We can start winning the war against cancer | Adam de la Zerda

Translator: Purich Worawarachai Reviewer: Chanyanart Kiattiporn-opas

"We're declaring war against cancer,

เรากำลังประกาศสงครามกับโรคมะเร็ง

and we will win this war by 2015."

และเราจะชนะสงครามนี้ภายใน ค.ศ. 2015

This is what the US Congress and the National Cancer Institute declared

นี่คือสิ่งที่รัฐสภาของสหรัฐอเมริกา และสถาบันมะเร็งแห่งชาติประกาศ

just a few years ago, in 2003.

เมื่อไม่นานมานี้ในปี ค.ศ. 2003

Now, I don't know about you, but I don't buy that.

ตอนนี้ ผมไม่รู้ว่าพวกคุณคิดยังไง แต่ตัวผมเองนั้นไม่เชื่อเรื่องนี้

I don't think we quite won this war yet,

ผมไม่คิดว่าเราชนะสงครามนี้ได้แล้ว

and I don't think anyone here will question that.

และผมไม่คิดว่า จะมีใครที่นี่ สงสัยเรื่องนั้น

Now, I will argue that a primary reason

ทีนี้ผมจะบอกถึงเหตุผลหลัก

why we're not winning this war against cancer

ที่เราไม่สามารถเอาชนะสงครามกับโรคมะเร็งได้

is because we're fighting blindly.

นั่นก็เพราะเรากำลังต่อสู้อย่างมืดบอด

I'm going to start by sharing with you a story about a good friend of mine.

ผมจะเริ่มด้วยการแบ่งปันเรื่องราว ของเพื่อนสนิทคนหนึ่งของผม

His name is Ehud,

เขาชื่อ เอฮุด ครับ

and a few years ago, Ehud was diagnosed with brain cancer.

เมื่อไม่กี่ปีก่อน เอฮุดได้รับ การวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งสมอง

And not just any type of brain cancer:

แล้วก็ไม่ใช่แค่มะเร็งสมองทั่ว ๆ ไปนะครับ

he was diagnosed with one of the most deadly forms of brain cancer.

แต่เป็นมะเร็งสมองชนิดร้ายแรงที่สุด

In fact, it was so deadly

อันที่จริง มันร้ายแรงถึงขั้นที่

that the doctors told him that they only have 12 months,

คุณหมอบอกเขาว่า เขามีเวลาเพียงแค่ 12 เดือน

and during those 12 months, they have to find a treatment.

และในระยะเวลา 12 เดือนนั้น พวกเขาต้องหาวิธีรักษา

They have to find a cure,

พวกเขาต้องหายารักษา

and if they cannot find a cure, he will die.

และหากพวกเขาไม่สามารถ หาทางรักษามันได้ เขาจะตาย

Now, the good news, they said,

ข่าวดีก็คือ คุณหมอบอกว่า

is that there are tons of different treatments to choose from,

มีแนวทางในการรักษาให้เลือกมากมาย

but the bad news is

แต่ข่าวร้ายก็คือ

that in order for them to tell if a treatment is even working or not,

การที่จะบอกได้ว่าการรักษานั้นได้ผลหรือไม่

well, that takes them about three months or so.

จำเป็นต้องใช้เวลาประมาณสามเดือน

So they cannot try that many things.

ดังนั้นพวกเขาก็ไม่มีเวลามากพอ ที่จะลองทุกวิธีที่มี

Well, Ehud is now going into his first treatment,

ครับ แล้วเอฮุดก็เข้ารับการรักษาครั้งแรก

and during that first treatment, just a few days into that treatment,

ในระหว่างการรักษาครั้งแรกนั้น ไม่กี่วันหลังจากเริ่มการรักษา

I'm meeting with him, and he tells me, "Adam, I think this is working.

ผมได้พบเอฮุด และเขาบอกกับผมว่า "อดัม ผมคิดว่าการรักษาได้ผลนะ

I think we really lucked out here. Something is happening."

ผมคิดว่าผมโชคดีมาก ๆ เลยล่ะ เพราะว่าบางอย่างกำลังเกิดขึ้น"

And I ask him, "Really? How do you know that, Ehud?"

ผมเลยถามเขาต่อว่า "จริงหรอ ว่าแต่ว่าทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ เอฮุด"

And he says, "Well, I feel so terrible inside.

เขาตอบผมว่า "ก็ตอนนี้ผมรู้สึกแย่มาก ๆ อยู่ข้างใน"

Something's gotta be working up there.

"ผมว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างได้ผลอยู่แน่ๆ"

It just has to."

"ต้องใช่แน่นอน"

Well, unfortunately, three months later, we got the news, it didn't work.

ครับ แต่โชคร้ายที่สามเดือนหลังจากนั้น เราได้รู้ว่ามันไม่ได้ผล

And so Ehud goes into his second treatment.

