Shape-shifting tech will change work as we know it | Sean Follmer

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

We've evolved with tools, and tools have evolved with us.

လူတွေက ကိရိယာတွေနဲ့၊ ကိရိယာတွေက လူတွေနဲ့ အတူ ဆင့်ကဲပြောင်းလဲလာခဲ့ကြတယ်။

Our ancestors created these hand axes 1.5 million years ago,

ဘိုးဘေးတွေက ဒီလက်ပုဆိန်တွေကို လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ် ၁သန်းခွဲက ဖန်တီးခဲ့တယ်။

shaping them to not only fit the task at hand

ဒါတွေကို လုပ်ကိုင်ရာတွင် လက်ထဲ အံကျဖို့ ပုံသွင်းရုံတင်မက

but also their hand.

လက်တွေကိုရော ပုံသွင်းခဲ့ပါတယ်။

However, over the years,

ဒါပေမဲ့ နှစ်တွေကြာလာတဲ့အခါ

tools have become more and more specialized.

ကိရိယာတွေဟာ ပိုပိုပြီး ထူးခြားလာကြတယ်။

These sculpting tools have evolved through their use,

ဒီထွင်းတဲ့ ကိရိယာတွေဟာ ၎င်းတို့ရဲ့ အသုံးကနေ ပြောင်းလဲလာပြီး

and each one has a different form which matches its function.

တစ်ခုချင်းစီဟာ ၎င်းရဲ့ အသုံးဝင်မှုနဲ့ လိုက်ဖက်တဲ့ မတူတဲ့ ပုံတစ်ခုစီရှိတယ်။

And they leverage the dexterity of our hands

အရမ်းပိုတိကျတဲ့ အရာတွေကို ကျွမ်းကျင်စွာ ကိုင်တွယ်ဖို့

in order to manipulate things with much more precision.

ကျွန်တော်တို့ လက်တွေရဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုကို အများဆုံး သုံးတယ်။

But as tools have become more and more complex,

ဒါပေမဲ့ ကိရိယာတွေဟာ ပိုပိုရှုပ်ထွေးလာတော့

we need more complex controls to control them.

ဒါတွေကို ထိန်းချုပ်ဖို့ ပိုရှုပ်ထွေးတဲ့ အထိန်းတွေ ပိုလိုလာတယ်။

And so designers have become very adept at creating interfaces

ဒါနဲ့ ဒီဇိုင်နာတွေဟာ အခြားအရာတွေကို အာရုံစိုက်နေရင်း ကန့်သတ်ဘောင်တွေကို

that allow you to manipulate parameters while you're attending to other things,

ကိုင်တွယ်ခွင့်ပေးတဲ့ ကြားခံပစ္စည်းတွေ ဖန်တီးတာမှာ ကျွမ်းကျင်လာပါတယ်။

such as taking a photograph and changing the focus

ဥပမာ၊ ဓါတ်ပုံရိုက်ခြင်း၊ ဆုံမှတ် ဒါမှမဟုတ်

or the aperture.

အလင်းပေါက်ပြောင်းခြင်းပေါ့။

But the computer has fundamentally changed the way we think about tools

ဒါပေမဲ့ ကွန်ပြူတာက ကိရိယာတွေနဲ့ပတ်သက်ပြီး တွေးပုံကို အခြေခံကျကျ ပြောင်းလိုက်တယ်

because computation is dynamic.

ကွန်ပြူတာက ပြောင်းလဲနိုင်စွမ်းရှိတာကိုး။

So it can do a million different things

ဒီတော့ ဒါက မတူတဲ့အရာ တစ်သန်းလုပ်နိုင်ပြီး

and run a million different applications.

မတူညီတဲ့ လုပ်ဆောင်ချက် တစ်သန်းကို သုံးနိုင်တယ်လေ။

However, computers have the same static physical form

ဒါပေမဲ့ ကွန်ပြူတာတွေမှာ ဒီမတူညီတဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်တွေအတွက် တူညီတဲ့

for all of these different applications

တည်ငြိမ်တဲ့ သက်မဲ့ ပုံစံရှိကြပြီး

and the same static interface elements as well.

