How young blood might help reverse aging. Yes, really | Tony Wyss-Coray

Translator: Anusorn Mudla Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

This is a painting from the 16th century from Lucas Cranach the Elder.

นี่คือภาพวาดจากคริสต์ศตวรรษที่ 16 โดย ลูคัส ครานัค ดิ เอลเตอร์

It shows the famous Fountain of Youth.

มันแสดงถึงนำ้พุแห่งความอ่อนวัยอันโด่งดัง

If you drink its water or you bathe in it, you will get health and youth.

หากคุณได้ดื่มหรืออาบน้ำนี้ คุณจะมีสุขภาพดีและอ่อนวัย

Every culture, every civilization has dreamed of finding eternal youth.

ทุกวัฒนธรรม ทุกชนชาติ ล้วนแล้วแต่ฝันหาอ่อนวัยที่เป็นอมตะ

There are people like Alexander the Great or Ponce De León, the explorer,

มีคนอย่าง อเล็กซานเดอร์ มหาราช หรือนักสำรวจ พอนเซ่ เดอ เลออน

who spent much of their life chasing the Fountain of Youth.

ผู้ที่ใช้เวลาค่อนชีวิต ไปกับการตามล่าหานำ้พุแห่งความอ่อนเยาว์

They didn't find it.

พวกเขาไม่พบมัน

But what if there was something to it?

แต่ ถ้าหากว่ามันมีอะไรบางอย่างที่นำไปสู่มันล่ะ

What if there was something to this Fountain of Youth?

หากว่ามีบางอย่าง ที่นำไปสู่นำ้พุแห่งความอ่อนเยาว์ล่ะ

I will share an absolutely amazing development in aging research

ผมจะเล่าถึงการพัฒนาที่สุดมหัศจรรย์ ในงานวิจัยด้านความชรา

that could revolutionize the way we think about aging

ซึ่งอาจปฏิวัติทัศคติของเรา เกี่ยวกับเรื่องความชรา

and how we may treat age-related diseases in the future.

และอาจจะเปลี่ยนวิธีการรักษา โรคที่เกี่ยวข้องกับความชราในอนาคตได้

It started with experiments that showed,

มันเริ่มต้นมาจากการทดลอง

in a recent number of studies about growing,

จากงานวิจัยใหม่ ๆ จำนวนหนึ่ง ที่เกี่ยวกับการเจริญเติบโต

that animals -- old mice -- that share a blood supply with young mice

ที่แสดงให้เห็นว่าในสัตว์ทดลอง หนูแก่ได้รับการถ่ายเลือดจากหนูอายุน้อย

can get rejuvenated.

สามารถที่จะกลับมาอ่อนวัยได้

This is similar to what you might see in humans, in Siamese twins,

มันมีความคล้ายคลึงกันกับในมนุษย์ เช่นในกรณีของแฝดสยาม

and I know this sounds a bit creepy.

และผมก็รู้ว่ามันฟังดูค่อนข้างน่าขนลุก

But what Tom Rando, a stem-cell researcher, reported in 2007,

แต่สิ่งที่ ทอม แรนโด้ นักวิจัยด้านเซลล์ต้นกำเนิด รายงานในปี ค.ศ. 2007

was that old muscle from a mouse can be rejuvenated

คือ กล้ามเนื้อจากหนูแก่ สามารถกลับมาอ่อนวัยได้อีกครั้ง

if it's exposed to young blood through common circulation.

หากมันได้รับเลือดจากหนูอายุน้อย ผ่านระบบไหลเวียนเลือดตามปกติ

This was reproduced by Amy Wagers at Harvard a few years later,

การทดลองนี้ถูกทำซ้ำโดย เอมี่ แวเจอร์ จากมหาวิทยาลัย ฮาเวิร์ด ในไม่กี่ปีต่อมา

and others then showed that similar rejuvenating effects could be observed

และอีกหลาย ๆ งานวิจัย ก็รายงานปรากฏการณ์ความอ่อนวัยที่คล้ายกันนี้

in the pancreas, the liver and the heart.

