Margaret Gould Stewart: How giant websites design for you (and a billion others, too)

Translator: yamela areesamarn Reviewer: Rawee Ma

What do you think of when I say the word "design"?

คุณคิดอะไรคะ เมื่อดิฉันพูดคำว่า "ออกแบบ"

You probably think of things like this,

คุณอาจจะคิดถึงบางอย่าง เช่น สิ่งนี้

finely crafted objects that you can hold in your hand,

วัตถุที่ทำขึ้นมาอย่างดี ที่คุณถือได้ในมือ

or maybe logos and posters and maps

หรือไม่ก็อาจเป็นเครื่องหมายการค้า โปสเตอร์ แผนที่

that visually explain things,

ซึ่งอธิบายสิ่งต่างๆ ด้วยภาพ

classic icons of timeless design.

หรือสัญลักษณ์ที่ยังคงดูคลาสิคในทุกยุคสมัย

But I'm not here to talk about that kind of design.

แต่ฉันไม่ได้มาเพื่อพูดถึงการออกแบบชนิดนั้น

I want to talk about the kind

ดิฉันอยากจะพูดเกี่ยวกับ

that you probably use every day

สิ่งที่ คุณน่าจะใช้อยู่ทุกวัน

and may not give much thought to,

แต่อาจจะไม่ได้คิดถึงมันมากนัก

designs that change all the time

คือ การออกแบบที่เปลี่ยนไปอยู่ตลอดเวลา

and that live inside your pocket.

และที่มันอยู่ข้างในกระเป๋าของคุณ

I'm talking about the design

ดิฉันกำลังพูดถึงเรื่อง การออกแบบของ

of digital experiences

ประสบการณ์ด้านดิจิทัล

and specifically the design of systems

โดยเฉพาะเรื่อง การออกแบบของระบบ

that are so big that their scale

ที่ใหญ่มากจนกระทั่ง ขนาดของมันนั้น

can be hard to comprehend.

อาจยากที่เราจะเข้าใจได้

Consider the fact that Google processes

ความจริงที่ว่า กูเกิลประมวลคำตอบให้กับ

over one billion search queries every day,

กว่าหนึ่งพันล้านคำถามที่ค้นหา ในทุกๆ วัน

that every minute, over 100 hours

ความจริงที่ว่า ทุกๆ นาที คลิปวิดีโอ

of footage are uploaded to YouTube.

ความยาวกว่า 100 ชั่วโมง ถูกส่งเข้าไปยังยูทูบ

That's more in a single day

ซึ่งภายในหนึ่งวัน มันมากกว่ารายการออกอากาศ

than all three major U.S. networks broadcast

ของทั้งสามเครือข่ายสำคัญของสหรัฐฯ

in the last five years combined.

ในห้าปีที่ผ่านมา เอามารวมกันทั้งหมด

And Facebook transmitting the photos,

นอกจากนี้ เฟสบุ๊ค ส่งรูปภาพ

messages and stories

ข่าวสาร และเรื่องราว

of over 1.23 billion people.

ของผู้คนกว่า 1.23 พันล้านคน

That's almost half of the Internet population,

นั่นคือ เกือบครึ่งหนึ่ง ของประชากรอินเทอร์เน็ต

and a sixth of humanity.

และเป็นหนึ่งในหก ของมวลมนุษยชาติ

These are some of the products

พวกนี้เป็นผลิตภัณฑ์

that I've helped design over the course of my career,

ที่ฉันได้ช่วยออกแบบบางอย่าง ตลอดเส้นทางอาชีพของฉัน

and their scale is so massive

และขนาดของมันนั้น ใหญ่โตมาก จนกระทั่ง

that they've produced unprecedented

เขาต้องจัดให้มี การแข่งขันการออกแบบ

design challenges.

ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

But what is really hard

แต่สิ่งที่ยากจริงๆ

about designing at scale is this:

เกี่ยวกับการออกแบบขนาดใหญ่ ก็คือ:

It's hard in part because

มันมีส่วนที่ยาก เพราะว่า

it requires a combination of two things,

มันต้องมี สองอย่างมารวมกัน

audacity and humility —

ความกล้า และการอ่อนน้อม

audacity to believe that the thing that you're making

กล้าที่จะเชื่อว่า สิ่งที่คุณกำลังทำอยู่

is something that the entire world wants and needs,

เป็นสิ่งที่ทั่วทั้งโลกต้องการ และเป็นสิ่งจำเป็น

and humility to understand that as a designer,

และอ่อนน้อม เพื่อให้รู้ว่า ในฐานะนักออกแบบนั้น

it's not about you or your portfolio,

มันไม่ได้เกี่ยวกับตัวคุณ หรือประวัติงานของคุณ

it's about the people that you're designing for,

แต่มันเกี่ยวกับ ผู้คนที่คุณออกแบบให้เขา

and how your work just might help them

และงานของคุณอาจช่วยให้พวกเขา

live better lives.

