Shimon Schocken's rides of hope

Shimon Schocken umuda pedal çeviriyor

Çeviri: Aykut Türker Gözden geçirme: Sancak Gülgen

Mountain biking in Israel

İsrail'de dağ bisikletçiliği

is something that I do with great passion

benim büyük tutkuyla

and commitment.

ve bağlılıkla yaptığım birşey.

And when I'm on my bike,

Bisikletimin üstündeyken,

I feel that I connect

İsrail'in derin güzellikleriyle

with the profound beauty of Israel,

bağlantı kurduğumu

and I feel that I'm united

ve ülkemin

with this country's history

geçmişiyle ve kutsal kitapla

and biblical law.

bir olduğumu hissediyorum.

And also, for me,

Bisikletçilik aynı zamanda,

biking is a matter of empowerment.

benim için güç ile ilişkili.

When I reach the summit

Issızlığın ortasında

of a steep mountain in the middle of nowhere,

dik bir dağın zirvesine ulaştığımda,

I feel young,

kendimi genç,

invincible, eternal.

yenilmez ve ölümsüz hissediyorum.

It's as if I'm connecting with some legacy

Bu, kendimden çok daha büyük

or with some energy

bir çeşit miras

far greater than myself.

ya da enerjiyle bağ kurmak gibi.

You can see my fellow riders

Bisiklet arkadaşlarımı

at the end of the picture,

resmin sonunda

looking at me with some concern.

bana biraz endişeyle bakarken görebilirsiniz.

And here is another picture of them.

Bu da onların bir diğer resmi.

Unfortunately, I cannot show their faces,

Ne yazık ki, yüzlerini gösteremiyorum.

neither can I disclose their true names,

Gerçek isimlerini de açıklayamıyorum.

and that's because my fellow riders

Çünkü bisiklet arkadaşlarım,

are juvenile inmates,

genç mahkumlar,

offenders

tutuklular,

spending time in a correction facility

ve bir ıslahevindeler

about 20 minutes' ride from here --

- buradan bisikletle yaklaşık 20 dakikalık bir mesafede

well, like everything in Israel.

Yani, İsrail'deki herşey gibi.

And I've been riding with these kids once a week,

Bu çocuklarla haftada bir kez bisiklete biniyorum,

every Tuesday, rain or shine, for the last four years

her Salı, yağmurda çamur demeden, son dört senedir.

and by now, they've become a very big part of my life.

Ve artık, onlar benim hayatımın çok büyük bir parçası oldular.

This story began four years ago.

Hikaye, dört sene önce başladı.

The correction facility where they are locked up

Tutuklu bulundukları ıslahevi,

happens to be right in the middle

şansa bakın ki,

of one of my usual trips,

her zamanki gezilerimden birinin tam ortasında.

and it's surrounded by barbed wires

Dikenli tellerle çevrili,

and electric gates and armed guards.

elektrikli kapıları ve silahlı gardiyanları var.

So on one of these rides,

Bu gezilerden birinde,

I talked my way into the compound

konuşarak tesise girmeyi başardım

and went to see the warden.

ve cezaevi müdürünü görmeye gittim.

I told the warden

Ona,

that I wanted to start a mountain biking club in this place

orada bir dağ bisikleti kulübü kurmak istediğimi

and that basically I wanted to take the kids

ve kısaca çocukları

from here to there.

oraya buraya götürmek istediğimi söyledim.

And I told him, "Let's find a way

Ve ona dedim ki, "Bir yol bulalım,

in which I'll be able to take out 10 kids once a week

10 çocuğu haftada bir kez dışarı çıkarabileyim

to ride with in the summer in the country."

ve yazın arazide bisiklete binelim."

And the warden was quite amused,

Cezaevi müdürünün oldukça komiğine gitti,

and he told me he thought that I was a nut

bana aklımı kaçırdığımı söyledi.

and he told me,

Ve dedi ki,

"This place is a correction facility. These guys are serious offenders.

"Burası bir ıslahevi. Bunlar ciddi suçlular.

