Andrew Fitzgerald: Adventures in Twitter fiction

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Suwitcha Chandhorn

So in my free time outside of Twitter

ในเวลาที่ผมว่างจากทวิตเตอร์

I experiment a little bit

ผมได้ทำการทดลองอะไรเล็กน้อย

with telling stories online, experimenting

เกี่ยวกับการเล่าเรื่องในโลกออนไลน์

with what we can do with new digital tools.

ทดลองดูว่าเราสามารถทำอะไรได้บ้าง กับอุปกรณ์ดิจิตอลใหม่ๆ

And in my job at Twitter,

และงานของผมที่ทวิตเตอร์นั้น

I actually spent a little bit of time

ผมก็ได้ใช้เวลาเล็กๆน้อยๆ

working with authors and storytellers as well,

กับบรรดานักเขียนและนักเล่าเรื่องเช่นกัน

helping to expand out the bounds

เพื่อที่จะช่วยขยายขอบเขต

of what people are experimenting with.

ของสิ่งที่พวกเขากำลังทำการทดลองกันอยู่

And I want to talk through some examples today

และผมอยากจะเล่าผ่านตัวอย่าง

of things that people have done

ของสิ่งที่คนพวกนั้นเขาทำกัน

that I think are really fascinating

ซึ่งผมคิดว่ามันน่าหลงใหลมากๆ

using flexible identity and anonymity on the web

โดยการใช้ตัวตนที่เปลี่ยนแปลงได้ และสภาวะนิรนามบนเว็บ

and blurring the lines between fact and fiction.

ทำให้รอยต่อระหว่างความจริงและนิยายเลือนหายไป

But I want to start and go back to the 1930s.

แต่ผมอยากที่จะเริ่มโดยย้อนกลับไปยังยุค 1930

Long before a little thing called Twitter,

ก่อนที่จะมีสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่า ทวิตเตอร์

radio brought us broadcasts

วิทยุนำมาซึ่งการกระจายเสียง

and connected millions of people

และเชื่อมต่อคนเป็นล้านๆ

to single points of broadcast.

เข้ากับ จุด ๆ หนึ่งของการกระจายเสียง

And from those single points emanated stories.

และจากจุดหนึ่งจุดนั้น เรื่องราวก็แพร่กระจายออกไป

Some of them were familiar stories.

บางเรื่องเป็นเรื่องที่คุ้นเคยกันดี

Some of them were new stories.

บางเรื่องเป็นเรื่องใหม่

And for a while they were familiar formats,

และในสักระยะหนึ่ง พวกมันอยู่ในรูปแบบที่เราคุ้นเคย

but then radio began to evolve its own

แต่หลังจากนั้น วิทยุก็เริ่มที่จะพัฒนา

unique formats specific to that medium.

รูปแบบของตัวมันเองที่เป็นเอกลักษณ์ของสื่อนั้น

Think about episodes that happened live on radio.

ลองคิดถึงตอนต่าง ๆ ที่กำลังดำเนินไปแบบสด ๆ ทางวิทยุ

Combining the live play

ผนวกกับการแสดงสด

and the serialization of written fiction,

และลำดับของนิยายเขียน

you get this new format.

คุณจะได้รูปแบบใหม่นี้

And the reason why I bring up radio is that I think

และเหตุที่ว่าทำไมผมถึงยกวิทยุขึ้นมา ก็เพราะผมคิดว่า

radio is a great example of how a new medium

วิทยุเป็นตัวอย่างที่ดี ว่าสื่อใหม่

defines new formats which then define new stories.

จะให้นิยามของรูปแบบใหม่ ซึ่งจะเป็นตัวกำหนดเรื่องใหม่ได้อย่างไร

And of course, today, we have an entirely new

และแน่นอน ในปัจจุบัน เรามีสื่อใหม่เอี่ยม

medium to play with,

ที่เราสามารถเล่นกับมันได้

which is this online world.

ในโลกออนไลน์

This is the map of verified users on Twitter

นี่คือแผนที่ของผู้ใช้ทวิตเตอร์ที่ได้รับการยืนยัน

and the connections between them.

และการเชื่อมโยงระหว่างพวกเขา

There are thousands upon thousands of them.

มันมีอยู่มากมาย

Every single one of these points

ทุก ๆ จุด

is its own broadcaster.

