Jacqueline Novogratz: A third way to think about aid

Translator: Sarinee Achavanuntakul Reviewer: Bank Light

Clearly, we're living in a moment of crisis.

แน่นอนว่าเรากำลังใช้ชีวิตในห้วงวิกฤต

Arguably the financial markets have failed us

กล่าวได้ว่าตลาดการเงินได้ล้มเหลว

and the aid system is failing us,

และระบบเงินช่วยเหลือก็ล้มเหลว

and yet I stand firmly with the optimists

แต่ฉันก็ปักหลักข้างผู้มองโลกในแง่ดี

who believe that there has probably never been a more exciting moment to be alive.

ที่เชื่อว่าไม่มีชั่วขณะอื่นใดแล้วที่เราใช้ชีวิตได้อย่างตื่นเต้น

Because of some of technologies we've been talking about.

เท่ากับวันนี้ เนื่องจากเทคโนโลยีที่เราหยิบมาคุยกัน

Because of the resources, the skills,

เนื่องจากทรัพยากร ทักษะ

and certainly the surge of talent we're seeing all around the world,

และเนื่องจากพรสวรรค์ที่พุ่งขึ้นจากทั่วโลก

with the mindset to create change.

ด้วยทัศนคติที่จะสร้างการเปลี่ยนแปลง

And we've got a president who sees himself as a global citizen,

และเราก็มีประธานาธิบดีที่มองตัวเองว่าเป็นพลเมืองโลก

who recognizes that no longer is there a single superpower,

ที่ตระหนักว่าโลกไม่มีอภิมหาอำนาจเพียงแห่งเดียวอีกแล้ว

but that we've got to engage in a different way with the world.

เราต้องเปลี่ยนแปลงวิธีที่เรามีส่วนร่วมในโลก

And by definition, every one of you who is in this room

และโดยนิยาม พวกคุณทุกคนในห้องนี้

must consider yourself a global soul,

จะต้องมองว่าคุณเป็นวิญญาณโลก

a global citizen.

เป็นพลเมืองโลก

You work on the front lines. And you've seen the best and the worst

คุณทำงานอยู่ในแนวหน้า คุณได้เห็นสิ่งที่ดีที่สุดและแย่ที่สุด

that human beings can do for one another and to one another.

ที่มนุษย์จะทำให้กับกันและกันและต่อกันและกัน

And no matter what country you live or work in,

ไม่ว่าคุณจะใช้ชีวิตหรือทำงานในประเทศไหนก็ตาม

you've also seen the extraordinary things that individuals are capable of,

คุณก็ได้เห็นสิ่งมหัศจรรย์ที่ปัจเจกชนทำได้

even in their most ordinariness.

แม้แต่ในภาวะที่พวกเขาดูธรรมดาที่สุด

Today there is a raging debate

วันนี้เรามีวิวาทะที่ร้อนแรง

as to how best we lift people out of poverty,

ว่าเราจะดึงผู้คนให้ออกปลักจากความจนอย่างไร

how best we release their energies.

ปลดปล่อยพลังในตัวพวกเขาอย่างไร

On the one hand, we have people that say

ในด้านหนึ่ง เรามีคนที่บอกว่า

the aid system is so broken we need to throw it out.

ระบบเงินช่วยเหลือพังเสียจนเราต้องโยนมันทิ้ง

And on the other we have people who say

อีกด้านหนึ่งเรามีคนที่บอกว่า

the problem is that we need more aid.

ปัญหาคือเราต้องเพิ่มเงินช่วยเหลือ

And what I want to talk about is something that compliments both systems.

สิ่งที่ฉันอยากจะพูดถึงคือสิ่งที่หนุนเสริมระบบทั้งสองนี้ได้

We call it patient capital.

เราเรียกมันว่า ทุนอดทน

The critics point to the 500 billion dollars spent

นักวิจารณ์ชี้ไปที่เงิน 5 แสนล้านเหรียญที่ทุ่มลงไป

in Africa since 1970

ในแอฟริกาตั้งแต่ปี 1970

and say, and what do we have but environmental degradation

และบอกว่า เราเห็นอะไรบ้างนอกจากความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อม

and incredible levels of poverty, rampant corruption?

ความยากจนที่แร้นแค้นอย่างไม่น่าเชื่อ คอร์รัปชั่นที่แพร่หลาย

They use Mobutu as metaphor.

พวกเขาใช้โมบูตูเป็นการเปรียบเทียบ

And their policy prescription is to

ข้อเสนอแนะเชิงนโยบายของพวกเขาคือ

make government more accountable,

ทำให้รัฐบาลมีความรับผิดมากขึ้น

focus on the capital markets,

เน้นการพัฒนาตลาดทุน

invest, don't give anything away.

ลงทุน อย่าให้เงินไปเปล่าๆ

On the other side, as I said, there are those who say

อีกด้านหนึ่งอย่างที่ฉันบอก คือคนที่บอกว่า

the problem is that we need more money.

ปัญหาคือเราต้องใช้เงินมากกว่าเดิม

That when it comes to the rich, we'll bail out

ถ้าพูดถึงคนรวย เราจะกระโดดหนี

and we'll hand a lot of aid,

แล้วจะให้เงินช่วยเหลือเยอะๆ

but when it comes to our poor brethren,

แต่เมื่อพูดถึงคนยากคนจน

we want little to do with it.

