How did clouds get their names? - Richard Hamblyn

Translator: soroush sabouri Reviewer: Saeid Saadat Talab

The Naming of Clouds

«نامگذاری ابرها»

On a cold December evening in 1802,

در یک عصر سرد در دسامبر ۱۸۰۲،

a nervous young man named Luke Howard

جوانی مضطرب به نام لوک هاوارد

stood before the assembled members of a London science club

پیش از گردآمدن اعضای باشگاه علمی لندن آماده

about to give a lecture that would change his life

ارائه سخنرانی‌‌ بود که زندگیش را عوض می‌کرد،

and go on to change humanity's understanding of the skies.

و شناخت انسان‌ها را نسبت به آسمان‌ها تغییر می‌داد.

Luke Howard was a pharmacist by profession,

حرفه‌ی اصلی لوک هاوارد داروسازی بود،

but he was a meteorologist by inclination,

اما به هواشناسی علاقه داشت،

having been obsessed by clouds and weather since childhood.

و ابرها و آب و هوا از کودکی فکر او را مشغول کرده بود.

As a school boy, he spent hours staring out of the classroom window,

وقتی مدرسه بود، ساعت‌ها از پنجره به بیرون خیره می‌شد،

gazing at the passing clouds.

و به عبور ابرها زل می‌زد.

Like everyone else at the time, he had no idea how clouds formed,

مانند هر کس دیگری در آن زمان، او نمی‌دانست ابرها از چه تشکیل شده‌اند،

or how they stayed aloft.

یا چگونه در هوا می‌مانند.

But he enjoyed observing their endless transformations.

اما از مشاهده‌ی تغییر دائمی آنها لذت می‌برد.

By his own admission, Luke paid little attention to his lessons,

به اعتراف خود لوک، او توجه زیادی به درسش نداشت،

but fortunately for the future of meteorology,

اما خوشبختانه برای آینده‌ی هواشناسی،

he managed to pick up a good knowledge of Latin.

او توانست زبان لاتین را به خوبی فرابگیرد.

Compared to the other natural sciences,

در مقایسه با دیگر علوم طبیعی،

meteorology, the study of weather, was a late developer,

هواشناسی خیلی دیر توسعه پیدا کرد،

mainly because weather is elusive.

عمدتا به‌ دلیل اینکه مطالعه آب و هوا بسیار دشوار است

You can't snap off a piece of rainbow

شما نمی‌توانید یک تکه از رنگین‌کمان

or a section of cloud for convenient study.

یا تکه‌ای از ابر را جدا کنید تا روی آن مطالعه کنید.

You can, of course, collect rain water in calibrated containers,

البته می‌توانید آب باران را در ظرف مدرجی جمع‌آوری کنید،

but all you really end up with are buckets of water.

اما در انتها چیزی بیشتر از یک سطل آب نخواهید داشت.

Understanding clouds required a different approach,

شناخت ابرها نیازمند روش دیگری بود،

which is where Luke Howard's idea came in.

و اینجا بود که ایده‌ی لوک هاوارد مطرح شد.

His simple insight based on years of observation

سال‌ها مشاهده، این درک ابتدایی را به او داده بود که

was that clouds have many individual shapes

گرچه هر ابری شکل خودش را دارد

but they have few basic forms.

اما یک سری شکل‌های پایه‌ای یک‌سان دارند.

In fact, all clouds belong to one of three principle types

در حقیقت، همه ابرها متعلق به یکی از سه گروه اصلی هستند

to which Howard gave the names:

که هاوارد به آنها گفت:

cirrus, Latin for tendril or hair,

«سیروس»، کلمه‌ی لاتین پیچک یا مو،

cumulus, heap or pile,

«کومولوس»، کپه یا توده،

and stratus, layer or sheet.

و «استراتوس»، لایه یا صفحه،

But that wasn't the clever part.

اما این قسمت هوشمندانه‌ی کار نبود.

Clouds are constantly changing, merging, rising, falling, and spreading

ابرها پیوسته به شیوه‌های: ادغام، بالا رفتن، سقوط و گسترش

throughout the atmosphere,

و گسترش در سراسر جو تغییر می‌کنند،

rarely maintaining the same shapes for more than a few minutes.

و به ندرت بیش از چند دقیقه یک شکل ثابت دارند.

Any successful naming system

هر سیستم نامگذاری مناسبی

had to accommodate this essential instability,

باید بیانگر این تغییر باشد،

as Howard realized.

همانطور که هاوارد فهمیده بود.

So, in addition to the three main cloud types,

علاوه بر این سه نوع ابر،

he introduced a series of intermediate and compound types

او انواع میانی و ترکیبی را به‌عنوان

as a way of including the regular transitions that occur among clouds.

