The moral dangers of non-lethal weapons | Stephen Coleman

Translator: Kenneth Vergil Reviewer: PanaEk Warawit

What I want to talk to you about today

สิ่งที่ผมอยากคุยกับคุณวันนี้

is some of the problems that the military of the Western world --

มาจากปัญหาที่เหล่าทหารในโลกตะวันตก

ทั้งออสเตรเลีย อเมริกา อังกฤษ และอื่นๆ

Australia, United States, the UK and so on --

ต้องเผชิญในการลงพื้นที่บางจุด

face in some of the deployments that they're dealing with

ซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเขาต้องรับมือ ในโลกปัจจุบันทุกวันนี้

in the modern world at this time.

ถ้าคุณคิดถึงเรื่องที่ว่า

If you think about the sorts of things

we've sent Australian military personnel to in recent years,

เมื่อไม่กี่ปีมานี้ เราได้ส่งบุคลากร ทางทหารของออสเตรเลีย

ไปยังประเทศที่รู้จักกันดี เช่นอิรักและอัฟกานิสถาน

we've got obvious things like Iraq and Afghanistan,

but you've also got things like East Timor and the Solomon Islands,

แต่ก็ยังมีประเทศอย่างติมอร์ตะวันออก

หมู่เกาะโซโลมอน และอื่นๆ

and so on.

And a lot of these deployments

และการประจำการหลายจุด

that we're sending military personnel to these days

ที่เราส่งกำลังทหารไปลงพื้นที่ในขณะนี้

aren't traditional wars.

ไม่ใช่สงครามตามแบบแผน

In fact, a lot of the jobs we're asking military personnel to do

อันที่จริงแล้ว ภารกิจเป็นจำนวนมาก

ที่เราขอให้ทหารลงไปทำ

in those situations

are ones that, in their own countries -- Australia, the US and so on --

เป็นภารกิจที่ ถ้าเกิดขึ้นในประเทศของตัวเอง ในออสเตรเลีย อเมริกา และอื่นๆ

คนที่ทำภารกิจจริงๆ จะเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ

would actually be done by police officers.

So there's a bunch of problems that come up

ก็เลยทำให้มีปัญหาหลายอย่างปรากฎขึ้นมา

for military personnel in these situations,

จากการใช้ทหารในสถานการณ์เหล่านั้น

because they're doing things they haven't really been trained for.

เนื่องจากพวกเขากำลังปฎิบัติภารกิจที่ไม่ได้ฝึกมา

และยังปฎิบัติ

And they're doing things that those who do them in their own countries

แตกต่างจากผู้ปฎิบัติในประเทศของพวกเขาเอง

ทั้งในแง่ของการฝึกแตกต่างกัน

are trained very differently for and equipped very differently for.

และอุปกรณ์ที่ใช้ก็แตกต่างกัน

Now, there's a bunch of reasons why we send military personnel,

มีเหตุผลสองสามข้อว่าทำไม

เราถึงส่งทหาร

rather than police, to do these jobs.

แทนที่จะส่งตำรวจไปทำงานพวกนี้

If Australia had to send 1,000 people tomorrow

ยกตัวอย่าง ถ้าออสเตรเลียต้องส่งคนพันคน

to West Papua, for example,

ไปที่ปาปัวตะวันตกวันพรุ่งนี้

เราไม่มีเจ้าหน้าที่ตำรวจพันคนที่ว่าง

we don't have 1,000 police officers hanging around that could go tomorrow,

ที่จะไปได้ง่ายๆ พรุ่งนี้

and we do have 1,000 soldiers that could go.

แต่เรามีทหารพันนายที่ไปได้

ฉะนั้นเวลาเราต้องส่งใครไป เราก็จะส่งทหารไป

So when we have to send someone, we send the military --

เพราะพวกเขาว่างที่จะไป

they're there, they're available,

and heck, they're used to going off and doing these things

และ ให้ตาย พวกเขาชินกับการออกไปทำสิ่งเหล่านี้

และอยู่ได้ด้วยตนเอง

and living by themselves

and not having all this extra support.

โดยไม่ต้องมีการสนับสนุนมากเป็นพิเศษ

So they are able to do it in that sense.

ดังนั้นในแง่นี้ พวกเขาจึงสามารถทำได้

แต่พวกเขาไม่ได้รับการฝึกเหมือนที่ตำรวจได้รับ

But they aren't trained the same way police officers are,

และที่แน่ๆ พวกเขาไม่ได้มีอุปกรณ์เหมือนตำรวจ

and they're certainly not equipped the way police officers are,

ซึ่งนี่จะทำให้พวกเขาประสบปัญหา

so this has raised a bunch of problems for them

เวลาที่ต้องรับมือกับปัญหาประเภทนี้

when dealing with these issues.

One particular thing that's come up that I am especially interested in,

โดยเฉพาะสิ่งที่เป็นประเด็นขึ้นมา

แล้วผมสนใจเป็นพิเศษ

is the question of whether,

คือคำถามที่ว่า

when we're sending military personnel to do these sorts of jobs,

เวลาที่เราส่งทหารไปทำงานพวกนี้

เราควรที่จะมีอุปกรณ์ที่แตกต่างออกไปหรือไม่

we ought to be equipping them differently;

ซึ่งถ้าจะให้เฉพาะเจาะจงแล้ว ก็คือเราควรที่จะให้พวกเขาได้ใช้

and in particular, whether we ought to be giving them access

อาวุธไม่สังหารบางชนิดที่ตำรวจใช้ หรือไม่

to some of the nonlethal weapons that police have.

เพราะในเมื่อพวกเขาทำงานแบบเดียวกัน

Since they're doing some of the same jobs,

พวกเขาอาจจะต้องการอุปกรณ์แบบนั้นเหมือนกัน

maybe they should have some of those things.

และแน่นอน มีสถานที่หลายแห่ง

And there's a range of places you'd think those things would be really useful.

ที่คุณคงคิดว่าอุปกรณ์พวกนี้จะมีประโยชน์มาก

อย่างเช่น เมื่อคุณตั้งด่านตรวจทางทหาร

For example, when you've got military checkpoints.

