How young blood might help reverse aging. Yes, really | Tony Wyss-Coray

Translator: Shiva Omidzadeh Reviewer: soheila Jafari

This is a painting from the 16th century from Lucas Cranach the Elder.

این یک نقاشی از قرن شانزدهم اثر لوکاس کراناخ است.

It shows the famous Fountain of Youth.

این اثر، چشمه‌ی جوانی معروف را نشان می‌دهد.

If you drink its water or you bathe in it, you will get health and youth.

اگر آب آن را بنوشید یا در آن استحمام کنید، سالم و جوان خواهید شد.

Every culture, every civilization has dreamed of finding eternal youth.

هر فرهنگی، هر تمدنی رویای پیدا کردن جوانی ابدی را داشته است.

There are people like Alexander the Great or Ponce De León, the explorer,

مردمانی مانند اسکندر کبیر یا پونس دِ لئون مکتشف هستند

who spent much of their life chasing the Fountain of Youth.

که بیشتر زندگیشان را در تعقیب چشمه‌ی جوانی گذراندند.

They didn't find it.

اما آن را پیدا نکردند.

But what if there was something to it?

اما چه می‌شود اگر چیزی درباره آن وجود داشته باشد؟

What if there was something to this Fountain of Youth?

چه می‌شود اگر چیزی درباره چشمه ی جوانی وجود داشته باشد؟

I will share an absolutely amazing development in aging research

من یک پیشرفت بسیار شگفت انگیز در تحقیقات سالخوردگی را به شما خواهم گفت

that could revolutionize the way we think about aging

که می‌تواند در شیوه فکر کردن ما درباره ی سالخوردگی انقلابی به پا کند

and how we may treat age-related diseases in the future.

و اینکه چطور در آینده، بیماریهای مرتبط با سن را درمان کنیم.

It started with experiments that showed,

این کار با آزمایش هایی شروع شد که نشان داد،

in a recent number of studies about growing,

در تعدادی از مطالعات اخیر درباره ی رشد،

that animals -- old mice -- that share a blood supply with young mice

که حیواناتی(موشهای پیر)که یک منبع خون را با موشهای جوان به اشتراک میگذارند،

can get rejuvenated.

می توانند دوباره جوان شوند.

This is similar to what you might see in humans, in Siamese twins,

این شبیه به آن چیزی است که شاید درانسانها ببینید،دردوقلوهای به هم چسبیده،

and I know this sounds a bit creepy.

و من میدانم که این، کمی غیرعادی به نظر می آید.

But what Tom Rando, a stem-cell researcher, reported in 2007,

اما آنچه که تام راندو،محقق سلولهای بنیادی، در سال ۲۰۰۷ گزارش کرد،

was that old muscle from a mouse can be rejuvenated

این بود که ماهیچه ی پیر یک موش می تواند دوباره جوان شود

if it's exposed to young blood through common circulation.

اگر در معرض خون تازه و جوان، از طریق گردش مشترک قرار گیرد.

This was reproduced by Amy Wagers at Harvard a few years later,

این توسط اِمی واگِرز،چند سال بعد در هاروارد از نو تولید شد

and others then showed that similar rejuvenating effects could be observed

و نشان داد که تاثیرات جوان سازی مجدد مشابه قابل مشاهده است

in the pancreas, the liver and the heart.

در پانکراس،کبد و قلب.

But what I'm most excited about, and several other labs as well,

اما چیزی که من وتعداد زیادی ازآزمایشگاههای دیگردرباره ی آن خیلی هیجان زده هستیم،

is that this may even apply to the brain.

این است که شاید حتی برای مغز کاربرد داشته باشد.

So, what we found is that an old mouse exposed to a young environment

لذا،آنچه که یافتیم این است که یک موش پیر که در معرض یک محیط جوان قرار میگیرد،

in this model called parabiosis,

در این مدل که همبسته زیست نامیده میشود،

shows a younger brain --

یک مغز جوانتر نشان میدهد

and a brain that functions better.

