At what moment are you dead? - Randall Hayes

Translator: Gosol Rattanapinta Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

ย้อนกลับไปยังจุดเริ่มต้นของเรา

For as far back as we can trace our existence,

humans have been fascinated with death and resurrection.

มนุษย์สนอกสนใจเรื่องราวความตาย และการเกิดใหม่

Nearly every religion in the world has some interpretation of them,

เกือบทุกศาสนาในโลก ล้วนแต่ มีการตีความถึงเรื่องนี้ด้วยกันทั้งสิ้น

and from our earliest myths

และจากตำนานที่เก่าแก่ที่สุดของเรา

to the latest cinematic blockbusters, the dead keep coming back.

จนถึงหนังจอเงินเรื่องล่าสุด สิ่งที่ตายไปแล้วหวนกลับมาอยู่เรื่อย

But is resurrection really possible?

แต่การคืนชีพนั้นเป็นไปได้จริง ๆ หรือ

And what is the actual difference between a living creature and a dead body, anyway?

และอะไรคือความแตกต่างที่แท้จริง ระหว่างสิ่งมีชีวิตที่มีชีวิตและร่างที่ไร้ชีวิต

To understand what death is, we need to understand what life is.

เพื่อที่จะเข้าใจว่าความตายคืออะไร เราต้องเข้าใจก่อนว่าชีวิตคืออะไร

One ancient theory was an idea called vitalism,

ทฤษฏีเก่าแก่หนึ่งคือแนวคิด ที่มีชื่อว่า ชีวิตนิยม (vitalism)

which claimed that living things were unique

ซึ่งอ้างว่าสิ่งที่มีชีวิตนั้น มีความเป็นเอกลักษณ์

because they were filled with a special substance, or energy,

เพราะมันเต็มไปด้วยสสาร หรือพลังงานพิเศษมากมาย

that was the essence of life.

ที่เป็นปัจจัยสำคัญของชีวิต

Whether it was called qi,

ไม่ว่าเราจะเรียกมันว่า ชิ

lifeblood,

โลหิตแห่งชีวิต

or humors,

หรือธาตุ

the belief in such an essence was common throughout the world,

ความเชื่อที่มีต่อใจความดังกล่าวนั้น เป็นเรื่องที่พบได้ทั่วโลก

and still persists in the stories of creatures

และยังคงมีอยู่ในเรื่องราวของสิ่งมีชีวิต

who can somehow drain life from others,

ที่สามารถดูดพลังชีวิตจากผู้อื่น

or some form of magical sources that can replenish it.

หรือรูปแบบบางอย่างของแหล่งเวทมนต์ ที่สามารถเติมพลังให้มันได้

Vitalism began to fade in the Western world

แนวคิดแบบชีวิตนิยม เริ่มเสื่อมความนิยมลงในโลกตะวันตก

following the Scientific Revolution in the 17th century.

เมื่อมีการปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์ ในศตวรรษที่ 17

René Descartes advanced the notion

เรอเน เดการ์ต ได้เสนอแนวคิดว่า

that the human body was essentially no different from any other machine,

ร่างกายมนุษย์โดยแท้จริงนั้น ก็ไม่ได้ต่างไปจากเครื่องจักรอื่น ๆ

brought to life by a divinely created soul located in the brain's pineal gland.

มีชีวิตโดยจิตวิญญาณที่บริเวณต่อมไพเนียล ซึ่งเราได้รับมันมาจากพระเจ้า

And in 1907, Dr. Duncan McDougall even claimed that the soul had mass,

และในปี ค.ศ. 1907 ดร. ดันแคน แม็คดูกัลล์ ยังอ้างว่าวิญญาณนั้นมีน้ำหนัก

weighing patients immediately before and after death in an attempt to prove it.

ด้วยการวัดน้ำหนักตัวผู้ป่วยทันทีก่อน และหลังเสียชีวิตเพื่อพยายามพิสูจน์

Though his experiments were discredited, much like the rest of vitalism,

แม้ว่าการทดลองของเขาจะถูกปฏิเสธ เช่นเดียวกับแนวคิดชีวิตนิยม

traces of his theory still come up in popular culture.

บางส่วนของทฤษฏีของเขา ก็ยังกลับมาปรากฏอยู่ในวัฒนธรรมสมัยนิยม

But where do all these discredited theories leave us?

แต่ทฤษฏีที่ถูกปฏิเสธนี้ให้อะไรเราบ้าง

What we now know is that life is not contained

ที่เรารู้ตอนนี้ก็คือ ชีวิตนั้นมิได้ถูกบรรจุอยู่ใน

in some magical substance or spark,

สสารหรือประกายวิเศษอะไรบางอย่าง

but within the ongoing biological processes themselves.