มีชีวิตที่ดีขึ้นได้

Now, unfortunately, there's no school

แต่โชคไม่ดี ที่ไม่มีโรงเรียนสอนวิชา

that offers the course Designing for Humanity 101.

การออกแบบเพื่อการอ่อนน้อมเบื้องต้น

I and the other designers

ดิฉันและนักออกแบบคนอื่นๆ

who work on these kinds of products

ที่ทำงานด้านผลิตภัณฑ์ประเภทนี้

have had to invent it as we go along,

ต้องคิดประดิษฐ์มันขึ้นมา ขณะที่เราทำงานไป

and we are teaching ourselves

และเรากำลังเรียนรู้ด้วยตัวเอง

the emerging best practices

ถึงธรรมเนียมปฏิบัติดีที่สุด ที่กำลังเกิดขึ้นใหม่นี้

of designing at scale,

ในเรื่องการออกแบบขนาดใหญ่

and today I'd like share some of the things

และในวันนี้ ดิฉันอยากจะเล่าให้ฟังบางอย่าง

that we've learned over the years.

ที่พวกเราได้เรียนรู้มา ตลอดหลายปีนั้น

Now, the first thing that you need to know

สิ่งแรกที่คุณต้องรู้

about designing at scale

เรื่องการออกแบบขนาดใหญ่

is that the little things really matter.

ก็คือ สิ่งเล็กน้อยนั้นสำคัญมาก

Here's a really good example of how

นี่เป็นตัวอย่างที่ดีมาก

a very tiny design element can make a big impact.

ว่าองค์ประกอบเล็กๆ ในงานออกแบบ ทำให้เกิดผลกระทบยิ่งใหญ่ ได้อย่างไร

The team at Facebook that manages

ทีมงานที่เฟสบุ๊ค ซึ่งจัดการเรื่อง

the Facebook "Like" button

ปุ่ม "Like" ของเฟสบุ๊ค

decided that it needed to be redesigned.

ได้ตกลงใจว่า ต้องออกแบบปุ่มนั้นใหม่

The button had kind of gotten out of sync

ปุ่มที่ว่านั้น คล้ายกับว่า มันไม่สอดคล้องกับ

with the evolution of our brand

วิวัฒนาการของตราสินค้าของเรา

and it needed to be modernized.

และจำเป็นต้องทำให้ทันสมัยขึ้น

Now you might think, well, it's a tiny little button,

คุณอาจคิดว่า มันก็เป็นแค่ปุ่มเล็กนิดเดียว

it probably is a pretty straightforward,

มันน่าจะเป็นเรื่อง ตรงไปตรงมามากๆ

easy design assignment, but it wasn't.

งานออกแบบง่ายๆ แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ

Turns out, there were all kinds of constraints

กลายเป็นว่า มีข้อจำกัดทุกอย่าง

for the design of this button.

ในการออกแบบปุ่มนี้

You had to work within specific height and width parameters.

คุณต้องจำกัดพื้นที่ให้อยู่ใน ความสูงและความกว้างที่กำหนด

You had to be careful to make it work

คุณต้องระมัดระวัง ที่จะทำให้มันใช้การได้

in a bunch of different languages,

กับภาษาต่างๆ จำนวนมาก

and be careful about using fancy gradients or borders

และต้องระวังเรื่อง การใช้เฉดสี หรือ เส้นขอบปุ่ม ที่หรูหรา

because it has to degrade gracefully

เพราะว่ามันต้องลดรูปแบบ การแสดงผลลงมาให้สวยได้

in old web browsers.

ในเว็บบราวเซอร์รุ่นเก่าๆ

The truth is, designing this tiny little button

ความจริงก็คือ การออกแบบปุ่มเล็กกระจิริดนี้

was a huge pain in the butt.

เป็นความลำบากยากเข็นมาก

Now, this is the new version of the button,

ค่ะ นี่เป็นรูปแบบใหม่ ของปุ่มที่ว่านั้น

and the designer who led this project estimates

และผู้ออกแบบหัวหน้าโครงการนี้ ประมาณว่า

that he spent over 280 hours

เขาใช้เวลาไปกว่า 280 ชั่วโมง

redesigning this button over the course of months.