และเอฮุดก็เข้ารับการรักษาครั้งที่สอง

And again, the same story.

เป็นอีกครั้งที่ผลออกมาเหมือนเดิม

"It feels so bad, something's gotta be working there."

"ผมรู้สึกแย่มากเลย ต้องมีอะไรเกิดขึ้นอยู่ข้างในแน่ ๆ"

And then three months later, again we get bad news.

แต่อีกสามเดือนต่อมา ก็เป็นอีกครั้งหนึ่ง ที่เราได้รับข่าวร้าย

Ehud is going into his third treatment, and then his fourth treatment.

จากนั้นเอฮุดก็เข้ารับการรักษา ครั้งที่สาม แล้วก็ครั้งที่สี่

And then, as predicted, Ehud dies.

แล้วก็เป็นไปตามที่คาดไว้ เอฮุดเสียชีวิตในท้ายที่สุด

Now, when someone really close to you is going through such a huge struggle,

ทีนี้ เมื่อใครสักคนหนึ่งคุณสนิทด้วยมาก ๆ ต้องผ่านการฝ่าฟันอย่างหนัก

you get really swamped with emotions.

คุณก็จะท่วมท้นไปด้วยอารมณ์มากมาย

A lot of things are going through your head.

หลายสิ่งหลายอย่างจะ ผ่านเข้ามาในความคิดของคุณ

For me, it was mostly outrage.

สำหรับผมแล้ว ผมรู้สึกเจ็บแค้นเป็นส่วนใหญ่

I was just outraged that, how come this is the best that we can offer?

ผมเจ็บแค้นที่ว่า เราทำได้ดีที่สุดแค่นี้เองหรอ

And I started looking more and more into this.

แล้วผมก็เริ่มมองเข้าไปให้ลึกขึ้น

As it turns out, this is not just the best that doctors could offer Ehud.

จากนั้นผมจึงพบว่าสิ่งที่หมอเสนอ ให้เอฮุดนั้นไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด

It's not just the best doctors could offer patients with brain cancer generally.

และสิ่งที่หมอเสนอก็ไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด สำหรับผู้ป่วยมะเร็งสมองคนอื่น ๆ ด้วย

We're actually not doing that well all across the board with cancer.

จริง ๆ แล้ว เรายังรับมือกับโรคมะเร็ง ได้ไม่รอบด้านนัก

I picked up one of those statistics,

ผมขอยกสถิติหนึ่งขึ้นมา

and I'm sure some of you have seen those statistics before.

ผมมั่นใจว่าพวกคุณบางคน คงได้เห็นมันมาก่อนแล้ว

This is going to show you here how many patients actually died of cancer,

สถิตินี้จะบอกพวกคุณว่ามีผู้ป่วยมะเร็ง เสียชีวิตจากมะเร็งจริง ๆ กี่คน

in this case females in the United States,

ในกรณีนี้ คือ ผู้หญิงในสหรัฐอเมริกา

ever since the 1930s.

ตั้งแต่ทศวรรษที่ 1930

You'll notice that there aren't that many things that have changed.

คุณจะเห็นว่าสิ่งต่าง ๆ ไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมเยอะเลย

It's still a huge issue.

มะเร็งยังคงเป็นปัญหาใหญ่

You'll see a few changes, though.

แต่คุณจะเห็นความเปลี่ยนแปลงบางอย่าง

You'll see lung cancer, for example, on the rise.

คุณจะเห็นว่ามีคนเป็นมะเร็งปอดเพิ่มมากขึ้น

Thank you, cigarettes.

ซึ่งต้องขอบคุณบุหรี่ทั้งหลาย

And you'll also see that, for example, stomach cancer

แล้วคุณก็จะได้เห็นด้วยว่า มะเร็งกระเพาะอาหารนั้น

once used to be one of the biggest killers of all cancers,

ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นมะเร็งที่คร่าชีวิตผู้คน ไปมากที่สุดในบรรดามะเร็งทุกชนิด

is essentially eliminated.

ถูกกำจัดไป

Now, why is that? Anyone knows, by the way?

ทีนี้ ทำไมถึงเป็นแบบนั้นล่ะ มีใครรู้บ้างไหม

Why is it that humanity is no longer struck by stomach cancer?

ทำไมมนุษยชาติถึงไม่โดนจู่โจม ด้วยมะเร็งกระเพาะอีกแล้ว

What was the huge, huge medical technology breakthrough

ความก้าวหน้าทางการแพทย์ ครั้งยิ่งใหญ่อะไรกัน

that came to our world that saved humanity from stomach cancer?

ที่ช่วยให้มนุษยชาติรอดพ้น จากมะเร็งกระเพาะอาหาร

Was it maybe a new drug, or a better diagnostic?

