What Aristotle and Joshua Bell can teach us about persuasion - Conor Neill

Transcriber: Andrea McDonough Reviewer: Bedirhan Cinar

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

9th of January, 2007

၂၀၀၇ ခုနှစ်၊ ဇန်နဝါလ ၇ ရက်မှာ
 ကမ္ဘာ့ အကြီးကျယ်ဆုံး

Joshua Bell, one of the greatest violinist in the world,

တယောပညာရှင်တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ Joshua Bell ဟာ Boston ရဲ့ခံ့ညားတဲ့

played to a packed audience

လူ ၁၀၀၀ စာ Symphony Hall မှာ

at Boston's stately Symphony Hall of 1,000 people

ပြည်ကျပ်နေတဲ့ ပရိတ်သတ်ကို ဖျော်ဖြေခဲ့တယ်။

where most seats went for more than $100.

အဲဒီမှာ ခုံအများစုဟာ ဒေါ်လာ ၁၀၀ ကျော်ပါတယ်။

He was used to full, sell-out shows.

သူဟာ ရုံပြည့်ရောင်စွဲ့တဲ့ပွဲတွေရှိခဲ့တယ်။

He was at the peak of his abilities and fame.

သူအစွမ်းနဲ့ ကျော်ကြားမှုရဲ့ အထွတ်အထိပ်မှာပါ။

Three days later,

နောက်သုံးရက်အကြာမှာ

Joshua Bell played to an audience of

Joshua Bell အညတရ ပရိတ်သတ်ကို

nobody!

ဖျော်ဖြေခဲ့တယ်။

Well, maybe six people paused for a moment,

ခြောက်ယောက်လောက် ခဏလောက် တန့်ခဲ့ပြီး

and one child stopped for a while looking,

ကလေးတစ်ယောက်ကတော့ ခဏ ရပ်ကြည့်ခဲ့တယ်၊

as if he understood that something special was happening.

ထူးထူးခြားခြားတစ်ခုဖြစ်နေတာ နားလည်သယောင်နဲ့ပေါ့။

Joshua said of the experience,

Joshua က ဒီအတွေအကြုံကို ပြောပြတာက

"It was a strange feeling that people were actually ignoring me."

"လူတွေက တကယ်ပဲ ကျုပ်ကို မသိကျိုးကျွံ ပြုနေတဲ့ ထူးဆန်းတဲ့ ခံစားမှုတစ်ခုပါ။"

Joshua Bell was playing violin in a subway station.

Joshua Bell က မြေအောက်ဘူတာရုံထဲမှာ တယောထိုးနေတာပါ။

"At a music hall, I'll get upset if someone coughs

"ဂီတခန်းမတစ်ခုမှာ တစ်ယောက်ယောက် ချောင်းဆိုးတာ၊

or if someone's cell phone goes off,

ဒါမှဟုတ် တစ်ယောက်ယောက်ရဲ့ ဖုန်းမြည်သွားရင် ကျုပ်စိတ်ပျက်မိမှာပဲ၊

but here my expectations quickly diminished.

ဒါပေမဲ့ ဒီမှာတော့ ကျုပ်မျှော်လင့်ချက်တွေ တမဟုတ်ချင်း ပျောက်ကွယ်ခဲ့တယ်။

I was oddly grateful when somebody threw in a dollar."

လူတစ်ယောက်က တစ်ဒေါ်လာပစ်ထည့်တဲ အူကြောင်ကြောင်နဲ့ ကျေးဇူးတင်မိတယ်။"

What changed?

ဘာ ပြောင်းသွားခဲ့လဲ။

Same music,

ဂီတလည်း အတူတူ၊

on the same violin,

တယောလည်း အတူတူ၊

played with the same passion

ထက်သန်မှု အတူတူ၊

and by the same man.

ဖျော်ဖြေလူ အတူတူပဲ။

Why did people listen and then not listen?

