America’s Forgotten Working Class | J.D. Vance | TED

Çeviri: berat güven Gözden geçirme: Sueda Bingol

I remember the very first time I went to a nice restaurant,

Hayatımda ilk kez iyi bir lokantaya gitmiştim,

a really nice restaurant.

gerçekten iyi bir restoranta.

It was for a law firm recruitment dinner,

Bir hukuk firmasının iş yemeğiydi,

and I remember beforehand the waitress walked around

garson yanımıza gelip

şarap ister misiniz diye sordu

and asked whether we wanted some wine,

so I said, "Sure, I'll take some white wine."

Ben de "Tabi beyaz şarap alayım" dedim.

And she immediately said,

Hemen yine sordu:

"Would you like sauvignon blanc or chardonnay?"

"Sauvignon blanc mı Chardonnay mı?"

And I remember thinking,

Şöyle düşündüğümü hatırlıyorum:

"Come on, lady, stop with the fancy French words

" Yahu hanımefendi, bırak şu süslü Fransızca kelimeleri,

and just give me some white wine."

ver bir beyaz şarap işte."

But I used my powers of deduction

sonra mantığımı kullandım ve

Chardonnay ile Sauvignon Blanc 'ın

and recognized that chardonnay and sauvignon blanc

were two separate types of white wine,

farklı tür beyaz şarap olduğunu anladım

and so I told her that I would take the chardonnay,

ve chardonnaydan alayım dedim

because frankly that was the easiest one to pronounce for me.

açıkçası, söylemesi kolay olan oydu.

So I had a lot of experiences like that

Yale'de hukuk öğrencisi iken

ilk yıllar buna benzer birçok tecrübe yaşadım.

during my first couple of years as a law student at Yale,

because, despite all outward appearances, I'm a cultural outsider.

Çünkü görünüşümün aksine kültürel dışlanmışlardanım.

I didn't come from the elites.

Elit tabakadan değilim.

I didn't come from the Northeast or from San Francisco.

Kuzeydoğu'lu ya da San Francisco'lu değilim.

I came from a southern Ohio steel town,

Memleketim Güney Ohio'da bir çelik kasabası,

and it's a town that's really struggling in a lot of ways,

pek çok sorunla boğuşan bir kasaba

ve bu sorunlar Amerikan işçi sınıfının daha büyük

ways that are indicative of the broader struggles

of America's working class.

ölçekteki sorunlarını yansıtıyor.

Heroin has moved in,

Eroin gelip çöreklendi,

çok insan öldürüyor, tanıdığım kişileri.

killing a lot of people, people I know.

Family violence, domestic violence, and divorce have torn apart families.

Aile içi şiddet ve boşanmalar aileleri parçalara ayırıyor

And there's a very unique sense of pessimism that's moved in.

ve çok benzersiz bir kötümserlik duygusu gelip yerleşti.

Think about rising mortality rates in these communities

Bu kasabalarda artan ölüm oranlarını düşünün

and recognize that for a lot of these folks,

ve şunu farkedin, burada yaşayanların

the problems that they're seeing

yaşadıkları sorunlar bu topluluklarda

are actually causing rising death rates in their own communities,

ölüm oranlarını arttıran sebeplerdir.

so there's a very real sense of struggle.

Yani çok gerçek bir boğuşma hissi var.

Bu savaşta ön saflarda yer aldım.

I had a very front-row seat to that struggle.

My family has been part of that struggle for a very long time.

Ailem çok uzun zamandır bu sorunların içinde.

Fazla parası olmayan bir aileden geliyorum.

I come from a family that doesn't have a whole lot of money.

The addiction that plagued my community

Toplumu istila eden bağımlılık

also plagued my family, and even, sadly, my own mom.

ailemi, hatta maalesef annemi de sardı.

There were a lot of problems that I saw in my own family,

Kendi ailemde pek çok sorun gördüm,

problems caused sometimes by a lack of money,

bazen para sıkıntısından gelen

problems caused sometimes by a lack of access to resources and social capital

bazen kaynaklara ve sosyal sermayeye ulaşamamaktan kaynaklanan sorunlar

bunlar hayatımı çok etkiledi.

that really affected my life.