ในตับอ่อน ตับ และหัวใจ

But what I'm most excited about, and several other labs as well,

แต่สิ่งที่ผมตื่นเต้นที่สุด เช่นเดียวกันกับนักวิจัยอีกหลาย ๆ กลุ่ม

is that this may even apply to the brain.

คือ งานทดลองนี้อาจสามารถใช้ได้กับสมอง

So, what we found is that an old mouse exposed to a young environment

นั่นคือ เราพบว่าหนูแก่ ซึ่งได้รับสภาวะของหนูอายุน้อย

in this model called parabiosis,

ในแบบจำลองที่เรียกว่า พาราไบโอซิส (parabiosis)

shows a younger brain --

มีสมองแบบหนูอายุน้อย

and a brain that functions better.

และสมองมีการทำงานดีขึ้น

And I repeat:

และผมขอย้ำว่า

an old mouse that gets young blood through shared circulation

หนูแก่ที่ใช้ระบบไหลเวียนเลือด ร่วมกับหนูอายุน้อย

looks younger and functions younger in its brain.

มีลักษณะที่ดูอ่อนเยาว์ และการทำงานของสมองคล้ายของหนูอายุน้อย

So when we get older --

ดังนั้นเมื่อเราแก่ลง

we can look at different aspects of human cognition,

เราสามารถพิจาณาเรื่องความจำ ได้จากหลายแง่มุ่ม

and you can see on this slide here,

และคุณสามารถเห็นได้จากสไลด์นี้

we can look at reasoning, verbal ability and so forth.

เราสามารถดูได้จาก การใช้เหตุผล การพูด และอื่น ๆ

And up to around age 50 or 60, these functions are all intact,

ราว ๆ อายุ 50 หรือ 60 ปี ความสามารถเหล่านี้ยังสมบูรณ์ดี

and as I look at the young audience here in the room, we're all still fine.

และเท่าที่ผมมองไปยังผู้ฟังอ่อนวัยในห้องนี้ พวกเรายังสบายดีกันอยู่

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But it's scary to see how all these curves go south.

แต่มันเป็นเรื่องน่ากลัวที่เส้นกราฟเหล่านี้ มีแนวโน้มที่จะลดลง

And as we get older,

และเมื่อเราแก่ลง

diseases such as Alzheimer's and others may develop.

โรค เช่น อัลไซเมอร์ และอื่น ๆ จะเกิดขึ้น

We know that with age, the connections between neurons --

เรารู้ว่า ด้วยอายุที่มากขึ้น ความเชื่อมโยงของเซลล์ประสาท

the way neurons talk to each other, the synapses -- they start to deteriorate;

ซึ่งเป็นวิธีที่เซลล์ประสาทพูดคุยกัน เรียกว่า ไซแนป จะแย่ลง

neurons die, the brain starts to shrink,

เซลล์ประสาทตาย และสมองเริ่มฝ่อ

and there's an increased susceptibility for these neurodegenerative diseases.

และมีการเพิ่มขึ้นของแนวโน้ม ที่จะเกิดการเสื่อมของระบบประสาทต่าง ๆ

One big problem we have -- to try to understand how this really works

ปัญหาใหญ่ของเรา ในการพยายามที่จะเข้าใจ ว่าสิ่งเหล่านี้ทำงานอย่างไร

at a very molecular mechanistic level --

ในกลไกการทำงานระดับโมเลกุล

is that we can't study the brains in detail, in living people.

คือ เราไม่สามารถศึกษาสมองอย่างละเอียด ในคนที่ยังมีชีวิตอยู่ได้

We can do cognitive tests, we can do imaging --

เราสามารถตรวจสอบการทำงานของสมอง เราสามารถถ่ายภาพ

all kinds of sophisticated testing.

และการทดสอบอันซับซ้อนทั้งหลาย

But we usually have to wait until the person dies

แต่เราต้องรอจนกว่าคนคนนั้นจะเสียชีวิต

to get the brain and look at how it really changed through age or in a disease.