If people are approaching these checkpoints

ถ้ามีคนต้องผ่านด่านเหล่านี้

โดยที่ทหารไม่แน่ใจว่า

and the military personnel are unsure if this person's hostile or not,

คนที่ผ่านเข้ามา เป็นศัตรูหรือไม่

say this person approaching here, and they say,

เอาเป็นว่า ถ้ามีคนเดินเข้ามาตรงนี้

แล้วพวกเขาถามว่า "คนนี้เป็นมือระเบิดพลีชีพรึเปล่า

"Is this a suicide bomber or not?

Is something hidden under their clothes?

พวกเขามีอะไรซ่อนอยู่ใต้เสื้อผ้าไหม จะเกิดอะไรขึ้น"

What's going to happen?"

พวกเขาไม่รู้ว่าคนๆ นี้มีท่าทีเป็นศัตรูหรือไม่

They don't know if the person is hostile or not.

ถ้าคนๆ นี้ไม่ทำตามคำสั่ง

If the person doesn't follow directions, they may end up shooting them,

พวกเขาอาจจะต้องยิง

และค่อยมาค้นพบภายหลังว่า

and then find out afterwards either, yes, we shot the right person,

ใช่ เรายิงถูกคน

or, no, this was just an innocent person

หรือจะพบว่า ไม่ใช่ นี่เป็นเพียงผู้บริสุทธิ์

who didn't understand what was going on.

ที่ไม่เข้าใจว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น

So if they had nonlethal weapons, then they would say,

ดังนั้น ถ้าพวกเขามีอาวุธไม่สังหาร

พวกเขาก็จะพูดว่า "เราสามารถใช้มันในสถานการณ์แบบนั้นได้

"We can use them in that sort of situation.

ถ้าเรายิงคนที่ไม่ได้เป็นศัตรู

If we shoot someone who wasn't hostile,

อย่างน้อยเราก็ไม่ได้ฆ่าเขา"

at least we haven't killed them."

ในอีกสถานการณ์หนึ่ง

Another situation: this photo is from one of the missions

รูปถ่ายนี้มาจากหนึ่งในภารกิจจริงๆ

in the Balkans in the late 1990s.

ในคาบสมุทรบอลข่าน สมัยปลายทศวรรษที่ 1990

สถานการณ์ค่อนข้างต่างออกไป

This situation is a little bit different,

ที่ซึ่งพวกเขารู้ว่าใครเป็นศัตรู

where maybe they know someone is hostile;

รู้ว่ามีคนกำลังยิงใส่พวกเขา

they've got someone shooting at them

or doing something else that's clearly hostile,

หรือทำสิ่งใดก็ตาม ที่ประกาศท่าทีเป็นศัตรูอย่างชัดเจน ปาหิน หรืออะไรประมาณนี้

throwing rocks, whatever.

แต่ถ้าพวกเขาตอบโต้ ก็จะมีคนอื่นๆ ที่อยู่บริเวณนั้นด้วย

But if they respond,

there's a range of other people around who are innocent people,

ซึ่งเป็นผู้บริสุทธิ์ที่อาจจะโดนลูกหลง

who might also get hurt.

It'd be collateral damage

กลายเป็นความเสียหายข้างเคียง ที่กองทัพไม่อยากจะพูดถึง

that the military often doesn't want to talk about.

So again, they'd say, "With access to nonlethal weapons,

ดังนั้น พวกเขาก็จะพูดแบบนี้อีกครั้งว่า "ถ้าเราสามารถเข้าถึงอาวุธไม่สังหารได้ล่ะ

ถ้าเราเจอคนที่เรารู้ว่าเป็นศัตรู

if we've got someone we know is hostile,

เราสามารถทำอะไรบางอย่าง เพื่อจัดการพวกเขาได้

we can do something to deal with them,

และรู้ว่า ถ้าพวกเขายิงโดนใครก็ตามที่อยู่แถวนั้น

and know that if we hit anyone else,

at least we're not going to kill them."

อย่างน้อย เราก็พูดได้ว่า เราไม่ได้จะฆ่าพวกเขา"

มีอีกคำแนะนำหนึ่ง

Another suggestion has been,

since we're putting so many robots in the field,

เนื่องจากเราให้หุ่นยนต์ลงภาคสนามเป็นจำนวนมาก

เราจะได้เห็นตอนที่

we can see the time coming

where they're actually going to send robots out in the field

พวกเขาส่งหุ่นยนต์ไปลงพื้นที่จริงๆ โดยที่ไม่มีใครควบคุม

that are autonomous.

พวกมันจะตัดสินใจด้วยตนเอง ว่าจะยิงหรือไม่ยิงใคร

They'll make their own decisions about who to shoot and who not to shoot,

โดยที่ไม่มีมนุษย์เข้ามาเกี่ยวข้อง

without a human in the loop.

และคำแนะนำก็คือ เฮ้

So the suggestion is,

if we're going to send robots out and allow them to do this,

ถ้าเราจะส่งหุ่นยนต์ออกไป แล้วอนุญาตให้มันทำอย่างนี้

อาจจะเป็นความคิดที่ดี อีกแล้ว ว่าควรใช้อุปกรณ์เหล่านี้

maybe it would be a good idea if they were armed with nonlethal weapons,

ถ้าพวกมันติดอาวุธไม่สังหาร

เวลาที่พวกมันตัดสินใจผิดพลาด และยิงผิดคน

so if the robot makes a bad decision and shoots the wrong person,

อีกครั้งที่เราสามารถพูดได้ว่า พวกมันไม่ได้ฆ่าพวกเขาสักหน่อย

again, they haven't actually killed them.

อาวุธไม่สังหาร มีแตกต่างกัน มากมายหลายชนิด

Now, there's a whole range of different sorts of nonlethal weapons,

อาวุธบางชนิดมีให้ใช้แล้ว อย่างที่เห็นๆกันอยู่

some of which are available now,

ในขณะที่บางชนิดก็กำลังพัฒนาอยู่

some of which they're developing.