เพื่อออกแบบปุ่มนี้ขึ้นใหม่ ในช่วงหลายเดือน

Now, why would we spend so much time

ค่ะ ทำไมเราจึงต้องใช้เวลามากมายอย่างนั้น

on something so small?

กับสิ่งที่เล็กมากๆ อย่างนี้

It's because when you're designing at scale,

ก็เพราะว่า เมื่อคุณออกแบบขนาดใหญ่

there's no such thing as a small detail.

จะไม่มีสิ่งที่ถือว่า เป็นรายละเอียดเล็กๆ

This innocent little button

ปุ่มเล็กที่ดูไร้เดียงสานี้

is seen on average 22 billion times a day

มีคนเห็นมันโดยเฉลี่ย วันละ 22 พันล้านครั้ง

and on over 7.5 million websites.

และเห็นมันบนเว็บไซต์ กว่า 7.5 ล้านเว็บไซต์

It's one of the single most viewed design elements ever created.

มันเป็นส่วนการออกแบบชิ้นหนึ่ง ที่คนเห็นมากที่สุด เท่าที่เคยสร้างกันมา

Now that's a lot of pressure for a little button

นั่นจึงเป็นความกดดันมาก สำหรับปุ่มเล็กๆ ปุ่มหนึ่ง

and the designer behind it,

และนักออกแบบผู้อยู่เบื้องหลัง

but with these kinds of products,

แต่กับผลิตภัณฑ์ประเภทนี้

you need to get even the tiny things right.

คุณต้องทำให้ถูกต้อง แม้มันจะเล็กนิดเดียว

Now, the next thing that you need to understand

ทีนี้ สิ่งต่อไปที่คุณต้องเข้าใจ คือ

is how to design with data.

จะออกแบบพร้อมด้วยข้อมูลที่มีอยู่ อย่างไร

Now, when you're working on products like this,

ค่ะ ขณะคุณทำงานกับผลิตภัณฑ์แบบนี้

you have incredible amounts of information

คุณมีข้อมูลปริมาณมาก อย่างไม่น่าเชื่อ

about how people are using your product

เกี่ยวกับ วิธีที่ผู้คนใช้ผลิตภัณฑ์ของคุณ

that you can then use to influence

ที่คุณสามารถนำมาใช้ เพื่อวางแนวทาง

your design decisions,

ในการตัดสินใจออกแบบของคุณ

but it's not just as simple as following the numbers.

แต่มันไม่ใช่ง่ายๆ เหมือนกับทำไปตามตัวเลข

Let me give you an example

ขอยกตัวอย่างหนึ่งตัวอย่าง

so that you can understand what I mean.

เพื่อให้คุณเข้าใจได้ว่า ดิฉันหมายถึงอะไร

Facebook has had a tool for a long time

เฟสบุ๊คมีเครื่องมือหนึ่ง ใช้มานานแล้ว

that allowed people to report photos

ที่อนุญาตให้ผู้คน ร้องเรียนภาพถ่าย

that may be in violation of our community standards,

ที่อาจเป็นการละเมิด มาตรฐานของชุมชนของเรา

things like spam and abuse.

อย่างเช่น ข่าวขยะ (spam) และการใช้ในทางที่ผิด

And there were a ton of photos reported,

มีการร้องเรียนภาพถ่ายมากมาย

but as it turns out,

แต่กลับกลายเป็นว่า

only a small percentage were actually

เพียงไม่กี่เปอร์เซ็นต์ ที่จริงๆ แล้ว

in violation of those community standards.

เป็นการละเมิดมาตรฐาน ของชุมชนเหล่านั้น

Most of them were just your typical party photo.

ส่วนใหญ่เป็นเพียง ภาพถ่ายปกติในงานปาร์ตี้

Now, to give you a specific hypothetical example,

ค่ะ จะให้คุณดูตัวอย่างสมมุติ ที่เจาะจงลงไป

let's say my friend Laura hypothetically

เอาเป็นว่า เพื่อนดิฉันชื่อ ลอร่า สมมุติว่า

uploads a picture of me

เธอส่งภาพของดิฉันเข้าไป

from a drunken night of karaoke.

ภาพจากคํ่าคืนคาราโอเกะ ที่เราเมามายกัน

This is purely hypothetical, I can assure you.

