The "dementia village" that's redefining elder care | Yvonne van Amerongen

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

This is the Hogeweyk.

ဒါကတော့ Hogeweyk ပါ။

It's a neighborhood in a small town very near Amsterdam, in the Netherlands.

Netherlands က Amsterdam အနီးက မြို့ငယ်လေးတစ်မြို့ရဲ့ အနီးဝန်းကျင်မှာပါ။

There are 27 houses for six, seven people each.

လူ ၆ ဦး၊ ၇ ဦးစီတိုင်းအတွက် အိမ် ၂၇ လုံးရှိပါတယ်။

There's a small mall with a restaurant, a pub, a supermarket, a club room.

စားသောက်ဆိုင်၊ အရက်ဆိုင်၊ ကုန်တိုက်နဲ့ ကလပ်တစ်ခုပါတဲ့ စျေးတန်းတစ်ခုရှိပါတယ်။

There are streets, alleys, there's a theater.

လမ်းတွေ၊ လမ်းကြားတွေရှိတယ်၊ ပြဇာတ်ရုံရှိတယ်။

It actually is a nursing home.

ဒါက တကယ့် ပြုစုရေး ဂေဟာတစ်ခုပါ။

A nursing home for people that live with an advanced dementia

၂၄ နာရီ စောင့်ရှောက်မှုနဲ့ ပံ့ပိုးမှု လိုနေတဲ့ ရင့်နေတဲ့စိတ်ယိုယွင်းမှုရောဂါနဲ့

and that need 24-7 care and support.

ရှင်သန်နေကြသူတွေအတွက် ပြုစုရေး ဂေဟာတစ်ခုပါ။

Dementia is a terrible disease,

စိတ်ယိုယွင်းမှုဟာ ဆိုးဝါးတဲ့ ရောဂါတစ်ခုဖြစ်ပြီး

and we still don't have any cure for it.

ဒါအတွက် ကုသဖို့ဆေး မရှိသေးပါဘူး။

It's getting to be a major problem in the world,

ဒါဟာ ကမ္ဘာမှာ အဓိကပြဿနာတစ်ခု ဖြစ်လာဖို့ရှိပါတယ်၊

for the people, for the politicians,

လူတွေအတွက်၊ နိုင်ငံရေးသမားတွေအတွက်၊

for the world -- it's getting to be a big problem.

ကမ္ဘာကြီးအတွက် ပြဿနာကြီးတစ်ခု ဖြစ်လာဖို့ရှိပါတယ်။

We see that we have waiting lists in the nursing homes.

ပြုစုရေး ဂေဟာတွေမှာ စောင့်ဆိုင်းစာရင်းတွေ ရှိတာတွေ့ရတယ်။

Most people that come to the nursing homes with dementia are women.

စိတ်ယိုယွင်းမှုရောဂါနဲ့ ပြုစုရေး ဂေဟာတွေ ကို လာသူအများစုဟာ အမျိုးသမီးတွေပါ။

And that's also because women are used to taking care of people,

အမျိုးသမီးတွေဟာ လူတွေကို စောင့်ရှောက်လေ့ ရှိတာကြောင့်လည်းဖြစ်လို့

so they can manage to take care of their husband with dementia,

စိတ်ယိုယွင်းမှုရောဂါရနေတဲ့ ခင်ပွန်းကို စောင့်ရှောက်နိုင်အောင်လို့ပါ။

but the other way around is not so easy for the gentlemen.

ဒါပေမဲ့ အခြားဘက်ကဆိုရင် ဒီလူကြီးမင်းတွေ အတွက်တော့ ဒီလောက် မလွယ်ပါဘူး။

Dementia is a disease that affects the brain.

စိတ်ယိုယွင်းမှုက ဦးနှောက်ကို ထိခိုက်တဲ့ ရောဂါတစ်ခုပါ။

The brain is confused.

ဦးနှောက်ဟာ ရှုပ်ထွေးနေပါတယ်။

People don't know anymore what the time is,

လူတွေဟာ ဘယ်အချိန်ဆိုတာ၊ ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ၊

what's going on, who people are.