แล้วก็นำสมองมาตรวจดูว่าอายุและโรค ทำให้มันความเปลี่ยนเเปลงไปอย่างไร

This is what neuropathologists do, for example.

นี่คือตัวอย่างของสิ่งที่นักประสาทวิทยาทำกัน

So, how about we think of the brain as being part of the larger organism.

ดังนั้น จะเป็นอย่างไงถ้าเราคิดว่า สมองเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่กว่า

Could we potentially understand more

เราจะสามารถเข้าใจมันมากขึ้นหรือไม่

about what happens in the brain at the molecular level

ว่ามันเกิดอะไรขึ้นในสมองในระดับโมเลกุล

if we see the brain as part of the entire body?

หากเรามองว่าสมองเป็นทั้งหมดของร่างกาย

So if the body ages or gets sick, does that affect the brain?

แล้วเมื่อร่างกายเราแก่ลงหรือเป็นโรค มันส่งผลต่อสมองไหม

And vice versa: as the brain gets older, does that influence the rest of the body?

และในทางกลับกัน ถ้าสมองแก่ตัวลง มันจะส่งผลต่อร่างกายส่วนอื่นไหม

And what connects all the different tissues in the body

และสิ่งที่เชื่อมโยงเนื้อเยื่อต่าง ๆ ในร่างกาย

is blood.

ก็คือ เลือด

Blood is the tissue that not only carries cells that transport oxygen, for example,

เลือดเป็นเนื้อเยื่อที่ไม่แต่เพียงนำเซลล์ ที่เเลกเปลี่ยนออกซิเจน อย่างเช่น

the red blood cells,

เซลล์เม็ดเลือดแดง

or fights infectious diseases,

หรือต่อสู้กับโรคติดเชื้อ

but it also carries messenger molecules,

แต่เลือดยังนำโมเลกุลที่เป็นสารสื่อข้อมูล

hormone-like factors that transport information

ซึ่งเป็นสารที่มีลักษณะคล้ายฮอร์โมน ซึ่งส่งข้อมูล

from one cell to another, from one tissue to another,

จากเซลล์หนึ่งไปยังอีกเซลล์หนึ่ง จากเนื้อเยื่อหนึ่งไปยังอีกเนื้อเยื่อหนึ่ง

including the brain.

รวมไปถึงสมองด้วย

So if we look at how the blood changes in disease or age,

ดังนั้นหากเราสังเกตการเปลี่ยนแปลงของเลือด ในผู้เป็นโรคหรือคนแก่

can we learn something about the brain?

เราจะสามารถเรียนรู้เกี่ยวกับสมองได้ไหม

We know that as we get older, the blood changes as well,

เรารู้ว่าเมื่อเราแก่ตัวลง เลือดเปลี่ยนไปเช่นกัน

so these hormone-like factors change as we get older.

ดังนั้นพวกสารที่มีลักษณะคล้ายฮอร์โมนเหล่านี้ เปลี่ยนแปลงไปเมื่อเราแก่ตัวลง

And by and large, factors that we know are required

และโดยส่วนมากเรารู้ว่าสารเหล่านี้จำเป็น

for the development of tissues, for the maintenance of tissues --

ต่อการพัฒนาของเนื้อเยื่อ และต่อการคงสภาพของเนื้อเยื่อ

they start to decrease as we get older,

สารเหล่านี้เริ่มลดลงเมื่อเราแก่ตัวลง

while factors involved in repair, in injury and in inflammation --

ในขณะที่สารที่เกี่ยวข้องในการซ่อมแซม การบาดเจ็บและการอักเสบ

they increase as we get older.

สารพวกนี้เพิ่มขึ้นเมื่อเราแก่

So there's this unbalance of good and bad factors, if you will.