They are supposed to be locked up.

Kilit altında bulunmaları gerekiyor,

They aren't supposed to be out at large."

dışarıda rahatça gezinmeleri değil."

And yet, we began to talk about it,

Yine de, konu hakkında konuşmaya başladık

and one thing led to another.

ve gelişmeler ardı ardına geldi.

And I can't see myself

Ve kendimi

going into a state prison in New Jersey

New Jersey'de bir eyalet hapishanesine gidip de

and making such a proposition,

böyle bir teklif yaparken hayal dahi edemiyorum.

but this being Israel,

Ancak İsrail'de,

the warden somehow made it happen.

bu cezaevi müdürü, bir şekilde bunu yapmayı başardı.

And so two months later,

Ve iki ay sonra,

we found ourselves "at large" --

kendimizi dışarıda bulduk

myself,

-- ben,

10 juvenile inmates

10 genç mahkum

and a wonderful fellow named Russ,

ve Russ adında harika bir arkadaş.

who became a very good friend of mine

Benim çok iyi bir arkadaşım

and my partner in this project.

ve bu projede ortağım oldu.

And in the next few weeks, I had the tremendous pleasure

Ve sonraki birkaç haftada, müthiş memnuniyetle

of introducing these kids

bu çocukları

to the world of total freedom,

tam özgürlük dünyasıyla tanıştırabildim.

a world consisting of magnificent vistas

Muhteşem manzaralardan oluşan bir dünya,

like these --

bunun gibi.

everything you see here is obviously in Israel --

-- Tüm burada gördükleriniz İsrail'den. --

as well as close encounters

Çeşit çeşit,

with all sorts of small creatures

renk renk,

coming in all sorts of sizes,

biçim biçim

colors, shapes, forms

küçük yaratıklarla yaşanan

and so on.

yakın temaslar gibi.

In spite of all this splendor,

Tüm bu ihtişama karşın,

the beginning was extremely frustrating.

başlangıç son derece hayal kırıcıydı.

Every small obstacle,

Her küçük engel,

every slight uphill,

her küçük rampa,

would cause these fellows

ekip üyelerinin

to stop in their tracks and give up.

durup vazgeçmesine neden oluyordu.

So we had a lot of this going on.

Bunu çok sık yaşıyorduk.

I found out that they had a very hard time

Farkettim ki,

dealing with frustration and difficulties --

hayal kırıklıkları ve zorluklarla boğuşuyorlardı

not because they were physically unfit.

-- fiziksel olarak uygun olmadıklarından değil.

But that's one reason why they ended up where they were.

Bu da nedenlerden biri olsa bile.

And I became increasingly more and more agitated,

Ve ben günden güne daha tepkili oluyordum.

because I was there

Çünkü orada bulunma nedenim,

not only to be with them,

sadece onlarla birlikte olmak değil,

but also to ride and create a team

aynı zamanda bisiklet sürmek ve bir ekip yaratmaktı.

and I didn't know what to do.

Ve ne yapacağıımı bilemiyordum.

Now, let me give you an example.

Bir örnek vereyim.

We're going downhill in some rocky terrain,

Kayalık bir arazide yokuş aşağı gidiyorduk,

and the front tire of Alex

ve Alex'in ön tekerleği

gets caught in one of these crevasses here.

buradaki yarıklardan birine takıldı.

So he crashes down,

Düştü,

and he gets slightly injured,

ve hafifçe yaralandı.

but this does not prevent him from jumping up

Bununla birlikte, ayağa fırladı

and then starting to jump up and down on his bike

bisikletinin üstünde tepinip

and curse violently.

küfürler savurmaya başladı.

Then he throws his helmet in the air.

Sonra kaskını havaya fırlattı.

His backpack goes ballistic in some other direction.

Sırt çantası başka bir yöne uçtu.

And then he runs to the nearest tree

Sonra en yakın ağaca koşarak

and starts to break branches and throw rocks

dallarını kırmaya, taşlar fırlatmaya

and curse like I've never heard.

ve daha önce duymadığım küfürler savurmaya başladı.