คือผู้กระจายข่าว

We've gone to this world of many to many,

เราได้เข้าไปสู่โลกที่เชื่อมโยงหลายจุดไปสู่อีกหลาย ๆ จุด

where access to the tools is the only barrier to broadcasting.

ที่ซึ่งการเข้าถึงเครื่องมือเป็น เพียงปราการเดียวที่มีต่อการกระจายข่าว

And I think that we should start to see

และผมคิดว่า เราควรที่จะเริ่มเห็น

wildly new formats emerge

รูปแบบใหม่ที่หลากหลายกำเนิดขึ้น

as people learn how to tell stories in this new medium.

เมื่อคนได้เรียนรู้ว่า จะบอกเล่าเรื่องราวในสื่อใหม่นี้ได้อย่างไร

I actually believe that we are in a wide open frontier

ผมเชื่อจริง ๆ ว่าเราอยู่ในพรมแดนที่เปิดกว้าง

for creative experimentation, if you will,

สำหรับการทดลองที่สร้างสรรค์ จะว่างั้นก็ได้

that we've explored and begun to settle

ที่เราได้สำรวจและเริ่มที่จะลงหลักปักฐาน

this wild land of the Internet

กับแดนดงแห่งอินเทอร์เน็ต

and are now just getting ready

และตอนนี้ก็เพิ่งจะเตรียมพร้อม

to start to build structures on it,

ที่จะเริ่มสร้างโครงสร้างบนดินแดนนี้

and those structures are the new formats

และโครงสร้างเหล่านั้นก็คือรูปแบบใหม่ ๆ

of storytelling that the Internet will allow us to create.

ของการเล่าเรื่อง ที่อินเทอร์เน็ต หยิบยื่นโอกาสให้เราสร้างสรรค์

I believe this starts with an evolution

ผมเชื่อว่า สิ่งนี้เริ่มจากวิวัฒนาการ

of existing methods.

ของหลากหลายวิธีการที่มีอยู่เดิม

The short story, for example,

ยกตัวอย่าง เรื่องสั้น

people are saying that the short story

คนบอกว่า เรื่องสั้นนั้น

is experiencing a renaissance of sorts

กำลังประสบกับการฟื้นฟู อะไรทำนองนั้น

thanks to e-readers, digital marketplaces.

ต้องขอบคุณ อีรีดเดอร์ ตลาดโลกดิจิตอล

One writer, Hugh Howey, experimented

นักเขียนผู้หนึ่ง นาม ฮิวจ์ ฮาวเวย์ ทดลองเขียน

with short stories on Amazon

เรื่องสั้นบน อเมซอน

by releasing one very short story called "Wool."

โดยปล่อยเรื่องสั้นที่เรียกว่า "ขนสัตว์" (Wool) ออกมา

And he actually says that he didn't intend

และเขาก็บอกว่า เขาไม่ได้ตั้งใจ

for "Wool" to become a series,

ว่า "ขนสัตว์" จะออกมาเป็นหลายภาค

but that the audience loved the first story so much

แต่ผู้ชมนั้นชอบตอนแรกมาก ๆ

they demanded more, and so he gave them more.

พวกเขาต้องการมันอีก และเขาก็สนองอุปทานนั้น

He gave them "Wool 2," which was a little bit longer than the first one,

เขาออกเรื่อง "ขนสัตว์ 2" ซึ่งยาวกว่าตอนภาคแรกนิดหน่อย

"Wool 3," which was even longer,

"ขนสัตว์ 3" นั้นยาวขึ้นไปอีก

culminating in "Wool 5,"

ส่งผลให้เกิด "ขนสัตว์ 5"

which was a 60,000-word novel.

ซึ่งเป็นนิยายที่มีความยาว 60,000 คำ

I think Howey was able to do all of this because

ผมคิดว่า ฮาวเวย์ สามารถที่จะทำทั้งหมดนี้ได้ ก็เพราะว่า

he had the quick feedback system of e-books.

เขามีระบบการตอบรับของอีบุ๊คที่รวดเร็ว

He was able to write and publish

เขาสามารถที่จะเขียนและตีพิมพ์

in relatively short order.

ได้ค่อนข้างต่อเนื่องกัน

There was no mediator between him and the audience.