و یک مغزی که بهتر عمل می کند.

And I repeat:

و تکرار میکنم:

an old mouse that gets young blood through shared circulation

یک موش پیر که خون جوان و تازه از طریق گردش به اشتراک گذاشته،دریافت میکند

looks younger and functions younger in its brain.

جوانتر به نظر میرسد و مغزش جوانترعمل میکند

So when we get older --

بنابراین زمانی که پیر می شویم

we can look at different aspects of human cognition,

می توانیم به جنبه های متفاوت ادراک انسان نگاه کنیم،

and you can see on this slide here,

و شما میتوانید این اسلاید را اینجا ببینید،

we can look at reasoning, verbal ability and so forth.

می توانیم به استدلال،توانایی کلامی وغیره نگاه کنیم.

And up to around age 50 or 60, these functions are all intact,

و تا حدود سنین ۵۰ یا ۶۰ سال، این عملکرد ها سالم هستند

and as I look at the young audience here in the room, we're all still fine.

و همانطور که به مخاطبین جوان دراینجا نگاه میکنم،ما همگی هنوز خوب هستیم.

(Laughter)

(خنده ی جمعی)

But it's scary to see how all these curves go south.

اما این ترسناک است که ببینید چطور تمامی این منحنی ها پایین می روند.

And as we get older,

و همانطور که مسن تر میشویم،

diseases such as Alzheimer's and others may develop.

بیماریهایی همچون آلزایمر وغیره ممکن است پیشرفت کنند.

We know that with age, the connections between neurons --

ما میدانیم که همراه با سن، ارتباطات بین نورون ها

the way neurons talk to each other, the synapses -- they start to deteriorate;

راهی که نورونها با هم حرف میزنند،سیناپس ها شروع به خراب شدن می کنند.

neurons die, the brain starts to shrink,

نورونها میمیرند،مغز شروع به کوچک شدن میکند

and there's an increased susceptibility for these neurodegenerative diseases.

و استعداد افزایش یافته ای برای بیماری های عصبی وجود دارد

One big problem we have -- to try to understand how this really works

یک مشکل بزرگی که داریم..درتلاش برای فهم این که این چطور کار میکند

at a very molecular mechanistic level --

در یک سطح مولکولی و مکانیکی...

is that we can't study the brains in detail, in living people.

این است که ما نمی توانیم جزئیات مغز را در افراد زنده مطالعه کنیم.

ما میتوانیم آزمون های شناختی انجام دهیم، می توانیم عکسبرداری کنیم...

We can do cognitive tests, we can do imaging --

all kinds of sophisticated testing.

همه ی انواع آزمون های پیشرفته.

But we usually have to wait until the person dies

اما معمولاً باید صبر کنیم تا شخص بمیرد

to get the brain and look at how it really changed through age or in a disease.

تا مغز را گرفته و بررسی کنیم که چطور دراثرسالخوردگی یا بیماریها تغییر کرده است.

This is what neuropathologists do, for example.

این کاری است که نوروپاتولوژیست ها انجام می دهند،برای مثال.

So, how about we think of the brain as being part of the larger organism.

لذا، درباره ی اینکه ما مغز را به عنوان بخشی ازاُرگان بزرگتر در نظر میگیریم چطور؟

Could we potentially understand more

ما میتوانیم بالقوه بیشتر بفهمیم

about what happens in the brain at the molecular level

درباره ی اینکه در سطح مولکولی چه اتفاقی در مغز می افتد

if we see the brain as part of the entire body?

اگر به مغز به عنوان بخشی از کل بدن نگاه کنیم؟

So if the body ages or gets sick, does that affect the brain?

بنابراین اگر بدن سالخورده یا بیمار شود، آیا بر مغز تاثیر میگذارد؟

And vice versa: as the brain gets older, does that influence the rest of the body?