And I'm just standing there,

Ben orada öylece durdum

watching this scene

ve bu sahneyi seyrettim.

with a complete disbelief,

Tam bir inançsızlıkla

not knowing what to do.

ve ne yapacağımı bilemeden.

I'm used to algorithms

Ben algoritmalara,

and data structures

veri yapılarına

and super motivated students,

ve süper istekli öğrencilere alışığım.

and nothing in my background

Ve geçmişimdeki hiçbirşey,

prepared me to deal

beni ıssızlığın ortasında

with a raging, violent adolescent

öfkeli ve şiddet dolu ergenlerle

in the middle of nowhere.

zaman geçirmek konusunda

And you have to realize that these incidents

Dikkatinizi çekmek isterim ki, bu olayların hiçbiri

did not happen in convenient locations.

rahat mekanlarda gelişmedi.

They happened in places like this,

Bunun gibi yerlerde,

in the Judean Desert,

örneğin Yahuda Çölü'nde,

20 kilometers away from the nearest road.

en yakın yoldan 20 km uzakta bulunuyorduk.

And what you don't see in this picture

Ve bu resimde görmediğiniz şu ki,

is that somewhere between these riders there,

şuradaki bisikletçilerin arasında bir yerlerde,

there's a teenager sitting on a rock,

kayaya oturmuş bir genç,

saying, "I'm not moving from here. Forget it.

"Buradan bir adım ileri gitmiyorum. Unut gitsin.

I've had it."

Benden bu kadar!" diyordu..

Well, that's a problem

Tabii, bu bir sorun.

because one way or another, you have to get this guy moving

Bir şekilde, bu elemanı harekete geçirmek zorundasınız

because it's getting dark soon and dangerous.

çünkü yakında karanlık çökecek ve etraf tehlikeli olacak.

It took me several such incidents to figure out what I was supposed to do.

Yapmam gerekeni bulmam için bunun gibi birkaç olay yaşamam gerekti.

At the beginning, it was a disaster.

Ve başlarda, bu bir felaketti.

I tried harsh words and threats

Sert sözler ve tehditler kullanmayı denedim.

and they took me nowhere.

Ancak hiçbir sonuç alamadım.

That's what they had all their lives.

Tüm hayatları boyunca gördükleri zaten buydu.

And at some point I found out,

Ve bir noktada farkettim ki,

when a kid like this gets into a fit,

böyle bir çocuğun damarı tuttuğunda,

the best thing that you can possibly do

muhtemelen yapabileceğiniz en iyi şey,

is stay as close as possible to this kid,

mümkün olduğunca onun yanında olmaktır.

which is difficult,

Bu zordur,

because what you really want to do is go away.

çünkü gerçekte yapmak istediğiniz şey oradan çekip gitmektir.

But that's what he had all his life,

Onun bütün hayatı boyunca başına gelen de budur

people walking away from him.

-- insanların ona sırtını dönmesi.

So what you have to do is stay close

Yani yapmanız gereken, yakın durmak,

and try to reach in

ona ulaşmaya çalışmak,

and pet his shoulder

omzuna vurmak,

or give him a piece of chocolate.

ya da bir parça çikolata vermektir.

So I would say, "Alex, I know that it's terribly difficult.

Ona dedim ki, "Alex, biliyorum ki berbat derecede zor.

Why don't you rest for a few minutes

Neden birkaç dakika dinlenmiyorsun,

and then we'll go on."

sonra devam ederiz."

"Go away you maniac-psychopath.

"Defol git seni manyak, psikopat.

Why would you bring us to this goddamn place?"

Ne diye bizi bu lanet olası yere getirdin ki?"

And I would say, "Relax, Alex.

Ve derdim ki, "Sakin ol Alex.

Here's a piece of chocolate."

Bir parça çikolata al."

And Alex would go, "Arrrrggg!"

Ve Alex "Offff!* dedi.

