How young Africans found a voice on Twitter | Siyanda Mohutsiwa

Çeviri: Cüneyt Cüneydioglu Gözden geçirme: Sancak Gülgen

It began with one question:

Bu, bir soruyla başladı.

If Africa was a bar, what would your country be drinking or doing?

Afrika bir bar olsaydı, senin ülken ne içer ya da ne yapardı?

I kicked it off with a guess about South Africa,

Güney Afrika hakkında kurallara tamamen aykırı

which wasn't exactly according to the rules

bir tahmin ile başlattım bunu.

because South Africa's not my country.

çünkü Güney Afrikalı değilim.

But alluding to the country's continual attempts

fakat ırkçılık yüzünden yıllarca perişan olan

to build a postracial society

ülkenin ırkçılığın olmadığı bir düzen kurmak için

after being ravaged for decades by apartheid,

devamlı girişimlerini gördüğüm için

I tweeted, #ifafricawasabar South Africa would be drinking all kinds of alcohol

şöyle tweetledim, #afrikabirbarolsaydı Güney Afrika her tür alkolü içerdi ve

and begging them to get along in its stomach.

midelerini bozmaması için yalvarırlardı.

And then I waited.

Sonrasında bekledim.

And then I had that funny feeling where I wondered if I crossed the line.

Sonra acaba biraz abartım mı diye merak ederek komik bir hisse kapıldım

So, I sent out a few other tweets about my own country

Kendi ülkem hakkında ve bir kaç tanıdığım Afrika ülkesi hakkında

and a few other African countries I'm familiar with.

bir kaç tweet daha attım.

And then I waited again,

Ve sonra tekrar bekledim.

but this time

ancak bu kez,

I read through almost every tweet I had ever tweeted

attığım nerdeyse her tweet'i

to convince myself,

kendimi ikna etmek için değil de

no, to remind myself that I'm really funny

kendime komik olduğumu hatırlatmak için okudum

and that if nobody gets it, that's fine.

ve bunları kimse anlamıyorsa, sorun yok.

But luckily,

Ama iyi ki

I didn't have to do that for very long.

bunu uzun bir süre yapmak zorunda kalmadım.

Very soon, people were participating.

İnsanlar çok kısa süre içinde katılmaya başladı.

In fact, by the end of that week in July,

Aslında temmuzun sonuyla birlikte

the hashtag #ifafricawasabar

#afrikabirbarolsaydı etiketi

would have garnered around 60,000 tweets,

nerdeyse 60.000 tweet almıştır.

lit up the continent

bulunduğu bölgeyi tamamen dolaşmış

and made its way to publications all over the world.

ve sonra da yoluna tüm dünyada yayınlanarak devam etmiş.

People were using the hashtag to do many different things.

İnsanlar etiketleri(#) kendi klişeleriyle eğlenmek gibi

To poke fun at their stereotypes:

birçok değişik şey yapmak için kullanırlar.

[#IfAfricaWasABar Nigeria would be outside explaining

[#IfAfricaWasABar(#Afrikabirbarolsaydı) Nijerya dışarıda giriş ücretini

that he will pay the entrance fee,

ödeyeceğini açıklamakla meşgul olur ve

all he needs is the bouncer's account details.]

tüm ihtiyacıysa, kapı güvenliğinin hesap numarası.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

To criticize government spending:

Devlet harcamalarını eleştirecek olursak:

[#ifafricawasabar South Africa would be ordering bottles it can't pronounce

[#ifafricawasabar(#afrikabirbarolsaydı) Güney Afrika telaffuz edemeyeceği içecekler isterdi ve

running a tab it won't be able to pay]

ödeyemeyeceği masaya otururdu.

To make light of geopolitical tensions:

Jeopolitik gerginlikleri kale almayacak olursak

[#IfAfricaWasABar South Sudan would be the new guy

[#ifafricawasabar (#Afrikabirbarolsaydı) Güney Sudan öfke hakimiyeti

with serious anger management issues.]

konusunda ciddi sıkıntıları olan kişi olurdu.]

To remind us that even in Africa

Afrika'da dahi varlığından

there are some countries we don't know exist:

bihaber olduğumuz ülkeler var.

[#IfAfricaWasABar Lesotho would be that person

[#AfrikaBirBarOlsaydı Lesotho hep fotoğraflarda

who nobody really knows but is always in the pictures.]

olan ancak kimsenin bilmediği kişi olurdu.]