If you had looked at my life when I was 14 years old

Bana 14 yaşındayken baksanız

and said, "Well, what's going to happen to this kid?"

ve "bu çocuğun hali ne olacak?" deseniz

you would have concluded that I would have struggled

benim de ilerde sorunlarla boğuşacağımı anlardınız,

akademisyenlerin dikey hareketlilik dediği sorunla.

with what academics call upward mobility.

So upward mobility is an abstract term,

Dikey hareketlilik soyut bir terim

but it strikes at something that's very core

ama aslında işin tam özünde yatan bir şeye dokunuyor

at the heart of the American Dream.

Amerikan rüyasının kalbine

Bu bir duygu ve

It's the sense,

and it measures whether kids like me

benim gibi çocuklara ölçüler koyuyor,

ister yoksul bir bölgede büyüyüp iyi bir hayat elde edeceklere olsun,

who grow up in poor communities are going to live a better life,

whether they're going to have a chance to live a materially better existence,

maddi anlamda daha iyi bir varoluş şansı elde edeceklere olsun,

or whether they're going to stay in the circumstances where they came from.

isterse geldikleri koşullarda kalacak olanlara olsun.

Ne yazık ki öğrendiğimiz şeylerden biri,

And one of the things we've learned, unfortunately,

is that upward mobility isn't as high as we'd like it to be in this country,

bu ülkede dikey hareketlikik istediğimiz oranda değil

and interestingly, it's very geographically distributed.

ve ilginçtir, çok bölgesel bir dağılım gösteriyor.

Örneğin, Utah'a bakalım.

So take Utah, for instance.

In Utah a poor kid is actually doing OK,

Utah' lı yoksul bir çocuk aslında fena durumda değildir

very likely to live their share and their part in the American Dream.

yüksel ihtimalle, Amerikan rüyasından payını alacaktır.

But if you think of where I'm from,

Ancak benim geldiğim yere bakarsanız

in the South, in Appalachia, in southern Ohio,

Güneye, Apalaşlara, güney Ohio'ya

it's very unlikely that kids like that will rise.

oradaki çocukların yükselmesi çok düşük olasılıktır.

The American Dream in those parts of the country

Ülkenin bu bölgelerinde Amerikan Rüyası

is in a very real sense just a dream.

hakikaten, sadece bir hayaldir.

So why is that happening?

Peki bu neden böyle?

Görünüşe göre nedenlerden biri ekonomik ve yapısal.

So one reason is obviously economic or structural.

So you think of these areas.

Yani siz bu bölgelerin

They're beset by these terrible economic trends,

bu korkunç ekonomik trendlerle kuşatılmış,

kömür ve çelik gibi endüstrilerin ortasında kalmış

built around industries like coal and steel

that make it harder for folks to get ahead.

ve gelişmesinin zor olduğunu düşünürsünüz

That's certainly one problem.

Sorunun biri kesinlikle bu.

There's also the problem of brain drain, where the really talented people,

Beyin göçü de diğer bir sorun,

çok yetenekli insanlar

because they can't find high-skilled work at home,

memleketlerinde yüksek becerili işler bulamıyor

end up moving elsewhere,

ve başka yere taşınıyor

yani geldikleri yerde iş kurmuyor veya sosyal işler yapmıyorlar

so they don't build a business or non-profit where they're from,

sonunda başka bir yere gidip yeteneklerini de götürüyorlar.

they end up going elsewhere and taking their talents with them.

Bu bölgelerin çoğunda okullar başarısız

There are failing schools in a lot of these communities,

failing to give kids the educational leg up

çocuklara eğitim desteği vermekte başarısız

that really makes it possible for kids to have opportunities later in life.

bu destekler ki ileriki hayatlarında onlara fırsat yaratacak destekler.

These things are all important.

Bunların hepsi önemli

bu yapısal engelleri küçümsemek istemem

I don't mean to discount these structural barriers.

But when I look back at my life and my community,

ama dönüp aileme ve toplumuma bakınca,

something else was going on, something else mattered.

başka bir şeyler oluyor, önemli başka bir şey var.

It's difficult to quantify, but it was no less real.

