Making art of New York's urban ruins | Miru Kim

Miru Kim'in Yeraltı Sanatı

Çeviri: Siir Tecirlioglu Gözden geçirme: Sancak Gülgen

I was raised in Seoul, Korea,

Seul, Kore'de büyüdüm,

and moved to New York City in 1999 to attend college.

ve 1999'da New York City'e üniversitede okumak için taşındım.

I was pre-med at the time,

O zamanlar tip okuyordum,

and I thought I would become a surgeon

ve bir cerrah olucağımı düsünürdüm

because I was interested in anatomy

çünkü anatomiye meraklıydım.

and dissecting animals really piqued my curiosity.

ve hayvanları kesip parçalara ayırmak benim gerçekten ilgimi çekti.

At the same time, I fell in love with New York City.

Aynı zamanda New York City'e aşık oldum.

I started to realize that I could look at the whole city

Bütün şehre canlı bir organizma olarak bakabileceğimin

as a living organism.

farkına varmaya başladım.

I wanted to dissect it

Kesip parçalara ayırmak

and look into its unseen layers.

ve keşfedilmemiş katlarına bakmak istedim.

And the way to it, for me,

Ve benim için bunu yapmanın yolu

was through artistic means.

sanatsal yöndendi.

So, eventually I decided to pursue an MFA instead of an M.D.

Böylece, sonunda MD (Medıcal Doctor) yerine MFA (Masters Degree in Fine Arts) elde etmeye karar verdim

and in grad school I became interested

ve üniversitedeyken şehrin saklı köşelerinde oturan

in creatures that dwell in the hidden corners of the city.

yaratıklarla ilgilenmeye başladım.

In New York City, rats are part of commuters' daily lives.

New York City'de, fareler işten eve gidip gelen insanların günlük yaşamlarının parçaları.

Most people ignore them or are frightened of them.

Birçok insan onlara önem vermiyorlar ya da onlardan korkuyorlar.

But I took a liking to them

Ama ben onları sevmeye başladım

because they dwell on the fringes of society.

çünkü onlar toplum dışı hayat sürüyorlar.

And even though they're used in labs to promote human lives,

Ve laboratuvarlarda insan hayatını ilerletmek için kullanılsalarda,

they're also considered pests.

anyı zamanda zaralarlı olarak görülüyorlarç

I also started looking around in the city

Şehrin etrafına da bakmaya başladım

and trying to photograph them.

ve onların fotoğrafını çekmeye çalışmaya başladım.

One day, in the subway, I was snapping pictures of the tracks

Bir gün, metrodayken rayların fotoğraflarını çekiyordum,

hoping to catch a rat or two,

Bir iki tane fare yakalamayı umarak

and a man came up to me and said,

ve bir adam bana geldi ve dedi ki,

"You can't take photographs here.

"Burada fotoğraf çekemezsiniz.

The MTA will confiscate your camera."

MTA kameranıza el koyacak."

I was quite shocked by that,

Çok şaşırmıştım,

and thought to myself, "Well, OK then.

ve kendi kendime düşündüm ki "Peki, tamam o zaman."

I'll follow the rats."

Fareleri takip ediceğim."

Then I started going into the tunnels,

Sonra, tünelin içine gitmeye başladım,

which made me realize that there's a whole new dimension to the city

ki bu olay şehrin tamamen farklı bir boyutu olduğunun farkına varmamı sağladı

that I never saw before and most people don't get to see.

daha önce hiç görmediğim ve birçok insanın göremeyeceği."

Around the same time, I met like-minded individuals

Buna yakın zamanlarda, benzer görüşlü insanlarla tanıştım.

who call themselves urban explorers, adventurers, spelunkers,

Bu insanlar kendilerine şehir kâşifleri, maceracılar, mağara kâşifleri

guerrilla historians, etc.

gerilla tarihçileri ve benzeri isimlerle hitap ediyorlar.

