Why our universe might exist on a knife-edge | Gian Giudice

Translator: Kanawat Senanan Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

So last year, on the Fourth of July,

เมื่อปีที่แล้ว ในวันที่สี่ กรกฎาคม

experiments at the Large Hadron Collider

การทดลองที่เครื่องชนอนุภาคขนาดใหญ่ (Large Hadron Collider; LHC)

discovered the Higgs boson.

นำไปสู่การค้นพบฮิกส์ โบซอน (Higgs boson)

It was a historical day.

มันเป็นวันแห่งประวัติศาสตร์

There's no doubt that from now on,

ไม่ต้องสงสัยกันอีกต่อไป

the Fourth of July will be remembered

ว่าวันที่สี่ กรกฎาคม จะถูกจดจำ

not as the day of the Declaration of Independence,

ไม่ใช่เพียงในฐานะวันประกาศอิสรภาพ

but as the day of the discovery of the Higgs boson.

แต่ยังเป็นวันแห่งการค้นพบฮิกส์ โบซอน

Well, at least, here at CERN.

อย่างน้อยก็ที่ CERN แห่งนี้

But for me, the biggest surprise of that day

แต่สำหรับผม สิ่งที่ทำให้ผมประหลาดใจที่สุดในวันนั้น

was that there was no big surprise.

ก็คือว่า การที่ไม่มีสิ่งประหลาดใจใดๆ

In the eye of a theoretical physicist,

ในสายตาของนักฟิสิกส์เชิงทฤษฎี

the Higgs boson is a clever explanation

ฮิกส์ โบซอนเป็นการอธิบายอันชาญฉลาด

of how some elementary particles gain mass,

ว่าอนุภาคพื้นฐานบางตัวมีมวลขึ้นมาได้อย่างไร

but it seems a fairly unsatisfactory

แต่มันยังดูไม่ค่อยน่าพอใจ

and incomplete solution.

และเป็นคำตอบที่ไม่สมบูรณ์

Too many questions are left unanswered.

หลากหลายคำถามยังคงไม่ได้รับคำตอบ

The Higgs boson does not share the beauty,

ฮิกซ์ โบซอน ไม่ได้มีความสวยงาม

the symmetry, the elegance,

ความสมมาตร ความเลิศหรู

of the rest of the elementary particle world.

เช่นเดียวกับอนุภาคอื่นๆ ในโลกแห่งอนุภาคพื้นฐาน

For this reason, the majority of theoretical physicists

และด้วยเหตุนี้ นักฟิสิกส์เชิงทฤษฎีส่วนใหญ่

believe that the Higgs boson could not

เชื่อว่าเรื่องราวของฮิกส์ โบซอน

be the full story.

ไม่ได้จบเพียงแค่นี้

We were expecting new particles and new phenomena

เราคาดว่าจะต้องมีอนุภาคใหม่ๆ และปรากฏการณ์ใหม่ๆ

accompanying the Higgs boson.

ที่มาพร้อมกับฮิกส์ โบซอน

Instead, so far, the measurements

แต่กระนั้น จนถึงบัดนี้ การวัดต่างๆ

coming from the LHC show no signs of new particles

ที่มาจาก LHC ก็ไม่ได้แสดงให้เห็นวี่แววของอนุภาคใหม่ๆ

or unexpected phenomena.

หรือปรากฏการณ์ที่ไม่คาดคิด

Of course, the verdict is not definitive.

แน่นอน คำตัดสินนั้นยังไม่ชัดเจนพอ

In 2015, the LHC will almost double

ในปี 2015 LHC จะเพิ่มพลังงาน

the energy of the colliding protons,

ที่ใช้ชนโปรตอนให้เป็นสองเท่า

and these more powerful collisions

และการชนกันที่รุนแรงขึ้นนี้

will allow us to explore further the particle world,

จะทำให้เราสามารถศึกษา ได้กว้างไกลไปในโลกแห่งอนุภาค

and we will certainly learn much more.

