Tierney Thys: Swim with giant sunfish in the open ocean

Reviewer: Varintorn Tacha

ฉันอยากเริ่มคืนนี้ด้วยบางอย่าง ที่แตกต่างออกไป

ขอให้คุณมากับฉันโดยก้าวเท้าออกจากแผ่นดิน

และโดดลงไปในทะเลกว้างสักแป๊บนึง

90 เปอร์เซ็นต์ของสิ่งมีชีวิตบน ดาวเคราะห์ดวงนี้อยู่ในทะเล

และ มันคือที่ — ตามชื่อสัมมนาคืนนี้ — ที่สิ่งมีชีวิตเกิดขึ้น

I'd like to start tonight by something completely different,

และมันเป็นสถานที่ที่มีชีวิตชีวาและน่าอยู่

asking you to join me by stepping off the land

แต่เราได้เปลี่ยนมหาสมุทรของเราเร็วมาก —

and jumping into the open ocean for a moment.

ไม่ใช่แค่การประมงเกินขีดจำกัด การประมงที่ไร้ซึ่งความรับผิดชอบ

90 percent of the living space on the planet is in the open ocean,

การเพิ่มมลพิษ จำพวกปุ๋ยจากสวนไร่นา

and it's where life -- the title of our seminar tonight -- it's where life began.

แต่เรายังมีภาวะโลกร้อนเมื่อเร็ว ๆ มานี้

และ ฉันเชื่อว่า สตีฟ ชไนเดอร์ จะอธิบายเรื่องนี้อย่างเอียดได้

And it's a lively and a lovely place,

มาต่อ ในเวลาที่เรากำลังบำรุงมหาสมุทรอยู่

but we're rapidly changing the oceans with our --

รายงานจำนวนมากก็คาดการณ์ไว้ว่า ทะเลที่เรากำลังสร้างอยู่เนี่ย

not only with our overfishing, our irresponsible fishing,

จะเอื้อยประโยชน์ให้กับสัตว์ใช้พลังงานต่ำ แบบแมงกระพรุนและแบคทีเรีย

our adding of pollutants like fertilizer from our cropland,

และมันอาจจะเป็นทะเลประเภทที่เรากำลังเผชิญ

แมงกะพรุนเป็นสัตว์ที่น่าต้องมนต์ และสวยงามอย่างประหลาด

but also, most recently, with climate change,

and Steve Schneider, I'm sure, will be going into greater detail on this.

และคุณจะได้เห็นไอ้พวกตัวสวย ๆ ที่อควาเรียมในวันศุกร์

Now, as we continue to tinker with the oceans,

more and more reports are predicting that the kinds of seas that we're creating

แต่มันต่อยโคตรเจ็บ และซูชิแมงกะพรุนและซาชิมิ

will be conducive to low-energy type of animals, like jellyfish and bacteria.

ก็ไม่ได้ทำให้คุญอิ่มท้อง

ประมาณ 100 กรัมของแมงกะพรุนเท่ากับ 4 แคลฯ

And this might be the kind of seas we're headed for.

มันอาจจะดีสำหรับรอบเอวนะ

Now jellyfish are strangely hypnotic and beautiful,

แต่มันก็ไม่ได้ทำให้คุณอิ่มได้นานนักหรอก

and you'll see lots of gorgeous ones at the aquarium on Friday,

และทะเลเต็มไปด้วยแมงกะพรุน และการแพร่พันธุ์ของมัน

but they sting like hell, and jellyfish sushi and sashimi

ก็ไม่ใช่สิ่งที่ดีสำหรับทุกชีวิตในมหาสมุทร

เว้นแต่คุณจะเป็นสัตว์ที่กินแมงกะพรุนละนะ

is just not going to fill you up.

และนี่คือนักล่าจอมตะกละที่แอบมาจู่โจม

About 100 grams of jellyfish equals four calories.

แมงกะพรุนตัวจ้อยที่น่าสงสารตรงนี้ เจ้ากะลาสีตามสายลม

So it may be good for the waistline,

but it probably won't keep you satiated for very long.

และไอ้นักล่าตัวนี้คือปลาแสงอาทิตย์ยักษ์ หรือ โมลา โมลา

And a sea that's just filled and teeming with jellyfish

ผู้ที่มีอาหารหลักเป็นแมงกะพรุน

isn't very good for all the other creatures that live in the oceans,

และนี่คือสัตว์ที่ได้อยู่ใน “กินเนสส์บุ๊ก”

that is, unless you eat jellyfish.

สำหรับปลากระดูกแข็งที่หนักที่สุดในโลก

And this is this voracious predator launching a sneak attack

น้ำหนักมันสามารถแตะเกือบ ๆ 5,000 ปอนด์ — แค่กินแมงกะพรุนเป็นอาหาร เป็นหลักนะ

on this poor little unsuspecting jellyfish there, a by-the-wind sailor.

