The ingredient in almost everything you eat - Francesca Bot

Translator: Hari Ranganadhan Reviewer: Young Translators

In the 1930s, American industrialist Henry Ford had one overwhelming obsession:

1930 களில், அமெரிக்க தொழிலதிபர் ஹென்றி ஃபோர்டுக்கு ஒரு பெரும் வெறி இருந்தது:

soybeans.

சோயாபீன்ஸ்.

He extracted their oil to make enamel for painting his cars.

அவர் தனது கார் வண்ணப்பூச்சுகளுக்கு எனாமல் தயாரிக்க சோயா எண்ணெயைப் பிரித்தெடுத்தார்.

He crushed them into powder to make plastic parts.

பிளாஸ்டிக் உதிரிபாகங்களை உருவாக்க அவற்றை பொடியாக நறுக்கினார்.

And he encouraged American farmers to grow as much of the plant as possible.

மேலும் அவர் அமெரிக்க விவசாயிகளை முடிந்தவரை தாவரத்தை வளர்க்க ஊக்குவித்தார்.

But he wasn’t just feeding soy to machines.

ஆனால் அவர் இயந்திரங்களுக்கு மட்டும் சோயாவை ஊட்டவில்லை.

At the Chicago World’s Fair, he hosted a soy-centric feast.

சிகாகோ உலக கண்காட்சியில், அவர் சோயாவை மையமாகக் கொண்ட விருந்தை நடத்தினார்.

The ingredient had been a staple in Asian cuisine for centuries,

பல நூற்றாண்டுகளாக ஆசிய உணவில் இந்த மூலப்பொருள் பிரதானமாக இருந்தது,

but Ford’s dinner— full of soy substitutes for dairy, meat and wheat—

ஆனால் ஃபோர்டின் இரவு உணவு - பால், இறைச்சி மற்றும் கோதுமைக்கு பதிலாக சோயா நிறைந்தது -

took the integration of soy into food a step further.

சோயாவை உணவில் ஒருங்கிணைக்க ஒரு படி மேலே சென்றது.

Today, soy is in so many foods that most people consume it every day

இன்று, சோயா பல உணவுகளில் உள்ளது, பெரும்பாலான மக்கள் அதை அறியாமலேயே

without even knowing it.

தினமும் சாப்பிடுகிறார்கள்.

So what makes soybeans so versatile?

சோயாபீன்களை மிகவும் பல்துறை ஆக்குவது எது?

And is our global obsession healthy or harmful?

மேலும் நமது உலகளாவிய வெறி ஆரோக்கியமானதா அல்லது தீங்கு விளைவிப்பதா?

Soybeans have been cultivated in Asia as early as 5,500 years ago,

சோயாபீன்ஸ் 5,500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே ஆசியாவில் பயிரிடப்பட்டது,

but since then they’ve spread across the globe.

ஆனால் அதன் பின்னர் அவை உலகம் முழுவதும் பரவியுள்ளன.

Part of soy’s success is that the crop can be grown easily and cheaply

சோயாவின் வெற்றியின் ஒரு காரணம், மாறக்கூடிய சூழ்நிலைகளில் எளிதாகவும்

in variable conditions.

மலிவாகவும் பயிர் வளர்க்கலாம்.

And once they’re grown,

மேலும் அவை வளர்ந்தவுடன்,

soybeans have an incredibly high density of proteins and fats;

சோயாபீன்களில் புரதம் மற்றும் கொழுப்புகளின் நம்பமுடியாத அளவிற்கு அடர்த்தி உள்ளது;

ingredients which in recent years have been used in everything

சமீபத்திய ஆண்டுகளில் மயோனைசே முதல் மக்கும் பிளாஸ்டிக் வரை

from mayonnaise to biodegradable plastic.

அனைத்திலும் பயன்படுத்தப்படும் பொருட்கள் ஆகும்.

The ideal method for separating these components

இந்த கூறுகளை பிரிப்பதற்கான சிறந்த முறை

depends on what you’re trying to extract.

நீங்கள் பிரித்தெடுக்க முயற்சிப்பதைப் பொறுத்தது.

To isolate soy proteins, dehulled beans are sometimes pressed through rollers

சோயா புரதங்களைத் தனிமைப்படுத்த, தோல் உரித்த பீன்ஸ், உருளைகள் மூலம்

to create thin flakes, and then steeped in water to draw out the proteins.