เราไม่อยากทำอะไรกับพวกเขาเลย

They point to the successes of aid:

คนพวกนี้ ชี้ให้เห็นกรณีสำเร็จของเงินช่วยเหลือ

the eradication of smallpox,

การกำจัดโรคไข้ทรพิษ

and the distribution of tens of millions

และการกระจายมุ้งต้านมาเลเรีย

of malaria bed nets and antiretrovirals.

และยาต้านไวรัสหลายสิบล้าน

Both sides are right.

ทั้งสองข้างนี้พูดถูก

And the problem is that neither side is listening to the other.

ปัญหาคือพวกเขาไม่ฟังซึ่งกันและกัน

Even more problematic, they're not listening to

และปัญหาที่ใหญ่กว่านั้นคือ พวกเขาไม่ฟัง

poor people themselves.

คนจนเองว่าคิดอย่างไร

After 25 years of working on issues of

หลังจากที่ฉันทำงานมา 25 ปี

poverty and innovation,

เรื่องความจนและนวัตกรรม

it's true that there are probably no more market-oriented

ฉันพบว่าไม่มีใครที่รับรู้เรื่องกลไกตลาด

individuals on the planet

บนดาวเคราะห์ดวงนี้

than low-income people.

เท่ากับผู้มีรายได้น้อย

They must navigate markets daily,

พวกเขาสัมพันธ์กับตลาดทุกวัน

making micro-decisions, dozens and dozens,

ต้องตัดสินใจขนาดจิ๋ว หลายสิบเรื่อง

to move their way through society,

เพื่อเอาตัวรอดในสังคม

and yet if a single catastrophic health problem

แต่แล้ว ถ้าเกิดปัญหาสุขภาพร้ายแรงครั้งเดียว

impacts their family,

ที่กระทบต่อครอบครัว

they could be put back into poverty, sometimes for generations.

พวกเขาก็อาจไถลกลับไปสู่ความจน บางทีอีกหลายชั่วคน

And so we need both the market

ดังนั้นเราจึงต้องการทั้งตลาด

and we need aid.

และเงินช่วยเหลือ

Patient capital works between,

ทุนอดทนทำงานระหว่างทั้งสองฝั่ง

and tries to take the best of both.

และพยายามใช้สิ่งที่ดีของทั้งคู่ออกมา

It's money that's invested in entrepreneurs who know their communities

ทุนอดทนคือเงินที่ลงทุนในผู้ประกอบการที่รู้จักชุมชนของตัวเอง

and are building solutions

และกำลังสร้างวิธีแก้ปัญหา

to healthcare, water, housing, alternative energy,

ด้านสาธารณสุข น้ำ ที่อยู่อาศัย พลังงานทางเลือก

thinking of low income people not as passive recipients of charity,

คิดถึงผู้มีรายได้น้อยไม่ใช่ในฐานะผู้แบมือรับเงินจากการกุศล

but as individual customers, consumers, clients,

แต่ในฐานะลูกค้า ผู้บริโภค ที่เป็นปัจเจก

people who want to make decisions in their own lives.

คนที่อยากตัดสินใจในชีวิตของตัวเอง

Patient capital requires that we have

ทุนอดทนเรียกร้องให้เรามี

incredible tolerance for risk,

ความอดทนต่อความเสี่ยงที่สูงมาก

a long time horizon in terms of allowing those

ระยะการลงทุนยาวพอที่จะปล่อยให้

entrepreneurs time to experiment,

ผู้ประกอบการมีเวลาลองผิดลองถูก

to use the market as the best listening device that we have,

ใช้ตลาดเป็นเครื่องมือรับฟังที่ดีที่สุดที่เรามี

and the expectation of below-market returns,

และยอมรับว่าเราอาจได้ผลตอบแทนต่ำกว่าตลาด

but outsized social impact.

แต่ผลตอบแทนทางสังคมที่คุ้มค่า

It recognizes that the market has its limitation,

ทุนอดทนตระหนักว่าตลาดไร้ขีดจำกัด

and so patient capital also works

และดังนั้นมันจึงทำงานร่วมกับ

with smart subsidy to extend the benefits of a global economy

เงินอุดหนุนแบบฉลาดเพื่อขยายประโยชน์ของเศรษฐกิจโลก

to include all people.

ให้ครอบคลุมคนทุกคน

Now, entrepreneurs need patient capital

ทีนี้ ผู้ประกอบการต้องการทุนอดทน

for three reasons.

ด้วยเหตุผลสามข้อ

First, they tend to work in markets

ข้อแรก พวกเขามักจะทำงานในตลาด

where people make one, two, three dollars a day

ที่คนมีรายได้ 1, 2, 3 เหรียญเท่านั้นต่อวัน

and they are making all of their decisions within that income level.

พวกเขาตัดสินใจทั้งหมดบนฐานรายได้ระดับนั้น

Second, the geographies in which they work

ข้อสอง ภูมิประเทศที่พวกเขาทำงาน

have terrible infrastructure --

มีโครงสร้างพื้นฐานที่แย่มาก

no roads to speak of, sporadic electricity

ไม่มีถนนอะไรให้พูดถึง ไฟฟ้าดับเป็นประจำ

and high levels of corruption.