มันไม่มีตัวกลางระหว่างเขาและผู้รับสาร

It was just him directly connected with his audience

มีเพียงเขาที่ติดต่อกับผู้รับสารโดยตรง

and building on the feedback and enthusiasm

และมันก็เติบโตขึ้นจากกระแสตอบรับและแรงจูงใจ

that they were giving him.

ที่ผู้รับสารได้มอบให้กับเขา

So this whole project was an experiment.

ฉะนั้นโครงการทั้งหมดนี้เป็นการทดลอง

It started with the one short story,

มันเริ่มจากเรื่องสั้นเรื่องหนึ่ง

and I think the experimentation actually became

และผมคิดว่าการทดลองนั้นกลายมาเป็น

a part of Howey's format.

ส่วนหนึ่งของรูปแบบของฮาวเวย์

And that's something that this medium enabled,

และอะไรบางอย่างที่สื่อนี้ทำให้เกิดขึ้นได้

was experimentation being a part of the format itself.

ก็คือการทดลองนั้นเป็นส่วนหนึ่งของตัวรูปแบบเอง

This is a short story by the author Jennifer Egan

นี่เป็นเรื่องสั้นจากนักเขียน เจนนิเฟอร์ อีแกน

called "Black Box."

เรียกว่า "กล่องดำ"​ (Black Box)

It was originally written

มันถูกเขียนขึ้นตอนแรก

specifically with Twitter in mind.

โดยคำนึงถึงทวิตเตอร์โดยเฉพาะ

Egan convinced The New Yorker

อีแกนโน้มน้าว เดอะ นิว ยอร์คเกอร์

to start a New Yorker fiction account

ให้เริ่มมีทวิตเตอร์แอคเคาท์นิยาย นิว ยอร์คเกอร์

from which they could tweet

ซึ่งพวกเขาสามารถใช้ทวีต

all of these lines that she created.

ทุกบรรทัดที่เธอประพันธ์

Now Twitter, of course, has a 140-character limit.

ทีนี้ ทวิตเตอร์ จำกัดจำนวนตัวอักษรที่ 140 ตัว

Egan mocked that up just writing manually

อีแกนเลียนแบบสิ่งนั้น โดยเขียนแบบปกติ

in this storyboard sketchbook,

ในสมุดร่างโครงเรื่อง

used the physical space constraints

ใช้พื้นที่ซึ่งถูกจำกัดโดยกายภาพ

of those storyboard squares

จากตารางสี่เหลี่ยมในสมุดร่าง

to write each individual tweet,

เพื่อที่จะเขียนแต่ละทวีต

and those tweets ended up becoming

และทวีตเหล่านั้นก็กลายมาเป็น

over 600 of them that were serialized by The New Yorker.

กว่า 600 ทวีตที่ได้กลายมาเป็นซีรีส์ โดย เดอะ นิว ยอร์คเกอร์

Every night, at 8 p.m., you could tune in

ทุกคืน ตอน 8 โมงเย็น คุณสามารถจะรับชม

to a short story from The New Yorker's fiction account.

เรื่องสั้นจากบัญชีผู้ใช้นิยายของ เดอะ นิว ยอร์คเกอร์

I think that's pretty exciting:

ผมคิดว่ามันน่าสนใจทีเดียว

tune-in literary fiction.

รับชมนิยายที่เป็นงานเขียน

The experience of Egan's story, of course,

แน่ล่ะ ประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องของอีแกน

like anything on Twitter, there were multiple ways to experience it.

มันเหมือนกับประสบการณ์อื่น ๆ บนทวิตเตอร์ มันมีหลายหนทางที่เราจะรับรู้ถึงมัน

You could scroll back through it,

คุณสามารถเลื่อนกลับไป

but interestingly, if you were watching it live,

แต่ที่น่าสนใจ ถ้าคุณดูมันสด ๆ

there was this suspense that built

มันจะมีความใจจดใจจ่อที่ก่อตัวขึ้น

because the actual tweets,

เพราะว่าทวิตนั้น ๆ

you had no control over when you would read them.

คุณไม่สามารถจะยับยั้งมันได้เมื่อคุณอ่านมัน

They were coming at a pretty regular clip,

พวกมันเข้ามาเหมือนเราดูคลิปทั่ว ๆ ไป

but as the story was building,

แต่เมื่อเรื่องกำลังดำเนินไป

normally, as a reader, you control how fast you move through a text,

ตามปกติแล้ว ผู้อ่านควบคุมว่าจะอ่านเร็วแค่ไหน

but in this case, The New Yorker did,

แต่ในกรณีนี้ เดอะ นิว ยอร์คเกอร์ เป็นผู้กำหนด

and they were sending you bit by bit by bit,

พวกเขาส่งข้อความให้คุณทีละนิด ๆ

and you had this suspense of waiting for the next line.