အလားတူ တည်ငြိမ်တဲ့ ကြားခံ အခြေခံသဘောတွေလည်း ရှိကြတယ်။

And I believe that this is fundamentally a problem,

အခြေခံအားဖြင့်တော့ ဒါက ပြဿနာတစ်ရပ်လို့ ထင်မိတယ်။

because it doesn't really allow us to interact with our hands

အကြောင်းက ဒါက ကျွန်တော်တို့ လက်တွေနဲ့ တုန့်ပြန်ဆက်သွယ်တာနဲ့

and capture the rich dexterity that we have in our bodies.

ကျွန်တော်တို့ကိုယ်ထဲ ရှိနေကြတဲ့ ကြွယ်ဝတဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုကို သုံးလာစေပါတယ်။

And my belief is that, then, we must need new types of interfaces

ကျွန်တော့ ယုံကြည်ချက်က ကိုယ့်မှာရှိတဲ့ ဒီကြွယ်ဝတဲ့ လက်မှုကျွမ်းကျင်မှုတွေကို

that can capture these rich abilities that we have

သိမ်းထားနိုင်တဲ့ ကြားခံစနစ်အသစ်တွေ မုချလိုအပ်တယ်၊ ပြီးတော့ ရုပ်ပိုင်းအရ

and that can physically adapt to us

ကျွန်တော်တို့ကို လိုက်ဖက်အောင် ပြင်ပေးနိုင်ပြီး

and allow us to interact in new ways.

နည်းသစ်တွေနဲ့ တုံ့ပြန်ဆက်သွယ် နိုင်တာတွေပါ။

And so that's what I've been doing at the MIT Media Lab

ဒီလိုနဲ့ ဒါက MIT Media Lab မှာ လုပ်နေခဲ့တာဖြစ်ပြီး

and now at Stanford.

အခုတော့ Stamford မှာပေါ့။

So with my colleagues, Daniel Leithinger and Hiroshi Ishii,

ဒီတော့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် Daniel Leithinger နဲ့ Hiroshi Ishii တို့နဲ့

we created inFORM,

inFORM ကို ဖန်တီးခဲ့တယ်။

where the interface can actually come off the screen

အဲဒီမှာ ကြားခံစနစ်က စခရင်ကနေ ကြွလာနိုင်ပြီး

and you can physically manipulate it.

ဒါကို ကိုယ်တိုင် ကိုင်တွယ်လို့ရတာပါ။

Or you can visualize 3D information physically

(သို့) ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ 3D အချက်အလက်ကို မြင်နိုင်ပြီး

and touch it and feel it to understand it in new ways.

နည်းသစ်တွေနဲ့ ထိနိုင်၊ ခံစားနိုင်၊ နားလည်နိုင်ပါတယ်။

Or you can interact through gestures and direct deformations

(သို့) ဒစ်ဂျစ်တယ် မြေသားကို ထုဆစ်ဖို့ လက်ဟန်ဖြင့် ပုံစံပြောင်လဲမှုတွေကို

to sculpt digital clay.

ညွှန်ကြား တုံ့ပြန်ဆက်သွယ်နိုင်ပါတယ်။

Or interface elements can arise out of the surface

(သို့) ကြားခံဒြပ်တွေဟာ စခရင်ကနေ ပေါ်လာကာ

and change on demand.

လိုရာကို ပြောင်းနိင်တယ်။

And the idea is that for each individual application,

သဘောက လုပ်ဆောင်ချက်တစ်ခုချင်းအတွက်

the physical form can be matched to the application.

ရုပ်ပိုင်းပုံစံဟာ ဒီလုပ်ဆောင်ချက်နဲ့ တွဲဖက်နိုင်တာပါ။

And I believe this represents a new way

ဒါဟာ အချက်အလက်ကို ရုပ်ပိုင်းအဖြစ် ဖန်တီးရင်း

that we can interact with information,

၎င်းနဲ့ တုံ့ပြန်ဆက်သွယ်ရေး နည်းသစ်ကို

by making it physical.

