The tragic myth of the Sun God's son - Iseult Gillespie

Translator: Atrina Abbasi Reviewer: sadegh vn

Every morning, Helios harnessed his winged horses,

هر روز صبح، هلیوس سوار اسب های بالدار خود می‌شد

unleashed his golden chariot, and set out across the sky.

و با ارابه طلایی‌اش شروع به پیمودن سراسر آسمان می‌کرد.

As the Sun God transformed the rosy dawn into the golden blooms of day,

تا زمانی که خدای خورشید، سپیده‌دم گلگون را به طلوع طلایی روز تبدیل می‌کرد،

he thought of those far below.

به پایین‌دست‌های دور فکر می‌کرد.

Years ago, he fell in love with a water nymph named Clymene.

سالها پیش، او عاشق یکی از پری آب‌ها به نام کلایمین شد.

Together, they had seven daughters and one son named Phaethon.

آنها صاحب هفت دختر و یک پسر به نام فایتون شدند.

But Helios had a wandering eye.

ولی هلیوس چشمان هرزی داشت.

Clymene eventually left him, taking their children with her

کلایمین در آخر رهایش کرد، و بچه‌هایشان را با خودش برد

and marrying King Merops of Ethiopia.

و با شاه مروپس از اتیوپی ازدواج کرد.

When Phaethon was little, Clymene told him tales of his divine father.

وقتی فایتون کوچک بود،کلایمین داستان پدر آسمانی‌اش را برایش گفت.

As he grew into a young man,

وقتی که بزرگ شد و یک مرد جوان شد،

he took a special pride in knowing he was the Sun God’s child.

به اینکه می‌دانست فرزند خدای خورشید است، افتخار می‌کرد.

However, one day, Epaphus, Phaethon’s peer who was himself the son of Zeus,

در هر حال، یک روز، اپافوس، دوست فایتون، که خودش پسر زئوس بود،

sought to temper Phaethon’s arrogance,

می‌خواست غرور فایتون را خراب کند،

taunting that Helios wasn’t his father after all.

به او بگوید که هلیوس پدر او نیست.

With no absolute proof to the contrary, the possibility bore into Phaethon’s mind.

بدون هیچ نوع مدرکی بر خلاف این حرف، امکانش به ذهن فایتون راه پیدا کرد.

He feared that his mother had lied.

او ترسید که مادرش به او دروغ گفته باشد.

And who was he if not Helios’ son?

و اگر پسر هلیوس نبود، پس پدرش کیست؟

When Phaethon confronted Clymene,

وقتی فایتون به کلایمین گفت،

she insisted that his father was the powerful Sun God.

او اصرار داشت که پدرش خدای قدرتمند خورشید است.

Nevertheless, Phaethon was seized by doubt.

با این وجود، فایتون دچار شک و تردید شد.

So, Clymene sent him off to ask Helios directly.

پس، کلایمین او را پیش هلیوس فرستاد تا از خودش بپرسد.

Walking eastward, Phaethon entered the Sun God’s gleaming palace at last.

پس از حرکت به سمت شرق، فایتون وارد قصر درخشان خدای خورشید شد.

Once his eyes adjusted to the brightness,

وقتی چشمانش به نورانی بودنش خورد.

he saw Helios’ radiant smile and open arms.

او خنده درخشان و دستان باز هلیوس را دید.

When Phaethon expressed his skepticism that Helios was truly his father,

وقتی که فایتون شک خود را نسبت به اینکه آیا هلیوس پدرش هست اعلام کرد،

the Sun God only beamed.

خدای خورشید فقط درخشید.

To dispel all doubt, he would grant Phaethon anything he wanted.

برای برطرف کردن تمام شک‌هایش، حاضر شد تا هرچه که فایتون می خواست بر‌آورده کند.

Basking in Helios’ glow,

محو در درخشانی هلیوس،

Phaethon felt there was but one way to prove their connection to the world—

فایتون احساس کرد تنها یک راه برای ثابت کردن ارتباط او

and himself.

با دنیا و خودش داشت.

He needed to drive Helios’ chariot for a day.

او نیاز بر راندن ارابه هلیوس برای یک روز داشت.

The Sun God’s smile dimmed.

لبخند خدای خورشید افتاد.

In his daily journey,

در سفر روزانه‌اش،

he steered his fire-breathing horses through space at top speeds.

او اسب های با نفس آتشین خود را در فضا با سرعت بلند هدایت میکرد.

