Paul Bennett: Design is in the details

Paul Bennet tasarımı ayrıntılarda keşfediyor.

Çeviri: Isil Arican Gözden geçirme: Sancak Gülgen

Hello. Actually, that's "hello" in Bauer Bodoni

Merhaba. Aslında bu Bauer Bodoni fontunda bir "merhaba".

for the typographically hysterical amongst us.

Bunu aramızdaki tipografiye kafayı takmış olanlar için söylüyorum.

One of the threads that seems to have come through

Son zamanlarda ortalıkta dolanan yüksek sesli ve

loud and clear in the last couple of days

ve net konulardan biri de

is this need to reconcile what the Big wants --

kodamanların istedikleri ile ufaklıkların

the "Big" being the organization, the system, the country --

istediklerini birbiri ile uyumlu hale getirmek.

and what the "Small" wants -- the individual, the person.

"Kodaman"dan kastım sistem, ülke. Ufaklık ise -birey-.

And how do you bring those two things together?

Bu ikisini nasıl bir araya getirebilirsiniz?

Charlie Ledbetter, yesterday, I thought, talked very articulately

Dün, Charlie Ledbetter sanırım, tüketicileri, insanları

about this need to bring consumers, to bring people

üretim süreci içine çekmenin gerekliliğinden

into the process of creating things.

çok açık bir şekilde bahsetti.

And that's what I want to talk about today.

Benim de bugün anlatmak istediğim konu bu.

So, bringing together the Small to help facilitate and create the Big,

Ufaklıkları bir araya getirip Kodaman yaratabilmelerini sağlamak

I think, is something that we believe in -- something I believe in,

Sanırım, inandığımız şeylerden biri - ya da benim inandığım,

and something that we kind of bring to life

Ideo'da yaptıklarımız aracılığı ile

through what we do at Ideo.

ortaya koyduğumuz şeyler.

I call this first chapter -- for the Brits in the room --

Ben bu ilk bölüme -- odadaki İngilizleri de düşünerek --

the "Blinding Glimpse of the Bleeding Obvious."

Göz Önündeki Bariz Şeye Karşı Bakar Kör olmak. diyorum.

Often, the good ideas are so staring-at-you-right-in-the-face

Genelde iyi fikirler gözünüzün önünde başlar ama

that you kind of miss them. And I think, a lot of times,

onları bir şekilde görmezden gelirsiniz. Sanırım, çoğu zaman

what we do is just, sort of, hold the mirror up to our clients, and sort of go,

bizim yaptığımız tek şey, müşterilere bir nevi ayna tutmak ve:

"Duh! You know, look what's really going on."

"Aaa! Bakın, gerçekte ne oluyor." demek.

And rather than talk about it in the theory,

Bunu size teorik olarak anlatmaktansa

I think I'm just going to show you an example.

sanırım bir örnek ile göstereceğim.

We were asked by a large healthcare system in Minnesota

Minnesota'daki biyik bir sağlık sistemi bizden onlara gelen

to describe to them what their patient experience was.

hastaların yaşadığı deneyimi betimlememizi istedi.

And I think they were expecting --

Sanırım farklı birşey bekliyorlardı --

they'd worked with lots of consultants before --

daha önce çok danışmanlık hizmeti almışlar --

I think they were expecting some kind of hideous org chart

Sanırım kocaman bir organizasyon şeması bekliyorlardı

with thousands of bubbles and systemic this, that and the other,

üzerinde bir sürü baloncuklar, oklar, açıklamalar olan bir

and all kinds of mappy stuff.

harita benzeri birşey.

Or even worse, some kind of ghastly death-by-Powerpoint thing

Ya da daha da fenası baygın bir Power Point sunumu falan.

with WowCharts and all kinds of, you know, God knows, whatever.

Wow Chartlarla süslenmiş, ıvır zıvırla dolu bir şey, bilirsiniz.

The first thing we actually shared with them was this.

Bizim ise onlarla aylaştığımız ilk şey şuydu.

I'll play this until your eyeballs completely dissolve.

Gözküreleriniz eriyene kadar bunu göstereceğim.

This is 59 seconds into the film.

Bu filmin ilk 59 saniyesi.

This is a minute 59.

Bu 1 dakika 59 saniye

3:19.

burası 3:19.

