How young Africans found a voice on Twitter | Siyanda Mohutsiwa

Vertaald door: Els De Keyser Nagekeken door: Axel Saffran

It began with one question:

Het begon met één vraag:

If Africa was a bar, what would your country be drinking or doing?

als Afrika een bar was, wat zou jouw land dan drinken of doen?

I kicked it off with a guess about South Africa,

Ik gaf het startschot met een gokje over Zuid-Afrika,

which wasn't exactly according to the rules

niet helemaal volgens de regels,

because South Africa's not my country.

want Zuid-Afrika is mijn land niet.

But alluding to the country's continual attempts

Maar met een verwijzing naar de voortdurende pogingen van het land

to build a postracial society

om een postraciale maatschappij op te bouwen

after being ravaged for decades by apartheid,

nadat het jarenlang door apartheid was verscheurd,

I tweeted, #ifafricawasabar South Africa would be drinking all kinds of alcohol

tweette ik: "#IfAfricaWasABar dan zou Zuid-Afrika allerlei drankjes drinken

and begging them to get along in its stomach.

en die smeken om fijn met elkaar op te schieten in haar maag..."

And then I waited.

Vervolgens wachtte ik.

And then I had that funny feeling where I wondered if I crossed the line.

Toen had ik het gekke gevoel dat ik misschien een grens had overschreden.

So, I sent out a few other tweets about my own country

Dus verstuurde ik een paar tweets over mijn eigen land

and a few other African countries I'm familiar with.

en een paar andere Afrikaanse landen die ik goed ken.

And then I waited again,

En ik wachtte weer,

but this time

maar deze keer

I read through almost every tweet I had ever tweeted

las ik bijna alle tweets na die ik ooit had verstuurd,

to convince myself,

om mezelf ervan te overtuigen,

no, to remind myself that I'm really funny

nee, om mezelf eraan te herinneren dat ik echt grappig ben

and that if nobody gets it, that's fine.

en dat het oké is als niemand dat snapt.

But luckily,

Gelukkig

I didn't have to do that for very long.

moest ik dat niet te lang doen.

Very soon, people were participating.

Al snel deden er mensen mee.

In fact, by the end of that week in July,

Tegen het eind van die week in juli

the hashtag #ifafricawasabar

had de hashtag #IfAfricaWasABar

would have garnered around 60,000 tweets,

ongeveer 60.000 tweets verzameld,

lit up the continent

had hij het continent doen oplichten

and made its way to publications all over the world.

en had hij zijn weg gevonden naar publicaties overal ter wereld.

People were using the hashtag to do many different things.

Mensen gebruikten de hashtag voor verschillende dingen.

To poke fun at their stereotypes:

Om de spot te drijven met hun stereotypen:

[#IfAfricaWasABar Nigeria would be outside explaining

[dan zou Nigeria buiten staan uitleggen

that he will pay the entrance fee,

dat hij het entreegeld zal betalen,

all he needs is the bouncer's account details.]

zodra de portier hem zijn bankgegevens vertelt.]

(Laughter)

(Gelach)

To criticize government spending:

Om te lachen met overheidsuitgaven:

[dan zou Zuid-Afrika flessen bestellen waarvan het de naam niet kan uitspreken

[#ifafricawasabar South Africa would be ordering bottles it can't pronounce

running a tab it won't be able to pay]

en een onbetaalbare rekening krijgen]

To make light of geopolitical tensions:

Om geopolitieke spanningen te verduidelijken:

[#IfAfricaWasABar South Sudan would be the new guy

[dan zou Zuid-Soedan de nieuwkomer zijn

with serious anger management issues.]

met een ernstig woedebeheersingsprobleem.]

To remind us that even in Africa

Ter herinnering dat er zelfs in Afrika

there are some countries we don't know exist:

landen zijn waar we het bestaan niet van kennen:

[#IfAfricaWasABar Lesotho would be that person

[dan was Lesotho

who nobody really knows but is always in the pictures.]

die persoon die niemand echt kent maar die op alle foto's staat.]

