลล์ตัวรับจะปล่อย เอนโดแคนนาบินอยด์ด์ออกมา

Those endocannabinoids travel backward

เอนโดแคนนาบินอยด์เหล่านั้น จะเคลื่อนที่ย้อนกลับ

to influence the sending neuron—

เพื่อไปควบคุมเซลล์ตัวส่ง

essentially giving it feedback from the receiving neuron.

ซึ่งหลัก ๆ แล้วนั้นจะมีการตอบกลับ จากเซลล์ประสาทตัวรับ

This leads scientists to believe that the endocannabinoid system

นี่ทำให้นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่า ระบบแคนนาบินอยด์

serves primarily to modulate other kinds of signals—

ทำหน้าที่หลักเพื่อปรับสัญญาณประเภทอื่น ๆ

amplifying some and diminishing others.

ซึ่งจะขยายบางอย่างและปรับลดบางอย่าง

Feedback from endocannabinoids slows down rates of neural signaling.

สัญญาณตอบกลับจากเอนโดแคนนาบินอยด์ ทำให้อัตราการส่งสัญญาณของเซลล์ประสาทช้าลง

That doesn’t necessarily mean

แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่า

it slows down behavior or perception, though.

มันจะทำให้พฤติกรรมหรือการรับรู้ช้าลง

For example, slowing down a signal that inhibits smell

อย่างเช่น การทำให้สัญญาณรับกลิ่นช้าลง

could actually make smells more intense.

อาจจะทำให้กลิ่นที่ได้รับแรงขึ้นก็ได้

Marijuana contains two main active compounds,

กัญชามีสารออกฤทธิ์หลักสองชนิด

tetrahydrocannabinol or THC, and cannabidiol, or CBD.

เตตราไฮโดรแคนนาบินอยด์ หรือ THC

และแคนนาบิไดออล หรือ CBD

THC is thought to be primarily responsible for marijuana’s psychoactive effects

คาดกันว่า THC เป็นตัวหลักที่ทำให้กัญชา ส่งผลทางจิตประสาท

on behavior, cognition, and perception,

ต่อพฤติกรรม ความเข้าใจและการรับรู้

while CBD is responsible for the non-psychoactive effects.

ในขณะที่ CBD ส่งผลที่ไม่ออกฤทธิ์ทางจิต

Like endocannabinoids,

เช่นเดียวกับเอนโดแคนนาบินอยด์

THC slows down signaling by binding to cannabinoid receptors.

THC ชะลอการส่งสัญญาณ โดยเข้าไปเกาะกับตัวรับแคนนาบินอยด์

But it binds to receptors all over this sprawling, diffuse system

ซึ่งมันจะเกาะกับตัวรับอื่น ๆ ที่กระจายอยู่ทั่วระบบอีกด้วย

at once,

ในคราวเดียวกัน

whereas endocannabinoids are released in a specific place

ในขณะที่เอนโดแคนนาบินอยด์ จะถูกหลั่งไปยังที่จำเพาะ

in response to a specific stimulus.

เพื่อตอบสนองการกระตุ้นบางอย่างเท่านั้น

This widespread activity coupled with the fact

กิจกรรมที่กระจายเป็นวงกว้างนี้ มาพร้อมกับความจริงที่ว่า

ระบบแคนนาบินอยด์ส่งผลทางอ้อม ต่อหลายระบบอื่น ๆ

that the cannabinoid system indirectly affects many other systems,

means that each person’s particular brain chemistry, genetics,

หมายความว่า ระบบเคมีในสมองบางอย่าง รวมทั้งระบบพันธุกรรม

and previous life experience

และประสบการณ์ชีวิตของแต่ละคน

largely determine how they experience the drug.

ส่วนใหญ่จะถูกกำหนดด้วยประสบการณ์ การรับรู้ยาเสพติดของพวกเขา

That’s true much more so with marijuana than with other drugs

ซึ่งเห็นได้ชัดในกัญชา มากกว่ายาเสพติดประเภทอื่น

that produce their effects through one or a few specific pathways.

