How I became part sea urchin | Catherine Mohr

Çeviri: Cihan Ekmekçi Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

My story starts in the northern Galapagos Islands,

Hikâyem kuzey Galapagos Adaları'nde başlıyor,

under 50 feet of water and a big school of sharks.

büyük bir köpek balığı sürüsü ve 15 metre su altında.

I'd been scuba diving with a group of friends for about a week,

Bir haftalığına bir grup arkadaşımla scuba dalışı yapıyorduk

and it had been glorious:

ve her şey harikaydı:

manta rays, whale sharks,

yassı manta balıklar, balina köpek balıkları,

penguins and, of course, hammerhead sharks.

penguenler ve tabii ki çekiç başlı köpek balıkları.

Today's dive was particularly tricky.

O günkü dalış özellikle farklıydı.

The surge was terrible.

Akıntı çok kötüydü.

You had to have your camera rig tight in

Fotoğraf makineniz sıkıca bağlı

and your arm out,

ve kolunuz dışarıda olacaktı

because the surge kept throwing you into the rocks

çünkü siz o harika resmi yakalamaya çalışırken

while you're scanning up for that beautiful photograph.

akıntı sizi sürekli kayalara sürüklüyordu.

It was going OK, until ...

Her şey iyi gidiyordu, ta ki...

not OK.

iyi gitmeyene kadar.

Something was terribly, terribly wrong.

Yolunda olmayan korkunç bir şey vardı.

I pulled my hand back,

Elimi bir geri çektim ki

and I had long, black sea urchin spines

eldivenimin içinden geçmiş

uzun, siyah denizkestanesi dikenleriyle dolu,

all the way through my gloves,

which meant all the way through my hand.

yani elimin içinden geçmişler.

Now, this is bad.

İşte bu gerçekten kötüydü.

I mean, obviously when you have something all the way through your hand,

Yani elbette elinizin içinden ne geçerse geçsin

it's kind of bad anyway,

her halükarda kötü

but in this case, sea urchins have a venom on them that,

ama benim durumumda bu denizkestaneleri zehirliydi,

if you've ever tangled with them,

bunu tecrübe eden bilecektir,

you know that a sea urchin spine in you gives you horrible, painful inflammation.

denizkestanesi dikeni korkunç ve acı veren bir inflamasyona yol açar.

But that wasn't even topmost in my mind at this point.

Ancak o anda aklımda bu yoktu.

This did not look real.

Gerçek değil gibiydi.

I could not believe that this was my hand.

Sanki o el benim elim değildi.

Now, in a crisis, I tend to disassociate into, like, little scientists,

Panik anında kendi kendime küçük bilim insanı rolüne bürünüp

and I start talking very analytically.

çok analitik bir şekilde konuşan biriyim.

All analysis was gone, adrenaline brain kicked in,

Ama tüm analiz kaybolmuştu, beynim adrenalin kontrolüne girdi

and I just yanked the spines out.

ve dikenleri çekip çıkardım.

I don't remember doing it.

Bunu yaptığımı hatırlamıyorum bile.

I just remember thinking, "I can't get my glove off with these in here."

Tek hatırladığım, ''Bu dikenler buradayken eldiveni çıkaramam.''

I do remember taking the glove off

Eldiveni çıkarışımı hatırlıyorum,

and a big plume of black coming up in front of my face.

çıkarır çıkarmaz büyük siyah bir bulut belirdi gözümün önünde.

And biologist brain now shows up and starts freaking out.

Biyolog beynim devreye girdi ve panik yapmaya başladı.

"How could all that toxin have gotten into that wound already?"

''Bu kadar zehir yaranın içine nasıl girdi?''

Well, physicist brain then shows up and very calmly explains,

Sonra da fizikçi beynim devreye girdi ve sakince açıklama yaptı,

"No, no, no, we're at 50 feet,

''Hayır, 15 metre su altındayız,

red wavelengths are attenuated.

kırmızı ışık dalgası zayıflıyor.

