Do 9 out of 10 dentists really recommend that toothpaste? | Am I Normal? with Mona Chalabi

Transcriber:

When it comes to toothpaste commercials,

Translator: Reem Kamal Reviewer: Mahshid Moballegh Nasery

وقتی صحبت از تبلیغات خمیردندان می‌شود،

you've probably heard claims like,

احتمالا ادعاهاى را مانند اين شنيده‌ايد،

nine out of 10 dentists recommend "Brighter, Whiter."

۹تا از ۱۰دندان‌پزشک «روشنتر، سفيدتر» را توصیه می‌کنند.

Or maybe it's four out of five or 80 percent.

يا شايد ۴ تا از ۵ تا يا ۸۰ در صد.

But either way, these companies expect you to see a wall of white coats,

به هرحال، اين شركت‌ها ازتان انتظاردارند تا يک ديوار از پوشش‌هاى سفيد ببينيد،

trust their authority and think no further.

به قدرت‌شان اعتماد کنید و بيشتر فكر نكنيد

Now that approach is basically BS, and you probably know it's BS,

امروز اين روش از پایه مزخرف است، و شما شايد بدانيد كه مزخرف است،

but the question is: How can you trust your BS radar?

ولى سوال اين است: چگونه می‌توانید به رادار مزخرفی خود اعتماد کنید؟

[Am I Normal? with Mona Chalabi]

[آيا من نرمال هستم؟ با مونا چلبى]

Well, when I'm faced with suspicious statistics,

خوب، من وقتى با آمارهاى مشكوک مواجه می‌شوم،

I tend to ask myself three questions.

تمایل دارم سه سوال از خودم بپرسم.

First, what were people actually asked?

اول، از مردم واقعا چه پرسيده شد؟

Sometimes the question that is put to survey respondents

گاهی سوالی که برای پاسخ‌دهندگان نظرسنجی‌ مطرح می‌شود

is wildly different than the one that ends up on posters and billboards.

از آن سوالی که به پوسترها و تابلوهای تبلیغاتی ختم می‌شود خیلی متفاوت است.

For instance, in 2007, one toothpaste ad in the UK

براى مثال، در ۲۰۰۷، يک آگهى خمير دندان در انگليس

claimed that more than 80 percent of dentists recommended their products.

ادعا كرد كه بيشتر از ۸۰ در صد از دندان‌پزشک‌ها محصولشان را توصیه کردند.

What that sounds like

چيزى كه به نظر می‌رسد

is that a majority of dentists prefer their product over all others,

اين است كه اغلب دندان پزشکان محصولات‌ آنها را بیش از محصولات ديگر توصیه می‌کنند،

that those dentists were asked if this was the best product.

كه از آن دندان‌ پزشکان پرسیده شد اگر این بهترین محصول بود.

But when the Advertising Standards Authority looked into it,

اما وقتی سازمان استانداردهای تبلیغاتی به آن نگاه کرد،

they discovered that the dentists were asked to recommend several toothpastes,

متوجه شد که از دندانپزشکان خواسته شده تا چندین خمیر دندان را توصیه کنند.

not one single choice.

نه یک تک انتخاب.

In fact, another brand was found to be almost as popular.

در واقع، یک برند دیگر پیدا شد که تقريبا به همان اندازه مشهور بود.

جای تعجب هیچ‌کسی نیست که این آگهی گمراه‌کننده به حساب می‌آمد.

To no one's surprise, the ad was deemed misleading.

Now, the second question to ask is: What aren’t you telling me?

حالا، سوال دوم این است: چه به من نمی‌گویید؟

In the 1970s, a sugarless gum company claimed that four out five dentists

در دهه‌ی هفتاد میلادی، یک شرکت آدامس بی‌شکر ادعا کرد که ۴ از ۵ تا دندان‌پزشک

recommended their product.

محصول‌شان را توصیه کردند.