و برعکس:همانطورکه مغز پیر می شود، آیا روی بقیه ی بدن اثر می گذارد؟

And what connects all the different tissues in the body

و آنچه که تمام بافت های متفاوت بدن را متصل می کند،

is blood.

خون است.

Blood is the tissue that not only carries cells that transport oxygen, for example,

خون بافتی است که نه تنها سلولها راحمل میکند که اکسیژن را انتقال میدهد،برای مثال،

the red blood cells,

گلبول های قرمز،

or fights infectious diseases,

یا با بیماریهای عفونی مبارزه میکند،

but it also carries messenger molecules,

بلکه مولکولهای پیغامبررا هم حمل میکند،

hormone-like factors that transport information

فاکتورهای شبه هورمون که اطلاعات را انتقال میدهند

from one cell to another, from one tissue to another,

از یک سلول به سلول دیگر، از یک بافت به بافت دیگر،

including the brain.

از جمله مغز.

So if we look at how the blood changes in disease or age,

بنابراین اگر به چگونگی تغییر خون براثر بیماری یا سالخوردگی نگاه کنیم،

can we learn something about the brain?

آیا میتوانیم چیزی درباره ی مغز یاد بگیریم؟

We know that as we get older, the blood changes as well,

ما میدانیم که با افزایش سن، خون هم تغییر میکند،

so these hormone-like factors change as we get older.

لذا فاکتورهای شبه هورمون با افزایش سن تغییر میکنند.

And by and large, factors that we know are required

ومعمولاً، فاکتورهایی که می شناسیم موردنیاز هستند

for the development of tissues, for the maintenance of tissues --

برای توسعه ی بافت ها، برای نگهداری از بافت ها...

they start to decrease as we get older,

همانطور که سن افزایش می یابد، آنها شروع به کاهش می کنند،

while factors involved in repair, in injury and in inflammation --

درحالیکه فاکتورهایی که درترمیم آسیب و التهاب درگیر هستند،

they increase as we get older.

با افزایش سن،افزایش می یابند.

So there's this unbalance of good and bad factors, if you will.

لذا این عدم تعادل فاکتورهای خوب و بد وجود دارد،

And to illustrate what we can do potentially with that,

و برای شرح دادن این که چه کاری میتوانیم به طوربالقوه برای آن انجام دهیم،

I want to talk you through an experiment that we did.

می خواهم با شما از طریق آزمایشی که انجام دادیم صحبت کنم.

We had almost 300 blood samples from healthy human beings

ما تقریباً ۳۰۰ نمونه خون ازافراد سالم داشتیم

20 to 89 years of age,

از سنین ۲۰ تا ۸۹ سال،

and we measured over 100 of these communication factors,

و بیش از ۱۰۰ تا از این فاکتورهای ارتباطی را اندازه گرفتیم،

these hormone-like proteins that transport information between tissues.

این پروتئین های شبه هورمون که اطلاعات را بین بافت‌ها انتقال میدهند.

And what we noticed first

و آنچه که ما در ابتدا توجه کردیم،

is that between the youngest and the oldest group,

این است که بین جوانترین و پیرترین گروه ،

about half the factors changed significantly.

حدود نیمی از فاکتورها به طورچشمگیری تغییر کردند.

So our body lives in a very different environment as we get older,

بنابراین با افزایش سن،بدن ما در یک محیط خیلی متفاوت زندگی میکند،

when it comes to these factors.

زمانی که به این فاکتورها می آید.

And using statistical or bioinformatics programs,

وبا استفاده از نرم افزار های آماری یا بیواَنفورماتیکی،

we could try to discover those factors that best predict age --

توانستیم تلاش کنیم با کشف آن فاکتورهایی که بهترین سن را پیش بینی میکنند

in a way, back-calculate the relative age of a person.

