How better tech could protect us from distraction | Tristan Harris

Çeviri: Zülfer Telli Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

What does it mean to spend our time well?

Zamanımızı iyi harcamak ne anlama geliyor?

I spend a lot of my time

Zamanımın çoğunu,

thinking about how to spend my time.

zamanımı nasıl harcayacağımı düşünerek harcıyorum.

Probably too much -- I probably obsess over it.

Galiba aşırı düşünüyorum. Sanırım saplantı yaptım.

My friends think I do.

Arkadaşlarım da öyle diyor.

But I feel like I kind of have to, because these days,

Ama buna zorunlu gibi hissediyorum.

Çünkü şu sıralar zamanım parça parça elimden kayıp gidiyor gibi geliyor.

it feels like little bits of my time kind of slip away from me,

and when that happens, it feels like parts of my life are slipping away.

Ve böyle olunca, yaşamımın bir kısmı da kayıp gidiyor gibi hissediyorum.

Specifically,

Özellikle,

it feels like little bits of my time get slipped away

sanki zamanımın küçük bir bölümü çeşitli şeyler yüzünden

to various things like this,

kayıp gidiyor gibi hissediyorum.

like technology -- I check things.

Mesela teknoloji, her şeyi kontrol ediyorum.

I'll give you an example.

Bir örnek vereyim.

If this email shows up --

Böyle bir e-posta gelirse,

how many of you have gotten an email like this, right?

çoğumuz böyle bir ileti almıştır, değil mi?

I've been tagged in a photo.

Bir fotoğrafta etiketlenmişim.

When this appears,

Bu bildirim gelince,

I can't help but click on it right now.

hemen tıklamaktan kendimi alamıyorum.

Right? Because, like, what if it's a bad photo?

Değil mi? Çünkü ya kötü bir fotoğrafsa?

So I have to click it right now.

O yüzden hemen tıklamak zorundayım.

But I'm not just going to click "See photo,"

Fakat yalnızca "Fotoğrafa Bak"a tıklamış olmuyorum,

what I'm actually going to do is spend the next 20 minutes.

aslında yaptığım şey gelecek 20 dakikayı harcamak oluyor.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But the worst part is that I know this is what's going to happen,

Fakat daha da kötüsü neyin olacağını da biliyorum

and even knowing that's what's going to happen

ve bunun olacağını bilmek bile

doesn't stop me from doing it again the next time.

beni bir dahakine yine yapmaktan alıkoymuyor.

Or I find myself in a situation like this,

Veya buna benzer bir durumda kendimi buluyorum:

where I check my email and I pull down to refresh,

E-postalarımı kontrol ettiğim yerde aşağıya kaydırarak yeniliyorum.

But the thing is that 60 seconds later,

Fakat ne hikmetse 60 saniye sonra,

I'll pull down to refresh again.

yenilemek için yine aşağıya kaydırıyorum.

Why am I doing this?

Bunu niye yapıyorum?

This doesn't make any sense.

Hiç mantıklı gelmiyor.

But I'll give you a hint why this is happening.

Fakat nedeniyle ilgili size bir ipucu vereyim.

What do you think makes more money in the United States

Birleşmiş Devletler'de filmler, oyun alanları ve beyzbolun toplamından

than movies, game parks and baseball combined?

daha fazla sizce ne para kazandırır?

Slot machines.

Kumar makineleri.

How can slot machines make all this money

Böylesine küçük miktarda parayla oynamamıza rağmen

when we play with such small amounts of money?

bu makineler nasıl oluyor da bu kadar çok para kazandırıyor?

We play with coins.

Bozuk parayla oynuyoruz.

How is this possible?

Nasıl olur böyle bir şey?

Well, the thing is ...

Mesele şu ki...

my phone is a slot machine.

telefonum bir kumar makinesi.

Every time I check my phone,

Telefonumu her kontrol edişimde,

I'm playing the slot machine to see,

kumar makinesiyle oynuyorum,

what am I going to get?

bakalım ne tutturacağım?

What am I going to get?

Bakalım ne tutturacağım?

Every time I check my email,

E-postalarımı her kontrol edişimde,

I'm playing the slot machine,

kumar makinesiyle oynuyorum,

saying, "What am I going to get?"

"Bakalım ne tutturacağım?"

Every time I scroll a news feed,

Her haber akışında aşağı kaydırışımda,

I'm playing the slot machine to see,

kumar makinesiyle oynuyorum.

what am I going to get next?