Bunu sayılara dökmek zor ama bu çok sahici bir şey

Birincisi çok gerçek bir umutsuzluk duygusu hakimdi

So for starters, there was a very real sense of hopelessness

in the community that I grew up in.

içinde büyüdüğüm toplulukta.

There was a sense that kids had that their choices didn't matter.

Çocuklar seçimlerinin önemsiz olduğu duygusuna sahipti.

No matter what happened, no matter how hard they worked,

Ne olursa olsun, ne kadar çalışırsan çalış

no matter how hard they tried to get ahead,

ilerlemek için ne yaparsan yap

nothing good would happen.

başına hiç iyi bir şey gelmezdi.

Ortasında büyümek için çok çetin bir duygu.

So that's a tough feeling to grow up around.

That's a tough mindset to penetrate,

Bu içine girilmesi zor bir kafa yapısı

and it leads sometimes to very conspiratorial places.

ve bu bazen iyice komplo teorilerine kaymaya yol açıyor.

So let's just take one political issue that's pretty hot,

Şu oldukça sıcak politik konuyu ele alalım

affirmative action.

pozitif ayrımcılık.

So depending on your politics, you might think that affirmative action

Yani politik görüşünüze göre işyerlerinde pozitif ayrımcılığın

çeşitliliği artırmak için doğru veya yanlış olduğunu düşünebilirsiniz

is either a wise or an unwise way to promote diversity in the workplace

or the classroom.

veya sınıflarda.

But if you grow up in an area like this,

Ama benimki gibi bir bölgede büyürseniz

you see affirmative action as a tool to hold people like you back.

pozitif ayrımcılık sizin gibi insanları engellemek için bir araçtır

That's especially true if you're a member of the white working class.

özellikle de beyaz çalışan sınıftansanız.

You see it as something that isn't just about good or bad policy.

Bunu sadece iyi veya kötü bir politika olarak görmezsiniz.

You see it as something that's actively conspiring,

Bunu fiili bir komplo olarak görürsünüz

politik ve finansal güçleri olan insanlar

where people with political and financial power

are working against you.

size karşı çalışmaktadır.

And there are a lot of ways that you see that conspiracy against you --

Pek çok biçimde size karşı düzenlenen komplolar görürsünüz--

perceived, real, but it's there,

hissedilen yahut gerçek, ama orada

and it warps expectations.

ve bu umutlarınızı baltalar.

Bu dünyada büyürsen ileride ne yapacağını düşündüğünde

So if you think about what do you do when you grow up in that world,

you can respond in a couple of ways.

birkaç cevap bulursun.

Bir, "Çok çalışmayacağım"

One, you can say, "I'm not going to work hard,

because no matter how hard I work, it's not going to matter."

çünkü ne kadar çalışırsam çalışayım bir şey fark etmeyecek.

Söyleyebileceğin diğer bir şey

Another thing you might do is say,

"Well, I'm not going to go after the traditional markers of success,

"Geleneksel başarı yolunu izlemeyeceğim

üniversite eğitimi veya prestijli bir iş gibi

like a university education or a prestigious job,

because the people who care about those things are unlike me.

bu şeylere önem veren insanlar bana benzemiyor

They're never going to let me in."

beni asla aralarına almazlar".

Yale'e kabul edildiğimde aileden biri sordu

When I got admitted to Yale, a family member asked me

if I had pretended to be a liberal to get by the admissions committee.

"Yoksa kabul komitesini kandırmak için liberal (solcu) rolümü yaptın?"

Seriously.

Cidden.

And it's obviously not the case that there was a liberal box to check

Açıkçası mesele başvuru formunda kontrol edilecek bir libearal kutucuğu

on the application,

olup olmaması değildi,

but it speaks to a very real insecurity in these places

bu gibi yerlerdeki çok gerçek bir güvensizlik duygusuna değiniyordu,

that you have to pretend to be somebody you're not

sosyal engelleri aşmak için olmadığınız biri gibi

to get past these various social barriers.

davranmak zorundasınız.

Bu çok belirgin bir sorun.

It's a very significant problem.

