The poet who painted with his words - Geneviève Emy

Translator: sadegh zabihi Reviewer: soheila Jafari

Among the great poets of literary history,

در میان شاعران تاریخ ادبیات،

certain names like Homer,

نام های خاصی مانند هومر،

Shakespeare,

شکسپیر،

Milton,

and Whitman are instantly recognizable.

میلتون،

و ویتمن بلافاصله تشخیص داده می شوند.

However, there's an early 20th century great French poet

با این وجود، شاعر فرانسوی بزرگی در اوایل قرن بیستم هست

whose name you may not know:

که احتمالا نام او نشنیده اید:

Guillaume Apollinaire.

گیوم آپولینر.

He was a close friend and collaborator of artists like Picasso,

او دوست صمیمی و یار و یاور هنرمندان بزرگی چون پیکاسو،

Rousseau,

روسو،

and Chagall.

و شاگال بود.

He coined the term surrealism,

او مفهوم سورئالیزم را ابداع کرد،

and he was even suspected of stealing the Mona Lisa in 1911.

و حتی در سال ۱۹۱۱ به دزدیدن مونالیزا متهم شده بود.

During his short lifetime,

در طول مدت کوتاه زندگی خود،

he created poetry that combined text and image

او گونه ای از شعر را ابداع کرد که ترکیبی از متن و تصویر بود

in a way that seemingly predicted an artistic revolution to come.

به شکلی که ظاهرا انقلابی هنری را پیش بینی کرده بود.

In the late 19th and early 20th century Paris,

در پاریس در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم

the low-rent districts of Montmartre and Montparnasse

بخش های ارزان قیمت مونت مارت و مونت پارناس

were home to every kind of starving artist.

منزلگاه همه هنرمندان گرسنه بود.

It was all they could afford.

تنها جایی بود که استطاعت اش را داشتند.

These painters, writers, and intellectuals,

این نقاشان، نویسندگان و روشن‌فکران،

united in their artistic passion and counterculture beliefs,

همه اشتیاق هنری و باورهای ضد فرهنگ خود را متحد کردند،

made up France's bohemian subculture.

و خرده فرهنگ نامتعارف فرانسه را به وجود آوردند.

And their works of art, literature, and intellect would shake up the world.

و کارهای هنری، مقالات و روشن گری های آنها دنیا را تکان داد.

At the turn of the 20th century,

در چرخش قرن بیستم،

within this dynamic scene,

در این صحنه پویا،

art critic, poet, and champion of the avant-garde,

شاعر و منتقد ادبی و قهرمان آوانگارد

Guillaume Apollinaire was a well-known fixture.

گیوم آپولینر عضوی ثابت و شناخته شده بود.

As an art critic, Apollinaire explained

به عنوان یک منتقد هنری، آپولینر

the cubist and surrealist movements to the world,

حرکت های کوبیسم و سورئالیسم را برای همه دنیا تشریح کرد،

and rose to the defense of many young artists

و برای حمایت از چندین هنرمند جوان قامت افراشت

in the face of what was often a xenophobic and narrow-minded public.

و در برابر ترس و کوتاه اندیشی عمومی ایستادگی کرد.

As a poet, Apollinaire was passionate about all forms of art

به عنوان یک شاعر، آپولینر به همه فرمهای هنری اشتیاق داشت

and a connoisseur of medieval literature,

و بر ادبیات قرون وسطی اشراف کامل داشت،

especially calligraphy and illuminated initials.

به خصوص خوش نویسی و طراحی حروف ابتدای برجسته.

As a visionary, Apollinaire saw a gap between two artistic institutions.

به عنوان یک ناظر، آپولینر بین دو نهاد هنری شکافی می دید.

On one side was the popular, highly lauded traditional art forms of the time.

از یک طرف فرم های هنری عوامانه، بسیار تحسین شده و سنتی دوران وجود داشتند

On the other, the forms of artistic expression

و از طرف دیگر، فرم های بیان هنری بودند

made possible through surrealism,

که از طریق سورئالیسم،

cubism,

کوبیسم،

and new inventions, like the cinema

و اختراعات جدیدی چون سینما

and the phonograph.

و گرامافون، امکان وجود پیدا کرده بودند.

Within that divide,

در چارچوب این طبقه بندی،

through the creation of his most important contribution to poetry,

با ابداع مهم ترین کمکِ او به شعر،

the calligram,

نقاشی خط،

Guillaume Apollinaire built a bridge.

گیوم آپولینر پلی ساخت.