I think something happens. I think a head may appear in a second.

Burada birşeyler oluyor, birazdan bir kafa belirecek.

5:10.

5:10

5:58.

5:58

6:20.

6:20

We showed them the whole cut,

Onlara bu filmin tamamını gösterdik,

and they were all completely, what is this?

tabi anlayamadılar, bu nedir böyle dediler.

And the point is when you lie in a hospital bed all day,

Olay şu ki, eğer bütün gün bir hastane yatağında yatarsanız

all you do is look at the roof, and it's a really shitty experience.

tek yapacağınız şey tavanı seyretmektir ki, epey berbat bir deneyim bence.

And just putting yourself in the position of the patient --

Kendinizi o hastanın yerine koyun bir.

this is Christian, who works with us at Ideo.

Bu Christian, Ideo'da bizimle birlikte çalışıyor.

He just lay in the hospital bed,

Bir hastane yatağında öylece yattı

and, kind of, stared at the polystyrene ceiling tiles

ve epey uzun bir zaman boyunca tavanı

for a really long time.

seyretti.

That's what it's like to be a patient in the hospital.

İşte, hastanede hasta olmak böyle bir şey.

And they were sort, you know, blinding glimpse of bleeding obvious.

Bunlar da aslında son derece bariz olan şeyi görmemize yarayan ufak tefek detaylar.

Oh, my goodness. So, looking at the situation

Aman Tanrım. İşte bu duruma bakarak

from the point of view of the person out --

yani alışılmış şekilde organizayonun içinden

as opposed to the traditional position of the organization in --

bir kişi yerine konuya organizayonun dışından bir kişinin

was, for these guys, quite a revelation.

bakış açısıyla bakmak bu insanlar için bir devrim oldu.

And so, that was a really catalytic thing for them.

Onları gerçekten de harekete geçiren şey bu oldu.

So they snapped into action.

Birden harekete geçtiler.

They said, OK, it's not about systemic change.

Tamam, dediler. Konu sistemsel değişiklikler değil.

It's not about huge, ridiculous things that we need to do.

Detaylı ve köklü değişiklikler yapmak değil,

It's about tiny things that can make a huge amount of difference.

olay ciddi anlamda fark yaratacak ufak değişikllerde.

So we started with them prototyping some really little things

Biz de gerçekten müthiş bir miktarda etkisi olacak

that we could do to have a huge amount of impact.

ufak değişiklikler üretmeye başladık.

The first thing we did was we took a little bicycle mirror

Yaptığımız ilk şey bir bisiklet aynası almak ve

and we Band-Aided it here, onto a gurney, a hospital trolley,

Hastane sedyesinde bant ile tutturmaktı,

so that when you were wheeled around by a nurse or by a doctor,

böylece eğer bir hemşire veya doktor tarafından sedye ile taşınırken

you could actually have a conversation with them.

onlarla konuşmanız mümkün olur.

You could, kind of, see them in your rear-view mirror,

yani, onları bir nevi yan aynanızda görebilirsiniz,

so it created a tiny human interaction.

bu şekilde ufak da olsa bir insan etkileşimi yarattık.

Very small example of something that they could do.

Yapılabileceklerin çok ufak bir örneği bu.

Interestingly, the nurses themselves, sort of, snapped into action --

İlginç olan çu ki, hemşirleri kendileri birden harekete geçtiler --

said, OK, we embrace this. What can we do?

dediler ki: Tamam, biz de varız. ne yapmak lazım?

The first thing they do is they decorated the ceiling.

Yaptıkları ilk iş tavanı dekore etmekti.

Which I thought was really -- I showed this to my mother recently.

Bunları anneme gösterdim

I think my mother now thinks that I'm some sort of interior decorator.

şimdi o benim bir nevi iç dekorasyon mimarı olduğumu sanıyor.

It's what I do for a living, sort of Laurence Llewelyn-Bowen.

Para kazanmak için yaptığım bu, bie nevi Laurence Llewelyn-Bowen.

Not particularly the world's best design solution

Dünyadaki en şahane tasarım olmayabilir,

for those of us who are real, sort of, hard-core designers,

özellikle de aramızdaki gerçek, su katılmamış tasarımcılar için.

but nonetheless, a fabulous empathic solution for people.