และแน่นอนว่าเราจะเรียนรู้อีกมาก

But for the moment, since we have found

แต่ในตอนนี้ เนื่องจากเราไม่เจอ

no evidence for new phenomena, let us suppose

หลักฐานเกี่ยวกับปรากฏการณ์ใหม่ๆ เราลองมาสมมติว่า

that the particles that we know today,

เหล่าอนุภาคที่เราได้ค้นพบแล้ว ณ วันนี้

including the Higgs boson,

รวมถึงฮิกส์ โบซอน

are the only elementary particles in nature,

เป็นอนุภาคพื้นฐานทั้งหมดเท่าที่มีอยู่ในธรรมชาติ

even at energies much larger

แม้แต่ที่สภาวะพลังงานสูง

than what we have explored so far.

กว่าที่เราเคยสำรวจมาแล้วมากๆ

Let's see where this hypothesis is going to lead us.

ลองมาดูว่าสมมติฐานนี้จะนำเราไปสู่อะไร

We will find a surprising and intriguing result

เราจะค้นพบผลที่น่าประหลาดใจและน่าระทึกใจ

about our universe, and to explain my point,

เกี่ยวกับเอกภพของเรา และเพื่ออธิบายประเด็นของผม

let me first tell you what the Higgs is about,

ให้ผมได้อธิบายให้คุณฟังว่า อนุภาคฮิกส์ คืออะไร

and to do so, we have to go back

และเพื่อที่จะทำอย่างนั้น เราต้องย้อนกลับไป

to one tenth of a billionth of a second

ยังหนึ่งในพันล้านส่วนของวินาทีแรก

after the Big Bang.

หลังจากบิ๊กแบง (Big Bang)

And according to the Higgs theory,

และตามทฤษฎีของฮิกส์

at that instant, a dramatic event took place

ณ ช่วงเวลานั้น เหตุการณ์น่าประหลาดก็เกิดขึ้น

in the universe.

ในเอกภพ

Space-time underwent a phase transition.

ห้วงอวกาศและเวลา ได้ผ่านการเปลี่ยนสถานะ

It was something very similar to the phase transition

มันเป็นบางสิ่งที่คล้ายกับการเปลี่ยนสถานะ

that occurs when water turns into ice

ที่เกิดขึ้นเมื่อน้ำกลายเป็นน้ำแข็ง

below zero degrees.

ที่อุณหภูมิต่ำกว่าศูนย์องศา

But in our case, the phase transition

แต่ในกรณีของเรา การเปลี่ยนสถานะ

is not a change in the way the molecules

ไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงการเรียงตัว

are arranged inside the material,

ของโมเลกุลภายในวัตถุ

but is about a change

มันเป็นการเปลี่ยนแปลง

of the very fabric of space-time.

ในเนื้อแห่งห้วงอวกาศและเวลา

During this phase transition, empty space

ในระหว่างการเปลี่ยนสภาพ อวกาศอันว่างเปล่า

became filled with a substance

ถูกเติมเต็มไปด้วยสสารชนิดหนึ่ง

that we now call Higgs field.

ที่เราเรียกว่าสนามฮิกส์ (Higgs field)

And this substance may seem invisible to us,

และสิ่งนี้ดูราวกับเป็นสสารล่องหนในสายตาของเรา

but it has a physical reality.

แต่มันก็มีอยู่จริงทางกายภาพ

It surrounds us all the time,

มันอยู่รอบๆตัวเราตลอดเวลา

just like the air we breathe in this room.

เช่นเดียวกับอากาศที่เราหายใจในห้องนี้

And some elementary particles interact

และอนุภาคพื้นฐานบางตัวก็มีปฏิสัมพันธ์

with this substance, gaining energy in the process.

กับสสารนี้ และได้รับพลังงานเพิ่มขึ้น ในระหว่างกระบวนการ

And this intrinsic energy is what we call

และพลังงานที่ได้มานี้คือสิ่งที่เราเรียกว่า

the mass of a particle,

มวลของอนุภาค

and by discovering the Higgs boson, the LHC

และด้วยการค้นพบฮิกส์ โบซอน

has conclusively proved that this substance is real,

LHC ได้พิสูจน์ด้วยหลักฐานที่เพียงพอ ว่าสสารนี้มีอยู่จริง

because it is the stuff the Higgs bosons are made of.

เนื่องจากฮิกส์ โบซอนถูกสร้างขึ้นมาจากสิ่งนี้

And this, in a nutshell, is the essence of the Higgs story.

และกล่าวโดยสรุป นี่คือสาระสำคัญของเรื่องราวของฮิกส์ โบซอน

But this story is far more interesting than that.