คุณมีอาวุธดั้งเดิมอย่างสเปรย์พริกไทย

You've got traditional things like pepper spray,

สเปรย์โอซีที่อยู่ด้านบนนี้

OC spray up at the top there,

หรือเครื่องช็อตไฟฟ้าที่อยู่ตรงนี้

or Tasers over here.

ตัวที่อยู่บนขวานี้คือเลเซอร์แสบตา

The one on the top right here is actually a dazzling laser,

ที่มีไว้เพื่อทำให้คนตาบอดชั่วคราว

intended to just blind the person momentarily

และทำให้พวกเขาสับสน

and disorient them.

คุณมีกระสุนลูกซองแบบไม่สังหาร

You've got nonlethal shotgun rounds

ที่บรรจุเม็ดยาง

that contain rubber pellets instead of the traditional metal ones.

แทนที่เม็ดเหล็กที่มีอยู่ดั้งเดิม

And this one in the middle here, the large truck,

และอันที่อยู่ตรงกลางนี้ ที่เป็นรถบรรทุกคันใหญ่

is called the Active Denial System,

ที่จริงคือระบบ Active Denial System

something the US military is working on at the moment.

ซึ่งเป็นสิ่งที่กองทัพสหรัฐฯ กำลังพัฒนาอยู่ในขณะนี้

It's essentially a big microwave transmitter.

ว่ากันง่ายๆ มันคือเครื่องยิงรังสีไมโครเวฟอันใหญ่

ซึ่งโดยหลักการแล้ว มันก็คือรังสีความร้อนนั่นเอง

It's sort of your classic idea of a heat ray.

มันสามารถยิงออกไปได้ไกลมาก

It goes out to a really long distance,

compared to any of these other sorts of things.

เมื่อเปรียบเทียบกับอาวุธประเภทนี้ ชนิดอื่นๆ

และใครก็ตามที่ถูกสิ่งนี้ยิงใส่

Anybody who is hit with this feels a sudden burst of heat,

จะรู้สึกถึงความร้อนที่ปะทุขึ้นมาอย่างฉับพลัน

and just wants to get out of the way.

ทำให้อยากออกไปให้พ้นทาง

มันมีความซับซ้อนกว่าเตาไมโครเวฟมาก

It is a lot more sophisticated than a microwave oven,

but it basically is boiling the water molecules

แต่โดยพื้นฐานแล้วมันจะทำการต้มโมเลกุลน้ำ

ที่อยู่บริเวณผิวนอกของผิวหนังของคุณ

in the very surface level of your skin.

ทำให้คุณรู้สึกถึงความร้อนแผดเผารุนแรง

So you feel this massive heat,

จนทำให้คุณพูดว่า "ฉันอยากจะไปให้พ้นทาง"

and you go, "I want to get out of the way."

และพวกเขาคิดว่า สิ่งนี้จะต้องมีประโยชน์มากๆ

And they think this will be really useful

in places where we need to clear a crowd out of a particular area,

ในสถานที่ ที่เราต้องการสลายฝูงชนออกจากบริเวณหนึ่งๆ

ถ้าฝูงชนเหล่านั้น มีท่าทีเป็นศัตรู

if the crowd is being hostile.

ถ้าเราต้องการกันผู้คนออกจากสถานที่ใดๆ

If we need to keep people away from a particular place,

เราสามารถทำได้โดยใช้อาวุธเหล่านี้

we can do that with these sorts of things.

So there's a whole range of different nonlethal weapons

ดังนั้นจึงเห็นได้ชัดว่ามี

อาวุธไม่สังหารที่แตกต่างกันมากมายหลายชนิด ที่เราสามารถให้ทหารใช้

we could give military personnel,

and there's a whole range of situations

และมีสถานการณ์ต่างๆ นานา

where they're looking at them and saying,

ที่เราจะมองพวกมันแล้วบอกว่า "เฮ้ สิ่งเหล่านี้น่าจะมีประโยชน์จริงๆ"

"These things would be really useful."

แต่อย่างที่ผมบอก

But as I said,

the military and the police are very different.

ทหารและตำรวจ

มีความแตกต่างกันมาก

(Laughter)

Yes, you don't have to look very hard at this to recognize

ใช่ คุณไม่ต้องคิดมากเลย

เพื่อจะทราบความจริงที่ว่า พวกเขาอาจจะแตกต่างกันมากๆ

that they might be very different.

โดยเฉพาะในแง่ของ

In particular,

the attitude to the use of force

ทัศนคติในด้านการใช้กำลัง

and the way they're trained to use force

และวิธีที่พวกเขาได้รับการฝึกให้ใช้กำลัง

is especially different.

นั้นแตกต่างมากเป็นพิเศษ

ตำรวจ...

The police --

and knowing because I've actually helped to train police --

และผมทราบดี เพราะผมเคยช่วยฝึกตำรวจมาก่อน...

police, particularly in Western jurisdictions at least,

ตำรวจ โดยเฉพาะในท้องที่ของประเทศตะวันตก

are trained to De-escalate force,

ได้รับการฝึกเพื่อลดระดับการใช้กำลัง

เพื่อพยายามและหลีกเลี่ยงการใช้กำลัง

to try and avoid using force wherever possible,

ในทุกที่เท่าที่จะเป็นไปได้

and to use lethal force only as an absolute last resort.

และให้ใช้กำลังสังหาร

เป็นทางเลือกสุดท้ายเท่านั้น

Military personnel are being trained for war.

ทหารถูกฝึกมาเพื่อทำสงคราม

So they're trained that, as soon as things go bad,

ถูกฝึกเพื่อที่ว่า เมื่อเกิดสถานการณ์เลวร้าย

their first response is lethal force.

การตอบโต้แรกของพวกเขา จะเป็นการใช้กำลังสังหาร

The moment the fecal matter hits the rotating turbine --

เมื่อถึงเวลาที่งานเข้า

(Laughter)

you can start shooting at people.

