Do 9 out of 10 dentists really recommend that toothpaste? | Am I Normal? with Mona Chalabi

Transcriber:

When it comes to toothpaste commercials,

Translator: Jimmy Tangjaitrong Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

ถ้าพูดถึงโฆษณายาสีฟัน

you've probably heard claims like,

คุณคงจะเคยได้ยินคำโฆษณา เช่น

nine out of 10 dentists recommend "Brighter, Whiter."

ทันตแพทย์ 9 ใน 10 คน แนะนำ “ฟันขาวขึ้น สว่างขึ้น”

Or maybe it's four out of five or 80 percent.

หรือไม่ก็ 4 ใน 5 คน หรือร้อยละ 80

But either way, these companies expect you to see a wall of white coats,

ไม่ว่าจะแบบไหน บริษัทเหล่านี้คาดหวังให้ คุณเห็นแต่เสื้อกาวน์สีขาว

trust their authority and think no further.

เชื่อมั่นในสิ่งที่เขาบอก และอย่าไปคิดมาก

Now that approach is basically BS, and you probably know it's BS,

วิธีการแบบนั้นมันหลอกลวง และคุณก็น่าจะรู้ว่ามันหลอกลวง

but the question is: How can you trust your BS radar?

แต่คำถามคือ คุณจะเชื่อ เรด้าจับโกหกของตัวเองได้ยังไง

[Am I Normal? with Mona Chalabi]

[ฉันปกติดีหรือไม่ กับ โมนา ชาลาบี]

Well, when I'm faced with suspicious statistics,

เวลาที่ฉันเห็นสถิติที่น่าสงสัย

I tend to ask myself three questions.

ฉันมักถามตัวเอง 3 ข้อ

First, what were people actually asked?

คำถามแรก อะไรคือคำถามจริง ๆ ที่ผู้คนถูกถาม

Sometimes the question that is put to survey respondents

บางครั้งคำถามที่ใส่ในแบบสอบถาม

is wildly different than the one that ends up on posters and billboards.

ชั่งต่างกับสิ่งที่อยู่บน โปสเตอร์หรือป้ายโฆษณา

For instance, in 2007, one toothpaste ad in the UK

อย่างเช่นในปี 2007 โฆษณา ยาสีฟันตัวนึงของสหราชอาณาจักร

claimed that more than 80 percent of dentists recommended their products.

อ้างว่าทันตแพทย์ มากกว่า 80 เปอร์เซนต์ แนะนำสินค้าตัวนี้

What that sounds like

ทำนองว่า

is that a majority of dentists prefer their product over all others,

ทันตแพทย์ส่วนใหญ่ พอใจสินค้าตัวนี้มากกว่าตัวอื่น ๆ

that those dentists were asked if this was the best product.

และทันตแพทย์เหล่านั้น ถูกถามว่าสินค้าตัวนี้ดีที่สุดหรือเปล่า

But when the Advertising Standards Authority looked into it,

แต่เมื่อทาง สำนักงานมาตรฐานโฆษณา ได้ตรวจสอบ

they discovered that the dentists were asked to recommend several toothpastes,

ก็พบว่าได้มีการให้ทันตแพทย์ แนะนำยาสีฟันหลาย ๆ ยี่ห้อ

not one single choice.

ไม่ใช่ยี่ห้อเดียว

In fact, another brand was found to be almost as popular.

อันที่จริง ยาสีฟันอีกยี่ห้อนึง ก็ได้รับความนิยมเกือบเท่ากัน

To no one's surprise, the ad was deemed misleading.

ไม่แปลกใจเลยว่าโฆษณาตัวนั้น ทำให้คนเข้าใจผิด

Now, the second question to ask is: What aren’t you telling me?

คำถามที่สองคือ อะไรคือสิ่งที่คุณไม่ได้บอกฉัน

In the 1970s, a sugarless gum company claimed that four out five dentists

ในช่วงปี 1970s บริษัทผลิตหมากฝรั่ง ไร้น้ำตาล อ้างว่าทันตแพทย์ 4 ใน 5 คน

recommended their product.

แนะนำสินค้าของพวกเขา

Now, their slogan was pretty upfront

จริง ๆ สโลแกนก็ค่อนข้างตรงไปตรงมา

about the fact that these dentists were only recommending the product

เกี่ยวกับความจริงที่ว่า ทันตแพทย์ 4 คนนี้แนะนำผลิตภัณฑ์

to people who already chewed gum,

ให้กับคนที่ เคี้ยวหมากฝรั่งอยู่แล้วเท่านั้น

but they weren't so forthcoming about the fifth dentist.

