Do politics make us irrational? - Jay Van Bavel

Translator: Supphasake SAPPHASORN Reviewer: Jimmy Tangjaitrong

In 2013, a team of researchers held a math test.

ในปี 2013 ทีมนักวิจัยจัดการสอบคณิตศาสตร์ขึ้น

The exam was administered to over 1,100 American adults,

การสอบมีชาวอเมริกันวัยทำงาน เข้าร่วมกว่า 1,100 คน

and designed, in part, to test their ability to evaluate sets of data.

และข้อสอบถูกออกแบบขึ้นมา เพื่อวัดความสามารถในการประเมินค่าชุดข้อมูล

Hidden among these math problems were two almost identical questions.

สิ่งที่ซ่อนอยู่ในโจทย์มี 2 คำถามที่คล้ายกัน

Both problems used the same difficult data set,

ทั้ง 2 ข้อใช้ชุดข้อมูลที่มีความยากเท่ากัน

and each had one objectively correct answer.

แต่ละข้อมีคำตอบที่ถูกเพียง 1 คำตอบ

The first asked about the correlation between rashes and a new skin cream.

คำถามเเรกถามถึงความสัมพันธ์ระหว่าง รอยผื่นกับครีมทาผิวชนิดใหม่

The second asked about the correlation between crime rates

คำถามที่สองถามถึงความสัมพันธ์ระหว่าง อัตราการเกิดอาชญากรรม

and gun control legislation.

กับการออกกฎหมายควบคุมอาวุธปืน

Participants with strong math skills

อาสาสมัคร ที่มีความชำนาญทางคณิตศาสตร์

were much more likely to get the first question correct.

มีแนวโน้มตอบคำถามข้อแรกถูก

But despite being mathematically identical,

แม้ว่าจะมีความชำนาญทางคณิตศาสตร์

the results for the second question looked totally different.

ความถูกต้องของคำตอบข้อสอง แตกต่างอย่างสิ้นเชิง

Here, math skills weren’t the best predictor

นั่นหมายความว่าทักษะทางคณิตศาสตร์ ไม่ใช่ตัวชี้วัดที่ดีที่สุด

of which participants answered correctly.

ที่จะชี้ว่าอาสาสมัครคนไหน ตอบคำถามถูกต้อง

Instead, another variable the researchers had been tracking came into play:

ในทางกลับกัน นักวิจัยยังค้นพบว่า มีอีกหนึ่งปัจจัยเข้ามามีบทบาทสำคัญ

political identity.

อัตลักษณ์ทางการเมือง (Political Identity)

Participants whose political beliefs

อาสาสมัครที่มีความเชื่อทางการเมือง

aligned with a correct interpretation of the data

ตรงกับการวิเคราะห์ข้อมูลที่ถูกต้อง

were far more likely to answer the problem right.

มีแนวโน้มที่จะตอบคำถามถูกต้อง

Even the study’s top mathematicians

แม้แต่ในนักคณิตศาสตร์ ระดับหัวกะทิ

were 45% more likely to get the second question wrong

มีแนวโน้มจะตอบคำถามผิดถึง 45%

when the correct answer challenged their political beliefs.

เมื่อคำตอบที่ถูกต้อง ไม่ตรงกับจุดยืนทางการเมือง

What is it about politics that inspires this kind of illogical error?

อะไรในการเมือง ที่ทำให้เกิดความผิดพลาดอันไม่สมเหตุผลนี้

Can someone’s political identity actually affect their ability

อัตลักษณ์ทางการเมือง ส่งผลต่อ

to process information?

ความสามารถในการประมวลผลข้อมูลได้หรือไม่

The answer lies in a cognitive phenomenon

คำตอบนั้นตั้งอยู่บนปรากฏการณ์ทางการรับรู้

that has become increasingly visible in public life: partisanship.

ที่เราสามารถพบเจอในชีวิตประจำวัน : การแบ่งพรรคแบ่งพวก (Partisanship)

While it’s often invoked in the context of politics,

แม้จะพบมากในบริบททางการเมือง

partisanship is more broadly defined as a strong preference or bias

การแบ่งพรรคแบ่งพวก ยังรวมถึงการชื่นชอบหรือมีอคติ

towards any particular group or idea.