Ama gene de, insanlar için inanılmaz empatik muhteşem bir çözüm.

Things that they started doing themselves --

Bir sürü şeyi kendi kendilerine yapmaya başladılar --

like changing the floor going into the patient's room

hastanın odasına girişteki döşemeleri değiştirdiler

so that it signified, "This is my room. This is my personal space" --

böylece hasta şunu düşünebiliyor, "Burası benim odam, bana ait bir alan "--

was a really interesting sort of design solution to the problem.

var olan bir sorunu çözebilen ilginç bir tasarım çözümü.

So you went from public space to private space.

Kamu alanından şahsi alanınıza girdiğinizi anlıyorsunuz.

And another idea, again, that came from one of the nurses -- which I love --

Bir başka fikir, gene bir hemşireden geldi -- ki ben buna bayıldım--

was they took traditional, sort of, corporate white boards,

bildiğiniz şirketlerde kullanılan beyaz yazı tahtalarını aldılar,

then they put them on one wall of the patient's room,

hasta odalarındaki duvarlardan birine monte ettiler,

and they put this sticker there.

üzerine de bu etiketi yapıştırdılar.

So that what you could actually do was go into the room

Böylece, odaya girerek o odada hasta yatan kişiye hitaben

and write messages to the person who was sick in that room,

bir mesaj yazmanız mümkün.

which was lovely.

Harika bence.

So, tiny, tiny, tiny solutions that made a huge amount of impact.

Yani ufak, ufacık çözümler çok büyük etkiler yapabiliyorlar.

I thought that was a really, really nice example.

Ben, bunun gerçekten de çok iyi bir örnek olduğunu düşünüyorum.

So this is not particularly a new idea,

Bu, etrafınızdaki olası imkanların farkına varmak ve

kind of, seeing opportunities in things that are around you

onları yakalayıp birer çözüme dönüştürmek

and snapping and turning them into a solution.

çok da yeni bir kavram değil.

It's a history of invention based around this.

Bu fikrin etrafına kurulmuş bir icatlar tarihçesi mevcut.

I'm going to read this because I want to get these names right.

Bunu size okumak istiyorum, çünkü isimleri yanlış söylemek istemem.

Joan Ganz Cooney saw her daughter -- came down on a Saturday morning,

Joan Ganz Cooney, bir gün alt kata indi-- bir Cumartesi sabahı,

saw her daughter watching the test card,

ve kızını televizyonun açılış sinyaline bakarken durdu,

waiting for programs to come on one morning

televizyon programlarının başlamasını bekliyordu

and from that came Sesame Street.

böylece Susam Sokağı ortaya çıktı.

Malcolm McLean was moving from one country to another

Malcolm McLean, bir ülkeden diğerine taşınıyordu

and was wondering why it took these guys so long

ve çalışanların kutuları bir gemiye neden bu kadar

to get the boxes onto the ship.

geç yüklediklerini düşünüyordu.

And he invented the shipping container.

Böylece konteyner'ı icat etti.

George de Mestral -- this is not bugs all over a Birkenstock --

George de Mestrall -- bunlar bir sandalaetın üzerini sarmış böcekler değil--

was walking his dog in a field and got covered in burrs,

köpeğini tarlada gezdiriyordu ve bu şeylerle

sort of little prickly things, and from that came Velcro.

bir nevi dikenli toplarla kaplandığını gördü, böylece velcro (cırt cırt bant) doğdu.

And finally, for the Brits, Percy Shaw -- this is a big British invention --

Ve son olarak, İngilizlere gelelim-- Percy Shaw-- bu müthiş bir İngiliz buluşu--

saw the cat's eyes at the side of the road,

bir akşam evine doğru arabayla giderken

when he was driving home one night and from that came the Catseye.

yol kenarındaki kedilerin gözlerini gördü, ve böylece kedi gözü doğdu.

So there's a whole series of just using your eyes,

Buna benzer bir sürü şey var, sadece gözlerinizi kullanarak

seeing things for the first time, seeing things afresh

baktığınız şeyleri ilk defa görüyormuşcasına bakmak

and using them as an opportunity to create new possibilities.

ve bunu yeni şeyler ortaya çıkarmak için kullanmak mümkün.