และคุณก็มีอาการใจจดใจจ่อต่อการรอคอยบรรทัดต่อไป

Another great example of fiction

ตัวอย่างที่ดีอีกอันหนึ่งสำหรับนิยาย

and the short story on Twitter,

และเรื่องสั้นบนทวิตเตอร์ คือ

Elliott Holt is an author who wrote a story called "Evidence."

อีเลียต โฮล์ท เป็นนักเขียนผู้ซึ่งเขียนเรื่องชื่อว่า "หลักฐาน"

It began with this tweet: "On November 28

มันเริ่มต้นด้วยทวิตที่ว่า "วันที่ 28 พฤจิกายน

at 10:13 p.m.,

ตอน 10:13 นาฬิกา

a woman identified as Miranda Brown,

หญิงผู้ซึ่งถูกบ่งบอกว่าเป็น มิรันดา บราว

44, of Brooklyn, fell to her death

อายุ 44 อยู่ที่ บรู๊คลิน ได้เสียชีวิต

from the roof of a Manhattan hotel."

จากการตกหลังคาของโรงแรมแมนฮัตตัน

It begins in Elliott's voice,

มันเริ่มด้วยเสียงของอีเลียต

but then Elliott's voice recedes,

แต่แล้ว เสียงของอีเลียตก็ได้แผ่วลงไป

and we hear the voices of Elsa, Margot and Simon,

และเราได้ยินเสียงของ เอลซ่า มาร์โก และ ไซมอน

characters that Elliott created on Twitter

ตัวละครที่อีเลียตสร้างขึ้นบนทวิตเตอร์

specifically to tell this story,

เพื่อที่จะเล่าเรื่องโดยเฉพาะ

a story from multiple perspectives

เรื่อจากมุมมองที่หลากหลาย

leading up to this moment at 10:13 p.m.

นำไปสู่วินาทีนี้ ณ 10:13 นาฬิกา

when this woman falls to her death.

เมื่อหญิงผู้นี้ตกลงมาถึงแก่ความตาย

These three characters brought an authentic vision

ตัวละครทั้งสามนำมุมมองที่น่าเชื่อถือ

from multiple perspectives.

มาจากหลากหลายมุมมอง

One reviewer called Elliott's story

ผู้ตรวจทานคนหนึ่ง เรียกเรื่องของอิเลียตว่า

"Twitter fiction done right," because she did.

"นิยายทวิตเตอร์แบบที่ถูกที่ควร" เพราะว่าเธอได้ทำเช่นนั้น

She captured that voice

เธอจับเอาเสียงนั้น

and she had multiple characters and it happened in real time.

และเธอมีตัวละครหลากหลาย และมันเกิดขึ้นตามเวลาจริง

Interestingly, though, it wasn't just

น่าสนใจ ที่จริงแล้วมันไม่ได้เป็นเพียงแค่

Twitter as a distribution mechanism.

ทวิตเตอร์เป็นเครื่องมือในการเผยแพร่

It was also Twitter as a production mechanism.

แต่มันยังเป็นดั่งกระบวนการผลิตด้วย

Elliott told me later

อีเลียตบอกผมในภายหลัง

she wrote the whole thing with her thumbs.

ว่าเธอเขียนทั้งหมดนี้ด้วยนิ้วโป้งของเธอ

She laid on the couch and just went back and forth

เธอเหยียดตัวบนโซฟา และเปลี่ยนบัญชีผู้ใช้กลับไปมา

between different characters

ระหว่างตัวละคร

tweeting out each line, line by line.

ทวีตทีละบรรทัด ๆ

I think that this kind of spontaneous creation

นั่นเป็นการสร้างสรรค์เสียงของตัวละคร

of what was coming out of the characters' voices

ให้ออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ

really lent an authenticity to the characters themselves,

เต็มไปด้วยความเป็นตัวตนแท้ ๆ ของตัวละครเอง

but also to this format that she had created

และยังมอบตัวตนเช่นเดียวกัน ให้กับรูปแบบที่เธอได้สร้างขึ้น

of multiple perspectives in a single story on Twitter.