ကိုယ်စားပြုတာလို့ ထင်တယ်။

So the question is, how can we use this?

ဒီတော့ မေးခွန်းက ဒါကို ဘယ်လိုသုံးနိုင်လဲ။

Traditionally, urban planners and architects build physical models

ထုံးစံအရ မြို့ပြစီမံချက်ဆွဲသူတွေ၊ ဗိသုကာ တွေဟာ မြို့တွေနဲ့ အဆောက်အဦတွေ

of cities and buildings to better understand them.

ကို ပိုနားလည်ဖို့ ရုပ်ပိုင်း ပုံစံငယ်တွေ ဆောက်တယ်။

So with Tony Tang at the Media Lab, we created an interface built on inFORM

ဒါနဲ့ Media Lab က Tony Tang နဲ့အတူ မြို့ပြ စီမံချက်ဆွဲသူတွေ တစ်မြို့လုံး ပုံစံထုတ်၊

to allow urban planners to design and view entire cities.

ကြည့်ခွင့်ရအောင် inFORM မှာ ကြားခံစနစ် တစ်ခု တည်ဆောက် ဖန်တီးလိုက်တယ်။

And now you can walk around it, but it's dynamic, it's physical,

ဒီတစ်ဝိုက်မှာ လမ်းလျှောက်လို့ရပေမဲ့ ဒါက ပြောင်းလဲနိုင်တယ်၊ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာပါ

and you can also interact directly.

တိုက်ရိုက် တုံ့ပြန်ဆက်သွယ်နိုင်တယ်၊

Or you can look at different views,

(သို့) ထောင့်အစုံက ကြည့်လို့ရပါတယ်၊

such as population or traffic information,

ဥပမာ လူဦးရေ (သို့) ယာဉ် အချက်အလက်ပေါ့။

but it's made physical.

ဒါက ရုပ်ပိုင်းပဲ လုပ်ထားတာပါ။

We also believe that these dynamic shape displays can really change

ယုံကြည်သေးတာက ဒီပြောင်းလဲနိုင်တဲ့ သဏ္ဍာန်ဟာ အဝေးကနေ လူတွေနဲ့ ပူးပေါင်း

the ways that we remotely collaborate with people.

လုပ်ဆောင်ပုံတွေကို ပြောင်းလဲနိုင်တယ် ဆိုတာ ပြတယ်ဆိုတာပါ။

So when we're working together in person,

ဒီတော့ လူကိုယ်တိုင် အတူတူ လုပ်ကြတဲ့အခါ

I'm not only looking at your face

ခင်ဗျားမျက်နှာကို ကြည့်နေတာသာမက

but I'm also gesturing and manipulating objects,

ဟန်အမူအရာပါပြနေပြီး ဝတ္ထုတွေကို ကိုင်တွယ်နေတယ်၊

and that's really hard to do when you're using tools like Skype.

Skype လိုမျိုး ကိရိယာကို သုံးနေရင် လုပ်ဖို့ အတော်ခက်ပါတယ်။

And so using inFORM, you can reach out from the screen

ဒီလို inFORM ကိုသုံးခြင်းအားဖြင့် စခရင်ကနေ လှမ်းပြီး

and manipulate things at a distance.

အဝေးက အရာတွေကို ကိုင်တွယ်နိုင်တာပေါ့။

So we used the pins of the display to represent people's hands,

ဒါနဲ့ လူတွေရဲ့လက်တွေကို ကိုယ်စားပြုဖို့ ပြကွက်ပင်တွေကို သုံးကာ

allowing them to actually touch and manipulate objects at a distance.

သူတို့ကို အဝေးက ဝတ္ထုတွေနဲ့ ထိခွင့်၊ ကိုင်တွယ်ခွင့်ပေးပါတယ်။

And you can also manipulate and collaborate on 3D data sets as well,

3D ဒေတာအစုတွေပေါ်မှာလည်း ကိုင်တွယ် ပူးပေါင်းနိုင်ပါသေးတယ်။

so you can gesture around them as well as manipulate them.