I was welcomed into this loose, Internet-based network

Kent kalıntılarını düzenli olarak inceleyen insanların bulunduğu

of people who regularly explore urban ruins

bu dağınık, Internet tabanlı ağda hoş karşılanmıştım.

such as abandoned subway stations,

Terk edilmiş metro istasyonları,

tunnels, sewers, aqueducts,

tüneller, kanalizasyonlar, su kemerleri,

factories, hospitals, shipyards and so on.

fabrikalar, hastaneler, tersaneler ve bezneri gibi yerler.

When I took photographs in these locations,

Bu yerlerde fotoğraf çekerken,

I felt there was something missing in the pictures.

resimlerde bir şeyin eksik olduğunun farkına vardım.

Simply documenting these soon-to-be-demolished structures

Yakında yıkılacak olan bu yapıları sadece belgelemek

wasn't enough for me.

bana yeterli değildi.

So I wanted to create a fictional character

Bu yüzden kurgusal bir karakter yaratmak istedim

or an animal that dwells in these underground spaces,

ya da bu yeraltı mekanlarında hayat süren bir hayvan,

and the simplest way to do it, at the time,

ve, o zaman, bunu yapmanın en basit yolu

was to model myself.

kendimi şekillendirmekti.

I decided against clothing

Kıyafete karşı bir karar aldım

because I wanted the figure to be without any cultural implications

çünkü figürün hiç bir kültürel içeriği

or time-specific elements.

veya zamanı belirli öğeler olmamasını istedim.

I wanted a simple way to represent a living body

Ben canlı bir vücudu temsil edicek basit bir yöntem istiyordum;

inhabiting these decaying, derelict spaces.

bu zamanla bozulan, sahipsiz mekanlarda yaşayan bir vücut.

This was taken in the Riviera Sugar Factory in Red Hook, Brooklyn.

Red Hook, Brooklyn'deki Riviera Şeker Fabrikası'nda çekildi.

It's now an empty, six-acre lot

Şu anda boş, altı dönümlük bir arsa.

waiting for a shopping mall right across from the new Ikea.

Yeni IKEA'nın tam karşısındaki gibi bir alışveriş merkezini bekliyor.

I was very fond of this space

Bu mekana çok düşkündüm

because it's the first massive industrial complex I found on my own

çünkü kendi başıma bulduğum ilk terk edilmiş,

that is abandoned.

büyük endüstriyel yerdi.

When I first went in, I was scared,

İçeriye ilk girdiğimde, korkmuştum

because I heard dogs barking and I thought they were guard dogs.

çünkü köpeklerin havlamasını duydum ve onların bekçinin köpekleri olduklarını sandım.

But they happened to be wild dogs living there,

Ama onlar sadece orada yaşayan köpeklermiş

and it was right by the water,

ve tam suyun yanındaydı,

so there were swans and ducks swimming around

dolayısıyla etrafta yüzen kuğular ve ördekler vardı

and trees growing everywhere

ve her yerde büyüyen ağaçlar

and bees nesting in the sugar barrels.

ve şeker varillerine yerleşmiş arılar.

The nature had really reclaimed the whole complex.

Doğa bütün mekanı tamamengeri almıştı.

And, in a way, I wanted the human figure in the picture

Ve bir bakımı, resmin içinde bir insan figürünün o doğanın

to become a part of that nature.

bir parçası olmasını istedim,

When I got comfortable in the space,

Ortama alıştığımda

it also felt like a big playground.

sanki büyük bir oyun bahçesi gibi geldi,

I would climb up the tanks and hop across exposed beams

Tankerlerin üstünde zıpladım ve meydana çıkmış kirişlerin üstünde seke seke yürüdüm.

as if I went back in time and became a child again.

Sanki zamanda geri gitmişimde ve tekrar çocuk olmuşum gibi.

This was taken in the old Croton Aqueduct,

Eski Croton Aqueduct'ta çekilmişti.

which supplied fresh water to New York City for the first time.

New York City'ye temiz su veren ilk yerdi.

The construction began in 1837.

İnşaat 1837'de başladı.