และ ฉันคิดว่ามันเป็น การรวมตัวของจักรวาลที่ดีนะ

And that predator is the giant ocean sunfish, the Mola mola,

ที่โมลา โมลา — หรือที่รู้จักกันในนาม ปลาแสงอาทิตย์ —

มันมีอาหารจานโปรดเป็นแมงกะพรุนพระจันทร์

whose primary prey are jellyfish.

This animal is in "The Guinness World Book of Records"

มันดีเนอะ ดวงจันทร์กับดวงอาทิตย์มาอยู่ด้วยกันแบบนี้

for being the world's heaviest bony fish.

It reaches up to almost 5,000 pounds -- on a diet of jellyfish, primarily.

แม้ว่าตัวนึงจะกินอีกตัวก็เถอะ

และนี่คือวิธีปกติที่คุณจะเห็นปลาแสงอาทิตย์

And I think it's kind of a nice little cosmological convergence here

นี่คือเหตุผลว่ามันได้ชื่อมันมาได้ยังไง

พวกมันชอบอาบแดด ตำหนิมันไม่ได้เนอะ

that the Mola mola -- its common name is sunfish --

มันจะนอนแอ้งแม้งที่ผิวน้ำทะเล

that its favorite food is the moon jelly.

และคนส่วนมากคิดว่ามันป่วยหรือขี้เกียจ แต่จริง ๆ แล้วนี่คือนิสัยปรกติของมัน

So it's kind of nice, the sun and the moon getting together this way,

มันนอนแผ่อาบแดดอยู่ที่ผิวน้ำ

even if one is eating the other.

ชื่อมันอีกชื่อ โมลา โมลา — ฟังดูเป็นฮาวายเนอะ

แต่จริง ๆ แล้ว มันเป็นภาษาลาติน แปลว่า หินโม่

Now this is typically how you see sunfish,

และเนื่องมาจากทรงตัดกลม ๆ หน้าตาประหลาด ๆ ของมัน

this is where they get their common name.

They like to sunbathe, can't blame them.

They just lay out on the surface of the sea

เหมือนว่าตอนมันเจริญเติบโต มันลืมเอาหางมาด้วย

and most people think they're sick or lazy, but that's a typical behavior,

และเหตุผลที่ทำให้ฉันสนใจโมลา

they lie out and bask on the surface.

คือไอ้ทรงประหลาด ๆ ห่วย ๆ นี่แหละ

Their other name, Mola mola, is -- it sounds Hawaiian,

รู้ไหม ตอนคุณดูฉลาม คุณมองความคล่องตัว และความเงางามของมัน

but it's actually Latin for millstone,

and that's attributable to their roundish, very bizarre, cut-off shape.

และตอนคุณมองปลาทูน่า มันเหมือนตอร์ปิโด —

เหมือนมันมอบกำหนดการให้ดู มันอพยพและความแข็งแรงของมัน

It's as if, as they were growing, they just forgot the tail part.

แล้วคุณลองมองไอ้แสงอาทิตย์

And that's actually what drew me to the Mola in the first place,

(เสียงหัวเราะ)

มันดู... เป็นความพิศวงที่งดงามเนอะ คือมันดู —

was this terribly bizarre shape.

You know, you look at sharks, and they're streamlined, and they're sleek,

เหมือนมันยึดไพ่ทุกใบไว้ในมือ ของทูน่าด้วย

and you look at tuna, and they're like torpedoes --

they just give away their agenda. They're about migration and strength,

ฉันทึ่งกับมัน — แบบ ไอ้เจ้าสัตว์ตัวนี้มันมาได้ยังไง

and then you look at the sunfish.

(Laughter)

แต่ก็นะ “ในชีววิทยา ไม่มีอะไรสามารถอธิบาย

And this is just so elegantly mysterious, it's just --

หากไมใช่ทฤษฎีวิวัฒนาการ” (ชื่อหนังสือ)

โมลาก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นเช่นกัน

มันเกิดขึ้นมาบนโลกหลังจาก ไดโนเสาร์สูญพันธุ์ได้ไม่นาน

it really kind of holds its cards a lot tighter than say, a tuna.

เมื่อ 65 ล้านปีก่อน ในสมัยที่วาฬยังมีขาอยู่เลย

และมันวิวัฒนาการมาจากบางส่วนของ กบฏปลาปักเป้า —

So I was just intrigued with what -- you know, what is this animal's story?

ทำให้ฉันนึกถึงเรื่องสั้น คิปลิงเกสก์ (Kiplingesque) เลย

Well, as with anything in biology, nothing really makes sense

แน่นอนว่า วิวัฒนาการเป็นสิ่งไม่แน่นอน คุณก็รู้เนอะ

except in the light of evolution.

The Mola's no exception.

