The tragic myth of the Sun God's son - Iseult Gillespie

Translator: swmaya salim Reviewer: Daban Q. Jaff

Every morning, Helios harnessed his winged horses,

هەموو بەیانیەک، هیلیۆس ئەسپە باڵدارەکانی تاودەدات،

unleashed his golden chariot, and set out across the sky.

گالیسکە زێڕینەکەی بەڕەڵاکرد، بەرەو ئاسمان چوو.

As the Sun God transformed the rosy dawn into the golden blooms of day,

کە خودای خۆر بەرەبەیانی گۆڕی بۆ گوڵە زێڕینەکانی ڕۆژ،

he thought of those far below.

بیری لەوانەی خوارەوە کردبووە.

Years ago, he fell in love with a water nymph named Clymene.

چەند ساڵێک پێشتر، ئاشقی خواوەندی ئاو ببوو بەناوی کلیمن.

Together, they had seven daughters and one son named Phaethon.

بەیەکەوە حەوت کچ و کوڕێکیان هەبوو بەناوی پایسۆن.

But Helios had a wandering eye.

بەڵام هیلیۆس چاوێکی جوڵاوی هەبوو.

Clymene eventually left him, taking their children with her

لەکۆتایدا کلایمن ئەوی جێهێشت و منداڵەکانیشی لەگەڵ خۆی برد

and marrying King Merops of Ethiopia.

و هاوسەرگیری لەگەڵ پاشای مێرۆپسی ئیثیۆپیا کرد.

When Phaethon was little, Clymene told him tales of his divine father.

کاتێک پایثۆن بچوک بوو، کلایمن چیڕۆکەکانی باوکە ئاسمانیەکەی پێگوتبوو.

As he grew into a young man,

کاتێک گەرەبوو بو بە کوڕێکی گەنج،

he took a special pride in knowing he was the Sun God’s child.

شانازیەکی زۆری بەخۆی دەکرد بەزانینی ئەوەی کوڕی خودای خۆرە.

However, one day, Epaphus, Phaethon’s peer who was himself the son of Zeus,

ئیپەفەس کوڕی زیۆس، هاوتەمەنی پایثۆن بوو،

sought to temper Phaethon’s arrogance,

ڕۆژێک بەدوای کەمکردنەوەی خۆبەزلزانینی پایثۆن دەگەڕا،

taunting that Helios wasn’t his father after all.

سەرزەنشتی کرد کە هیلیەس باوکی نییە دوای هەموو ئەمانە.

With no absolute proof to the contrary, the possibility bore into Phaethon’s mind.

بەبێ بوونی بەڵگەی ڕەها بۆ دژەکەی، پێدەچێت چووبێتە مێشکی پایثۆن.

He feared that his mother had lied.

دەترسا لەوەی دایکی درۆی لەگەڵ کردبێت.

And who was he if not Helios’ son?

ئەگەر کوڕی هیلیەس نەبی ئەی ئی کێ بوو؟

When Phaethon confronted Clymene,

کاتێک پایثۆن ڕووبەرووی کلایمن بووەوە،

she insisted that his father was the powerful Sun God.

ئەو سور بوو لەسەر ئەوەی باوکی ئەو خواوەندی بەهێزی خۆرە.

Nevertheless, Phaethon was seized by doubt.

لەگەڵ ئەوشدا، پایثۆن کەوتە گومانەوە.

So, Clymene sent him off to ask Helios directly.

لەبەر ئەوە، کلایمن ناردی بۆ ئەوەی ڕاستەوخۆ لە هیلیەس بپرسیت.

Walking eastward, Phaethon entered the Sun God’s gleaming palace at last.

بەرەو ڕۆژهەڵات ڕۆیشت، لە کۆتایدا پایثۆن چووە ناو کۆشکی درەوشاوەی خواوەندی خۆر.

Once his eyes adjusted to the brightness,

بە جارێک چاوەکانی لەگەڵ ڕووناکیەکە گونجان،

he saw Helios’ radiant smile and open arms.

زەردەخەنەی تیشکدەری هیلیەسی بینی و ئامێزی کراوە.

When Phaethon expressed his skepticism that Helios was truly his father,

کاتێک پایثۆن گومانی خۆی دەربڕی کە هیلیەس بەڕاستی باوکی ئەوە،

the Sun God only beamed.

خواوەندی خۆر تەنیا درەوشاوە.

To dispel all doubt, he would grant Phaethon anything he wanted.

بۆ لابردنی هەموو گومانەکان، هەرشتێک دەبەخشێت کە پایثۆن دەیەوێت.

Basking in Helios’ glow,

خۆخستنە بەر پڕشنگدانەوەی هیلیەس

Phaethon felt there was but one way to prove their connection to the world—

پایثۆن هەستی کرد تەنیا یەک ڕێگا هەیە بۆ سەلماندنی پەیوەندیەکەیان بۆ جیهان_

and himself.

و خۆی.

He needed to drive Helios’ chariot for a day.

ئەو پێویستی بە لێخوڕینی گالیسکەکەی هیلیەس هەبوو بۆ یەک ڕۆژ.

The Sun God’s smile dimmed.

زەردەخەنەکەی خواوەندی خۆر شێوا.

In his daily journey,

لە گەشتی ڕۆژانەیدا،

he steered his fire-breathing horses through space at top speeds.

ئەسپە هەناسە ئاگرینەکانی لێخوڕی بۆ بۆشایی لە بەرزترین خێرایدا.

