Ancient Rome’s most notorious doctor - Ramon Glazov

Translator: Masood Mousavi Reviewer: Hajar Almasi

In the middle of the 16th century,

در اواسط قرن ۱۶

a talented young anatomist named Andreas Vesalius made a shocking discovery:

یک جوان کالبدشناس بااستعداد به نام آندریاس وسالیوس به کشفی تکان‌دهنده رسید:

the most famous human anatomy texts in the world were wrong.

معروف‌ترین متون آناتومی انسان در جهان غلط بود.

They not only failed to account for many details of the human body,

نه‌تنها آن‌ها در تشریح بسیاری از جزئیات بدن انسان موفق نبودند،

they also described the organs of apes and other mammals.

بلکه در تشریح اندام‌ میمون‌ها و پستانداران دیگر هم موفق نبودند.

While Vesalius knew he was right,

درحالی‌که وسالیوس می‌دانست حق با اوست،

announcing these errors would mean challenging Galen of Pergamon–

اعلام این خطاها به معنی به چالش کشیدن جالینوس

the most renowned physician in medical history.

مشهورترین پزشک در تاریخ پزشکی بود.

But who was this towering figure?

این چهره برجسته چه کسی بود؟

And why did doctors working more than 1,300 years later so revere and fear him?

و چرا پزشکان پس از ۱۳۰۰ سال کار هنوز به او احترام می‌گذارند و می‌ترسند؟

Born in 129 CE,

او متولد سال ۱۲۹ میلادی،

Galen left home as a teen to scour the Mediterranean for medical wisdom.

جالینوس نوجوان خانه را در جستجوی علم پزشکی در مدیترانه ترک می‌کند.

He returned home a gifted surgeon with a passion for anatomy

او به‌عنوان یک جراح بااستعداد و مشتاق به آناتومی به خانه بازگشت.

and a penchant for showmanship.

و یک میل شدید به نمایشگری.

He gleefully entered public anatomy contests,

او با خوشحالی به مسابقه آناتومی عمومی وارد شد،

eager to show up his fellow physicians.

مشتاق برای نشان دادن به دیگر پزشکان.

In one demonstration,

در یک نمایش،

he caused a pig to lose its voice by tying off one of its nerves.

او با گره زدن یکی از رشته‌های عصبی خوک باعث از دست دادن صدای خوک شد.

In another, he disemboweled a monkey and challenged his colleagues to repair it.

در نمایشی دیگر او با درآوردن روده یک میمون همکارانش را به چالش کشید تا درستش کنند.

When they couldn’t, he did.

وقتی‌که آن‌ها نتوانستد، خودش انجام داد.

These grizzly feats won him a position as surgeon to the city’s gladiators.

این شاهکارهای وحشتناک برای او جایگاه «جراح گلادیاتورهای شهر» را به ارمغان آورد.

Eventually, he would leave the arena to become the personal physician

درنهایت او می‌بایست این موقعیت را ترک می‌کرد تا یک پزشک شخصی بشود

to four Roman Emperors.

برای چهار امپراتوری رومی،

While his peers debated symptoms and their origins,

درحالی‌که هم‌رده‌های دیگرش علائم و ریشه‌ها را مورد بحث قرار می‌دادند،

Galen obsessively studied anatomy.

جالینوس با وسواس کالبدشناسی مطالعه می‌کرد.

He was convinced that each organ had a specific function.

او معتقد بود که هر عضو عملکرد خاصی دارد.

Since the Roman government largely prohibited working with human cadavers,

تا زمانی که دولت روم به‌صورت گسترده کار با جسدها را ممنوع کرد،

Galen conducted countless dissections of animals instead.

جالینوس تشریح‌های بی‌شماری را بر روی حیوانات انجام داد.

Even with this constraint,

حتی باوجود محدودیت،

his exhaustive investigations yielded some remarkably accurate conclusions.

تحقیقات کامل او نتایج بسیار دقیقی به ثمر گذاشت.

One of Galen’s most important contributions

یکی از مهم‌ترین کمک‌های جالینوس

was the insight that the brain, not the heart, controlled the body.

این بود که بینش در مغز و نه در قلب، بدن را کنترل می‌کرد.

He confirmed this theory by opening the cranium of a living cow.

او این نظریه را با باز کردن مغز یک گاو زنده تائید کرد.

By applying pressure to different parts of the brain,

با فشار آوردن به بخش‌های مختلف مغز،

he could link various regions to specific functions.

او قسمت‌های مختلف را با کاربردهای خاصی مرتبط کرد.

Other experiments allowed him to distinguish sensory from motor nerves,

آزمایش‌های دیگر به او اجازه داد تا حس‌گرایی را از اعصاب حرکتی تشخیص دهد،

establish that urine was made in the kidneys,

تصدیق کرد که ادرار در کلیه تولید می‌شود،

and deduce that respiration was controlled by muscles and nerves.

و نتیجه‌گیری کرد که تنفس توسط عضلات و اعصاب کنترل شده است.

But these wild experiments also produced extraordinary misconceptions.