แต่เรื่องนี้มันน่าสนใจยิ่งกว่านั้น

By studying the Higgs theory,

โดยการศึกษาทฤษฎีฮิกส์

theoretical physicists discovered,

นักฟิสิกส์เชิงทฤษฎีได้ค้นพบ

not through an experiment

ไม่ใช่ด้วยการทดลอง

but with the power of mathematics,

แต่ด้วยพลังแห่งคณิตศาสตร์

that the Higgs field does not necessarily exist

ว่าสนามฮิกส์นั้นไม่จำเป็นจะต้องมีอยู่

only in the form that we observe today.

ในรูปแบบที่เราสังเกตเห็นวันนี้

Just like matter can exist as liquid or solid,

เช่นเดียวกับที่สสารสามารถมีอยู่ได้ ทั้งในรูปของเหลวและของแข็ง

so the Higgs field, the substance that fills all space-time,

ดังนั้น สนามฮิกส์ สสารที่เติมเต็มห้วงอวกาศและเวลา

could exist in two states.

สามารถอยู่ได้ในสองสถานะ

Besides the known Higgs state,

นอกเหนือจากสถานะฮิกส์ที่เรารู้อยู่แล้ว

there could be a second state in which the Higgs field

ยังสามารถมีสถานะที่สอง ที่ซึ่งสนามฮิกส์

is billions and billions times denser

นั้นหนาแน่นกว่าเป็นหลายพันล้านเท่า

than what we observe today,

มากกว่าที่เราสังเกตเห็นทุกวันนี้

and the mere existence of another state

และเพียงแค่การมีอยู่ของอีกสถานะหนึ่ง

of the Higgs field poses a potential problem.

ของสนามฮิกส์นั้น ก็อาจก่อให้เกิดปัญหาอีกข้อ

This is because, according to the laws

นั่นเป็นเพราะกฎของ

of quantum mechanics, it is possible

กลศาสตร์ควอนตัม มันเป็นไปได้

to have transitions between two states,

ที่จะเกิดการเปลี่ยนสถานะระหว่างสองสถานะ

even in the presence of an energy barrier

แม้แต่กรณีที่มีกำแพงของพลังงาน

separating the two states,

ที่คั่นอยู่ระหว่างสองสถานะ

and the phenomenon is called,

และปรากฏการณ์นี้ถูกตั้งชื่อ

quite appropriately, quantum tunneling.

ได้อย่างเหมาะสมว่า ปรากฏการณ์อุโมงค์ควอนตัม (quantum tunneling)

Because of quantum tunneling,

และเพราะอุโมงค์ควอนตัม

I could disappear from this room

ผมสามารถหายตัวไปจากห้องนี้

and reappear in the next room,

และปรากฏตัวขึ้นในอีกห้องหนึ่ง

practically penetrating the wall.

เหมือนทะลุกำแพงไปเลย

But don't expect me to actually perform the trick

และอย่าได้หวังว่าจะเห็นผมทำแบบนี้

in front of your eyes, because the probability

ต่อหน้าต่อตาคุณ เพราะความเป็นไปได้

for me to penetrate the wall is ridiculously small.

ที่ผมจะทะลุกำแพงได้นั้นน้อยเสียยิ่งกว่าอะไร

You would have to wait a really long time

คุณคงจะต้องรอนานมากๆ

before it happens, but believe me,

ก่อนที่มันจะเกิดขึ้น แต่เชื่อผมเถอะว่า

quantum tunneling is a real phenomenon,

อุโมงค์ควอมตัมเป็นปรากฏการณ์จริง

and it has been observed in many systems.

ที่ได้ถูกพบในหลายๆ ระบบ

For instance, the tunnel diode,

ยกตัวอย่างเช่น ทันเนลไดโอด (tunnel diode)

a component used in electronics,

อุปกรณ์อิเล็คทรอนิคส์อย่างหนึ่ง

works thanks to the wonders

ที่ทำงานได้ด้วยปรากฏการณ์อันน่าอัศจรรย์

of quantum tunneling.

อย่างอุโมงค์ควอนตัม

But let's go back to the Higgs field.