And also to make fun of the countries that don't think that they're in Africa:

Om te lachen met de landen die niet willen weten dat ze in Afrika liggen:

[#IfAfricaWasABar Egypt, Libya, Tunisia, Algeria and Morocco

[dan zouden Egypte, Libië, Tunesië, Algerije en Marokko

be like "What the hell are we doing here?!!"]

iets hebben van "Wat doen wij hier?!!"]

(Laughter)

(Gelach)

And to note the countries that had made a big turnaround:

En om landen op te merken die een grote verandering hebben ondergaan:

[dan zou Rwanda dat meisje zijn

[#ifAfricawasabar Rwanda would be that girl

that comes with no money and no transport but leaves drunk, happy and rich]

dat zonder geld en transport aankomt en tipsy, gelukkig en rijk naar huis gaat]

But most importantly,

Maar het allerbelangrijkste:

people were using the hashtag to connect.

mensen gebruikten de hashtag om verbinding te maken.

People were connecting over their Africanness.

Mensen legden contacten op basis van hun Afrikaniteit.

So for one week in July,

Eén juliweek lang

Twitter became a real African bar.

werd Twitter een echte Afrikaanse bar.

And I was really thrilled,

Ik was in de wolken,

mainly because I realized that Pan-Africanism could work,

vooral omdat ik besefte dat Panafrikanisme kon werken,

that we had before us, between us, at our fingertips

dat er voor onze ogen, binnen het bereik van onze vingertoppen,

a platform that just needed a small spark

een platform lag dat maar een vonkje nodig had

to light in us a hunger for each other.

om een honger naar elkaar in ons aan te steken.

My name is Siyanda Mohutsiwa,

Mijn naam is Siyanda Mohutsiwa,

I'm 22 years old

ik ben 22 jaar

and I am Pan-Africanist by birth.

en ik ben Panafrikanist van geboorte.

Now, I say I'm Pan-Africanist by birth

Ik zeg dat

because my parents are from two different African countries.

omdat mijn ouders uit twee verschillende Afrikaanse landen komen.

My father's from a country called Botswana in southern Africa.

Mijn vader komt uit Botswana, een land in zuidelijk Afrika.

It's only slightly bigger than Germany.

Het is maar een beetje groter dan Duitsland.

This year we celebrate our 50th year of stable democracy.

Dit jaar vieren we de 50ste verjaardag van een stabiele democratie.

And it has some very progressive social policies.

Het heeft een erg progressief sociaal beleid.

My mother's country is the Kingdom of Swaziland.

Het land van mijn moeder is het koninkrijk Swaziland.

It's a very, very small country, also in southern Africa.

Het is een piepklein land, ook in zuidelijk Afrika.

It is Africa's last complete monarchy.

Het is de laatste volstrekte monarchie van Afrika.

So it's been ruled by a king and a royal family

Het wordt geregeerd door een koning en een koninklijke familie,

in line with their tradition,

volgens hun traditie,

for a very long time.

al heel lang.

On paper, these countries seem very different.

Op papier lijken deze landen erg verschillend.

And when I was a kid, I could see the difference.

Als kind zag ik het verschil.

It rained a lot in one country, it didn't rain quite as much in the other.

Het regende veel in het ene land, en niet zo veel in het andere.

But outside of that, I didn't really realize

Behalve dat, besefte ik niet echt

why it mattered that my parents were from two different places.

waarom het ertoe deed dat mijn ouders uit twee verschillende plaatsen kwamen.

But it would go on to have a very peculiar effect on me.

Maar het had een bijzonder effect op mij.

You see, I was born in one country

Ik was geboren in het ene land

and raised in the other.

en groeide op in het andere.

When we moved to Botswana,

Toen we naar Botswana verhuisden,

I was a toddler who spoke fluent SiSwati

was ik een kleuter die vlot SiSwati sprak,

and nothing else.

en niets anders.