และคอร์รัปชั่นที่รุนแรง

Third, they are often creating markets.

ข้อสาม พวกเขามักจะสร้างตลาด

Even if you're bringing clean water

ถึงแม้ว่าคุณจะนำน้ำสะอาดไปยัง

for the first time into rural villages, it is something new.

หมู่บ้านชนบทเป็นครั้งแรก มันก็เป็นสิ่งใหม่

And so many low-income people

และดังนั้นผู้มีรายได้น้อยจำนวนมาก

have seen so many failed promises broken

คุ้นชินกับการเห็นสัญญาที่ล้มเหลวหรือไม่ทำตาม

and seen so many quacks and sporadic medicines offered to them

เห็นหมอต้มตุ๋นและยาขาดๆ เกินๆ มากมายที่คนเอามาให้

that building trust takes a lot of time,

ทำให้ต้องใช้เวลานานกว่าพวกเขาจะใว้ใจ

takes a lot of patience.

และใช้ความอดทนมาก

It also requires being connected to a lot of management assistance.

อีกทั้งยังต้องการความช่วยเหลือด้านบริหารจัดการมากด้วย

Not only to build the systems,

ไม่ใช่เพื่อมาสร้างระบบ

the business models that allow us

โมเดลธุรกิจที่จะทำให้เรา

to reach low income people in a sustainable way,

เข้าถึงผู้มีรายได้น้อยในทางที่ยั่งยืน

but to connect those business

แต่เพื่อเชื่อมธุรกิจนั้นไปยัง

to other markets, to governments, to corporations --

ตลาดอื่น ไปยังภาครัฐ บริษัทเอกชน

real partnerships if we want to get to scale.

สร้างพันธมิตรที่แท้จริงถ้าเราอยากขยายขนาดได้

I want to share one story

ฉันอยากจะเล่าเรื่องหนึ่ง

about an innovation called drip irrigation.

เกี่ยวกับนวัตกรรมชื่อ ชลประทานน้ำหยด

In 2002 I met this incredible entrepreneur

ในปี 2002 ฉันพบผู้ประกอบการที่น่าทึ่ง

named Amitabha Sadangi from India,

ชื่อ อมิตภะ สะดังงี จากอินเดีย

who'd been working for 20 years with some of the poorest farmers on the planet.

เขาทำงานกับเกษตรกรที่จนที่สุดในโลกมาแล้ว 20 ปี

And he was expressing his frustration

เขาระบายความคับแค้นใจให้ฟัง

that the aid market had bypassed low-income farmers altogether,

ว่าตลาดเงินช่วยเหลือมองข้ามเกษตรกรเหล่านี้ไปอย่างสิ้นเชิง

despite the fact that 200 million farmers

ถึงแม้ว่ามีเกษตรกรรายย่อย 200 ล้านคน

alone in India make under a dollar a day.

ในอินเดียที่มีรายได้ไม่ถึง 1 เหรียญต่อวัน

They were creating subsidies

พวกเขาได้ให้เงินอุดหนุนมหาศาล

either for large farms,

กับเกษตรกรรายใหญ่

or they were giving inputs to the farmers

หรือไม่อย่างน้ันก็มอบปัจจัยการผลิต

that they thought they should use, rather than

ที่คิดว่าเกษตรกรควรจะใช้ แทนที่จะเป็น

that the farmers wanted to use.

สิ่งที่เกษตรกรเองอยากใช้

At the same time Amitabha was

ในขณะนั้นอมิตาภะหมกมุ่น

obsessed with this drip irrigation technology

กับ เทคโนโลยีชลประทานน้ำหยด อย่างมาก

that had been invented in Israel.

มันถูกคิดค้นในอิสราเอล

It was a way of bringing small amounts of water

เป็นวิธีที่นำเอาน้ำปริมาณน้อย

directly to the stalk of the plant.

ไปถึงก้านพืชโดยตรง

And it could transform

และมันก็สามารถแปลง

swaths of desert land into fields of emerald green.

ทะเลทรายกว้างใหญ่ให้เป็นแปลงเขียวมรกต

But the market also had bypassed low income farmers,

แต่ตลาดมองข้ามเกษตรกรรายได้น้อยไป

because these systems were both too expensive,

เพราะระบบแบบนี้ทั้งแพงเกินไป

and they were constructed for fields that were too large.

และถูกสร้างมาสำหรับแปลงที่ใหญ่เกินไป

The average small village farmer

เกษตรกรรายย่อยเฉลี่ยในหมู่บ้าน

works on two acres or less.

มีไร่นา 2 เอเคอร์หรือน้อยกว่านั้น

And so, Amitabha decided that he would take that innovation

และดังนั้น อมิตภะจึงตัดสินใจว่าเขาจะเอานวัตกรรมนี้มา

and he would redesign it from the perspective

ออกแบบใหม่จากมุมมองของ

of the poor farmers themselves,

เกษตรกรผู้ยากไร้เอง

because he spent so many years listening to what they needed

เนื่องจากเขาใช้เวลาหลายปีไปกับการฟังว่าพวกเขาต้องการอะไร

not what he thought that they should have.

ไม่ใช่สิ่งที่เขาคิดว่าพวกเขาควรจะมี

And he used three fundamental principles.

เขาใช้หลักการพื้นฐานสามข้อ

The first one was miniaturization.