Sonrasında ne tutturacağım?

And the thing is that,

Sıkıntı şu ki,

again, knowing exactly how this works -- and I'm a designer,

yine nasıl işlediğini biliyorum. Ben bir tasarımcıyım,

I know exactly how the psychology of this works,

bu işlerin psikolojisini tam manada biliyorum.

I know exactly what's going on --

Neler döndüğünü tam manada biliyorum,

but it doesn't leave me with any choice,

fakat bana başka seçenek bırakmıyor.

I still just get sucked into it.

Yine de beni içine çekiyor.

So what are we going to do?

Peki ne yapacağız?

Because it leaves us with this all-or-nothing relationship

Bizi teknolojiye karşı ya hep ya hiç

with technology, right?

noktasına getiriyor, değil mi?

You're either on,

Ya varsın

and you're connected and distracted all the time,

ve bağlı kalıyorsun ve sürekli dikkatin dağılıyor

or you're off,

ya da yoksun,

but then you're wondering,

ama bu sefer de meraklanıp

am I missing something important?

önemli şeyleri kaçırıyor muyum diyorsun.

In other words, you're either distracted

Diğer bir deyişle, ya dikkatin dağılıyor

or you have fear of missing out.

ya da bir şeyleri kaçırmaktan korkuyorsun.

Right?

Öyle değil mi?

So we need to restore choice.

Yani seçeneği tekrar düzenlememiz gerekli.

We want to have a relationship with technology

Teknolojiyle öyle bir ilişki istiyoruz ki,

that gives us back choice about how we spend time with it,

bize onunla nasıl zaman harcayacağımızı seçmeye yeniden izin versin

and we're going to need help from designers,

ve bunun için bunları tasarlayanların yardımına ihtiyacımız var.

because knowing this stuff doesn't help.

Çünkü bunları bilmek bir işimize yaramayacak.

We're going to need design help.

Tasarım bakımından yardım gerek.

So what would that look like?

Peki bu nasıl bir şeye benzerdi?

So let's take an example that we all face:

Hepimizin karşılaştığı bir örneği ele alalım:

chat -- text messaging.

Sohbetler, mesajlaşmak.

So let's say there's two people.

Diyelim ki iki insan var:

Nancy's on the left and she's working on a document,

Soldaki Nancy ve bir belge üzerinde çalışıyor

and John's on the right.

John da sağda

And John suddenly remembers,

John bir anda hatırlar:

"I need to ask Nancy for that document before I forget."

"Unutmadan Nancy'den o belgeyi istemeliyim."

So when he sends her that message,

John mesajı gönderdiğinde,

it blows away her attention.

Nancy'nin bütün dikkati dağılır.

That's what we're doing all the time, bulldozing each other's attention,

Sürekli yaptığımız şey de bu, bir şekilde birbirimizin dikkatini dağıtmak.

left and right.

And there's serious cost to this,

Ve bunun ciddi bir bedeli var.

because every time we interrupt each other,

Çünkü her birbirimizin işini böldüğümüzde,

it takes us about 23 minutes, on average,

dikkatimizi tekrar toplamamız ortalama 23 dakika sürüyor.

to refocus our attention.

We actually cycle through two different projects

Başta yaptığımız temel işe dönene kadar,

aslında iki farklı proje arasında gidip gelmiş oluyoruz

before we come back to the original thing we were doing.

This is Gloria Mark's research combined with Microsoft research,

Gloria Mark'ın Microsoft ile yaptığı araştırma sonucu,

that showed this.

bu veri ortaya çıktı.

And her research also shows that it actually trains bad habits.

Araştırma ayrıca bunun kötü alışkanlıkları artırdığını da gösteriyor.

The more interruptions we get externally,

Dışarıdan daha çok kesintiye uğradıkça,

it's conditioning and training us to interrupt ourselves.

kendi kendimize işimizi bölme eğilimi göstermeye şartlanıyoruz.

We actually self-interrupt every three-and-a-half minutes.

Aslında her üç buçuk dakikada bir kendi kendimizi bölüyoruz.

This is crazy.

Çok çılgınca bir şey.

So how do we fix this?

Peki bunu nasıl düzelteceğiz?

Because Nancy and John are in this all-or-nothing relationship.