So I was being introduced to my new home,

Ik werd dus voorgesteld aan mijn nieuwe thuis,

my new cultural identity,

mijn nieuwe culturele identiteit,

as a complete outsider,

als volstrekte outsider,

incapable of comprehending anything that was being said to me

niet in staat om een woord te begrijpen van wat me werd gezegd

by the family and country whose traditions I was meant to move forward.

door de familie en het land van wie ik de traditie moest vooruithelpen.

But very soon, I would shed SiSwati.

Maar ik verloor al snel het SiSwati.

And when I would go back to Swaziland,

En telkens als ik terugging naar Swaziland

I would be constantly confronted by how very non-Swazi I was becoming.

werd ik geconfronteerd met hoe on-Swazi ik aan het worden was.

Add to that my entry into Africa's private school system,

Voeg daar nog aan toe dat ik terechtkwam in het Afrikaanse privé schoolsysteem,

whose entire purpose is to beat the Africanness out of you,

dat als enige doel heeft om de Afrikaniteit uit je te slaan,

and I would have a very peculiar adolescence.

en je ziet dat ik een heel bijzondere puberteit had.

But I think that my interest in ideas of identity was born here,

Maar ik denk dat hier mijn interesse ontstond voor ideeën over identiteit,

in the strange intersection of belonging to two places at once

op het bizarre kruispunt van tegelijk bij twee plekken horen,

but not really belonging to either one very well

maar bij geen van beide echt goed behoren,

and belonging to this vast space in between and around simultaneously.

en tegelijk behoren tot die enorme ruimte ertussen en errond.

I became obsessed with the idea of a shared African identity.

Het idee van een gedeelde Afrikaanse identiteit werd een obsessie.

Since then, I have continued to read about politics

Sindsdien ben ik blijven lezen over politiek

and geography and identity and what all those things mean.

en aardrijkskunde en identiteit en wat dat allemaal betekent.

I've also held on to a deep curiosity about African philosophies.

Ook was ik altijd erg nieuwsgierig naar Afrikaanse filosofie.

When I began to read,

Toen ik begon te lezen,

I gravitated towards the works of black intellectuals

neigde ik naar het werk van zwarte intellectuelen

like Steve Biko and Frantz Fanon,

als Steve Biko en Frantz Fanon,

who tackled complex ideas

die complexe ideeën aanpakten

like decolonization and black consciousness.

als dekolonisatie en zwart bewustzijn.

And when I thought, at 14, that I had digested these grand ideas,

Toen ik op mijn veertiende dacht dat ik die grootse ideeën had doorgrond,

I moved on to the speeches of iconic African statesmen

ging ik verder met de toespraken van iconische Afrikaanse staatslieden

like Burkina Faso's Thomas Sankara

als Thomas Sankara van Burkina Faso

and Congo's Patrice Lumumba.

en Patrice Lumumba van Congo.

I read every piece of African fiction that I could get my hands on.

Ik las elk stuk Afrikaanse fictie waar ik de hand op kon leggen.

So when Twitter came,

Toen Twitter eraan kwam,

I hopped on with the enthusiasm of a teenage girl

sprong ik er dus op met het enthousiasme van een tienermeisje

whose friends are super, super bored of hearing about all this random stuff.

wiens vrienden het gezeik superzat zijn over al die lukrake dingen.

The year was 2011

We schreven het jaar 2011

and all over southern Africa and the whole continent,

en over heel zuidelijk Afrika, over het hele continent

affordable data packages for smartphones and Internet surfing

werden datapakketten voor smartphones en internetsurfen goedkoper

became much easier to get.

en makkelijker te krijgen.

So my generation, we were sending messages to each other on this platform

Mijn generatie zond elkaar dus berichten via dit platform

that just needed 140 characters and a little bit of creativity.

waar 140 letters en wat creativiteit volstonden.