ข้อแรก ลดขนาดให้จิ๋ว

The drip irrigation system

ระบบชลประทานน้ำหยดจะต้อง

had to be small enough that a farmer only had

เล็กพอที่เกษตรกรจะสามารถ

to risk a quarter acre,

เสี่ยงทำทีละหนึ่งในสี่เอเคอร์ได้

even if he had two,

แม้ว่าจะมีไร่นาสองเอเคอร์

because it was too frightening, given all that he had at stake.

เพราะมันน่ากลัวเกินไป มันเท่ากับเดิมพันทั้งชีวิต

Second, it had to be extremely affordable.

ข้อสอง นวัตกรรมดัดแปลงนี้จะต้องถูกมาก

In other words, that risk on the quarter acre

พูดอีกอย่างคือ ความเสี่ยงของพื้นที่หนึ่งในสี่เอเคอร์

needed to be repaid in a single harvest,

จะต้องคืนทุนได้หลังการเก็บเกี่ยวครั้งเดียว

or else they wouldn't take the risk.

ไม่อย่างนั้นเกษตรกรจะไม่อยากเสี่ยง

And third, it had to be what Amitabha calls

และข้อสาม มันจะต้องเป็นสิ่งที่อมิตภะเรียกว่า

infinitely expandable.

ขยายได้ไม่สิ้นสุด

What I mean is with the profits from the first quarter acre,

ฉันหมายความว่า เกษตรกรจะนำผลกำไรของหนึ่งในสี่เอเคอร์แรก

the farmers could buy a second

ไปทำหนึ่งในสี่เอเคอร์ที่สอง

and a third and a fourth.

ที่สาม และทีสี่ต่อมาได้

As of today, IDE India, Amitabha's organization,

ณ วันนี้ ไอดีอีอินเดีย องค์กรของอมิตภะ

has sold over 300,000 farmers these systems

ขายระบบดัดแปลงนี้ให้เกษตรกรไปแล้วกว่า 300,000 คน

and has seen their yields and incomes

และพบว่าผลิตผลต่อไร่และรายได้

double or triple on average,

ของพวกเขาโดยเฉลี่ยสูงขึ้น 2-3 เท่า

but this didn't happen overnight.

แต่มันไม่ได้เกิดขึ้นชั่วข้ามคืน

In fact, when you go back to the beginning,

ที่จริง ถ้าคุณย้อนกลับไปดูจุดตั้งต้น

there were no private investors

ไม่มีนักลงทุนเอกชนเลย

who would be willing to take a risk on building a new technology

ที่อยากรับความเสี่ยงของการสร้างเทคโนโลยีใหม่

for a market class that made under a dollar a day,

ให้กับตลาดที่คนมีรายได้ไม่ถึง 1 เหรียญต่อวัน

that were known to be some of the most risk-averse people on the planet

ทั้งยังเป็นคนพวกหนึ่งที่กลัวความเสี่ยงที่สุดในโลก

and that were working in one of the riskiest sectors, agriculture.

และทำงานในภาคการเกษตร สาขาที่เสี่ยงที่สุดในโลกสาขาหนึ่ง

And so we needed grants. And he used significant grants

ดังนั้นเราจึงต้องหาเงินให้เปล่า และอมิตภะก็ใช้เงินให้เปล่ามากมาย

to research, to experiment, to fail,

เพื่อทำการวิจัย ทดลอง ล้มเหลว

to innovate and try again.

สร้างนวัตกรรมและลองใหม่

And when he had a prototype

ตอนที่เขาสร้างโมเดลต้นแบบสำเร็จ

and had a better understanding of how to market to farmers,

และเข้าใจดีขึ้นว่าจะขายให้กับเกษตรกรอย่างไร

that's when patient capital could come in.

นี่คือจุดที่ทุนอดทนเข้ามาได้

And we helped him build a company, for profit,

และเราก็ช่วยเขาก่อตั้งบริษัท บริษัทที่แสวงกำไร

that would build on IDE's knowledge,

ที่จะต่อยอดความรู้ของไอดีอี

and start looking at sales and exports,

เริ่มมองหายอดขายและการส่งออก

and be able to tap into other kinds of capital.

จนเข้าถึงทุนชนิดอื่นๆ ได้

Secondarily, we wanted to see if we could export

เป้าหมายรองของเราคือ เราอยากรู้ว่าจะส่งออก

this drip irrigation and bring it into other countries.

ระบบชลประทานน้ำหยดนี้ไปยังประเทศอื่นๆ ได้หรือเปล่า

And so we met Dr. Sono Khangharani in Pakistan.

เราจึงได้พบกับ ดร. โซโน คังการานี ในปากีสถาน

And while, again, you needed patience

และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่ต้องใช้ความอดทน

to move a technology for the poor

ในการนำเทคโนโลยีไปสู่คนจน

in India into Pakistan,

จากอินเดียไปยังปากีสถาน

just to get the permits,

แค่ขอใบอนุญาตก็นานแล้ว

over time we were able to start a company

แต่สุดท้ายเราก็สามารถก่อตั้งบริษัท

with Dr. Sono, who runs a large

กับ ดร. โซโน ซึ่งเป็นผู้อำนวยการ

community development organization in the Thar Desert,

องค์กรพัฒนาชุมชนขนาดใหญ่ในทะเลทรายธาร์

which is one of the remote and poorest areas of the country.