၎င်းတို့ကို ကိုင်တွယ်နိုင်သလို ၎င်းတို့ တစ်ဝိုက်မှာ အမူအရာပြနိုင်ပါတယ်။

And that allows people to collaborate on these new types of 3D information

ဒါက အစဉ်အလာ ကိရိယာတွေနဲ့ ဖြစ်နိုင်ခြေ ရှိလောက်တာတွေထက် ပိုကြွယ်ဝတဲ့ နည်းမှာ

in a richer way than might be possible with traditional tools.

လူတွေကို 3D အချက်အလက်ရဲ့ ပုံစံသစ် တွေပေါ်မှာ ပူးပေါင်းခွင့်ပေးပါတယ်။

And so you can also bring in existing objects,

ဒီလိုနဲ့ ရှိနေတဲ့ ဝတ္ထုတွေထဲ သင်လည်း ပါဝင်ပတ်သက်လာပြီး

and those will be captured on one side and transmitted to the other.

ဒါတွေကို တစ်ဘက်မှာသိမ်းကာ တခြား ဘက်ကို ထုတ်လွှင့်တယ်၊ ဒါမှမဟုတ်

Or you can have an object that's linked between two places,

သင့်မှာ နေရာနှစ်ခုကြားကို ဆက်ထားတဲ့ ဝတ္ထုတစ်ခုရှိနိုင်တယ်၊

so as I move a ball on one side,

ဒီတော့ ဘောလုံးကို တစ်ဘက်ကို ရွှေ့လိုက်ရင်

the ball moves on the other as well.

ဘောလုံးက အခြားဘက်ကိုရော ရွှေ့တယ်။

And so we do this by capturing the remote user

ဒီလိုနဲ့ Microsoft Kinect လို အာရုံခံ နက်ရှိုင်းတဲ့

using a depth-sensing camera like a Microsoft Kinect.

ကင်မရာကို အဝေးမှ သုံးသူဖြင့် ရိုက်ယူပြီး ဒါကို ပြုလုပ်တယ်။

Now, you might be wondering how does this all work,

အခု ဒါအားလုံး ဘယ်လိုအလုပ်လုပ်တယ် ဆိုတာကို အံ့ဩမိနေကြလိမ့်မယ်၊

and essentially, what it is, is 900 linear actuators

အခြေခံကတော့ ဒါက အတန်းလိုက် ရွေ့လျားကိရိယာ ၉၀၀ ပါ၊

that are connected to these mechanical linkages

ဒါတွေကို ဟောဒီအောက်က ရွေ့လျားမှုကို အပေါ်က

that allow motion down here to be propagated in these pins above.

ပင်တွေထဲမှာ ဖြန့်ဖို့ လမ်းဖွင့်ပေးတဲ့ ဒီကွင်းဆက်တွေနဲ့ ဆက်ထားတယ်။

So it's not that complex compared to what's going on at CERN,

ဒီတော့ ဒါက CERN မှာ ဖြစ်နေတာနဲ့စာရင် ဒီလောက် မရှုပ်ထွေးပါဘူး၊

but it did take a long time for us to build it.

ဒါပေမဲ့ ဒါဆောက်ဖို့တော့ အချိန်အတော်ယူခဲ့ရတယ်။

And so we started with a single motor,

ဒါနဲ့ မော်တာတစ်လုံး၊ ရွေ့ရှားကိရိယာ

a single linear actuator,

တစ်ခုတည်းနဲ့ စခဲ့ပြီး

and then we had to design a custom circuit board to control them.

ဒါတွေကို ထိန်းဖို့ အထူး ဆားကစ်ပြား တစ်ချပ် ပုံစံထုတ်ဖို့လိုခဲ့တယ်။

And then we had to make a lot of them.

ဒီနောက် ဒါတွေ အများကြီး လုပ်ဖို့လိုခဲ့တယ်။

And so the problem with having 900 of something

ဒီတော့ ၉၀၀ ဆိုတဲ့ဟာနဲ့ ရှိနေတဲ့ ပြဿနာက

is that you have to do every step 900 times.