คุณจะได้สามารถยิงใส่คนอื่นได้

ดังนั้นทัศนคติของพวกเขา

So their attitudes

to the use of lethal force are very different,

ในเรื่องของการใช้กำลังสังหาร จึงมีความแตกต่างกันอย่างมาก

และผมคิดว่า มันเห็นได้ชัดอยู่ว่า

and I think it's fairly obvious

that their attitude to the use of nonlethal weapons

ทัศนคติของพวกเขาในด้านการใช้อาวุธไม่สังหาร

would also be very different from what it is with the police.

ก็คงจะแตกต่างจากตำรวจมากเช่นกัน

และเนื่องจากในขณะนี้ เราก็มีปัญหามากพออยู่แล้ว

And since we've already had so many problems

กับการที่ตำรวจใช้อาวุธไม่สังหาร ในหลายๆ วิธี

with police use of nonlethal weapons in various ways,

ผมคิดว่าคงจะเป็นความคิดที่ดี ที่จะดูสิ่งเหล่านี้

I thought it would be a good idea to look at some of those things

แล้วพยายามนำมันเข้าไปผูกกับแนวคิดทางทหาร

and relate it to the military context.

และผมแปลกใจจริงๆ เมื่อเริ่มทำสิ่งนี้

I was very surprised when I started to do this to see that, in fact,

ที่ได้พบว่า ที่จริงแล้ว

even the people who advocated the use of nonlethal weapons by the military

แม้แต่คนที่สนับสนุนการใช้อาวุธไม่สังหารโดยทหาร

ยังไม่ได้คิดถึงสิ่งนั้น

hadn't actually done that.

They generally seemed to think,

พวกเขามักจะคิดว่า

"Why would we care what's happened with the police?

"เราจะไปสนใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับตำรวจทำไม

We're looking at something different,"

เรากำลังมองอะไรที่มันแตกต่าง"

and didn't seem to recognize

และดูจะไม่ยอมรับว่า ที่จริงแล้ว

they were looking at pretty much the same stuff.

พวกเขากำลังมองสิ่งที่เป็นเรื่องประมาณเดียวกัน

So I started to investigate some of those issues,

ดังนั้นผมจึงเริ่มสืบสวนประเด็นเหล่านี้บางประเด็น

และพิจารณา

and have a look at the way police use nonlethal weapons

วิธีที่ตำรวจใช้อาวุธไม่สังหาร เมื่ออาวุธเหล่านี้เข้ามา

when they're introduced,

และมีปัญหาบางอย่างที่อาจเกิดขึ้น

and some of the problems that might arise out of those sorts of things

จากอาวุธเหล่านี้

when they actually do introduce them.

เวลาที่พวกเขานำพวกมันมาใช้จริงๆ

And of course, being Australian,

และแน่นอน เพราะเป็นคนออสเตรเลีย

ผมก็เลยเริ่มมองสิ่งที่เกิดขึ้นในออสเตรเลีย

I started looking at stuff in Australia, knowing from my own experience

โดยรู้จากประสบการณ์ของผมเองอีกครั้ง ในหลายๆ คราว

of various times when nonlethal weapons have been introduced in Australia.

ที่อาวุธไม่สังหารถูกนำมาใช้ในออสเตรเลีย

หนึ่งในสิ่งที่ผมจับตาดูเป็นพิเศษ

One of the things I particularly looked at was the use of OC spray --

คือการใช้สเปรย์โอซี,

oleoresin capsicum spray, pepper spray --

สเปรย์โอลีโอเรซิน แคปซิคัม หรือสเปรย์พริกไทย

โดยตำรวจออสเตรเลีย

by Australian police,

และเห็นอาวุธที่ถูกนำมาใช้, สิ่งที่เกิดขึ้น

and seeing what had happened when that had been introduced,

และปัญหาต่างๆ มากมาย

and those sorts of issues.

จากการศึกษาฉบับหนึ่งที่ผมพบ

And one study that I found, a particularly interesting one,

ซึ่งน่าสนใจเป็นพิเศษ

was in Queensland,

เกิดขึ้นในควีนส์แลนด์นี่เอง

because they had a trial period for the use of pepper spray

เพราะพวกเขามีระยะทดสอบการใช้สเปรย์พริกไทย

before they actually introduced it more broadly.

ก่อนที่จะนำไปใช้อย่างกว้างขวางจริงๆ

And I went and had a look at some of the figures here.

และผมก็ไปดูตัวเลขเหล่านี้

Now, when they introduced OC spray in Queensland,

ตอนนี้ เมื่อพวกเขานำสเปรย์โอซีมาใช้ในควีนส์แลนด์

พวกเขาใช้มันอย่างโจ่งแจ้ง

they were really explicit.

The police minister's and a heap of public statements were made about it.

ผู้บัญชาการตำรวจมีแถลงการณ์สู่สาธารณะเกี่ยวกับเรื่องนี้มากมาย

พวกเขาบอกว่า "สิ่งนี้มีจุดประสงค์อย่างชัดเจนเพื่อ

They were saying, "This is explicitly intended to give police an option

ให้ทางเลือกกับตำรวจ

between shouting and shooting.

ที่อยู่ตรงกลางระหว่างการเตือน และการยิง

เป็นสิ่งที่พวกเขาสามารถใช้แทนอาวุธปืนได้

This is something they can use instead of a firearm

in situations where they would have previously had to shoot someone."

ในสถานการณ์เดียวกับที่ ถ้าเป็นเมื่อก่อน พวกเขาต้องยิง"

ผมก็เลยไปดูสถิติการยิงของตำรวจ

So I looked at all of the police shooting figures.

And you can't actually find them very easily

และคุณหาสิ่งนี้เจอไม่ได้ง่ายๆ

for individual Australian states;

ในบรรดารัฐในออสเตรเลียต่างๆ

I could only find these.

ผมสามารถหามาได้แค่ฉบับเดียว

This is from an Australian Institute of Criminology report.

นี่มาจากรายงานของสถาบันอาชญวิทยาออสเตรเลีย

ดังที่คุณเห็นในตัวหนังสือ ถ้าคุณอ่านจากด้านบนสุด ระบุว่า

You can see, in the fine print at the top:

"การตายจากการยิงของตำรวจ" ไม่ได้จำกัดแค่คนที่ถูกตำรวจยิง

"Police shooting deaths" means not just people shot by police,

แต่ยังรวมไปถึงคนที่ยิงตัวเองต่อหน้าตำรวจ

but people who have shot themselves in the presence of police.