Second one, without sounding overly Zen,

Bir ikincisi , ki çok Zen havasına girmeden anlatacağım bunu.

and this is a quote from the Buddha:

Bu Budha'dan bir alıntı:

"Finding yourself in the margins, looking to the edges of things,

"Birşeylerin kenarına bakmak, kendinizi bu kenar sınırlarda bulmak

is often a really interesting place to start."

genelde çok ilginç bir başlangıçtır."

Blinkered vision tends to produce, I think, blinkered solutions.

Kısıtlı bir vizyon, bence kısıtlı çözümler üretir.

So, looking wide, using your peripheral vision,

Bu nedenle, geniş bakış açısı ile birşeylere bakmak

is a really interesting place to look for opportunity.

gerçekten de fırsatları aramak için ilginç bir başlangıçtır.

Again, another medical example here.

Size bir başka tıbbi örnek.

We were asked by a device producer --

Bir cihaz üreticisi bize sordu --

we did the Palm Pilot and the Treo.

bu arada Palm Pilot ve Treo'yu biz tasarladık.

We did a lot of sexy tech at Ideo --

Ideo'da epey çekici teknolojiler üretiyoruz. --

they'd seen this and they wanted a sexy piece of technology

onlar bunu görmüşler ve tıbbi alanında kullanılacak çekici görünen

for medical diagnostics.

bir teknolojik cihaz istediler.

This was a device that a nurse uses

Bu cihaz, hemşirelerin hastanede

when they're doing a spinal procedure in hospital.

omurilike yaptıkları bir girişim sırasında kullandıkları bir cihaz.

They'll ask the nurses to input data.

Hemşirelerden bu cihazı kullanarak veri girmelerini istiyorlar.

And they had this vision of the nurse, kind of, clicking away

Onların gözü önünde bu aluminyum cihazı klikleyen

on this aluminum device

bir hemşire görüntüzü vardı,

and it all being incredibly, sort of, gadget-lustish.

tabi bu görüntü acaip tekno-fetiş bir görüntü.

When we actually went and watched this procedure taking place --

Hastaneye gidip te bu girişimi kendi gözlerimizle izlediğimizde --

and I'll explain this in a second --

ki biraz sonra açıklayacağım--

it became very obvious that there was a human dimension to this

bu süreçte gerçekten de farkına varmadıkları bir insan faktörü

that they really weren't recognizing.

olduğu apacık ortaya çıktı.

When you're having a four-inch needle inserted into your spine --

Omuriliğinize 6 cm uzunluğunda bir iğne sokulduğunda --

which was the procedure that this device's data was about;

ki bu cihaza girilecek veri bu işlemle ilgili--

it was for pain management -- you're shit scared; you're freaking out.

bir ağrı kontrol cihazı. Korku içinde olursunuz -- ödünüz patlar.

And so the first thing that pretty much every nurse did,

Bu nedenle hemşirelerin hemen hepsinin ilk yaptıkları şey,

was hold the patient's hand to comfort them. Human gesture --

hastayı sakinleştirmek için onun elini tutmak. İnsani bir hareket--

which made the fabulous two-handed data input completely impossible.

iki eli kullanarak veri girişi yapmayı da imkansız kılıyor.

So, the thing that we designed, much less sexy

Böylece, bizim tasarladığımız cihaz, daha az çekici

but much more human and practical, was this.

Ama çok daha insani ve pratik. İşte bu.

So, it's not a Palm Pilot by any stretch of the imagination,

hayal gücünüzü ne kadar zorlasınız da tam olarak bir Palm Pilot değil

but it has a thumb-scroll so you can do everything with one hand.

ama baş parmak ile döndürülen bir kontrolü var, her şey tek elle yapılabiliyor.

So, again, going back to this -- the idea that a tiny human gesture

Buna tekrar dönecek olursak -- bu ürünün tasarımının arkasında

dictated the design of this product.

farkına vardığımız insani bir hareket yatıyor.

And I think that's really, really important.

bence bu gerçekten de çok ama çok önemli.

So, again, this idea of workarounds.

Tekrar, bu tip alternatif çözümler.