Nancy ve John bu ya hep ya hiç ilişkisinde oldukları için

Nancy might want to disconnect,

Nancy bağı koparmak isteyebilir,

but then she'd be worried:

fakat sonra endişelenecektir:

What if I'm missing something important?

"Ya önemli bir şeyi kaçırıyorsam?"

Design can fix this problem.

Tasarım bu sorunu çözebilir.

Let's say you have Nancy again on the left,

Diyelim ki, Nancy yine solda

John on the right.

ve sağda John var.

And John remembers, "I need to send Nancy that document."

Ve John hatırlar: "Nancy'ye o dokümanı yollamam gerek".

Except this time,

Fakat bu sefer,

Nancy can mark that she's focused.

Nancy konsantre olduğunu belirtebilir.

Let's say she drags a slider and says,

Diyelim ki Nancy bir kaydırıcı ayarlayıp:

"I want to be focused for 30 minutes,"

"30 dakika boyunca odaklanmak istiyorum" der.

so -- bam -- she's focused.

Böylece -- bam -- Nancy odağını yitirmez.

Now when John wants to message her,

John aklındaki işten kurulmak üzere

he can get the thought off of his mind --

ona mesaj atmak isteyince ise,

because he has a need, he has this thought,

çünkü onun bir ihtiyacı var, aklında bu düşünce var

and he needs to dump it out before he forgets.

ve unutmadan bunu eyleme geçirmesi gerekir.

Except this time,

Fakat bu sefer,

it holds the messages so that Nancy can still focus,

program mesajı bekletir ki Nancy'nin konsantrasyonu bozulmasın,

but John can get the thought off of his mind.

ama aynı şekilde John aklındaki düşünceden kurtulabilir.

But this only works if one last thing is true,

Fakat bu sadece son bir şey doğruysa işler:

which is that Nancy needs to know that if something is truly important,

Nancy'nin bilmesi gerekir ki eğer yaptığı şey gerçekten önemliyse

John can still interrupt.

John hâlâ Nancy'i işinden alıkoyabilir.

But instead of having constant accidental or mindless interruptions,

Ama sürekli olarak kazara veya anlamsızca bölünmektense,

we're now only creating conscious interruptions,

şimdi sadece kasıtlı kesintiler yaratmış oluyoruz.

So we're doing two things here.

Yani burada iki şey yapmış oluyoruz:

We're creating a new choice for both Nancy and John,

Hem Nancy, hem John için bir seçenek oluşturmanın yanında,

But there's a second, subtle thing we're doing here, too.

bir de zekice ikinci bir şey yapmış oluyoruz.

And it's that we're changing the question we're answering.

Aslında cevapladığımız soruyu değiştirmiş oluyoruz.

Instead of the goal of chat being:

Konuşmanın hedefinin bu olması yerine:

"Haydi öyle bir tasarım yapalım ki mesaj göndermek çok kolay olsun."

"Let's design it so it's easy to send a message" --

that's the goal of chat,

Konuşmanın hedefi budur,

it should be really easy to send a message to someone --

birine mesaj göndermek gerçekten kolay olmalı.

we change the goal to something deeper and a human value,

Asıl hedefi çok daha derin ve insani bir değere değiştirmeliyiz:

which is: "Let's create the highest possible quality communication

"Haydi iki insanın ilişkisinde en yüksek kalitede

in a relationship between two people.

iletişimi kurmasını hedefleyelim."

So we upgraded the goal.

Böylece hedefi geliştirmiş olduk.

Now, do designers actually care about this?

Şimdi, peki ya tasarımcılar bunu gerçekten umursuyor mu?

Do we want to have conversations about what these deeper human goals are?

Biz bu derin insani hedeflerin ne olduğunu tartışmak istiyor muyuz?

Well, I'll tell you one story.

Peki, size bir hikâye anlatayım.

A little over a year ago,

Aşağı yukarı bir yıl önce,

I got to help organize a meeting

Thich Nhat Hanh ve teknolojinin önde gelen tasarımcıları için

between some of technology's leading designers and Thich Nhat Hanh.

bir toplantı organize etme şansım oldu.

Thich Nhat Hanh is an international spokesperson for mindfulness meditation.

Thich Nhat Hanh, odaklı meditasyon dalında uluslararası bir konuşmacı.

And it was the most amazing meeting.

Ve bu katıldığım en harika toplantıydı.

