What did dogs teach humans about diabetes? - Duncan C. Ferguson

Translator: Ali Haghani Reviewer: soheila Jafari

Diabetes mellitus has been a scourge of the developed world

بیماری قند تازیانه‌ای بر پشت دنیای توسعه یافته بوده

with an estimated 400,000,000 people worldwide suffering from this disease,

و حدود ۴۰۰ میلیون نفر در سرتاسر دنیا از این بیماری رنج می‌برند،

and 50% more predicted within twenty years.

و پیش بینی می شود در ۲۰ سال آینده این رقم ۵۰% افزایش یابد.

Its early symptoms,

علائم اولیه‌ی آن،

which include increased thirst and large volumes of urine,

که شامل تشنگی مفرط و حجم بالای ادرار می‌شوند،

were recognized as far back as 1500 BCE in Egypt.

۱۵۰۰ سال قبل از میلاد در مصر تشخیص داده می شدند.

While the term diabetes, meaning "to pass through,"

در حالی که عبارت "دیابت"، که به معنای عبور کردن است،

was first used in 250 BCE

اولین بار در سال ۲۵۰ قبل از میلاد

by the Greek physician Apollonius of Memphis,

توسط پزشک یونانی، آپولونیوسِ مِمفیس، استفاده شد،

Type 1 and Type 2 diabetes,

اما دیابت نوع ۱ و ۲،

associated respectively with youth and obesity,

که به ترتیب با جوانی و چاقی در ارتباط هستند،

were identified as separate conditions

توسط پزشکان هندی به عنوان

by Indian physicians somewhere in the 5th century CE.

بیماری های مجزا در قرن پنجم پس از میلاد شناسایی شدند.

But despite the disease being known,

اما علیرغم اینکه دیابت شناخته شده بود،

a diagnosis of diabetes in a human patient

تشخیص آن در بیمار

would remain tantamount to a death sentence

معادل با حکم مرگ برای وی بود

until the early 20th century, its causes unknown.

و تا اوایل قرن بیستم علل آن شناخته شده نبود.

What changed this dire situation

چیزی که این اوضاع وخیم را تغییر داد

was the help of humanity's longtime animal partner:

کمکِ دوستِ قدیمی انسان‌ها بود:

Canis lupus familiaris,

کانیس لوپوس فَمیلیلریس،

domesticated from Grey wolves thousands of years ago.

که هزاران سال پیش از گرگ های خاکستری اهلی شده بود.

In 1890, the German scientists Von Mering and Minkowski

در سال ۱۸۹۰، دانشمندان آلمانی، وُن مِرینگ و مینکوفسکی،

demonstrated that removing a dog's pancreas

ثابت کردند که برداشتنِ لوزالمعده ی یک سگ

caused it to develop all the signs of diabetes,

باعث شد همه ی علائم دیابت را بروز داد

thus establishing the organ's central role in the disease.

و به این ترتیب نقش لوزالمعده در این بیماری ثابت شد.

But the exact mechanism by which this occurred

اما سازوکار دقیق بروز این بیماری

remained a mystery until 1920,

تا سال ۱۹۲۰ مشخص نشد،

when a young Canadian surgeon named Frederick Banting

یعنی وقتی که یک جراح کاناداییِ جوان به نام فرِدریک بَنتینگ

and his student, Charles Best,

و دانشجویش، چارلز بِست،

advanced the findings of their German colleagues.

یافته هیا همکاران آلمانی خود را جلو بردند.

Working under Professor Macleod at the University of Toronto,

انها که تحت نظر پروفسور مک لود در دانشگاه تورنتو کار می کردند،

they confirmed that the pancreas was responsible for regulating blood glucose,

ثابت کردند که لوز العمده مسئولِ تنظیم گلوکز خون بود،

successfully treating diabetic dogs by injecting them with an extract

و توانستند سگ های دیابتی را با تزریق عصاره ی بافتِ لوزالمعده

they had prepared from pancreas tissue.

درمان کنند.