Even if you don't give in to that hopelessness,

O umutsuzluğa teslim olmasanız bile

hatta şöyle düşünseniz bile

even if you think, let's say,

that your choices matter and you want to make the good choices,

seçimlerim önemlidir ve iyi seçimler yapmalıyım,

you want to do better for yourself and for your family,

kendim ve ailem için iyi şeyler yapmak isterim.

it's sometimes hard to even know what those choices are

Ancak bazen bu seçeneklerin neler olduğunu bilmek bile zordur,

when you grow up in a community like I did.

hele ki benimki gibi bir ortamda büyümüşsen.

I didn't know, for example,

Örneğin ben şunları bilmiyordum,

that you had to go to law school to be a lawyer.

avukat olmak için hukuk okumak gerektiğini;

I didn't know that elite universities, as research consistently tells us,

araştırmaların sürekli söylediği gibi elit üniversitelerin düşük gelirli

are cheaper for low-income kids

çocuklar için daha ucuz olduğunu,

çünkü bu üniversitelerin büyük bağışlar aldıklarını,

because these universities have bigger endowments,

can offer more generous financial aid.

ve cömert finansal yardımlar yaptıklarını.

I remember I learned this

Bunu da şöyle öğrendim

when I got the financial aid letter from Yale for myself,

Yale'den bana finansal yardım mektubu geldi

on binlerce dolarlık "ihtiyaca matuf yardım"

tens of thousands of dollars in need-based aid,

which is a term I had never heard before.

daha önce hiç duymadığım bir terim.

But I turned to my aunt when I got that letter and said,

Mektubu alınca teyzeme dönüp şöyle dedim

"You know, I think this just means that for the first time in my life,

"Biliyor musun, galiba bu demek oluyor ki

yoksul olmak hayatımda ilk kez bir işe yaradı"

being poor has paid really well."

So I didn't have access to that information

Yani benim o bilgiye de erişimim yoktu,

because the social networks around me didn't have access to that information.

çünkü etrafımdaki sosyal iletişim ağının bu bilgiye ulaşma şansı yoktu.

I learned from my community how to shoot a gun, how to shoot it well.

Çevremden bir şeyler öğrendim nasıl silah kullanılır, nasıl iyi atış yapılır

I learned how to make a damn good biscuit recipe.

bisküvinin kralı nasıl yapılır...

Yeri gelmişken, işin püf noktası donmuş tereyağı, sıcak değil.

The trick, by the way, is frozen butter, not warm butter.

Ama hayatta nasıl ilerlenir öğrenmedim.

But I didn't learn how to get ahead.

Eğitim ve fırsatlar konusunda

I didn't learn how to make the good decisions

about education and opportunity

nasıl iyi kararlar alınır öğrenmedim,

that you need to make

ki 21. yüzyılın bu bilgi ekonomisinde

to actually have a chance in this 21st century knowledge economy.

bir şansın olması için bu kararlara gerçekten ihtiyacın var.

Economists call the value that we gain from our informal networks,

Ekonomistler bizim informal ağımızdan arkadaşlar, meslekdaşlar ve aileden

from our friends and colleagues and family "social capital."

elde ettiğimiz değere "sosyal sermaye" diyor.

The social capital that I had wasn't built for 21st century America,

Benim sosyal sermayem 21. yüzyılın Amerikasına göre değildi

ve acısı da çıktı.

and it showed.

There's something else that's really important that's going on

Başka birşey daha var gerçekten önemli bir şey oluyor

that our community doesn't like to talk about,

bizim ahali bunu konuşmak istemiyor

but it's very real.

ama çok gerçek.

Çalışan sınıf çocukları büyük olasılıkla

Working-class kids are much more likely

olumsuz çocukluk deneyimi denen şeyle karşılaşıyor;

to face what's called adverse childhood experiences,

which is just a fancy word for childhood trauma:

sadece süslü bir söz, çocuklarda travma demek.

getting hit or yelled at, put down by a parent repeatedly,

Anne veya babasından sürekli dayak yiyor, bağırılıyor, küçümseniyor,

watching someone hit or beat your parent,

birinin anne babasını dövmesini izliyor,

watching someone do drugs or abuse alcohol.

birinin uyuşturucu kullanmasını alkole batmasını izliyor.