โดยส่งผลกระทบผ่านวิธีการเฉพาะทาง หนึ่งหรือสองสามอย่าง

So the harmful effects, if any, vary considerably from person to person.

ดังนั้น หากมีผลเสียที่ตามมา มันก็จะแตกต่างกันไปตามแต่ละบุคคล

And while we don’t know how exactly how marijuana

และในขณะที่เรายังไม่รู้แน่ชัดว่า กัญชาทำให้เกิด

produces specific harmful effects,

ผลกระทบที่เป็นอันตรายอย่างไร

there are clear risk factors that can increase peoples’ likelihood

แต่เรารู้ว่ามันมีปัจจัยเสี่ยงที่ชัดเจน ซึ่งทำให้คนมีโอกาสได้รับผลเสีย

of experiencing them.

จากการใช้กัญชาเพิ่มมากขึ้น

The clearest risk factor is age.

ปัจจัยเสี่ยงที่ชัดเจนมากที่สุดคือ อายุ

In people younger than 25,

ในคนที่อายุน้อยกว่า 25

cannabinoid receptors are more concentrated in the white matter

จะมีตัวรับแคนนาบินอยด์ ในเนื้อเยื่อสมองส่วนสีขาวหนาแน่นมากกว่า

than in people over 25.

คนอายุ 25 ปีขึ้นไป

The white matter is involved in communication,

เนื้อเยื่อสมองส่วนสีขาว มีความเกี่ยวข้องกับการสื่อสาร

learning, memory, and emotions.

การเรียนรู้ ความจำและอารมณ์

Frequent marijuana use

การเสพกัญชาบ่อย ๆ

can disrupt the development of white matter tracts,

ทำให้พัฒนาการของ บริเวณเนื้อเยื่อสีขาวในสมองชะงักได้

and also affect the brain’s ability to grow new connections.

และส่งผลกระทบต่อความสามารถ ในการสร้างจุดเชื่อมต่อของสมองอีกด้วย

This may damage long-term learning ability and problem solving.

สิ่งนี้ส่งผลเสียระยะยาวต่อความสามารถ ในการเรียนรู้และการแก้ปัญหา

For now, it’s unclear how severe this damage can be

ณ ตอนนี้ ยังไม่แน่ชัดว่า ความเสียหายนั้นร้ายแรงแค่ไหน

or whether it’s reversible.

หรือมันแก้ไขได้หรือไม่

และแม้แต่ในกลุ่มคนหนุ่มสาวเอง

And even among young people,

the risk is higher the younger someone is—

อายุยิ่งน้อยความเสี่ยงก็ยิ่งเพิ่มขึ้น เช่น

much higher for a 15 year old than a 22 year old, for instance.

ความเสี่ยงเพิ่มขึ้นในคนอายุ 15 ปี มากกว่าคนอายุ 22 ปี

Marijuana can also cause hallucinations or paranoid delusions.

อีกทั้ง กัญชาทำให้ประสาทหลอน และเกิดอาการหวาดระแวง

Known as marijuana-induced psychosis,

เรียกว่า ความผิดปกติทางจิตจากการเสพกัญชา

these symptoms usually subside when a person stops using marijuana.

อาการเหล่านี้มักลดลงเมื่อเลิกเสพกัญชา

But in rare cases, psychosis doesn’t subside,

แต่ในบางเคสที่พบไม่บ่อย ความผิดปกติของจิตไม่บรรเทาลง

instead unmasking a persistent psychotic disorder.

แต่กลับเผยความผิดปกติทางจิต ที่ฝังแน่นออกมา

A family history of psychotic disorders, like schizophrenia,

ความผิดปกติทางจิตที่เกิดจาก ประวัติครอบครัวอย่างโรคจิตเภท

is the clearest, though not the only, risk factor for this effect.