در یک مسیر،سن نسبی شخص را با محاسبات بازگشتی به دست آوریم.

And the way this looks is shown in this graph.

و طریقه ای که این دیده می شود، در این نمودار نشان داده شده است.

So, on the one axis you see the actual age a person lived,

لذا، روی یک محور،شما سن حقیقی یک شخص را میبینید،

the chronological age.

سن تاریخی.

So, how many years they lived.

بنابراین، تعداد سالهایی که زندگی کردند

And then we take these top factors that I showed you,

و سپس ما این فاکتورهای برتری که به شما نشان دادم را میگیریم،

and we calculate their relative age, their biological age.

و ما سن نسبی آنها را محاسبه می کنیم، سن بیولوژیکی آنها.

And what you see is that there is a pretty good correlation,

و آنچه که میبینید این است که یک همبستگی خیلی خوب وجود دارد،

so we can pretty well predict the relative age of a person.

لذا ما می توانیم خیلی خوب، سن نسبی شخص را پیش بینی کنیم.

But what's really exciting are the outliers,

اما آنچه که واقعاً هیجان انگیز است، گروه ناهمگن هستند،

as they so often are in life.

همانطور که اغلب آنها زنده هستند.

You can see here, the person I highlighted with the green dot

شما می توانید اینجا ببینید،شخصی که با نقطه ی سبز برجسته کردم

is about 70 years of age

حدوداً ۷۰ سال سن دارد.

but seems to have a biological age, if what we're doing here is really true,

ولی اگرآنچه که ما اینجا انجام دادیم واقعاً درست باشد، به نظر میرسد که سن بیولوژیکی او

of only about 45.

فقط ۴۵ سال است.

So is this a person that actually looks much younger than their age?

لذا آیا این شخصی است که واقعاً خیلی جوانتر از سِنش به نظر میرسد؟

But more importantly: Is this a person who is maybe at a reduced risk

اما خیلی مهمتر این است که آیا ممکن است این فرد در ریسک کم تری

to develop an age-related disease and will have a long life --

برای پیشرفت بیماری های وابسته به سن قرارداشته باشد و

will live to 100 or more?

طول عمر ۱۰۰ سال یا بیشتر داشته باشد

On the other hand, the person here, highlighted with the red dot,

از طرف دیگر،شخصی که دراینجا با نقطه ی قرمز مشخص شده،

is not even 40, but has a biological age of 65.

حتی ۴۰ سال هم سن ندارد، ولی سن بیولوژیکی ۶۵ سال دارد.

Is this a person at an increased risk of developing an age-related disease?

آیا این شخص درریسک افزاینده ای برای پیشرفت بیماریهای وابسته به سن قرار دارد؟

So in our lab, we're trying to understand these factors better,

لذا در آزمایشگاه،ما در تلاش برای درک بهتر این فاکتورها هستیم

and many other groups are trying to understand,

و تعداد زیادی گروه های دیگر تلاش میکنند برای درک

what are the true aging factors,

آنچه که فاکتورهای سالخوردگی واقعی هستند،

and can we learn something about them to possibly predict age-related diseases?

و آیا میتوانیم چیزهایی درباره ی آنهابرای پیش بینی بیماریهای مرتبط با سن یادبگیریم؟

So what I've shown you so far is simply correlational, right?

بنابراین آنچه که به شما نشان داده ام، به سادگی همبستگی دارد،درست است؟

You can just say, "Well, these factors change with age,"

شما فقط میتوانید بگویید: "خوب،این فاکتورها با سن تغییر میکنند"

but you don't really know if they do something about aging.

اما شما واقعاً نمیدانید آیا آنها کاری درباره ی سالخوردگی انجام میدهند؟

So what I'm going to show you now is very remarkable

لذا آنچه که الان به شما نشان خواهم داد بسیار قابل توجه است.

and it suggests that these factors can actually modulate the age of a tissue.

