How cohousing can make us happier (and live longer) | Grace Kim

Çeviri: Ramazan Şen Gözden geçirme: Havva Aydın

Loneliness.

Yalnızlık.

All of us in this room will experience loneliness

Hepimiz hayatının bir noktasında

at some point in our lives.

yalnızlık duygusunu yaşayacaktır.

Loneliness is not a function of being alone,

Yalnızlık yalnız olmanın işlevi değil

but rather, a function of how socially connected you are

aksine çevrenizdeki kişilere sosyal olarak

ne kadar bağlı olduğunuzun bir göstergesidir.

to those around you.

There could be somebody in this room right now

Şu an bu odada bulunan biri

surrounded by a thousand people

binlerce insan etrafını sarmış olsa dahi

experiencing loneliness.

yalnız hissedebilir.

Ve yalnızlık birçok şeye dayandırılabilecekken,

And while loneliness can be attributed to many things,

as an architect,

bir mimar olarak,

I'm going to tell you today how loneliness can be the result

bugün size, yalnızlığın inşa edilen çevrelerimizin

of our built environments --

- içinde yaşadığımız evlerimizin -

the very homes we choose to live in.

nasıl bir sonucu olabileceğini anlatacağım.

Let's take a look at this house.

Şimdi bu eve bir bakın.

It's a nice house.

Güzel bir ev.

There's a big yard, picket fence,

Büyük bir bahçesi, çitleri,

two-car garage.

iki arabalık garajı var.

And the home might be in a neighborhood like this.

Ve ev böyle bir mahallede olabilir.

And for many people around the globe,

Ve dünyadaki birçok insan için

this home, this neighborhood --

bu ev, bu mahalle --

it's a dream.

bir rüya.

And yet the danger of achieving this dream

Ve bu rüyayı gerçekteştirmenin tehlikesi

is a false sense of connection

aldatıcı bir dostluk duyusu

and an increase in social isolation.

ve sosyal izolasyonda bir artıştır.

I know, I can hear you now,

Biliyorum, sizi duyabiliyorum,

there's somebody in the room screaming at me inside their head,

odadakilerden birileri kafalarının içinden bana bağırıyor:

"That's my house, and that's my neighborhood,

"Bu benim evim ve bu benim mahallem

and I know everyone on my block!"

ve etrafımdaki herkesi tanıyorum!"

To which I would answer, "Terrific!"

Ki buna cevabım ise, "Müthiş!"

And I wish there were more people like you,

Ve keşke sizin gibi daha çok insan olsa,

because I'd wager to guess there's more people in the room

çünkü bu odada aynı durumda olan

living in a similar situation

ve komşularını tanımayan daha çok kişi olduğuna

that might not know their neighbors.

bahse girerim.

They might recognize them and say hello,

Onları tanıyor ve selam veriyor olabilirler

but under their breath,

ama belli etmeden

they're asking their spouse,

eşlerine "Onların adı neydi?" diye

"What was their name again?"

soruyorlardır ki böylece

isimlerini söyleyerek bir soru sorabilir ve onları tanıdıklarını gösterebilirler.

so they can ask a question by name to signify they know them.

Social media also contributes to this false sense of connection.

Sosyal medya da bu aldatıcı dostluk duyusuna katkıda bulunuyor.

This image is probably all too familiar.

Bu resim muhtemelen oldukça tanıdık.

You're standing in the elevator,

Asansörde dikiliyorsunuz,

sitting in a cafe,

kahvede oturuyorsunuz

and you look around,

ve etrafınıza bakınıyorsunuz

and everyone's on their phone.

ve herkes telefonlarına bakıyor.

You're not texting or checking Facebook,

Siz mesaj yazmıyor veya Facebook'a bakmıyorsunuzdur

but everyone else is,

ama herkes öyledir

and maybe, like me, you've been in a situation

ve belki de, benim gibi,

where you've made eye contact,

göz teması kurmuş,

smiled and said hello,

gülümsemiş ve selam vermişken

and have that person yank out their earbuds

o kişi kulaklıklarını çıkartarak şöyle demiştir:

and say, "I'm sorry, what did you say?"

"Pardon, ne dediniz?"

I find this incredibly isolating.

Bunu son derece tecrit edilmiş buluyorum.

The concept I'd like to share with you today

Bugün sizinle paylaşmak istediğim kavram

is an antidote to isolation.

tecrit edilmeye bir panzehir.

It's not a new concept.

Yeni bir kavram değil.