These are all instances of childhood trauma,

Bunlar çocukluk travması örnekleri

and they're pretty commonplace in my family.

ve benim ailemde de epey olağan şeyler

Importantly, they're not just commonplace in my family right now.

önemle belirteyim bunlar sadece ailemde şu anda olağan değil.

They're also multigenerational.

Bunlar kuşaktan kuşağa geçiyor

So my grandparents,

Dedem ve ninem

the very first time that they had kids,

ilk çocukları olduğunda

they expected that they were going to raise them in a way

onları çok iyi insanlar olarak

büyütmeyi umuyordu.

that was uniquely good.

They were middle class,

Orta sınıftandılar,

çelik fabrikasında iyi bir ücretle çalışıyorlardı.

they were able to earn a good wage in a steel mill.

But what ended up happening

Ama sonunda ne oldu,

is that they exposed their kids to a lot of the childhood trauma

çocuklarının pek çok çocukluk travması yaşamasına neden oldular.

that had gone back many generations.

Bu durum geriye çok eski kuşaklara kadar gider.

My mom was 12 when she saw my grandma set my grandfather on fire.

Annem, ninemin dedemi ateşe verdiğini gördüğünde 12 yaşındaydı.

Dedemin suçu eve sarhoş gelmekti.

His crime was that he came home drunk

after she told him,

Daha önce ninem

"If you come home drunk, I'm gonna kill you."

"Eve sarhoş gelirsen seni gebertirim" demişti

And she tried to do it.

ve buna yeltenmişti.

Think about the way that that affects a child's mind.

Bu bir çocuğun zihnini nasıl etkiler düşünün.

And we think of these things as especially rare,

Biz bu şeylerin son derece nadir olduğunu sanıyoruz

but a study by the Wisconsin Children's Trust Fund found

ama Wisconsin Children's Trust Fund'ın araştırması

that 40 percent of low-income kids face multiple instances of childhood trauma,

düşük gelir grubu çocuklarının %40 nın çoklu sayıda travma yaşadığını söylüyor,

compared to only 29 percent for upper-income kids.

yüksek gelir grubu çocuklarında oran %29.

Bunun gerçek anlamını düşünün.

And think about what that really means.

If you're a low-income kid,

Düşük gelir grubundan bir çocuksan,

almost half of you face multiple instances of childhood trauma.

sizin neredeyse yarınız birden çok kez çocukluk travması yaşıyor.

Bu izole bir problem değil,

This is not an isolated problem.

This is a very significant issue.

bu çok büyük bir mesele.

We know what happens to the kids who experience that life.

O hayatı yaşayan çocuklara ne olduğunu biliyoruz.

They're more likely to do drugs, more likely to go to jail,

Büyük ihtimalle uyuşturucu kullanacaklar büyük ihtimalle hapse girecekler,

more likely to drop out of high school,

büyük ihtimalle liseyi bırakacaklar

and most importantly,

ve en önemlisi

büyük ihtimalle çocuklarına ana babalarının kendilere

they're more likely to do to their children

what their parents did to them.

yaptığı şeyi yapacaklar.

This trauma, this chaos in the home,

Bu travmalar,evdeki bu kaos

is our culture's very worst gift to our children,

çocuklara bizim kültürümüzün çok kötü bir hediyesi,

and it's a gift that keeps on giving.

bir hediye ki, hala verilmeye devam ediyor.

So you combine all that,

Bütün bunları birleştirirsek:

Umutsuzluk, çaresizlik

the hopelessness, the despair,

the cynicism about the future,

geleceğe kötümser bakmak

the childhood trauma,

çocukluk travmaları

the low social capital,

düşük sosyal sermaye...

and you begin to understand why me,

O zaman merak etmeye başlarsınız ben nasıl

at the age of 14,

14 yaşındayken

was ready to become just another statistic,

sadece bir istatistik rakamı olmaya hazırken

another kid who failed to beat the odds.

sürpriz yapamayacak bir çocukken, nasıl

But something unexpected happened.

beklenmedik bir şey oldu.

I did beat the odds.

Ben büyük sürpriz yaptım.