Because you have to understand

Çünkü bilmenizi isterim ki,

that on these rides we are constantly hungry --

bu sürüşler sırasında hepimiz sürekli açızdır

and after the rides also.

-- ve tabi sürüşten sonra da.

And who is this guy, Alex, to begin with?

Peki, kimdir bu Alex?

He's a 17-year-old.

17 yaşındadır.

When he was eight,

Ve 8 yaşındakyen,

someone put him on a boat in Odessa

birini onu Odessa'dan bir gemiye bindirip

and sent him, shipped him to Israel

İsrail'e göndermiştir,

on his own.

tek başına.

And he ended up in south Tel Aviv

Sonuçta Tel Aviv'in güneyine ulaşmış,

and did not have the good luck

talihi yaver gitmemiş,

to be picked up by a [unclear]

ve onu alacak olan kişiyle karşılaşamamıştır.

and roamed the streets

Sokaklarda dolaşmış

and became a prominent gang member.

ve geleceğin çete üyesi olmuştur.

And he spent the last 10 years of his life

Hayatının son 10 yılını

in two places only,

sadece iki yerde geçirmiştir:

the slums and the state prison,

varoşlar ve devlet hapishanesi.

where he spent the last two years

Son iki yıldır da buradadır,

before he ended up sitting on this rock there.

en sonunda o kayaya oturmadan önce.

And so this kid

Yani bu çocuk,

was probably abused,

muhtemelen kötü muameleye maruz kalmış,

abandoned, ignored, betrayed

yolu boyunca karşılaştığı hemen her yetişkin tarafından

by almost every adult along the way.

terk edilmiş, gözardı edilmiş, ihanete uğramıştır.

So, for such a kid,

Böyle bir çocuk için,

when an adult that he learns to respect stays close to him

saygı duymayı öğrendiği bir yetişkin onun yanında durduğunda,

and doesn't walk away from him

ona sırtını dönüp gitmediğinde

in any situation,

-- ne olursa olsun,

irrespective of how he behaves,

kendi ona nasıl davranırsa davransın --

it's a tremendous healing experience.

bu müthiş tedavi edici bir deneyimdir.

It's an act of unconditional acceptance,

Koşulsuz bir benimseme hareketidir,

something that he never had.

hayatında görmediği birşeydir.

I want to say a few words about vision.

Vizyon hakkında birkaç kelime söylemek istiyorum.

When I started this program four years ago,

Dört yıl önce bu programı başlattığımda,

I had this original plan

aklımdaki plan

of creating a team

mazlumlardan oluşan ve kazanmayı öğrenen

of winning underdogs.

bir takım yaratmaktı.

I had an image of Lance Armstrong

Lance Armstrong'un görüntüsü

in my mind.

aklımdaydı.

And it took me exactly two months

Ve tam olarak iki ay sonra

of complete frustration

tamamen hayal kırıklığı içinde

to realize that this vision

farkettim ki, bu vizyon

was misplaced,

hatalıydı.

and that there was another vision

Ve başka bir vizyon

supremely more important

çok daha fazla önemli

and more readily available.

ve daha mümkündü.

It all of a sudden dawned on me, in this project,

Birden bire farkettim ki, bu projede

that the purpose of these rides

gezilerimizin amacı

should actually be

gerçekte

to expose the kids

çocuklara

to one thing only: love.

bir tek şeyi vermekti: Sevgi.

Love to the country, to the uphill

Ülkeye karşı sevgi, rampaya karşı sevgi,

and the downhill,

yokuş aşağı sevgi,

to all the incredible creatures that surround us --

etrafımızdaki tüm inanılmaz yaratıklara,

the animals, the plants,

hayvanlara, bitkilere,

the insects --

böceklere

love and respect

sevgi ve saygı.

to other fellow members in your team,

Takımdaki diğer arkadaşlarına,

in your biking team,

bisiklet ekibindeki,

and most importantly,

ve en önemlisi,

love and respect to yourself,

kendine karşı sevgi ve saygı.

which is something

Bu onların

that they badly miss.

fena derecede özlem duydukları birşeydi.