นี่เป็นเรื่องสมมุติแท้ๆเลย รับประกันได้

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Now, incidentally,

ทีนี้ โดยอุบัติเหตุ

you know how some people are kind of worried

คุณคงทราบ คนบางคนขี้กังวลว่า

that their boss or employee

เจ้านาย หรือนายจ้าง

is going to discover embarrassing photos of them

จะพบภาพที่ตะขิดตะขวงใจเหล่านั้นเข้า

on Facebook?

บนเฟสบุ๊ค

Do you know how hard that is to avoid

รู้มั๊ยคะ มันยากแค่ไหนที่จะหลีกเลี่ยงได้

when you actually work at Facebook?

เมื่อคุณกำลังทำงานที่เฟสบุ๊คจริง ๆ

So anyway, there are lots of these photos

จะอย่างไรก็ตาม มีภาพเหล่านี้อยู่มากมาย

being erroneously reported as spam and abuse,

ที่รายงานไปผิด ๆ ว่า เป็นข่าวขยะ และการใช้ในทางที่ผิด

and one of the engineers on the team had a hunch.

แต่วิศวกรคนหนึ่งในทีมงาน เกิดสังหรณ์ใจ

He really thought there was something else going on

เขาคิดจริงจังว่า กำลังมีสิ่งอื่นเกิดขึ้น

and he was right,

และเขาก็คิดถูก

because when he looked through a bunch of the cases,

เพราะว่า เมื่อเขาตรวจดูหลายๆ กรณีแล้ว

he found that most of them

เขาก็พบว่า ส่วนใหญ่นั้น

were from people who were requesting

มาจากผู้คนที่กำลังขอร้อง

the takedown of a photo of themselves.

ให้เอาภาพถ่ายของพวกเขา ออกไปเสีย

Now this was a scenario that the team

ค่ะ นี่ก็เป็นเรื่องหนึ่งที่ ทีมงาน

never even took into account before.

ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้กันมาก่อนเลย

So they added a new feature

พวกเขาจึงเพิ่มคุณลักษณะใหม่เข้าไป

that allowed people to message their friend

ซึ่งอนุญาตให้ผู้คน ส่งข้อความไปถึงเพื่อนของเขา

to ask them to take the photo down.

เพื่อขอให้เอาภาพนั้น ออกไปเสีย

But it didn't work.

แต่มันใช้ไม่ได้ผล

Only 20 percent of people

คนเพียง 20 เปอร์เซ็นต์

sent the message to their friend.

ส่งข้อความนั้น ไปให้เพื่อนของเขา

So the team went back at it.

ทีมงานจึงกลับไปที่งานนั้นอีก

They consulted with experts in conflict resolution.

พวกเขาไปปรึกษาผู้เชี่ยวชาญ ด้านการแก้ปัญหาขัดแย้ง

They even studied the universal principles

แม้กระทั่ง ไปศึกษากฎสากล

of polite language,

ของภาษาที่สุภาพ

which I didn't even actually know existed

ซึ่งจริงๆไม่รู้มาก่อนเลยว่า จะมี

until this research happened.

จนกระทั่งเกิดงานวิจัยนี้ขึ้นมา

And they found something really interesting.

และพวกเขาได้พบบางอย่าง ที่น่าสนใจอย่างยิ่ง

They had to go beyond just helping people

พวกเขาต้องไปเกินกว่า แค่การช่วยเหลือคน

ask their friend to take the photo down.

ให้ไปขอร้องให้เพื่อนเขา เอาภาพนั้นออกไป

They had to help people express to their friend

พวกเขาต้องช่วยผู้คน ให้บอกเพื่อนๆเขาให้รู้ว่า

how the photo made them feel.

ภาพนั้น ทำให้พวกเขารู้สึกอย่างไร

Here's how the experience works today.

นี่คือ วิธีนำประสบการณ์มาใช้ได้ผล ในณะนี้

So I find this hypothetical photo of myself,

ดิฉันจึงพบว่า ภาพถ่ายตัวเองที่สมมุติขึ้นนี้

and it's not spam, it's not abuse,

มันไม่ได้เป็นข่าวขยะ ไม่ได้ถูกใช้ในทางที่ผิด

but I really wish it weren't on the site.

แต่ฉันไม่อยากให้มันอยู่บนเว็บไซต์เลยจริงๆ

So I report it and I say,

ดิฉันจึงรายงานไป และก็บอกว่า

"I'm in this photo and I don't like it,"

"ดิฉันอยู่ในรูปนี้ และดิฉันก็ไม่ชอบมัน"

and then we dig deeper.