ต่อแนวคิดหรือคนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง

Our political, ethnic, religious, and national identities

การเมือง ชาติพันธุ์ ศาสนา และอัตลักษณ์ประจำชาติของเรา

are all different forms of partisanship.

คือรูปแบบหนึ่งของการแบ่งพรรคแบ่งพวก

Of course, identifying with social groups

แน่นอนว่า การมีอัตลักษณ์ร่วมกับผู้อื่น

is an essential and healthy part of human life.

เป็นสิ่งสำคัญและเป็นส่วนดีในชีวิตมนุษย์

Our sense of self is defined not only by who we are as individuals,

ความรู้สึกมีตัวตน ไม่ได้ถูกกำหนด โดยตัวเราในฐานะปัจเจกบุคคลเท่านั้น

but also by the groups we belong to.

แต่ยังรวมถึงกลุ่มที่เราอยู่ด้วย

As a result, we’re strongly motivated to defend our group identities,

ผลคือ เรามีแรงจูงใจ ในการปกป้องอัตลักษณ์ของกลุ่ม

protecting both our sense of self and our social communities.

ปกป้องความมีตัวตนของเราและของกลุ่มเรา

But this becomes a problem when the group’s beliefs

แต่นั่นจะก่อให้เกิดปัญหา เมื่อความเชื่อของกลุ่ม

are at odds with reality.

ไม่ตรงกับความเป็นจริง

Imagine watching your favorite sports team commit a serious foul.

ลองนึกภาพว่าทีมกีฬาทีมโปรดของคุณ ทำผิดกติกาขั้นร้ายแรง

You know that’s against the rules,

คุณรู้ว่ามันผิดกติกา

but your fellow fans think it’s totally acceptable.

แต่คนอื่น ๆ ที่เชียร์ทีมเดียวกับคุณ คิดว่ามันเป็นสิ่งที่รับได้

The tension between these two incompatible thoughts

เมื่อความคิดทั้งสองนี้ ไม่สอดคล้องกันมากขึ้น

is called cognitive dissonance,

ถูกเรียกว่า การไม่ลงรอยของการรู้คิด (Cognitive Dissonance)

and most people are driven to resolve this uncomfortable state of limbo.

และคนส่วนใหญ่พยายาม ล้มเลิกความอึดอัดทางความคิดนี้

You might start to blame the referee, complain that the other team started it,

คุณอาจจะเริ่มโทษกรรมการ เเละกล่าวหาว่าอีกฝั่งเริ่มก่อน

or even convince yourself there was no foul in the first place.

หรือแม้กระทั่งโน้มน้าวตัวเอง ว่ามันไม่ผิดกติกาตั้งแต่เเรก

In a case like this,

ในกรณีเช่นนี้

people are often more motivated to maintain a positive relationship

คนในกลุ่มมีแรงจูงใจที่จะ รักษาความสัมพันธ์ที่ดี

with their group than perceive the world accurately.

กับคนในกลุ่ม มากกว่าจะมองโลกอย่างตรงไปตรงมา

This behavior is especially dangerous in politics.

พฤติกรรมแบบนี้ อันตรายอย่างยิ่งในทางการเมือง

On an individual scale,

ในระดับตัวบุคคล

allegiance to a party allows people to create a political identity

ผู้คนสร้างอัตลักษณ์ทางการเมือง ด้วยการภักดีต่อพรรคการเมือง

and support policies they agree with.

และสนับสนุนนโยบายที่พวกเขาเห็นด้วย

But partisan-based cognitive dissonance can lead people to reject evidence

แต่การแบ่งพรรคแบ่งพวก สามารถชักนำผู้คนให้ปฏิเสธหลักฐาน

that’s inconsistent with the party line or discredits party leaders.

