How many verb tenses are there in English? - Anna Ananichuk

Translator: Thanandon Wongkittithon Reviewer: DWLL_MSU Translation Project

Grammatical tense is how languages talk about time

เทนส์ (กาล) ตามหลักไวยากรณ์ คือวิธีการบอกเวลาในภาษาต่าง ๆ

without explicitly naming time periods

โดยไม่ต้องระบุช่วงเวลาชัดเจน

by, instead, modifying verbs to specify when action occurs.

แต่จะผันคำกริยา เพื่อบอกเวลา ที่เหตุการณ์ต่าง ๆ เกิดขึ้นแทน

So how many different tenses are there in a language like English?

แล้วภาษาอังกฤษ มีกี่กาลล่ะ

At first, the answer seems obvious:

หากมองผ่าน ๆ คำตอบนั้นก็ง่ายมาก

there's past,

ก็ต้องมีอดีต

present,

ปัจจุบัน

and future.

และอนาคตน่ะสิ

But thanks to something called grammatical aspect,

แต่ด้วยโครงสร้างไวยากรณ์ ที่เรียกว่า "การณ์ลักษณะ"

each of those time periods actually divides further.

ช่วงเวลาหลัก ๆ แต่ละช่วง จึงแยกย่อยได้ชัดเจนขึ้นอีก

There are four kinds of aspect.

การณ์ลักษณะแบ่ง 4 ประเภท

In the continuous or progressive aspect,

อย่างการณ์ลักษณะ continuous หรือ progressive

the actions are still happening at the time of reference.

การกระทำจะยัง ดำเนินอยู่ ณ ขณะที่พูดถึง

The perfect aspect describes actions that are finished.

การณ์ลักษณะ perfect จะใช้กับเหตุการณ์ที่จบลงแล้ว

The perfect progressive aspect is a combination,

ส่วนแบบ perfect progressive เป็นโครงสร้างผสมผสาน

describing a completed part of a continuous action.

ใช้กล่าวถึงส่วนที่จบไปแล้ว ของเหตุการณ์ที่ดำเนินต่อเนื่อง

And finally, there's the simple aspect,

และประเภทสุดท้าย คือการณ์ลักษณะ simple

the basic form of the past, present, and future tense,

ซึ่งเป็นโครงสร้างเทนส์พื้นฐาน ของอดีต ปัจจุบัน และอนาคต

where an action is not specified as continuous or discrete.

ใช้กับเหตุการณ์ที่ไม่เจาะจง ว่าเกิดต่อเนื่องหรือจบลงแล้ว

That's all a little hard to follow, so let's see how it works in action.

อธิบายแบบนี้คงเข้าใจยากหน่อย มาดูวิธีการใช้จริงกันดีกว่า

Let's say your friends tell you they went on a secret naval mission

สมมติเพื่อนบอกคุณว่า ไปทำภารกิจลับทางทะเลมา

to collect evidence of a mysterious sea creature.

เพื่อหาหลักฐานของสัตว์ทะเลลึกลับ

The tense sets the overall frame of reference in the past,

ถึงแม้กาลที่ใช้จะกำหนดว่า เหตุการณ์หลักเกิดในอดีต

but within that, there are many options.

แต่ในช่วงเวลาดังกล่าว เรายังใช้กาลอื่น ๆ ได้อีกมากมาย

Your friends might say a creature attacked their boat,

เช่น หากเพื่อนเล่าว่า เจ้าสัตว์ลึกลับเข้าจู่โจมเรือ

that's the past simple, the most general aspect,

ก็ต้องใช้ past simple การณ์ลักษณะพื้นฐานที่สุด

which gives no further clarification.

ซึ่งไม่ได้บอกรายละเอียดชัดเจนนัก

They were sleeping when it happened,

หรือตอนที่มันจู่โจม พวกเขากำลังนอนหลับอยู่

a continuous process underway at that point.

ถือเป็นเหตุการณ์ต่อเนื่องในช่วงเวลานั้น

They might also tell you they had departed from Nantucket

เพื่อนคุณอาจเล่าด้วยว่า เดินทางออกจากเกาะแนนทักเก็ตแล้ว

to describe an action completed even earlier.

เพื่อบอกเล่าเรื่องราว ที่จบไปแล้วก่อนหน้านั้น

That's an example of the past perfect.

นี่คือตัวอย่างของ การณ์ลักษณะ past perfect

Or that they had been sailing for three weeks,

หรือหากเล่าว่าต้องล่องเรือ เป็นเวลากว่า 3 สัปดาห์แล้ว

something that was ongoing up until that point.

ก็จะหมายถึงเหตุการณ์ ที่เกิดต่อเนื่องมาจนถึงช่วงเวลานั้น

In the present, they tell you that they still search for the creature today,

และหากตอนนี้ เพื่อนบอกคุณว่า วันนี้พวกเขายังตามหาสัตว์ลึกลับอยู่

their present simple activity.

นั่นก็คือการกระทำแบบ present simple เทนส์นั่นเอง

Perhaps they are preparing for their next mission continuously as they speak.

หรือหากพวกเขากำลังเตรียมตัว สำหรับภารกิจต่อไป ณ ขณะที่พูด

And they have built a special submarine for it, a completed achievement.

แถมยังสร้างเรือดำน้ำสำเร็จ เท่ากับว่ามีเรื่องหนึ่งจบลงแล้ว

Plus, if they have been researching possible sightings of the creature,

และหากพวกเขาศึกษาหลักฐาน การพบเห็นเจ้าสัตว์ลึกลับมาระยะหนึ่งแล้ว

it's something they've been doing for a while and are still doing now

นั่นก็เป็นสิ่งที่ทำมาสักระยะ และกำลังทำอยู่จนถึงตอนนี้

making it present perfect progressive.