ดังนั้น มันมีความไม่สมดุลของ สารที่ดีและไม่ดีเหล่านี้ จะว่าอย่างนั้นก็ได้

And to illustrate what we can do potentially with that,

และเพื่อแสดงให้คุณเห็นถึงศักยภาพ ที่เป็นไปได้เกี่ยวกับเรื่องนี้

I want to talk you through an experiment that we did.

ผมอยากจะพูดให้คุณฟังอย่างละเอียด เกี่ยวกับการทดลองที่เราทำ

We had almost 300 blood samples from healthy human beings

เราได้เก็บตัวอย่างเลือด จากคนมีสุขภาพดีเกือบ 300 คน

20 to 89 years of age,

อายุระหว่าง 20 ถึง 89 ปี

and we measured over 100 of these communication factors,

และพวกเราก็ได้ตรวจวัดค่าสารสื่อข้อมูลต่าง ๆ มากกว่า 100 ชนิด

these hormone-like proteins that transport information between tissues.

โปรตีนที่มีลักษณะคล้ายฮอร์โมนเหล่านี้ ซึ่งส่งสารข้อมูลระหว่างเนื้อเยื่อ

And what we noticed first

และสิ่งที่พวกเราสังเกตเห็นอย่างแรก

is that between the youngest and the oldest group,

คือ ระหว่างกลุ่มที่อายุน้อยที่สุด และอายุมากที่สุด

about half the factors changed significantly.

สารประมาณครึ่งหนึ่ง มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ

So our body lives in a very different environment as we get older,

ดังนั้นร่างกายของเราจึงใช้ชีวิต อยู่ในสภาพที่แตกต่างกันมากเมื่อเราแก่ตัวลง

when it comes to these factors.

เมื่อกล่าวถึงสารเหล่านี้

And using statistical or bioinformatics programs,

และเมื่อใช้โปรแกรมทางสถิติ และชีวสารสนเทศ

we could try to discover those factors that best predict age --

เราสามารถที่จะหาสารที่ทำนายอายุได้

in a way, back-calculate the relative age of a person.

เหมือนกับการคำนวณอายุแบบคร่าว ๆ ของคน

And the way this looks is shown in this graph.

และมันก็ออกมาเป็นอย่างคุณเห็นในกราฟนี้

So, on the one axis you see the actual age a person lived,

ในแกนหนึ่งคุณจะเห็นอายุจริง ที่คนคนนั้นใช้ชีวิต

the chronological age.

เรียกว่า อายุตามลำดับเวลา

So, how many years they lived.

ซึ่งก็คือ จำนวนปีที่คนคนนั้นมีชีวิตอยู่

And then we take these top factors that I showed you,

และเมื่อเราพิจารณาสารต่าง ๆ ที่ผมแสดงให้คุณเห็นก่อนหน้านี้

and we calculate their relative age, their biological age.

และคำนวณอายุเปรียบเทียบ หรืออายุทางชีวภาพ

And what you see is that there is a pretty good correlation,

และสิ่งที่คุณเห็นคือ มันค่อนข้างมีความสัมพันธ์กัน

so we can pretty well predict the relative age of a person.

ดังนั้นเราสามารถทำนาย อายุคร่าว ๆ ของคนได้ค่อนข้างดี

But what's really exciting are the outliers,

แต่สิ่งที่น่าตื่นเต้นจริง ๆ ก็คือพวกนอกกลุ่ม

as they so often are in life.

ซึ่งพวกเขาก็เป็นกลุ่มที่น่าสนใจอยู่แล้ว ในชีวิตประจำวันของเรา

You can see here, the person I highlighted with the green dot

คนคนนี้ที่ผมเน้นด้วยจุดสีเขียว

is about 70 years of age

มีอายุประมาณ 70 ปี

but seems to have a biological age, if what we're doing here is really true,

แต่อายุทางชีวภาพของเขา หากว่าสิ่งที่เราทำอยู่นี้ถูกต้อง

of only about 45.

คือเพียงแค่ 45 ปีเท่านั้น

So is this a person that actually looks much younger than their age?