چیزی که شامل تغییرات منظم بین ابرها باشد، مطرح کرد.

A high, whispy cirrus cloud that descended and spread into a sheet

ابر بالایی و باریک سیروسی را که پایین آمده و در یک صفحه پهن شده بود

was named cirrostratus,

«سیرواستراتوس»نام گذاشت،

while groups of fluffy cumulus clouds that joined up and spread

و گروه ابرهای کومولوسی که به هم وصل شده بودند و گسترش یافته بودند را

were named stratocumulus.

«استراتوکومولوس» نام گذاشت.

Howard identified seven cloud types,

هاوارد هفت نوع ابر را شناسایی کرد،

but these have since been expanded to ten,

که امروزه به ده نوع گسترش پیدا کرده است،

cloud nine being the towering cumulonimbus thunder cloud,

ابر نهم در ارتفاع بسیار بالایی است ابر رعد و برق کومولونیمبوس،

which is probably why being on cloud nine means to be on top of the world.

که احتمالا به همین دلیل نهم است که یعنی بر فراز دنیا ایستاده.

Howard's classification had an immediate international impact.

طبقه‌بندی هاوارد تاثیر بین‌المللی سریعی داشت،

The German poet and scientist J.W. von Goethe

شاعر و دانشمند آلمانی فون گوته

wrote a series of poems in praise of Howard's clouds,

مجموعه اشعاری در ستایش ابرهای هاوارد نوشت،

which ended with the memorable lines,

که با ابیاتی به یاد ماندنی به پایان می‌رسد،

"As clouds ascend, are folded, scatter, fall,

«همان‌طورکه ابرها بالا می‌روند، چین می‌خورند ،از هم باز می‌شوند، می‌افتند؛

Let the world think of thee who taught it all,"

بگذار جهان به تویی بیاندیشد که آموزگار همگانی،»

while Percy Shelley also wrote a poem "The Cloud,"

همچنین« پرسی شلی» شعری نوشت به نام «ابر»

in which each of Howard's seven cloud types

که در آن هر یک از هفت نوع ابر هاوارد

was characterized in turn.

دارای یک شخصیت است.

But perhaps the most impressive response to the naming of clouds

اما شاید قابل توجه‌ترین پاسخ به نام‌گذاری ابرها را

was by the painter John Constable,

جان کانستبل نقاش داد،

who spent two summers on Hampstead Heath painting clouds in the open air.

کسی که دو تابستان را در همستد هیث صرف نقاشی ابر در فضای آزاد کرد.

Once they had been named and classified,

با طبقه‌بندی و نام‌گذاری ابرها

clouds became easier to understand

فهمیدن آنها آسان‌تر شد

as the visible signs of otherwise invisible atmospheric processes.

به عنوان نشان‌های قابل مشاهده در مقابل فرآیندهای نامرئی جوی.

Clouds write a kind of journal on the sky

ابرها نوعی نشریه در آسمان می‌نویسند

that allows us to understand the circulating patterns

که به ما اجازه می‌دهد الگوی چرخشی آب و هوا و اقلیم

of weather and climate.

را درک کنیم.

Perhaps the most important breakthrough in understanding clouds

شاید مهم‌ترین دستاورد موفق در درک ابرها

was realizing that they are subject to the same physical laws

این بود که آنها هم اشیایی فیزیکی هستند و تابع قوانین فیزیکی

as everything else on Earth.

مانند هر چیز دیگری در زمین

Clouds, for example, do not float,

ابرها برای مثال، شناور نیستند،

but fall slowly under the influence of gravity.

بلکه تحت تاثیر جاذبه به آرامی سقوط می‌کنند.

Some of them stay aloft

«برخی از آنها در هوا می‌مانند

due to upward convection from the sun-heated ground,

چون خورشید به زمین می‌تابد و جریان هم‌رَفتی رو به بالا ایجاد می‌کند.

but most are in a state of slow, balletic descent.

اما اغلب به آهستگی، مانند رقص باله پایین می‌آیند.

"Clouds are the patron goddesses of idle fellows,"

آریستوفان، نمایشنامه‌نویس یونانی در سال ۴۲۰ قبل میلاد نوشت:

as the Greek dramatist Aristophanes wrote in 420 B.C.

«ابرها فرشته‌های حامی و همراهان آماده به خدمتند،»

and nephology, the study of clouds, remains a daydreamer's science,

و نفولوژی،علم مطالعه ابرها، یک علم رویاپردازانه باقی ماند،

aptly founded by a thoughtful young man

علمی که به‌درستی توسط جوان متفکری تاسیس شد

whose favorite activity was staring out of the window at the sky.

که فعالیت مورد علاقه‌اش زل زدن به آسمان بیرون پنجره بود.