Cicadas: The dormant army beneath your feet - Rose Eveleth

จักจั่น: กองทัพแมลงที่พักตัวอยู่เบื้องล่าง - โรส อีฟลิท (Rose Eveleth)

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Nuchapong Wongrajit

If you live on the east coast of the United States,

ถ้าคุณอาศัยอยู่ทางฝั่งตะวันออกของสหรัฐอเมริกา

คุณใช้ชีวิต 17 ปีที่ผ่านมาของคุณ

you've spent the last 17 years of your life

walking, eating and sleeping

เดิน

กิน

และนอน

above a dormant army of insects.

เหนือกองทัพแมลงที่อยู่ในระยะพักตัว

These are the cicadas.

พวกมันคือจักจั่น

Every 17 years,

ทุกๆ 17 ปี

พวกมันเป็นพันล้านจะปรากฏตัวจากใต้ดิน

billions of them emerge from the ground to do three things:

แล้วทำสามสิ่ง

ลอกคราบ

molt, mate and die.

ผสมพันธุ์

และตาย

There are 15 different broods of cicadas out there,

จักจั่นในธรรมชาติมีอยู่ 15 กลุ่ม

grouped by when they'll emerge from the ground.

แบ่งตามช่วงที่พวกมันปรากฏตัวออกมาจากใต้ดิน

Some of these broods are on a 13-year cycle,

บางกลุ่มมีวงจรแบบ 13 ปี

others are on a 17-year clock.

พวกอื่นๆ มีวงจรแบบ 17 ปี

Either way, the cicadas live underground for most of their lives,

ไม่ว่าแบบไหน จักจั่นเหล่านี้ก็อาศัยอยู่ใต้ดิน

เกือบจะทั้งชีวิตของมัน

feeding on the juices of plant roots.

โดยกินน้ำเลี้ยงจากรากไม้

When it's time to emerge,

เมื่อถึงเวลาสำหรับการปรากฏตัว

the adults begin to burrow their way out of the ground

ตัวเต็มวัยจะเริ่มขุดโพรง

เพื่อขึ้นจากใต้ดิน

ไปยังพื้นผิวเบื้องบน

and up to the surface,

ที่ซึ่งพวกมันจะใช้ชีวิตเพียงไม่กี่สัปดาห์

where they'll live for just a few weeks.

อย่างไรก็ตาม ในช่วงไม่กี่สัปดาห์นั้น

During these weeks, though,

everybody will know the cicadas have arrived.

ทุกคนจะรู้ว่าบรรดาจักจั่นมาถึงแล้ว

There will be billions of them.

จะมีพวกมันเต็มไปหมด

And they're loud.

และพวกมันก็เสียงดัง

Male cicadas band together to call for female mates,

จักจั่นตัวผู้รวมกันเป็นฝูง

และร้องเรียกคู่ตัวเมีย

and their collective chorus can reach up to 100 decibels --

และการร้องประสานเสียงด้วยกันของพวกมัน

สามารถดังได้ถึง 100 เดซิเบล

as loud as a chain saw.

ซึ่งดังพอๆ กับเลื่อยไฟฟ้า

In fact, if you happen to be using a chain saw or a lawn mower,

อันที่จริง ถ้าคุณบังเอิญกำลังใช้เลื่อยไฟฟ้า

หรือเครื่องตัดหญ้าอยู่

male cicadas will flock to you,

จักจั่นตัวผู้จะเข้ารุมคุณ

thinking that you're one of them.

คิดว่าคุณเป็นพวกเดียวกับมัน

เอาล่ะ เหมือนกับอะไรส่วนใหญ่ในธรรมชาติ

Now, like most things in nature,

the cicadas don't arrive without a posse.

จักจั่นไม่ได้มาโดยปราศจากกองกำลังพรรคพวก

There are all sort of awesome and gross predators and parasites

มีผู้ล่าและปรสิตที่น่าสะพรึงน่าขยะแขยง

that come along with the buzzing bugs.

มาพร้อมกับแมลงหึ่งๆ พวกนี้ด้วย

Take the fungus Massospora for example.