คนคนนี้อ่อนวัยกว่าอายุของเขาจริงหรือ

But more importantly: Is this a person who is maybe at a reduced risk

แต่ที่สำคัญยิ่งกว่าคือ คนคนนี้จะเป็นคนที่มีความเสี่ยงต่ำ

to develop an age-related disease and will have a long life --

ต่อโรคที่เกี่ยวข้องกับความชรา และมีชีวิตที่ยืนยาวหรือไม่

will live to 100 or more?

เขาจะอยู่ถึง 100 ปีหรือมากกว่าไหม

On the other hand, the person here, highlighted with the red dot,

ในอีกด้านหนึ่ง คนคนนี้ที่ผมเน้นด้วยจุดสีแดง

is not even 40, but has a biological age of 65.

เขาอายุยังไม่ถึง 40 ปี แต่อายุทางชีวภาพคือ 65 ปี

Is this a person at an increased risk of developing an age-related disease?

เขามีความเสี่ยง ต่อโรคที่เกี่ยวข้องกับความชราไหม

So in our lab, we're trying to understand these factors better,

ดังนั้นในห้องทดลองของเรา เราพยายามที่จะเข้าใจสารเหล่านี้ให้ดีขึ้น

and many other groups are trying to understand,

และนักวิจัยกลุ่มอื่น ๆ ก็พยายามทำความเข้าใจ

what are the true aging factors,

ว่าอะไรคือสารที่ก่อให้เกิดความชราที่แท้จริง

and can we learn something about them to possibly predict age-related diseases?

แล้วเราจะสามารถศึกษาเพื่อทำนายโรค ที่เกี่ยวข้องกับความแก่ชราได้ไหม

So what I've shown you so far is simply correlational, right?

สิ่งที่ผมได้นำเสนอคุณมาทั้งหมดนี้ เป็นแค่เพียงความสัมพันธ์ง่าย ๆ จริงไหมครับ

You can just say, "Well, these factors change with age,"

คุณอาจบอกได้แค่ว่า "สารเหล่านี้เปลี่ยนแปลงไปตามอายุ"

but you don't really know if they do something about aging.

แต่คุณไม่รู้แน่ว่าพวกมันส่งผลอะไรกับความชรา

So what I'm going to show you now is very remarkable

ดังนั้นสิ่งที่ผมกำลังจะนำเสนอคุณนี้ เป็นสิ่งที่น่าทึ่งมาก

and it suggests that these factors can actually modulate the age of a tissue.

และมันบ่งบอกว่าสารเหล่านี้ สารสามารถปรับอายุของเนื้อเยื่อได้

And that's where we come back to this model called parabiosis.

และนี่คือเหตุผลที่เรากลับไปยังแบบจำลอง ที่เรียกว่า พาราไบโอซิส

So, parabiosis is done in mice

พาราไบโอซิสจึงถูกทำขึ้นในหนู

by surgically connecting the two mice together,

โดยการผ่าตัดเชื่อมหนูสองตัวเข้าด้วยกัน

and that leads then to a shared blood system,

และนั่นนำไปสู่ระบบการใช้เลือดร่วมกัน

where we can now ask, "How does the old brain get influenced

ตอนนี้พวกเราสามารถถามได้ว่าว่า "สมองแก่ได้รับผลกระทบได้อย่างไร

by exposure to the young blood?"

เมื่อได้รับเลือดของหนูอายุน้อย"

And for this purpose, we use young mice

และเพื่อวัตถุประสงค์นี้ พวกเราใช้หนูอายุน้อย

that are an equivalency of 20-year-old people,

ซึ่งมีอายุเทียบเท่ากับคนอายุ 20 ปี

and old mice that are roughly 65 years old in human years.

และหนูแก่ซึ่งมีอายุเทียบเท่ากับคนอายุ 65 ปี

What we found is quite remarkable.

สิ่งที่เราค้นพบมันค่อนข้างน่าทึ่ง

We find there are more neural stem cells that make new neurons

เราพบว่ามันมีเซลล์ต้นกำเนิด ที่ให้กำเนิดเซลล์ประสาทมากขึ้น

in these old brains.