We use this phrase "workarounds" a lot,

Bu alternatif çözümleri çok kullanıyoruz.

sort of, looking around us. I was actually looking around the TED

bir nevi etrafımıza bakınmak gibi. TED'de iken de

and just watching all of these kind of things happen

etrafıma bakınıyordum ve etrafımdaki

while I've been here.

olan biteni izliyordum.

This idea of the way that people cobble together solutions in our life --

Insanlarin bir araya gelerek yaşantımızdaki çüzümleri oluşturması--

and the things we kind of do in our environment

ve bir nevi aslında bilinçsiz olarak çevremizde

that are somewhat subconscious but have huge potential --

yaptığımız şeylerin müthiş bir potansiyeli var. --

is something that we look at a lot.

bu, sık sık baktığımız bir konu.

We wrote a book recently, I think you might have received it,

Yakın zamanda bir kitap yazdık, belki de sizde de vardır

called "Thoughtless Acts?"

adı "Düşünmeden Yapılanları?"

It's been all about these kind of thoughtless things that people do,

insanların düşünmeden yaptıkları ama müthiş bir sonuca varabilecek

which have huge intention and huge opportunity.

fırsatları anlatıyor.

Why do we all follow the line in the street?

Neden sokaktaki çizgileri takip ediyoruz?

This is a picture in a Japanese subway.

Bu Japonya metrosundan bir resim.

People consciously follow things even though, why, we don't know.

İnsanlar bilinçsizce bazı şeyleri izliyorlar, nedenini bilmiyoruz.

Why do we line up the square milk carton with the square fence?

Kare şekilli süt kutusunu neden parmaklıkla aynı hizaya getiriyoruz?

Because we kind of have to -- we're just compelled to.

Çünkü yapmak zorunayız -- yapmadan duramayız.

We don't know why, but we do.

Nedenini bilmiyoruz, ama yapıyoruz.

Why do we wrap the teabag string around the cup handle?

Çay poşetinin ipini neden fincanın kulbuna doluyoruz?

Again, we're sort of using the world around us

Tekrar ediyorum, biz bir yerde çevremizdeki dünyayı

to create our own design solutions.

kendi tasarım çözümlerimiz için kullanıyoruz.

And we're always saying to our clients: "You should look at this stuff.

Müşterilerimize her zaman şunu söyleriz: " Çevrenize bakmalısınız.

This stuff is really important. This stuff is really vital."

Bu gerçekten de çok önemli. Hayati öneme sahip."

This is people designing their own experiences.

Bu insanların kendi deneyimlerinden yola çıkarak tasarım yapması.

You can draw from this.

Siz de bundan birşeyler çıkarabilirsiniz.

We sort of assume that because there's a pole in the street,

Eğer sokağın ortasında bir direk varsa, onu kullanmamız normaldir

that it's okay to use it, so we park our shopping cart there.

biz de alışveriş arabamızı oraya bırakırız.

It's there for our use, on some level.

Bir nevi, bizim kullanmamız için oradadır.

So, again, we sort of co-opt our environment

yani, çevremizi bu değişik şeyleri yapmak için

to do all these different things.

düzenleriz.

We co-opt other experiences --

Diğer deneyimleri de öyle--

we take one item and transfer it to another.

bir nesen alır ve onu diğerine aktarırız.

And this is my favorite one. My mother used to say to me,

Bu benim en sevdiğim örnek. Annem derdi ki,

"Just because your sister jumps in the lake doesn't mean you have to."

"Kardeşin kendisini göle atsa , aynısını senin de yapmam gerekmez."

But, of course, we all do. We all follow each other every day.

Ama hepimiz o göle atlarız. Hergün birbirimizi izliyoruz.

So somebody assumes

Herkes, eğer daha önce

that because somebody else has done something,

birisi birşey yaptıysa, kendilerinin de aynı şeyi

that's permission for them to do the same thing.

yapabileceğini var sayıyor.

And there's almost this sort of semaphore around us all the time.

Etrafımızda her zaman buna benzer bir işaretleşme mevcut.

I mean, shopping bag equals "parking meter out of order."

Yani, plastik poşet "parkmetre çalışmıyor." anlamına geliyor.

And we all, kind of, know how to read these signals now.

Ve hepimiz, bir iekilde bu işaretleri anlamlandırmayı biliyoruz.