ใช่ยาชนิดใหม่ หรือการวินิจฉัยโรคที่ดีขึ้นหรือเปล่า

You guys are right, yeah.

พวกคุณเข้าใจถูกแล้ว

It's the invention of the refrigerator,

มันเป็นเพราะการเกิดขึ้นของตู้เย็นยังไงล่ะ

and the fact that we're no longer eating spoiled meats.

ที่ทำให้เราไม่ต้องกินเนื้อบูด ๆ อีกต่อไป

So the best thing that happened to us so far

กลับกลายเป็นว่า สิ่งที่ดีที่สุดที่เราคิดค้นมาได้

in the medical arena in cancer research

จากสังเวียนของงานวิจัยด้านมะเร็ง

is the fact that the refrigerator was invented.

คือการที่ตู้เย็นถูกสร้างขึ้นมา

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And so -- yeah, I know.

ผมก็รู้สึกแบบคุณนั่นล่ะ

We're not doing so well here.

เราทำกันได้ไม่ดีสักเท่าไร

I don't want to miniaturize the progress

ผมไม่ได้จะลดทอนความก้าวหน้า

and everything that's been done in cancer research.

รวมถึงทุกอย่างที่ได้ทำมาทั้งหมด ในงานวิจัยด้านมะเร็งนะครับ

Look, there is like 50-plus years of good cancer research

ลองดูสิว่า เรามีงานวิจัยเกี่ยวกับ มะเร็งที่ดีมาราว ๆ 50 กว่าปี

that discovered major, major things that taught us about cancer.

ที่ทำให้เราค้นพบสิ่งที่สำคัญ ๆ ที่สอนเราเกี่ยวกับมะเร็ง

But all that said,

แต่ถึงจะพูดแบบนั้นก็ตาม

we have a lot of heavy lifting to still do ahead of us.

เรายังมีงานหนักอีกมากมาย ที่ยังต้องทำอยู่ข้างหน้า

Again, I will argue that the primary reason why this is the case,

ผมขอโต้แย้งอีกครั้งว่า เหตุผลหลักที่ทำไมมันถึงยังเป็นแบบนี้อยู่

why we have not done that remarkably well,

เหตุที่ว่าทำไมเราถึงยังทำมาได้ไม่ดีพอนั้น

is really we're fighting blindly here.

ก็เพราะว่าเรากำลังต่อสู้กับมะเร็งอย่างมืดบอด

And this is where medical imaging comes in.

และจุดนี้เองที่การฉายภาพทางการแพทย์ จะเข้ามาเกี่ยวข้อง

This is where my own work comes in.

และเป็นจุดที่งานของผมเองเข้ามาเกี่ยวข้อง

And so to give you a sense of the best medical imaging

และเพื่อจะทำให้คุณเข้าใจ การฉายภาพทางการแพทย์ได้ดีที่สุด

that's offered today to brain cancer patients,

ซึ่งใช้กับผู้ป่วยมะเร็งสมองทุกวันนี้

or actually generally to all cancer patients,

รวมถึงใช้กับ ผู้ป่วยมะเร็งชนิดอื่น ๆ ด้วย

take a look at this PET scan right here.

ผมจะให้คุณดูเพทสแกน (PET Scan) อันนี้

Let's see. There we go.

เรามาดูพร้อมกันเถอะ

So this is a PET/CT scan,

นี่คือเพท ซีทีสแกน (PET/CT Scan)

and what you'll see in this PET/CT scan

และสิ่งที่คุณเห็นข้างใน เพท ซีทีสแกน นั้น

is the CT scan will show you where the bones are,

คือซีทีสแกนที่แสดงให้คุณเห็นว่า กระดูกอยู่ตรงไหน

and the PET scan will show you where tumors are.

และเพทสแกนที่จะบอกคุณว่า เนื้องอกนั้นอยู่ที่ไหน

Now, what you can see here

ทีนี้ สิ่งที่คุณเห็นได้ในตอนนี้

is essentially a sugar molecule

ส่วนใหญ่แล้วเป็นโมเลกุลน้ำตาล

that was added a small little tag

ที่ถูกติดป้ายเล็ก ๆ เข้าไป

that is signaling to us outside of the body,

ที่กำลังส่งสัญญาณออกมา ภายนอกร่างกายมายังเรา

"Hey, I'm here."

"เฮ้ ฉันอยู่นี่"

And those sugar molecules are injected into these patients by the billions,

โมเลกุลน้ำตาลพวกนี้นับพันล้านโมเลกุล จะถูกฉีดเข้าไปในร่างกายของคนไข้

and they're going all over the body

แล้วก็จะแพร่กระจายไปทั่วร่างกาย

looking for cells that are hungry for sugar.

คอยหาเซลล์ที่หิวโหยน้ำตาล

You'll see that the heart, for example, lights up there.