ในสมองของหนูแก่

There's an increased activity of the synapses,

มีการเพิ่มการทำงานของไซเเนป

the connections between neurons.

การเชื่อมต่อของเซลล์ประสาท

There are more genes expressed that are known to be involved

มีการแสดงออกของยีนมากมาย ซึ่งพวกเรารู้ว่ามีส่วนเกี่ยวข้อง

in the formation of new memories.

ในการสร้างความจำใหม่ ๆ

And there's less of this bad inflammation.

และมีการอักเสบแบบไม่ดีน้อยลง

But we observed that there are no cells entering the brains of these animals.

แต่เราพบว่า ไม่มีเซลล์เข้าสู่สมองของหนูเหล่านี้

So when we connect them,

ดังนั้นเมื่อเราเชื่อมพวกมัน

there are actually no cells going into the old brain, in this model.

มันไม่มีเซลล์เข้าสู่สมองของหนูแก่

Instead, we've reasoned, then, that it must be the soluble factors,

ด้วยเหตุนี้ เราจึงให้เหตุผลว่า มันต้องเป็นสารที่ละลายได้

so we could collect simply the soluble fraction of blood which is called plasma,

ดังนั้นเราจึงแยกส่วนละลายน้ำของเลือด ที่เรียกว่า พลาสมา ออกมา

and inject either young plasma or old plasma into these mice,

และฉีดพลาสมาของหนูอายุน้อยหรือหนูแก่ เข้าไปให้กับหนูพวกนี้

and we could reproduce these rejuvenating effects,

และมันก็แสดงปรากฏการณ์อ่อนวัยนี้ได้เช่นกัน

but what we could also do now

แต่ตอนนี้ สิ่งที่เราสามารถทำได้อีก

is we could do memory tests with mice.

คือทดสอบความจำของหนูพวกนี้

As mice get older, like us humans, they have memory problems.

เมื่อหนูอายุมากขึ้น เหมือนกับมนุษย์ พวกมันจะมีปัญหาความจำ

It's just harder to detect them,

มันเป็นเรื่องยากที่จะทดสอบ

but I'll show you in a minute how we do that.

แต่ผมจะแสดงให้คุณเห็นในอีกสักครู่ ว่าเราศึกษามันอย่างไร

But we wanted to take this one step further,

แต่ผมต้องการที่จะก้าวไปให้ไกลกว่านั้นอีกขั้น

one step closer to potentially being relevant to humans.

ซึ่งเป็นขั้นที่ใกล้การพัฒนามาใช้กับมนุษย์

What I'm showing you now are unpublished studies,

สิ่งที่ผมกำลังจะนำเสนอนี้ยังไม่ได้ตีพิมพ์

where we used human plasma, young human plasma,

เราใช้พลาสมาจากคนอายุน้อย

and as a control, saline,

และสารควบคุมคือน้ำเกลือ

and injected it into old mice,

แล้วฉีดเข้าไปในหนูแก่

and asked, can we again rejuvenate these old mice?

และถามคำถามว่า เราสามารถที่จะทำให้หนูแก่ กลับมาอ่อนวัยได้อีกครั้งไหม

Can we make them smarter?

เราสามารถทำให้มันฉลาดขึ้นได้ไหม

And to do this, we used a test. It's called a Barnes maze.

เพื่อจะตอบคำถามเหล่านี้ เราได้ใช้การทดสอบ ที่เรียกว่า เขาวงกตของบาร์เนส

This is a big table that has lots of holes in it,

นี่คือโต๊ะขนาดใหญ่ที่มีหลุมอยู่มากมาย

and there are guide marks around it,

และมีเครื่องหมายแสดงทางรอบ ๆ หลุม

and there's a bright light, as on this stage here.