แต่อยู่ในของกระบวนการทางชีววิทยา ที่ดำเนินไปด้วยตัวของมันเอง

And to understand these processes,

และเพื่อที่จะเข้าใจกระบวนการเหล่านี้

we need to zoom down to the level of our individual cells.

เราต้องมองลึกเข้าไป ในระดับของเซลล์แต่ละเซลล์

Inside each of these cells,

ภายในเซลล์แต่ละเซลล์เหล่านี้

chemical reactions are constantly occurring,

ปฏิกิริยาเคมีเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา

powered by the glucose and oxygen that our bodies convert

ซึ่งมันถูกขับเคลื่อนด้วยกลูโคสและออกซิเจน ที่ร่างกายของเราเปลี่ยนแปลง

into the energy-carrying molecule known as ATP.

ไปเป็นโมเลกุลที่กักเก็บพลังงานได้ ที่เรียกกันว่า เอทีพี

Cells use this energy for everything from repair

เซลล์ต่าง ๆ ใช้พลังงานนี้ สำหรับทุกกิจกรรม ตั้งแต่การซ่อมแซม

to growth

การเจริญเติบโต

to reproduction.

ไปจนถึงการสืบพันธุ์

Not only does it take a lot of energy to make the necessary molecules,

ไม่เพียงแต่มันใช้พลังงานมาก ในการสร้างโมเลกุลที่จำเป็น

but it takes even more to get them where they need to be.

แต่จะใช้มากยิ่งกว่านั้น เพื่อที่จะให้มันไปอยู่ในที่ซึ่งมันเป็นที่ต้องการ

The universal phenomenon of entropy

ปรากฏการณ์สากลของเอนโทรปี

means that molecules will tend towards diffusing randomly,

หมายความว่าโมเลกุลต่าง ๆ มีแนวโน้มที่จะกระจายออกอย่างสุ่ม

moving from areas of high concentration to low concentration,

โดยย้ายจากพื้นที่ที่มีความหนาแน่นสูง ไปสู่พื้นที่ที่มีความหนาแน่นต่ำกว่า

or even breaking apart into smaller molecules and atoms.

หรืออาจแตกออกเป็นโมเลกุลเล็ก ๆ หรืออะตอม

So cells must constantly keep entropy in check

ฉะนั้น เซลล์จะต้องคงระดับเอนโทรปีอยู่เสมอ

by using energy to maintain their molecules

โดยการใช้พลังงาน เพื่อรักษาโมเลกุลเหล่านั้น

in the very complicated formations

ในโครงสร้างที่ซับซ้อนมาก ๆ

necessary for biological functions to occur.

ที่จำเป็นต่อการทำงานทางชีวภาพที่เกิดขึ้น

The breaking down of these arrangements when the entire cell succumbs to entropy

การพังทลายของการจัดเรียงเหล่านี้ เมื่อทั้งเซลล์สลายสู่เอนโทรปี

is what eventually results in death.

สุดท้ายผลลัพธ์ของมันก็คือความตาย

This is the reason organisms can't be simply sparked back to life

และนั่นคือเหตุผลที่สิ่งมีชีวิต ไม่อาจถูกกระตุ้นให้มีชีวิตขึ้นมาใหม่ได้

once they've already died.

เมื่อมันตายไปแล้ว

We can pump air into someone's lungs,

เราสามารถเป่าลม เข้าไปในปอดของใครสักคนได้

but it won't do much good

แต่ก็ไม่ทำให้อะไรดีขึ้น

if the many other processes involved in the respiratory cycle

ถ้ากระบวนการอื่น ๆ อีกมากมาย ที่เกี่ยวข้องกับระบบทางเดินหายใจ

are no longer functioning.

หยุดทำงานไปแล้ว

Similarly, the electric shock from a defibrillator

ในทำนองเดียวกัน การกระตุ้นกระแสไฟฟ้า จากเครื่องกระตุ้นหัวใจ

doesn't jump-start an inanimate heart,

ไม่ได้ทำให้หัวใจที่หยุดเต้นไปแล้ว กลับมาทำงานใหม่

but resynchronizes the muscle cells in an abnormally beating heart

แต่ช่วยประสานจังหวะของเซลล์กล้ามเนื้อ ที่เต้นที่ผิดปกติ

so they regain their normal rhythm.

เพื่อให้มันฟื้นกลับมาเต้นถูกจังหวะอีกครั้งนึง

This can prevent a person from dying, but it won't raise a dead body,

มันช่วยป้องกันไม่ให้คนเสียชีวิตได้ แต่ช่วยชุบชีวิตศพ

or a monster sewn together from dead bodies.