But these are the figures across the entire country,

แต่นี่เป็นสถิติจากทั่วประเทศ

และลูกศรแดงนี้ชี้ไปที่จุด

and the red arrow represents the point where Queensland said,

ที่ควีนส์แลนด์บอกว่า

"Yes, this is where we're going to give

"ใช่ ตรงนี้แหละ ที่เราจะให้เจ้าหน้าที่ตำรวจทั่วทั้งรัฐ

all police officers across the entire state

ได้ใช้สเปรย์โอซี

access to OC spray."

So you can see there were six deaths sort of leading up to it,

คุณจะเห็นว่า กราฟแสดงให้เห็นว่ามีการตายโดยเฉลี่ยหกครั้ง

every year for a number of years.

ทุกๆ ปี เป็นเวลาหลายปีแล้ว

There was a spike a few years before,

มีจุดที่กราฟพุ่งเป็นยอดขึ้น เมื่อไม่กี่ปีมานี้

but that wasn't actually Queensland.

แต่จุดนั้นไม่ได้เกิดขึ้นที่ควีนส์แลนด์

Anyone know where that was?

มีใครรู้ไหมว่ามาจากไหน ไม่ใช่พอร์ท อาเธอร์ครับ

Wasn't Port Arthur, no.

วิคตอเรีย ใช่ครับ ถูกต้อง

Victoria? Yes, correct.

จุดที่กราฟพุ่งขึ้นมาจากวิคตอเรียหมดเลย

That spike was all Victoria.

(Laughter)

ดังนั้น ไม่ใช่ควีนส์แลนด์ที่มีปัญหา

So it wasn't that Queensland had a particular problem

กับการตายที่เกิดขึ้นจากการยิงของตำรวจ และจากสาเหตุอื่นๆ

with deaths from police shootings and so on.

So, six shootings across the whole country,

มีการยิงหกครั้ง ทั่วทั้งประเทศ

อย่างสม่ำเสมอ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา

fairly consistently over the years before.

ในอีกสองปีต่อมา คือปีที่เราทำการศึกษากัน ปี 2001 และ 2002

The next two years were the years they studied -- 2001, 2002.

มีใครอยากทายจำนวนการใช้

Anyone want to take a stab at the number of times,

ตามเหตุผลที่เขาบอก ไหมครับ

given how they've introduced this,

the number of times police in Queensland used OC spray in that period?

ว่าจำนวนการใช้สเปรย์โอซีของตำรวจในควีนส์แลนด์ในช่วงนั้นเป็นเท่าไร

หลักร้อยเหรอ หนึ่ง สาม

Hundreds? One? Three?

หลักพันค่อยใกล้เข้ามาหน่อย

A thousand is getting better.

Explicitly introduced as an alternative to the use of lethal force --

ถูกนำมาใช้อย่างโจ่งแจ้ง

เพื่อเป็นทางเลือกกับการใช้กำลังสังหาร

an alternative between shouting and shooting.

เป็นทางเลือกตรงกลางระหว่างการเตือนและการยิง

I'm going to go out on a limb here

ผมจะบอกชัดๆ เลยแล้วกัน

and say that if Queensland police didn't have OC spray,

ถ้าเกิดว่าตำรวจควีนส์แลนด์ไม่มีสเปรย์โอซี

they wouldn't have shot 2,226 people

พวกเขาคงไม่ยิงคน 2,226 คน

in those two years.

ในเวลาสองปีเหล่านั้นหรอกครับ

(Laughter)

ที่จริงแล้ว ลองดู

In fact, if you have a look at the studies they were looking at,

การศึกษา ที่พวกเขามองหา

the material they were collecting and examining,

วัตถุที่พวกเขาเก็บเพื่อนำไปตรวจสอบ

คุณจะพบว่าผู้ต้องสงสัยทีติดอาวุธ

you can see the suspects were only armed in about 15 percent of cases

มีประมาณ 15 เปอร์เซนต์เท่านั้น จากกรณี

where OC spray was used.

ที่สเปรย์โอซีถูกใช้

มันถูกใช้เป็นประจำในช่วงเวลานั้น

It was routinely being used in this period,

and, of course, still is routinely used --

และแน่นอนว่า ก็ยังถูกใช้อยู่เป็นประจำ

because there were no complaints about it,

เพราะว่าไม่มีใครร้องเรียนเรื่องนี้

ถึงจะนอกประเด็นของการศึกษานี้

not within the context of this study, anyway --

แต่มันถูกใช้เป็นประจำ

it was routinely being used to deal with people who were violent,

เพื่อรับมือกับคนที่มีพฤติกรรมก้าวร้าว

คนที่มีแนวโน้มที่จะมีพฤติกรรมก้าวร้าว

who were potentially violent,

and also quite frequently used

และยังถูกใช้อยู่บ่อยๆ

กับคนที่แค่มีพฤติกรรม

to deal with people who were simply passively noncompliant.

ขัดขืนแบบไม่ตอบโต้

This person is not doing anything violent,

คนแบบนี้ไม่ได้ทำอะไรที่รุนแรง

but they just won't do what we want them to.

เพียงแต่พวกเขาไม่ยอมทำตาม ในสิ่งที่เราต้องการให้พวกเขาทำ

They're not obeying the directions we're giving them,

พวกเขาไม่ทำตามคำสั่งที่พวกเขาได้รับ

เราก็เลยฉีดสเปรย์โอซีใส่พวกเขา

so we'll give them a shot of the OC spray -- that'll speed them up.

มันจะทำให้ทุกอย่างเร็วขึ้น อย่างนี้ทุกอย่างจะออกมาดีกว่า

Everything will work out better that way.

This was something explicitly introduced

นี่คือสิ่งที่ถูกนำมาใช้อย่างโจ่งแจ้ง

เพื่อเป็นทางเลือกของการใช้อาวุธปืน

to be an alternative to firearms,

แต่มันกำลังถูกใช้เป็นประจำ

but it's being routinely used

เพื่อจัดการกับปัญหา

to deal with a whole range of other sorts of problems.