ตัวอย่างเช่น คุณจะเห็นว่าหัวใจส่องสว่างอยู่ตรงนั้น

That's because the heart needs a lot of sugar.

นั่นก็เพราะว่าหัวใจนั้นต้องการน้ำตาลมาก

You'll also see that the bladder lights up there.

และคุณก็จะเห็นว่า กระเพาะปัสสาวะก็ส่องสว่างเช่นกัน

That's because the bladder is the thing that's clearing

ซึ่งก็เพราะว่า กระเพาะปัสสาวะคืออวัยวะที่กำจัด

the sugar away from our body.

น้ำตาลออกไปจากร่างกายของเรา

And then you'll see a few other hot spots,

แล้วคุณก็จะเห็นจุดสว่างอื่น ๆ อีกเช่นกัน

and these are in fact the tumors.

ซึ่งจุดพวกนี้เองที่เป็นเนื้องอก

Now, this is a really a wonderful technology.

เทคโนโลยีนี้เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมมาก

For the first time it allowed us to look into someone's body

เป็นครั้งแรกที่มันทำให้เราสามารถมองเข้าไป ในร่างกายของใครสักคนได้

without picking up each and every one of the cells

โดยที่ไม่ต้องเอาเซลล์พวกนั้นทั้งหมดออกมา

and putting them under the microscope,

แล้ววางไว้ใต้กล้องจุลทรรศน์

และด้วยวิธีที่ไม่รุกรานแบบนี้ ทำให้เรา สามารถมองเข้าไปในร่างกายของใครสักคน

but in a noninvasive way allowing us to look into someone's body

and ask, "Hey, has the cancer metastasized?

แล้วถามว่า "เห้ย มะเร็งแพร่กระจายแล้วหรือยัง

Where is it?"

มันอยู่ไหนน่ะ"

And the PET scans here are showing you very clearly

ซึ่งเพทสแกนนั้น กำลังแสดง ให้คุณเห็นอย่างชัดเจนมาก

where are these hot spots, where is the tumor.

ว่าจุดสว่าง ๆ พวกนี้อยู่ตรงไหน และเนื้องอกอยู่ตรงไหน

So as miraculous as this might seem,

แต่ถึงแม้ว่ามันจะดูน่าอัศจรรย์สักเท่าไรก็ตาม

unfortunately, well, it's not that great.

ก็ยังมีความโชคร้ายว่า มันก็ไม่ได้ดีเยี่ยมขนาดนั้น

You see, those small little hot spots there.

คุณเห็นไหม จุดสว่างเล็ก ๆ ตรงนั้นน่ะ

Can anyone guess how many cancer cells are in any one of these tumors?

มีใครเดาได้ไหมว่าในเนื้องอกแต่ละก้อน มีเซลล์มะเร็งกี่เซลล์

So it's about 100 million cancer cells,

ประมาณ 100 ล้านเซลล์ยังไงล่ะ

and let me make sure that this number sunk in.

และเพื่อให้แน่ใจว่าคุณเข้าใจตัวเลขนี้

In each and every one of these small little blips

ผมจะบอกว่า ในจุดสว่างเล็ก ๆ ทุกจุดพวกนี้

that you're seeing on the image,

ที่คุณเห็นอยู่ในรูปนั้น

there needs to be at least 100 million cancer cells

จำเป็นจะต้องมีเซลล์มะเร็ง อย่างน้อย 100 ล้านเซลล์

in order for it to be detected.

ถึงจะทำให้เครื่องนี้ตรวจพบได้

Now, if that seemed to you like a very large number,

ทีนี้ ถ้าพวกคุณคิดว่ามันเป็นตัวเลขที่มาก

it is a very large number.

ถูกต้องแล้ว มันคือตัวเลขที่มาก

This is in fact an incredibly large number,

จริง ๆ แล้ว มันคือตัวเลขมหาศาลเลยล่ะ

because what we really need in order to pick up something early enough

เพราะสิ่งที่เราต้องทำ เพื่อให้เอาออกมาให้เร็วพอ

เพื่อที่จะทำอะไรกับมันได้ เพื่อที่จะทำอะไรที่ก่อให้เกิดผลที่ดีนั้น

to do something about it, to do something meaningful about it,

คือเราต้องเอาเนื้องอก ที่มีขนาดแค่หนึ่งพันเซลล์ออก

well, we need to pick up tumors that are a thousand cells in size,

หรือถ้าเป็นไปได้ ก็คือเซลล์ แค่หยิบมือเดียวเท่านั้น

and ideally just a handful of cells in size.

นั่นหมายความว่าเรายังอยู่ห่างจากจุดนั้นมาก

So we're clearly pretty far away from this.

So we're going to play a little experiment here.

ดังนั้นเราจะทำการทดลองเล็ก ๆ ที่นี่

I'm going to ask each of you to now play and imagine

ตอนนี้ ผมจะให้พวกคุณแต่ละคน เล่นเกมและจินตนาการว่า

that you are brain surgeons.