You have to imagine -- picture a room --

Hayal edin, bir oda düşünün:

on one side of the room, you have a bunch of tech geeks;

Odanın bir kenarında bir grup teknoloji kurdu;

on the other side of the room,

diğer tarafında ise,

you have a bunch of long brown robes, shaved heads, Buddhist monks.

bir takım uzun kahverengi elbiseleri ve kazınmış kafalarıyla Budist keşişler.

And the questions were about the deepest human values,

Ve toplantıdaki sorular en derin insani değerlerle ilgiliydi.

like what does the future of technology look like

Mesela, teknolojinin geleceğinin,

onu en derin sorular ve insani değerler için tasarladığımız takdirde

when you're designing for the deepest questions

and the deepest human values?

nasıl olacağı gibi.

And our conversation centered on listening more deeply

Konuşmanın odağı,

bu insani değerlerin neler olabileceğine kulak vermenin önemiydi.

to what those values might be.

He joked in our conversation

Konuşmada Thich bir de şaka yaptı:

that what if, instead of a spell check,

"Ya yazım denetimi yerine,

you had a compassion check,

şefkat denetimi olsaydı?"

meaning, you might highlight a word that might be accidentally abrasive --

Yani, birinin istemsizce sinirlenebileceği kelimenin altını çizdirsek,

perceived as abrasive by someone else.

birinin alınabileceği bir kelimeyi.

So does this kind of conversation happen in the real world,

Peki bu tarz konuşmalar gerçek hayatta da geçiyor mu,

not just in these design meetings?

yoksa sadece bu tarz tasarım toplantılarıyla mı sınırlı?

Well, the answer is yes,

Cevap: Evet.

and one of my favorites is Couchsurfing.

Benim favorilerimden biri de Couchsurfing.

If you didn't know, Couchsurfing is a website

Bilmiyorsanız, Couchsurfing bir web sitesi.

that matches people who are looking for a place to stay

Ücretsiz bir kalacak yer arayanları,

with a free couch, from someone who's trying to offer it.

boş bir koltuğu, yeri olanlarla eşleştiren bir site.

So, great service --

Yani, harika bir hizmet.

what would their design goal be?

Bu sitenin tasarım hedefi ne olabilir?

What are you designing for if you work at Couchsurfing?

Couchsurfing'de çalışsaydınız ne amaçla tasarlardınız?

Well, you would think it's to match guests with hosts.

Ev sahipleriyle ziyaretçileri eşleştirmek için olduğunu düşünürdünüz.

Right?

Değil mi?

That's a pretty good goal.

Bu harika bir hedef.

But that would kind of be like our goal with messaging before,

Ama bu, bir nevi önceki mesajlaşma örneğindeki hedefe benziyor.

where we're just trying to deliver a message.

O zaman da sadece bir mesaj iletmeye çalışıyorduk.

So what's the deeper, human goal?

Peki buradaki derin, insani hedef ne?

Well, they set their goal

Onlar hedeflerini,

as the need to create lasting, positive experiences and relationships

birbirini tanımayan insanlar arasında

uzun süren pozitif tecrübe ve ilişkiler kurmak olarak belirlemişler.

between people who've never met before.

And the most amazing thing about this was in 2007,

Ve bunun hakkındaki en muhteşem şey ise 2007 yılında,

they introduced a way to measure this,

onlar bunu ölçmenin bir yolunu buldular.

which is incredible.

Bu inanılmaz.

I'll tell you how it works.

Nasıl çalıştığını anlatayım:

For every design goal you have,

Sahip olduğunuz her tasarım hedefi için

you have to have a corresponding measurement

uyumlu bir ölçümünüzün olması gerekir,

to know how you're doing --

nasıl gittiğinizi bilmek için.

a way of measuring success.

Başarıyı ölçmenin bir yolu.

So what they do is,

Onların yaptıkları ise,

let's say you take two people who meet up,

diyelim ki elimizde buluşan iki insan var.

and they take the number of days those two people spent together,

Onların birlikte geçirdiği gün sayısını alıp

and then they estimate how many hours were in those days --

bu günlerde kaçar saat olduğunu kestirip

how many hours did those two people spend together?

-- bu iki insanın kaçar saatini birlikte geçirdiğini --

And then after they spend that time together,

ve birlikte geçirdikleri saatlerden sonra

they ask both of them:

ikisine de şunu sormuşlar:

How positive was your experience?

Tecrübeniz ne kadar olumluydu?

Did you have a good experience with this person that you met?

Buluştuğunuz bu insanla iyi deneyimler edindiniz mi?

