Cicadas: The dormant army beneath your feet - Rose Eveleth

Translator: Hajar Almasi Reviewer: RAHAA IMANII

If you live on the east coast of the United States,

اگر در ساحل شرقی ایالات‌متحده زندگی می‌کنید،

you've spent the last 17 years of your life

۱۷ سال آخر عمر خود را

walking, eating and sleeping

صرف راه رفتن، خوردن و خوابیدن

above a dormant army of insects.

در بالای سر یک ارتش خاموش حشرات کرده‌اید.

These are the cicadas.

اینها زنجره‌ها هستند.

Every 17 years,

هر ۱۷ سال‌،

billions of them emerge from the ground to do three things:

میلیاردها از آنها از زمین بیرون می‌آیند تا سه چیز را انجام دهند:

molt, mate and die.

پوست‌اندازی‌، جفتگیری ، مردن.

There are 15 different broods of cicadas out there,

۱۵ نوع بچه زنجره‌ وجود دارد‌،

grouped by when they'll emerge from the ground.

وقتی از زمین بیرون می‌آیند‌، گروه‌بندی می‌شوند.

Some of these broods are on a 13-year cycle,

برخی از بچه زنجره‌ها در چرخه ۱۳ساله هستند،

others are on a 17-year clock.

و بقیه در چرخه ۱۷ ساله.

Either way, the cicadas live underground for most of their lives,

به هر حال،‌ زنجره‌ها ، غالب زندگیشان را زیر زمین زندگی می‌کنند‌،

feeding on the juices of plant roots.

و از شیره ریشه‌ گیاهان تغذیه می‌کند.

When it's time to emerge,

زمانی که وقت بیرون آمدن شد،

the adults begin to burrow their way out of the ground

بالغ‌ها شروع به نقب زدن از روی زمین می‌کنند.

and up to the surface,

و به سطح زمین می‌رسند،

where they'll live for just a few weeks.

جایی که فقط برای چند هفته زندگی می‌کنند.

During these weeks, though,

گرچه درطول این هفته‌‌ها

everybody will know the cicadas have arrived.

همه خواهند دانست که زنجره‌ها وارد شده‌اند.

There will be billions of them.

میلیاردها از آنها خواهند بود.

And they're loud.

و پرسر و صدا هستند.

Male cicadas band together to call for female mates,

زنجره‌های نر برای جفت‌گیری با ماده‌ها همدست می شوند،

and their collective chorus can reach up to 100 decibels --

و همسرایی جمعی آنها می‌تواند تا ۱۰۰ دسی بل برسد --

as loud as a chain saw.

به بلندی صدای اره برقی.

In fact, if you happen to be using a chain saw or a lawn mower,

در حقیقت اگربخواهید از اره‌ برقی و یا چمن‌زن استفاده کنید،

male cicadas will flock to you,

زنجره‌های نردورتان جمع می‌شوند‌،

thinking that you're one of them.

فکرمی‌کنند شما هم یکی از خودشان هستید.

Now, like most things in nature,

حالا، مانند بیشتر چیزها در طبیعت،

the cicadas don't arrive without a posse.

زنجره‌ها بدون ایجاد مشکل سرنمی‌رسند.

There are all sort of awesome and gross predators and parasites

انواع انگل‌های بد و وحشتناکی وجود دارد

that come along with the buzzing bugs.

که با وزوز حشرات همراه می‌شود.

Take the fungus Massospora for example.

برای مثال قارچ ماسوسپورا را درنظر بگیرید.

This little white fungus buries itself in the cicada's abdomen

این قارچ سفید کوچک خود را در شکم زنجره‌ دفن می‌کند

and eats the bug alive,

و ساس‌های زنده را می‌خورد،

leaving behind its spores.

و تخم میکروب بر‌جا می‌گذارد.

When those spores rupture,

وقتی تخم میکروب‌ها بترکند،

they burst out of the still-alive cicada,

آنها از زنجره‌ زنده بیرون می‌ریزند‌،

turning the bug into a flying saltshaker of death,

و میکروب را به نمکدانِ پردار مرگباری بدل می‌کند‌،

raining spores down upon its unsuspecting cicada neighbors.

که بارش تخم میکروبها در کنار زنجره‌ از همه جا بی‌خبرفرومی‌ریزد.

But while we know pretty precisely

در‌حالی که ما دقیقا می‌دانیم

when the cicadas will arrive and fade away,

که چه وقت زنجره‌ها ظاهر و یا غیب می‌شوند‌،

we're still not totally certain of why.

ولی هنوز هم در مجموع از چگونگی آن نامطمئنیم.

There are certain advantages

البته مزایای ویژه‌ای هم

to having your entire species emerge at once, of course.

برای اینکه کل گونه‌ها بلافاصله ظاهر شوند وجود دارد.

The sheer number of cicadas coming out of the ground

اینکه تعداد زیادِ زنجره‌های از زمین بیرون آمده

is so overwhelming to predators, it is essentially guaranteed

برای شکارچیان بسیارطاقت‌فرسا است، اساسا تضمین کننده این است

that a few bugs will survive and reproduce.

که تعدادی ازتخمها زنده مانده و تولید مثل می‌کنند.

And since cicadas emerge every 13 or 17 years,

و از آنجایی که زنجره‌ها هر ۱۳ یا ۱۷ سال پدیدار می‌شوند،

longer than the lifespan of many of their predators,

بیشتر از عمر بسیاری از شکارچیان خود،

the animals that eat them don't learn to depend on their availability.

حیواناتی که آن‌ها را می‌خورند درباره دسترسی به آن‌ها یاد نمی‌گیرند.

But why 13 and 17 years,

اما چرا ۱۳ یا ۱۷ سال ،

instead of 16 or 18 or 12?

به جای ۱۶ یا ۱۸ یا ۱۲؟

Well, that part no one really knows.

خب، این قسمتی است که هیچکس واقعا نمی‌داند.

It's possible the number just happened by chance,

ممکن است که این عدد تصادفی باشد‌،

or, perhaps, cicadas really love prime numbers.

یا شاید زنجره‌ها واقعا به اعداد اول علاقمند هستند.

Eventually, the cicadas will mate and slowly die off,

سرانجام، زنجره‌ها جفت گیری کرده و به آرامی می‌میرند،

their call fading into the distance.

و در دوردست‌ها محو می‌شوند.

The eggs they lay will begin the cycle again,

تخم‌هایی که گذاشتند چرخه را دوباره آغازمی‌کند

their cicada babies burrowing into the earth, feeding on plant juice,

بچه زنجره‌ها در زمین نقب می‌زنند و از عصاره گیاهان تغذیه می‌کنند،

and waiting for their turn to darken the skies

و در انتظار نوبتشان می‌مانند تا آسمان تیره شود

and fill the air with their songs.

و هوا را از آوازهایشان پر‌کنند.

In 17 years, they'll be ready.

تا ۱۷ سال، آن‌ها آماده خواهند بود.

Will you?

شما چطور؟