ปัญหามากมายหลายประเภท

Now one of the particular issues that comes up

ตอนนี้มีประเด็นหนึ่งเกี่ยวกับ

การใช้อาวุธไม่สังหารในทางทหาร

with military use of nonlethal weapons --

and people actually say, "There might be some problems" --

และคนที่พูดว่า "เฮ้ นี่อาจเป็นปัญหา"

there's a couple of particular problems that get focused on.

มีปัญหาอยู่สองสามข้อที่เราควรเน้น

หนึ่งในปัญหาเหล่านี้

One of those problems is: nonlethal weapons may be used indiscriminately.

คือการใช้อาวุธไม่สังหารอย่างไม่แยกแยะ

หนึ่งในหลักการพื้นฐานของการใช้กำลังทางทหาร

One of the fundamental principles of military use of force

นั่นก็คือคุณจะต้องพิจารณาเป้าหมาย

is that you have to be discriminate;

คุณต้องระมัดระวังว่าคุณกำลังจะยิงไปที่ใคร

you have to be careful about who you're shooting at.

ดังนั้นหนึ่งในปัญหาที่เกิดขึ้นกับอาวุธไม่สังหารก็คือ

So one of the problems suggested with nonlethal weapons

is that they might be used indiscriminately --

มันอาจถูกนำไปใช้อย่างไม่แยกแยะ

ในระดับที่คุณใช้มันกับกลุ่มคนหลากหลาย

that you would use them against a whole range of people,

เพราะคุณไม่ต้องกังวลอีกต่อไปแล้ว

because you don't have to worry so much anymore.

และอันที่จริง มีกรณีหนึ่งโดยเฉพาะ

And in fact, one particular instance where I think that actually happens

ที่ผมคิดว่าปัญหานี้เกิดขึ้นจริง

was the Dubrovka Theater siege in Moscow in 2002,

คือการปิดล้อมโรงละครดูบรอฟกาในมอสโคเมื่อปี 2002

which probably a lot of you, unlike most of my students at ADFA,

ซึ่งพวกคุณหลายๆ คน ต่างจากนักเรียนของผมส่วนใหญ่ที่สถาบันป้องกันตนเองฯ

มีอายุมากพอที่จะจำได้

are old enough to remember.

เมื่อชาวเชชเนียเข้ามายึดโรงละคร

So, Chechens had come in and taken control of the theater.

พวกเขาจับคนประมาณ 700 คนเป็นตัวประกัน

They were holding something like 700 people hostage.

พวกเขาปล่อยบางคนออกมา

They'd released a bunch of people,

แต่ก็ยังมีตัวประกันประมาณ 700 คน

but they still had about 700 people hostage.

And the Russian military police special forces, "Spetsnaz,"

แล้วสารวัตรทหารพิเศษของรัสเซีย,

กองกำลังพิเศษ, สเปตนาซ

came in and stormed the theater.

เข้ามา แล้วทำการจู่โจมโรงละคร

The way they did it was to pump the whole thing full of anesthetic gas.

และวิธีที่พวกเขาทำ คือการปั๊มแก๊สยาสลบเข้าไปในอาคารทั้งหลัง

แล้วปรากฎว่า

And it turned out that lots of the hostages died

มีตัวประกันตายเป็นจำนวนมาก

as a result of inhaling the gas.

เนื่องจากสูดแก๊สเข้าไป

It was used indiscriminately.

มันถูกใช้อย่างไม่แยกแยะ

They pumped the whole theater full of the gas.

พวกเขาปั๊มแก๊สเข้าไปเต็มทั้งโรงละคร

And it's no surprise that people died,

ไม่แปลกเลยที่คนพวกนั้นตาย

เพราะคุณไม่รู้ว่าแต่ละคน

because you don't know how much gas each person is going to inhale,

สูดแก๊สเข้าไปมากเท่าไร

what position they'll fall in when they become unconscious, and so on.

พวกเขากำลังอยู่ในสถานการณ์แบบไหน

เวลาที่พวกเขาหมดสติไป และอื่นๆ

There were, in fact, only a couple of people who got shot

ในความจริง มีคนเพียงแค่สองคนที่ถูกยิง

in this episode.

ในเหตุการณ์ครั้งนี้

So when they had a look at it afterward,

ดังนั้นเมื่อเรามองกลับไป

there were only a couple of people who'd apparently been shot,

มีเพียงแค่คนสองคนเท่านั้น

ที่ถูกคนที่จับตัวประกันยิง

by the hostage takers or by the police forces

หรือถูกยิงโดยตำรวจ

trying to deal with the situation.

ที่พยายามเข้ามาแก้สถานการณ์

Virtually everybody that got killed

แทบทุกคนถูกฆ่า

got killed from inhaling the gas.

เนื่องจากสูดดมแก๊สเข้าไป

ยอดสูญเสียของตัวประกันท้ายที่สุดแล้ว

The final toll of hostages is a little unclear,

ระบุไว้ไม่แน่ชัด

but it's certainly a few more than that,

แต่แน่นอนว่า มีการสูญเสียมากกว่านี้

because other people died over the next few days.

เพราะยังมีคนอื่นที่ตาย ในอีกไม่กี่วันต่อมา

นี่แหละคือปัญหาที่พวกเขาพูดถึง

So this was one problem they talked about,

ว่ามันอาจจะถูกใช้ไม่เลือกหน้า

that it might be used indiscriminately.