ประมาณ 55 ล้านปีก่อน มันมีพวกเจ้ากบฏปลาปักเป้าพวกนี้

They appeared shortly after the dinosaurs disappeared,

ที่ว่า ช่างพืดหินปะการังแม่ง —

65 million years ago, at a time when whales still had legs,

เราไปอยู่ที่ทะเลลึกดีกว่า

และจากหลาย ๆ รุ่นที่ทุบและเหลาอยู่หลายรอบ

and they come from a rebellious little puffer fish faction --

มันก็ได้เปลี่ยนปลาปักเป้า เป็น โมลา

คุณรู้ไหม ถ้าเราให้เวลากับธรรมชาติมากพอ นั่นคือสิ่งที่โลกสร้างออกมา

oblige me a little Kipling-esque storytelling here.

Of course evolution is somewhat random, and you know,

about 55 million years ago there was this rebellious little puffer fish faction

มันดู — มันอาจจะดู

ค่อนข้างดึกดำบรรพ์และเหมือนยังไม่สมบูรณ์ ดูย่อยไปมั้ง

that said, oh, the heck with the coral reefs --

we're going to head to the high seas.

แต่ว่า อันที่จริงแล้ว —

And lots of generations, lots of tweaking and torquing,

มันชิงที่จะอยู่บนยอดของปลา ที่ได้วิวัฒนาการมามากที่สุดในทะเล

and we turn our puffer into the Mola.

You know, if you give Mother Nature enough time, that is what she will produce.

อยู่ในระดับเดียวกับพวกปลาลิ้นหมา

มัน — ทุกอย่างเกี่ยวกับเจ้าปลานี่ ถูกเปลี่ยนหมดเลย

They look -- maybe they look

kind of prehistoric and unfinished, abridged perhaps,

และในการเป็นปลา —

ปลาเกิดขึ้นบนโลกเมื่อ 500 ล้านปีที่แล้ว และโมล่าก็ค่อนข้างใหม่นะ

but in fact, in fact they are the --

แค่ประมาณ 50 ล้านปีที่แล้วเอง ซึ่ง —

they vie for the top position of the most evolutionarily-derived fish in the sea,

ซึ่งก็น่าสนใจดี มันแสดงให้เห็นถึง บรรพบุรุษของมันในช่วงที่มันพัฒนาตัว

right up there with flat fish.

มันเริ่มต้นมาจากไข่ใบจิ๋ว

They're -- every single thing about that fish has been changed.

มันอยู่ใน “กินเนสส์บุ๊ก” อีกครั้ง

สำหรับสัตว์มีกระดูกสันหลัง ที่มีไข่มากที่สุดในโลก

And in terms of fishes --

fishes appeared 500 million years ago, and they're pretty modern,

ตัวเมียยาว 4 ฟุตมีไข่ได้ถึง 300 ล้านฟอง

just 50 million years ago, so --

มันสามารถมีไข่ในรังไข่ได้ถึง 300 ล้านฟอง — ลองนึกดูสิ —

so interestingly, they give away their ancestry as they develop.

แล้วมันโตได้จนยาวเกิน 10 ฟุต คิดว่าไอ้ 10 ฟุตจะมีไข่เยอะแค่ไหน

They start as little eggs,

และจากไข่ใบจ้อย

and they're in "The Guinness World Book of Records" again

มันก็กลายมาเป็นเจ้าปลาเม่นหนามแหลม ๆ ให้เหมือนบรรพบุรุษของมัน

for having the most number of eggs of any vertebrate on the planet.

แล้วก็พัฒนาเป็น — นี่เป็นช่วงวัยรุ่นของมัน

A single four-foot female had 300 million eggs,

มันรวมเป็นฝูงในช่วงวัยรุ่น และกลายมาเป็น สัตว์สันโดษยักษ์ตอนโตเต็มวัย

can carry 300 million eggs in her ovaries -- imagine --

and they get to be over 10 feet long. Imagine what a 10 foot one has.

ตรงมุมตรงนั้นคือนักดำน้ำนะ

มันอยู่ใน “กินเนสส์บุ๊ก” อีกครั้ง

And from that little egg,

เป็นแชมป์สัตว์มีกระดูกสันหลัง ที่มีการเจริญเติบโตมากที่สุดในโลก

they pass through this spiky little porcupine fish stage, reminiscent of their ancestry,

จากไข่ใบกระจิ๊ด เป็นตัวอ่อนตัวน้อย ๆ

and develop -- this is their little adolescent stage.

จนมันโตเต็มวัย มันเพิ่มน้ำหนักขึ้นมา เป็น 600 ล้านเท่าตัว

They school as adolescents, and become behemoth loners as adults.

600 ล้านเท่า ลองคิดสิว่า คุณคลอดเด็กตัวจิ๋ว

That's a little diver up there in the corner.

They're in "The Guinness World Book of Records" again

และเราป้อนข้าวป้อนนมลูกคุณ

for being the vertebrate growth champion of the world.

นั่นหมายความว่าลูกของคุณจะเติมโตมา มีน้ำหนักเทียบเท่าเรือไททานิคหกลำ

From their little hatching size of their egg, into their little larval stage

till they reach adulthood, they put on 600 million times an increase in weight.