ที่ไม่สอดคล้องกับแนวทางของพรรค หรือทำให้ผู้นำพรรคเสื่อมเสีย

And when entire groups of people revise the facts in service of partisan beliefs,

เมื่อคนทั้งกลุ่มบิดเบือนข้อเท็จจริง เพื่อสนองความเชื่อของพวกพ้อง

it can lead to policies that aren’t grounded in truth or reason.

มันจะส่งผลให้การเมือง ไม่อยู่บนพื้นฐานของข้อเท็จจริงหรือเหตุผล

This problem isn’t new—

ปัญหานี้ ไม่ใช่เรื่องใหม่

political identities have been around for centuries.

อัตลักษณ์ทางการเมือง มีมานานหลายศตวรรษ

But studies show that partisan polarization

จากการศึกษาพบว่าทิศทางของการเลือกข้าง

has increased dramatically in the last few decades.

เพิ่มสูงขึ้นมากในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา

One theory explaining this increase

มีหนึ่งทฤษฎีที่อธิบายการเพิ่มขึ้นครั้งนี้

is the trend towards clustering geographically in like-minded communities.

คือแนวโน้มของการอยู่ร่วมกัน ของคนในพื้นที่ที่มีความคิดคล้ายกัน

Another is the growing tendency to rely on partisan news

อีกหนึ่งคำอธิบายคือ การเชื่อข่าวสารที่เลือกข้าง

or social media bubbles.

หรือการติดอยู่ในโลกของตัวเองในสื่อออนไลน์

These often act like echo chambers,

สิ่งเหล่านี้คล้ายกับเสียงสะท้อนในห้องโถง

delivering news and ideas from people with similar views.

รับรู้ข่าวสารหรือแนวคิด จากคนที่มีความคิดคล้ายกัน

Fortunately, cognitive scientists have uncovered some strategies

แต่ยังดีที่นักวิทยาศาสตร์เปิดเผยวิธีการ

for resisting this distortion filter.

ในการต่อต้านการบิดเบือนนี้

One is to remember that you’re probably more biased than you think.

อย่างแรกคือ ระลึกเสมอว่า เราอาจจะมีอคติมากกว่าที่เราคิด

So when you encounter new information,

ดังนั้น เมื่อเราเจอกับข้อมูลใหม่

make a deliberate effort to push through your initial intuition

จงใช้ความพยายามอย่างยิ่ง ในการก้าวข้ามสัญชาตญาณของคุณเอง

and evaluate it analytically.

และประเมินค่าข้อมูลด้วยการวิเคราะห์

In your own groups, try to make fact-checking and questioning assumptions

เมื่ออยู่ในกลุ่มของคุณ ลองสำรวจข้อเท็จจริง และตั้งข้อสงสัยในสมมติฐาน

a valued part of the culture.

ต่อส่วนของคุณค่าในวัฒนธรรมนั้น ๆ

Warning people that they might have been presented with misinformation

เตือนคนอื่น ๆ ว่าพวกเขา อาจถูกนำเสนอด้วยข้อมูลที่คลาดเคลื่อน

can also help.

สิ่งนี้สามารถช่วยคุณได้

And when you’re trying to persuade someone else,

และเมื่อคุณกำลังพยายามโน้มน้าวคนอื่นอยู่

affirming their values and framing the issue in their language

การยอมรับคุณค่าของพวกเขา และคุยเกี่ยวกับประเด็นปัญหาด้วยภาษาของเขา

can help make people more receptive.

สามารถช่วยให้ผู้คนเต็มใจรับฟังมากยิ่งขึ้น

We still have a long way to go before solving the problem of partisanship.

ปัญหาในการแบ่งพรรคแบ่งพวก ยังต้องใช้เวลาแก้ไขอีกนาน

But hopefully, these tools can help keep us better informed,

แต่หวังว่า เครื่องมือเหล่านี้ สามารถช่วยให้เรารับข้อมูลข่าวสารได้ดีขึ้น

and capable of making evidence-based decisions about our shared reality.

และสามารถตัดสินใจโดยใช้หลักฐาน เกี่ยวกับความจริงที่เรามีร่วมกัน