แต่พวกเขาไม่พูดถึงทันตแพทย์คนที่ 5

Decades later, the manufacturer made fun of it in a new ad campaign

หลายสิบปีต่อมา ผู้ผลิตได้ล้อเลียนมัน ในแคมเปญโฆษณาใหม่

where they blamed the fifth dentist's different thinking

โดยเขาโทษความคิด ที่แตกต่างของทันตแพทย์คนที่ 5

on a freak accident, like a sudden squirrel bite.

ว่าเกิดจากอุบัติเหตุประหลาด เช่น จู่ ๆ ก็มีกระรอกกัด

Now, since I'm all about the deviations in the data,

ทีนี้ เนื่องจากฉันสนใจเรื่อง ความเบี่ยงเบนของข้อมูล

I decided to look into this a little bit further.

ฉันเลยตัดสินใจ ตรวจสอบเรื่องนี้อีกสักหน่อย

In fact, it's not that the fifth dentist recommended chewing sugary gum.

ที่จริงแล้ว ไม่ใช่ว่าทันตแพทย์คนที่ 5 แนะนำให้เคี้ยวหมากฝรั่งที่มีน้ำตาล

What they don't say is that most of them recommended

สิ่งที่พวกเขาไม่ได้พูด คือทันตแพทย์ส่วนใหญ่แนะนำ

that their patients don't chew gum at all.

ไม่ให้ผู้ป่วยเคี้ยวหมากฝรั่งเลย

The last thing to ask is: What was the survey context?

สิ่งสุดท้ายที่ถามคือ: บริบทของการสำรวจเป็นอย่างไร

Because there's a really big difference

เนื่องจากมันต่างกันมาก

between saying "nine out of 10 dentists agree,"

ระหว่างการพูดว่า “ทันตแพทย์ 9 ใน 10 คน เห็นด้วย”

and "nine out of these 10 dentists agree."

กับ “ทันตแพทย์ 9 ใน ‘10 คนนี้’ เห็นด้วย”

Size matters and so does methodology.

ขนาดมีความสำคัญ และวิธีการก็เช่นกัน

According to the American Dental Association,

ตามที่สมาคมทันตกรรม แห่งสหรัฐอเมริกา ระบุไว้

there are about 200,000 registered dentists in the US.

มีทันตแพทย์อยู่ประมาณ 200,000 คน ในสหรัฐอเมริกา

I’m not going to bore you with the maths here,

ฉันจะไม่ทำให้คุณเบื่อกับการคิดเลขนี้

but to get a statistically significant sample of 200,000 people,

แต่ขนาดของกลุ่มตัวอย่าง ที่มีนัยสำคัญทางสถิติ ของคน 200,000 คน

you need about 400.

กลุ่มตัวอย่าง ต้องประมาณ 400 คน

So if you're reading in the fine print that only 50 dentists were surveyed,

หากอ่านข้อมูลดี ๆ มีทันตแพทย์ เพียง 50 คนเท่านั้น ที่ได้รับการสำรวจ

you know that's not statistically significant.

ซึ่งไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ

It's just a marketing ploy.

มันเป็นเพียงอุบายทางการตลาด

So the next time you see one of these ads,

ครั้งหน้าที่คุณเห็นโฆษณาพวกนี้

ask yourself:

ให้ถามตัวเอง:

What were people actually asked?

อะไรคือคำถามจริง ๆ ที่ผู้คนถูกถาม

What's gone unsaid?

อะไรที่ไม่ได้ถูกพูดถึง

And what was the survey context?

และบริบทของการสำรวจเป็นอย่างไร

Hopefully, with those three questions and a little bit of skepticism,

หวังว่าด้วยคำถาม 3 ข้อนี้ บวกความสงสัยเล็กน้อย

you will be able to understand when the data is legit

คุณจะสามารถเข้าใจได้ว่า เมื่อใดที่ข้อมูลถูกต้อง

and when it's irrelevant.

เมื่อใดข้อมูลนั้นไม่เกี่ยวข้อง

Nine out of 10 Monas agree.

9 ใน 10 โมนา เห็นด้วย

[*No such survey took place]

[*ไม่ผ่านการสำรวจใด ๆ ]