On long commutes to work,

Op de lange weg naar het werk,

in lectures that some of us should have been paying attention to,

tijdens lessen waar sommigen van ons hadden moeten opletten

on our lunch breaks,

en tijdens onze lunchpauzes

we would communicate as much as we could

communiceerden we zoveel mogelijk

about the everyday realities of being young and African.

over de alledaagse realiteit voor jonge Afrikanen.

But of course, this luxury was not available to everybody.

Maar die luxe was natuurlijk niet voor iedereen beschikbaar.

So this meant that if you were a teenage girl in Botswana

Dat betekende dat als je een tienermeisje in Botswana was,

and you wanted to have fun on the Internet,

en je wilde lol hebben op het internet,

one, you had to tweet in English.

1) je in het Engels moest tweeten

Two, you had to follow more than just the three other people you knew online.

2) je meer mensen moest volgen dan die drie anderen die je online kende.

You had to follow South Africans, Zimbabweans, Ghanaians, Nigerians.

Je moest Zuid-Afrikanen volgen, Zimbabwanen, Ghanezen, Nigerianen.

And suddenly, your whole world opened up.

En plots ging je hele wereld open.

And my whole world did open up.

Mijn hele wereld ging open.

I followed vibrant Africans who were travelling around the continent,

Ik volgde levendige Afrikanen die over het hele continent reisden,

taking pictures of themselves

foto's van zichzelf maakten

and posting them under the hashtag #myafrica.

en ze postten onder de hashtag #myafrica.

Because at that time,

Want toentertijd leek het,

if you were to search Africa on Twitter or on Google

als je Afrika opzocht op Twitter of Google

or any kind of social media,

of op andere sociale media,

you would think that the entire continent was just pictures of animals

alsof het hele continent bestond uit foto's van dieren

and white guys drinking cocktails in hotel resorts.

en blanke mannen die cocktails dronken in hotelresorts.

(Laughter)

(Gelach)

But Africans were using this platform

Afrikanen gebruikten dit platform

to take some kind of ownership of the tourism sectors.

om de toeristische sector voor zich op te eisen.

It was Africans taking selfies on the beaches of Nigeria.

Het waren Afrikanen die selfies namen op de stranden van Nigeria.

It was Africans in cocktail bars in Nairobi.

Het waren Afrikanen in cocktailbars in Nairobi.

Het waren dezelfde Afrikanen die ik begon te ontmoeten

And these were the same Africans that I began to meet

in my own travels around the continent.

toen ik zelf rondreisde op het continent.

We konden praten over Afrikaanse literatuur,

We would discuss African literature, politics, economic policy.

politiek, economisch beleid.

But almost invariably, every single time,

Maar bijna elke keer

we would end up discussing Twitter.

draaide het uit op een discussie over Twitter.

And that's when I realized what this was.

Toen besefte ik wat dit was.

We were standing in the middle of something amazing,

We bevonden ons midden in iets geweldigs,

because for the first time ever

want voor de allereerste keer

young Africans could discuss the future of our continent in real time,

konden jonge Afrikanen in realtime discussiëren

over de toekomst van ons continent,

without the restriction of borders, finances and watchful governments.

zonder de beperkingen van grenzen, financiën en waakzame overheden.

Because the little known truth is

Maar de weinig bekende waarheid is

many Africans know a lot less about other African countries

dat vele Afrikanen veel minder weten over andere Afrikaanse landen

than some Westerners might know about Africa as a whole.

dan vele Westerlingen weten over heel Afrika.

This is by accident,

Dat is per ongeluk,

but sometimes, it's by design.

maar soms ook met opzet.

For example, in apartheid South Africa,

Tijdens de apartheid in Zuid-Afrika

black South Africans were constantly being bombarded

werden zwarte Zuid-Afrikanen bijvoorbeeld voortdurend gebombardeerd

with this message that any country ruled by black people

met de boodschap dat elk land dat door zwarten werd geregeerd,

was destined for failure.

tot falen gedoemd was.

And this was done to convince them

Dat gebeurde om hen ervan te overtuigen

that they were much better off under crushing white rule

dat ze veel beter af waren onder een verdrukkend blank bewind

than they were living in a black and free nation.

dan in een zwarte vrije natie.