ฉันไม่รู้นะว่า คุณจะเลี้ยงเด็กแบบนี้ยังไง แต่ —

เราไม่รู้ว่า โมลาโตเร็วขนาดไหนในธรรมชาติ

600 million. Now imagine if you gave birth to a little baby,

แต่จากที่เราจับมาศีกษาที่ พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำมอนเทอเรย์เบย์ —

and you had to feed this thing.

สถานที่แรก ๆ ที่ได้จับมันมาศึกษา —

มันมีตัวนึงเพิ่มน้ำหนัก 800 ปอนด์ ภายใน 14 เดือน

That would mean that your child, you would expect it to gain the weight of six Titanics.

ฉันพูดว่า นั่นเป็นพวกอเมริกันจริง ๆ

(เสียงหัวเราะ)

Now I don't know how you'd feed a child like that but --

we don't know how fast the Molas grow in the wild,

(เสียงปรบมือ)

เป็นสัตว์สันโดษเป็นเรื่องดีอย่างนึง โดยเฉพาะในทะเลทุกวันนี้

but captive growth studies at the Monterey Bay Aquarium --

เพราะการอยู่เป็นฝูงเคยเป็นสวรรค์ของปลา

one of the first places to have them in captivity --

แต่ตอนนี้ มันคือการฆ่าตัวตายเลยละ

they had one that gained 800 lbs in 14 months.

แต่น่าเศร้าที่แม้ว่าโมล่าจะไม่อยู่เป็นฝูง

มันยังติดร่างแหเป็นสัตว์พลอยได้ (by-catch)

I said, now, that's a true American.

ถ้าเราจะช่วยโลกจากแมงกะพรุนครองโลกนะ

(Laughter)

เราต้องมาหาว่าอะไรคือนักล่าแมงกะพรุน —

(Applause)

มันดำรงชีวิตอยู่ยังไง แบบเจ้าโมลา

So being a loner is a great thing, especially in today's seas,

มันน่าเศร้าตรงที่โมล่าเป็นสัตว์พลอยได้ อันดับต้น ๆ ของแคลิฟอร์เนีย —

because schooling used to be salvation for fishes,

สูงถึง 26 เปอร์เซ็นต์ของอวนติดตา

but it's suicide for fishes now.

และในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ในการประมงปลาดาบ

But unfortunately Molas, even though they don't school,

they still get caught in nets as by-catch.

มันติดอวนสูงถึง 90 เปอร์เซ็นต์

If we're going to save the world from total jellyfish domination,

เพราะฉะนั้น เราต้องหาว่ามันอยู่ยังไง

then we've got to figure out what the jellyfish predators --

แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะ

how they live their lives, like the Mola.

เราจะทำยังไง เมื่อสัตว์ตัวนี้ — มีแค่ไม่กี่ที่บนโลก

And unfortunately, they make up a large portion of the California by-catch --

นี่คือสัตว์ที่อยู่ในมหาสมุทรกว้าง ไม่มีขอบเขต — มันไม่อยู่บนดินด้วย

up to 26 percent of the drift net.

เราจะติดตามมันยังไง

And in the Mediterranean, in the swordfish net fisheries,

เราจะเกลี้ยกล่อมสัตว์ในทะเลกว้างอย่างมัน ยังไงให้คายความลับออกมา

they make up up to 90 percent.

ก็นะ เรามีเทคโนโลยีรูปแบบใหม่ที่ดีมาก ๆ

So we've got to figure out how they're living their lives.

ที่เพิ่งปล่อยออกมาไม่นานนี้เอง

และมันก็มีประโยชน์ในการติดตาม สัตว์ในทะเลกว้างมาก ๆ

And how do you do that?

How do you do that with an animal -- very few places in the world.

และภาพของมันก็อยู่ตรงนี้ค่ะ ป้ายเล็ก ๆ ตรงนั้น

This is an open ocean creature. It knows no boundaries -- it doesn't go to land.

ไอ้ป้ายเล็ก ๆ นี้นะคะ สามารถบันทึก อุณหภูมิ ความลึก และ สภาพส่องสว่าง

How do you get insight?

How do you seduce an open ocean creature like that to spill its secrets?

ซึ่งเกี่ยวพันกับเวลา และจากตรงนั้น เราก็สามารถระบุสถานที่ได้

Well, there's some great new technology

และมันสามารถบันทึกข้อมูลพวกนี้ ได้สูงถึงสองปี

that has just recently become available,

และเก็บมันไว้ในป้าย ปล่อยตัวตามเวลาที่ตั้งไว้

and it's just a boon for getting insight into open ocean animals.

ลอยขึ้นมาบนผิวน้ำ โหลดข้อมูลทั้งหมดว่าไปไหนมาบ้าง

And it's pictured right here, that little tag up there.

ไปที่ดาวเทียม ซึ่งเชื่อมต่อกับ คอมพิวเตอร์ของเรา

That little tag can record temperature, depth and light intensity,

แล้วเราก็จะได้ข้อมูลมา เราไม่จำเป็นต้อง —

which is correlated with time, and from that we can get locations.