Together with the kids,

Çocuklarla birlikte,

I also went through a remarkable transformation.

ben de kayda değer bir dönüşüm geçirdim.

Now, I come from a cutthroat world

Bilim ve teknolojiden oluşan

of science and high technology.

kıran kırana bir dünyada yaşıyorum.

I used to think that reason and logic

Akıl yürütme, mantık

and relentless drive

ve dur durak bilmeyen gayret

were the only ways to make things happen.

birşeyleri ortaya çıkarmanın tek yolu sanırdım.

And before I worked with the kids,

Ve çocuklarla birlikte çalışmadan önce,

anything that I did with them,

onlarla birlikte

or anything that I did with myself,

ya da kendi kendime yaptığım herşey

was supposed to be perfect,

bence mükemmel,

ideal, optimal,

ideal, optimal olmalıydı.

but after working with them for some time,

Ancak onlara bir süre çalıştıktan sonra,

I discovered the great virtues of empathy

yeni ve büyük erdemler keşfettim: empati,

and flexibility

esneklik

and being able to start with some vision,

ve bir hayalle başlayıp

and if the vision doesn't work, well nothing happened.

o hayal başarısız olduğunda, aslında birşey kaybetmediğin gerçeği.

All you have to do is play with it, change it a little bit,

Tek yapman gereken onunla oynamak, biraz değiştirmek

and come up with something that does help, that does work.

ve işe yarayan, başarılı olan başka bir tane yaratmak.

So right now, I feel more

Böylece şu anda

like these are my principles,

benim ilkelerim bunlar,

and if you don't like them,

ve eğer bunları beğenmezseniz,

I have others.

başkaları da var.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

(Applause)

(Alkış)

And one of these principles

Ve bu ilkelerden biri de

is focus.

odaklanma.

Before each ride

Her sürüşten önce

we sit together with the kids,

çocuklarla birlikte oturur

and we give them one word

ve onlara sürüş sırasında düşünmeleri için

to think about during the ride.

bir tek kelime veririz.

You have to focus their attention on something

Dikkatlerini birşey üzerine odaklamanız gerekir,

because so many things happen.

çünkü öyle çok şey olur ki.

So these are words like "teamwork"

Örneğin, "takım çalışması"

or "endurance"

ya da "dayanıklılık" gibi.

or even complicated concepts

Ya da karmaşık kavramlar,

like "resource allocation"

örneğin "kaynak kullanımı" gibi.

or "perspective," a word that they don't understand.

Ya da anlamadıkları kelimeler, mesela "perspektif".

You know, perspective

Bilirsiniz, perspektif

is one of these critically important

kritik derecede önemli

life-coping strategies

hayatla mücadele stratejilerinden biridir.

that mountain biking can really teach you.

Dağ bisikletçiliği bunu size gerçekten öğretebilir.

I tell kids

Çocuklara derim ki,

when they struggle through some uphill

bir rampada çaba harcarken

and feel like they cannot take it anymore,

eğer daha fazla gidemeyeceklerini hissederlerse,

it really helps to ignore the immediate obstacles

o anki engellerini bir an için yok saymak işe yarar.

and raise your head and look around

Başınızı bir an kaldırın ve etrafınıza bakın,

and see how the vista around you grows.

etrafınızdaki manzaranın nasıl da büyüdüğünü görün.

It literally propels you upwards.

Bu sizi kelimenin tam anlamıyla yokuş yukarı iter.

That's what perspective is all about.

Perspektif budur işte.

Or you can also look back in time

Ya da geçmişe bakabilir

and realize that you've already conquered

ve daha önce

steeper mountains before.

daha dik dağları fethetmiş olduğunuzu hatırlayabilirsiniz.

And that's how they develop self-esteem.

Kendilerine saygıları böyle böyle gelişir.

Now, let me give you an example of how it works.

Nasıl işe yaradığını bir örnekle anlatayım.