ဘာကြောင့်လူတွေက နားထောင်ပြီး နောက်တော့ နားမထောင်တာလဲ။

Aristotle would be able to explain.

Aristotle တော့ ရှင်းပြနိုင်လိမ့်မယ်။

What does it take to persuade people?

လူတွေကိုဆွဲဆောင်ဖို့ ဘာလိုအပ်လဲ။

2,300 years ago,

လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပေါင်း ၂၃၀၀ က

Aristotle wrote the single most important work on persuasion,

Aristotle ဟာဆွဲဆောင်မှုအကြောင်း အရေးပါဆုံးလက်ရာကို ရေးခဲ့တယ်။

<i>Rhetoric</i>,

Rhetoric

the 3 means of persuasion:

ဆွဲဆောင်နည်း ၃ ခုတဲ့။

logos,

Logos

ethos,

Ethos နဲ့

and pathos.

Pathos ပေါ့။

Logos is that the idea makes sense from the audience's point of view.

Logos က ပရိတ်သတ်ရဲ့အမြင်ကနေ အဓိပ္ပာယ်ရှိစေတဲ့ စိတ်ကူးပါ။

This is usually different from the speaker's point of view,

ပြောသူရဲ့အမြင်နဲ့ အမြဲတစေ ကွဲပြားတော့

so work needs to be done

လောကအမြင်နဲ့ဆိုင်တဲ့

to make the idea relevant to the world view,

စိတ်ကူးဖန်တီးဖို့ လုပ်ဖို့လိုတဲ့ အလုပ်ပေါ့

the pains and the challenges of the listeners.

နားဆင်သူတွေရဲ့ စိတ်ဆင်းရဲမှုတွေနဲ့ စိန်ခေါ်မှုတွေပေါ့။

A good argument is like good music.

အကြောင်းပြချက်ကောင်းဟာ ဂီတကောင်းလိုပါ။

Good music follows some rules of composition;

ဂီတကောင်းတစ်ခုဟာ သီဖွဲမှုစည်းမျဉ်း တစ်ချို့ကို လိုက်နာတယ်။

good arguments follow some rules of logic.

အကြောင်းပြချက်ကောင်းတွေဟာ ယုတ္တိစည်းမျဉ်းတွေကိုလိုက်နာတယ်

It makes sense to the audience.

ဒါက ပရိတ်သတ်ကို အဓိပ္ပာယ်ရှိစေတယ်။

Ethos is reputation, what are you known for;

Ethos ကတော့ ကျော်ကြားမှု၊ သင့်ကို သိစေတာပေါ့၊

credibility, do you look and act professional;

အများလက်ခံနိုင်မှု၊ ပညာရှင်ပုံပေါက်ပြီး၊ ပြုမူတာပေါ့။

trustworthy, are your motives clear,

ယုံကြည်ထိုက်မှု၊ သင့်ရည်ရွယ်ချက်တွေ ရှင်းလင်းလား၊

do you show the listener that you care about them as much as yourself?

သင့်ကိုယ်သင် ဂရုထားသဘောက် ပရိတ်သတ်ကို ဂရုထားတာ ပြသလား။

Authority is confidence plus a concise message,

သြဇာညောင်းတာက ယုံကြည်မှုအပြင် တိကျတဲ့ သတင်းစကား၊

a clear, strong voice.

ကြည်လင်၊အားကောင်းတဲ့ အသံပေါ့။

Pathos is the emotional connection.

Pathos ဆိုတာက စိတ်ပိုင်းဆက်နွယ်မှုပါ။

Stories are an effective human tool for creating an emotional connection.

ပုံပြင်တွေဟာ စိတ်ပိုင်းဆက်နွယ်မှုတစ်ခု ဖန်တီးဖို့ ထိရောက်တဲ့ လူ့ကိရိယာတစ်ခုပါ။

There are moments where an audience is not ready

သတင်းစကားကြားဖို့ ပရိတ်သတ်

to hear the message.