و این اظهار میکند که این فاکتورها میتوانند واقعاً سن یک بافت را تعدیل کنند.

And that's where we come back to this model called parabiosis.

و این،جایی است که ما به این مدل که همبسته زیستی نامیده می شود،بازمیگردیم

So, parabiosis is done in mice

لذا،همبسته زیستی در موش ها انجام شد

by surgically connecting the two mice together,

توسط ارتباط دو موش از طریق جراحی

and that leads then to a shared blood system,

و منجر به یک سیستم خون مشترک میشود

where we can now ask, "How does the old brain get influenced

جایی که ما الان میتوانیم بپرسیم: "چگونه مغز پیر تاثیر میگیرد

by exposure to the young blood?"

توسط درمعرض خون جوان قرار گرفتن؟"

And for this purpose, we use young mice

و برای این هدف، ما از موشهای جوان استفاده کردیم

that are an equivalency of 20-year-old people,

که معادل انسانهای ۲۰ ساله هستند،

and old mice that are roughly 65 years old in human years.

وموشهای پیر که معادل انسانهای۶۵ ساله هستند

What we found is quite remarkable.

آنچه که ما دریافتیم کاملاً قابل توجه است.

We find there are more neural stem cells that make new neurons

ما دریافتیم که سلولهای بنیادی عصبی بیشتری وجود دارد که نورونهای جدید میسازند

in these old brains.

در این مغزهای پیر.

There's an increased activity of the synapses,

فعالیت افزاینده در سیناپس ها وجود دارد،

the connections between neurons.

ارتباطات بین نورونها.

تعداد بیشتری ژنهایی وجود دارند که بیان میشودکه شناخته میشوند برای درگیربودند

There are more genes expressed that are known to be involved

in the formation of new memories.

در شکل دادن به حافظه های جدید.

And there's less of this bad inflammation.

و آنجا کمتر از این التهاب بد وجود دارد.

But we observed that there are no cells entering the brains of these animals.

اما ما مشاهده کردیم که هیچ سلولی وارد مغزهای این حیوانات نمیشوند.

So when we connect them,

پس زمانی که ما آنها را متصل میکنیم

there are actually no cells going into the old brain, in this model.

در این مدل،درواقع هیچ سلولی وارد مغز پیر نمیشود.

Instead, we've reasoned, then, that it must be the soluble factors,

در عوض،استدلال کردیم که این باید فاکتورهای محلول باشد،

so we could collect simply the soluble fraction of blood which is called plasma,

لذا ما توانستیم به راحتی بخش محلول خون را که پلاسما نامیده می شود،جدا کنیم

and inject either young plasma or old plasma into these mice,

وهم پلاسمای جوان وهم پلاسمای پیر را به این موش ها تزریق کنیم

and we could reproduce these rejuvenating effects,

و توانستیم این اثرات جوان کننده را از نو تولید کنیم،

but what we could also do now

اما چیزیکه همچنین توانستیم الان انجام دهیم،

is we could do memory tests with mice.

این است که توانستیم تست های حافظه با موش ها انجام دهیم.

As mice get older, like us humans, they have memory problems.

همانطور که موشها پیرتر می شوند، مثل ما انسانها،مشکل حافظه دارند.

It's just harder to detect them,

این فقط سخت تر است که آنها را تشخیص دهیم.

but I'll show you in a minute how we do that.

من تا یک دقیقه ی آینده به شما نشان خواهم داد که چگونه این را انجام دادیم

But we wanted to take this one step further,

اما میخواستیم این را یک قدم جلوتر ببریم

one step closer to potentially being relevant to humans.

یک قدم نزدیکتر به مرتبط بودن با انسانها.

What I'm showing you now are unpublished studies,

آنچه که الان به شما نشان می دهم، مطالعات منتشر نشده هستند

where we used human plasma, young human plasma,

آنجا که ما از پلاسمای انسان استفاده کردیم، پلاسمای انسان جوان،

and as a control, saline,

و به عنوان یک کنترل،محلول نمکی،

and injected it into old mice,

و به موش های پیر تزریق شد،

and asked, can we again rejuvenate these old mice?