หรือสัตว์ประหลาด ที่ถูกเย็บต่อกันจากซากศพไม่ได้

So it would seem that all our various medical miracles

ดูเหมือนว่าปาฏิหาริย์ ทางการแพทย์ทั้งหมดของเรา

can delay or prevent death but not reverse it.

สามารถช่วยยับยั้งหรือป้องกันความตายได้ แต่ย้อนคืนชีพให้เราไม่ได้

But that's not as simple as it sounds

แต่มันก็ไม่ได้ง่ายดายอย่างนั้นหรอก

because constant advancements in technology and medicine

เพราะความก้าวหน้าอย่างต่อเนื่อง ทางด้านเทคโนโลยีและทางการแพทย์

have resulted in diagnoses such as coma,

ทำให้เราสามารถวินิจฉัยอาการโคม่า

describing potentially reversible conditions,

อธิบายความน่าจะเป็นในการฟื้นฟูสภาวะ

under which people would have previously been considered dead.

ซึ่งถูกพิจารณาว่าอยู่ในสภาพที่ตายแล้ว จากการวินิจฉัยก่อนหน้านี้

In the future, the point of no return may be pushed even further.

ในอนาคต จุดที่มิอาจย้อนกลับนี้ อาจถูกผลักให้ไกลออกไป

Some animals are known to extend their lifespans

เรารู้ว่าสัตว์บางชนิดยืดอายุขัยของตัวเอง

or survive extreme conditions

หรือมีชีวิตรอดในสภาวพแวดล้อมที่สุดโต่ง

by slowing down their biological processes

ด้วยการทำให้ กระบวนการทางชีวภาพของพวกมันช้าลง

to the point where they are virtually paused.

จนถึงจุดที่กระบวนการทั้งหมดเกือบจะหยุด

And research into cryonics hopes to achieve the same

และการวิจัยเรื่องไครโอนิกส์ (cryonics) หวังว่าจะทำให้มาซึ่งจุดประสงค์เดียวกัน

by freezing dying people and reviving them later

ด้วยการแช่แข็งคนป่วยใกล้ตาย แล้วชุบชีวิตขึ้นมาใหม่ภายหลัง

when newer technology is able to help them.

เมื่อมีเทคโนโลยีใหม่ ๆ ที่จะสามารถช่วยชีวิตพวกเขาได้

See, if the cells are frozen, there's very little molecular movement,

เห็นไหม ถ้าเซลล์โดนแช่แข็งแล้ว การเคลื่อนไหวของโมเลกุลนั้นจะน้อยมาก

and diffusion practically stops.

และการแพร่กระจายก็เกือบจะหยุดลง

Even if all of a person's cellular processes had already broken down,

แม้ว่ากระบวนการระดับเซลล์ภายในร่างกาย จะสลายไปแล้วก็ตาม

this could still conceivably be reversed by a swarm of nanobots,

เราเข้าใจว่า มันอาจยังย้อนกลับได้ ด้วยฝูงหุ่นยนต์นาโน

moving all the molecules back to their proper positions,

ที่เคลื่อนย้ายทุก ๆ โมเลกุล กลับไปไว้ในจุดที่เหมาะสม

and injecting all of the cells with ATP at the same time,

และฉีดทุก ๆ เซลล์ด้วยเอทีพีพร้อมกัน

presumably causing the body to simply pick up where it left off.

ซึ่งคาดว่านั่นจะทำให้ร่างกาย ดำเนินต่อจากจุดที่มันหยุดค้างอยู่

So if we think of life not as some magical spark,

ถ้าเราคิดว่าชีวิตนั้นไม่ได้เป็นเพียง แค่ประกายมหัศจรรย์อะไรสักอย่าง

but a state of incredibly complex, self-perpetuating organization,

แต่เป็นสภาวะที่ซับซ้อนอย่างน่าทึ่ง องค์กรส่วนตัวที่เป็นอมตะ

death is just the process of increasing entropy

ความตายอาจเป็นแค่กระบวนการ การเพิ่มขึ้นของเอนโทรปี

that destroys this fragile balance.

ที่ทำลายสมดุลอันเปราะบางนี้ลง

And the point at which someone is completely dead

และ ณ จุดที่สิ่งมีชีวิตตายสนิท

turns out not to be a fixed constant,

ไม่ได้เป็นจุดหยุดนิ่งคงที่

but simply a matter of how much of this entropy

แต่เป็นเรื่องธรรมดาที่ว่า จะมีเอนโทรปีนี้มากแค่ไหน

we're currently capable of reversing.

ที่ตอนนี้เราจะสามารถย้อนกลับไปได้