The task required masterful control

ئەرکەکە پێویستی بە ئەوپەڕی کۆنتڕۆل هەبوو

to ensure that the chariot raced along its precise celestial trajectory,

بۆ دڵنیابوون لەوەی کە گالیسکەکە پێشبڕکێ دەکات بەدرێژایی ڕێڕەوی وردی ئاسمانی.

with a thin margin separating stability from catastrophe.

لەگەڵ لێوارێکی باریک جێگیریەکەی لە بەڵا جیاکردبۆوە.

Even Zeus wasn’t confident in driving his chariot.

تەنانەت زیۆسیش ئاسودە نەبوو لە لێخوڕینی گالیسکەکەی.

Helios begged his son to reconsider,

هیلیەس داوای لە کوڕەکەی کرد بۆ ئەوەی دووبارە

but Phaethon was steadfast, so the god prepared him for the journey.

بیربکاتەوە، بەڵام پایثۆن نەگۆڕا، لەبەر ئەوە خواوەند ئەوی ئامادە کرد بۆ گەشتەکە.

With a crack of the reins, he was off.

لەگەڵ درزێک لە جڵەوەکان، ئەو ڕۆیشت.

In flight, Phaethon’s mortal insecurities fell away.

لە فڕینەکەدا، نائارامیە تیاچووەکەی پایثۆن نەمان.

But soon, the reins slackened in his hands.

بەلام زوو، ڕیشووەکان هێواشبوونەوە لە دەستیدا.

Unaccustomed to the feathery weight of a mortal,

نائاسایی بوو بۆ کێشی سوکی مردوویەک،

the radiant horses climbed higher and higher.

ئەسپە تیشکدەرەکان بەرزتر و بەرزتر دەبوونەوە.

The chariot whirled past constellations,

گالیسکەکە بە پێچەوانەی گەلەستێرەکان دەسوڕایەوە،

narrowly missing the pincers of Scorpio and the arrow of Sagittarius.

ونکردنی چزەی دووپشکەکە و تیرەکەی بورجی تیر و کەوان.

With the Sun so far away, the Earth darkened,

لە دووری زۆری خۆرەوە، زەوی تاریک بوو،

and the seas began to crackle and freeze.

و دەریاکان دەستیان بە درز و بەستن کرد.

Startled, Phaethon sharply pulled the reins.

ڕاچڵەکی، پایثۆن بە خێرای جڵەوەکەی ڕاکێشا.

The horses lurched and the chariot plunged towards the Earth's surface.

ئەسپەکان لاربوونەوە و گالیسکەکە بەرەو ڕووی زەوی قڵپ بۆوە.

Lakes boiled and forests burned as Phaethon struggled to pull the chariot up,

دەریاچەکان دەکوڵان و دارستانەکان دەسووتان کاتێک پایثۆن هەوڵیدەدا تا گالیسکەکە

leaving deserts in his wake.

بەرزبکاتەوە، لەدوای خۆی بیابانی جێهێشت.

Back on Mount Olympus, the Gods were panicking.

گەڕانەوە بۆ چیای ئۆلۆمپەس، خوداوەندەکان دەترسان.

Zeus saw that Phaethon was destined for a crash that would set the Earth ablaze.

زیۆس بینی کە پایثۆن خۆی ئامادەکردبوو بۆ پێکدادانێک کە ئاگری لەزەوی بەردەدا.

So, he hurled one of his mighty thunderbolts at the boy.

یەکێک لە بروسکە بەهێزەکانی خۆی گرتە کوڕەکە.

The horses tore away,

ئەسپەکان پەرتەوازە بوون،

leaving Phaethon suspended in the heavens for just one moment,

پایثۆنیان بە هەڵواسراوی لە بەهەشت جێهێشت بۆ تەنیا خولەکێک،

before he plummeted to the Earth, into the river Eridanus,

پێش ئەوەی بەربێتەوە بۆ زەوی، ناو ڕووباری ئەریدانوس،

never to resurface.

نەگەڕانەوە بۆ سەرەوە تا هەتاهەتایە.

Phaethon’s sisters gathered on the riverbank to weep,

خوشکەکانی پایثۆن لە کەناری ڕووبارەکە کۆبوونەوە بۆ گریان،

gradually metamorphosing into poplar trees that leaked precious amber into the water.

بەرە بەرە گۆڕا بۆ داری سورەچنار کە عەمبەرێکی بەنرخی خستە ناو ئاوەکەوە.

Zeus repaired the Earth and created an everlasting memorial,

زیۆس زەوی چاککردەوە و بیرکردنەوەی هەمیشەیی دروست کرد،

strewing Phaethon’s likeness in the stars.

نەخشاندنی لێکچوونی پایثۆن لە ئەستێرەکان.

Overcome by grief, Helios had hidden himself from the sky.

زاڵدەبێت بەسەری بە پەستی، هیلیۆس خۆی لە ئاسمان حەشاردا.

But he soon returned, and every day from then on,

بەڵام هەر زوو گەڕایەوە، و هەموو ڕۆژێک لەو کاتەوە،

as he raced through the heavens, he greeted his son.

کاتێک پێشبڕکێی دەکرد لەناو بەهەشت، بەخێرهاتنی کوڕەکەی کرد.

The constellation, known as “Auriga,” or “the charioteer,”

گەلەستێرەی ناسراو بە ”ئەوریگا“ یان ”ڕێنیشاندەر،“

stands as a reminder of a lost young man,

وەک بیرخەرەوەی گەنجێکی ونبوو ماوەتەوە،

and his bid to harness powers far greater than himself.

وهەوڵەکەی بۆ جڵەوگیرکردنی هێزەکەی زۆر زیاتر لە خۆی.