In fact, it's an age-old way of living,

Aslında, bu çok eski bir yaşam şekli

and it still exists in many non-European cultures

ve dünyadaki Avrupalı olmayan kültürlerde

around the world.

hâlâ mevcut.

And about 50 years ago,

Ve yaklaşık 50 yıl önce,

the Danes decided to make up a new name,

Danimarkalılar yeni bir isim bulmak istemiş

and since then,

ve o zamandan beri

tens of thousands of Danish people have been living in this connected way.

on binlerce Danimarkalı böyle sosyal bir hayat yaşıyormuş.

And it's being pursued more widely around the globe

Ve bu, insanlar toplum ararken

as people are seeking community.

dünya çapında daha yaygın bir şekilde takip ediliyor.

This concept

Bu kavram

is cohousing.

ortak barınma.

Cohousing is an intentional neighborhood where people know each other

Ortak barınma insanların birbirini tanıdığı ve birbiriyle ilgilendiği

and look after one another.

maksatlı bir mahalle.

In cohousing, you have your own home,

Ortak barınmada kendi eviniz var

but you also share significant spaces, both indoors and out.

ama aynı zamanda dış ve iç mekânda önemli bir bölümü paylaşıyorsunuz.

Before I show you some pictures of cohousing,

Size ortak barınmadan fotoğraflar göstermeden önce,

I'd like to first introduce you to my friends Sheila and Spencer.

ilk önce size arkadaşlarım Sheila ve Spencer'i tanıtmak istiyorum.

When I first met Sheila and Spencer, they were just entering their 60s,

Sheila ve Spencer ile ilk tanıştığımda, 60 yaşlarına giriyorlardı

and Spencer was looking ahead at the end of a long career

ve Spencer ilköğretimdeki uzun kariyerinden sonra

in elementary education.

bir şeyler planlıyordu.

And he really disliked the idea

Ve o, emeklilikten sonra

that he might not have children in his life

hayatında çocukların olmayacağı fikrini

upon retirement.

gerçekten sevmiyordu.

They're now my neighbors.

Şimdi onlar benim komşularım.

We live in a cohousing community that I not only designed,

Tasarlamakla kalmayıp geliştirdiğim

ve mimarlığımı kullandığım

but developed

and have my architecture practice in.

bir ortak barınma topluluğunda yaşıyoruz.

This community is very intentional about our social interactions.

Bu topluluk sosyal etkileşimlerimiz hususunda çok istekli.

So let me take you on a tour.

Sizi bir gezintiye çıkarayım.

From the outside, we look like any other small apartment building.

Dışarıdan diğer küçük apartman binaları gibi gözüküyoruz.

In fact, we look identical to the one next door,

Aslında, yandakiyle aynı gözüküyoruz,

except that we're bright yellow.

lakin biz açık sarıyız.

Inside, the homes are fairly conventional.

İçeriden, evler oldukça geleneksel.

We all have living rooms and kitchens,

Hepimizin oturma odaları ve mutfakları,

bedrooms and baths,

yatak odaları ve banyoları var

and there are nine of these homes around a central courtyard.

ve merkezi bahçenin etrafında bu evlerden dokuz tane var.

This one's mine,

Bu benim

and this one is Spencer and Sheila's.

ve bu Spencer ve Shelia'nın evi.

The thing that makes this building uniquely cohousing

Bu binayı eşsiz bir ortak barınma yapan şey

are not the homes,

evler değil

but rather, what happens here --

burada olan şey --

the social interactions that happen in and around that central courtyard.

merkez bahçenin içinde ve etrafında cereyan eden sosyal etkileşimler.

When I look across the courtyard,

Bahçeye doğru baktığımda

I look forward to see Spencer and Sheila.

Spencer ve Sheila'yı görmeyi bekliyorum.

In fact, every morning, this is what I see,

Aslında, her sabah, gördüğüm şey

Spencer waving at me furiously as we're making our breakfasts.

kahvaltı yaparken Spencer'ın bana el sallaması.

From our homes, we look down into the courtyard,

Evlerimizden, bahçeye bakıyoruz

and depending on the time of year,

ve yılın gününe bağlı olarak

we see this:

bunu görüyoruz:

kids and grownups in various combinations

çocuklar ve büyükler çeşitli şekillerde

playing and hanging out with each other.

birbirleriyle oynuyor veya takılıyorlar.

There's a lot of giggling and chatter.

Epey kıkırdama ve sohbet duyuluyor.

There's a lot of hula-hooping.

Herkes çember çeviriyor.

And every now and then, "Hey, quit hitting me!"