We all talk to one another in this highly visual way

Birbirimizle çok görsel bir şekilde konuşuyoruz,

without realizing what we're doing.

ne yaptığımızı çok da fark etmeden.

Third section is this idea of not knowing,

Bu fikrin üçüncü bileşeni ise bilmemek,

of consciously putting yourself backwards.

bilinçli olarak kendinizi geriye itmek.

I talk about unthinking situations all the time.

Her zaman düşünmediğimiz durumlardan bahsediyorum.

Sort of having beginner's mind, scraping your mind clean

Yani herşeye yeni başlayan birisi gibi, beyninizi bomboş tutup

and looking at things afresh.

herşeye ilk defa görürmüş gibi bakmak.

A friend of mine was a designer at IKEA,

Bir arkadaşım IKEA'da tasarımcı.

and he was asked by his boss

patronu ondan çocukların kullanabileceği bir

to help design a storage system for children.

dolap sistemi tasarlamasını istemişti.

This is the Billy bookcase -- it's IKEA's biggest selling product.

Bu Billy kitap rafı -- IKEA'nın en çok satan ürünü.

Hammer it together. Hammer it together with a shoe, if you're me,

Çekiçleyin, ya da benim yaptığım gibi ayakkabı ile vurun üstüne,

because they're impossible to assemble.

çünkü kurması gerçekten imkansız.

But big selling bookcase. How do we replicate this for children?

Ama çok satan bir kitaplık. Bunu çocuklara nasıl uyarlayacağız?

The reality is when you actually watch children,

Gerçek şu ki, eğer çocukları izlerseniz,

children don't think about things like storage in linear terms.

onların birşeyleri depolama olayını çizgisel olarak düşünmediklerini görürsünüz.

Children assume permission in a very different way.

Çocuklar bir şeylere ulaşma konusunu çok farklı şekillerde düşünürler.

Children live on things. They live under things.

Onlar nesnelerin üzerine yaşar, neselerin altında yaşar

They live around things,

hatta nesnelerin çevresinde yaşarlar.

and so their spatial awareness relationship,

bu nedenle nesneler ile aralarındaki mekansal ilişki nedeniyle,

and their thinking around storage is totally different.

depolama konusuna bakış açıları tamamen farklıdır.

So the first thing you have to do -- this is Graham, the designer --

Bu nedenle ilk yapmanız gereken -- bu arada bu Graham, tasarımcı--

is, sort of, put yourself in their shoes. And so, here he is

bir nevi kendinizi onların yerine kıymaktır. İşte burada.

sitting under the table.

masanın altında oturuyor.

So, what came out of this?

Bundan ne sonuç mu çıktı?

This is the storage system that he designed.

Tasarladığı depolama sistemi bu.

So what is this? I hear you all ask. No, I don't.

Bu da nedir? dediğinizi duyar gibiyim. Yok, duymuyorum.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

It's this, and I think this is a particularly lovely solution.

Bu işte, ki bence çok da harika bir çözüm.

So, you know, it's a totally different way of looking at the situation.

Yani, biliyorsunuz ya, olaya bambaşka bir bakış şekli.

It's a completely empathic solution --

Tamamen empatik bir çözüm --

apart from the fact that teddy's probably not loving it.

ayıcıklar hariç tabi, onlar bundan çok hoşlanmıyor olmalılar.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But a really nice way of re-framing the ordinary,

Ama alışılmışı yeniden tasarlayıp sunmanın

and I think that's one of the things.

en güzel örneklerinden biri.

And putting yourself in the position of the person,

AYnı zamanda, kendinizi o insanın yerine de koymak

and I think that's one of the threads that I've heard again

sanırım bu konferansta sıklıkla duyduğum noktalardan

from this conference is how do we put ourselves

biri bu, kendimizi bir başkasının yerine koyup

in other peoples' shoes and really feel what they feel?

ne hissettiklerini nasıl anlayabiliriz?

And then use that information to fuel solutions?

Daha sonra bu bilgiyi çözümler üretmekte nasıl kullanabiliriz?

And I think that's what this is very much about.

Bence bunların esası bu.

Last section: green armband. We've all got them.

Son bölüm: yeşil bilezikler. Hepimizde bunlardan var,

It's about this really.

bununla ilgili.

I mean, it's about picking battles big enough to matter

Bu kendinize anlamlı sonuçlar doğracak kadar büyük, ama

but small enough to win.