เราแค่ติดมันกับสัตว์แล้วก็กลับบ้าน แล้วก็ นั่นแหละ แค่นั่งรอบ

And it can record this data for up to two years,

ข้อดีของโมลาคือ

and keep it in that tag, release at a pre-programmed time,

ตอนเราเอาป้ายไปติด — ถ้าคุณมองดูดี ๆ —

ที่โพล่ ๆ ออกตรงนั้น ที่เราติดแท็กน่ะค่ะ

float to the surface, upload all that data, that whole travelogue,

และมันบังเอิญว่า มีปรสิตอยู่บนตัวโมลา

to satellite, which relays it directly to our computers,

พวกโมล่าขึ้นชื่อเรื่อง การแบกปรสิตจำนวนมาก

and we've got that whole dataset. And we didn't even have --

เหมือนโรงแรมปรสิต ปรสิตของมันก็ยังมีปรสิตเองด้วย

we just had to tag the animal and then we went home and you know, sat at our desks.

ฉันว่า ดอนน์ (Donne) เคยเขียนกลอนเรื่องนี้

แต่ พวกมันมีปรสิต 40 ตัวติดตัวโดยประมาณ

So the great thing about the Mola

และเราก็คิดว่า อีกสักตัวก็คงไม่เป็นไรหรอก

is that when we put the tag on them -- if you look up here --

that's streaming off, that's right where we put the tag.

แล้วมันก็ดันเป็นยานภาหนะชั้นยอดสำหรับ แบกอุปกรณ์สมุทรศาสตร์ด้วยแหละ

And it just so happens that's a parasite hanging off the Mola.

โมลาดูจะไม่ถืออะไร เท่าที่ดูนะ

Molas are infamous for carrying tons of parasites.

เราพยายามจะศึกษาอะไรน่ะเหรอคะ เราโฟกัสไปที่แถบแปซิฟิก

They're just parasite hotels; even their parasites have parasites.

เราติดแท็กที่แถบชายฝั่งแคลิฟอร์เนีย แล้วเราก็ติดแท็กที่ไตหวันและญึ่ปุ่น

I think Donne wrote a poem about that.

But they have 40 genera of parasites,

และเราก็สนใจว่าเจ้าพวกนี้ จะใช้กระแสน้ำยังไง

and so we figured just one more parasite won't be too much of a problem.

ใช้อุณหภูมิน้ำ ใช้ทะเลเปิดยังไง เพื่อดำรงชีวิต

And they happen to be a very good vehicle for carrying oceanographic equipment.

พวกเราชอบไปติดแท็กที่มอนเทอเรย์

They don't seem to mind, so far.

มอนเทอเรย์เป็นหนึ่งในไม่กี่ที่บนโลก ที่พวกโมลาจะมารวมตัวกันเยอะ ๆ

So what are we trying to find out? We're focusing on the Pacific.

และในช่วงเวลานี้ — จริง ๆ ช่วงตุลาคมมากกว่า

We're tagging on the California coast, and we're tagging over in Taiwan and Japan.

พวกเราชอบติดแท็กที่นี่ — นี่เป็นภาพถ่ายทางอากาศของมอนเทอเรย์—

แต่น่าเศร้าที่ว่า โมลามีสภาพหน้าตาแบบนี้

And we're interested in how these animals are using the currents,

using temperature, using the open ocean, to live their lives.

เพราะ หนึ่งในสัตว์ท้องที่ก็ชอบโมลา แต่ในอีกแบบหนึ่ง

สิงโตทะเลแคลิฟอร์เนียจะจับโมลา ทันทีที่มันเข้ามาในอ่าว

We'd love to tag in Monterey.

Monterey is one of the few places in the world where Molas come in large numbers.

ฉีกครีบมันทิ้ง เปลี่ยนมันให้เป็น จานร่อนสุดเจ๋งสไตล์โมลา

Not this time of year -- it's more around October.

แล้วโยนมันไปโยนมันมา

And we'd love to tag here -- this is an aerial shot of Monterey --

และฉันก็ไม่ได้โม้ด้วยนะคะ คือว่ามัน—

but unfortunately, the Molas here end up looking like this

และหลาย ๆ ครั้งสิงโตทะเล ก็ไม่กินโมลา มันแค่แค้นแหละ

คุณรู้ไหม คนพื้นที่คิดว่า มันเป็นนิสัยที่แย่มาก ๆ

because another one of our locals really likes Molas but in the wrong way.

The California sea lion takes the Molas as soon as they come into the bay,

มันดูน่ากลัวที่จะดูมันทำแบบนี้ วันแล้ววันเล่า

rips off their fins, fashions them into the ultimate Frisbee, Mola style,

พวกโมล่าที่น่าสงสารเข้ามาในอ่าว โดนฉีกเป็นชิ้น ๆ

เราเลยมุ่งใต้ ไปแซนดิเอโก

and then tosses them back and forth.

And I'm not exaggerating, it is just --

ที่นี่มีสิงโตทะเลแคลิฟอร์เนียไม่ค่อยเยอะ

and sometimes they don't eat them, it's just spiteful.