And also to make fun of the countries that don't think that they're in Africa:

Ve elbette Afrikada olmadığını sanan ülkeler için espri yapmak için:

[#IfAfricaWasABar Egypt, Libya, Tunisia, Algeria and Morocco

[#AfrikaBirBarOlsaydı Mısır, Libya Tunus, Cezayir ve Fas

be like "What the hell are we doing here?!!"]

"biz burda ne halt yiyoruz ?!!" derlerdi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And to note the countries that had made a big turnaround:

Ve büyük devrim yapan ülkeleri belirtmek için:

[#ifAfricawasabar Rwanda would be that girl

[#Afrikabirbarolsaydı Rwanda mekana

that comes with no money and no transport but leaves drunk, happy and rich]

parasız ve vasıtasız gelen ancak sarhoş ve zengin ayrılan kız olurdu.]

But most importantly,

Fakat en önemlisi,

people were using the hashtag to connect.

insanlar etiketleri iletişim kurmak için kullanıyordu.

People were connecting over their Africanness.

İnsanlar diğer Afrikalı akranlarıyla iletişim kuruyordu.

So for one week in July,

Yani temmuzda bir haftalığına

Twitter became a real African bar.

Twitter gerçekten bir Afrika barı olmuştu.

And I was really thrilled,

Ve gerçekten korkmuştum.

mainly because I realized that Pan-Africanism could work,

Özellikle şu sebepten ötürü; Pan-Afrikanizm hayat bulabilirdi,

that we had before us, between us, at our fingertips

bunu biz daha önce, kendi aramızda parmak uçlarımızda

a platform that just needed a small spark

birbirimizin değerini anlamak için bir ışık tutacak

to light in us a hunger for each other.

sadece ufak bir kıvılcıma ihtiyacı olan bir şeydi.

My name is Siyanda Mohutsiwa,

Benim adım Siyanda Mohutsiwa,

I'm 22 years old

22 yaşındayım.

and I am Pan-Africanist by birth.

Ve doğuştan Pan-Afrikanistim.

Now, I say I'm Pan-Africanist by birth

Yani, doğuştan Pan-Afrikanistim diyorum

because my parents are from two different African countries.

çünkü ebeveynlerim iki farklı Afrika ülkesinde doğdu.

My father's from a country called Botswana in southern Africa.

Babam, Güney Afrikada bulunan Botswana'lı biri.

It's only slightly bigger than Germany.

Almanya'dan sadece birazcık büyük.

This year we celebrate our 50th year of stable democracy.

Bu yıl, demokrasimizin 50. yılını kutluyoruz.

And it has some very progressive social policies.

Ve çok gelişme kaydeden bir politikası var.

My mother's country is the Kingdom of Swaziland.

Annemin ait olduğu ülke ise, Svaziland Krallığı.

It's a very, very small country, also in southern Africa.

Çok ama çok küçük bir ülke Güney Afrikada.

It is Africa's last complete monarchy.

Afrika'nın son monarşik sisteme sahip ülkesi.

So it's been ruled by a king and a royal family

Yani çok uzun bir süredir bir kral ve asil bir aile

in line with their tradition,

tarafından geleneklerine

for a very long time.

bağlı kalınarak yönetiliyor.

On paper, these countries seem very different.

Kağıt üzerinde, bu ülkeler çok daha farklı görünüyor.

And when I was a kid, I could see the difference.

Çocukken bu farkı görebiliyordum.

It rained a lot in one country, it didn't rain quite as much in the other.

Bir ülkede çok yağmur yağarken, diğerinde o kadar da değildi.

But outside of that, I didn't really realize

Ancak bunun da ötesinde, farkedemediğim şey ise,

why it mattered that my parents were from two different places.

ailemin iki farklı ülkeye ait olmasının neden bu kadar mühim olduğu.

But it would go on to have a very peculiar effect on me.

Fakat bu bende oldukça garip bir etki bırakırdı.

You see, I was born in one country

Görüyorsunuz, bir ülkede doğdum

and raised in the other.

ve diğerinde büyütüldüm.

When we moved to Botswana,

Botswana'ya taşındığımızda,

I was a toddler who spoke fluent SiSwati

SiSwati'yi akıcı konuşan bir acemiydim.

and nothing else.

Ve hepsi bu.