ဘယ်သူတွေဆိုတာ မသိတော့ဘူး။

They're very confused.

သူတို့ဟာ စိတ်ရှုပ်နေတယ်။

And because of that confusion,

ဒီစိတ်ရှုပ်ထွေးမှုကြောင့်

they get to be anxious, depressed, aggressive.

သူတို့ဟာ ပူပန်လာတယ်၊ အားငယ်လာတယ်၊ ရန်လိုလာကြတယ်။

This is a traditional nursing home.

ဒါကတော့ အစဉ်အလာ ပြုစုရေး ဂေဟာတစ်ခုပါ။

I worked there in 1992.

ဒီမှာ ၁၉၉၂ က အလုပ်လုပ်ခဲ့တယ်။

I was a care manager.

စောင့်ရှောက်ရေး မန်နေဂျာအဖြစ်ပါ

And we often spoke together about the fact

မကြာခဏ ကျွန်မတို့ ပြောဖြစ်ခဲ့တဲ့အချက်က

that what we were doing there was not what we wanted for our parents,

ကျွန်မတို့တွေဟာ ကိုယ့်မိဘတွေ၊ ကိုယ့်မိတ်ဆွေတွေနဲ့ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်အတွက်

for our friends, for ourselves.

မလုပ်ချင်တာတွေကို လုပ်နေကြတာလို့ပါ။

And one day, we said,

တစ်နေ့မှာ ကျွန်မတို့ ပြောခဲ့တာက

"When we keep on saying this, nothing is going to change.

"ဒီလိုဆက်ပြီး ပြောနေလို့ ဘာမှ ပြောင်းလဲသွားမှာ မဟုတ်ဘူး။

We are in charge here.

ဒီမှာ တို့တွေက ဦးစီးသူတွေလေ၊

We should do something about this,

ဒီမှာရှိတဲ့ မိဘတွေကို တို့ဖြစ်စေချင်တာ

so that we do want to have our parents here."

တစ်ခုခုဖြစ်အောင် ဒါနဲ့ပတ်သက်ပြီး တစ်ခုခုလုပ်သင့်တယ်။"

We talked about that, and what we saw every day

ဒီအကြာင်းကို ဆွေးနွေးခဲ့ပြီး နေ့တိုင်း မြင်တွေ့ခဲ့တာက

was that the people that lived in our nursing home

ကျွန်မတို့ရဲ့ ပြုစုရေး ဂေဟာမှာ နေတဲ့သူတွေဟာ သူတို့ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့

were confused about their environment,

ပတ်သက်ပြီး စိတ်ရှုပ်နေခဲ့ကြတာပါ၊

because what they saw was a hospital-like environment,

အကြောင်းက သူတို့မြင်တွေ့ရတာက ဆေးရုံလို ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခု၊

with doctors and nurses and paramedics in uniform,

ယူနီဖောင်းဝတ် ဆရာဝန်တွေ၊ သူနာပြုတွေနဲ့ ဆေးဘက်အကူတွေနဲ့၊

and they lived on a ward.

လူနာဆောင်တစ်ခုမှာ နေကြရတာပါ။

And they didn't understand why they lived there.

ဘာကြောင့် သူတို့ ဒီမှာ နေနေလဲဆိုတာ သူတို့ နားမလည်ခဲ့ဘူး။

And they looked for the place to get away.

လွတ်မြောက်ဖို့ နေရာကိုပဲ ရှာနေကြတယ်။

They looked and hoped to find the door to go home again.

အိမ်ကို တစ်ခါပြန်သွားဖို့ တံခါးပေါက်ကို တွေ့ဖို့ ကြည်နေ၊ မျှော်လင့်နေကြတယ်။

And we said what we are doing in this situation

ကျွန်မတို့ ပြောခဲ့တာက ဒီအခြေအနေမှာ ကျွန်မတို့ လုပ်နေတာက

is offering these people that already have a confused brain

ဦးနှောက်ရှုပ်နေပြီးဖြစ်တဲ့ ဒီလူတွေကို နောက်ထပ် စိတ်ရှုပ်စရာ

some more confusion.

