Why should you read Flannery O’Connor? - Iseult Gillespie

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

A garrulous grandmother and a roaming bandit face off on a dirt road.

လေပေါတဲ့ အဖွားအိုနဲ့ လေလွင့် ဓားပြတစ်ယောက် ရွာလမ်းမှာ ရင်ဆိုင်တွေ့ကြတယ်။

A Bible salesman lures a one-legged philosopher into a barn.

ကျမ်းစာ အရောင်းသမားက ခြေတစ်ဘက်သာရှိတဲ့ ဒဿနပညာရှင်ကို စပါးကျီတစ်ခုဆီ သွေးဆောင်တယ်။

A traveling handyman teaches a deaf woman her first word on an old plantation.

နယ်လှည့် အပြင်သမားက နားပင်းတဲ့ မိန်းမကို စိုက်ခင်းအကြောင်း ပထမဆုံးစကားလုံးသင်တယ်။

From her farm in rural Georgia,

အိမ်မွေးငှက်တစ်အုပ် ဝန်းရံနေတဲ့

surrounded by a flock of pet birds,

Georgia တောပိုင်းက သူ့လယ်ကွက်ကနေ

Flannery O’Connor scribbled tales of outcasts,

Flannery O’Connor ဟာ သူအသိဆုံး လောကထဲမှာ သရုပ်ဆောင်ကြတဲ့

intruders and misfits staged in the world she knew best:

အပယ်ခံတွေ၊ ကျူးကျော်သူတွေနဲ့၊ လူ့ခွစာတွေ ရဲ့ ပုံပြင်တွေကို ဟိုခြစ်သည်ခြစ်ရေးတယ်၊

the American South.

အမေရိကန် တောင်ပိုင်းပါ။

She published two novels,

သူဟာ ဝတ္ထုနှစ်ပုဒ်ထုတ်ဝေခဲ့ပေမဲ့

but is perhaps best known for her short stories,

သူ့ရဲ့ ့့အကျော်ကြားဆုံးကတော့ နာကျင်စေတဲ့ ဘာသာစကား၊

which explored small-town life with stinging language, offbeat humor,

သမရိုးကျမဟုတ်တဲ့ ဟာသနဲ့ ကြည်နူးဖွယ် မသတီစရာ ဇာတ်ကြောင်းတွေနဲ့

and delightfully unsavory scenarios.

နယ်မြို့လေး ဘဝကို စူးစမ်းထားတဲ့ ဝတ္ထုတိုတွေဖြစ်လောက်တယ်။

In her spare time O’Connor drew cartoons,

သူ့အားလပ်ချိန်တွေမှာ O’Connor ဟာ ကာတွန်းတွေဆွဲပြီး

and her writing is also brimming with caricature.

သူ့အရေးအသားကလည်း ရုပ်ပြောင်တွေနဲ့ ပြည့်လျှမ်းနေတယ်။

In her stories, a mother has a face “as broad and innocent as a cabbage,”

သူ့ဝတ္ထုတွေမှာ အမေတစ်ယောက်ဟာ ဂေါ်ဖီထုပ်လို ကျယ်ပြန်ပြီး အပြစ်ကင်းတဲ့ မျက်နှာရှိတယ်။

a man has as much drive as a “floor mop,”

အမျိုးသားတစ်ယောက်ဟာ ကြမ်းတိုက်ဖတ်တစ်ခုလို မတရားမောင်းပြီး

and one woman’s body is shaped like “a funeral urn.”

အမျိုးသမီးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ဟာ အသုဘ အရိုးအိုးပုံလို ဖြစ်နေတယ်။

The names of her characters are equally sly.

ဇာတ်ကောင်တွေရဲ့အမည်တွေဟာ တန်းတူ လှည့်ဖြားတတ်တယ်။

Take the story “The Life You Save May be Your Own,”

“The Life You Save May be Your Own' ဆိုတဲ့ ဝတ္ထုကို ကြည့်ပါ။။

where the one-handed drifter Tom Shiftlet wanders into the lives

အဲဒီမှာ လက်တစ်ဖက်ပြတ် ခြေသလုံးအိမ်တိုင် Tom Shiftlet ဟာ

of an old woman named Lucynell Crater

အဖွားအို Lucynell Crater နဲ့ ဆွံ့အအနားမကြား

and her deaf and mute daughter.

သူသမီးရဲ့ဘဝထဲကို ရောက်ရှိသွားတယ်။

Though Mrs. Crater is self-assured,

Mrs. BCrater ဟာ မိမိကိုယ်ကို ယုံကြည်ပေမဲ့

her isolated home is falling apart.