คุณเป็นหมอผ่าตัดสมอง

And you guys are now at an operating room,

แล้วตอนนี้คุณก็กำลังอยู่ในห้องผ่าตัด

and there's a patient in front of you,

และมีคนไข้คนหนึ่งนอนอยู่ข้างหน้าคุณ

and your task is to make sure that the tumor is out.

งานของคุณคือ คุณต้องทำให้แน่ใจว่า เนื้องอกนั้นถูกเอาออกไปแล้ว

So you're looking down at the patient,

ตอนนี้คุณกำลังมองไปที่คนไข้ของคุณ

และเมื่อคุณมองลงไปนั้น ผิวหนังและกะโหลกของคนไข้ก็ถูกเปิดออกแล้ว

the skin and the skull have already been removed,

so you're looking at the brain.

ตอนนี้คุณกำลังมองไปที่สมอง

And all you know about this patient

และสิ่งที่คุณรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับคนไข้คนนี้

is that there's a tumor about the size of a golf ball or so

คือคนไข้มีก้อนเนื้องอกขนาดประมาณลูกกอล์ฟ

in the right frontal lobe of this person's brain.

ในสมองกลีบหน้าด้านขวาของเขา

And that's more or less it.

เท่านั้นล่ะที่คุณรู้

So you're looking down, and unfortunately everything looks the same,

คุณเลยมองลงไป แต่โชคไม่ดีที่ ทุกอย่างกลับดูเหมือนกันไปหมด

because brain cancer tissue and healthy brain tissue

เพราะว่าเนื้อเยื่อมะเร็งและ เนื้อเยื่อปกติของสมองนั้น

really just look the same.

แท้จริงแล้วดูเหมือนกัน

And so you're going in with your thumb,

คุณเลยยื่นนิ้วโป้งของคุณลงไป

and you start to press a little bit on the brain,

แล้วเริ่มกดที่สมองสักจุดหนึ่ง

because tumors tend to be a little harder, stiffer,

เพราะว่าเนื้องอกมักจะแข็งและกระด้างกว่า

and so you go in and go a little bit like this and say,

คุณเลยยื่นนิ้วเข้าไปแล้วทำแบบนั้น แล้วก็พูดว่า

"It seems like the tumor is right there."

"ดูเหมือนว่าเนื้องอกจะอยู่ตรงนี้นะ"

Then you take out your knife and start cutting the tumor

แล้วคุณก็เอามีดออกมาแล้วผ่าเนื้องอกนั้นออก

piece by piece by piece.

ทีละชิ้น ทีละชิ้น

And as you're taking the tumor out,

และในขณะที่คุณกำลังเอาเนื้องอกออกมา

then you're getting to a stage where you think,

ก็จะมาถึงจุดที่คุณคิดว่า

"Alright, I'm done. I took out everything."

"โอเคล่ะ เสร็จแล้ว ฉันเอาทุกอย่างออกมาหมดแล้ว"

And at this stage, if that's --

และในขั้นนี้

so far everything sounded, like, pretty crazy --

ขั้นที่ทุกอย่างดูเหมือนไม่เข้าท่าไปหมด

you're now about to face the most challenging decision of your life here.

คุณจะได้พบกับการตัดสินใจที่ ท้าทายที่สุดในชีวิตของคุณ

Because now you need to decide,

เพราะในตอนนี้คุณต้องตัดสินใจแล้วว่า

should I stop here and let this patient go,

คุณจะหยุดแต่เพียงเท่านี้ แล้วปล่อยคนไข้ไป

risking that there might be some leftover cancer cells behind

และในขณะเดียวกัน ก็ต้องเสี่ยงว่า อาจมีเซลล์มะเร็งที่หลงเหลืออยู่

that I just couldn't see,

ที่คุณมองไม่เห็น

or should I take away some extra margins,

หรือว่าจะเอาขอบ ๆ ออกเพิ่มสักเล็กน้อย

typically about an inch or so around the tumor

ประมาณหนึ่งนิ้วรอบ ๆ เนื้องอก

just to be sure that I removed everything?

เพื่อให้แน่ใจว่าเอาทุกอย่างออกหมดแล้วจริง ๆ

So this is not a simple decision to make,

มันไม่ใช่การตัดสินใจที่ง่ายเลย

and unfortunately this is the decision

แต่โชคร้ายที่การตัดสินใจแบบนี้นั้น

that brain cancer surgeons have to take every single day

คือสิ่งที่หมอผ่าตัดสมอง ต้องตัดสินใจอยู่ทุกวัน

as they're seeing their patients.

ขณะที่ต้องพบกับคนไข้

And so I remember talking to a few friends of mine in the lab,

ผมจำได้ว่าผมคุย กับเพื่อนสองสามคนในห้องทดลอง

and we say, "Boy, there's got to be a better way."