ပေးနေတာလို့ပါ။

We were adding confusion to confusion.

စိတ်ရှုပ်မှုထဲကို စိတ်ရှုပ်မှု ထပ်ဖြည့်ပေးနေတာပါ။

And that was not what these people needed.

ဒီလူတွေလိုတာက ဒါမဟုတ်ဘူးလေ။

These people wanted to have a life,

ဒီလူတွေက ဘဝတစ်ခု၊ အကူအညီတစ်ခု၊

and the help, our help, to deal with that dementia.

စိတ်ယိုယွင်းမှုကို ဖြေရှင်းဖို့ ကျွန်မတို့ရဲ့အကူအညီကို လိုချင်ခဲ့တာပါ။

These people wanted to live in a normal house,

ဒီလူတွေက သာမန်အိမ်တစ်လုံးမှာ နေချင်ခဲ့တာလေ၊

not in a ward.

လူနာဆောင်မှာ မဟုတ်ဘူး။

They wanted to have a normal household,

မီးဖို့ချောင်ထဲ မီးဖိုပေါ်က သူတို့ညစာကို ရှူကြည့်လို့ရမယ့်

where they would smell their dinner on the stove in the kitchen.

သာမန် အိမ်ထောင်စုတစ်ခု သူတို့လိုချင်ခဲ့တာပါ။

Or be free to go to the kitchen and grab something to eat or drink.

ဒါမှမဟုတ် မီးဖိုချောင်ထဲသွားပြီး စားဖို့၊ သောက်ဖို့ တစ်ခုခုဆုပ်ကိုင်ခွင့်ပါ

That's what these people needed.

And that's what we should organize for them.

သူတို့အတွက် ကျွန်မတို့ စီစဉ်ပေးသင့်တာက ဒါပါ။

And we said we should organize this like at home,

လူနာဆောင်ထဲမှာလို ၁၅ ဦး၊ ၂၀ ဦး၊ ၃၀ ဦး အုပ်စုနဲ့ မနေရအောင်၊

so they wouldn't live with a group of 15 or 20 or 30, like in a ward.

အိမ်မှာလိုဖြစ်ဖို့ စီစဉ်ပေးသင့်လို့ ကျွန်မတို့ ပြောခဲ့တယ်၊

No, a small group of people, six or seven, family-like.

နိုး၊ လူစုကလေး တစ်ခုပါ၊ မိသားစုလို ခြောက်ယောက်၊ ခုနှစ်ယောက်ပါ။

Like living with friends.

မိတ်ဆွေတွေနဲ့ နေတာမျိုးပေါ့။

And we should find a way to select people

အတူတူနေထိုင်ကြတဲ့အခါ သူတို့တွေ မိတ်ဆွေတွေဖြစ်လာဖို့

based on their ideas about life

အခွင့်လမ်းကောင်းရေစေဖို့ ဘဝနဲ့ပတ်သက်တဲ့

so that they did have a good chance to become friends,

သူတို့ရဲ့စိတ်ကူးတွေကို အခြေခံပြီး လူတွေကို ရွေးချယ်ဖို့

when they lived together.

နည်းလမ်းတစ်ခု ရှာသင့်တယ်။

And we interviewed all the families of the residents

နေထိုငိသူအားလုံးရဲ့ မိသားစုတွေနဲ့ တွေ့ဆုံမေးမြန်းခဲ့တယ်။

about "what is important for your father," "what's important for your mother,"

"သင့်အဖေအတွက် ဘာက အရေးကြီးတာလဲ။" "သင့်အမေအတွက် ဘာက အရေးကြီးတာလဲ။"

"what is their life like," "what do they want."

"သူတို့ဘဝက ဘယ်လိုမျိုးလဲ။" "သူတို့လိုတာက ဘာလဲ"ပေါ့။

And we found seven groups, and we call them lifestyle groups.

အုပ်စု ခုနှစ်ခုတွေ့ရှိခဲ့ပြီး ဘဝနေဟန် အုပ်စုတွေလို့ ကျွန်မတို့ ခေါ်တယ်။

And for instance, we found this formal lifestyle.