သူ့ရဲ့ ထီးတည်းဖြစ်နေတဲ့အိမ်ဟာ တစ်စစီပြုတ်နေတယ်။

At first, we may be suspicious of Shiftlet’s motives

ပထမတော့ အိမ်မှာကူညီဖို့ Shiftlet ကမ်းလှမ်းတော့

when he offers to help around the house,

သူ့ရည်ရွယ်ချက်တွေကို သံသယြဖစ်ချင်ဖြစ်မယ်။

but O’Connor soon reveals the old woman to be

ဒါပေမဲ့ မကြာခင်မှာပဲ O’Connor ဟာ အမယ်အိုဟာ

just as scheming as her unexpected guest–

မျှော်လင့်မထားတဲ့ သူ့ဧည့်သည်လိုပဲ အကြံသမားလိုပဲဆိုတာပြသပြီး

and rattles the reader’s presumptions about who has the upper hand.

ဘယ်သူက အသာစီးရတယ်ဆိုတာ စာဖတ်သူပရိတ်သတ်ကို ရင်ဖိုမိစေတယ်။

For O’Connor, no subject was off limits.

O’Connor အတွက်တာ့ ဘယ်အကြောင်းအရာမှ ကန့်သတ်တာမရှိဘူး။

Though she was a devout Catholic,

ကက်သလစ်ဘာသာဝင်ဆိုပေမဲ့

she wasn’t afraid to explore the possibility

တစ်ဦးတည်းမှာ တွဲရှိနေတဲ့ ဘာသာရေးကိုင်းရှိုင်းတဲ့

of pious thought and unpious behavior

အတွေးနဲ့ မကိုင်းရှိုင်းတဲ့ အပြုအမူရဲ့

co-existing in the same person.

ဖြစ်န်င်ခြေကို စူးစမ်းဖို့ မကြောက်ဘူး။

In her novel The Violent Bear it Away,

သူ့ဝတ္ထု The Violent Bear it Away မှာ

the main character grapples with the choice to become a man of God –

အဓိကဇာတ်ကောင်ဟာ ဘုရားသခင်ရဲ့ လူသား ဖြစ်လာဖို့ ရွေးချယ်မှုနဲ့ နပန်းလုံးရုံမက

but also sets fires and commits murder.

မီးရှို့ပြီး လူသတ်မှုပါ ကျူးလွန်သေးတယ်။

The book opens with the reluctant prophet in a particularly compromising position:

စာအုပ်ကို အထူးကို ယုံမှားမကင်းတဲ့ အနေအထား တစ်ခုမှာ ဝန်လေးနေတဲ့ တမန်တော်နဲ့ ဖွင့်တယ်။

“Francis Marion Tarwater’s uncle had been dead for only half a day

"ကောင်လေးက အမူးလွန်ပြီး သူ့အုတ်ဂူတူးတာ အပြီးသတ်တော့

when the boy got too drunk to finish digging his grave.”

Francis Marion Tarwater ရဲ့ ဦးလေးဆုံးတာ နေ့တစ်ဝက်ပဲရှိသေးတယ်၊"

This leaves a passerby to “drag the body from the breakfast table

ဒါက ဖြတ်သွားဖြတ်လာတစ်ယောက်ကို 'မနက်စာ စားပွဲမှာ ရှိနေတဲ့ အလောင်းကို

where it was still sitting and bury it […]

တရွတ်တိုက်ဆွဲကာ မြှုပ်ဖို့ထားတာပါ။

with enough dirt on top to keep the dogs from digging it up.”

ခွေးတွေ တူးလို့မရအောင် ထိပ်မှာ မြေစာ အတော်အသင့်ထည့်တယ်။

Though her own politics are still debated,

သူ့နိုင်ငံရေးခံယူချက်က အချေအတင်ဖြစ်ဆဲပေမဲ့

O’Connor’s fiction could also be attuned to the racism of the South.

O’Connor ရဲ့ စိတ်ကူးယဉ်ဝတ္ထုဟာ တောင်ပိုင်း လူမျိုရေးဝါဒနဲ့ ယဉ်ပါးနိုင်သေးတယ်။

In “Everything that Rises Must Converge,”

Everything that Rises Must Converge' မှာ

she depicts a son raging at his mother’s bigotry.

အမေရဲ့ တစ်ယူသန်မှုကို ဒေါသထွက်နေတဲ့ သားတစ်ယောက်ကို သရုပ်ဖော်တယ်

But the story reveals that he has his own blind spots

ဒါပေမဲ့ ဇာတ်လမ်းက သူမသိတဲ့ အကြောင်းအရင်းရှိတာ ဖော်ပြပြီး

and suggests that simply recognizing evil

မကောင်းမှုကို အသိအမှတ်ပြုရုံသက်သက်က သူ့စရိုက်ကို

doesn’t exempt his character from scrutiny.

စစ်ဆေးမှုကနေ မကင်းလွတ်တာကို ညွှန်းထားတယ်။

Even as O’Connor probes the most unsavory aspects of humanity,

O’Connor ဟာ လူ့လောကရဲ့ မသတီစရာ ရှုထောင့်အများစုကို စူးစမ်းတာတောင်မှ

she leaves the door to redemption open a crack.