အဆင်သင့်မဖြစ်တဲ့ ကာလတွေရှိတယ်။

A speaker must create the right emotional environment for their message.

ပြောဟောသူတစ်ယောက်ဟာ သူ့သတင်းစကားအတွက် သင်တော်တဲ့ စိတ်ဝန်းကျင်ကို ဖန်တီးရမယ်။

What changed?

ဘာ ပြောင်းသွားခဲ့လဲ။

Why did people travel for miles to hear him play one night,

ဘာကြောင့် သူဖျော်ဖြေတာ တစ်ညနားထောင်ဖို့ လူတွေ မိုင်ချီ ခရီးထွက်ပြီး

and not even pause for moment to listen the next morning?

နောက်မနက်မှာ နားထောင်ဖို့ တစ်ချက်ကလေးတောင် မနားခဲ့တာလဲ။

The answer is that ethos and pathos were missing.

အဖြေကတော့ ကျော်ကြားမှုနဲ့ စိတ်ပိုင်းဆက်နွယ်မှု ပျောက်နေတယ်။

Ethos

Ethos

The fact that the great concert hall hosts Joshua's concert

Joshua ရဲ့ပွဲကို ကျင်းပတဲ့ ဂီတခန်းမကြီးက ၎င်းရဲ့ယုံကြည်မှုကိ Joshua ဆီ

transfers its trust to Joshua.

သယ်ဆောင်တယ်ဆိုတဲ့အချက်ပါ။

We trust the institution, we now trust Joshua.

ဗိမာန်ကြီးကိုယုံတယ်၊ အခု Joshua ကို ယုံတယ်။

The subway does not have our trust for musical talent,

မြေအောက်ဘူတာရုံမှာ ဂီတစွမ်းရည်အတွက် ယုံကြည်မှုမရှိဘူး။

we do not expect to find great art,

ကြီးကျယ်တဲ့အနုအပညာ၊ ကြီးကျယ်တဲ့ဂီတ၊

great music,

or great ideas,

ကြီးကျယ်တဲ့စိတ်ကူး

တွေ့ဖို့ ကျွန်တော်တို့ မမျှော်လင့်တော့

so it confers no trust to Joshua.

Joshua ယုံကြည်မှု ပေးမထားဘူး။

Pathos

Pathos

The concert hall is designed for an emotional bond

ဂီတခန်းမက ပရိတ်သတ်နဲ့ အနုအညာရှင်ကြားက

between an audience and an artist,

စိတ်ပိုင်း ရင်းနှီးမှုတစ်ခုအတွက် စီစဉ်ထားတယ်

a subway platform is not.

မြေအောက်ရတားစင်္ကြံကတော့ မဟုတ်ဘူးလေ။

The hustle and movement and stress is just not conducive

ပျားပန်းခပ်လှုပ်ရှားမှုနဲ့ စိတ်ဖိစီးမှုက ဖျော်ဖြေသူနဲ့

to the emotional connection needed between performer and listener.

နားဆင်သူတွေကြားက စိတ်ပိုင်းဆက်နွယ်မှုကို မဖြစ်စေဘူး။

Logos,

Logos

ethos,

ethos

pathos,

pathos

the idea is nothing without the rest.

ဒီစိတ်ကူးက ကျန်တာမပါရင် အလကားပဲလေ။

This is what Joshua Bell learned

ဒါက ၂၀၀၇ ခုနှစ်၊ ဒီလောက်အေးစက်တဲ့

on that cold, January day in 2007.

ဇန်နဝါရီတစ်ရက်မှာ Joshua Bell သင်ယူလိုက်ရတာပါ။

If you have a great idea,

ကြီးကျယ်တဲ့စိတ်ကူးတစ်ခုရှိရင်

how do you build credibility and emotional connection?

အများလက်ခံနိုင်မှုနဲ့ စိတ်ပိုင်းဆက်နွယ်မှု ကို ဘယ်လိုများ သင်တည်ဆောက်မလဲ။