ဥပမာ အနေနဲ့ ဒါကို သမားရိုးကျ ဘဝနေဟန်လို့ တွေ့ရတယ်။

In this lifestyle,

ဒီဘဝနေဟန်မှာ

people have a more formal way of interacting with each other,

လူတွေဟာ ပိုသမားရိုးကျဆန်တဲ့ နည်းလမ်းနဲ့ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦးတုံ့ပြန်ဆက်သွယ်တယ်၊

a distant way.

ခပ်တန်းတန်းနည်းတစ်ခုပေါ့။

Their daily rhythm starts later in the day,

သူတို့ နေ့စဉ်စည်းချက်က နေ့နှောင်ပိုင်းမှာ စပြီး

ends later in the day.

နေ့နှောင်းပိုင်းမှာ အဆုံးသတ်တယ်။

Classical music is more heard in this lifestyle group

ဒီဘဝနေဟန် အုပ်စုမှာ အခြား ဘဝနေဟန် အုပ်စုတွေထက်စာရင်

than in other lifestyle groups.

ရှေးသီချင်းကြီးတွေကို ပိုကြားရတယ်။

And their menu,

သူတို့ရဲ့ ဟင်လျာစာရင်းက

well, is more French cuisine than traditional Dutch.

အင်း ရိုရာ ဒတ်ချ်ဟင်းလျာထက် ပြင်သစ် ပိုဆန်တယ်။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

In contrary to the craftsman lifestyle.

လက်မှုပညာသည် ဘဝနေဟန်နဲ့တော့ ဆန့်ကျင်ဘက်ပေါ့။

That's a very traditional lifestyle,

ဒါက အင်မတန်ကို ရိုးရာဆန်တဲ့ ဘဝနေဟန်လေ၊

and they get up early in the morning, go to bed early,

သူတို့က အစောကြီး အိပ်ရာဝင်ပြီး အစောကြီး ထကြတယ်။

because they have worked hard their whole life, mostly with their hands,

အကြောင်းက သူတို့ဟာ တစ်ဘဝလုံး အလုပ်ကြိုးစားကြပြီး အများစုက လက်တွေနဲ့လေ။

very often had a very small family business, a small farm, a shop,

ဖြစ်တတ်တာက မိသားစုလုပ်ငန်းလေးတစ်ခု၊ လယ်လေးတစ်ကွက်နဲ့ ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်ပဲ။

or like Mr. B, he was a farmhand.

ဒါမှမဟုတ် Mr. B လို၊ သူက သူရင်းငှား ဖြစ်ဖူးတယ်။

And he told me that he would go to his work every morning

သူ ကျွန်မကိုပြောတာက မနက်တိုင်း နေ့လည်စာပါတဲ့ စက္ကူအိတ်တစ်အိတ်၊

with a paper bag with his lunch

ဆေးပြင်းလိပ်တစ်လိပ်နဲ့

and one cigar.

သူအလုပ်သွားတယ်။

That one cigar was the only luxury he could afford for himself.

ဒီဆေးပြင်းလိပ်တစ်လိပ်ဟာ သူတတ်နိုငိတဲ့ တစ်ခုတည်းသော ဇိမ်ခံမှုတဲ့။

And after lunch, he would have that one cigar.

နေ့လည်စာပြီးရင် သူ ဒီဆေးပြင်းလိပ်ကို သောက်တယ်။

And until the day he died in the Hogeweyk,

Hogeweyk မှာ သူမသေခင်အထိ

he was in this little shed, every day, after lunch, to smoke his cigar.

နေ့တိုင်း ဒီတဲလေးမှာရှိခဲ့တယ်၊ နေ့လည်စာပြီးရင် ဆေးပြင်းလိပ်သောက်ဖို့လေ။

This is my mother.

ဒါက ကျွန်မအမေပါ။

She's of the cultural lifestyle,

သူက ယဉ်ကျေးမှု ဘဝနေဟန် အုပ်စုကပါ၊

she's been living in the Hogeweyk six weeks now.