ย้อนกลับมาที่เรื่องของสนามฮิกส์

If the ultra-dense Higgs state existed,

ถ้าสนามฮิกส์ที่หนาแน่นยิ่งยวดมีอยู่จริงแล้ว

then, because of quantum tunneling,

ด้วยปรากฏการณ์อุโมงค์ควอนตัม

a bubble of this state could suddenly appear

ฟองเล็กๆ ของสถานะที่ว่านี้ จะสามารถปรากฏขึ้น

in a certain place of the universe at a certain time,

ในบางสถานที่และบางเวลาในเอกภพ

and it is analogous to what happens when you boil water.

อุปมาได้เหมือนสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคุณต้มน้ำ

Bubbles of vapor form inside the water,

ฟองไอน้ำก่อตัวขึ้นใต้ผิวน้ำ

then they expand, turning liquid into gas.

มันขยายตัวขึ้น แปรสภาพของเหลวให้เป็นก๊าซ

In the same way, a bubble of the ultra-dense Higgs state

ในทางเดียวกัน ฟองของสนามฮิกส์ ในสถานะที่หนาแน่นยิ่งยวด

could come into existence because of quantum tunneling.

สามารถกำเนิดขึ้นได้ จากปรากฏการณ์อุโมงค์ควอนตัม

The bubble would then expand at the speed of light,

จากนั้น ฟองที่ว่าก็จะขายตัวด้วยความเร็วแสง

invading all space, and turning the Higgs field

แผ่ขยายไปทั่วอวกาศ และแปลงสนามฮิกส์

from the familiar state into a new state.

จากสถานะที่เราคุ้นเคย ไปสู่สถานะใหม่

Is this a problem? Yes, it's a big a problem.

แล้วนี่เป็นปัญหาเหรอ? ใช่ครับ เป็นปัญหาใหญ่ทีเดียว

We may not realize it in ordinary life,

เราอาจไม่ตระหนักถึงมันในชีวิตประจำวันๆ

but the intensity of the Higgs field is critical

แต่ความหนาแน่นของสนามฮิกส์นั้น

for the structure of matter.

สำคัญมากต่อโครงสร้างของสสาร

If the Higgs field were only a few times more intense,

ถ้าสนามฮิกส์เข้มข้นขึ้นเพียงสองสามเท่า

we would see atoms shrinking, neutrons decaying

เราจะเห็นอะตอมหดตัวลง นิวตรอนเริ่มสลายตัว

inside atomic nuclei, nuclei disintegrating,

ภายในนิวเคลียสของอะตอม นิวเคลียสเริ่มสลายตัว

and hydrogen would be

และไฮโดรเจนจะเป็นเพียง

the only possible chemical element in the universe.

ธาตุทางเคมีเพียงอย่างเดียวที่มีอยู่ในเอกภพ

And the Higgs field, in the ultra-dense Higgs state,

และสนามฮิกส์ ในสถานะหนาแน่นยิ่งยวด

is not just a few times more intense than today,

ไม่ได้แค่เข้มข้นเป็นสองสามเท่า ของที่เป็นอยู่ในทุกวันนี้

but billions of times,

มันเข้มข้นเป็นพันล้านเท่า

and if space-time were filled by this Higgs state,

และถ้าห้วงอวกาศและเวลาถูกเติมเต็มด้วย สนามฮิกส์ในสถานะนี้

all atomic matter would collapse.

อะตอมของธาตุทุกชนิดจะพังทลายลง

No molecular structures would be possible, no life.

ไม่มีโครงสร้างโมเลกุลไหนสามารถคงอยู่ได้ ไม่มีชีวิต

So, I wonder, is it possible

ดังนั้น ผมจึงสงสัยว่า มันเป็นไปได้หรือไม่

that in the future, the Higgs field

ว่าในอนาคต สนามฮิกส์

will undergo a phase transition and,

จะเกิดการเปลี่ยนสถานะ

through quantum tunneling, will be transformed

โดยปรากฏการณ์อุโมงค์ควอนตัม จะกลายสภาพไปสู่

into this nasty, ultra-dense state?

สถานะหนาแน่นยิ่งยวดอันชั่วร้ายนี้หรือไม่

In other words, I ask myself, what is the fate

หรือพูดอีกแบบหนึ่ง ผมถามตัวเองว่า ชะตากรรม

of the Higgs field in our universe?

ของสนามฮิกส์ในเอกภพของเราจะเป็นอย่างไร?