และโมล่าอยู่นี่ คุณจะเจอพวกมันได้ง่ายมาก ๆ

And you know, the locals think it's terrible behavior,

และมันชอบอยู่ใต้แพสาหร่ายทะเล

และใต้กอสาหร่าย — นี่คือเหตุผลว่า ทำไมโมลามาที่นี่

it's just horrible watching this happen, day after day.

เพราะมันเหมือนเป็นเวลาสปาของมัน

The poor little Molas coming in, getting ripped to shreds,

เมื่อพวกโมลามาอยู่ใต้กอสาหร่าย พวกลูกปลาทำความสะอาดก็มา

so we head down south, to San Diego.

พวกมันมาและให้พวกโมลาได้—

คุณจะเห็นว่าโมล่าทำท่าทางแปลก ๆ และพูดว่า

Not so many California sea lions down there.

And the Molas there, you can find them with a spotter plane very easily,

“เราไม่ได้จะมาทำร้ายนะ แต่นวดให้เราหน่อยดิ”

(เสียงหัวเราะ)

and they like to hang out under floating rafts of kelp.

And under those kelps -- this is why the Molas come there

มันจะยื่นครีบออกมา เหลือกตาไปข้างหลัง

because it's spa time for the Molas there.

และปลาก็จะมาแล้วก็ เวลาโต๊ะจีน —

As soon as they get under those rafts of kelp, the exfoliating cleaner fish come.

เพราะมันรู้ อย่างที่ทุกคนรู้ บุฟเฟต์ปรสิต

And they come and give the Molas --

และมันก็เป็นสถานที่ที่ดีมากสำหรับลงใต้

you can see they strike this funny little position that says,

เพราะว่าน้ำจะอุ่นกว่า โมลาจะค่อนข้างเป็นมิตรที่นี่

"I'm not threatening, but I need a massage."

(Laughter)

แบบว่า จะมีปลาที่ไหนทำแบบนี้ คุณว่ายน้ำไปหามันได้เลย

แล้วมันจะพูดว่า “เค เกาตรงนี้นะ”

And they'll put their fins out and their eyes go in the back of their head,

คุณสามารถว่ายน้ำกับพวกโมลาได้ — มันเป็นสัตว์ที่อ่อนโยนมาก ๆ —

and the fish come up and they just clean, clean, clean --

แล้ว พอคุณว่ายไปหามัน คุณสามารถเกามันได้ และมันจะแฮปปี้กับการโดนเกามาก ๆ

because the Molas, you know, there's just a smorgasbord of parasites.

เราติดแท็กมัน บางส่วนในมหาสุทรแปซิฟิก

And it's also a great place to go down south

แล้วย้ายไปติดแท็กอีกส่วน ที่อีกด้านของแปซิฟิก

because the water's warmer, and the Molas are kind of friendly down there.

และติดแท็กต่อที่ไต้หวันและญี่ปุ่น

I mean what other kind of fish, if you approach it right,

ที่นี่ โมลาจะติดแหโพงพางที่ทอดยาวตลอดฝั่ง

will say, "Okay, scratch me right there."

You truly can swim up to a Mola -- they're very gentle --

แต่มันไม่ได้ถูกจับแบบผลพลอยได้นะ มันถูกจับไปกินอย่างจริงจัง

and if you approach them right, you can give them a scratch and they enjoy it.

เราได้กินอาหารเก้าคอร์สที่ทำจากโมลา หลังจากที่เราติดแท็กเสร็จ

อย่างน้อย ๆ ก็ไม่ใช่พวกที่เราติดแท็กค่ะ

So we've also tagged one part of the Pacific;

we've gone over to another part of the Pacific,

และทุกอย่างของมัน ตั้งแต่ไต ไปอัณฑะ ไปกระดูกสันหลัง

and we've tagged in Taiwan, and we tagged in Japan.

ไปกล้ามเนื้อครีบ ไป — ฉันว่านั่นน่าจะทั้งตัวละ — เรากินมันได้

And over in these places, the Molas are caught in set nets that line these countries.

And they're not thrown back as by-catch, they're eaten.

We were served a nine-course meal of Mola after we tagged.

สิ่งที่ยากที่สุดในการติดแท็ก ตอนนี้ คือ

Well, not the one we tagged!

หลังจากที่คุณติดแท็กมัน คุณต้องนั่งรอ เป็นเดือน ๆ

And everything from the kidney, to the testes, to the back bone,

to the fin muscle to -- I think that ís pretty much the whole fish -- is eaten.

แล้วคุณก็นั่งนึก อือ หวังว่าเจ้าปลาจะปลอดภัยนะ

ฉันหวังไว้ ฉันหวังไว้ว่า มันจะรอดจนหมดอายุไข

ในระยะเวลาที่แท็กมันบันทึกข้อมูล

แท็กหนึ่งอันราคา 3500 ดอลลาร์ และเวลาของดาวเทียมก็อีก 500 ดอลลาร์

So the hardest part of tagging, now, is

after you put that tag on, you have to wait, months.