ยกตัวอย่างเช่นเชื้อรา แมซโซสปอร่า

ราสีขาวนี้ฝังตัวมันเอง

This little white fungus buries itself in the cicada's abdomen

ลงในส่วนท้องของจักจั่น และกินแมลงนั้นทั้งเป็น

and eats the bug alive,

leaving behind its spores.

แล้วเหลือสปอร์ของมันเอาไว้

เมื่อสปอร์เหล่านั้นแตกออก

When those spores rupture,

they burst out of the still-alive cicada,

พวกมันระเบิดออกจากจักจั่นที่ยังคงมีชีวิต

turning the bug into a flying saltshaker of death,

เปลี่ยนให้แมลงนั่นเป็นกระปุกเกลือแห่งความตายที่บินได้

raining spores down upon its unsuspecting cicada neighbors.

โปรยสปอร์ลงไป

บนจักจั่นเพื่อนบ้านผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่

แต่ในขณะที่เรารู้ค่อนข้างจะแน่ชัด

But while we know pretty precisely

when the cicadas will arrive and fade away,

ว่าเมื่อใดที่จักจั่นจะมาและหายไป

we're still not totally certain of why.

เรายังคงไม่รู้จริงๆ ว่าทำไม

There are certain advantages

แน่ล่ะ มันมีข้อดีบางประการ

ที่สัตว์สายพันธุ์เดียวกันจะปรากฏตัวพร้อมๆ กัน

to having your entire species emerge at once, of course.

The sheer number of cicadas coming out of the ground

แค่จำนวนของจักจั่นที่ออกมาจากใต้ดิน

ก็มากมายเกินไปสำหรับผู้ล่าแล้ว

is so overwhelming to predators, it is essentially guaranteed

มันเป็นการยืนยันได้เลยว่า

แมลงจำนวนหนึ่งจะรอดตายและสืบพันธุ์ต่อไป

that a few bugs will survive and reproduce.

And since cicadas emerge every 13 or 17 years,

และเมื่อจักจั่นปรากฏตัวทุกๆ 13 หรือ 17 ปี

ซึ่งนานกว่าอายุขัยของผู้ล่าของมันหลายชนิด

longer than the lifespan of many of their predators,

the animals that eat them don't learn to depend on their availability.

ดังนั้นสัตว์ที่กินจักจั่นเหล่านี้

จึงไม่ต้องพึ่งพาจักจั่นเป็นแหล่งอาหารเดียว

แต่ทำไมต้อง 13 และ 17 ปี

But why 13 and 17 years,

instead of 16 or 18 or 12?

แทนที่จะเป็น 16

หรือ 18

หรือ 12

Well, that part no one really knows.

ส่วนนี้ไม่มีใครที่รู้จริงๆ

It's possible the number just happened by chance,

อาจเป็นไปได้ว่าจำนวนนี้เกิดขึ้นโดยบังเอิญ

หรือบางทีจักจั่นอาจชอบจำนวนเฉพาะ (prime number)

or, perhaps, cicadas really love prime numbers.

Eventually, the cicadas will mate and slowly die off,

ที่สุดแล้ว จักจั่นจะจับคู่ผสมพันธุ์และตายอย่างช้าๆ

their call fading into the distance.

เสียงของพวกมันก็จะแผ่วลงจนเงียบไป

The eggs they lay will begin the cycle again,

ไข่ของพวกมันจะเริ่มเข้าสู่วงจรใหม่อีกครั้ง

their cicada babies burrowing into the earth, feeding on plant juice,

ทารกตัวน้อยของเหล่าจักจั่นจะขุดโพรงลงไปในดิน

ดูดกินน้ำเลี้ยงของต้นไม้

and waiting for their turn to darken the skies

และรอจนถึงเวลาของมัน

ที่จะบดบังแผ่นฟ้า

และเติมแต่งสายลมด้วยบทเพลงของมัน

and fill the air with their songs.

พวกมันจะพร้อมใน 17 ปี

In 17 years, they'll be ready.

Will you?

แล้วคุณล่ะ