ซึ่งประกอบด้วยมุมมองที่หลากหลาย ในเรื่องเดียวบนทวิตเตอร์

As you begin to play with flexible identity online,

เมื่อคุณเริ่มที่จะเล่นกับตัวตนออนไลน์ที่เปลี่ยนแปลงได้

it gets even more interesting

มันก็ยิ่งน่าสนใจมากขึ้น

as you start to interact with the real world.

เมื่อคุณเริ่มที่จะมีปฏิสัมพันธ์กับโลกแห่งความจริง

Things like Invisible Obama

อย่างเช่น โอบาม่าล่องหน

or the famous "binders full of women"

หรือ "ผู้หญิงทั้งกอง" ยอดนิยม

that came up during the 2012 election cycle,

ที่เกิดขึ้นมาช่วงการเลือกตั้งปี 2012

or even the fan fiction universe of "West Wing" Twitter

หรือแม้แต่ทวิตเตอร์ของนิยายเรื่อง "เวสท์ วิง" ที่แต่งโดยแฟน ๆ

in which you have all of these accounts

ซึ่งคุณมีบัญชีผู้ใช้ทั้งหมดนี้

for every single one of the characters in "The West Wing,"

สำหรับตัวละครแต่ละตัวในเรื่อง "เดอะ เวสท์ วิง"

including the bird that taps at Josh Lyman's window

รวมทั้งนกที่เคาะที่กระจกของ จอห์น ไลแมน

in one single episode. (Laughter)

ที่โผล่มาแค่ตอนเดียว (เสียงหัวเราะ)

All of these are rapid iterations on a theme.

ทั้งหมดนี้เป็นรูปแบบที่มีการกระทำซ้ำแล้วซ้ำอีก

They are creative people experimenting

พวกเขาเป็นคนที่มีความคิดสร้างสรรค์ที่กำลังทดลอง

with the bounds of what is possible in this medium.

กับความเชื่อมโยงว่ามันมีอะไรที่เป็นไปได้บ้างในสื่อนี้

You look at something like "West Wing" Twitter,

คุณลองดูตัวอย่างเช่น "เวสท์ วิง" ทวิตเตอร์

in which you have these fictional characters

ซึ่งคุณมีตัวละครพวกนี้

that engage with the real world.

ที่มีปฏิสัมพันธ์กับโลกแห่งความเป็นจริง

They comment on politics,

พวกเขาให้ความเห็นทางการเมือง

they cry out against the evils of Congress.

พวกเขาส่งเสียงโต้แย้งกับรัฐสภาจอมชั่ว

Keep in mind, they're all Democrats.

จำไว้นะครับ พวกเขาทั้งหมดเป็นคนของพรรคเดโมแครท

And they engage with the real world.

และพวกเขาก็มีปฏิสัมพันธ์กับโลกแห่งความจริง

They respond to it.

พวกเขาตอบสนองกับมัน

So once you take flexible identity,

ดังนั้น เมื่อคุณมีตัวตนที่เปลี่ยนแปลงได้

anonymity, engagement with the real world,

อยู่ในสภาวะนิรนาม และมีปฏิสัมพันธ์กับโลกความเป็นจริง

and you move beyond simple homage or parody

คุณก้าวข้ามงานเลียนแบบทั่ว ๆ ไป หรือการล้อเลียน

and you put these tools to work in telling a story,

คุณใช้เครื่องมือเหล่านี้เพื่อบอกเล่าเรื่องราว

that's when things get really interesting.

นั่นแหละ ที่ทำให้มันน่าสนใจมาก ๆ

So during the Chicago mayoral election

ระหว่างการเลือกตั้งผู้ว่าเมืองชิคาโก

there was a parody account.

มีบัญชีผู้ใช้ล้อเลียน

It was Mayor Emanuel.

มันคือ ผู้ว่าฯ เอมานูเอล

It gave you everything you wanted from Rahm Emanuel,

มันบอกทุกอย่างที่คุณอยากรู้จาก ราห์ม เอมานูเอล

particularly in the expletive department.

โดยเฉพาะในเรื่องคำสบถหยาบคาย

This foul-mouthed account

บัญชีผู้ใช้ที่แสนจะปากร้ายนี้

followed the daily activities of the race,

ติดตามกิจกรรมประจำวันของการแข่งขัน

providing commentary as it went.