So I was being introduced to my new home,

Yani bana yeni evim, yeni kültürel kimliğim

my new cultural identity,

tamamen yabancıymışım

as a complete outsider,

gibi öğretiiliyordu.

incapable of comprehending anything that was being said to me

Kendimi geliştirmek amacıyla aile ve ülke tarafından geleneklere göre

by the family and country whose traditions I was meant to move forward.

bana söylenen hiçbir şeyi anlama yetisinde değildim.

But very soon, I would shed SiSwati.

Fakat çok tez vakitte, SiSwati'yi çözerdim.

And when I would go back to Swaziland,

Ve sonra Svaziland'a geri gider,

I would be constantly confronted by how very non-Swazi I was becoming.

Devamlı Svazili olmaktan ne kadar uzaklaştığımla karşı karşıya kalırdım.

Add to that my entry into Africa's private school system,

Afrika'nın özel okul sistemi için dediklerime ek olarak

whose entire purpose is to beat the Africanness out of you,

şunu diyebilirim, onların tüm amacı içindeki Afrikalıyı yok etmek

and I would have a very peculiar adolescence.

ve ben oldukça garip bir büyüme çağı geçirdim.

But I think that my interest in ideas of identity was born here,

Fakat benim kimliğime dair fikirlerim burada

in the strange intersection of belonging to two places at once

iki yerin garip bir ortak noktasından doğdu.

but not really belonging to either one very well

Ancak ikisine de tam olarak bağlı değil.

and belonging to this vast space in between and around simultaneously.

Ve bu aralıkta, çevrede bulunan büyük alana aynı anda bağlıydı.

I became obsessed with the idea of a shared African identity.

Bu bölünmüş Afrika'lı kimliğimle takıntılı bir hale gelmiştim.

Since then, I have continued to read about politics

Ondan beri, politika hakkında yazılar okumaya devam ettim

and geography and identity and what all those things mean.

ve coğrafya, kimlik ve bu tür her şeyin ne anlama geldiğine baktım.

I've also held on to a deep curiosity about African philosophies.

Aynı zamanda Afrikalı filizoflara karşı derin bir merak besledim.

When I began to read,

Okumaya başladığımda,

I gravitated towards the works of black intellectuals

Steve Biko ve Franz Fanon gibi siyahi kişilerin çalışmalarına

like Steve Biko and Frantz Fanon,

ilgi duymaya başladım.

who tackled complex ideas

ve onlar sömürgeden çekilme,

like decolonization and black consciousness.

siyahi bilinci gibi karmaşık görüşlerle uğraşıyordu.

And when I thought, at 14, that I had digested these grand ideas,

Ve 14 yaşında bu büyük fikirleri idrak ettiğimi düşündüğüm zaman,

I moved on to the speeches of iconic African statesmen

Burkina Faso'nun Thomas Sankara ve Congo'nun Patrice Lumumba

like Burkina Faso's Thomas Sankara

gibi markalaşmış konuşmaları

and Congo's Patrice Lumumba.

ile vakit geçirmeye başladım.

I read every piece of African fiction that I could get my hands on.

Elimin ulaşabildiği her çeşit Afrika romanını okudum.

So when Twitter came,

Ve Twittter geldiğinde,

I hopped on with the enthusiasm of a teenage girl

hevesli bir genç kız haline geldim.

whose friends are super, super bored of hearing about all this random stuff.

Ve arkadaşlarım bu tür şeyleri duymaktan çok ama çok sıkılıyordu.

The year was 2011

Yıl 2011'di.

and all over southern Africa and the whole continent,

Ve tüm Afrika ve tüm kıtada

affordable data packages for smartphones and Internet surfing

İnternette gezinmek ve akıllı telefonlar için makul veri paketlerine

became much easier to get.

ulaşmak çok kolay bir hal aldı.

So my generation, we were sending messages to each other on this platform

Yani bizim nesilde, biz bu platform üzerinden birbirimize

that just needed 140 characters and a little bit of creativity.

140 karakteri aşmayacak ve birazcık yaratıcı olan mesajlar yolluyorduk.

On long commutes to work,

İşe giderken uzun seyahatlarımızda,

in lectures that some of us should have been paying attention to,

ya da bazılarımızın önem vermiş olmamız gereken derslerimizde

on our lunch breaks,

ya da öğle yemek aralarında, biz,

we would communicate as much as we could

Afrikalı olmanın ve genç olmanın klişesi

about the everyday realities of being young and African.

hakkında mümkün olduğunca muhabbet ederdik.