And the crucial ingredient necessary

และปัจจัยสำคัญที่จำเป็น

to answer this question is the Higgs boson mass.

เพื่อที่จะตอบคำถามนี้ คือมวลของฮิกส์ โบซอน

And experiments at the LHC found that the mass

การทดลองที่ LHC ได้ค้นพบว่า

of the Higgs boson is about 126 GeV.

มวลของฮิกส์ โบซอนมีค่าประมาณ 126 กิกะอิเล็คตรอนโวลต์

This is tiny when expressed in familiar units,

มันน้อยมากเมื่อแสดงในรูปมวลทั่วๆไป

because it's equal to something like

เพราะมันจะเท่ากับอะไรประมาณ

10 to the minus 22 grams,

10 ยกกำลัง -22 กรัม

but it is large in particle physics units,

แต่มันใหญ่มหึมาในหน่วยของฟิสิกส์อนุภาค

because it is equal to the weight

เพราะมันเทียบเท่ากับน้ำหนัก

of an entire molecule

ของโมเลกุลหนึ่ง

of a DNA constituent.

ที่ประกอบกันขึ้นเป็น DNA เลยทีเดียว

So armed with this information from the LHC,

เมื่อเรามีข้อมูลนี้ซึ่งได้มากจาก LHC

together with some colleagues here at CERN,

ร่วมด้วยเหล่าเพื่อนร่วมงานที่ CERN แห่งนี้

we computed the probability

เราคำนวณความน่าจะเป็น

that our universe could quantum tunnel

ที่เอกภพของเราจะเกิดอุโมงค์ควอนตัม

into the ultra-dense Higgs state,

กลายเป็นสนามฮิกส์ที่สถานะหนาแน่นยิ่งยวด

and we found a very intriguing result.

และเราก็ได้ผลลัพธ์ที่น่าตื่นเต้น

Our calculations showed

การคำนวณของเราแสดงให้เห็นว่า

that the measured value of the Higgs boson mass

มวลของฮิกส์ โบซอนที่วัดได้

is very special.

นั้นมีความพิเศษมาก

It has just the right value

มันช่างเหมาะเจาะพอดี

to keep the universe hanging

ที่จะทำให้เอกภพของเรา

in an unstable situation.

อยู่ในสถาพไม่เสถียร

The Higgs field is in a wobbly configuration

สนามฮิกส์อยู่ในสภาพไม่แน่นอน

that has lasted so far

และคงอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้

but that will eventually collapse.

แต่สุดท้ายแล้ว มันจะยุบตัวลง

So according to these calculations,

และตามการคำนวณเหล่านี้

we are like campers

เราเป็นเหมือนนักเดินทาง

who accidentally set their tent

ที่บังเอิญไปตั้งเต็นท์

at the edge of a cliff.

อยู่ตรงขอบหน้าผา

And eventually, the Higgs field

และสุดท้ายแล้ว สนามฮิกส์

will undergo a phase transition

จะเข้าสู่การเปลี่ยนสถานะ

and matter will collapse into itself.

สสารจะยุบตัวลงเข้าหาตัวเอง

So is this how humanity is going to disappear?

แล้วนี่คือจุดจบของมนุษยชาติอย่างนั้นหรือ

I don't think so.

ผมคิดว่าไม่ใช่

Our calculation shows that quantum tunneling

การคำนวณของเราแสดงให้เห็นว่า อุโมงค์ควอนตัม

of the Higgs field is not likely to occur

ของสนามฮิกส์นั้นไม่น่าจะเกิดขึ้น

in the next 10 to the 100 years,

ในอีก 10 ยกกำลัง 100 ปีถัดจากนี้

and this is a very long time.

และนั่นมันเป็นเวลาที่นานมาก

It's even longer than

นานเสียยิ่งกว่า

the time it takes for Italy to form a stable government.

เวลาที่อิตาลีต้องใช้เพื่อก่อตั้งรัฐบาล ที่มีเสถียรภาพเสียอีก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Even so, we will be long gone by then.