It lasted about five years.

Yaklaşık beş yıl sürdü,

It got abandoned when the new Croton Aqueducts opened in 1890.

1890'da yeni Croton Aqueducts açılınca terk edildi.

When you go into spaces like this,

Böyle yerlere girince,

you're directly accessing the past,

direk olarak geçmişe ulaşıyorsunuz

because they sit untouched for decades.

çünkü on yıllarca enlememiş bir şekilde duruyorlar.

I love feeling the aura of a space that has so much history.

Çok fazla geçmişi olan bir yerin yarattığı aura hissine bayılıyorum.

Instead of looking at reproductions of it at home,

Evdeki taklitlere bakmak yerine

you're actually feeling the hand-laid bricks

aslında elle yerleştirilmiş tuğlaları hissediyorsunuz

and shimmying up and down narrow cracks

ve dar çatlaklar arasında aşağı ve yukarı yalpalanıyorsunuz

and getting wet and muddy

ve ıslanıyor ve çamulanıyorsunuz

and walking in a dark tunnel with a flashlight.

ve karanlık bir tünelde el lambasıyla yürüyorsunuz.

This is a tunnel underneath Riverside Park.

Riverside Park'ının altındaki bir tüneldir bu.

It was built in the 1930s by Robert Moses.

1930'larda, Robert Moses tarafından inşa edilmişti.

The murals were done by a graffiti artist

Duvardaki resimler bir graffitici artist tarafından

to commemorate the hundreds of homeless people

yüzlerce evsiz insanları anmak için yapılmıştı.

that got relocated from the tunnel in 1991

1991'de tünel yeniden trenler için açıldığında,

when the tunnel reopened for trains.

yeniden yerleştirilmişti.

Walking in this tunnel is very peaceful.

Bu tünelin içinde yürümek barış dolu.

There's nobody around you,

Etrafınızda kimse yok

and you hear the kids playing in the park above you,

ve sizin üstünüzdeki parkta çocukların oynadığını duyuyorsunuz,

completely unaware of what's underneath.

Aşağıda ne olduğundan tamamen habersiz.

When I was going out a lot to these places,

Böyle yerlere giderken

I was feeling a lot of anxiety and isolation

kaygı ve yalnızlık hissediyorum

because I was in a solitary phase in my life,

çünkü hayatımda tek başıma olduğum bir dönemdeydim

and I decided to title my series "Naked City Spleen,"

ve serimin adını 'Çığlak Şehir Dalağı' adını vermeye karar verdim.

which references Charles Baudelaire.

Charles Baudelaire'i referans ediyor.

"Naked City" is a nickname for New York,

"Çıplak Şehir" New York için bir lakap

and "Spleen" embodies the melancholia and inertia

ve "Dalak" kentsel bir çevredeki yabancılaşma duygusundan

that come from feeling alienated in an urban environment.

gelen melankoli ve ataleti somutlaştırıyor.

This is the same tunnel.

Bu aynı tünel.

You see the sunbeams coming from the ventilation ducts

Güneş ışınlarının havalandırma kanallarından geldiğini görüyorsunuz

and the train approaching.

ve yaklaşan treni.

This is a tunnel that's abandoned in Hell's Kitchen.

"Hell's Kitchen"ın içinde terk edilmiş bir tüneldir bu.

I was there alone, setting up,

Orada yalnızdım, kuruyordum,

and a homeless man approached.

ve evsiz bir adam yaklaştı.

I was basically intruding in his living space.

Açıkça onun yaşam alanına izinsiz girmiştim.

I was really frightened at first,

İlk başta ödüm patlamıştı,

but I calmly explained to him that I was working on an art project

ama sakince ona bir resim projesi üstünde çalıştığımı açıkladım

and he didn't seem to mind

ve umursamaz gibi göründü

and so I went ahead and put my camera on self-timer

ve ben de böylece devam ettim ve kameramın zamanlayıcısını kurdum

and ran back and forth.

ve ileri geri koştum.