Add to that Africa's colonial, archaic education system,

Voeg daar het koloniale, archaïsche Afrikaanse onderwijssysteem aan toe,

which has been unthinkingly carried over from the 1920s --

dat zonder nadenken onveranderd blijft sinds de jaren 20,

and at the age of 15, I could name all the various causes

en ik kon op mijn vijftiende de verschillende oorzaken opsommen

of the wars that had happened in Europe in the past 200 years,

van de oorlogen die de voorbije 200 jaar in Europa hadden plaatsgehad,

but I couldn't name the president of my neighboring country.

maar ik kende de naam niet van de president van mijn buurland.

And to me, this doesn't make any sense

Voor mij is dat zinloos,

because whether we like it or not,

want of we dat nu leuk vinden of niet,

the fates of African people are deeply intertwined.

de lotsbestemmingen van Afrikanen zijn diep met elkaar verbonden.

When disaster hits, when turmoil hits,

Als er een ramp is, als er oproer is,

we share the consequences.

dragen we gezamenlijk de gevolgen.

When Burundians flee political turmoil,

Als Burendezen vluchten voor politieke onrust,

they go to us,

komen ze naar ons toe,

to other African countries.

naar andere Afrikaanse landen.

Africa has six of the world's largest refugee centers.

Afrika herbergt 6 van de grootste vluchtelingenkampen ter wereld.

What was once a Burundian problem

Wat ooit een Burundees probleem was,

becomes an African problem.

wordt een Afrikaans probleem.

So to me, there are no Sudanese problems

Voor mij zijn er geen Soedanese problemen

or South African problems or Kenyan problems,

of Zuid-Afrikaanse of Keniaanse problemen,

only African problems

alleen maar Afrikaanse problemen,

because eventually, we share the turmoil.

want uiteindelijk delen we in de oproer.

So if we share the problems,

Als we de problemen delen,

why aren't we doing a better job of sharing the successes?

waarom zijn we dan zo slecht in het delen van de successen?

How can we do that?

Hoe kunnen we dat doen?

Well, in the long term,

Op lange termijn

we can shoot towards increasing inter-African trade,

kunnen we mikken op groeiende inter-Afrikaanse handel,

removing borders and putting pressure on leaders

grenzen wegnemen en druk uitoefenen op leiders

to fulfill regional agreements they've already signed.

om regionale akkoorden uit te voeren die ze al ondertekend hebben.

But I think that the biggest way for Africa to share its successes

Maar ik denk dat de beste manier waarop Afrika haar successen kan delen,

is to foster something I like to call social Pan-Africanism.

is door iets te koesteren dat ik sociaal Panafrikanisme noem.

Now, political Pan-Africanism already exists,

Politiek Panafrikanisme bestaat al,

so I'm not inventing anything totally new here.

dus ik vind hier niet echt iets nieuws uit.

But political Pan-Africanism

Maar politiek Panafrikanisme

is usually the African unity of the political elite.

is meestal de Afrikaanse eenheid van de politieke elite.

And who does that benefit?

Wie wordt daar beter van?

Well, African leaders, almost exclusively.

Afrikaanse leiders, bijna uitsluitend.

No, what I'm talking about

Waar ik het over heb,

is the Pan-Africanism of the ordinary African.

is Panafrikanisme voor de gewone Afrikaan.

Young Africans like me,

Jonge Afrikanen zoals ik,

we are bursting with creative energy,

die barsten van creatieve energie,

with innovative ideas.

met innovatieve ideeën.

But with bad governance and shaky institutions,

Maar met slecht bestuur en wankele instellingen

all of this potential could go to waste.

kan al dat potentieel verloren gaan.

On a continent where more than a handful of leaders

Op een continent waar meer dan een handvol leiders

have been in power longer

al langer aan de macht zijn

than the majority of the populations has been alive,

dan dat de meerderheid van de bevolking in leven is,

we are in desperate need of something new,

hebben we een wanhopige behoefte aan iets nieuws,

something that works.

iets dat werkt.