And they subtract from those positive hours

Sonra bu pozitif saatlerden

the amount of time people spent on the website,

web sitesinde harcadıkları saati çıkarmışlar.

because that's a cost to people's lives.

Çünkü bu o insanların yaşamından bir bedel.

Why should we value that as success?

O saatleri neden başarı olarak sayalım ki?

And what you were left with

Ve ellerinde kalan sayıyı

is something they refer to as "net orchestrated conviviality,"

"Net organize edilmiş keyif" diye adlandırmışlar.

or, really, just a net "Good Times" created.

veya direkt yaratılmış net "iyi zaman" miktarı.

The net hours that would have never existed, had Couchsurfing not existed.

Couchsurfing olmadan var olamayacak olan net saat sayısı.

Can you imagine how inspiring it would be to come to work every day

Her gün işe gelip de başarı miktarınızı insanların hayatına kattığınız yeni net

and measure your success

pozitif saatlerle,

in the actual net new contribution of hours in people's lives

o gün yapacağınız işi yapmasaydınız var olamayacak saatlerle

that are positive, that would have never existed

ölçmenin ne kadar da ilham verici olduğunu bir düşünsenize.

if you didn't do what you were about to do at work today?

Can you imagine a whole world that worked this way?

Bütün dünyanın böyle işlediğini düşünebiliyor musunuz?

Can you imagine a social network that --

Şöyle bir sosyal ağ düşünebiliyor musunuz?

let's say you care about cooking,

Diyelim ki yemek yapmayı önemsiyorsunuz

and it measured its success in terms of cooking nights organized

ve başarısını organize ettiğiniz yemek yapma geceleriyle

and the cooking articles that you were glad you read,

ve okuduğunuza memnun olduğunuz aşçılık yazılarıyla ölçüyorsunuz.

and subtracted from that the articles you weren't glad you read

Okuduğunuza memnun olmadıklarınızı ise ölçümünüzden çıkarıyorsunuz

or the time you spent scrolling that you didn't like?

veya sevmediğiniz bir yazıyı gözden geçirmeye harcadığınız süreyi.

Imagine a professional social network

Profesyonel bir sosyal ağ düşünün.

that, instead of measuring its success in terms of connections created

Bu ağ başarısını, yarattığı bağlantılar veya

or messages sent,

gönderilen mesajlarla değil;

instead measured its success in terms of the job offers that people got

insanların heyecan duyduğu alanda aldıkları iş tekliflerine göre

that they were excited to get.

ölçüyor olsun.

And subtracted the amount of time people spent on the website.

Ve insanların bu sitede geçirdikleri zamanı başarı ölçümünden çıkartalım.

Or imagine dating services,

Veya bir arkadaş bulma hizmeti hayal edin,

like maybe Tinder or something,

mesela Tinder veya başka bir tanesi,

where instead of measuring the number of swipes left and right people did,

sağa sola atılan profil sayılarını ölçmek yerine,

which is how they measure success today,

ki şu an başarılarını bununla ölçüyorlar,

instead measured the deep, romantic, fulfilling connections people created.

insanların kurduğu bağlantıların ne kadar

derin, romantik ve tatminkâr olduğunu ölçen bir hizmet.

Whatever that was for them, by the way.

Veya onlar için her ne önemliyse.

But can you imagine a whole world that worked this way,

Bu şekilde işleyen bir dünya hayal edebiliyor musunuz?

that was helping you spend your time well?

Zamanınızı iyi bir şekilde geçirmenize yardımcı olan bir dünya?

Bunu yapmanız için yeni bir sistem de gerekli.

Now to do this you also need a new system,

because you're probably thinking,

Çünkü muhtemelen şunu düşünüyorsunuz:

today's Internet economy --

Bugünün internet ekonomisi,

today's economy in general --

günümüz ekonomisi,

is measured in time spent.

harcanılan zaman ile ölçülüyor.

The more users you have,

Ne kadar fazla üyeniz varsa,

ne kadar fazla kullanılıyorsanız,

the more usage you have,

the more time people spend,

insanlar o kadar fazla zaman geçiriyorsa.

that's how we measure success.

Ve başarıyı bu şekilde ölçüyoruz.

But we've solved this problem before.

Ama biz bu sorunu önceden çözmüştük.

We solved it with organic,

Ürünlere farklı şekilde değer biçmemiz gerektiğini fark ettiğimiz zaman,

when we said we need to value things a different way.