ให้ความคิดเห็นในความเป็นไป

It followed all of the natural tropes

มันดำเนินตามรอยรูปแบบบัญชีผู้ใช้ทวิตเตอร์ล้อเลียน

of a good, solid Twitter parody account,

ที่ดีและคงเส้นคงวา

but then started to get weird.

แต่แล้ว มันก็เริ่มที่จะแปลกไป

And as it progressed, it moved from this commentary

เมื่อมันได้ดำเนินไป มันเปลี่ยนจากการให้ความคิดเห็น

to a multi-week, real-time science fiction epic

เป็นนิยายวิทยาศาสตร์แบบเกิดตามเวลาจริง หลายตอนจบ

in which your protagonist, Rahm Emanuel,

ซึ่งตัวเอกของคุณ ราห์ม เอมานูเอล

engages in multi-dimensional travel on election day,

เข้าไปเกี่ยวข้องกับการเดินทางหลายมิติในวันเลือกตั้ง

which is -- it didn't actually happen.

ซึ่งมันไม่ได้เกิดขึ้นจริง ๆ หรอก

I double checked the newspapers.

ผมไปเช็คหนังสือพิมพ์ดูอีกรอบ

And then, very interestingly, it came to an end.

และจากนั้น มันก็ดำเนินมาถึงตอนจบ

This is something that doesn't usually happen

นี่เป็นบางอย่างที่ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อย ๆ

with a Twitter parody account.

กับบัญชีผู้ใช้ทวิตเตอร์แบบล้อเลียน

It ended, a true narrative conclusion.

มันจบลงด้วยการบรรยายสรุปที่แท้จริง

And so the author, Dan Sinker, who was a journalist,

และผู้เขียน แดน ซินเกอร์ ผู้ซึ่งเป็นนักหนังสือพิมพ์

who was completely anonymous this whole time,

ที่อยู่ในสถานะนิรนามมาโดยตลอด

I think Dan -- it made a lot of sense for him

ผมคิดว่าแดน นี่มันน่าจะเป็นเหตุผลดีสำหรับเขา

to turn this into a book,

ที่จะทำมันเป็นหนังสือ

because it was a narrative format in the end,

เพราะว่ามันมีรูปแบบเป็นการบรรยายในตอนจบ

and I think that turning it into a book

และผมคิดว่าการทำมันเป็นหนังสือ

is representative of this idea that he had created something new

เป็นตัวแทนของความคิดนี้ที่เขาได้สร้างสรรค์สิ่งใหม่

that needed to be translated into previous formats.

ที่ต้องการการแปลให้อยู่ในรูปแบบที่มีมาก่อนหน้านี้

One of my favorite examples

หนึ่งในตัวอย่างที่ผมชอบ

of something that's happening on Twitter right now,

สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นบนทวิตเตอร์ในตอนนี้

actually, is the very absurdist Crimer Show.

ที่จริงแล้ว ก็คือ ไคร์เมอร์ โชว์ ที่แสนจะไร้สาระ

Crimer Show tells the story

ไคร์เมอร์ โชว์ บอกเล่าเรื่องราว

of a supercriminal and a hapless detective

ของสุดยอดทรชนและนักสืบผู้น่าสงสาร

that face off in this exceptionally strange lingo,

ที่เผยโฉมในรูปแบบภาษาที่ประหลาดไม่ธรรมดา

with all of the tropes of a television show.

กับรูปแบบรายการทีวีอื่น ๆ

Crimer Show's creator has said that

ผู้สร้างรายการ ไคร์เมอร์ โชว์ บอกว่า

it is a parody of a popular type of show in the U.K.,

มันเป็นการล้อเลียนรายการยอดนิยมแบบหนึ่ง ในสหราชอาณาจักร

but, man, is it weird.

แต่ว่า คุณครับ มันช่างประหลาด

And there are all these times where Crimer,

และที่แล้วมา ที่ไคร์เมอร์

the supercriminal, does all of these TV things.

สุดยอดทรชน เป็นผู้จัดการทุกอย่างในทีวี

He's always taking off his sunglasses

เขาถอดแว่นกันแดดออกเสมอ ๆ

or turning to the camera,

หรือ สะบัดหัวไปหากล้อง

but these things just happen in text.