แล้วเราก็ขุดให้ลึกลงไปอีก

Why don't you like this photo of yourself?

ทำไมคุณจึงไม่ชอบภาพถ่ายของตัวเองนี้

And I select "It's embarrassing."

และดิฉันก็เลือก "มันน่าอาย"

And then I'm encouraged to message my friend,

แล้วฉันก็ถูกกระตุ้นให้ส่งข้อความ ไปหาเพื่อน

but here's the critical difference.

แต่ตรงนี้ เป็นความแตกต่างที่สำคัญ

I'm provided specific suggested language

ภาษาเฉพาะได้เตรียมไว้ เสนอแนะให้ดิฉัน

that helps me communicate to Laura

ซึ่งช่วยให้ดิฉันสื่อสารกับลอร่าได้

how the photo makes me feel.

ว่าภาพถ่ายนั้น ทำให้ดิฉันรู้สึกอย่างไร

Now the team found that this relatively small change

ทีนี้ ทีมงานพบว่า การเปลี่ยนแปลงที่ดูเล็กน้อยนี้

had a huge impact.

มีผลกระทบที่ใหญ่โต

Before, only 20 percent of people

ก่อนหน้านี้ เพียง 20 เปอร์เซ็นต์ของผู้คน

were sending the message,

ส่งข้อความนั้นไป

and now 60 percent were,

แต่ตอนนี้ 60 เปอร์เซ็นต์ส่งข้อความไป

and surveys showed that people

และการสำรวจแสดงให้เห็นว่า

on both sides of the conversation

คนทั้งสองฝ่ายที่เป็นคู่สนทนากัน

felt better as a result.

รู้สึกดีขึ้น กับผลที่ได้รับ

That same survey showed

การสำรวจเรื่องเดียวกันนั้น แสดงว่า

that 90 percent of your friends

90 เปอร์เซ็นต์ของเพื่อนคุณ ต้องการจะรู้

want to know if they've done something to upset you.

ว่าพวกเขาได้ทำให้คุณเป็นทุกข์หรือไม่

Now I don't know who the other 10 percent are,

ตอนนี้ ดิฉันก็ยังไม่รู้ว่า อีก 10 % เป็นใคร

but maybe that's where our "Unfriend" feature

แต่อาจเป็นตรงนั้น คำสั่ง "Unfriend"

can come in handy.

เข้ามาใช้ประโยชน์ได้

So as you can see,

ดังนั้น ก็อย่างที่คุณเห็น

these decisions are highly nuanced.

การตัดสินใจเหล่านี้ ทำอย่างละเอียดสุด ๆ

Of course we use a lot of data

แน่นอนค่ะ เราใช้ข้อมูลจำนวนมาก

to inform our decisions,

เพื่อเป็นหลักในการตัดสินใจ

but we also rely very heavily on iteration,

แต่เราก็ยังคงพึ่งพาอย่างมากอีกด้วย ในเรื่องการทำซ้ำ,

research, testing, intuition, human empathy.

การวิจัย, การทดสอบ, ปฏิภาณ, ความเข้าอกเข้าใจกัน

It's both art and science.

มันเป็นทั้งศิลป์และศาสตร์

Now, sometimes the designers who work on these products

ค่ะ บางทีนักออกแบบ ที่ทำงานเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์เหล่านี้

are called "data-driven,"

ถูกเรียกว่า "ตัดสินใจด้วยข้อมูล"

which is a term that totally drives us bonkers.

ซึ่งเป็นคำที่ทำให้เราแทบคลั่ง

The fact is, it would be irresponsible of us

ข้อเท็จจริงก็คือ เราจะเป็นคนไม่รับผิดชอบ

not to rigorously test our designs

ถ้าเราไม่ทดสอบแบบของเรา อย่างเข้มงวด

when so many people are counting on us

เมื่อคนมากมาย ไว้วางใจเรา

to get it right,

ว่าจะทำได้อย่างถูกต้อง

but data analytics

แต่การวิเคราะห์ข้อมูลนั้น

will never be a substitute for design intuition.

จะเอาไปแทนที่ เรื่องของปฏิภาณ ในการออกแบบไม่ได้เลย

Data can help you make a good design great,

ข้อมูลช่วยทำให้การออกแบบที่ดี โดดเด่นได้

but it will never made a bad design good.