That's blood -- not black.

Bu gördüğün kan, siyah bir şey değil.

And sharks.

Ve köpek balıkları.

So what are you gonna do?"

Şimdi ne yapacaksın?''

Well, I cranked my cummerbund down really hard over my hand,

Kuşağımı elime sımsıkı bastırarak

and I simply swam away.

yavaşça yüzerek oradan uzaklaştım.

"Let's let that big old cloud of blood dissipate a bit before we have to surface

''O büyük kan bulutu köpek balıkları alanından

through all of these sharks."

kaybolana dek biraz bekleyeyim.''

So when I did surface,

Yüzeye çıktığımda

my warm-blooded-mammal brain

sıcak kanlı memeli beynim

was in an absolute gibbering panic:

tam bir anlaşılmaz panik yaşıyordu:

"They don't feed when they're schooling. They don't feed when they're schooling.

''Sürü hâlindeyken avlanmıyorlar. Sürü hâlindeyken avlanmıyorlar.

All the way up."

Tam yukarı çık.''

And they didn't.

Ve avlanmadılar.

So apparently, they have read the same books that I have.

Görünen o ki onlar da benimle aynı kitapları okumuşlar.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Now, it turns out,

Sonra öğrendik ki

when you've been stabbed with sea urchin spines,

denizkestanesi dikenleri bir yerinize saplandıysa

and you're two days away from any medical help,

ve en yakın tıbbi destekten iki gün uzaktaysanız

the thing that you've got to do is, unfortunately, cook your hand.

yapmanız gereken şey ne yazık ki elinizi haşlamak.

So you put it in water as hot as you can stand,

Dayanabileceğiniz kadar sıcakta elinizi suya sokup

and you keep adding boiling water

durmadan kaynar su ekliyorsunuz,

until you think you will go absolutely insane.

tahammül sınırlarınızı aşana kadar.

Now, it worked --

İşe yaradı.

the hand itself did not work so well for several weeks after that,

Sonraki birkaç hafta elimi tam kullanamıyordum

but eventually, fine motor skills returned.

ama motor yetiler yerine gelmişti.

All except for one spot, that stayed stiff and painful for weeks

Tek bir nokta dışında, şu kısım kaskatı ve acı içinde kaldı,

after the other things had gotten better.

diğer kısımlar iyileştikten sonra bile.

So it turned out, I'd broken off a tip of the urchin spine

Sonra anladık ki tam da eklemin olduğu yerde dikeni kırmışım

in the joint itself,

ve ucu içeride kalmış,

and that's why it wasn't getting better.

bu yüzden de iyileşmiyormuş.

So the orthopedist says, "You know, we should get this out.

Ortopedistin onu çıkarmamız gerektiğini

Nothing too urgent, not an emergency."

ama acil bir durum olmadığını söyledi.

So we scheduled a small surgery for a few weeks out on a Monday.

Biz de bir pazartesi gününe küçük bir cerrahi müdahale ayarladık.

And on the Friday before,

Öncesindeki cuma günü ise

I broke my pelvis in a horseback riding accident.

bir attan düşme kazasında kalça kemiğimi kırdım.

(Laughter)

(Gülme sesleri)

Yeah.

Evet.

So we kind of postponed that surgery.

Ameliyatı erteledik tabii.

My broken pelvis and I were now facing six weeks on the couch,

Kırık kalça kemiğimle beni altı haftalık kanepe istirahati bekliyordu

and I would have gone absolutely insane if it hadn't been for my friends.

ve arkadaşlarım olmasa kesinlikle aklımı kaçırırdım.

Spontaneous parties broke out at my house every night for weeks.

Haftalarca evimde spontane partiler oldu.

I was fed. I was entertained.

İstediğim önüme geliyor ve keyifleniyordum.

It was great.

Harikaydı.