و پرسیدیم،آیا می توانیم دوباره این موش های پیر را دوباره جوان کنیم؟

Can we make them smarter?

آیا می توانیم آنها را باهوشتر کنیم؟

و برای انجام این،از یک تست استفاده کردیم. این "پیچ و خم بارنِس" نامیده میشود.

And to do this, we used a test. It's called a Barnes maze.

This is a big table that has lots of holes in it,

این یک جدول بزرگ است که حفره های زیادی دارد

and there are guide marks around it,

و اطراف آن نشانه های راهنما وجود دارد،

and there's a bright light, as on this stage here.

و آنجا یک نور درخشنده است، مثل نوری که روی این جایگاه هست.

The mice hate this and they try to escape,

موش ها از این متنفرند و تلاش میکنند فرار کنند.

and find the single hole that you see pointed at with an arrow,

و حفره ی منفرد را می یابند که شما می بینید با یک پیکان به آن اشاره شده است

where a tube is mounted underneath

جایی که لوله در زیر نصب شده است

where they can escape and feel comfortable in a dark hole.

جایی که آنها میتوانند فرار کنند و درحفره ی تاریک احساس راحتی میکنند

So we teach them, over several days,

پس ما آنها را آموزش میدهیم، در طول چندین روز،

to find this space on these cues in the space,

برای یافتن این فضا در این ردیف ها در فضا،

and you can compare this for humans,

و شما می توانید این را با انسان مقایسه کنید،

to finding your car in a parking lot after a busy day of shopping.

برای یافتن خودروتان در یک پارکینگ بعد از یک روز خرید شلوغ.

(Laughter)

(خنده ی جمعی)

Many of us have probably had some problems with that.

خیلی از ما احتمالاً مشکلاتی با آن داشته ایم.

So, let's look at an old mouse here.

لذا،بیایید نگاهی به یک موش پیر بیندازیم.

This is an old mouse that has memory problems,

این یک موش پیر است که مشکلات حافظه دارد.

as you'll notice in a moment.

همانطور که شما در 1دقیقه آینده توجه خواهید کرد.

It just looks into every hole, but it didn't form this spacial map

موش فقط داخل هر حفره نگاه میکند، اما این نقشه ی خاص را شکل نداد

that would remind it where it was in the previous trial or the last day.

که به آن یاد آور می کند که درتمرین قبلی یا روز قبل کجا بوده است.

In stark contrast, this mouse here is a sibling of the same age,

در تضاد کامل، این موش در اینجا، یک هم نژاد با همان سن است

but it was treated with young human plasma for three weeks,

اما به مدت سه هفته با پلاسمای یک فرد جوان درمان شد،

with small injections every three days.

با تزریق های کم هر سه روز یکبار.

And as you noticed, it almost looks around, "Where am I?" --

همانطور که توجه میکنید،تقریباً اطراف نگاه میکند:"کجا هستم؟"

and then walks straight to that hole and escapes.

و سپس مستقیماً به سمت آن حفره رفته و فرار میکند.

So, it could remember where that hole was.

پس،آن موش میتواند به خاطر بیاورد که آن حفره کجا بوده است

So by all means, this old mouse seems to be rejuvenated --

لذا به تمام معنی،به نظر می رسد این موش پیر دوباره جوان شده است--

it functions more like a younger mouse.

بیشتر شبیه به یک موش جوان رفتار میکند.

And it also suggests that there is something

و همچنین اظهار میدارد که چیزی وجود دارد

not only in young mouse plasma, but in young human plasma

نه تنها در پلاسمای موش جوان، بلکه در پلاسمای انسان جوان

that has the capacity to help this old brain.