You stand with your bike at the beginning of February.

Şubat başında bisikletinizlesiniz.

It's very cold, and you're standing in one of these rainy days,

Hava çok soğuk ve yağmurlu,

and it's drizzling

çiseltili bir gün.

and cold and chilly,

Soğuk donduruyor.

and you're standing in, let's say, Yokneam.

Ve mesela, Yokneam'dasınız

And you look up at the sky through a hole in the clouds

Gökyüzüne, bulutlar arasında bir aralığa bakarsınız.

you see the monastery at the top of the Muhraka --

Ve Muhraka'nın tepesinde manastırı görürsünüz

that's where you're supposed to climb now --

-- şimdi tırmanmanız gereken yeri --

and you say, "There's no way that I could possibly get there."

ve dersiniz ki: "Oraya ulaşmamın imkânı yok!".

And yet, two hours later

Yine de, iki saat sonra

you find yourself standing on the roof of this monastery,

kendinizi manastırın çatısında bulursunuz

smeared with mud,

-- çamura batmış şekilde,

blood and sweat.

kan ter içinde.

And you look down at Yokneam;

Aşağıya, Yokneam'a bakarsınız

everything is so small and tiny.

ve herşey öyle küçük görünür ki.

And you say, "Hey, Alex. Look at this parking lot where we started.

Dersiniz ki, "Hey, Alex. Yola çıktığımız otoparka bak."

It's that big.

"Şu kadarcık."

I can't believe that I did it."

"Bunu yaptığıma inanamıyorum!"

And that's the point

Olay da bu zaten,

when you start loving yourself.

kendini sevmeye başlaman.

And so we talked about

Onlara öğrettiğimiz

these special words that we teach them.

bu özel kelimeler hakkında konuştuk.

And at the end of each ride, we sit together

Ve her sürüşten sonra birlikte oturup,

and share moments

o gün o kelimelerin ortaya çıkıp

in which those special words of the day

bir değişim yarattığı

popped up and made a difference,

anlarımızı paylaşırız.

and these discussions

Ve bu tartışmalar

can be extremely inspiring.

son derece ilham verici olabilir.

In one of them, one of the kids once said,

Bunlardan birinde, bir çocuk dedi ki,

"When we were riding on this ridge

"Bu sırtın üzerinde bisiklete binerken

overlooking the Dead Sea --

ve Ölü Deniz'e tepeden bakarken

and he's talking about this spot here --

-- şu noktadan bahsediyor --

"I was reminded

aklıma

of the day when I left my village in Ethiopia

Etiyopya'daki köyümü

and went away together with my brother.

kardeşimle birlikte terkettiğim gün geldi.

We walked 120 kilometers

120 km yürüdük

until we reached Sudan.

ve Sudan'a ulaştık.

This was the first place where we got some water and supplies."

Orası biraz su ve erzak edinebildiğimiz ilk yerdi."

And he goes on saying, and everyone looks at him like a hero,

Anlatmaya devam etti, ve herkes onu bir kahraman olarak gördü

probably for the first time in his life.

-- muhtemelen hayatında ilk kez.

And he says -- because I also have volunteers riding with me,

Ve dedi ki (orada bizimle bisiklete binen başka gönüllüler de vardı,

adults, who are sitting there

orada oturmuş

listening to him --

onu dinleyen yetişkinler)

and he says, "And this was just the beginning

Dedi ki, "Ve bu sadece başlangıcıydı

of our ordeal

çilemizin,

until we ended up in Israel.

İsrail'e ulaşana kadar.

And only now," he says,

Ve ancak şimdi,

"I'm beginning to understand where I am,

nerede olduğumu anlamaya başlıyorum,

and I actually like it."

ve aslında burayı seviyorum."

Now I remember, when he said it,

Bunu söylediği zaman,

I felt goosebumps on my body,

tüylerim diken diken oldu,

because he said it overlooking the Moab Mountains here in the background.

çünkü arkasında Moab Dağları'na tepeden bakarak konuşmuştu.