အခုဆို Hogeweyk မှာနေတာ တစ်လခွဲရှိပါပြီ။

And that lifestyle is about traveling, meeting other people, other cultures,

ဒီဘဝနေဟန်က ခရီးသွားခြင်း၊ အခြားလူတွေ၊ အခြားယဉ်ကျေးမှုတွေနဲ့ တွေ့ဆုံခြင်းပါ။

interest in arts and music.

အနုပညာနဲ့ ဂီတကို စိတ်ဝင်စားတာပါ။

There are more lifestyles.

နောက်ထပ် ဘဝနေဟန်တွေရှိပြီး

But that's what we talked about, and that's what we did.

ဒါပေမဲ့ ဒါက ကျွန်မတို့ ဆွေးနွေးခဲ့တာ၊ ကျွန်မတို့ လုပ်ခဲ့တာပါ။

But that's not life in a house with a group of people,

ဒါပေမဲ့ ဒါက လူစုတစ်နဲ့ အိမ်တစ်လုံးထဲက ဘဝတစ်ခုပဲမဟုတ်ဘူး၊

like-minded people, your own life, your own household.

အကြိုက်တူတဲ့လူတွေ၊ ကိုယ်ပိုင်ဘဝ၊ ကိုယ်ပိုင် အိမ်ထောင်စုပါ။

There's more in life,

ဘဝမှာ ဒိထက်ပိုပါသေးတယ်၊

everybody wants fun in life and a meaningful life.

လူတိုင်းဟာ ဘဝမှာ ပျော်ချင်ပြီး အဓိပ္ပါယ်ရှိတဲ့ ဘဝတစ်ခုလိုချင်တယ်။

We are social animals --

ကျွန်မတို့က လူမှုရေးသတ္တဝါတွေ

we need a social life.

လူမှုရေးဘဝတစ်ခု လိုအပ်တယ်။

And that's what we started.

ဒါက ကျွန်မတို့ စခဲ့တာပါ။

We want to go out of our house and do some shopping,

အိမ်ကနေထွက်ပြီး စျေးဝယ်ချင်တယ်၊

and meet other people.

အခြားလူတွေကို တွေ့ချင်တယ်။

Or go to the pub, have a beer with friends.

ဒါမှမဟုတ် အရက်ဆိုင်သွားပြီး မိတ်ဆွေတွေနဲ့ ဘီယာသောက်တယ်။

Or like Mr. W -- he likes to go out every day,

ဒါမှမဟုတ် Mr. W လိုပေါ့၊ သူက နေ့တိုင်း အပြင်ထွက်ရတာကြိုက်တယ်၊

see if there are nice ladies around.

ခပ်ချောချော အမျိုးသမီးတွေ တွေ့မလားဆိုပြီးပေါ့။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

And he's very courteous to them,

သူတို့ကိုဆို အတော် ရည်မွန်ပြီး

and he hopes for smiles and he gets them.

အပြုံံးတွေကို မျှော်လင့်တာ၊ သူ ရတယ်လေ။

And he dances with them in the pub.

သူတို့နဲ့ အရက်ဆိုင်မှာ ကတယ်၊

It's a feast every day.

နေ့တိုင်းကို ပွဲဖြစ်နေတယ်လေ။

There are people that would rather go to the restaurant,

စာသောက်ဆိုင်ကိုပဲ သွားချင်တဲ့ လူတွေရှိတယ်၊

have a wine with friends,

မိတ်ဆွေတွေနဲ့ ဝိုင်သောက်၊

or lunch or dinner with friends and celebrate life.

ဒါမှမဟုတ် မိတ်ဆွေတွေနဲ့ နေ့လည်စာ (သို့) ညစာစား၊ဘဝကို အောင်ပွဲခံတာပေါ့။

And my mother, she takes a walk in the park,

ကျွန်မ အမေက ပန်းခြံထဲမှာ လမ်းလျှောက်ပြီး

and sits on a bench in the sun,

နေရောင်ထဲက ခုံတန်းမှာထိုင်တယ်၊

hoping that a passerby will come and sit next to her

ဖြတ်သွားဖြတ်လာတစ်ယောက် သူ့ဘေးမှာ လာထိုင်ပြီး ဘဝအကြောင်း

and have a conversation about life

ဒါမှမဟုတ် ကန်ထဲက ဘဲတွေအကြောင်း

or about the ducks in the pond.