Now, their slogan was pretty upfront

حالا شعارشان بسیار صریح بود

about the fact that these dentists were only recommending the product

درباره این حقیقت که این دندان‌پزشکان فقط این محصول را توصیه می‌کردند

to people who already chewed gum,

برای کسانی که قبلا این آدامس را جویده بودند،

but they weren't so forthcoming about the fifth dentist.

ولی آن ها در مورد دندان‌پزشک پنجم خیلی صریح نبودند.

Decades later, the manufacturer made fun of it in a new ad campaign

چند دهه بعد، سازنده در یک کمپین تبلیغاتی جدید آن را مسخره کرد و

where they blamed the fifth dentist's different thinking

تفکر متفاوت دندان‌پزشک پنجم را

on a freak accident, like a sudden squirrel bite.

درحادثه‌ای عجیب، مثل گاززدن ناگهانی سنجاب سرزنش کرد.

Now, since I'm all about the deviations in the data,

حالا، چون من در پی این انحراف در اطلاعات هستم،

I decided to look into this a little bit further.

تصمیم گرفتم کمی بیشتر به این نگاه کنم.

In fact, it's not that the fifth dentist recommended chewing sugary gum.

در واقع، این نیست که دندان‌پزشک پنجم جویدن ادامس قندی را توصیه کرد.

What they don't say is that most of them recommended

چیزی که نمی‌گویند این است که اغلب‌شان توصیه کردند

that their patients don't chew gum at all.

که بیمارشان اصلا آدامس نجوند.

The last thing to ask is: What was the survey context?

آخرين سوال كه بپرسید اين است: محتواى نظرسنجى چه بود؟

Because there's a really big difference

چون واقعا يک تفاوت بزرگ هست

between saying "nine out of 10 dentists agree,"

ميان گفتن «۹ تا از ۱۰ تا دندان‌پزشک موافق اند»،

and "nine out of these 10 dentists agree."

و«۹ تا از اين ۱۰ تا دندان‌پزشک موافق‌اند».

Size matters and so does methodology.

اندازه مهم است و روش‌شناسی همینطور .

According to the American Dental Association,

با توجه به انجمن دندان‌پزشکی آمريكا،

there are about 200,000 registered dentists in the US.

حدود ۲۰۰,۰۰۰ دندان‌پزشک در آمریکا ثبت شده‌اند.

I’m not going to bore you with the maths here,

تصمیم ندارم شما را با ریاضیات خسته کنم،

but to get a statistically significant sample of 200,000 people,

برای گرفتن یک نمونه‌ی آماری قابل توجه از ۲۰۰,۰۰۰ نفر،

you need about 400.

به حدود ۴۰۰ نفر نياز داريد.

پس اگر شما در حرف‌های کوچک می‌خوانید که فقط ۵۰ دندانپزشک مورد بررسی قرار گرفتند،

So if you're reading in the fine print that only 50 dentists were surveyed,

you know that's not statistically significant.

می‌دانید که این از نظر اماری معنی دار نیست.

این فقط یک ترفند بازاریابی است.

It's just a marketing ploy.

So the next time you see one of these ads,

پس دفعه بعد كه یکی از این آگهی‌ها را می‌بینید،

ask yourself:

از خودتان بپرسيد:

What were people actually asked?

واقعا از مردم چه پرسیده شد؟

What's gone unsaid?

چه چیزی گفته نشد؟

And what was the survey context?

و محتوای نظرسنجی چه بود؟

Hopefully, with those three questions and a little bit of skepticism,

خوشبختانه، با ین سه سوال و کمی تردید،

you will be able to understand when the data is legit

می‌توانید بفهمید کی این اطلاعات قانونی

and when it's irrelevant.

و کی بى ربط هستند.

Nine out of 10 Monas agree.

۹ تا از ۱۰ تا مونا موافق‌اند.

[*No such survey took place]

[*چنین نظرسنجی صورت نگرفت]