And when I was done, he actually offered me his shirt

Ve işim bittiğinde bana tişörtünü sundu

to wipe off my feet

ayaklarımı silmek için

and kindly walked me out.

ve nazikçe beni dışarı çıkarttı.

It must have been a very unusual day for him.

Onun için çok olağandışı bir gün olmuş olmalıydı.

(Laughter)

(Kahkahalar)

One thing that struck me, after this incident,

Beni şaşırtan bir şey, bu olaydan sonra,

was that a space like that holds so many deleted memories of the city.

böyle bir alanın şehrin bir çok silinmiş hatırasını saklıyor olması.

That homeless man, to me, really represented

O evsiz adam bana şehrin bilinçaltındaki

an element of the unconscious of the city.

bir unsurunu ifade etti.

He told me that he was abused above ground

Bana kendisinin yer üstünde suistimal edildiğini söyledi

and was once in Riker's Island,

ve bir keresinde "Riker's Island"da bulunduğunu

and at last he found peace and quiet in that space.

ve sonunda o mekanda barış ve huzur bulduğunu.

The tunnel was once built for the prosperity of the city,

Tünel bir zamanlar şehrin refahı için inşaa edilmişti

but is now a sanctuary for outcasts,

ama şimdi toplumdan dışlanmış insanlar için bir sığınak.

who are completely forgotten in the average urban dweller's everyday life.

Sıradan kent sakinlerinin günlük hayatta tamamen unuttuğu insanlar.

This is underneath my alma mater, Columbia University.

Bu benim mezun olduğum okul, Columbia University'nin altında.

The tunnels are famous for having been used

Tüneller Manhattan Proje'sinin gelişiminde

during the development of the Manhattan Project.

kullanılmış oldukları için ünlüler.

This particular tunnel is interesting

Özellikle bu tünel enteresan

because it shows the original foundations of Bloomingdale Insane Asylum,

çünkü "Bloomingdale Insane Asylum"un ilk kuruluşunu gösteriyor.

which was demolished in 1890

1890 da yıkılmıştı;

when Columbia moved in.

Columbia taşındığında.

This is the New York City Farm Colony,

Bu New York City Çiftlik Kolonisidir.

which was a poorhouse in Staten Island

"Staten Island"da 1890'dan 1930'a kadar

from the 1890s to the 1930s.

olan bir yoksullar evidir.

Most of my photos are set in places

Fotoğraflarımın bir çoğu yıllarca terk edilmiş

that have been abandoned for decades,

yerlere aittir

but this is an exception.

ama bu bir istisna.

This children's hospital was closed in 1997;

Çocuk hastanesi 1997'de kapatılmıştı;

it's located in Newark.

Newark bulunuyor.

When I was there three years ago,

Ben 3 yıl önce oradayken

the windows were broken and the walls were peeling,

camlar kırıktı ve duvarlar dökülüyordu

but everything was left there as it was.

ama herşey olduğu gibi bırakılmıştı.

You see the autopsy table, morgue trays, x-ray machines

Otopsi masasını, morg tepsilerini ve X-ray makinelerini görebiliyorsunuz

and even used utensils,

ve hatta otopsi masasındaki

which you see on the autopsy table.

kullanılmış aletleri görebiliyorsunuz.

After exploring recently-abandoned buildings,

Yakın zamanda terk edilmiş yapıları inceledikten sonra

I felt that everything could fall into ruins very fast:

herşey harabe haline çok hızlı bir şekilde dönüşebileceğini hissettim:

your home, your office, a shopping mall, a church --

eviniz, ofisiniz, alışveriş merkezi, kilise...

any man-made structures around you.

etrafınızdaki herhangi insan yapımı olan yapılar.

I was reminded of how fragile our sense of security is

Bizim güvenlik anlayışımızın ne kadar kırılgan olduğunu hatırladım

and how vulnerable people truly are.

ve insanların aslında ne kadar savunmasız olduğunu.