บริเวณที่ห่างไกลและยากจนที่สุดแห่งหนึ่งของปากีสถาน

And though that company has just started,

และถึงแม้ว่าบริษัทนี้จะยังใหม่

our assumption is that there too

เราก็มีสมมุติฐานว่าจะได้เห็น

we'll see the impact on millions.

ผลกระทบทางสังคมต่อคนหลายล้าน

But drip irrigation isn't the only innovation.

แต่ชลประทานน้ำหยดไม่ใช่นวัตกรรมตัวเดียว

We're starting to see these happening all around the world.

เราได้เห็นระบบแบบนี้ผุดขึ้นทั่วโลก

In Arusha, Tanzania, A to Z Textile Manufacturing

ในอารุชา บริษัทแทนซาเนีย เอทูแซด เท็กซ์ไทล์มานูแฟคเจอริง

has worked in partnership with us,

ทำงานเป็นพันธมิตรกับเรา

with UNICEF, with the Global Fund,

กับยูนิเซฟ กับโกลบอล ฟันด์

to create a factory that now employs 7,000 people, mostly women.

สร้างโรงงานที่ตอนนี้จ้างคน 7,000 คน ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง

And they produce 20 million lifesaving bednets

ผลิตมุ้งกันยุง 20 ล้านชุด

for Africans around the world.

ให้กับชาวแอฟริกันทั่วโลก

Lifespring Hospital

โรงพยาบาล ไลฟ์สปริง

is a joint venture between Acumen and the government of India

เป็นกิจการร่วมทุนระหว่างอาคิวเม็นกับรัฐบาลอินเดีย

to bring quality, affordable maternal health care

เพื่อนำบริการดูแลสุขภาพแม่ที่ได้คุณภาพและมีราคาถูก

to low-income women,

ไปยังสตรีผู้มีรายได้น้อย

and it's been so successful that it's currently building

กิจการนี้ประสบความสำเร็จมากเสียจน

a new hospital every 35 days.

กำลังสร้างโรงพยาบาลใหม่ทุก 35 วัน

And 1298 Ambulances decided that it was going to

บริษัท 1298 แอมบูลานซ์ ตัดสินใจว่า

reinvent a completely broken industry,

จะพลิกอุตสาหกรรมที่พังทลายขึ้นมาใหม่

building an ambulance service in Bombay

พวกเขาให้บริการรถพยาบาลฉุกเฉินในมุมไบ

that would use the technology of Google Earth,

ที่ใช้เทคโนโลยีของกูเกิลเอิร์ธ

a sliding scale pricing system

ระบบตั้งราคาแบบขั้นบันได

so that all people could have access,

คนทุกฐานะจะได้เข้าถึง

and a severe and public decision

และตัดสินใจอย่างเคร่งครัดต่อหน้าสาธารณะ

not to engage in any form of corruption.

ว่าจะไม่มีส่วนร่วมในคอร์รัปชั่นใดๆ ทั้งสิ้น

So that in the terrorist attacks of November

ในการโจมตีของผู้ก่อการร้ายในเดือนพฤศจิกายน

they were the first responder,

พวกเขาไปถึงที่เกิดเหตุก่อน

and are now beginning to scale, because of partnership.

และกำลังขยายขนาดได้เพราะมีพันธมิตร

They've just won four government contracts to build off their 100 ambulances,

พวกเขาเพิ่งชนะการประมูลจากรัฐให้ขยายกองรถจาก 100 คัน

and are one of the largest and most effective ambulance companies

และตอนนี้เป็นบริษัทรถพยาบาลที่ใหญ่ที่สุดและมีประสิทธิผลที่สุด

in India.

แห่งหนึ่งในอินเดีย

This idea of scale is critical.

ความคิดเรื่องการขยายขนาดสำคัญมาก

Because we're starting to see these enterprises

เพราะเรากำลังเริ่มเห็นกิจการเหล่านี้

reach hundreds of thousands of people. All of the ones I discussed

เข้าถึงคนเป็นร้อยเป็นพัน กิจการทั้งหมดที่ฉันยกตัวอย่างไป

have reached at least a quarter million people.

เข้าถึงคนไม่น้อยกว่า 250,000 คน

But that's obviously not enough.

แต่แน่นอนว่ามันยังไม่พอ

And it's where the idea of partnership

และนี่คือจุดที่ความคิดเรื่องพันธมิตร

becomes so important.

เป็นสิ่งสำคัญมาก

Whether it's by finding those innovations

ไม่ว่าจะเป็นการค้นนวัตกรรมเหล่านี้ให้เจอ

that can access the capital markets,

ที่เข้าถึงตลาดทุนได้

government itself, or partner with major corporations,

ที่รัฐบาลร่วมมือ หรือเป็นพันธมิตรกับบริษัทใหญ่

there is unbelievable opportunity for innovation.

นวัตกรรมมีโอกาสมากมายที่น่าทึ่ง

President Obama understands that.

ประธานาธิบดีโอบามาเข้าใจเรื่องนี้ดี

He recently authorized the creation of a Social Innovation Fund

ท่านได้อนุมัติเมื่อเร็วๆ นี้ให้ตั้งกองทุนนวัตกรรมสังคม

to focus on what works in this country,

เพื่อเน้นสิ่งที่ใช้การได้ในประเทศนี้

and look at how we can scale it.