အဖတ်ဆယ်ခြင်းအတွက် အက်ကြောင်းတစ်ခုကို ဖွင့်ပေးတယ်။

In “A Good Man is Hard to Find,”

'A Good Man is Hard to Find' မှာ

she redeems an insufferable grandmother for forgiving a hardened criminal,

သည်းမခံနိုင်တဲ့ အဖွားအိုတစ်ယောက်ကို အဖတ်ဆယ်တယ်။ မိသားစုကို တိုက်ခိုက်ဖို့လာတဲ့

even as he closes in on her family.

အရေထူနေတဲ့ ရာဇဝတ်သားတစ်ကိုတောင် ခွင့်လွှတ်ဖို့ပါ။

Though we might balk at the price the woman pays for this redemption,

ဒီအဖတ်ဆယ်မှုအတွက် အမျိုးသမီးပေးဆပ်ရတာက လက်မခံချင်စရာ ဖြစ်လောက်ပေမဲ့

we’re forced to confront the nuance in moments

အကြမ်းဖက်မှု (သို့) မကောင်းမှုသက်သက်လို့

we might otherwise consider purely violent or evil.

ယူဆလောက်တဲ့ ကာလတွေထဲက သိမ်မွေ့တဲ့ ကွဲပြားချက်ကို ရင်ဆိုင်ဖို့ အားပေးတယ်။

O’Connor’s mastery of the grotesque

O’Connor ရဲ့ ကိုးရိုးကားယားနိုင်မှုမှာ

and her explorations of the insularity and superstition of the South

တစ်ဖက်ကမ်းခပ်မှု၊တောင်ပိုင်းရဲ့ အမြင် ကျဉ်းမှုနဲ့ အယူသီးမှုအပေါ် စူးစမ်းမှုတွေဟာ

led her to be classified as a Southern Gothic writer.

သူ့ကို Southern Gothic စာရေးသူအဖြစ် သတ်မှတ်ခံရစေတာပါ။

But her work pushed beyond the purely ridiculous

ဒါပေမဲ့ သူ့လက်ရာဟာ လူသားဇာတ်ဆောင်ရဲ့ စုံလင်မှုနဲ့

and frightening characteristics associated with the genre

သိမ်မွေ့တဲ့ ကွဲပြားချက်ကို လှစ်ဟဖို့ ဒီအမျိုးအစားနဲ့ ဆက်စပ်တဲ့

to reveal the variety and nuance of human character.

အဓိပ္ပာယ်မရှိတာနဲ့ ထိတ်လန့်စရာ သက်သက်ကို ကျော်လွန်ပါတယ်။

She knew some of this variety was uncomfortable,

ဒီစုံလင်မှုတချို့တလေဟာ စိတ်မသက်မသာဖြစ်တာ၊

and that her stories could be an acquired taste –

သူ့ဇာတ်လမ်းတွေဟာ ကြာတော့မှ ကြိုက်တာတွေဆိုတာသိပေမဲ့

but she took pleasure in challenging her readers.

သူ့စာဖတ်ပရိတ်သတ်ကို အကဲစမ်းရတာကို သူနှစ်ခြိုက်တယ်။

O’Connor died of lupus at the age of 39,

O’Connor ဟာ အသက် ၃၉ နှစ်မှာ အရေပြားရောင်ရောဂါနဲ့ ဆုံးတယ်၊

after the disease had mostly confined her to her farm in Georgia for twelve years.

ရောဂါရပြီး Georgia က သူ့ခြံမှာ ၁၂ နှစ်ကြာ အချိန်အတော်များများ ပိတ်လှောင်နေခဲ့တယ်။

During those years,

ဒီနှစ်တွေအတွင်းမှာ

she penned much of her most imaginative work.

စိတ်ကူးအကောင်းဆုံး လက်ရာ အတော်များများကို ချခဲ့ရေးတယ်။

Her ability to flit between revulsion and revelation

သူ့ရဲ့စက်ဆုပ်မှုနဲ့ ဖော်ပြမှုကြားမှာ လူးလာခတ်နိုင်တဲ့အစွမ်းဟာ

continues to draw readers to her endlessly surprising fictional worlds.

စာဖတ်သူတွေကို သူ့ရဲ့အဆုံးမဲ့ အံ့ဖွယ်၊ စိတ်ကူးယဉ် လောကတွေဆီဆက်လက်ဆွဲခေါ်ပေးတယ်။

As her character Tom Shiftlet notes,

သူ့ဇာတ်ကောင် Tom Shiftlet မှတ်ချက်ပြုတာက

the body is “like a house:

ခန္ဓာကိုယ်ဟာ "အိမ်တစ်လုံးလိုပဲ၊

it don’t go anywhere,

ဘယ်ကိုမှမသွားပေမဲ့

but the spirit, lady, is like an automobile:

ဝိဉာဉ်ကတော့၊ အစ်မကြီးရေ၊ ကားတစ်စီးလိုပဲဗျ။

always on the move.”

အမြဲ ရွေ့လျားနေတယ်။"တဲ့။