I love to travel,

Gezmeyi çok seviyorum,

and Berlin has become one of my favorite cities.

ve Berlin benim favori şehirlerimden birisi haline gelmiştir.

It's full of history,

Geçmişle dolu,

and also full of underground bunkers

ve yeraltı sığınaklarıyla da dolu

and ruins from the war.

ve savaş harabeleriyle.

This was taken under a homeless asylum

Bu, 1885'te 1,100 kişiyi barındırmak için

built in 1885 to house 1,100 people.

inşa edilmiş bir evsiz sığınağının altında çekildi.

I saw the structure while I was on the train,

Yapıyı trendeyken gördüm

and I got off at the next station and met people there

ve bir sonraki durakta indim ve oradaki insanlarla tanıştım.

that gave me access to their catacomb-like basement,

Bu insanlar bana kendilerinin yeraltı mezarlığına benzeyen bodrum katına ulaşmamı sağladı.

which was used for ammunition storage during the war

Burası savaş zamanında cephane deposu olarak kullanılmıştı

and also, at some point, to hide groups of Jewish refugees.

ve ayrıca bir noktada Yahudi mültecilerini saklamak için.

This is the actual catacombs in Paris.

Bu Paris'teki asıl katakomplardır.

I explored there extensively

Orayı geniş olarak inceledim

in the off-limits areas

yasak alanların içinde

and fell in love right away.

ve hemen aşık oldum.

There are more than 185 miles of tunnels,

185 milden fazla tünel var

and only about a mile is open to the public as a museum.

ve sadece yaklaşık olarak bir mili halka müze olarak açık.

The first tunnels date back to 60 B.C.

İlk tüneller 60 B.C'ye kadar geriye gidiyor.

They were consistently dug as limestone quarries

Sürekli olarak kireç taşı ocakları olarak kazılmışlardı

and by the 18th century,

ve 18 inci yüzyılda

the caving-in of some of these quarries posed safety threats,

bazı ocakların çökmesi güvenlik tehlikesi yarattı

so the government ordered reinforcing of the existing quarries

ve bu yüzden hükümet mevcut olan ocakların sağlamlaştırılmasını emretti

and dug new observation tunnels

ve ortamı gözlemek ve haritasını yapmak

in order to monitor and map the whole place.

için yeni gözleme tünelleri kazılmasını.

As you can see, the system is very complex and vast.

Gördüğünüz gibi, bütün sistem çok karmaşık ve uçsuz bucaksızdı.

It's very dangerous to get lost in there.

Orada kaybolmak çok tehlikeli.

And at the same time,

Ve aynı zamanda,

there was a problem in the city with overflowing cemeteries.

şehirde dolup taşan mezarlıklarla ilgili bir problem vardı.

So the bones were moved from the cemeteries into the quarries,

Böylece kemikler mezarlıklardan taşınmış ve ocakların içine konmuştu

making them into the catacombs.

ve onları katakomplara çevirmişti.

The remains of over six million people are housed in there,

Altı milyondan fazla insanın kalıntıları oraya yerleştirilmiştir;

some over 1,300 years old.

bazıları 1300 yıldan eski.

This was taken under the Montparnasse Cemetery

Bu Montparnasse Mezarlığının altında çekildi.

where most of the ossuaries are located.

Birçok ölü kemiklerin koyulduğu yer.

There are also phone cables that were used in the '50s

50'lerde kullanılan telefon kabloları

and many bunkers from the World War II era.

ve İkinci Dünya Savaşı zamanından kalan birçok sığınak da var.

This is a German bunker.

Bu bir Alman sığınağı.

Nearby there's a French bunker,

Yakınında bir Fransız sığınağı var,

and the whole tunnel system is so complex

ve bütün tünel sistemi o kadar karmaşık ki

that the two parties never met.

iki taraf hiçbir zaman bir araya gelmiyor.

The tunnels are famous for having been used by the Resistance,

Tüneller "Direnç" tarafından kullanıldığı için ünlüler.

which Victor Hugo wrote about in "Les Miserables."