เพราะฉะนั้น คุณจะแบบ ฉันหวังว่า แท็กจะโอเค

การรอเป็นสิ่งที่ยากที่สุดแล้ว

And you're just wondering, oh, I hope the fish is safe,

ฉันจะเปิดข้อมูลล่าสุดให้คุณดูนะ

มันยังไม่ได้ตีพิมพ์เลย เพราะฉะนั้น มันเป็นข้อมูลลับสำหรับ TED โดยเฉพาะ

I hope, I hope it's going to be able to actually live its life out

during the course that the tag is recording.

ในการนำเสนอข้อมูลตรงนี้ แบบว่า ตอนที่เราดูข้อมูลตรงนี้

The tags cost 3500 dollars each, and then satellite time is another 500 dollars,

เราคิดว่า โอ๊ะ พวกสัตว์พวกนี้ พวกมันว่ายข้ามเส้นศูนย์สูตรไหม

พวกมันว่ายจากแปซิฟิกฝั่งนึงไปอีกฝั่งไหม

so you're like, oh, I hope the tag is okay.

และเราก็เจอว่าพวกมัน ค่อนข้างจะเป็นปลาติดบ้านนะ

And so the waiting is really the hardest part.

มันไม่ค่อยอพยพไกล ๆ และนี่คือรอยทางของมัน:

I'm going to show you our latest dataset.

เราเอาแท็กไปติดที่โตเกียว และในหนึ่งเดือนของโมลา

And it hasn't been published, so it's totally privy information just for TED.

ประมาณว่า มันว่ายเข้าไปในกระแสน้ำคูโรชิโอะ และก็ปล้นสะดมอยู่ตรงนั้นแหละ

And in showing you this, you know, when we're looking at this data,

แล้วหลังจากนั้นสี่เดือน มันว่ายขึ้นไป อยู่ทางตอนเหนือของญี่ปุ่น

we're thinking, oh do these animals, do they cross the equator?

Do they go from one side of the Pacific to the other?

และนั่นก็เป็นอนาเขตบ้านของมัน

And we found that they kind of are homebodies.

แต่มันสำคัญมาก เพราะถ้ามีการประมงมากขึ้น

ประชากรปลาอาจจะไม่ได้ถูกเพิ่มจำนวน

They're not big migrators. This is their track:

we deployed the tag off of Tokyo, and the Mola in one month

เพราะฉะนั้น นี่เป็นข้อมูลที่สำคัญมาก ๆ ค่ะ

แต่อีกอย่างที่สำคัญคือ มันไม่ใช่ปลาจอมขี้เกี๊ยจขี้เกียจ

kind of got into the Kuroshio Current off of Japan and foraged there.

มันขยันมาก ๆ เลยค่ะ

And after four months, went up, you know, off of the north part of Japan.

นี่คือตารางชีวิต ในแต่ละวันของโมลา และถ้าเรา —

And that's kind of their home range.

พวกมันว่ายขึ้นแล้วลง แล้วขึ้นแล้วลง แล้วขึ้นแล้วลง แล้วขึ้น

Now that's important, though, because if there's a lot of fishing pressure,

แล้วขึ้นแล้วลง สูงถึง 40 ครั้งต่อวัน

that population doesn't get replenished.

พอดวงอาทิตย์ขึ้น คุณเห็นไหมในสีฟ้า ๆ น่ะ พวกมันก็จะเริ่มว่ายขึ้นมา

So that's a very important piece of data.

But also what's important is that they're not slacker, lazy fish.

ลง — และเมื่อแสงแดดเริ่มแรงขึ้น มันก็จะว่ายลึกลงไปทีละนิด ๆ

มันดำน้ำได้ลึกถึง 600 เมตร ในอุณหภูมิหนึ่งองศาเซนติเกรด

They're super industrious.

And this is a day in the life of a Mola, and if we --

และนี่คือเหตุผลว่าทำไมคุณถึง เจอมันที่ผิวน้ำ — ข้างล่างมันเย็นมาก ๆ

they're up and down, and up and down, and up and down, and up

มันต้องว่ายขึ้นมา ดูดพลังงานแสงอาทิตย์

and up and down, up to 40 times a day.

แล้วก็ว่ายลงไปข้างล่าง แล้วว่ายขึ้น ๆ ลง ๆ

As the sun comes up, you see in the blue, they start their dive.

มันจะลงไปที่ระดับชั้น ที่เรียกว่า ชั้น “deep scattering” —

Down -- and as the sun gets brighter they go a little deeper, little deeper.

ซึ่งเป็นชั้นที่อุดมไปด้วยอาหาร

They plumb the depths down to 600 meters, in temperatures to one degree centigrade,

แทนที่จะเป็นปลาอาบแดดจอมขี้เกียจ

มันเป็นปลาขยันที่ว่ายท่าประหลาย ๆ นี่

and this is why you see them on the surface -- it's so cold down there.