Rüzgar bana döndü.

Things turned up for me.

I graduated from high school, from college, I went to law school,

Liseyi bitirdim, koleji bitirdim, hukuk okudum,

şu anda gayet iyi bir işim var.

and I have a pretty good job now.

So what happened?

İyi de, nasıl oldu ?

Well, one thing that happened is that my grandparents,

Yani olan şeylerden biri dedemle ninemdi

the same grandparents of setting someone on fire fame,

birbirlerini yakarak ün kazanan aynı kişiler.

they really shaped up by the time I came around.

Ben doğduğum zamanlarda epeyce toparlamışlardı.

They provided me a stable home,

Bana düzenli bir ev sağladılar

a stable family.

düzeli bir aile.

They made sure

Şunu yaptılar

that when my parents weren't able to do the things that kids need,

anne babam çocukları için gerekenleri yapamıyordu

devreye girdiler ve bu rolü üstlendiler

they stepped in and filled that role.

My grandma especially did two things that really matter.

Özellikle anneannem çok önemli iki şey yaptı.

One, she provided that peaceful home that allowed me to focus on homework

Bir, bana huzurlu bir ev sağladı, böylece ev ödevlerime yoğunlaşabiliyordum

çocukların odaklanması gereken şey budur

and the things that kids should be focused on.

But she was also this incredibly perceptive woman,

ama aynı zamanda sezgileri inanılmazdı,

orta okula bile gitmemesine rağmen.

despite not even having a middle school education.

She recognized the message that my community had for me,

Çevrenin bana verdiği mesajı farketti

that my choices didn't matter,

şeçimlerimiz önemsizdir mesajını

that the deck was stacked against me.

kaybetmeye mahkum olduğum mesajını.

Bir keresinde şöyle dedi

She once told me,

"JD, never be like those losers who think the deck is stacked against them.

"JD sen asla bu zavallılardan olma, onlar kaybetmeye mahkum olduklarını sanıyor.

You can do anything you want to."

İstediğin her şeyi başarabilirsin"

And yet she recognized that life wasn't fair.

Üstelik hayatın adil olmadığının da farkındaydı

It's hard to strike that balance,

tutturması zor bir denge

to tell a kid that life isn't fair,

zor, bir çocuğa hayat adil değildir demek

but also recognize and enforce in them the reality that their choices matter.

bunu kabul etmek ve seçimlerimizin önemli olduğu gerçeğini de dayatmak.

But mamaw was able to strike that balance.

ama anneannem bu dengeyi tutturmuştu.

Bana gerçekten yardımı olan diğer şey ABD Deniz Piyade Kolordusu idi.

The other thing that really helped was the United States Marine Corps.

So we think of the Marine Corps as a military outfit, and of course it is,

Deniz Piyadelerinin askeri bir birlik olduğunu düşünürüz ve tabi doğrudur

but for me, the US Marine Corps was a four-year crash course

ama benim için karakter eğitimi veren, dört yıllık,

in character education.

yoğunlaştırılmış bir kurstu.

Yatak nasıl yapılır, çamaşır nasıl yıkanır öğretti,

It taught me how to make a bed, how to do laundry,

how to wake up early, how to manage my finances.

nasıl erken kalkılır, bütçeni nasıl yönetirsin.

These are things my community didn't teach me.

Benim çevrem bana bunları öğretmedi.

I remember when I went to go buy a car for the very first time,

Bir araba almaya ilk gidişimi hatırlıyorum.

I was offered a dealer's low, low interest rate of 21.9 percent,

Satıcının çok çok düşük %21.9 luk faiz oranı teklifini duyunca

and I was ready to sign on the dotted line.

noktalı yeri imzalamaya hazırdım,

But I didn't take that deal,

ama bu teklifi kabul etmedim.

because I went and took it to my officer

Çünkü gidip komutanıma sormak istedim.

who told me, "Stop being an idiot,

Bana dedi ki "geri zekalı olma

go to the local credit union, and get a better deal."

yerel kredi kurumuna git ve daha iyi bir teklif al"

And so that's what I did.

söylediğini yaptım.