Victor Hugo'nun "Les Miserables"de bahsettiği tünellerdir.

And I saw a lot of graffiti from the 1800s, like this one.

Ve bunun gibi birçok 1800'lerden kalan duvar yazısı gördüm.

After exploring the underground of Paris,

Paris'in yeraltını keşfettikten sonra

I decided to climb up,

yukarı tırmanmaya karar verdim

and I climbed a Gothic monument

ve Paris'in tam ortasında olan

that's right in the middle of Paris.

Gotik bir anıta tırmandım.

This is the Tower of Saint Jacques.

Bu "Saint Jacques" Kulesidir.

It was built in the early 1500s.

1500'lerin başlarında inşa edildi.

I don't recommend sitting on a gargoyle in the middle of January, naked.

Ocak'ın ortasında, çıplak olarak, yaratık şeklindeki bir heykelciğin üstünde oturulmasını tavsiye etmiyorum.

It was not very comfortable. (Laughter)

Çok rahat değildi.

And all this time,

Ve bütün bu zaman,

I never saw a single rat in any of these places,

bu yerlerin hiçbirinde bir tane bile fare görmedim

until recently, when I was in the London sewers.

geçenlerde Londra lağımlarında bulununcaya kadar.

This was probably the toughest place to explore.

Burası muhtemelen keşfetmesi en zor olan yerdi.

I had to wear a gas mask because of the toxic fumes --

Zehirli dumanlar yüzünden gaz maskesi takmak zorunda kaldım.

I guess, except for in this picture.

Tahminimce bu resim haricinde.

And when the tides of waste matter come in

Ve atık madde akıntıları içeri girdiğinde

it sounds as if a whole storm is approaching you.

sanki bir fıtına size yaklaşıyormuş gibi ses çıkıyordu.

This is a still from a film I worked on recently, called "Blind Door."

Geçenlerde üzerinde uğraştığım "Blind Door" adlı bir filmden bir sahne.

I've become more interested in capturing movement and texture.

Haraket ve doku yakalamaya merak sardım.

And the 16mm black-and-white film gave a different feel to it.

Ve 16mm'lık siyah ve beyaz film başka bir his yarattı ona.

And this is the first theater project I worked on.

Ve bu benim üstünde uğraştığım ilk tiyatro projesi.

I adapted and produced "A Dream Play" by August Strindberg.

August Strindberg'ün "A Dream Play"ini uyarladım ve sahneledim

It was performed last September one time only

ve geçen Eylül ayında bir kereliğine canlandırıldı

in the Atlantic Avenue tunnel in Brooklyn,

Brooklyn'deki Atlantik Bulvar'ında.

which is considered to be the oldest underground train tunnel in the world,

1844'te yapılmıştır ve en eski yeraltı tren tüneli olarak kabul

built in 1844.

ediliyor.

I've been leaning towards more collaborative projects like these, lately.

Son zamanlarda bunlar gibi daha işbirlikçi projelere doğru eğiliyorum.

But whenever I get a chance I still work on my series.

Ama ne zaman şansım olsa hala serilerim üzerinde uğraşıyorum.

The last place I visited

En son ziyaret ettiğim yer

was the Mayan ruins of Copan, Honduras.

Mayalı harabeleri olan Copani Honduras'tı.

This was taken inside an archaeological tunnel in the main temple.

Ana tapınağın içindeki arkeolojik tünelin içinde çekilmişti.

I like doing more than just exploring these spaces.

Bu alanları keşfetmekten fazlasını yapmaktan hoşlanıyorum.

I feel an obligation to animate and humanize these spaces continually

Sonsuza kadar kaybolmadan önce sürekli olarak bu yerleri canlandırmak ve insancıllaştırmak için

in order to preserve their memories in a creative way --

kendimi zorunlu hissediyorum ki bu yerlerin hatıraları yaratıcı bir şekilde

before they're lost forever.

muhafaza edilsin.

Thank you.

Teşekkür ederim.