ถึงมันจะเกิดขึ้น เราคงตายไปหมดแล้ว

In about five billion years,

ภายในเวลาห้าพันล้านปี

our sun will become a red giant,

ดวงอาทิตย์จะกลายเป็นดาวยักษ์แดง

as large as the Earth's orbit,

ที่ใหญ่พอๆ กับวิถีโคจรของโลก

and our Earth will be kaput,

และโลกเราคงกลายเป็นจุล

and in a thousand billion years,

และภายในหนึ่งล้านล้านปี

if dark energy keeps on fueling

หากสสารมืดยังคงเร่งให้

space expansion at the present rate,

ห้วงอวกาศขยายตัวออกในอัตราเช่นปัจจุบัน

you will not even be able to see as far as your toes,

คุณคงไม่สามารถมองเห็น ได้ไกลกว่านิ้วเท้าของคุณเอง

because everything around you

เพราะทุกอย่างรอบๆ ตัวคุณ

expands at a rate faster than the speed of light.

จะขยายออกด้วยอัตราที่เร็วกว่าคามเร็วแสง

So it is really unlikely

ดังนั้น มันจึงไม่น่าเป็นไปได้

that we will be around to see the Higgs field collapse.

ที่เราจะมีชีวิตอยู่เพื่อเห็นสนามฮิกส์พลังทลายลง

But the reason why I am interested

แต่เหตุที่ผมสนใจ

in the transition of the Higgs field

ในการเปลี่ยนสถานะของสนามฮิกส์

is because I want to address the question,

เป็นเพราะผมต้องการจะตอบคำถามที่ว่า

why is the Higgs boson mass so special?

ทำไมมวลของฮิกส์ โบซอนจึงพิเศษนัก

Why is it just right to keep the universe

ทำไมมันช่างเหมาะเจาะที่จะทำให้เอกภาพนี้

at the edge of a phase transition?

อยู่ที่ขอบของการเปลี่ยนสถานะ

Theoretical physicists always ask "why" questions.

นักฟิสิกส์เชิงทฤษฎีมักจะถามคำถามว่า "ทำไม"

More than how a phenomenon works,

แทนที่จะเข้าในว่าปรากฏการณ์หนึ่งๆ มีกลไกอย่างไร

theoretical physicists are always interested in

นักฟิสิกส์เชิงทฤษฎีนั้นสนใจ

why a phenomenon works in the way it works.

ว่าทำไมปรากฏการณ์นั้นจึงมีกลไกอย่างที่มันเป็น

We think that this these "why" questions

เราคิดว่าการตั้งคำถามว่า "ทำไม"

can give us clues

จะให้เงื่อนงำแก่เรา

about the fundamental principles of nature.

เกี่ยวกับหลักการพื้นฐานของธรรมชาติ

And indeed, a possible answer to my question

และจริงๆ แล้ว คำตอบที่เป็นไปได้สำหรับคำถามของผม

opens up new universes, literally.

เปิดเอกภพใหม่ๆ อีกมากมาย ไม่ได้เล่นคำนะครับ

It has been speculated that our universe

เอกภพของเรานั้นถูกคาดเดาว่า

is only a bubble in a soapy multiverse

เป็นเพียงแค่ฟองสบู่ฟองหนึ่ง ในโฟมสบู่แห่งสหภพ (multiverse)

made out of a multitude of bubbles,

ที่ประกอบไปด้วยฟองสบู่เหลือคณานับ

and each bubble is a different universe

และแต่ละฟองก็คือแต่ละเอกภพที่แตกต่างกัน

with different fundamental constants

ที่มีค่าคงที่พื้นฐานแตกต่างกัน

and different physical laws.

และกฎฟิสิกส์ที่แตกต่างกัน

And in this context, you can only talk about

และในบริบทนี้ สิ่งเดียวที่เป็นไปได้ นั่นก็คือ

the probability of finding a certain value of the Higgs mass.

ความน่าจะเป็นที่จะพบมวลฮิกส์ค่าหนึ่ง

Then the key to the mystery

ดังนั้น กุญแจที่ไขปริศนานี้

could lie in the statistical properties

อาจซ่อนอยู่ในคุณสมบัติเชิงสถิติ

of the multiverse.

ของสหภพ

It would be something like what happens

มันอาจเป็นบางสิ่งที่เหมือนกับ

with sand dunes on a beach.

สิ่งที่เกิดขึ้นกับสันทรายบนชายหาด

In principle, you could imagine to find sand dunes

โดยหลักการแล้ว คุณคงคิดว่าจะพบสันทรายที่มีความชัน

of any slope angle in a beach,

ในทุกๆ องศาบนชายหาด

and yet, the slope angles of sand dunes

แต่จริงๆ แล้ว ความชันของสันทราย

are typically around 30, 35 degrees.