But of course, this luxury was not available to everybody.

Ancak tabi ki, bu lüks herkese tanınmıyor.

So this meant that if you were a teenage girl in Botswana

Bu da demek oluyor ki eğer Botswana'da genç bir kızsan

and you wanted to have fun on the Internet,

ve İnternette eğlenmek istiyorsan,

one, you had to tweet in English.

ilk olarak, İngilizce tweet atmalısın.

Two, you had to follow more than just the three other people you knew online.

İkincisi, online olduğunu bildiğin üç kişiden daha fazlasını takip etmelisin.

You had to follow South Africans, Zimbabweans, Ghanaians, Nigerians.

Güney Afrikalıları, Zimbabve'lileri, Ganalıları, Nijeryalıları takip etmelisin.

And suddenly, your whole world opened up.

Ve bir anda bakıyorsun ki, tüm dünyaya açılmışsın.

And my whole world did open up.

Ve ben, tüm dünyaya açıldım.

I followed vibrant Africans who were travelling around the continent,

Ben, kıtayı dolaşan enerjik Afrikalıları takip ettim.

taking pictures of themselves

Fotoğraflarını çekiyorlar ve

and posting them under the hashtag #myafrica.

onları #myafrica. (#benimafrikam) etiketi ile gönderiyorlardı.

Because at that time,

Çünkü o zamanlar,

if you were to search Africa on Twitter or on Google

eğer Twitter ya da Google ya da herhangi bir sosyal medyadan

or any kind of social media,

Afrika'yı aratacak olsaydınız,

you would think that the entire continent was just pictures of animals

tüm kıtayı sadece hayvan fotoğraflarıyla ve beyaz insanların

and white guys drinking cocktails in hotel resorts.

otellerinde kokteyllerini yudumladıkları bir yer sanardınız.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But Africans were using this platform

Ancak Afrikalıları bu platformu

to take some kind of ownership of the tourism sectors.

turizm sektörüne ilgi çekmek için kullanıyordu.

It was Africans taking selfies on the beaches of Nigeria.

Nijerya sahillerinde özçekim yapan kişiler Afrikalılardı.

It was Africans in cocktail bars in Nairobi.

Naironi'nin kokteyl barlarında olanlar Afrikalılardı.

And these were the same Africans that I began to meet

Ve onlar, kendi gezilerimde kıtayı dolaşırken

in my own travels around the continent.

tanışmaya başladığım Afrikalılarla aynı kişilerdi.

We would discuss African literature, politics, economic policy.

Afrika edebiyatını, siyasetini, ekonomi politikasını tartışırdık.

But almost invariably, every single time,

Ama nerdeyse hiç ama hiç şaşmayan şey ise,

we would end up discussing Twitter.

kendimizi Twitter'da tartışarak bulmamızdı.

And that's when I realized what this was.

Ve o zaman bunun ne olduğunu farkettim.

We were standing in the middle of something amazing,

Biz, muhteşem bir şeyin merkezindeydik.

because for the first time ever

Çünkü ilk ama ilk kez

young Africans could discuss the future of our continent in real time,

genç Afrikalılar sınırlar ötesinde, finansal ve tetikte olan hükümet

without the restriction of borders, finances and watchful governments.

kısıtlaması olmadan, ülkemiz hakkında anlık olarak tartışma yapabiliyorduk.

Because the little known truth is

Çünkü az bilinen şöyle bir gerçek vardır,

many Africans know a lot less about other African countries

birçok Afrikalının diğer Afrika ülkeleri hakkında çok daha az bilgisi vardır,

than some Westerners might know about Africa as a whole.

öte yandan bazı batılılarsa Afrika hakkında daha bilgilidir.

This is by accident,

Aslında bu tesadüfendir,

but sometimes, it's by design.

ancak bazen de bilerektir.

For example, in apartheid South Africa,

Mesela, ırkçılığın olduğu Güney Afrikada

black South Africans were constantly being bombarded

siyahi Güney Afrikalılar sürekli bomba altındalar.

with this message that any country ruled by black people

Onlara şu mesaj verilir, siyahilerin yönettiği her ülke

was destined for failure.

başarısızlığa mahkumdur.

And this was done to convince them

Ve bu, onları siyahi ve özgür bir vatanda yaşamaktansa

that they were much better off under crushing white rule

ezici bir beyaz yönetimi ile yaşamaya ikna

than they were living in a black and free nation.

etmek için yapıldı.