แต่จะไม่ทำให้การออกแบบแย่ๆ ดีขึ้นมาได้เลย

The next thing that you need to understand as a principle

สิ่งต่อไปที่คุณต้องเข้าใจ เกี่ยวกับหลักการ

is that when you introduce change,

คือ เมื่อนำการเปลี่ยนแปลงเข้ามา

you need to do it extraordinarily carefully.

คุณต้องทำมัน อย่างระมัดระวังเป็นพิเศษ

Now I often have joked that

เดี๋ยวนี้ ดิฉันพูดตลกอยู่บ่อย ๆ ว่า

I spend almost as much time

ดิฉันใช้เวลาในการออกแบบ

designing the introduction of change

การแนะนำการเปลี่ยนแปลง ที่จะเข้ามา

as I do the change itself,

เกือบจะเท่าๆ กับ การทำการเปลี่ยนแปลงอันนั้น

and I'm sure that we can all relate to that

และก็แน่ใจว่า เราทุกคนเข้าใจสถานการณ์นั้นได้

when something that we use a lot changes

เมื่อบางอย่างที่เราใช้อยู่มาก ๆ เปลี่ยนไป

and then we have to adjust.

แล้วเราก็ต้องปรับตัวให้เหมาะ

The fact is, people can become

ข้อเท็จจริงที่ว่า คนจะมีประสิทธิภาพมาก

very efficient at using bad design,

ที่ได้ใช้ การออกแบบที่ไม่ดี

and so even if the change is good for them in the long run,

ดังนั้น แม้การเปลี่ยนแปลงจะดีต่อพวกเขา ในระยะยาว

it's still incredibly frustrating when it happens,

ไม่น่าเชื่อ พวกเขาก็ยังคงจะรู้สึกไม่พอใจ เมื่อมันเกิดขึ้น

and this is particularly true

และนี่ก็จริงอย่างยิ่ง

with user-generated content platforms,

กับฐานเนื้อหางาน ที่ผู้ใช้ร่วมสร้างขึ้นมา

because people can rightfully claim a sense of ownership.

เพราะผู้คนย่อมรู้สึกมีสิทธิ์ เป็นเจ้าของเนื้อหาเหล่านั้น

It is, after all, their content.

เพราะจะอย่างไร มันก็เป็นเนื้อหาของเขา

Now, years ago, when I was working at YouTube,

ค่ะ หลายปีมาแล้ว ขณะดิฉันทำงานที่ยูทูบ

we were looking for ways to

เรากำลังมองหาวิธีการที่จะ

encourage more people to rate videos,

ส่งเสริมให้คนให้คะแนนวิดีโอ

and it was interesting because when we looked into the data,

มันน่าสนใจเพราะว่า เมื่อเราดูเข้าไปในข้อมูล

we found that almost everyone was exclusively using

เราก็พบว่าเกือบทุกคนเลือกใช้

the highest five-star rating,

คะแนนสูงสุดห้าดาว เพียงอย่างเดียว

a handful of people were using

คนจำนวนเล็กน้อยนั้นใช้

the lowest one-star,

คะแนนตํ่าสุดหนึ่งดาว

and virtually no one

และไม่มีใครเลยจริงๆ

was using two, three or four stars.

ที่ใช้ สอง สาม หรือสี่ดาว

So we decided to simplify

เราจึงตัดสินใจ ทำให้มันง่ายขึ้น

into an up-down kind of voting binary model.

ให้เป็น ขึ้น-ลง คล้ายการลงคะแนน แบบชอบ-ไม่ชอบ

It's going to be much easier for people to engage with.

มันก็จะง่ายขึ้นมาก สำหรับคนที่จะเข้ามาใช้

But people were very attached

แต่ผู้คนก็ยังติดอยู่อย่างมากกับ

to the five-star rating system.

ระบบจัดลำดับห้าดาวนั่น

Video creators really loved their ratings.

คนทำวิดีโอ รักคะแนนของเขามาก

Millions and millions of people

ผู้คนเป็นล้าน ๆ คน

were accustomed to the old design.