และมีแสงสว่างคล้าย ๆ กับบนเวทีแห่งนี้

The mice hate this and they try to escape,

พวกหนูจะไม่ชอบแสงพวกมันจึงพยายามหนี

and find the single hole that you see pointed at with an arrow,

และพบกับหลุมหนึ่งซึ่งถูกชี้ด้วยลูกศร

where a tube is mounted underneath

ซึ่งหลุมนี้มีท่อต่ออยู่ด้านล่าง

where they can escape and feel comfortable in a dark hole.

ซึ่งพวกมันสามารถหนีไปได้ และอยู่อย่างสบายในรูมืด ๆ

So we teach them, over several days,

พวกเราสอนมัน เป็นเวลาสองสามวัน

to find this space on these cues in the space,

ให้พวกมันหาหลุมให้นั้นเจอ โดยอาศัยสัญลักษณ์นำทางต่าง ๆ

and you can compare this for humans,

และคุณสามารถเปรียบเทียบสิ่งนี้กับมนุษย์ได้

to finding your car in a parking lot after a busy day of shopping.

เหมือนกับการที่คุณพยายามหารถในลานจอดรถ หลังจากการซื้อของที่สุดวุ่นวาย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Many of us have probably had some problems with that.

พวกเราหลายคนน่าจะมีปัญหาอย่างนั้น ในบางครั้งนะครับ

So, let's look at an old mouse here.

มาดูกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับหนูแก่

This is an old mouse that has memory problems,

นี่คือหนูแก่ที่มีปัญหาความจำ

as you'll notice in a moment.

อย่างที่คุณจะสังเกตเห็นในอีกสักครู่

It just looks into every hole, but it didn't form this spacial map

มันมองลงไปดูทุกหลุม แต่ไม่ได้สร้างแผนที่ความจำ

that would remind it where it was in the previous trial or the last day.

ซึ่งจะช่วยเตือนความจำว่ามันอยู่ตรงไหน ในการทดสอบครั้งก่อนหรือวันสุดท้าย

In stark contrast, this mouse here is a sibling of the same age,

ในทางตรงกันข้าม หนูตัวนี้ เป็นพี่น้องที่มีอายุเท่ากัน

but it was treated with young human plasma for three weeks,

แต่มันได้รับการฉีดพลาสมาของคนอายุน้อย เป็นเวลาสามอาทิตย์

with small injections every three days.

ด้วยปริมาณเล็กน้อยทุกสามวัน

And as you noticed, it almost looks around, "Where am I?" --

อย่างที่คุณสังเกตได้ มันดูเหมือนกำลังคิดว่า "ฉันอยู่ตรงไหน"

and then walks straight to that hole and escapes.

หลังจากนั้นมันก็เดินตรงไปยังหลุมนั้น และหนีลงรูไป

So, it could remember where that hole was.

ดังนั้นมันน่าจะจำได้ว่าหลุมนั้นอยู่ที่ไหน

So by all means, this old mouse seems to be rejuvenated --

จากทั้งหมดนี้ เหมือนว่าหนูแก่ตัวนี้จะกลับมาอ่อนวัยอีกครั้ง

it functions more like a younger mouse.

มันทำงานได้คล้ายกับหนูอายุน้อย

And it also suggests that there is something

และนี่ยังบอกว่ามันมีอะไรบางอย่าง

not only in young mouse plasma, but in young human plasma

ที่ไม่ใช่แค่ในพลาสมาของหนูอายุน้อยเท่านั้น แต่ยังพบได้ในพลาสมาของคนอายุน้อยด้วย

that has the capacity to help this old brain.

ที่มีความสามารถ ในการช่วยสมองแก่ ๆ ให้ดีขึ้นได้

So to summarize,

โดยสรุปแล้ว

we find the old mouse, and its brain in particular, are malleable.

พวกเราพบว่าหนูแก่ และโดยเฉพาะสมองของมัน มีความยืดหยุ่น

They're not set in stone; we can actually change them.

สมองของพวกมันไม่ได้อยู่นิ่งเป็นหิน แต่มันสามารถเปลี่ยนแปลงได้

It can be rejuvenated.