But that kind of enthusiasm is sort of hard to sustain over the long term,

Ama böyle bir enerjiyi uzun süre canlı tutamazsınız

and eventually it petered down to just one friend,

ve sonunda yavaş yavaş tek bir arkadaşla kaldım,

who would send me jokes during the day

gün boyu bana komik mesajlar atıp

and come and keep me company in the evenings --

akşamları ziyaretime geliyordu.

someone I got to know a whole lot better during this period of convalescence.

İyileşme döneminde öncesine göre çok daha iyi tanıdığım biri.

And when I was finally pronounced well enough

Ağırlık binebilecek hareketler yapmak için

to do weight-bearing activities,

yeterince iyileştiğim zaman

we loaded a telescope in the car and drove up into the mountains

arabaya bir teleskop koyduk ve dağlara doğru yol aldık,

to look at the Hale–Bopp comet.

Hale-Bopp kuyruklu yıldızına bakmaya.

Yes, we are geeks.

Evet, biz ineğiz.

And got caught in a landslide.

Bu sefer de heyelana yakalandık.

(Laughter)

(Gülme sesleri)

I know -- like, really?

Bu kadarı da olmaz, değil mi?

No. Just kidding.

Şaka yapıyorum.

(Laughter)

(Gülme sesleri)

No more disasters. No. Just the opposite, in fact.

Merak etmeyin, felaket yok artık. Aslında tam tersi var.

That was 21 years ago,

Bunlar 21 yıl önceydi

and for 19 of those years,

ve geçtiğimiz son 19 yıldır

I have been married to that marvelous introvert

başka koşullar altında asla bana yaklaşmayacak olan

who never in a million years would have approached me

o harikulade içine kapanık adamla evliyim.

under other circumstances.

We have a wonderful 14-year-old daughter,

14 yaşında harika bir kızımız var,

who did all my illustrations.

tüm görselleri o yaptı.

(Cheers and applause)

(Tezahürat ve alkışlar)

Yeah.

Evet.

So, pro tip:

Aklımızda olsun;

apparently, nothing makes you sexier than needing a walker

görünen o ki hiçbir şey

ilk randevunuzda bir walker'la yürümekten daha seksi değil.

on your first date.

So this isn't a story about piercings

Hikâyem diken batmasıyla

or sharks or boilings or breakings.

veya köpek balıklarıyla, kaynar sularla falan alakalı değil.

It's a love story.

Bu bir aşk hikâyesi.

It's a love story with a funny little epilogue.

Komik kısa bir kapanışı olan bir aşk hikâyesi.

Now I was weight-bearing again, I could reschedule that surgery,

Kendi ağırlığımı taşıyabiliyordum ve o parmak ameliyatı için

get the spine out.

yeniden doktora gittim.

But I didn't need it anymore.

Ama artık gerek yokmuş.

Turns out, when you break a bone,

Bir kemiğiniz kırıldığında

your body scavenges calcium from all the bones in your body --

vücudunuz diğer tüm kemiklerdeki kalsiyumu silip süpürüyormuş,

and from the little sea urchin spine that you happen to have lodged

buna parmak ucunuzun içinde kalmış

in the joint of your finger.

denizkestanesi dikeni ucu da dâhil.

So yes,

Yani anlayacağınız,

my pelvis is now part sea urchin.

kalça kemiğim artık kısmen denizkestanesi.

(Laughter)

(Gülme sesleri)

So to biology brain, physicist brain,

Biyolog beyin, fizikçi beyin,

adrenaline brain, warm-blooded-mammal brain,

adrenalin beyin ve sıcak kanlı memeli beyne

I get to add "urchin brain,"

bir de ''denizkestanesi beyin'' eklendi,

with all of the superpowers that that confers.

sahip olduğu tüm süper güçlerle birlikte.

You don't need to worry, though:

Endişe etmeyin,

that I am not fully human is one of the things

tamamen insan olmamam

ailemin beni çok sevmesinin nedenlerinden biri.

that my family loves the most about me.

(Laughter)

(Gülme sesleri)

Thank you very much.

Çok teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)