மெல்லிய செதில்களை உருவாக்கி, பின்னர் தண்ணீரில் ஊறவைத்து புரதங்களை வெளியேற்றும்.

Alternatively, whole beans can be simply soaked and ground

மாற்றாக, முழு பீன்ஸை வெறுமனே ஊறவைத்து, வெண்மை,

into a whitish, protein rich liquid.

புரதம் நிறைந்த திரவமாக அரைக்கலாம்.

In both cases, the resulting substance can be used to make spongy foods

இரண்டு முறைகளிலும் கிடைக்கும் பொருளை கொண்டு டோஃபு போன்ற பஞ்சுபோன்ற உணவுகளை

like tofu or filtered to produce soymilk.

தயாரிக்க பயன்படுத்தலாம் அல்லது வடிகட்டி சோயாமில்க் தயாரிக்கலாம்.

And at the industrial scale,

மேலும் தொழில்துறை அளவில்,

these proteins can be used in various ways to help make processed foods.

இந்த புரதங்கள் பதப்படுத்தப்பட்ட உணவுகளை தயாரிக்க பல வழிகளில் பயன்படுத்தப்படலாம்.

சோயா கொழுப்புகள் இன்னும் பல துறைச் சார்புடையதாக இருக்கலாம்.

Soy fats may be even more versatile.

In one extraction method,

ஒரு பிரித்தெடுக்கும் முறையில்,

soybeans are dried, cleaned, and then fed into an extruder.

சோயாபீன்ஸ் உலர்த்தி, சுத்தப்படுத்தி, ஒரு இயந்திரத்திற்கு அனுப்பப்படுகிறது.

This machine simultaneously heats and presses the beans,

இந்த இயந்திரம் ஒரே நேரத்தில் பீன்ஸை சூடாக்கி அழுத்தி,

producing a liquid containing soy oil and other fatty components.

சோயா எண்ணெய் மற்றும் பிற கொழுப்புக் கூறுகளைக் கொண்ட திரவத்தை உருவாக்குகிறது.

By adding water and spinning the mixture, components are separated into two parts:

தண்ணீரைச் சேர்த்து, கலவையை சுழற்றுவதன் மூலம், கூறுகள் இரண்டாக பிரிக்கப்படும்:

refined soy oil for things like salad dressing, and a substance called lecithin.

சாலடுக்கு சுத்திகரிக்கப்பட்ட சோயா எண்ணெய் மற்றும் லெசித்தின் எனப்படும் பொருள்.

Lecithin is made of molecules called phospholipids,

லெசித்தின் பாஸ்போலிப்பிட்கள் எனப்படும் மூலக்கூறுகளால் ஆனது,

which have a phosphate head that attracts water and a tail that attracts fats.

இது தண்ணீரை ஈர்க்கும் பாஸ்பேட் தலை மற்றும் கொழுப்புகளை ஈர்க்கும் வால் ஆகியவை கொண்டது.

These features make phospholipids excellent for blending ingredients

இந்த அம்சங்கள் பாஸ்போலிப்பிட்களை இயற்கையாகவே ஒன்றுக்கொன்று பிரிக்கும்

பொருட்களை கலப்பதற்கு சிறந்ததாக ஆக்குகிறது.

that naturally separate from each other.

This process is called emulsification

இந்த செயல்முறை குழம்பாதல் என்று அழைக்கப்படுகிறது

and soy lecithins are used as an emulsifying agent

மற்றும் சோயா லெசித்தின்கள் பல்வேறு வகையான உணவுகளில்

in a huge variety of foods.

குழம்பாக்கும் முகவராகப் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.

For example, during chocolate production

எடுத்துக்காட்டாக, சாக்லேட் உற்பத்தியின் போது

phospholipids attach to both the fatty components of the cocoa butter

பாஸ்போலிப்பிட்கள் கோகோ வெண்ணெய் மற்றும் நீரில் கரையக்கூடிய சர்க்கரைத் துகள்கள்

and the water-soluble sugar particles,

ஆகிய இரண்டையும் இணைத்து,

making them easier to combine into a smooth mixture.

அவற்றை மென்மையான கலவையாக இணைப்பதை எளிதாக்குகிறது.

A similar process happens in powdered products

உடனடியாக நீரேற்றம் செய்யப்பட வேண்டிய

that need to be instantly rehydrated.

பொடி தயாரிப்புகளிலும் இதேபோன்ற செயல்முறை நிகழ்கிறது.