Ve ara sıra, "Hey, bana vurmayı kes!" sesleri veya çocuklardan birinin

or a cry from one of the kids.

ağlaması duyuluyor.

These are the sounds of our daily lives,

Bunlar günlük yaşantımızın sesleri

and the sounds of social connectedness.

ve sosyal bağlanmışlığın sesleri.

At the bottom of the courtyard, there are a set of double doors,

Bahçenin sonunda, birkaç çift kanatlı kapı bulunuyor

and those lead into the common house.

ve bunlar da ortak evlere açılıyor.

I consider the common house the secret sauce of cohousing.

Ortak evleri ortak barınmanın gizli sosu olarak düşünüyorum.

It's the secret sauce

Gizli sos budur

because it's the place where the social interactions

çünkü burası sosyal etkileşimin

and community life begin,

ve toplu yaşamın başladığı yerdir

and from there, it radiates out through the rest of the community.

ve oradan da bu, topluluğun geri kalanına saçılıyor.

Inside our common house, we have a large dining room

Ortak evlerimizin içinde 28'imizin ve misafirlerimizin oturabileceği

to seat all 28 of us and our guests,

geniş yemek odamız var

and we dine together three times a week.

ve haftada üç kez birlikte yemek yiyoruz.

In support of those meals, we have a large kitchen

Bu yemekler için büyük bir mutfağımız var,

so that we can take turns cooking for each other

böylece dönüşümlü olarak üçlü takımlar halinde

in teams of three.

yemek yapabiliyoruz.

So that means, with 17 adults,

Bu demek oluyor ki, 17 yetişkinle,

I lead cook once every six weeks.

altı haftada bir yemek pişiriyorum.

Two other times, I show up and help my team

İki sefer de, takımıma hazırlık

with the preparation and cleanup.

ve temizlikte yardım ediyorum.

And all those other nights,

Ve diğer gecelerde,

I just show up.

sadece orada bulunuyorum.

I have dinner, talk with my neighbors,

Yemeğimi yiyor, komşularımla konuşuyor

and I go home, having been fed a delicious meal

ve vejeteryan tercihimi önemseyen birinin yaptığı

by someone who cares about my vegetarian preferences.

lezzetli bir yemek yemiş olarak eve gidiyorum.

Our nine families have intentionally chosen

Dokuz ailemiz isteyerek diğer bir

an alternative way of living.

yaşam biçimi seçtiler.

Instead of pursuing the American dream,

Tek aileli evlerimizde yalnız yaşayacağımız

where we might have been isolated in our single-family homes,

Amerikan rüyasının peşinde koşmak yerine

we instead chose cohousing,

ortak barınmayı seçtik,

so that we can increase our social connections.

böylece sosyalliğimizi artırabiliyoruz.

And that's how cohousing starts:

Ve ortak barınma böyle başlıyor:

with a shared intention

işbirliği içerisinde yaşamak için

to live collaboratively.

ortak bir amaç.

And intention is the single most important characteristic

Maksat, ortak barınmayı herhangi bir barınma modelinden ayıran

that differentiates cohousing from any other housing model.

tek başına en önemli karakteristiktir.

And while intention is difficult to see

Maksadı görmek veya

or even show,

hatta göstermek çok zor olsa da

I'm an architect, and I can't help but show you more pictures.

ben bir mimarım ve daha çok fotoğraf göstermemek elimde değil.

So here are a few examples to illustrate

Ziyaret ettiğim bazı topluluklarda

how intention has been expressed

maksadın nasıl belirtildiğini tasvir için

in some of the communities I've visited.

işte birkaç örnek.

Through the careful selection of furniture,

Birlikte yemeğe katkıda bulunacak

lighting and acoustic materials to support eating together;

dikkatli bir mobilya, ışıklandırma ve akustik malzeme seçimi ile;

in the careful visual location and visual access

ortak evlerin çevresindeki ve içindeki çocuk oyun alanlarının

to kids' play areas around and inside the common house;

görsel mekan ve görsel erişimi;

in the consideration of scale

ve günlük yaşantımızı destekleyen topluluğun içindeki

and distribution of social gathering nodes

ve çevresindeki sosyal toplanma ağlarının

in and around the community to support our daily lives,

ölçek ve dağılımı düşünüldüğünde,

all of these spaces help contribute to and elevate

tüm bu boşluklar her toplulukta

"communitas" hissine katkıda bulunmada

the sense of communitas

in each community.

yardımcı olur ve bunu geliştirir.

What was that word? "Communitas."

O kelime neydi? "Communitas."

Communitas is a fancy social science way of saying "spirit of community."