که توانایی کمک به این مغز پیر را دارد.

So to summarize,

لذا به منظور خلاصه سازی،

we find the old mouse, and its brain in particular, are malleable.

ما دریافتیم که موش پیر و به خصوص مغز آن، انعطاف پذیر هستند.

They're not set in stone; we can actually change them.

آنها غیرقابل انعطاف نیستند، ما واقعاً میتوانیم آنها را تغییر دهیم.

It can be rejuvenated.

می تواند دوباره جوان شود.

Young blood factors can reverse aging,

فاکتورهای خون جوان می توانند با سالخوردگی مخالفت کنند

and what I didn't show you --

و آنچه که به شما نشان ندادم...

in this model, the young mouse actually suffers from exposure to the old.

در این مدل، موش های جوان واقعاً از در معرض قرار دادن پیرها رنج می برند

So there are old-blood factors that can accelerate aging.

لذا فاکتورهای خون پیری وجود دارند که می توانند سالخوردگی را سرعت بدهند.

And most importantly, humans may have similar factors,

و از همه مهمتر،انسانها هم ممکن است فاکتورهای مشابه داشته باشند

because we can take young human blood and have a similar effect.

چون ما می توانیم خون افراد جوان را بگیریم و تاثیر مشابه داشته باشیم

Old human blood, I didn't show you, does not have this effect;

خون افراد پیر،به شما نشان ندادم، این اثر را ندارند

it does not make the mice younger.

این موش ها را جوانتر نمیکند

So, is this magic transferable to humans?

بنابراین،آیا این جادو قابل انتقال به انسانها هست؟

We're running a small clinical study at Stanford,

ما در حال اجرای یک مطالعه ی کلینیکی کوچک در استنفورد هستیم

where we treat Alzheimer's patients with mild disease

که در آن،ما بیماران آلزایمر با بیماری ملایم را

with a pint of plasma from young volunteers, 20-year-olds,

با یک پاینت از پلاسمای داوطلبان جوان ۲۰ ساله، درمان میکنیم

and do this once a week for four weeks,

و این کار را به مدت چهار هفته و هر هفته یکبار انجام میدهیم

and then we look at their brains with imaging.

و سپس با تصویر برداری، مغز آنها را بررسی میکنیم

We test them cognitively,

آنها را به طور شناختی آزمایش میکنیم

and we ask their caregivers for daily activities of living.

و از مراقبان آنها درباره ی فعالیت های روزانه ی زندگیشان سوال میکنیم

What we hope is that there are some signs of improvement

آنچه که امید داریم این است که علائمی از بهبودی وجود داشته باشد

from this treatment.

از این درمان.

And if that's the case, that could give us hope

و اگر آن مورد باشد، که به ما امید می دهد

that what I showed you works in mice

که آنچه که به شما نشان دادم در موشها کار میکند

might also work in humans.

شاید برای انسانها هم کار کند.

Now, I don't think we will live forever.

الان، من فکر نمیکنم ما برای همیشه زندگی خواهیم کرد

But maybe we discovered

اما شاید کشف کرده باشیم

that the Fountain of Youth is actually within us,

که چشمه ی جوانی واقعاً درون ماست،

and it has just dried out.

و به تازگی خشک شده است.

And if we can turn it back on a little bit,

و اگر ما بتوانیم کمی آنرا به جوشش برگردانیم،

maybe we can find the factors that are mediating these effects,

شاید بتوانیم فاکتورهایی را که این اثرات را به وجود می آورند، بیابیم

we can produce these factors synthetically

ما میتوانیم این فاکتورها را به صورت مصنوعی تولید کنیم

and we can treat diseases of aging, such as Alzheimer's disease

و بتوانیم بیماریهای کهولت سن را درمان کنیم،مثل بیماری آلزایمر

or other dementias.

و جنون های دیگر.

Thank you very much.

ممنون از شما

(Applause)

(تشویق)