มันสามารถกลับมาอ่อนวัยได้อีกครั้ง

Young blood factors can reverse aging,

สารจากเลือดอายุน้อยสามารถย้อนวัยได้

and what I didn't show you --

และสิ่งที่ผมไม่ได้นำเสนอคุณ

in this model, the young mouse actually suffers from exposure to the old.

คือในแบบจำลองนี้ที่หนูอายุน้อย รับผลจากการใช้เลือดร่วมกับหนูแก่

So there are old-blood factors that can accelerate aging.

มีสารบางอย่างในเลือดหนูแก่ที่เร่งความแก่

And most importantly, humans may have similar factors,

และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ มนุษย์ก็น่าจะมีสารคล้ายกันนี้

because we can take young human blood and have a similar effect.

เพราะว่าเราสามารถใช้เลือดจากคนอายุน้อย และเห็นผลในทำนองเดียวกัน

Old human blood, I didn't show you, does not have this effect;

เลือดจากคนแก่ซึ่งผมไม่ได้นำแสดงให้คุณดู ไม่ได้มีผลแบบนี้

it does not make the mice younger.

คือไม่ได้ทำให้หนูอ่อนวัยลง

So, is this magic transferable to humans?

แล้วความมหัศจรรย์นี้สามารถใช้กับคนได้ไหม

We're running a small clinical study at Stanford,

พวกเรากำลังทำศึกษาทางคลินิค ที่มหาวิทยาลัย สแตนฟอร์ด

where we treat Alzheimer's patients with mild disease

ซึ่งพวกเรากำลังรักษาผู้ป่วยอัลไซเมอร์ ที่มีอาการในระดับอ่อน

with a pint of plasma from young volunteers, 20-year-olds,

โดยฉีดพลาสมาจากกอาสาสมัครอายุน้อย ที่มีอายุประมาณ 20 ปี

and do this once a week for four weeks,

และทำแบบนี้สัปดาห์ละครั้ง เป็นเวลาสี่สัปดาห์

and then we look at their brains with imaging.

และจากนั้นพวกเราจะตรวจดูสมองของผู้ป่วย ด้วยการถ่ายภาพ

We test them cognitively,

พวกเราทดสอบความจำ

and we ask their caregivers for daily activities of living.

และสอบถามผู้ดูแล ถึงเรื่องกิจกรรมในชีวิตประจำวันของพวกเขา

What we hope is that there are some signs of improvement

สิ่งที่พวกเราหวังคือ การเห็นสัญญาณของอาการไปในทางที่ดี

from this treatment.

จากการรักษา

And if that's the case, that could give us hope

และหากมันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ มันอาจจะให้ความหวังกับพวกเรา

that what I showed you works in mice

ว่าสิ่งที่ผมนำแสดงให้คุณดูซึ่งได้ผลในหนู

might also work in humans.

อาจจะได้ผลเช่นเดียวกันในมนุษย์

Now, I don't think we will live forever.

ถึงตอนนี้ ผมไม่คิดว่าคนเราจะมีชีวิตอยู่ได้ตลอดกาล

But maybe we discovered

แต่เราอาจจะค้นพบ

that the Fountain of Youth is actually within us,

นำ้พุแห่งความเยาว์วัย ซึ่งจริง ๆ แล้วอยู่ในตัวเรา

and it has just dried out.

และมันค่อย ๆ แห้งหายไป

And if we can turn it back on a little bit,

และหากเราสามารถทำให้มัน กลับมาทำงานได้อีกครั้ง

maybe we can find the factors that are mediating these effects,

บางทีเราอาจจะเจอสาร ที่ควบคุมปรากฏการณ์เหล่านี้

we can produce these factors synthetically

พวกเราสามารถผลิตสารเหล่านี้ได้ จากการสังเคราะห์

and we can treat diseases of aging, such as Alzheimer's disease

และเราสามารถรักษาโรคชรา อย่าง อัลไซเมอร์

or other dementias.

หรือ ภาวะสมองเสื่อมอื่น ๆ ได้

Thank you very much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)