แต่ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นแค่ในแบบลายลักษณ์อักษร

I think borrowing all of these tropes from television

ผมคิดว่า การหยิบยืมรูปแบบเหล่านี้มาจากโทรทัศน์

and additionally presenting each Crimer Show

และโดยเฉพาะการนำเสนอแต่ละตอนของไคร์เมอร์ โชว์

as an episode, spelled E-P-P-A-S-O-D, "eppasod,"

ในรูปแบบหนังตอน โดยสะกดว่า E-P-P-A-S-O-D "แอพพาโสด"

presenting them as episodes

เสนอมันเป็นตอน ๆ

really, it creates something new.

มันสร้างสรรค์สิ่งใหม่จริง ๆ

There is a new "eppasod" of Crimer Show

มันจะมีคริเมอร์ โชว์ "แอพพาโสด" ใหม่

on Twitter pretty much every day,

บนทวิตเตอร์เกือบจะทุกวัน

and they're archived that way.

และพวกเขาก็สำเร็จได้ด้วยวิธีนั้น

And I think this is an interesting experiment in format.

ผมคิดว่านี่เป็นการทดลองเกี่ยวกับรูปแบบที่น่าสนใจ

Something totally new has been created here

อะไรบางอย่างที่แปลกใหม่ได้ถูกสร้างสรรค์ขึ้นที่นี่

out of parodying something on television.

จากการล้อเลียนอะไรบางอย่างบนทีวี

I think in nonfiction real-time storytelling,

ผมคิดว่าในการเล่าเรื่อง ที่สัมพันธ์กับความจริงและไม่เป็นนิยาย

there are a lot of really excellent examples as well.

มันมีตัวอย่างมากมายที่ยอดเยี่ยมเช่นกัน

RealTimeWWII is an account

เรียลไทม์สงครามโลกครั้งที่สอง เป็นบัญชีผู้ใช้

that documents what was happening on this day 60 years ago

ที่บันทึกสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้เมื่อ 60 ปีก่อน

in exceptional detail, as if

แบบที่ให้ข้อมูลในรายละเอียด ราวกับ

you were reading the news reports from that day.

คุณกำลังอ่านข่าวที่รายงานในวันนั้น

And the author Teju Cole has done

และผู้เขียน ทีจู โคล ได้ทำการทดลองมากมาย

a lot of experimentation with putting a literary twist

กับการหักมุมในเชิงวรรณกรรม

on events of the news.

ในเหตุการณ์ต่าง ๆ ของข่าว

In this particular case, he's talking about drone strikes.

ในกรณีนี้ เขาได้พูดถึงการโจมตีโดยหุ่นโดรน

I think that in both of these examples,

ผมคิดว่าในตัวอย่างทั้งสองนี้

you're beginning to see ways in which

คุณเริ่มที่จะเห็นหนทาง

people are telling stories with nonfiction content

ที่คนจะเล่าเรื่องด้วยเนื้อเรื่องที่ไม่ได้เป็นนิยาย

that can be built into new types

ที่สามารถจะสร้างมันเป็นรูปแบบใหม่

of fictional storytelling.

ของการเล่านิยาย

So with real-time storytelling,

ดังนั้น ด้วยการเล่าเรื่องแบบสัมพันธ์กับเวลาจริง

blurring the lines between fact and fiction,

เลือนรอยต่อระหว่างความจริงและนิยาย

the real world and the digital world,

โลกแห่งความจริงและโลกดิจิตัล

flexible identity, anonymity,

ตัวตนที่เปลี่ยนแปลงได้ เป็นนิรนาม

these are all tools that we have accessible to us,

ทั้งหมดนี้คืออุปกรณ์ที่เราสามารถเข้าถึงได้

and I think that they're just the building blocks.

และผมคิดว่าพวกมันเป็นแค่องค์ประกอบร่วม

They are the bits that we use

พวกมันเป็นส่วนหนึ่งที่เราใช้

to create the structures, the frames,

ในการสร้างโครงสร้าง กรอบ

that then become our settlements on this

ที่จากนั้นจะเป็นรากฐานของเราบนพรมแดนที่เปิดกว้าง

wide open frontier for creative experimentation.

สำหรับการทดลองที่เปี่ยมไปด้วยความคิดสร้างสรรค์

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)