เคยชินกับแบบเก่าๆ

So in order to help people

ดังนั้น เพื่อที่จะช่วยเหลือผู้คน

prepare themselves for change

เตรียมตัวให้พร้อม กับการเปลี่ยนแปลง

and acclimate to the new design more quickly,

และปรับตัว ให้ชินกับแบบที่ออกใหม่ ได้เร็วขึ้น

we actually published the data graph

ที่จริง เราได้พิมพ์เผยแพร่กราฟข้อมูล

sharing with the community

บอกเล่าให้ชุมชนได้รับรู้

the rationale for what we were going to do,

ถีงเหตุและผล ของสิ่งที่เรากำลังจะทำ

and it even engaged the larger industry

แม้กระทั่ง เชิญกลุ่มอุตสาหกรรมที่ใหญ่กว่า

in a conversation, which resulted in

เข้ามาร่วมคุยด้วย ซึ่งเกิดเป็น

my favorite TechCrunch headline of all time:

หัวข่าวใน TechCrunch ที่ดิฉันชื่นชอบตลอดกาล

"YouTube Comes to a 5-Star Realization:

"ยูทูบรู้ซึ้งซะทีเรื่อง 5 ดาว:

Its Ratings Are Useless."

วิธีให้คะแนนนั้นช่างไร้ประโยชน์"

Now, it's impossible to completely avoid

ค่ะ เป็นไปไม่ได้ ที่จะหลีกเลี่ยง

change aversion when you're making changes

ความเกลียดการเปลี่ยนแปลง ได้อย่างสิ้นเชิง เมื่อคุณกำลังจะ

to products that so many people use.

เปลี่ยนผลิตภัณฑ์ ที่มีผู้ใช้จำนวนมาก

Even though we tried to do all the right things,

แม้เราพยายามทำทุกอย่างถูกต้องแล้ว

we still received our customary flood

เราก็ยังคงได้รับ วิดีโอคัดค้าน อีเมลที่ไม่พอใจ

of video protests and angry emails

ไหลบ่ามาจากผู้ใช้

and even a package that had to be scanned by security,

แม้กระทั่ง พัสดุก็ต้องถูกสแกน โดยฝ่ายรักษาความปลอดภัย

but we have to remember

แต่เราต้องจดจำไว้ว่า

people care intensely about this stuff,

ผู้คนนั้น สนใจเรื่องแบบนี้ อย่างจริงจัง

and it's because these products, this work,

และมันเป็นเพราะว่า ผลิตภัณฑ์เหล่านี้

really, really matters to them.

งานนี้ สำคัญต่อพวกเขามากจริงๆ

Now, we know that we have to be careful

ถึงตอนนี้ เรารู้ว่า เราจะต้องระมัดระวัง

about paying attention to the details,

เรื่องการเอาใจใส่ในรายละเอียด

we have to be cognizant about how we use data

เราต้องรู้ว่า เราจะใช้ข้อมูลอย่างไร

in our design process,

ในกระบวนการออกแบบของเรา

and we have to introduce change

และเราต้องนำการเปลี่ยนแปลงเข้ามา

very, very carefully.

อย่างระมัดระวังอย่างมากๆ

Now, these things are all really useful.

ทั้งหมดนี้ มีประโยชน์มากจริงๆ

They're good best practices for designing at scale.

มันเป็นวิธีปฏิบัติที่เป็นเลิศ ในงานออกแบบขนาดใหญ่

But they don't mean anything

แต่พวกมันจะไม่มีความหมายอะไรเลย

if you don't understand something

ถ้าคุณไม่เข้าใจบางอย่าง

much more fundamental.

ซึ่งเป็นพื้นฐานยิ่งไปกว่านั้น

You have to understand who you are designing for.

คุณต้องเข้าใจว่า คุณจะออกแบบเพื่อใคร

Now, when you set a goal to design

ค่ะ เมื่อคุณตั้งเป้าหมายเพื่อออกแบบ

for the entire human race,

ให้กับเชื้อชาติมนุษย์ทั้งปวง

and you start to engage in that goal in earnest,

แล้วคุณก็เริ่มทำงานสู่เป้าหมายนั้น อย่างจริงจัง

at some point you run into the walls

ณ บางจุด ที่คุณวิ่งไปชนกำแพง

of the bubble that you're living in.

ของฟองอากาศ ที่คุณปิดขังตัวเองอยู่ในนั้น

Now, in San Francisco, we get a little miffed

ค่ะ ในซานฟรานซิสโก เรารู้สึกโกรธอยู่บ้าง

when we hit a dead cell zone

เมื่อเราเจอกับจุดอับสัญญาณ

because we can't use our phones to navigate

เพราะใช้โทรศัพท์เพื่อนำทางไม่ได้

to the new hipster coffee shop.

ไปยังร้านกาแฟสำหรับคนรุ่นใหม่

But what if you had to drive four hours

แต่จะเป็นอย่างไร ถ้าคุณต้องขับรถสี่ชั่วโมง

to charge your phone

เพื่อจะไปชาร์จโทรศัพท์ของคุณ

because you had no reliable source of electricity?