เราพูดกันว่า "พวก มันต้องมีวิธีที่ดีกว่านี้"

But not just like you tell a friend that there's got to be a better way.

แต่ไม่ใช่แค่การพูดกับเพื่อนว่า ต้องมีวิธีที่ดีกว่านี้

There's just got to be a better way here.

แต่มันจะต้องมีวิธีที่ดีกว่านี้ที่นี่

This is just incredible.

ซึ่งมันดูเป็นไปไม่ได้เลย

And so we looked back.

แล้วพวกเราจึงมองย้อนกลับไป

Remember those PET scans I told you about, the sugar and so on.

จำเครื่องเพทสแกนที่ผมบอกคุณได้ไหม ทั้งเรื่องน้ำตาลและเรื่องอื่น ๆ

We said, hey, how about instead of using sugar molecules,

เราพูดกันว่า เห้ย แทนที่เราจะใช้โมเลกุลน้ำตาล

let's maybe take tiny, tiny little particles made of gold,

เรามาลองใช้อนุภาคทองคำ ที่มีขนาดเล็กมาก ๆ แทนไหม

and let's program them with some interesting chemistry around them.

แล้วตั้งโปรแกรมมันด้วย คุณสมบัติทางเคมีที่น่าทึ่งของมัน

Let's program them to look for cancer cells.

โดยเรามาตั้งโปรแกรม เพื่อให้พวกมันหาเซลล์มะเร็งกัน

And then we will inject these gold particles

จากนั้นเราก็จะฉีดอนุภาคทองคำเหล่านี้เข้าไป

into these patients by the billions again,

ในร่างกายของคนไข้นับพันล้านอนุภาคอีกครั้ง

and we'll have them go all over the body,

แล้วเราปล่อยให้มันแพร่กระจายไปทั่วร่างกาย

and just like secret agents, if you will,

เหมือนกับสายลับ

go and walk by every single cell in our body

ที่เดินและแวะไปหาเซลล์ทุกเซลล์ในร่างกาย

and knock on the door of that cell,

แล้วเคาะประตูของเซลล์นั้น ๆ

and ask, "Are you a cancer cell or are you a healthy cell?

แล้วถามว่า "คุณเป็นเซลล์มะเร็ง หรือเซลล์ปกติ"

If you're a healthy cell, we're moving on.

ถ้าคุณเป็นเซลล์ปกติ เราจะปล่อยผ่านไป

If you're a cancer cell, we're sticking in and shining out

แต่ถ้าคุณเป็นเซลล์มะเร็ง เราจะเข้าไป และเปล่งแสงออกมา

and telling us, "Hey, look at me, I'm here."

แล้วรายงานกับเราว่า "นี่ ดูนี่สิ ฉันอยู่นี่"

And they'll do it through some interesting cameras

และเราจะเห็นมัน ผ่านกล้องพิเศษบางตัว

that we developed in the lab.

ที่เราสร้างขึ้นในห้องทดลอง

And once we see that, maybe we can guide brain cancer surgeons

และเมื่อเราเห็นมัน เราอาจจะนำทางหมอผ่าตัดสมอง

towards taking only the tumor and leaving the healthy brain alone.

มุ่งไปยังเนื้องอกเท่านั้น แล้วปล่อยสมองส่วนที่ปกติไว้

And so we've tested that, and boy, this works well.

เราได้ทดลองมันแล้ว แล้วมันก็ทำงานได้ดี

So I'm going to show you an example now.

ดังนั้นตอนนี้ผมจะแสดงตัวอย่างให้คุณดู

What you're looking at here

สิ่งที่คุณกำลังดูอยู่นั้น

is an image of a mouse's brain,

คือภาพสมองของหนู

and we've implanted into this mouse's brain

เราได้ปลูกถ่ายเนื้องอกก้อนเล็ก ๆ

a small little tumor.

เข้าไปในสมองของหนูตัวนี้

And so this tumor is now growing in this mouse's brain,

ในตอนนี้ เนื้องอกก้อนนี้ กำลังขยายใหญ่ในสมองของหนูตัวนี้

and then we've taken a doctor and asked the doctor

จากนั้นเราก็ตามหมอมา แล้วขอให้หมอ

to please operate on the mouse as if that was a patient,

ช่วยผ่าตัดหนูตัวนี้ ราวกับว่ามันเป็นคนไข้คนหนึ่ง

and take out piece by piece out of the tumor.

และเอาชิ้นเนื้องอกออกทีละชิ้น ๆ

And while he's doing that,

และในขณะที่เขากำลังผ่าตัดอยู่นั้น

we're going to take images to see where the gold particles are.

