How many verb tenses are there in English? - Anna Ananichuk

Translator: sadegh zabihi Reviewer: masoud paktinat

Grammatical tense is how languages talk about time

زمان دستوری فعل راه صحبت زبان درباره زمان است

without explicitly naming time periods

به جای اینکه بازه‌های زمانی به صراحت بیان شوند

by, instead, modifying verbs to specify when action occurs.

افعال اصلاح می‌شوند تا زمان وقوع فعل را مشخص کنند.

So how many different tenses are there in a language like English?

خوب چند زمان وقوع فعل در زبانی مثل انگلیسی وجود دارد؟

At first, the answer seems obvious:

در ابتدا، پاسخ واضح به نظر می‌رسد:

there's past,

گذشته،

present,

حال،

and future.

آینده.

But thanks to something called grammatical aspect,

اما با تشکر از چیزی به نام جنبه دستوری،

each of those time periods actually divides further.

هرکدام از آن بازه‌های زمانی در واقع تقسیمات بیشتری پیدا می‌کنند.

There are four kinds of aspect.

چهار گونه جنبه داریم.

In the continuous or progressive aspect,

در جنبه استمراری یا تدریجی،

the actions are still happening at the time of reference.

افعال در زمان مرجع هنوز در حال وقوع هستند.

The perfect aspect describes actions that are finished.

جنبه کامل افعالی را شرح می‌دهد که به پایان رسیده‌اند.

The perfect progressive aspect is a combination,

جنبه کامل استمراری ترکیبی است

describing a completed part of a continuous action.

که بخش به پایان رسیده‌ٔ یک فعل استمراری را شرح می‌دهد.

And finally, there's the simple aspect,

و در نهایت، جنبه ساده وجود دارد،

the basic form of the past, present, and future tense,

حالت ساده گذشته، حال، و آینده

where an action is not specified as continuous or discrete.

که فعل به صورت استمراری یا کامل مشخص نشده است.

That's all a little hard to follow, so let's see how it works in action.

دنبال کردن همه این‌ها کمی دشوار است، پس بیایید کاربرد آنها را بررسی کنیم.

Let's say your friends tell you they went on a secret naval mission

فرض کنید دوستان شما به شما بگویند به یک مأموریت دریایی سرّی رفتند

to collect evidence of a mysterious sea creature.

تا شواهدی از یک موجود دریایی اسرارآمیز جمع‌آوری کنند.

The tense sets the overall frame of reference in the past,

زمان فعل چارچوب کلی مرجع را در گذشته قرار می‌دهد،

but within that, there are many options.

اما در آن هم، گزینه‌های زیادی وجود دارد.

Your friends might say a creature attacked their boat,

ممکن است دوستان شما بگویند جانوری به قایق آنها حمله کرد،

that's the past simple, the most general aspect,

این گذشته ساده است، کلی‌ترین جنبه زمان فعل،

which gives no further clarification.

که چیز دیگری را تصریح نمی‌کند.

They were sleeping when it happened,

خواب بودند که این اتفاق افتاد،

a continuous process underway at that point.

یک فرآیند استمراری که در آن زمان در حال وقوع بوده است.

They might also tell you they had departed from Nantucket

همچنین ممکن است به شما بگویند که از جزیره نانتاکت عزیمت کرده بودند

to describe an action completed even earlier.

تا فعلی که حتی قبل‌تر از آن به پایان رسیده است را شرح دهند.

That's an example of the past perfect.

این مثالی از ماضی بعید است.

Or that they had been sailing for three weeks,

یا اینکه آنها سه هفته بود که داشتند دریانوردی می‌کردند،

something that was ongoing up until that point.

چیزی که تا آن زمان در حال انجام بوده است.

In the present, they tell you that they still search for the creature today,

در زمان حال، آنها به شما می‌گویند که امروز هنوز هم به دنبال آن جانور هستند،

their present simple activity.

فعالیت حال ساده آنها.

Perhaps they are preparing for their next mission continuously as they speak.

شاید همین‌طور که حرف می‌زنند دارند برای مأموریت بعدی‌شان آماده می‌شوند.

And they have built a special submarine for it, a completed achievement.

و یک زیردریایی مخصوص برای آن ساخته‌اند، یک فعالیت به پایان رسیده.

Plus, if they have been researching possible sightings of the creature,

به علاوه، اگر از آن زمان تا کنون در حال جستجوی مشاهده احتمالی آن جانور بوده‌اند،

it's something they've been doing for a while and are still doing now

این کاری است که مدتی در حال انجام بوده و هنوز هم ادامه دارد

making it present perfect progressive.