Add to that Africa's colonial, archaic education system,

Buna ek olarak Afrikanın sömürgeci, eski tip eğitim sistemi

which has been unthinkingly carried over from the 1920s --

1920'lerde plansız bir şekilde uygulandı.

and at the age of 15, I could name all the various causes

Ve 15 yaşında, Avrupa'da geçmiş 200 yıl içinde yaşanmış tüm savaşların

of the wars that had happened in Europe in the past 200 years,

çeşitli sebeplerine bir anlam yükleyebiliyordum.

but I couldn't name the president of my neighboring country.

Ancak komşu ülkemin başkanının ismini bilmiyordum.

And to me, this doesn't make any sense

Ve bence bunun bir anlamı yok.

because whether we like it or not,

Çünkü sevsek de sevmesek de

the fates of African people are deeply intertwined.

Afrika insanının kaderi bariz birbiriyle aynıdır.

When disaster hits, when turmoil hits,

Bir felaket olduğunda, telaş başladığında

we share the consequences.

sonuçlarını biz paylaşırız.

When Burundians flee political turmoil,

Burundililer siyasi kargaşadan kaçtıklarında

they go to us,

bize,

to other African countries.

diğer Afrika ülkelerine giderler.

Africa has six of the world's largest refugee centers.

Afrika dünyanın en büyük altı mülteci merkezine sahip.

What was once a Burundian problem

Bir zamanlar Burundi sorunu olan şey

becomes an African problem.

bir Afrikalının sorunu haline geliyor.

So to me, there are no Sudanese problems

Bana göre, ne Sudanlı sorunu

or South African problems or Kenyan problems,

ne Güney Afrikalı sorunu ne Kenyalı sorunu var.

only African problems

Sadece Afrikalı sorunu var,

because eventually, we share the turmoil.

çünkü eninde sonunda, bu telaşı biz paylaşıyoruz.

So if we share the problems,

Yani eğer sorunları paylaşırsak,

why aren't we doing a better job of sharing the successes?

başarıları da paylaşırken neden daha iyi bir iş çıkartmayalım?

How can we do that?

Bunu nasıl yapabiliriz?

Well, in the long term,

Uzun süre içinde ;

we can shoot towards increasing inter-African trade,

Afrika içi ticareti canlandırmayı, sınırları kaldırmayı ve

removing borders and putting pressure on leaders

üzerinde zaten imzaları olan anlaşmaları yerine

to fulfill regional agreements they've already signed.

getirmeleri için liderlere baskı kurmayı hedefleyebiliriz.

But I think that the biggest way for Africa to share its successes

Ama bence Afrika'nın başarısını paylaşması için en iyi yol

is to foster something I like to call social Pan-Africanism.

onları sosyal Pan-Afrikanizm dediğim şey ile teşvik etmek olurdu.

Now, political Pan-Africanism already exists,

Şu an, politik Pan-Afrikanizm diye bir şey zaten var.

so I'm not inventing anything totally new here.

Yani tamamen yeni bir buluş yapmıyorum burada.

But political Pan-Africanism

Ancak politik Pan-Afrikanizm

is usually the African unity of the political elite.

genelde siyasi elit tabakanın oluşturduğu bir topluluk.

And who does that benefit?

Ve kime faydası var?

Well, African leaders, almost exclusively.

Yani, en fazla sadece Afrikalı liderlere.

No, what I'm talking about

Hayır, demek istediğim

is the Pan-Africanism of the ordinary African.

sıradan bir Afrikalının düşüdüğü bir Pan-Afrikanizm.

Young Africans like me,

Benim gibi genç Afrikalıların.

we are bursting with creative energy,

Yenilikçi fikirlerle, enerjimizle

with innovative ideas.

yanıp tutuşuyoruz.

But with bad governance and shaky institutions,

Fakat kötü bir yönetim ve sallantıda olan kurumlarla

all of this potential could go to waste.

bu potansiyel tamamen ziyan olabilir.

On a continent where more than a handful of leaders

Yaşayan insanların çoğundan daha fazla koltukta kalan

have been in power longer

bir elin parmaklarını zor geçen

than the majority of the populations has been alive,

liderlerin oluşturduğu bir kıtadayız.

we are in desperate need of something new,

İşe yarayabilecek yeni bir şeyin

something that works.

ihtiyacını hissediyoruz çaresizce.