เราจะถ่ายภาพเพื่อดูว่า อนุภาคทองคำนั้นอยู่ที่ไหน

And so we're going to first start

โดยเราจะเริ่มขั้นแรก

by injecting these gold particles into this mouse,

โดยการฉีดอนุภาคทองคำพวกนี้ เข้าไปในหนูตัวนี้

and we're going to see right here at the very left there

เราจะมาดูทางซ้ายสุดนี้

that image at the bottom

รูปด้านล่างนั้น

is the image that shows where the gold particles are.

คือรูปที่แสดงให้เห็นว่า อนุภาคทองคำอยู่ตรงไหน

The nice thing is that these gold particles

ข้อดีก็คือ อนุภาคทองคำพวกนี้นั้น

actually made it all the way to the tumor,

สามารถเดินทางไปถึงก้อนเนื้องอกได้ทั้งหมด

and then they shine out and tell us, "Hey, we're here. Here's the tumor."

แล้วพวกมันก็ส่องแสงออกมา เพื่อบอกเราว่า "นี่ พวกเราอยู่ที่นี่ เนื้องอกอยู่ตรงนี้"

So now we can see the tumor,

ในตอนนี้เราก็สามารถมองเห็นเนื้องอกได้

but we're not showing this to the doctor yet.

แต่เราจะยังไม่เอาไปให้หมอดูทันที

We're asking the doctor, now please start cutting away the tumor,

เราบอกหมอว่า รบกวนหมอผ่าเอาเนื้องอกออกไปที

and you'll see here the doctor just took the first quadrant of the tumor

คุณจะเห็นว่า หมอได้เอาก้อนเนื้องอกออกไปหนึ่งในสี่แล้ว

and you see that first quadrant is now missing.

และคุณจะเห็นว่า เนื้องอกส่วนหนึ่งได้หายไปแล้ว

The doctor then took the second quadrant, the third,

จากนั้น หมอก็เอาเนื้องอก ส่วนที่สอง ส่วนที่สามออก

and now it appears to be everything.

และตอนนี้ดูเหมือนว่า จะเอาออกไปจนหมดแล้ว

And so at this stage, the doctor came back to us and said,

และในขั้น ๆ นี้ หมอกลับมาหาเราและบอกว่า

"Alright, I'm done. What do you want me to do?

"ผมทำเสร็จแล้ว คุณอยากให้ผมทำอะไรอีกหรือเปล่า

Should I keep things as they are

ผมควรปล่อยไว้แบบนี้

or do you want me to take some extra margins around?"

หรือคุณอยากให้ผมเอาบริเวณรอบ ๆ นั้น ออกเพิ่มอีกสักหน่อย"

And then we said, "Well, hang on."

เราเลยบอกหมอว่า "เดี๋ยวก่อนครับ"

We told the doctor, "You've missed those two spots,

เราบอกเขาว่า "คุณยังไม่ได้เอาสองจุดนั้นออก

so rather than taking huge margins around,

ดังนั้นแทนที่จะเอาขอบ ๆ ที่มีขนาดใหญ่ออก

only take out those tiny little areas.

หมอแค่เอาจุดเล็ก ๆ พวกนั้นออกก็พอ

Take them out, and then let's take a look."

เอามันออกมา แล้วมาดูกัน"

And so the doctor took them away, and lo and behold,

หมอจึงเอามันออก และไม่น่าเชื่อเลย

the cancer is now completely gone.

มะเร็งทั้งหมดหายไปแล้ว

Now, the important thing

แต่สิ่งสำคัญ

is that it's not just that the cancer is completely gone

ไม่ใช่เพียงแค่มะเร็งนั้นหายไปจนหมด

from this person's brain,

จากสมองของคนคนนี้

or from this mouse's brain.

หรือจากหนูตัวนี้

The most important thing

แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือ

is that we did not have to take huge amounts of healthy brain

เราไม่ต้องผ่าเอาเซลล์สมองปกติออกไปมากมาย

in the process.

ระหว่างการผ่าเนื้องอกนั้น

And so now we can actually imagine a world

ดังนั้น ในตอนนี้ เราสามารถจินตนาการถึงโลก

where doctors and surgeons, as they take away a tumor,

ที่หมอและหมอผ่าตัด รู้อย่างแน่ชัดว่า จะต้องเอาส่วนไหนออกมา

they actually know what to take out,

ขณะผ่าเอาเนื้องอกออก

and they no longer have to guess with their thumb.

โดยที่ไม่ต้องคาดเดาด้วยนิ้วโป้งอีกต่อไป

Now, here's why it's extremely important to take those tiny little leftover tumors.

ทีนี้ นี่คือสาเหตุว่าทำไม การเอาเนื้องอกเล็ก ๆ ที่เหลืออยู่นั้นออก จึงสำคัญอย่างมาก

Those leftover tumors, even if it's just a handful of cells,

เนื้องอกที่หลงเหลืออยู่นั้น ถึงแม้ว่าจะมีเซลล์เพียงแค่หยิบมือเดียว

they will grow to recur the tumor,

จะเติบโตและก่อให้เกิดเนื้องอกขึ้น

for the tumor to come back.