စကာစမြည်လာပြောမလားလို့ မျှော်လင့်ချက်နဲ့ပေါ့။

That social life is important.

ဒီလူမှုရေး ဘဝက အရေးပါတယ်။

It means that you're part of society, that you belong.

ဆိုလိုတာက သင်ဟာ သင်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ လူမှုအဖွဲ့အစည်းရဲ့ အစိတ်အပိုင်းလေ။

And that's what we people need.

ဒါက ကျွန်မတို့လူတွေ လိုအပ်တာပါ။

Even if you're living with advanced dementia.

သင်ဟာ ရင့်နေတဲ့ စိတ်ယိုယွင်းမှုရောရာနဲ့ ရှင်သန်နေရင်တောင်ပါ။

This is what I see from my office window.

ဒါကတော့ ကျွန်မရဲ့ ရုံးပြတင်းပေါက်ကနေ မြင်ရတာပါ။

And one day, I saw a lady coming from one side,

တစ်နေ့မှာ အမျိုးသမီးတစ်ဦး တစ်ဘက်ကနေ လာနေတာတွေ့ရတယ်။

and the other lady from the other side, and they met at the corner.

အြခားတစ်ဦးက အြခားဘက်ကနေပေါ့၊ သူတို့တွေ လမ်းထောင့်မှာ ဆုံကြတယ်။

And I knew both ladies very well.

နှစ်ယောက်စလုံးကို ကျွန်မ ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။

I often saw them walking around outside.

သူတို့ အပြင်မှာ လမ်းလျှောက်တာ မက​ြာခဏ တွေးဖူးတယ်။

And now and then, I tried to have a conversation with them,

တစ်ခါတစ်လေ သူတို့နဲ့ စကားစမြည် ပြောဖို့ခကြိုးစားကြည့်ဖူးတယ်။

but their conversation was ...

ဒါပေမဲ့ သူတို့စကားပြောတာက

rather hard to understand.

နားလည်ဖို့ အတော်လေး ခက်တယ်။

But I saw them meeting, and I saw them talking,

ဒါပေမဲ့ သူတို့ဆုံတာ တွေ့တယ်၊ သူတို့ စကားပြောတာ တွေ့တယ်။

and I saw them gesturing.

သူတို့ လက်ဟန်ခြေဟန်ပြတာ တွေ့တယ်။

And they had fun together.

သူတို့ အတူတူ ပျော်လို့ရွှင်လို့လေ။

And then they said goodbye, and each went their own way.

ဒီနောက် သူတို့ နှုတ်ဆက်ကြပြီး ကိုယ့်လမ်း ကိုယ်ပြန်သွားကြတယ်။

And that's what you want in life, meeting other people

ဘဝမှာ သင်လိုတာက ဒါပါ၊ အြခားလူတွေကို တွေ့ဆုံတာနဲ့

and being part of society.

လူ့အဖွဲ့အစည်းရဲ့ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်တာပါ။

And that's what I saw happening.

ဒါဖြစ်ပျက်နေတာကို ကျွန်မ မြင်လိုက်ရတာပါ။

The Hogeweyk has become a place

Hogeweyk ဟာ စိတ်ယိုယွင်းမှုရောဂါ

where people with very advanced dementia can live,

အတော်ရင့်နေတဲ့လူတွေ နေထိုင်နိုင်တဲ့၊ လွတ်လပ်မှုရှိပြီး ဘေးကင်းတဲ့

have freedom and safety,

နေရာတစ်ခုဖြစ်လာပါပြီ။

because the professionals working there and the volunteers working there

အကြောင်းက ဒီမှာလုပ်နေကြတဲ့ ပညာရှင်တွေနဲ့ စေတနာ့ဝန်ထမ်းတွေဟာ စိတ်ယိုယွင်းမှုရောဂါကို

know how to deal with dementia.