And I think that thing is social Pan-Africanism.

Ve bu şeyin, sosyal Pan-Afrikanizm olduğunu düşüyorum.

My dream is that young Africans

Hayalim şudur ki, genç Afrikalılar

stop allowing borders and circumstance to suffocate our innovation.

yenilikçiliğimizi öldürmemek için aramıza sınırlar koymaya izin vermeyecek.

My dream is that when a young African comes up with something brilliant,

Hayalim şudur ki, bir Afrikalı parlak bir fikirle çıkageldiğinde

they don't say, "Well, this wouldn't work in my country,"

ona "Tamam da, bu bizim ülkede işe yaramaz." demeyecek

and then give up.

ve pes etmeyecekler.

My dream is that young Africans begin to realize

Hayalim şudur ki, genç Afrikalılar bu tüm kıtanın

that the entire continent is our canvas, is our home.

bizim yuvamız, bizim evimiz olduğunu anlayacaklar.

Using the Internet, we can begin to think collaboratively,

İnterneti kullanarak, birlikte düşünmeye başlayabiliriz.

we can begin to innovate together.

Birlikte yenilik yapmaya başlayabiliriz.

In Africa, we say, "If you want to go fast, you go alone,

Afrika'da şöyle deriz, "Hızlı gitmek istersen, tek gidersin

but if you want to go far, you go together."

ancak uzaklara gitmek istersen birlikte gidersin."

And I believe that social Pan-Africanism is how we can go far together.

Ve inanıyorum ki bu sosyal Pan-Afrikanizm ile uzaklara birlikte gideceğiz.

And this is already happening.

Ve bu zaten şu an olmakta.

Access to these online networks has given young Africans

Bu tür aktif ağlara erişmek genç Afrikalılara

something we've always had to violently take: a voice.

her zaman çok ihtiyaç duydukları bir şey verdi : bir ses.

We now have a platform.

Şimdi böyle bir platforma sahibiz.

Before now, if you wanted to hear from the youth in Africa,

Eskiden Afrika gençliği hakkında bir şey öğrenmek isteseydiniz

you waited for the 65-year-old minister of youth --

65 yaşında bir gençlik bakanını bekler --

(Laughter)

(Gülüşmeler)

to wake up in the morning,

sabah uyanır ve

take his heartburn medication

mide ekşiten ilaçlarını alır

and then tell you the plans he has for your generation

ve size 20 yıllık süre içerisinde sizin nesil için olan

in 20 years time.

planlarını anlatırdı.

Before now, if you wanted to be heard by your possibly tyrannical government,

Eskiden, malum gaddar yönetiminize bir şey iletmek isteseydiniz,

you were pushed to protest, suffer the consequences

protesto yapmak zorunda kalır, sonuçlarına katlanır,

and have your fingers crossed

parmağınızla şans işareti

that some Western paper somewhere might make someone care.

yapardınız olur da belki bir Batılı gazete birine bu olayı umursatır diye.

But now we have opportunities to back each other up

Ancak şu an birbirimizi kollamak için fırsatlarımız var

in ways we never could before.

hem de önceden hiç yapamadığımız yollarla.

We support South African students

Biz, gülünç derecede fazla olan

who are marching against ridiculously high tertiary fees.

öğretim ücretlerine karşı yürüyen Güney Afrikalı öğrencileri destekliyoruz.

We support Zimbabwean women who are marching to parliament.

Biz, parlamentoya doğru yürüyen Zimbabveli kadınları destekliyoruz.

We support Angolan journalists who are being illegally detained.

Biz, illegal yollarla gözaltına alınan Angolalı gazetecileri destekliyoruz

For the first time ever,

İlk ama ilk kez,

African pain and African aspiration

Afrikalıların acıları ve özlemi

has the ability to be witnessed

onla ilgili çok rahat empati kuracak

by those who can empathize with it the most:

kişiler tarafından hissedilmeye müsait. Onlar da,

other Africans.

diğer Afrikalılar.

I believe that with a social Pan-Africanist thinking

İnanıyorum ki bu sosyal Pan-Afrikanist düşünceyle

and using the Internet as a tool,

ve interneti bir aracı olarak kullanarak

we can begin to rescue each other,

biz, her birimizi ve en sonunda bizleri

and ultimately, to rescue ourselves.

kurtarmaya başlayabiliriz.

Thank you.

Teşekkürler

(Applause)

(Alkışlar)