That's where Joshua descended

Burası Yuşa'nın indiği,

and crossed the Jordan

Ürdün nehrini geçtiği,

and led the people of Israel into the land of Canaan

ve İsrailoğulları'nı Kenan Ülkesi'ne götürdüğü,

3,000 years ago

bundan 3,000 sene önce

in this final leg

Afrika'dan başlayan yolculuğun

of the journey from Africa.

son etabıydı.

And so, perspective

Kısacası perspektif,

and context and history

bağlam ve tarih

play key roles

çocuklarla çıktığım gezileri

in the way I plan my rides

planlarken

with the kids.

anahtar bir rol oynuyor.

We visit Kibbutzim

Soykırımdan kurtulanlar tarafından kurulmuş

that were established by Holocaust survivors.

Kibbutz'ları ziyaret ediyoruz.

We explore ruins

Filistin köylerinin

of Palestinian villages,

harabelerini keşfe gidiyoruz

and we discuss how they became ruins.

ve neden harabeye dönüştüklerini tartışıyoruz.

And we go through numerous remnants

Çok sayıda kalıntıya gidiyoruz,

of Jewish settlements, Nabatic settlements,

Yahudi yerleşimleri, Nabat yerleşimleri,

Canaanite settlements --

Kenan yerleşimleri

three-, four, five-thousand years old.

-- 3000, 4000, 5000 yıllık yerleşimler.

And through this tapestry,

Ve bu dokuma sayesinde,

which is the history of this country,

bu ülkenin tarihiyle,

the kids acquire

çocuklar

what is probably the most important

belki de en önemli

value in education,

eğitim değerini alıyorlar.

and that is the understanding that life is complex,

Bu da hayatın karmaşık olduğu,

and there's no black and white.

siyah - beyaz olmadığıdır.

And by appreciating complexity,

Karmaşıklığa saygı duyarak,

they become more tolerant,

daha hoşgörülü oluyorlar.

and tolerance leads to hope.

Ve hoşgörü, umudu doğuruyor.

I ride with these kids once a week,

Bu çocuklarla haftada bir kez bisiklete biniyorum,

every Tuesday.

her Salı.

Here's a picture I took last Tuesday -- less than a week ago --

Bu, geçen Salı çektiğim bir fotoğraf -- bir hafta bile olmadı --

and I ride with them tomorrow also.

ve yarın da bineceğiz.

In every one of these rides

Bu sürüşlerin her birinde,

I always end up standing in one of these incredible locations,

kendimi bu inanılmaz yerlerden birinde,

taking in this incredible landscape around me,

etrafımdaki inanılmaz manzarayı sindirirken buluyorum.

and I feel blessed and fortunate

Ve kendimi kutsanmış ve talihli buluyorum,

that I'm alive,

hayatta olduğum için.

and that I sense every fiber

Ve ağrıyan vücudumdaki

in my aching body.

her bir lifimi hissettiğim için.

And I feel blessed and fortunate

Kendimi kutsanmış ve talihli buluyorum,

that 15 years ago

15 yıl önce

I had the courage to resign

cesaret gösterip

my tenured position at NYU

New York Üniversitesi'ndeki kalıcı pozisyonumdan istifa ederek

and return to my home country

anayurduma döndüğüm için.

where I can do these incredible rides

Bu inanılmaz gezileri

with this group of troubled kids

bu sorunlu çocuklar grubuyla yapabildiğim için

coming from Ethiopia

-- Etiyopya'dan

and Morocco and Russia.

Fas'tan ve Rusya'dan gelen çocuklar.

And I feel blessed and fortunate

Kendimi kutsanmış ve talihli buluyorum,

that every week, every Tuesday --

her hafta, her Salı,

and actually every Friday also --

ve aslında her Cuma da,

I can once again celebrate

bir kez daha

in the marrow of my bones

iliklerime kadar

the very essence of living in Israel on the edge.

İsrail'de sınırda yaşamanın özünü kutlayabildiğim için.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)