Communitas "topluluğun ruhu" demenin daha süslü sosyal bilimsel bir yoludur.

And in visiting over 80 different communities,

Ve 80 farklı topluluğu ziyaret ettikten sonra

my measure of communitas became:

değerlendirme kıstasım şu oldu:

How frequently did residents eat together?

Komşular ne kadar sık birlikte yemek yiyorlar?

While it's completely up to each group

Ne kadar sıklıkla birlikte yemek yedikleri

how frequently they have common meals,

tamamen her bir gruba bağlı olsa da

I know some that have eaten together every single night

son 40 yıldır her akşam birlikte

for the past 40 years.

yemek yiyenleri biliyorum.

I know others

Nadiren olsa da

that have an occasional potluck once or twice a month.

ayda birkaç kez grup yemeği yiyenleri biliyorum.

And from my observations, I can tell you,

Ve gözlemlerime dayanarak diyebilirim ki,

those that eat together more frequently,

daha sık birlikte yemek yiyenler

exhibit higher levels of communitas.

daha yüksek seviyeli communitas örneği gösterirler.

It turns out, when you eat together,

Görünen o ki, birlikte yemek yediğinizde,

you start planning more activities together.

birlikte daha çok faaliyet planlamaya başlarsınız.

When you eat together, you share more things.

Birlikte yerken daha çok şey paylaşıyorsunuz.

You start to watch each other's kids.

Birbirinizin çocuklarını izlemeye başlıyorsunuz.

You lend our your power tools. You borrow each other's cars.

Aletlerinizi ödünç verirsiniz. Birbirinizin aracını ödünç alırsınız.

And despite all this,

Ve tüm bunların yanı sıra,

as my daughter loves to say,

kızımın söylediği gibi,

everything is not rainbows and unicorns in cohousing,

ortak barınmada her şey güllük gülistanlık değildir

and I'm not best friends with every single person in my community.

ve toplumumuzdaki her bir kişiyle çok iyi arkadaş değilim.

We even have differences and conflicts.

Farklılıklarımız ve uyuşmazlıklarımız bile var.

But living in cohousing, we're intentional about our relationships.

Fakat ortak barınmada yaşarken ilişkilerimizde bir maksadımız var.

We're motivated to resolve our differences.

Bizler farklılıklarımızı çözmek için motive olmuş durumdayız.

We follow up, we check in,

Birbirimizi takip ederiz, kontrol ederiz,

we speak our personal truths

kişisel düşüncelerimizi söyleriz

and, when appropriate,

ve yeri geldiğinde

we apologize.

özür dileriz.

Skeptics will say that cohousing is only interesting or attractive

Şüpheciler ortak barınmanın çok küçük bir grup insan için

to a very small group of people.

ilginç ve çekici olduğunu söyleyecektir.

And I'll agree with that.

Ve bununla hemfikirim.

If you look at Western cultures around the globe,

Dünya çapında Batılı kültürlere bakacak olursanız

those living in cohousing are just a fractional percent.

ortak barınmayı tercih edenlerin sayısı çok az.

But that needs to change,

Fakat bu değişmeli

because our very lives depend upon it.

çünkü hayatlarımız buna bağlı.

In 2015, Brigham Young University completed a study

2015 yılında, Brigham Young Üniversitesi tecritte yaşayanlarda

that showed a significant increase risk of premature death

erken ölüm riskini önemli derecede artırdığını gösteren

in those who were living in isolation.

bir çalışmayı tamamladı.

The US Surgeon General has declared isolation

ABD Sağlık Bakanı tecritin

halk sağlığı için salgın bir hastalık olduğunu açıkladı.

to be a public health epidemic.

And this epidemic is not restricted to the US alone.

Ve bu salgın hastalık ABD ile sınırlı değil.

So when I said earlier

Yani, daha önce ortak barınmanın

that cohousing is an antidote to isolation,

tecrit için bir panzehir olduğunu söylediğimde

what I should have said

söylemem gereken şey

is that cohousing can save your life.

ortak barınmanın hayatınızı kurtarabilir olduğuydu.

If I was a doctor, I would tell you to take two aspirin,

Bir doktor olsaydım, iki asprin almanızı ve beni

and call me in the morning.

sabah aramanızı söylerdim.

But as an architect,

Fakar bir mimar olarak,

I'm going to suggest that you take a walk with your neighbor,

size önerim şu: Komşunuzla yürüyüşe çıkın,

share a meal together,

bir yemeği paylaşın

and call me in 20 years.

ve 20 sene içinde beni arayın.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)