Apollinaire created the calligram as a poem picture,

آپولینر نقاشی خط را به عنوان یک شعر تصویری،

a written portrait,

یک پُرتره نوشته شده،

a thoughts drawing,

یا طرحی از تفکرات به وجود آورد،

and he used it to express his modernism

و از آن برای بیان مدرنیسم خودش

and his desire to push poetry beyond the normal bounds of text and verse

و نشان دادن خواست خود برای گسترده کردن مرزهای معمول شعر به عنوان نوشته و نظم،

and into the 20th century.

و انتقال آن به قرن بیستم استفاده کرد.

Some of his calligrams are funny,

بعضی از نقاشی خط های او با مزه هستند،

like the "Lettre-Océan."

مثل "نامه اقیانوس."

Some of them are dedicated to his young dead friends,

بعضی به دوستان جوان و از دست رفته او تقدیم شده اند،

like "La Colombe Poignardée et le jet d'eau."

مثل "کولومب پویناردی و جت آب."

Some of them are the expression of an emotional moment,

بعضی بیان احساسات در لحظه ای احساسی هستند،

as is "Il Pleut":

مثل "باران می بارد":

"It's raining women's voices as if they had died even in memory,

"باران می بارد آوای زنانی را که حتی در خاطره مرده اند،

and it's raining you as well, Marvellous encounters of my life,

و شما را می بارد، دیدارهای شگرف زندگی من،

o little drops.

ای قطره های کوچک.

Those rearing clouds begin to neigh a whole universe of auricular cities.

ابرهای رم کرده جهانی از شهرهای شنوا را شیهه می کشند.

Listen if it rains while regret and disdain weep to an ancient music.

وقت باران گوش بسپار که تاسف و تحقیر با نوایی کهنه گریه می کنند.

Listen to the bonds fall off which hold you above and below."

گوش بسپار به باریدن بندهایی که در فراز و فرود نگاهت می دارند."

Each calligram is intended to allow readers to unchain themselves

هر نقاشیخط این هدف را دنبال می کند که به خواننده اجازه دهد

from the regular experience of poetry,

تا خود را از بند تجربه های معمول شعر رها کند،

and feel and see something new.

و چیزی جدید را ببیند و حس کند.

"Lettre-Océan" is first an image to be seen before even the words are read.

"نامه اقیانوس" قبل از اینکه کلمات حتی خوانده شوند به عنوان یک تصویر دیده می شود.

Text-only elements combine with words in shapes and forms.

المان هایی که فقط متن هستند در شکل و فرم با کلمات ترکیب می شوند.

Two circular forms, one locked in a square,

دو فرم دایره ای، یکی محبوس در یک مستطیل،

the other, morph beyond the page in the shape of a spiral.

و دیگری، ورای صفحه شکلی مارپیچ را به وجود می آورد.

Together they create a picture that hints towards cubism.

به همراه هم، این ها تصویری می سازند که به کوبیسم اشاره می کند.

Then on closer reading of the text,

سپس از نزدیک متن خوانده می شود،

the descriptive words within suggest

کلمات توصیفی در قالب شکلی که

the image of an aerial view of the Eiffel Tower.

تصویر هوایی برج ایفل را تداعی می کند.

They give tribute to electromagnetic waves of the telegraph,

به امواج الکترومغناطیس تلگراف ادای احترام می کنند،

a new form of communication at the time.

که در آن زمان نوع جدیدی از ارتباط بود.

Undoubtedly, the deeply layered artistic expressions in Apollinaire's calligrams

بدون شک، لایه های عمیق بیان های هنرمندانه در نقاشی خط های آپولینر

are not just a brilliant display of poetic prowess

تنها نمایشی درخشان از دلاوری شاعرانه

from a master of the form.

توسط یک متخصص فرم های هنری نیست.

Each calligram itself is also a snapshot in time,

هر نقاشیخط در درون خود یک عکس فوری از زمان است،

encapsulating the passion,

که اشتیاق،

the excitement,

and the anticipation of all the bohemian artists of Paris,

شور،

و پیش گام بودن همه هنرمندان نامتعارف آن زمان پاریس را در خود جای داده است،

including Apollinaire,

از جمله خود آپولینر،

most of whom are well ahead of their time,

بیشتر آنها از زمان خود بسیار پیشی گرفته بودند،

and with their innovative work,

و با آثار خلاقانه شان،

eagerly grasping for the future.

با اشتیاق آینده را فرا چنگ آوردند.