ကိုင်တွယ်နည်းကို သိတာကြောင့်ပါ။

And the professionals know how to do their professional work

ကျွန်မတို့ရဲ့ နေထိုင်သူတွေရဲ့ ဘဝမှာ သဘာဝကျကျ အံဝင်ခွင်ကျတဲ့နည်းလမ်းနဲ့

in a way that it fits in a natural way in the life of our residents.

သူတို့ရဲ့ ပညာရှင်ဆန်တဲ့အလုပ်ကို ဘယ်လိုလုပ်ရတယ်ဆိုတာ သိပါတယ်။

And that means that the management has to provide everything

ဆိုလိုတာက ဒီလူတွေ သူတို့အလုပ်လုပ်ရာမှာ လိုအပ်တာမှန်သမျှကို စီမံအုပ်ချုပ်မှုက

those people need to do their work.

ပံ့ပိုးပေးဖို့လိုတာပါ။

It needs a management that dares to do this.

ဒါကိုလုပ်ရဲတဲ့ စီမံအုပ်ချုပ်မှုတစ်ခု လိုအပ်ပါတယ်။

To do things differently than we always have done

အစဉ်အလာ ပြုစုရေး ဂေဟာတစ်ခုမှာ ကျွန်မတို့ အမြဲလုပ်ခဲ့ဖူးတာတွေထက်

in a traditional nursing home.

တစ်မူခြားစွာ လုပ်ဆောင်ဖို့ပါ။

We see that it works.

ဒါဟာ အလုပ်ဖြစ်တာ တွေ့ရတယ်။

We think this can be done everywhere,

ဒါကို နေရာတိုင်းမှာ လုပ်နိုင်တယ်လို့ ထင်တာက

because this is not for the rich.

ဒါဟာ ချမ်းသာသူတွေအတွက် မဟုတ်လို့ပါ။

We've been doing this with the same budget

ကျွန်မတို့နိုင်ငံမှာရှိတဲ့ အစဉ်အလာ ပြုစုရေး ဂေဟာလိုပဲ

as any traditional nursing home has in our country.

အလားတူ အသုံးစရိတ်နဲ့ လုပ်နေခဲ့တာပါ။

We work only with the state budget.

နိုင်ငံတွေ အသုံးစရိတ်နဲ့ပဲ လုပ်တာပါ။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)

Because it has to do with thinking different,

အကြောင်းက ဒါက တစ်မူထူးအောင် တွေးခြင်းနဲ့နဲ့ဆိုင်တာပါ၊

and looking at the person in front of you

မိမိရှေ့က လူကိုကြည့်ခြင်းနဲ့

and looking at what does this person need now.

ဒီလူ လက်ရှိလိုနေတာကို ကြည့်တာပါ။

And it's about a smile, it's about thinking different,

ဒါဟာ အပြံးတစ်ပွင့်ပါ၊ တစ်မူထူးအောင် တွေးခြင်းပါ။

it's about how you act, and that costs nothing.

သင့်ရဲ့ လုပ်ဆောင်ပုံပါ၊ ဘာမှ မကုန်ကျပါဘူး။

And there's something else: it's about making choices.

အြခားဟာတစ်ခု ရှိပါသေးတယ်၊ ရွေးချယ်မှုတွေလုပ်ခြင်းပါ။

It's about making choices what you spend your money on.

သင် ငွေသုံးတဲ့ အရာကအပေါ် ရွေးချယ်မှုတွေ ပြုလုပ်ခြင်းပါ။

I always say,

ကျွန်မ အမြဲ ပြောတာက

"Red curtains are as expensive as gray ones."

"ခန်းဆီးအနီရောင်တွေဟာ မီးခိုးရောင်တွေလိုပဲ စျေးကြီးပါတယ်။"

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

It's possible, everywhere.

ဒါဟာ နေရာတိုင်းမှာ လုပ်ရနိုင်ပါတယ်။

Thank you.

ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)