เราต้องใช้เทนส์ present perfect progressive

So what does this next mission hold?

แล้วจะเกิดอะไรขึ้นในภารกิจต่อไป

You know it still hasn't happened because they will depart next week,

เรารู้อยู่ว่ามันยังไม่เกิดขึ้น เพราะจะออกเดินทางในสัปดาห์หน้า

the future simple.

แบบนี้ถือเป็น future simple

Your friends will be searching for the elusive creature,

พวกเขาจะตามหา เจ้าสัตว์ลึกลับนี้สักระยะหนึ่ง

an extended continuous undertaking.

เหตุการณ์ต่อเนื่องจึงยังเกิดต่อไป

They tell you the submarine will have reached uncharted depths a month from now.

เพื่อน ๆ บอกคุณด้วยว่าอีก 1 เดือนข้างหน้า เรือดำน้ำจะไปถึงห้วงทะเลลึก

That's a confident prediction

เป็นการคาดเดาอย่างมั่นใจ

about what will be achieved by a specific point in the future,

ว่าจะทำตามเป้าหมายสำเร็จ ณ ช่วงเวลาหนึ่ง ๆ ในอนาคต

a point at which they will have been voyaging for three weeks

ซึ่งเป็นช่วงที่เพื่อนคุณ จะใช้เวลาสำรวจราว ๆ 3 สัปดาห์

in the future perfect progressive.

จึงใช้เทนส์ future perfect progressive นั่นเอง

The key insight to all these different tenses

ประเด็นสำคัญ ของการใช้กาลต่าง ๆ

is that each sentence takes place in a specific moment,

อยู่ที่แต่ละประโยค จะเกิดขึ้นในช่วงเวลาจำเพาะ

whether it's past, present, or future.

ไม่ว่าจะเป็น อดีต ปัจจุบัน หรืออนาคต

The point of aspects is that they tell you as of that moment

ส่วนการณ์ลักษณะจะบอก เหตุการณ์เทียบจากช่วงเวลาหลัก

the status of the action.

ถึงลักษณะของการกระทำ

In total, they give us twelve possibilities in English.

รวม ๆ แล้วจึงเกิดเป็น 12 กาลในภาษาอังกฤษ

What about other languages?

แล้วภาษาอื่น ๆ ล่ะ

Some, like French,

ภาษาฝรั่งเศส

Swahili,

ภาษาสวาฮีลี

and Russian take a similar approach to English.

และภาษารัสเซีย จะคล้ายกับภาษาอังกฤษ

Others describe and divide time differently.

ส่วนภาษาอื่น ๆ จะบอก และแบ่งช่วงเวลาต่างออกไป

Some have fewer grammatical tenses, like Japanese,

บางภาษามีกาลน้อย อย่างภาษาญี่ปุ่น

which only distinguishes past from non-past,

ที่จะแบ่งช่วงเวลาในอดีต ออกจากช่วงอื่น ๆ ที่ไม่ใช่อดีต

Buli and Tukang Basi,

ภาษาบูลิและตูกังเบสี

which only distinguish future from non-future,

จะแบ่งแยกเฉพาะอนาคต และที่ไม่ใช่อนาคตเท่านั้น

and Mandarin Chinese with no verb tenses at all, only aspect.

ภาษาจีนกลางไม่ผันกริยาตามกาล มีเฉพาะการณ์ลักษณะเท่านั้น

On the other hand, languages like Yagwa split past tense into multiple degrees,

ตรงกันข้าม ภาษายากวา กลับแบ่งกาลอดีตเป็นหลายระดับ

like whether something happened hours, weeks, or years ago.

แยกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่กี่ชั่วโมง หลายสัปดาห์ หรือหลายปี

In others, tenses are intertwined with moods that can convey urgency,

บางภาษา กาลจะใช้ร่วมกับคำแสดงอารมณ์ เพื่อแสดงความเร่งด่วน

necessity,

ความจำเป็น

or probability of events.

หรือความน่าจะเป็นของเหตุการณ์

This makes translation difficult but not impossible.

การแปลภาษาจึงเป็นเรื่องยาก แต่ก็ไม่ถึงกับแปลไม่ได้หรอกนะ

Speakers of most languages without certain tenses can express the same ideas

คนที่พูดภาษาที่ไม่มีกาลชัดเจน ก็ยังเล่าเรื่องราวได้

with auxiliary words, like would or did,

ด้วยการใช้กริยาช่วย อย่างคำว่า would หรือ did

or by specifying the time they mean.

หรือไม่ก็จะระบุช่วงเวลาไปเลย

Are the variations from language to language

ความแตกต่างของภาษาต่าง ๆ

just differents ways of describing the same fundamental reality?

เป็นเพียงวิธีการบอกเล่า เรื่องเดียวกันที่แตกต่างรึเปล่า

Or do their diverse structures reflect different ways of thinking about the world

หรือโครงสร้างที่ต่างกัน สะท้อนแนวคิดที่คนเรามีต่อโลกต่างกัน

and even time itself?

ไม่เว้นแม้กระทั่ง เวลา

And if so, what other ways of conceiving time may be out there?

ถ้าเช่นนั้น ยังมีการรับรู้เวลา แบบอื่น ๆ อีกกี่วิธีกันนะ