เพราะคุณไม่มีแหล่งจ่ายไฟฟ้า ที่ไว้วางใจไม่ได้?

What if you had no access to public libraries?

จะเป็นอย่างไร ถ้าคุณไม่มีหอสมุดสาธารณะ

What if your country had no free press?

และถ้าประเทศของคุณไม่มีสื่อที่เป็นอิสระ

What would these products start to mean to you?

ผลิตภัณฑ์เหล่านี้ จะเริ่มมีความหมายกับคุณอย่างไร

This is what Google, YouTube and Facebook

นี่คือ สิ่งที่ กูเกิล ยูทูบ และ เฟสบุ๊ค เป็นอยู่

look like to most of the world,

ในความเห็นของคนส่วนใหญ่ของโลก

and it's what they'll look like

มันก็เป็นอย่างที่มันเป็น

to most of the next five billion people

กับคนส่วนมากของอีกห้าพันล้านคน ในรุ่นต่อไป

to come online.

ที่จะมาใช้อินเทอร์เน็ต

Designing for low-end cell phones

การออกแบบ สำหรับโทรศัพท์มือถือระดับล่าง

is not glamorous design work,

ไม่ใช่งานออกแบบที่ดึงดูดใจ

but if you want to design for the whole world,

แต่ถ้าคุณต้องการออกแบบ ให้กับคนทั้งโลก

you have to design for where people are,

คุณก็ต้องออกแบบ ให้ผู้คนที่อยู่ ณ ที่นั้น ๆ

and not where you are.

ไม่ใช่ ณ ที่ที่คุณอยู่

So how do we keep this big, big picture in mind?

ทำอย่างไร เราจึงจะจดจำภาพใหญ่ๆ นี้ไว้?

We try to travel outside of our bubble to see, hear

เราพยายามเดินทางนอกฟองอากาศของเรา เพื่อให้เห็น, ได้ยินได้ฟัง

and understand the people we're designing for.

และเข้าใจผู้คน ที่เรากำลังออกแบบให้เขา

We use our products in non-English languages

เราใช้ผลิตภัณฑ์ของเรา ที่ไม่ใช่ภาษาอังกฤษ

to make sure that they work just as well.

เพื่อให้แน่ใจว่า พวกมันก็ใช้ได้เหมือนกัน

And we try to use one of these phones from time to time

และเราพยายามใช้โทรศัพท์นี้ เป็นครั้งคราว

to keep in touch with their reality.

เพื่อให้ยังคงรู้เรื่อง ความเป็นจริงของมัน

So what does it mean to design at a global scale?

ดังนั้น การออกแบบขนาดใหญ่ระดับโลก หมายความว่าอะไร

It means difficult and sometimes exasperating work

มันหมายถึงงานที่ยาก และบางครั้งก็น่าโมโห

to try to improve and evolve products.

ในการที่จะพยายามปรับปรุง และพัฒนาผลิตภัณฑ์

Finding the audacity and the humility to do right by them

การพบความกล้า และ การอ่อนน้อม เพื่อใช้ทำงานให้ดี

can be pretty exhausting,

อาจจะเหน็ดเหนื่อยมาก

and the humility part,

และในส่วนของความอ่อนน้อมนั้น

it's a little tough on the design ego.

มันยากอยู่เล็กน้อย ด้านอัตตาของการออกแบบ

Because these products are always changing,

เพราะว่า ผลิตภัณฑ์เหล่านี้ เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา

everything that I've designed in my career

ทุกอย่างที่ดิฉันได้ออกแบบไปแล้ว ในงานอาชีพของดิฉัน

is pretty much gone,

ส่วนมากหายไปแล้ว

and everything that I will design will fade away.

และทุกสิ่งที่ดิฉันจะออกแบบ ก็จะค่อยๆ สูญหายไปตามกาลเวลา

But here's what remains:

แต่นี่คือ สิ่งที่จะคงอยู่ต่อไป:

the never-ending thrill

ประสบการณ์ตื่นเต้นที่ไม่สิ้นสุด

of being a part of something that is so big,

ของการเป็นส่วนหนึ่งของบางสิ่ง ที่ใหญ่มาก

you can hardly get your head around it,

จนคุณเข้าใจมันได้ อย่างยากลำบาก

and the promise that it just might change the world.

ด้วยความหวังที่ว่า มันอาจจะเปลี่ยนแปลงโลกได้

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)