And I think that thing is social Pan-Africanism.

Ik denk dat dat iets sociaal Panafrikanisme is.

My dream is that young Africans

Mijn droom is dat jonge Afrikanen

stop allowing borders and circumstance to suffocate our innovation.

niet meer toelaten dat grenzen en omstandigheden onze innovatie verstikken.

My dream is that when a young African comes up with something brilliant,

Mijn droom is dat als jonge Afrikanen met iets briljants op de proppen komen,

they don't say, "Well, this wouldn't work in my country,"

ze niet zeggen: "Wel, dat zou niet werken in mijn land,"

and then give up.

en dan opgeven.

My dream is that young Africans begin to realize

Mijn droom is dat jonge Afrikanen beginnen te beseffen

that the entire continent is our canvas, is our home.

dat het hele continent ons doek is, ons thuis.

Using the Internet, we can begin to think collaboratively,

Met het internet kunnen we collaboratief gaan denken,

we can begin to innovate together.

samen gaan innoveren.

In Africa, we say, "If you want to go fast, you go alone,

In Afrika zeggen we: "Als je snel wil gaan, ga je alleen,

but if you want to go far, you go together."

maar als je ver wil gaan, ga je samen."

And I believe that social Pan-Africanism is how we can go far together.

Ik geloof dat we met sociaal Panafrikanisme

samen ver kunnen gaan.

And this is already happening.

Dit gebeurt al.

Access to these online networks has given young Africans

De toegang tot deze online netwerken gaf aan jonge Afrikanen

something we've always had to violently take: a voice.

iets dat we voordien altijd met geweld moesten veroveren: een stem.

We now have a platform.

We hebben nu een platform.

Before now, if you wanted to hear from the youth in Africa,

Als je vroeger in Afrika van de jeugd wilde horen,

you waited for the 65-year-old minister of youth --

wachtte je tot de 65-jarige Minister van Jeugd --

(Laughter)

(Gelach)

to wake up in the morning,

's ochtend wakker was geworden,

take his heartburn medication

zijn maagzuurmedicijn had genomen

and then tell you the plans he has for your generation

en je dan zijn plannen ontvouwde voor onze generatie

in 20 years time.

over 20 jaar.

Before now, if you wanted to be heard by your possibly tyrannical government,

Als je vroeger wilde gehoord worden door je misschien tirannieke regering,

you were pushed to protest, suffer the consequences

was je gedwongen te protesteren, daarvan de gevolgen te dragen

and have your fingers crossed

en stiekem te bidden

that some Western paper somewhere might make someone care.

dat een Westerse krant iemands belangstelling zou wekken.

But now we have opportunities to back each other up

Maar nu kunnen we elkaar steunen

in ways we never could before.

zoals nooit tevoren.

We support South African students

We steunen Zuid-Afrikaanse studenten

who are marching against ridiculously high tertiary fees.

die demonstreren tegen belachelijk hoge universitaire inschrijvingsgelden.

We support Zimbabwean women who are marching to parliament.

We steunen vrouwen uit Zimbabwe die een mars houden naar het parlement.

We support Angolan journalists who are being illegally detained.

We steunen Angolese journalisten die illegaal worden vastgehouden.

For the first time ever,

Voor de allereerste keer

African pain and African aspiration

kunnen Afrikaanse pijn en Afrikaanse ambitie

has the ability to be witnessed

gezien worden

by those who can empathize with it the most:

door diegenen die er het meeste voeling mee hebben:

other Africans.

andere Afrikanen.

I believe that with a social Pan-Africanist thinking

Ik geloof dat we met sociaal Panafrikanistisch denken

and using the Internet as a tool,

en met het internet als middel

we can begin to rescue each other,

elkaar kunnen beginnen te redden

and ultimately, to rescue ourselves.

en uiteindelijk onszelf kunnen redden.

Thank you.

Dankjewel.

(Applause)

(Applaus)