และดูว่าเราจะขยายขนาดมันได้อย่างไร

And I would submit that it's time to consider

ฉันอยากเสนอว่า ถึงเวลาแล้วที่จะคิดถึง

a global innovation fund

กองทุนนวัตกรรมโลก

that would find these entrepreneurs around the world

ที่จะค้นหาผู้ประกอบการเหล่านี้ทั่วโลก

who really have innovations, not only for their country,

คนที่มีนวัตกรรมจริงๆ ไม่ใช่แต่เฉพาะประเทศตัวเอง

but ones that we can use in the developed world as well.

แต่นวัตกรรมที่ใช้ได้ในโลกพัฒนาแล้วเหมือนกัน

Invest financial assistance, but also management assistance.

ลงทุนด้านความช่วยเหลือทางการเงิน และด้านบริหารจัดการด้วย

And then measure the returns,

เสร็จแล้วก็วัดขนาดผลตอบแทน

both from a financial perspective

ทั้งจากมุมมองด้านการเงิน

and from a social impact perspective.

และด้านผลตอบแทนต่อสังคม

When we think about new approaches to aid,

เวลาที่เราคิดถึงวิธีใหม่ๆ เกี่ยวกับเงินช่วยเหลือ

it's impossible not to talk about Pakistan.

ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่พูดถึงปากีสถาน

We've had a rocky relationship with that country

เรามีความสัมพันธ์ลุ่มๆดอนๆ กับประเทศนั้น

and, in all fairness,

และถ้าจะให้ความเป็นธรรม

the United States has not always been a very reliable partner.

สหรัฐอเมริกาก็ไม่ได้เป็นพันธมิตรที่ไว้ใจได้ทุกเมื่อเหมือนกัน

But again I would say that this is our moment

แต่ฉันก็จะยังย้ำว่านี่คือช่วงเวลาของเรา

for extraordinary things to happen.

ช่วงเวลาที่สิ่งสุดยอดทั้งหลายจะเกิดขึ้น

And if we take that notion of a global innovation fund,

ถ้าเราใช้แนวคิดเรื่องกองทุนนวัตกรรมโลก

we could use this time to invest

เราก็จะสามารถใช้เวลานี้ไปลงทุน

not directly in government, though we would have government's blessing,

ไม่ใช่โดยตรงในภาครัฐ แม้เราจะได้การยินยอมจากรัฐ

nor in international experts,

ไม่ใช่ลงทุนในผู้เชี่ยวชาญนานาชาติ

but in the many existing entrepreneurs

แต่ลงทุนในผู้ประกอบการที่ทำงานอยู่แล้ว

and civil society leaders

และผู้นำในภาคประชาสังคม

who already are building wonderful innovations

ที่กำลังสร้างนวัตกรรมที่สุดยอด

that are reaching people all across the country.

ที่กำลังเข้าถึงผู้คนทั่วประเทศ

People like Rashani Zafar,

คนอย่าง ราชานี ซาฟาร์

who created one of the largest microfinance banks in the country,

ที่สร้างไมโครไฟแนนซ์ที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในประเทศ

and is a real role model for women inside and outside the country.

และเป็นต้นแบบจริงๆ ให้กับผู้หญิงทั้งในและนอกประเทศ

And Tasneem Siddiqui, who developed a way

และคนอย่างทัสนีม ซิดดีคี ที่คิดค้นวิธี

called incremental housing,

ที่เขาเรียกว่า บ้านทีละนิด

where he has moved 40,000 slum dwellers

ใช้วิธีนี้ย้ายคนที่อยู่ในสลัม 40,000 คน

into safe, affordable community housing.

ไปยังบ้านพักในชุมชนที่ปลอดภัยและซื้อได้

Educational initiatives like DIL and The Citizen Foundation

โครงการด้านการศึกษาอย่าง ดีไอแอล และมูลนิธิพลเมือง

that are building schools across the country.

กำลังสร้างโรงเรียนทั่วทั้งปากีสถาน

It's not hyperbole

ไม่ใช่เรื่องเกินจริง

to say that these civil society institutions

ที่จะพูดว่าสถาบันในภาคประชาสังคมเหล่านี้

and these social entrepreneurs

และผู้ประกอบการเพื่อสังคมเหล่านี้

are building real alternatives to the Taliban.

กำลังสร้างทางเลือกที่แท้จริงให้กับกลุ่มตอลีบัน

I've invested in Pakistan for over seven years now,

ฉันลงทุนในปากีสถานมาแล้วกว่า 7 ปี

and those of you who've also worked there

และพวกคุณที่เคยทำงานที่นั่น

can attest that Pakistanis are an incredibly hard working population,

ล้วนยืนยันได้ว่าชาวปากีสถานทำงานหนักมากๆ

and there is a fierce upward mobility in their very nature.

การดิ้นรนที่จะขยับฐานะเป็นธรรมชาติของพวกเขา

President Kennedy said that

ประธานาธิบดีเคนเนดีเคยกล่าวว่า

those who make peaceful revolution impossible

กลุ่มคนที่ทำให้การปฏิวัติอย่างสันติเป็นไปไม่ได้

make violent revolution inevitable.