ถือว่าเป็นสิ่งที่เห็นได้ชัดที่สุด ทว่า ก็ไม่ใช่ปัจจัยเสี่ยงเดียว

Marijuana-induced psychosis is also more common among young adults,

ความผิดปกติของจิตจากการเสพกัญชา พบได้มากในกลุ่มเด็กวัยรุ่น

though it’s worth noting that psychotic disorders

แต่เป็นที่น่าสังเกตว่า ความผิดปกติทางจิต

usually surface in this age range anyway.

ก็มักเผยออกมาให้เห็น ในช่วงอายุนี้อยู่แล้วเช่นกัน

What’s unclear in these cases is whether the psychotic disorder

สิ่งที่มันยังไม่ชัดเจนในกรณีเหล่านี้คือ ความผิดปกติทางจิต

would have appeared without marijuana use—

จะเผยออกมาหรือไม่ หากไม่ได้เสพกัญชา

whether marijuana use triggers it early,

ไม่ว่าการเสพกัญชาจะเป็นตัวกระตุ้นหรือไม่

is a catalyst for a tipping point that wouldn’t have been crossed otherwise,

ถือเป็นตัวเร่งไปสู่จุดเปลี่ยน ที่ไม่อาจมองข้ามไปเป็นอย่างอื่น

or whether the reaction to marijuana is merely an indication

หรือปฏิกิริยาสนองตอบต่อกัญชา อาจเป็นแค่การบ่งชี้

of an underlying disorder.

ของความผิดปกติที่ซ่อนอยู่

In all likelihood, marijuana’s role varies from person to person.

ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม บทบาทของกัญชา แตกต่างไปในแต่ละบุคคล

At any age, as with many other drugs,

ไม่ว่าช่วงอายุใด เช่นเดียวกับยาเสพติดอื่น

the brain and body

สมองและร่างกาย

become less sensitive to marijuana after repeated uses,

จะตอบสนองต่อกัญชาลดลงหากเสพเรื่อย ๆ

meaning it takes more to achieve the same effects.

แปลว่าต้องเสพมากขึ้น เพื่อให้ได้ผลเท่าเดิม

Fortunately, unlike many other drugs,

แต่ก็ยังดี ที่มันต่างจากยาเสพติดชนิดอื่น

there’s no risk of fatal overdose from marijuana,

ที่ไม่มีความเสี่ยงถึงตาย จากการใช้กัญชาเกินขนาด

and even heavy use doesn’t lead to debilitating

และแม้แต่การเสพอย่างหนัก ก็ไม่ทำให้ร่างกายทรุดโทรมมาก

or life-threatening withdrawal symptoms if use stops.

หรือทำให้เกิดเสียชีวิต จากการหยุดยาหากเลิกเสพ

There are more subtle forms of marijuana withdrawal, though,

มีรูปแบบที่ละเอียดอ่อน จากอาการหยุดเสพกัญชามากกว่า

including sleep disturbances, irritability, and depressed mood,

เช่น อาการนอนไม่หลับ หงุดหงิด ซึมเศร้า

which pass within a few weeks of stopping use.

ซึ่งจะหายไปภายในไม่กี่สัปดาห์หลังเลิกเสพ

So is marijuana bad for your brain?

ถ้าเช่นนั้น กัญชาส่งผลเสียต่อสมองหรือไม่

It depends who you are.

มันก็ขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคล

But while some risk factors are easy to identify,

ในขณะที่ปัจจัยเสี่ยงบางอย่าง ถูกบ่งชี้ได้โดยง่าย

others aren’t well understood—

แต่บางอย่างก็ยากที่จะเข้าใจ

which means there’s still some possibility of experiencing negative effects,

ซึ่งก็แปลว่ายังมีความเป็นไปได้ ที่จะเกิดผลในทางลบ

แม้ว่าคุณจะไม่ได้มีปัจจัยเสี่ยง ที่ชัดเจนก็ตาม

even if you don’t have any of the known risk factors.