ระหว่างผิวน้ำและก้นทะเล และผ่านอุณหภูมิเปลี่ยน

They've got to come up, warm, get that solar power,

and then plunge back into the depths, and go up and down and up and down.

เราเห็นแบบการว่ายที่เหมือนกัน — และกับแท็กพวกนี้

And they're hitting a layer down there; it's called the deep scattering layer --

เราเห็นแบบที่คล้าย ๆ กันในปลากระโทงดาบ ปลากระเบนแมนตา ปลาทูน่า

which a whole variety of food's in that layer.

แบบ สามมิติจริง ๆ

So rather than just being some sunbathing slacker,

มันเป็นส่วนหนึ่งของโปรเจ็ก การสำรวจสำมะโนประชากรของชีวิตทางทะเล

they're really very industrious fish that dance this wild dance

ซึ่งพวกเขาจะติดแท็กสัตว์ทะเลทั่วโลก

between the surface and the bottom and through temperature.

แล้วพวกโมลาก็จะเป็นหนึ่งในนั้น

และที่น่าตื่นเต้น — พวกคุณทุกคนเคยเดินทางก็รู้แหละ

We see the same pattern -- now with these tags

สิ่งที่ดีที่สุดในการเดินทาง คือการหาของในท้องถิ่น

we're seeing a similar pattern for swordfishes, manta rays, tunas,

และการเจอสถานที่ดี ๆ จากคนที่มีความรู้ในท้องถิ่น

a real three-dimensional play.

และการสำรวจสำมะโนประชากรนี้ จะทำให้เราเรียนรู้พื้นที่ท้องถิ่น

และได้สำรวจ 90% ของพื้นที่อยู่อาศัย ไปกับสัตว์ที่มีความรู้ท้องถิ่น

This is part of a much larger program called the Census of Marine Life,

where they're going to be tagging all over the world

มันไม่เคย — มันไม่เคยน่าตื่นเต้นขนาดนี้ หรือสำคัญขนาดนี้ ที่ได้เป็นนักชีววิทยา

and the Mola's going to enter into that.

And what's exciting -- you all travel, and you know

และนี่คือประเด็นสุดท้ายของวันนี้ค่ะ และเป็นสิ่งที่ฉันคิดว่าสนุกที่สุดด้วย

the best thing about traveling is to be able to find the locals,

and to find the great places by getting the local knowledge.

ฉันสร้างเว็บไซต์ขึ้นมา

Well now with the Census of Marine Life, we'll be able to sidle up to all the locals

เพราะโดนถามเรื่อง โมลาและปลาแสงอาทิตย์เยอะมาก

and explore 90 percent of our living space, with local knowledge.

ฉันก็เลยคิดว่า ฉันควรจะตอบคำถามพวกนี้

It's never -- it's really never been a more exciting, or a vital time, to be a biologist.

และฉันอยากขอบคุณนายทุนของฉัน แบบ เนชั่นแนลจีโอกราฟฟิก และ ลินด์เบิร์ก

แต่คนอื่น ๆ ก็สามารถเขียนพร้อมกับข้อมูล

Which brings me to my last point, and what I think is kind of the most fun.

ข้อมูลและเรื่องราวเกี่ยวกับเจ้าปลาพวกนี้

I set up a website because I was getting so many questions about Molas and sunfish.

และอยากช่วยให้ฉันได้ตัวอย่างไป ทำการวิเคราะห์ทางพันธุกรรม

และนี่เป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นที่สุดคือ ทุกคนมี —

And so I just figured I'd have the questions answered,

and I'd be able to thank my funders, like National Geographic and Lindbergh.

มีความรักและความสนใจในทะเล

ฉันได้รายงานจากแม่ชีคาทอลิก

But people would write into the site with all sorts of,

รับบีคนยิว ชาวมุสลิม คริสตชน — ทุกคนส่งข้อมูลมา

all sorts of stories about these animals

and wanting to help me get samples for genetic analysis.

ผูกพันกันจากความรักในชีวิตของพวกเขา

And what I found most exciting is that everyone had a shared --

และสำหรับฉัน — ฉันไม่คิดว่าฉันไม่สามารถพูด อะไรได้ดีไปกว่านักกวีอมตะ:

a shared love and an interest in the oceans.

“สัมผัสแห่งธรรมชาติ ทำให้ทั้งโลกเป็นญาติกัน” (เชกสเปียร์)

I was getting reports from Catholic nuns,

และแน่นอนว่ามันอาจจะเป็นแค่ เจ้าปลายักษ์ต๊อง ๆ แต่มันก็กำลังช่วยนะคะ

Jewish Rabbis, Muslims, Christians -- everybody writing in,

ถ้ามันกำลังช่วยรวมโลกเข้าด้วยกัน ฉันว่ามันจะเป็นปลาแห่งอนาคตแน่นอนค่ะ

united by their love of life.

And to me that -- I don't think I could say it any better than the immortal Bard himself:

"One touch of nature makes the whole world kin."

And sure, it may be just one big old silly fish, but it's helping.

If it's helping to unite the world, I think it's definitely the fish of the future.