คือกลุ่มที่ทำให้การปฏิวัติอย่างรุนแรงหลีกเลี่ยงไม่ได้

I would say that the converse is true.

ฉันคิดว่าความจริงอยู่ตรงข้าม

That these social leaders

คือผู้นำทางสังคมเหล่านี้

who really are looking at innovation

ที่กำลังมองหานวัตกรรมจริงๆ

and extending opportunity

กำลังขยับขยายโอกาส

to the 70 percent of Pakistanis who make less than two dollars a day,

ไปสู่ชาวปากีสถานร้อยละ 70 ที่มีรายได้ไม่ถึง 2 เหรียญต่อวัน

provide real pathways to hope.

สร้างหนทางที่แท้จริงสู่ความหวัง

And as we think about how we construct aid for Pakistan,

และขณะที่เราคิดว่าเราจะช่วยเหลือปากีสถานอย่างไรดี

while we need to strengthen the judiciary,

ขณะที่เราต้องทำให้ระบบตุลาการแข็งแกร่ง

build greater stability,

สร้างเสถียรภาพมากกว่าเดิม

we also need to think about lifting those leaders

เราก็ต้องคิดเหมือนกันว่าจะยกระดับผู้นำ

who can be role models for the rest of the world.

ที่เป็นต้นแบบให้กับประเทศที่เหลือในโลกอย่างไร

On one of my last visits to Pakistan,

ในทริปที่ฉันไปปากีสถานครั้งท้ายๆ

I asked Dr. Sono if he would take me

ฉันขอให้ ดร. โซโน พาฉันไปดู

to see some of the drip irrigation in the Thar Desert.

ระบบชลประทานน้ำหยดในทะเลทรายธาร์

And we left Karachi one morning before dawn.

เราออกจากเมืองการาจีตั้งแต่เช้ามืด

It was about 115 degrees.

อุณหภูมิประมาณ 115 องศาฟาเรนไฮต์ (~46 องศาเซลเซียส)

And we drove for eight hours

เราขับรถไป 8 ชั่วโมง

along this moonscape-like landscape

ตลอดภูมิทัศน์ที่เหมือนกับพื้นผิวดวงจันทร์

with very little color, lots of heat,

มีสีสันน้อยมากและร้อนตับแลบ

very little discussion, because we were exhausted.

เราแทบไม่คุยกันเลยเพราะเหนื่อยมาก

And finally, at the end of the journey,

และในที่สุด เมื่อการเดินทางสิ้นสุดลง

I could see this thin little yellow line across the horizon.

ฉันก็มองเห็นเส้นสีเหลืองบางๆ ตรงขอบฟ้า

And as we got closer, its significance became apparent.

พอเราเข้าไปใกล้ ความสำคัญของมันก็ชัดเจน

That there in the desert

ในทะเลทรายแห่งนี้

was a field of sunflowers growing seven feet tall.

มีไร่ดอกทานตะวันสูง 7 ฟุต

Because one of the poorest farmers on Earth

เพราะเกษตรกรที่ยากจนข้นแค้นที่สุดในโลกคนหนึ่ง

had gotten access to a technology

ได้เข้าถึงเทคโนโลยี

that had allowed him to change his own life.

ที่ทำให้เขาเปลี่ยนแปลงชีวิตตัวเองได้

His name was Raja,

ชื่อของเขาคือ ราชา

and he had kind, twinkly hazel eyes

นัยน์ตาของเขาสีน้ำตาลอ่อนเป็นประกาย แลดูใจดี

and warm expressive hands

สองมืออบอุ่นกล้าแสดงออก

that reminded me of my father.

ที่ทำให้ฉันนึกถึงพ่อของฉัน

And he said it was the first dry season

ราชาบอกว่านี่เป็นฤดูแล้งฤดูแรก

in his entire life that he hadn't taken

ในชีวิตของเขาที่เขาไม่ต้องพา

his 12 children and 50 grandchildren

ลูก 12 คนและหลาน 50 คน

on a two day journey across the desert

เดินทาง 2 วันข้ามทะเลทราย

to work as day laborers at a commercial farm

ไปทำงานเป็นลูกจ้างรายวันที่ฟาร์มพาณิชย์

for about 50 cents a day.

แลกกับเงิน 50 เซ็นต์ต่อวัน

Because he was building these crops.

เพราะตอนนี้เขาปลูกทานตะวันได้

And with the money he earned he could stay this year.

รายได้ที่ได้รับทำให้ปีนี้เขาอยู่บ้านได้

And for the first time ever in three generations,

และเป็นครั้งแรกในสามชั่วคน

his children would go to school.

ที่ลูกๆ ของเขาจะได้ไปโรงเรียน

We asked him if he would send his daughters as well as his sons.

เราถามว่าเขาจะส่งลูกสาวไปโรงเรียนด้วยหรือเปล่า

And he said, "Of course I will.

เขาตอบว่า "แน่นอน ผมจะส่ง

Because I don't want them discriminated against anymore."

เพราะไม่อยากให้ใครรังแกพวกเธออีกแล้ว"

When we think about solutions to poverty,

เวลาที่เราคิดถึงวิธีแก้ปัญหาความยากจน

we cannot deny individuals

เราไม่อาจปฏิเสธได้ว่าปัจเจกชน

their fundamental dignity.