اما این آزمایش‌های وحشیانه باعث تولید اشتباهات فوق‌العاده‌ای شد.

Galen never realized that blood cycles continuously throughout the body.

جالینوس هرگز نفهمید که خون به‌طور مداوم در سراسر بدن می‌چرخد.

Instead, he believed the liver constantly produces an endless supply of blood,

در عوض، او معتقد بود که کبد به‌طور بی‌پایان خون تولید می‌کند،

which gets entirely depleted on its one-way trip to the organs.

که با مسیر یک‌طرفه‌ای به سمت ارگان‌ها کاملاً تمام می‌شود.

Galen is also credited with solidifying the popular theory of the Four Humours.

جالینوس همچنین نظریه معروف اخلاط چهارگانه را به یکپارچه شدن نسبت داد.

Introduced by Hippocrates centuries earlier,

که قرن‌ها پیش از او توسط بقراط معرفی‌شده بود،

this misguided hypothesis attributed most medical problems

این فرضیه گمراه‌کننده بیشتر مشکلات پزشکی را

to an imbalance in four bodily fluids called humours.

به عدم تعادل در چهار مایعات بدن که خلط نامیده می‌شوند نسبت می‌داد.

To correct the balance of these fluids, doctors employed dangerous treatments

برای اصلاح تعادل این مایعات، پزشکان درمان‌های خطرناکی انجام دادند

like bloodletting and purging.

مانند حجامت و پاک‌سازی.

Informed by his poor understanding of the circulatory system,

به دلیل درک ضعیف او از سیستم گردش خون،

Galen was a strong proponent of these treatments,

جالینوس از طرفداران این نوع درمان‌ها بود،

despite their sometimes lethal consequences.

علی‌رغم نتایج مرگبار بعضی از آن‌ها.

Unfortunately, Galen’s ego drove him to believe that

متأسفانه، غرور جالینوس او را به این باور رساند که

all his discoveries were of the utmost importance.

همه اکتشافات او از اهمیت زیادی برخوردار هستند.

He penned treatises on everything from anatomy to nutrition to bedside manner,

او رساله‌هایی درباره همه چیز از کالبدشناسی تا تغذیه و رفتار بالینی نوشت.

meticulously cataloguing his writings to ensure their preservation.

برای اطمینان از حفظ آن‌ها، نوشته‌های خود را دقیق فهرست‌بندی می کرد.

Over the next 13 centuries,

در طول ۱۳ قرن آینده،

Galen’s prolific collection dominated all other schools of medical thought.

مجموعه کامل جالینوس در تمام مدرسه‌های پزشکی حکم‌فرما بود.

His texts became the standard works taught to new generations of doctors,

متون او تبدیل به آثار استانداردی شد که به نسل‌های جدید پزشکان آموزش داده می‌شد ،

who in turn, wrote new essays extolling Galen’s ideas.

که به نوبه خود، مقالاتی جدید بر اساس ایده‌های جالینوس منتشر کردند.

Even doctors who actually dissected human cadavers

حتی پزشکانی که واقعاً جسدهای انسان را تشریح می‌کردند

would bafflingly repeat Galen’s mistakes,

به‌طور حیرت‌آوری اشتباهات جالینوس را تکرار می‌کردند،

despite seeing clear evidence to the contrary.

با وجود دیدن شواهد واضحی که عکس آن را نشان می‌داد.

Meanwhile, the few practitioners bold enough to offer conflicting opinions

در همین زمان، چند پزشک جسور نظرات متفاوتی را ارائه کردند

were either ignored or ridiculed.

اما یا نادیده گرفته شدند یا اینکه مورد تمسخر قرار گرفتند.

For 1,300 years, Galen’s legacy remained untouchable–

برای ۱۳۰۰ سال، میراث جالینوس دست‌نخورده باقی ماند-

until renaissance anatomist Vesalius spoke out against him.

تا کالبدشناس دوره رنسانس وسالیوس علیه او سخن گفت.

As a prominent scientist and lecturer,

به‌عنوان یک دانشمند برجسته و استاد

his authority influenced many young doctors of his time.

تخصص او مورد توجه پزشکان جوان زمان خودش قرار گرفت.

But even then, it took another hundred years

ولی پس‌ازآن، صدسال دیگر طول کشید

for an accurate description of blood flow to emerge,

تا توضیح دقیقی برای جریان خون پدید آید،

and two hundred more for the theory of the Four Humours to fade.

و ۲۰۰ سال دیگر، تا تئوری اخلاط چهارگانه هم محو بشود.

Hopefully, today we can reap the benefits of Galen’s experiments

خوشبختانه، امروز ما می‌توانیم از مزایای آزمایش‌های جالینوس بهره‌مند شویم

without attributing equal credence to his less accurate ideas.

بدون هیچ وابستگی به ایده‌های غیر دقیق او.

But perhaps just as valuable

اما شاید به همان اندازه ارزشمند است تا

is the reminder that science is an ever-evolving process,

به یاد داشته باشیم، علم فرآیندی است که همیشه در حال تکامل است،

which should always place evidence above ego.

که همیشه باید دارای جایگاهی بیش از غرور باشد.