و ماضی نقلی استمراری نام دارد.

So what does this next mission hold?

خوب هدف مأموریت بعدی چیست؟

You know it still hasn't happened because they will depart next week,

می‌دانید که هنوز اتفاق نیافتاده است چون هفته آینده عازم آن خواهند شد،

the future simple.

آینده ساده.

Your friends will be searching for the elusive creature,

دوستان شما در حال جستجوی جانور گریزپا خواهند بود،

an extended continuous undertaking.

یک فعالیت استمراری ادامه دار در آینده.

They tell you the submarine will have reached uncharted depths a month from now.

آنها به شما می‌گویند که زیردریایی یک ماه دیگر به اعماق ناشناخته رسیده است.

That's a confident prediction

این یک پیش‌بینی قطعی است

about what will be achieved by a specific point in the future,

درباره چیزی که در نقطه‌ای مشخص در آینده به وقوع خواهد پیوست،

a point at which they will have been voyaging for three weeks

نقطه‌ای که در آن سه هفته خواهد بود که آنها در سفر هستند

in the future perfect progressive.

در زمان آینده کامل استمراری.

The key insight to all these different tenses

نکته اصلی برای درک همه این زمان‌ها

is that each sentence takes place in a specific moment,

این است که هر جمله در زمانی مشخص به وقوع می‌پیوندد،

whether it's past, present, or future.

چه گذشته باشد، چه حال، چه آینده.

The point of aspects is that they tell you as of that moment

هدف جنبه‌ها این است که به شما بگویند در زمان وقوع

the status of the action.

وضعیت فعل چگونه بوده است.

In total, they give us twelve possibilities in English.

در کل، در انگلیسی دوازده امکان وجود دارد.

What about other languages?

در سایر زبان‌ها چطور؟

Some, like French,

بعضی، مثل فرانسوی،

Swahili,

سواحلی،

and Russian take a similar approach to English.

و روسی مانند انگلیسی با موضوع مواجه می‌شوند.

Others describe and divide time differently.

دیگران اما زمان را متفاوت تقسیم و تشریح می‌کنند.

Some have fewer grammatical tenses, like Japanese,

بعضی زمان‌های دستوری کمتری دارند، مانند ژاپنی،

which only distinguishes past from non-past,

که تنها گذشته را از غیر گذشته متمایز می‌کند،

Buli and Tukang Basi,

بولی و توکانگ بسی

which only distinguish future from non-future,

که تنها آینده را از غیر آینده جدا می‌کنند،

and Mandarin Chinese with no verb tenses at all, only aspect.

و چینی ماندارین که اصلاً زمان فعل ندارد و تنها جنبه آنها را مشخص می‌کند.

On the other hand, languages like Yagwa split past tense into multiple degrees,

از طرف دیگر، زبان‌هایی مانند یاگوا گذشته را به چندین درجه تقسیم می‌کند،

like whether something happened hours, weeks, or years ago.

مانند اینکه یک اتفاق چند ساعت، چند هفته، یا چند سال پیش رخ داده است.

In others, tenses are intertwined with moods that can convey urgency,

در سایرین، زمان افعال با احساساتی که ضرورت،

necessity,

لزوم،

or probability of events.

یا احتمال وقوع فعل را مشخص می‌کنند درهم آمیخته است.

This makes translation difficult but not impossible.

این امر ترجمه را دشوار می‌کند اما غیر ممکن نه.

Speakers of most languages without certain tenses can express the same ideas

متکلمان بیشتر زبان‌هایی که فاقد جنبه‌های به خصوصی هستند می‌توانند همین ایده‌ها را

with auxiliary words, like would or did,

با استفاده از کلمات کمکی، مانند خواست و کرد بیان کنند،

or by specifying the time they mean.

زمان مورد نظرشان را مشخص کنند.

Are the variations from language to language

آیا تفاوت میان زبان‌ها

just differents ways of describing the same fundamental reality?

تنها باعث تفاوت در راه‌های مختلف بیان یک واقعیت اساسی یکسان است؟

Or do their diverse structures reflect different ways of thinking about the world

یا گوناگونی ساختار آنها راه‌های مختلف اندیشیدن درباره جهان

and even time itself?

یا حتی خود زمان را بازتاب می‌دهد؟

And if so, what other ways of conceiving time may be out there?

و اگر چنین است، ممکن است چه راه‌های دیگری برای درک زمان وجود داشته باشد؟