มีศักดิ์ศรีพื้นฐาน

Because at the end of the day,

เพราะว่ากันให้ถึงที่สุด

dignity is more important to the human spirit than wealth.

ศักดิ์ศรีนั้นสำคัญต่อสปิริตของมนุษย์มากกว่าความมั่งคั่ง

And what's exciting is to see so many entrepreneurs across sectors

สิ่งที่น่าตื่นเต้นสำหรับฉัน คือการได้เห็นผู้ประกอบการหลายสาขา

who are building innovations that recognize

สร้างสรรค์นวัตกรรมที่รับรู้ว่า

that what people want is freedom

สิ่งที่ผู้คนอยากได้คือเสรีภาพ

and choice and opportunity.

และทางเลือก และโอกาส

Because that is where dignity really starts.

เพราะนั่นคือจุดที่ศักดิ์ศรีเริ่มต้นอย่างแท้จริง

Martin Luther King said that

มาร์ติน ลูเธอร์ คิง กล่าวว่า

love without power is anemic and sentimental,

ความรักที่ไร้พลังนั้นอ่อนแอและอ่อนไหว

and that power without love

และพลังที่ไร้ความรัก

is reckless and abusive.

ก็บ้าบิ่นและเบียดเบียน

Our generation has seen both approaches tried,

คนรุ่นเรามองเห็นการใช้ทั้งสองทางแล้ว

and often fail.

ซึ่งมันก็มักจะล้มเหลว

But I think our generation also might be the first

แต่ฉันคิดว่าคนรุ่นเราอาจเป็นรุ่นแรก

to have the courage to embrace both love and power.

ที่มีความกล้าหาญที่จะโอบอุ้มทั้งความรักและพลัง

For that is what we'll need, as we move forward

เพราะมันคือสิ่งที่เราต้องการขณะที่เราก้าวไปข้างหน้า

to dream and imagine what it will really take

เพื่อฝันและจินตนาการว่าต้องทำอะไร

to build a global economy that includes all of us,

ในการสร้างเศรษฐกิจโลกที่ครอบคลุมคนทุกคน

and to finally extend that fundamental proposition

และสุดท้าย ขยับขยายแนวคิดพื้นฐาน

that all men are created equal to every human being on the planet.

ที่บอกว่าคนทุกคนเท่าเทียมกัน ไปยังมนุษย์ทุกคนบนโลกนี้

The time for us to begin innovating

ถึงเวลาแล้วที่เราจะเริ่มสร้างนวัตกรรม

and looking for new solutions, a cross sector, is now.

และมองหาวิธีแก้ใหม่ๆ ข้ามพรมแดนสาขา

I can only talk from my own experience,

ฉันพูดได้แต่เพียงประสบการณ์ของตัวเอง

but in eight years of running Acumen fund,

แต่ในระยะเวลา 8 ปี ที่ทำกองทุนอาคิวเม็น

I've seen the power of patient capital.

ฉันได้เห็นพลังของทุนอดทน

Not only to inspire innovation and risk taking,

ไม่เพียงแต่สร้างแรงบันดาลใจให้กับนวัตกรรมและการลงมือเสี่ยง

but to truly build systems that have created

แต่สร้างระบบจริงๆ ที่ได้สร้างงาน

more than 25,000 jobs

มากกว่า 25,000 ตำแหน่ง

and delivered tens of millions of services and products

และส่งมอบสินค้าและบริการหลายสิบล้านชิ้น

to some of the poorest people on the planet.

ให้กับคนที่ยากจนที่สุดในโลก

I know it works.

ฉันรู้ว่ามันใช้การได้

But I know that many other kinds of innovation also work.

แต่ฉันก็รู้ด้วยว่านวัตกรรมแบบอื่นอีกมากมายที่ใช้การได้

And so I urge you, in whatever sector you work,

ดังนั้นฉันจึงอยากจะกระตุ้นพวกคุณ ไม่ว่าจะสาขาไหน

in whatever job you do,

ไม่ว่าจะทำงานอะไร

to start thinking about how we might

ให้เริ่มคิดว่าเราจะสร้าง

build solutions that start

วิธีแก้ปัญหาที่มีจุดเริ่ม

from the perspective of those we're trying to help.

จากมุมมองของคนที่เราอยากช่วยเหลืออย่างไร

Rather than what we think that they might need.

แทนที่จะคิดเอาเองว่าพวกเขาอาจจะต้องการอะไร

It will take embracing the world with both arms.

ฉันอยากให้คนโอบอุ้มโลกนี้ด้วยแขนทั้งสองข้าง

And it will take living with the spirit of generosity and accountability,

และใช้ชีวิตอย่างมีสปิริตของการให้และความรับผิด

with a sense of integrity and perseverance.

มีสำนึกของความซื่อตรงและความทุ่มเท

And yet these are the very qualities

ซึ่งก็ล้วนแต่เป็นคุณสมบัติ

for which men and women have been honored

ที่ผู้ชายและผู้หญิงมากมายได้รับการยกย่อง

throughout the generations.

ตลอดหลายชั่วอายุคนที่ผ่านมา

And there is so much good that we can do.

และเรายังสามารถทำสิ่งดีๆได้อีกมากมายเหลือเกิน

Just think of all those sunflowers in the desert.

ลองคิดถึงดอกทานตะวันในทะเลทรายดูสิคะ

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)