By 1922, the researchers working with biochemist James Collip

در سال ۱۹۲۲، محققانی که با زیست شیمیدانی به نام جِیمز کالیپِ کار می کردند

were able to develop a similar extract from beef pancreas

توانستمد عصاره ی مشابهی از لوزالمعده ی گاو تهیه کنند

to first treat a 14-year-old diabetic boy,

و برای اولین بار یک پسر دیابتی را درمان کنند،

followed by six additional patients.

و پس از ان ۶ بیمار دیگر را درمان کردند.

The manufacturing process for this extract, now known as insulin,

فرآیند تولیدِ این عصاره، که امروزه به آن انسولین می گوییم،

was eventually turned over to a pharmaceutical company

در نهایت به یک شرکتِ دارویی تبدیل شد،

that makes different types of injectable insulin to this day.

که انواع مختلفِ انسولین‌های تزریقی را تا به امروز تولید می کند.

Banting and Macleod received

بنتینگ و مک لود در سال ۱۹۲۳

the Nobel Prize for Medicine in 1923 for their discovery.

جایزه ی نوبل پزشکی را برای کشفشان دریافت کردند.

But Banting chose to share his portion with Charles Best,

اما بنتینگ تصمیم گرفت سهمش را با چارلز بست تقسیم کند،

for his help in the initial studies involving dogs.

به خاطر کمکش در مطالعات اولیه با استفاده از سگ ها.

But while medical experimentation on animals remains controversial,

اما در حالی که آزمایش های پزشکی روی حویانات مسئله ای بحت برانگیز است،

in this case at least,

اما لااقل در این مورد،

it was not just a matter of exploiting dogs for human needs.

مسئله فقط استفاده از سگ‌ها برای نیازهای انسانی نبود.

Dogs develop diabetes at the rate of two cases per 1,000 dogs,

سگ‌ها با نرخ دو در ۱٫۰۰۰ به دیابت مبتلا می شدند،

almost the same as that of humans under 20.

یعنی تقریبا برابر با انسان‌های زیر ۲۰ سال.

Most canine cases are of Type 1 diabetes,

بیشتر دیابت های سگی دیابت نوع یک هستند،

similar to the type that young children develop

شبیه به همان نوعی که بچه ها پس از تخریب لوزالمعده

following immune system destruction of the pancreas,

توسط سیستم ایمنی مبتلا می شوند،

and genetic studies have shown

و مطالعات ژنتیکی نشان داده اند

that the dog disease has many similar hallmarks of the human disease.

که این بیماری در سگ ها شباهت های زیادی با بیماری انسانی دارد.

This has allowed veterinarians to turn the tables,

این به دامپزشکان اجازه داد موضعشان را عوض کنند،

successfully using insulin to treat diabetes

و بتوانند از انسولین برای درمان دیابت

in man's best friend for over 60 years.

در بهترین دوستِ انسان استفاده کنند.

Many dog owners commit to managing their dogs' diabetes

بسیاری از صاحبان سگ ها متعهد شدند دیابت سگ خود را

with insulin injected twice daily, regimented feedings,

با تزریق دو نوبت انسولین در روز، تغذیه ی رژیمی،

and periodic blood measurements

و اندازه گیری دوره ایِ خون

using the same home-testing glucose monitors used by human patients.

با استفاده از همان مانیتورهای گلوکزی انسان ها درمان کنند.

And if the purified pig insulin commonly used for dogs

و اگر انسولین خوکِ خالص که معمولا برای سگ ها استفاده می‌شود

fails to work for a particular dog,

نتواند سگِ خاصی را درمان کند،

the vet may even turn to a formulation of human insulin,

دامپزشک حتی می تواند از انسولین انسان استفاده کند!

bringing the process full circle.

که یک چرخه ی کامل ایجاد می‌شود.

After all that dogs have done for us throughout the ages,

بعد از این همه کاری که سگها در طول قرن ها برای ما کردند،

including their role in a medical discovery

به علاوه ی نقشش در یک کشف پزشکی

that has saved countless human lives,

که زندگیهای بیشماری را نجات داده است،

using that same knowledge to help them is the least we could do.

استفاده از همان دانش برای کمک به انها کمترین کاریست که می توان برایشان کرد.