และนำเนื้องอกกลับมาใหม่

In fact, the reason why 80 to 90 percent

จริง ๆ แล้วนี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมหมอผ่าตัดสมอง

of those brain cancer surgeries ultimately fail

ร้อยละ 80 ถึง 90 ถึงล้มเหลวในท้ายที่สุด

is because of those small little extra margins that were left positive,

นั่นก็เพราะขอบเล็ก ๆ พวกนั้น ที่เป็นเนื้องอกที่ถูกปล่อยทิ้งไว้

those small little leftover tumors that were left there.

เพราะเนื้องอกเล็ก ๆ น้อยนิด ที่ถูกทิ้งอยู่ในนั้น

So this is clearly very nice,

ดังนั้น นี่จึงเป็นสิ่งที่ดีมาก ๆ

but what I really want to share with you is where I think we're heading from here.

แต่สิ่งที่ผมอยากจะแบ่งปันกับพวกคุณจริง ๆ คือ จุดหมายที่เรากำลังมุ่งไปข้างหน้า

And so in my lab at Stanford,

ในห้องทดลองที่สแตนฟอร์ดของผมนั้น

my students and I are asking, what should we be working on now?

นักศึกษากับผมถามว่า ตอนนี้สิ่งที่เราควรจะทำคืออะไร

And I think where medical imaging is heading to

ผมคิดว่าจุดหมายที่เทคโนโลยีฉายภาพ กำลังมุ่งไปหานั้น

is the ability to look into the human body

คือศักยภาพในการส่องเข้าไปในร่างกายคน

and actually see each and every one of these cells separately.

และสามารถมองเห็น เซลล์แต่ละเซลล์แยกกัน

The ability like this would allow us

ศักยภาพนี้ จะทำให้เรา

to actually pick up tumors way, way earlier in the process,

สามารถที่จะเอาเนื้องอกออกได้นาน

way before it's 100 million cells inside, so we can actually do something about it.

ก่อนที่จะมีเซลล์ 100 ล้านเซลล์ข้างใน ซึ่งจะทำให้เราจัดการกับมันได้จริง ๆ

An ability to see each and every one of the cells might also allow us

ศักยภาพในการมองเห็นเซลล์แต่ละเซลล์ แยกกันนี้ ยังอาจทำให้เรา

to ask insightful questions.

ได้ถามคำถามที่ล้ำลึกมากมาย

So in the lab, we are now getting to a point

ดังนั้นในห้องทดลองตอนนี้ เรากำลังไปถึงจุด

where we can actually start asking these cancer cells real questions,

ที่เราสามารถเริ่มถามคำถามกับ เซลล์มะเร็งพวกนี้ได้มากมายอย่างแท้จริง

like, for example, are you responding to the treatment we are giving you or not?

เช่น ถามมันว่า มันกำลังตอบสนอง ต่อการรักษาแบบที่เราใช้หรือเปล่า

หากมันไม่ตอบสนอง เราจะได้หยุด วิธีการรักษาแบบเดิมทันที

So if you're not responding, we'll know to stop the treatment right away,

days into the treatment, not three months.

โดยใช้เวลาเพียงไม่กี่วัน และไม่ต้องรอถึงสามเดือน

And so also for patients like Ehud

ซึ่งทำให้คนไข้แบบเอฮุด

that are going through these nasty, nasty chemotherapy drugs,

ที่กำลังจะต้องผ่านขั้นตอน การทำคีโมที่เลวร้ายนั้น

for them not to suffer

ไม่ต้องทรมาน

through those horrendous side effects of the drugs

จากผลข้างเคียงที่น่ากลัวของยานั้นอีกต่อไป

when the drugs are in fact not even helping them.

ทั้งที่จริง ๆ แล้วยาพวกนั้น ไม่ได้ช่วยอะไรพวกเขาเลย

So to be frank here,

ถ้าจะให้ผมพูดตรง ๆ

we're pretty far away from winning the war against cancer,

จริง ๆ แล้ว เรายังห่างไกลจากชัยชนะ ในการทำสงครามกับมะเร็ง

just to be realistic.

ถ้ามองบนพื้นฐานความเป็นจริง

But at least I am hopeful

แต่อย่างน้อยที่สุดผมก็มีความหวัง

that we should be able to fight this war with better medical imaging techniques

ว่าเราจะสามารถต่อสู้ในสงครามนี้ได้ ด้วยเทคนิคทางการแพทย์ที่ดีขึ้น

in the way that is not blind.

ด้วยวิธีที่ไม่มืดบอดอีกต่อไป

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)