"organik" diye etiketlendirerek çözdük.

We said this is a different kind of food.

Bunların farklı çeşit yiyecekler olduğunu söyledik.

Onları yalnızca ücretleri üzerinden kıyaslayamayız.

So we can't compare it just based on price;

this is a different category of food.

Bu farklı bir kategori yiyeceği.

We solved it with Leed Certification,

"LEED" Sertifikası da bir çözümdü.

where we said this is a different kind of building

"Bu farklı türden bir bina" dedik.

that stood for different values of environmental sustainability.

Birçok çevresel sürdürebilirlik değerini temsil ettiğini belirttik.

What if we had something like that for technology?

Peki böyle bir şeyi teknoloji için yapsak nasıl olurdu?

What if we had something whose entire purpose and goal

Tüm amacı ve hedefi, insan hayatına yeni pozitif katkılar

was to help create net new positive contributions to human life?

oluşturulmasına yardımcı olmak olan bir şey nasıl olurdu?

And what if we could value it a different way,

Acaba ona farklı bir şekilde değer biçebilseydik

so it would actually work?

gerçekten işler hâle gelir miydi?

Imagine you gave this different premium shelf space on app stores.

Buna uygulama mağazalarında seçkin listelerde yer verdiğinizi düşünün.

Imagine you had web browsers that helped route you

Sizi bu tür tasarımlara yönlendiren

to these kinds of design products.

internet tarayıcıları olduğunu hayal edin.

Can you imagine how exciting it would be to live and create that world?

Bu dünyayı oluşturmak ve içinde yer almak ne kadar heyecan verici olurdu?

We can create this world today.

Bu dünyayı bugün oluşturabiliriz.

Company leaders, all you have to do --

Şirket başkanları, tek yapmanız gereken,

only you can prioritize a new metric,

ancak siz yeni bir ölçüt getirebilirsiniz,

which is your metric for net positive contribution to human life.

insan hayatına net pozitif katkı sağlayacak bir ölçüte önem vermek.

And have an honest conversation about that.

Ve bu konuda dürüstçe tartışmalısınız.

Maybe you're not doing so well to start with,

Belki de buna başlamakta zorluk çekiyorsunuz,

but let's start that conversation.

ama gelin bu tartışmayı başlatalım.

Designers, you can redefine success; you can redefine design.

Tasarımcılar, başarıyı yeniden tanımlayabilirsiniz,

tasarımı yeniden tanımlayabilirsiniz.

Arguably, you have more power than many people in your organization

Muhtemelen, hepimizin seçeneklerini yeniden oluşturmak için

to create the choices that all of us live by.

bulunduğunuz yerdeki herkesten daha yetkinsiniz.

Maybe like in medicine,

Mesela belki tıpta,

where we have a Hippocratic oath

hastaları tedavi etme zorunluluğunun

to recognize the responsibility and this higher value

sorumluluğu ve üstün değerini

that we have to treat patients.

tanımlayan Hipokrat Yemini var.

What if designers had something like that,

Mesele tasarımcıların da

bu tür yeni tasarım hakkında benzer bir şeyi olsa?

in terms of this new kind of design?

And users, for all of us --

Ve kullanıcılar olarak hepimiz adına

we can demand technology that works this way.

bu şekilde işleyen yeni bir teknoloji talep edebiliriz.

Now it may seem hard,

Şu anda bu zor gözükebilir,

but McDonald's didn't have salads until the consumer demand was there.

ama müşterileri talep edene kadar McDonald's salata satmıyordu.

Walmart didn't have organic food until the consumer demand was there.

Müşteri talebi olmadan önce Walmart'ta organik yiyecek yoktu.

We have to demand this new kind of technology.

Bu şekilde işleyen yeni teknolojiyi biz talep etmeliyiz.

And we can do that.

Ve bunu başabiliriz.

And doing that

Ve bunu yaparak

would amount to shifting from a world that's driven and run

yalnızca harcanan zaman üzerinden işleyen bir dünyadan,

entirely on time spent,

faydalı şekilde harcanan zamana önem veren bir dünyaya geçebiliriz.

to world that's driven by time well spent.

I want to live in this world,

Ben o dünyada yaşamak istiyorum

and I want this conversation to happen.

ve bu tartışmayı hayata geçirmek istiyorum.

Let's start that conversation now.

Bu tartışmayı şu anda başlatalım.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)