โดยทั่วไปอยู่ที่ประมาณ 30, 35 องศา

And the reason is simple:

เหตุผลนั้นเรียบง่าย

because wind builds up the sand, gravity makes it fall.

เพราะว่าลมหอบเอาทรายมารวมกัน แต่แรงโน้มถ่วงทำให้มันพังทลายลง

As a result, the vast majority of sand dunes

ผลที่ได้ก็คือ สันทรายจำนวนมาก

have slope angles around the critical value,

จะมีความชันอยู่ที่ค่าวิกฤตค่าหนึ่ง

near to collapse.

ใกล้เคียงกับจุดที่มันจะพังทลาย

And something similar could happen

และสิ่งคล้ายกันอาจเกิดขึ้น

for the Higgs boson mass in the multiverse.

กับมวลของฮิกส์โบซอนในสหภพ

In the majority of bubble universes,

ในฟองสบู่แห่งเอกภพส่วนใหญ่

the Higgs mass could be around the critical value,

มวลฮิกส์อาจอยู่แถวๆ ค่าวิกฤต

near to a cosmic collapse of the Higgs field,

ใกล้จุดพังทลายตัวของห้วงอวกาศ

because of two competing effects,

เพราะปรากฏการณ์สองอย่างที่ส่งผลหักล้างกัน

just as in the case of sand.

คล้ายกับกรณีของสันทราย

My story does not have an end,

เรื่องราวของผมไม่มีจุดจบ

because we still don't know the end of the story.

เพราะเรายังไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะจบลงอย่างไร

This is science in progress,

นี่คือการค้นคว้าที่กำลังดำเนินอยู่

and to solve the mystery, we need more data,

และเพื่อไขปริศนานี้ เราต้องการข้อมูลมากขึ้น

and hopefully, the LHC will soon add new clues

และหวังว่าในเร็วๆ นี้ LHC จะให้เงื่อนงำใหม่ๆ

to this story.

ให้กับเรื่องราวนี้

Just one number, the Higgs boson mass,

เพียงแค่เลขตัวเดียว มวลของฮิกส์โบซอน

and yet, out of this number we learn so much.

กระนั้น เราได้เรียนรู้มากมายจากเลขตัวนี้

I started from a hypothesis, that the known particles

ผมเริ่มจากสมมติฐานว่าอนุภาคที่เรารู้จัก

are all there is in the universe,

คืออนุภาคทั้งหมดที่มีในเอกภพ

even beyond the domain explored so far.

แม้แต่ในบริเวณที่เรายังไม่ได้สำรวจ

From this, we discovered that the Higgs field

จากสมมติฐานนี้ เราค้นพบว่าสนามฮิกส์

that permeates space-time may be standing

ที่แผ่ไปทั่วห้วงอวกาศและเวลา อาจอยู่ ณ จุด

on a knife edge, ready for cosmic collapse,

ที่พร้อมจะทำให้ห้วงอวกาศพังทลายลง

and we discovered that this may be a hint

และเราค้นพบว่านี่อาจเป็นเงื่อนงำ

that our universe is only a grain of sand

ที่ชี้ว่าเอกภพของเราอาจเป็นเพียงเม็ดทราย

in a giant beach, the multiverse.

บนชายหาดยักษ์แห่งสหภพ

But I don't know if my hypothesis is right.

แต่ผมไม่รู้ว่าสมมติฐานของผมนั้นถูกต้องหรือไม่

That's how physics works: A single measurement

นั่นคือวิถีแห่งฟิสิกส์ ค่าที่วัดได้เพียงค่าเดียว

can put us on the road to a new understanding

สามารถนำไปไปสู่การเข้าใจอะไรใหม่ๆ

of the universe

ของเอกภพ

or it can send us down a blind alley.

หรือมันอาจนำเราสู่ซอยแคบที่มืดมิด

But whichever it turns out to be,

แต่ไม่ว่ามันจะออกมาแบบใด

there is one thing I'm sure of:

สิ่งหนึ่งที่ผมแน่ใจ

The journey will be full of surprises.

คือ การเดินทางนี้จะเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)