A second problem people sometimes talk about

ปัญหาที่สองก็คือสิ่งที่ผู้คนพูดเกี่ยวกับ

การใช้อาวุธไม่สังหารในทางทหาร

with military use of nonlethal weapons --

และนี่คือเหตุผลที่ในข้อตกลงการใช้อาวุธเคมี

and it's actually why, in the chemical weapons convention,

ระบุไว้อย่างชัดเจนว่า ห้ามใช้สารควบคุมฝูงชน

it's very clear that you can't use riot-control agents

เป็นอาวุธสงคราม

as weapons of warfare --

ปัญหาก็คือบางครั้ง

is that it's seen that sometimes nonlethal weapons might be used

อาวุธไม่สังหารอาจถูกใช้ ไม่ใช้ในฐานะทางเลือกของกำลังสังหาร

not as an alternative to lethal force,

แต่เป็นตัวเพิ่มอำนาจการสังหาร

but as a lethal force multiplier:

that you use nonlethal weapons first,

โดยที่คุณใช้อาวุธไม่สังหารก่อน

so your lethal weapons will actually be more effective.

แล้วการใช้อาวุธสังหารก็จะมีประสิทธิภาพมากขึ้น

คนที่คุณกำลังจะยิงเข้าใส่

The people you'll be shooting at won't be able to get out of the way.

จะได้หนีไปไม่ได้

They won't be aware of what's happening, and you can kill them better.

พวกเขาจะไม่รู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้คุณสามารถฆ่าพวกเขาได้ง่ายขึ้น

และนี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ

And that's exactly what happened here.

The hostage takers who had been rendered unconscious by the gas

คนจับตัวประกันที่ถูกทำให้หมดสติโดยแก๊ส

ไม่ได้ถูกจับกุม

were not taken into custody;

they were simply shot in the head.

แต่ถูกยิงหัว ง่ายๆ แค่นั้น

So this nonlethal weapon was being used in this case

ดังนั้นอาวุธไม่สังหาร

ในกรณีนี้ ถูกใช้เป็น

as a lethal force multiplier,

ตัวเพิ่มอำนาจการสังหาร

to make killing more effective in this particular situation.

ที่ทำให้ฆ่าได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น

ในสถานการณ์นี้

Another problem I want to quickly mention

อีกปัญหาหนึ่งที่ผมอย่างจะกล่าวถึงคร่าวๆ คือ

มีปัญหาอยู่มากมายก่ายกอง

is that there's a whole heap of problems

เกี่ยวกับวิธีที่คนถูกสอน

with the way people are actually taught to use nonlethal weapons,

ให้ใช้อาวุธไม่สังหาร

and get trained about them and then tested and so on.

และได้รับการฝึกฝนเกี่ยวกับอาวุธชนิดนี้ ได้ลองทดสอบมัน และอื่นๆ

เพราะว่าพวกเขาทดสอบมันในสภาวะแวดล้อมที่ดีและปลอดภัย

Because they're tested in nice, safe environments,

และคุณถูกสอนให้ใช้มันในสภาวะแวดล้อมที่ดีและปลอดภัย

and are taught to use them in nice, safe environments --

like this, where you can see exactly what's going on.

แบบนี้ ที่ๆ คุณเห็นชัดเจนว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น

คนที่พ่นสเปรย์โอซีสวมถุงมือยาง

The person spraying the OC spray is wearing a rubber glove

เพื่อให้แน่ใจว่าตัวเขาเองจะไม่เปื้อนสาร และอื่นๆ

to make sure they don't get contaminated, and so on.

แต่พวกมันไม่ได้ถูกใช้แบบนั้น

But they're never used like that.

พวกมันถูกใช้ในโลกจริงๆ

They're used out in the real world,

อย่างในเท็กซัส แบบนี้

like in Texas, like this:

["Police Taser Great-Grandmother During Traffic Stop"]

ผมยอมรับว่า กรณีนี้โดยเฉพาะ

I confess, this particular case was one that piqued my interest in this.

เป็นกรณีหนึ่งที่กระตุ้นให้ผมเกิดความสนใจเรื่องนี้ขึ้นมา

It happened while I was working as a research fellow

มันเกิดขึ้นตอนที่ผมกำลังทำงานเป็นนักวิจัยที่โรงเรียนนายเรือสหรัฐฯ

at the US Naval Academy.

แล้วเริ่มมีรายงานข่าวเกี่ยวกับสถานการณ์นี้

News reports started coming up about this situation,

เมื่อผู้หญิงคนนี้โต้เถียงกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ

where this woman was arguing with a police officer.

She wasn't violent.

เธอไม่ได้มีพฤติกรรมก้าวร้าว

In fact, he was probably six inches taller than me,

ที่จริง เขาน่าจะสูงกว่าผมประมาณหกนิ้ว

และเธอสูงแค่เท่านี้

and she was about this tall.

And eventually she said to him,

และในตอนสุดท้าย เธอก็พูดกับเขาว่า

"Well, I'm going to get back in my car."

"ฉันจะกลับไปขึ้นรถของฉันล่ะนะ"

And he says, "If you get back in your car, I'm going to tase you."

แล้วเขาก็พูดว่า "ถ้าคุณกลับเข้าไปในรถ ผมจะช็อตคุณ"

แล้วเธอก็บอกว่า "เอาสิ ช็อตฉันเลย" เขาก็เลยทำอย่างนั้น

And she says, "Oh, go ahead. Tase me." And so he does.

ทั้งหมดนี้ถูกบันทึกไว้ในกล้องวีดีโอ

And it's all captured by the video camera

ที่อยู่หน้ารถตำรวจ

running in the front of the police car.

เธออายุ 72 แล้ว

So, she's 72.

และดูเหมือนว่านี่คือวิธีที่เหมาะสมที่สุดที่จะจัดการกับเธอ

And it's seen that this is the most appropriate way of dealing with her.

And there are other examples of the same sorts of things,

ยังมีตัวอย่างอื่นๆ ที่มีลักษณะประมาณนี้

ที่เกิดกับคนอื่นๆ แล้วทำให้คุณคิดว่า

where you think,

"นี่คือวิธีที่เหมาะสมจริงๆ แล้วหรือในการใช้อาวุธไม่สังหาร"

"Is this really an appropriate way to use nonlethal weapons?"

"สารวัตรตำรวจใช้เครื่องช็อตไฟฟ้ากับหัวเด็กสาวอายุ 14"

"Police Chief Fires Taser into 14 year old Girl's Head."

"ก็เธอกำลังวิ่งหนี จะให้ผมทำยังไงล่ะ"

"She was running away. What else was I suppose to do?"

(เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

Or Florida:

หรือที่ฟลอริดา

"Police Taser 6-year-old Boy at Elementary School."

"ตำรวจช็อตเด็กหกขวบที่โรงเรียนประถม"

And they clearly learned a lot from it, because in the same district:

และเห็นๆ กันอยู่ว่าพวกเขาเรียนรู้จากมัน

เพราะว่าในท้องที่เดียวกัน

"Police Review Policy After Children Shocked:

"ตำรวจทบทวนนโยบายหลังเด็กๆ ช็อค

เด็กคนที่สองถูกช็อตหลังจากไม่กี่สัปดาห์"

2nd Child Shocked by Taser Stun Gun Within Weeks."

Same police district.

ในท้องที่ตำรวจเดียวกัน

Another child within weeks of Tasering the six-year-old boy.

เด็กอีกคนถูกช็อต หลังจากเด็กหกขวบถูกช็อต ห่างออกไปไม่กี่สัปดาห์

และในกรณีที่คุณคิดว่า

Just in case you think it's only going to happen in the United States,

สิ่งเหล่านี้จะเกิดขึ้นแค่ในสหรัฐฯ

it happened in Canada as well:

แต่มันเกิดขึ้นในแคนาดาเช่นกัน

["Mounties Zap 11-year-old Boy"]

และเพื่อนร่วมงานของผม

And a colleague sent me this one from London:

ส่งข่าวนี้มาให้ผมจากลอนดอน

["Arrested Man, 82, Shot with Taser"]

แต่ก็ต้องยอมรับว่า กรณีที่ผมชอบเป็นพิเศษ

But my personal favorite, I have to confess, does come from the US:

มาจากสหรัฐฯ จริงๆ

"Officers Taser 86-year-old Disabled Woman in her Bed."

"ตำรวจช็อตผู้หญิงพิการอายุ 86 ปีบนเตียงของเธอ"

(Laughter)

ผมตรวจสอบรายงานหลายฉบับเรื่องนี้

I checked the reports on this one.

ผมดูมัน แล้วผมก็ประหลาดใจจริงๆ

I looked at it. I was really surprised.

Apparently, she took up a more threatening position in her bed.

เพราะปรากฎว่า สาเหตุคือเธอทำท่าทีคุกคามกว่าเดิมบนเตียงของเธอ

(เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

ผมไม่ได้ล้อคุณเล่น มันเขียนไว้อย่างนี้จริงๆ

I kid you not, that's exactly what it said:

"เธอทำท่าทีคุกคามกว่าเดิมบนเตียงของเธอ"

"She took up a more threatening position in her bed."

โอเค

OK.

But I'd remind you --

แต่ผมขอบอกคุณอีกครั้ง ว่าผมกำลังพูดเรื่องอะไร

I'm talking about military uses of nonlethal weapons,

ผมกำลังพูดเรื่องการใช้อาวุธไม่สังหารในทางทหาร

so why is this relevant?

แล้วนี่มันเกี่ยวกันยังไง

Because police are actually more restrained in the use of force

เพราะตำรวจถูกจำกัด ในด้านการใช้กำลัง

มากกว่าทหาร

than the military are.

They're trained to be more restrained in the use of force

พวกเขาถูกฝึกมาให้จำกัดการใช้กำลังมากกว่าทหาร

than the military are.

พวกเขาถูกฝึกให้คิดมากกว่า ให้พยายามที่จะลดระดับความรุนแรง

They're trained to think more, to try and De-escalate.

ถ้าคุณมีปัญหาเหล่านี้กับตำรวจที่ใช้อาวุธไม่สังหาร

So if you have these problems with police officers

with nonlethal weapons,

แล้วอะไรในโลกนี้ที่ทำให้คุณคิดว่า

what on earth would make you think

สิ่งนี้จะดีกว่ากับทหาร

it's going to be better with military personnel?

The last thing that I would like to say:

สิ่งสุดท้ายที่ผมอยากจะพูดก็คือ

เวลาที่ผมคุยกับตำรวจ

When I'm talking to the police

about what a perfect nonlethal weapon would look like,

เกี่ยวกับลักษณะของอาวุธไม่สังหารที่สมบูรณ์แบบ

พวกเขาจะต้องพูดแบบนี้แน่นอน

they almost inevitably say the same thing.

พวกเขาจะบอกว่า "มันจะต้องเป็นอะไรที่ร้ายกาจพอ

They say, "It's got to be something that's nasty enough

that people don't want to be hit with this weapon.

ที่คนจะไม่อยากถูกอาวุธนี้ยิงใส่

ถ้าคุณขู่ที่จะใช้มัน

So if you threaten to use it,

people are going to comply with it.

คนจะยอมทำตาม

But it's also going to be something

แต่มันควรจะเป็นอะไร

that doesn't leave any lasting effects."

ที่ไม่มีผลกระทบถาวรด้วย"

หรือพูดในอีกนัยหนึ่ง อาวุธไม่สังหารที่สมบูรณ์แบบของคุณ

In other words,

your perfect nonlethal weapon is something that's perfect for abuse.

จะต้องเป็นอะไรที่เหมาะแก่การข่มเหงมากที่สุด

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคนพวกนี้

What would these guys have done if they'd had access to Tasers,

สามารถเข้าถึงการใช้เครื่องช็อตไฟฟ้า

or to a manned, portable version of the Active Denial System --

หรือเครื่องเวอร์ชั่นพกพา

ของระบบ Active Denial System

a small heat ray that you can use on people

รังสีความร้อนเล็กๆ ที่คุณสามารถใช้กับคน

and not worry about.

โดยที่ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน

So I think yes,

ผมก็เลยคิดว่า ใช่ น่าจะมีวิธี

there may be ways that nonlethal weapons will be great in these situations,

ที่อาวุธไม่สังหารจะเหมาะกับสถานการณ์เหล่านี้เป็นอย่างยิ่ง

แต่ก็ยังมีปัญหามากมาย

but there's also a whole heap of problems

ที่เราต้องพิจารณาเช่นกัน

that need to be considered as well.

Thanks very much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)