Soy lecithin bonds with the water

சோயா லெசித்தின் தண்ணீருடன் பிணைக்கிறது

and helps the powder disperse more quickly.

மற்றும் பொடி விரைவாக சிதற உதவுகிறது.

While there are other plants we can process for lecithin and proteins,

லெசித்தின் மற்றும் புரோட்டீன்களுக்காக நாம் செயலாக்கக்கூடிய பிற தாவரங்கள் இருந்தாலும்,

soy’s mild taste and widespread availability

சோயாவின் மிதமான சுவை மற்றும் பரவலான கிடைக்கும் தன்மை ஆகியவை

have earned it a place in thousands of food products.

ஆயிரக்கணக்கான உணவுப் பொருட்களில் ஒரு இடத்தைப் பெற்றுள்ளது.

But is it unhealthy to be eating this much soy?

ஆனால் இந்த அளவுக்கு சோயா சாப்பிடுவது ஆரோக்கியமற்றதா?

Not really.

உண்மையில் இல்லை.

Soybeans contain many of the essential amino acids our bodies need,

சோயாபீன்களில் நம் உடலுக்குத் தேவையான பல அத்தியாவசிய அமினோ அமிலங்கள் உள்ளன,

making them one of the best ways to get these proteins without eating meat.

இது இறைச்சி சாப்பிடாமல் இந்த புரதங்களைப் பெறுவதற்கான சிறந்த வழிகளில் ஒன்றாகும்.

And the beans’ fat content is largely made up of so-called “good” fats—

பீன்ஸின் கொழுப்பு உள்ளடக்கம் பெரும்பாலும் “நல்ல” கொழுப்புகள் என்று அழைக்கப்படுபவை-

poly and mono-unsaturated fatty acids,

பாலி மற்றும் மோனோ-நிறைவுறா கொழுப்பு அமிலங்களால் ஆனது,

which can decrease cholesterol and reduce the risk of heart disease.

இது கொழுப்பைக் குறைத்து இதய நோய் அபாயத்தைக் குறைக்கும்.

There are some compounds in soy

சோயாவில் சில கலவைகள் உள்ளன, அவை நம்

that may inhibit our body’s absorption of various minerals.

உடலின் பல்வேறு தாதுக்களை உறிஞ்சுவதைத் தடுக்கலாம்.

And about 0.3% of the general population has a soy allergy,

மேலும் பொது மக்களில் சுமார் 0.3% பேருக்கு சோயா ஒவ்வாமை உள்ளது, இது அரிதான

which can be severe in rare cases.

சந்தர்ப்பங்களில் கடுமையாக இருக்கும்.

But for many people, the biggest complaint about soy consumption

ஆனால் பலருக்கு, சோயா நுகர்வு பற்றிய மிகப்பெரிய புகார்

is the occasional increase in flatulence.

அவ்வப்போது வாய்வு அதிகரிப்பு ஆகும்.

Outside our bodies however, soy is much more worrying.

ஆனால், நம் உடலுக்கு வெளியே, சோயா மிகவும் கவலை அளிக்கிறது.

To accommodate the soy farms needed for heavy industry,

கனரக தொழில், பதப்படுத்தப்பட்ட உணவுகள் மற்றும் தீவனங்களுக்கு

processed foods and livestock feed, huge swaths of land have been deforested.

தேவையான சோயா பண்ணைகளுக்கு இடமளிக்க, பெரும் நிலப்பரப்பு காடுகள் அழிக்கப்பட்டன.

Between 2006 and 2017, roughly 22,000 square kilometers of the Amazon

2006 மற்றும் 2017 க்கு இடையில், சுமார் 22,000 சதுர கிலோமீட்டர் அமேசான்

were cleared for soy production.

சோயா உற்பத்திக்காக அழிக்கப்பட்டது.

In some regions, this has also led to the displacement of farmers

சில பிராந்தியங்களில், இது விவசாயிகள் மற்றும் பழங்குடி சமூகங்களின்

and indigenous communities.

இடப்பெயர்வுக்கும் வழிவகுத்தது.

So if we want to keep using soy and all its byproducts,

எனவே சோயாவையும் அதன் துணை பொருட்களையும் மேலும் பயன்படுத்த விரும்பினால்,

we’ll need to find a way to do it humanely and sustainably.

அதை மனிதாபிமானமாகவும் நிலையானதாகவும் செய்வதற்கான வழியைக் கண்டுபிடிக்க வேண்டும்.