üstesinden gelinecek kadar da küçük bir mücadele bulmak.

Again, that's one of the themes

Tekrar edeyim, bu konu, bu konferansta

that I think has come through loud and clear in this conference

sıklıkla ve açık ir şekilde gündeme gelen en önemli husus.

is: Where do we start? How do we start? What do we do to start?

Nereden başlayabiliriz? Nasıl başlarız? Başlamak için ne yapalım?

So, again, we were asked to design a water pump

Bakın, Kenya'daki ApproTEC isimli bir şirket için

for a company called ApproTEC, in Kenya.

bir su pompası tasarlamamız istendi.

They're now called KickStart.

Şimdi bunlara KickStart deniyor.

And, again, as designers,

Her zamanki gibi, tasarımcılar olarak

we wanted to make this thing incredibly beautiful

bu pompayı inanılmaz derecede güzel tasarlamak

and spend a lot of time thinking of the form.

istedik ve buna çok vakit harcadık.

And that was completely irrelevant.

Ama tabi bu çok anlamsızdı.

When you put yourself in the position of these people,

Kendinizi bu insanların yerine koyduğunuzda,

things like the fact that this has to be able to fold up

bu pompanın katlanabilir olması, katlandığında

and fit on a bicycle, become much more relevant

bisikletle taşınabilmesi şekline göre çok ama çok daha

than the form of it. The way it's produced,

fazla önemliydi. Üretiminde

it has to be produced with indigenous manufacturing methods

yerel üretim teknoljisi ve yerel malzemeler

and indigenous materials.

kullanılabilmeliydi.

So it had to be looked at completely from the point of view of the user.

Bu nedenle tamamen son kullanıcının bakış açısıyla bakmamız gerekti.

We had to completely transfer ourselves over to their world.

Kendi dünyamızı onların dünyasına dönüştürdük.

So what seems like a very clunky product

İlk bakışta inanılmaz hantal görünen bu ürün

is, in fact, incredibly useful.

aslında inanılmaz derecede kullanışlı.

It's powered a bit like a Stairmaster -- you pump up and down on it.

Step aleti gibi çalışıyor -- üzerine çıkıp pedallara basıyorsunuz.

Children can use it. Adults can use it. Everybody uses it.

Çocuklar bunu kullanabiliyor. Yetişkinler de. Herkes kullanabiliyor.

It's turning these guys -- again, one of the themes --

Bu insanları -- tekrar aynı temaya geliyoruz--

it's turning them into entrepreneurs.

bu insanları birer girişimciye dönüştürebiliyor.

These guys are using this very successfully.

Buradakiler bunu çok başarılı kullandılar.

And for us, it's been great

Bizim için de harika oldu.

because it's won loads of design awards.

Bir sürü tasarım ödülü kazandırdı bize.

So we actually managed to reconcile the needs of the design company,

Kısacası, tasarım şirketinin ihtiyaçları ile bireylerin

the needs of the individuals in the company,

ihtiyaçlarını birleştirmeyi başardık ve

to feel good about a product we were actually designing,

tasarladığımız ürün bizim kendimizi çok iyi hissederken

and the needs of the individuals we were designing it for.

kullananların da ihtiyaçlarını giderebilmesini sağladı.

There it is, pumping water from 30 feet.

Bakın, burada 10 metre derinden su pompalıyor.

So as a final gesture we handed out these bracelets

Bu nedenle son olarak hepinize bu bileziklerden

to all of you this morning.

birer tane vermek istiyorum.

We've made a donation on everybody's behalf here

Buradaki herkes adına bu pompayı yapan firmaya

to kick start, no pun intended, their next project.

KickStart firmasına bağış yaptık.

Because, again, I think, sort of, putting our money where our mouth is, here.

Çünkü bence bu, inandığınız bir şeye destek olmak zamanı.

We feel that this is an important gesture.

Biz bunun önemli bir şey olduğu görüşündeyiz.

So we've handed out bracelets. Small is the new big.

Bu nedenle size bu bileziklerden biriyorum. Artık ufak şeyler büyük şeyler.

I hope you'll all wear them.

Umarım onları takarsınız.

So that's it. Thank you.

İşte bu kadar. Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)