The task required masterful control

این کار نیازمند کنترل ماهرانه است.

to ensure that the chariot raced along its precise celestial trajectory,

تا اطمینان داشته باشد که ارابه در طول مسیر آسمانی خود،

with a thin margin separating stability from catastrophe.

از مسیر نازکی که ثبات را از فاجعه جدا می‌کند، حرکت کند.

Even Zeus wasn’t confident in driving his chariot.

حتی زئوس هم به راندن ارابه‌اش اعتمادی نداشت.

Helios begged his son to reconsider,

هلیوس از پسرش خواهش کرد که یک تصمیم دیگر بگیرد.

but Phaethon was steadfast, so the god prepared him for the journey.

ولی فایتون بر حرفش ماند، پس خدا سفرش را برایش آماده کرد.

With a crack of the reins, he was off.

با تکان دادن افسار‌ها، شروع به حرکت کرد.

In flight, Phaethon’s mortal insecurities fell away.

در پرواز، ترس‌ از مرگ‌ فایتون از بین رفت.

But soon, the reins slackened in his hands.

ولی زود، افسار از دستش افتاد.

Unaccustomed to the feathery weight of a mortal,

اسب‌های تابناک که به وزن یک انسان فانی

the radiant horses climbed higher and higher.

عادت نداشتند، بالا و بالاتر رفتند.

The chariot whirled past constellations,

ارابه از صورت‌های فلکی عبور کرد،

narrowly missing the pincers of Scorpio and the arrow of Sagittarius.

با فاصله کم از چنگک عقرب و تیر قوس رد شد.

With the Sun so far away, the Earth darkened,

با دور شدن خورشید، و زمین تاریک شد،

and the seas began to crackle and freeze.

و دریا ها شروع به ترک خوردن و یخ زدن کردند.

Startled, Phaethon sharply pulled the reins.

فایتون ترسیده خیلی تیز افسار را کشید.

The horses lurched and the chariot plunged towards the Earth's surface.

اسب ها تلو تلو خوردند و ارابه به سطح زمین سقوط کرد.

Lakes boiled and forests burned as Phaethon struggled to pull the chariot up,

دریاچه‌ها جوشیدند و جنگل‌ها سوختند زیرا فایتون مشغول متوقف کردن ارابه بود

leaving deserts in his wake.

صحرا‌ها را با مشکلاتش رها کرد.

Back on Mount Olympus, the Gods were panicking.

پشت کوه المپوس، خدایان وحشت کرده بودند.

Zeus saw that Phaethon was destined for a crash that would set the Earth ablaze.

زئوس دیده بود که در سرنوشت فایتون از بین بردن زمین است.

So, he hurled one of his mighty thunderbolts at the boy.

پس، او یکی از رعد و برق‌هایش را به سمت پسر پرتاب کرد.

The horses tore away,

اسب ها فرار کردند،

leaving Phaethon suspended in the heavens for just one moment,

فایتون فقط برای یک لحظه در آسمان‌ها معلق ماند،

before he plummeted to the Earth, into the river Eridanus,

به سمت زمین سقوط کرد، به درون دریاچه اریدانوس افتاد،

never to resurface.

و هرگز دیده نشد.

Phaethon’s sisters gathered on the riverbank to weep,

خواهرهای فایتون جمع شدند تا در لب ساحل رودخانه گریه کنند

gradually metamorphosing into poplar trees that leaked precious amber into the water.

که به تدریج به درختان صنوبری که کهربای با‌ارزش از آن خارج می‌شد دگردیسی پیدا کرد.

Zeus repaired the Earth and created an everlasting memorial,

زئوس زمین را ترمیم کرد و بک یادآوری جاودانه ساخت.

strewing Phaethon’s likeness in the stars.

ستاره‌هایی را به شکل فایتون را پخش کرد.

Overcome by grief, Helios had hidden himself from the sky.

هلیوس برای غلبه بر اندوهش، خود را از آسمان مخفی کرد.

But he soon returned, and every day from then on,

ولی سریع بازگشت و هرروز از آن موقع به بعد،

as he raced through the heavens, he greeted his son.

او از آسمان‌ها گذر می‌کند و به پسرش سلام می‌دهد.

The constellation, known as “Auriga,” or “the charioteer,”

برج، معروف به “اوریگا” یا “ارابه‌ران”،

stands as a reminder of a lost young man,

نمایانگر یک یادآوری از پسر جوان گمشده‌ای است

and his bid to harness powers far greater than himself.

که خواسته او به داشتن قدرت بیشتر از توانش است.