But without the Marine Corps,

Deniz Piyadeleri olmadan

I would have never had access to that knowledge.

bu bilgiye asla ulaşamazdım.

I would have had a financial calamity, frankly.

Cidden, finansal açıdan bir felaket yaşardım .

The last thing I want to say is that I had a lot of good fortune

Son söylemek istediğim akıl hocaları ve insanlar konusunda

in the mentors and people

talihim yaver gitti,

who have played an important role in my life.

hayatımda önemli rol oynadılar.

From the Marines, from Ohio State, from Yale,

Piyadelerden Ohio Eyaletine, Yale'e kadar

from other places,

diğer yerlere kadar

insanlar olaya müdahil oldu

people have really stepped in

and ensured that they filled that social capital gap

ve şu sosyal sermaye açığını kapattı,

that it was pretty obvious, apparently, that I had.

halimden belli değil mi?

That comes from good fortune,

Benim şansım yaver gitti

but a lot of children aren't going to have that good fortune,

ama pek çok çocuğun şansı yaver gitmeyecek.

Bu hepimiz için bazı önemli soruları gündeme getiriyor,

and I think that raises really important questions for all of us

about how we're going to change that.

bunu nasıl değiştireceğiz?

We need to ask questions about how we're going to give low-income kids

Sormalıyız; düşük gelir grubu çocuklarına nasıl yardım edeceğiz,

who come from a broken home access to a loving home.

dağılmış yuvaların yerine sevgi dolu bir yuvayı nasıl sağlarız?

Sorular sormamız gerekiyor,

We need to ask questions

about how we're going to teach low-income parents

düşük gelir grubu ebeveynlerine çocuklarıyla

how to better interact with their children,

ve partnerleriyle

with their partners.

nasıl daha iyi iletişim kurabilir?

We need to ask questions about how we give social capital,

Sormamız gerekiyor Sosyal Sermeye'yi nasıl sağlarız,

mentorship to low-income kids who don't have it.

bu düşük gelir grubu çocuklarına nasıl yol göstericilik sağlarız?

We need to think about how we teach working class children

Düşünmemiz gerekiyor çalışan sınıf çocuklarına nasıl öğretiriz,

about not just hard skills,

sadece katı becerileri değil

like reading, mathematics,

okuma yazma ve matematik gibi

aynı zamanda hassas becerileri.

but also soft skills,

like conflict resolution and financial management.

anlaşmazlık çözme ve bütçe (finans) yönetimi gibi.

Now, I don't have all of the answers.

Bende bütün cevaplar yok.

I don't know all of the solutions to this problem,

Bütün bu sorunların çözümlerini bilmiyorum

but I do know this:

ama şunu biliyorum:

in southern Ohio right now,

Şu anda Güney Ohio'da

there's a kid who is anxiously awaiting their dad,

babasını korkarak bekleyen bir çocuk var;

babası kapıdan girereken sakince yürüyecek mi,

wondering whether, when he comes through the door,

he'll walk calmly or stumble drunkly.

yoksa sarhoş ve tökezleyecek mi.

Bir çocuk var;

There's a kid

whose mom sticks a needle in her arm

annesi koluna iğne yapıyor,

and passes out,

ve kendinden geçiyor.

and he doesn't know why she doesn't cook him dinner,

Çocuk annesinin ona neden yemek yapmadığını bilmiyor

and he goes to bed hungry that night.

ve bu gece aç yatıyor.

There's a kid who has no hope for the future

Bir çocuk var; gelecekten hiç umudu yok,

but desperately wants to live a better life.

ama çaresizce daha iyi bir hayat istiyor.

They just want somebody to show it to them.

Çocuklar, bunları öğretecek birini arıyor.

I don't have all the answers,

Bütün cevapları bilmiyorum

but I know that unless our society starts asking better questions

ama toplumumuz daha iyi sorular sormaya başlamadıkça,

about why I was so lucky

neden bu kadar şanslı olduğum,

and about how to get that luck to more of our communities

bu şansı topluma ve ülkemiz çocuklarına

and our country's children,

daha fazla nasıl yayacağımız konusunda,

we're going to continue to have a very significant problem.

çok büyük problemlerle karşılaşmaya devam edeceğiz.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)