အဆင့်တိုင်းကို အကြိမ် ၉၀၀ လုပ်ဖို့လိုတာပါ။

And so that meant that we had a lot of work to do.

ဆိုလိုတာက အလုပ်အများကြီး လုပ်ဖို့လိုတယ်ပေါ့။

So we sort of set up a mini-sweatshop in the Media Lab

ဒါနဲ့ Media Lab ထဲမှာ ပင်ပန်လွန်းတဲ့ အလုပ်ရုံကလေး တည်လိုက်သလိုဖြစ်ပြီး

and brought undergrads in and convinced them to do "research" --

ကျောင်းမပြီးသေးတဲ့သူတွေခေါ်ပြီး သုသေသနလုပ်ဖို့ နားချခဲ့တယ်၊

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

and had late nights watching movies, eating pizza

ညဉ့်နက်ခံပြီး ရုပ်ရှင်တွေကြည့်၊ ပီဇာစား၊

and screwing in thousands of screws.

ထောင်ချီတဲ့ ဝက်အူတွေစုပ်ရင်းပေါ့။

You know -- research.

သိတယ်နော်၊ သုသေသနလေ။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

But anyway, I think that we were really excited by the things

ဒါပေမဲ့၊ inFORM က ကျွန်တော်တို့ကို လုပ်ခွင့် ပေးလိုက်တာတွေကနေ

that inFORM allowed us to do.

တကယ် စိတ်လှုပ်ရှားမိတယ် ထင်ပါတယ်။

Increasingly, we're using mobile devices, and we interact on the go.

တိုးပြီးတော့ မိုဘိုင်းကိရိယာတွေသုံးပြီး အဆက်မပြတ် တုံ့ပြန်ဆက်သွယ်တယ်။

But mobile devices, just like computers,

ဒါပေမဲ့ မိုဘိုင်းကိရိယာတွေမှာ ကွန်ပြူတာတွေလိုပဲ

are used for so many different applications.

လုပ်ဆောင်ချက် အများကြီးသုံးပါတယ်။

So you use them to talk on the phone,

ဒါတွေကို ဖုန်းပြောဖို့၊ ဝက်ဘ်ကြည့်ဖို့၊

to surf the web, to play games, to take pictures

ဂိမ်းကစားဖို့ ဓါတ်ပုံရိုက်ဖို့ ဒါမှမဟုတ်

or even a million different things.

သန်းချီတဲ့အရာတွေအတွက် သုံးပါတယ်။

But again, they have the same static physical form

ဒါပေမဲ့ သူတို့မှာလည်း လုပ်ဆောင်ချက် တစ်ခုစီအတွက် အလားတူ

for each of these applications.

တည်ငြိမ်တဲ့ သက်မဲ့ ပုံစံရှိပြန်တယ်။

And so we wanted to know how can we take some of the same interactions

ဒါနဲ့ inFORM အတွက် ဖန်တီးခဲ့တဲ့ အလားတူ တုံ့ပြန်ဆက်သွယ်မှုတစ်ချို့ယူ

that we developed for inFORM

ဒါတွေကို မိုဘိုင်းကိရိယာတွေဆီ

and bring them to mobile devices.

ဘယ်လိုပို့မလဲဆိုတာ သိချင်ခဲ့မိတယ်။

So at Stanford, we created this haptic edge display,

ဒါနဲ့ Stanford မှာ ထိတွေ့မှု အစွန်း မျက်နှာပြင် ဖန်တီးခဲ့တယ်၊

which is a mobile device with an array of linear actuators

ဒါက ပုံစံပြောင်းနိုင်တဲ့ အတန်းလိုက် ရွေ့ရှားကိရိယာတွေပါတဲ့

that can change shape,

မိုဘိုင်းကိရိယာပါ။

so you can feel in your hand where you are as you're reading a book.

ဒီတော့ စာအုပ်ဖတ်နေစဉ် ဘယ်မှာ ရှိတာကို လက်ထဲမှာ ခံစားနိုင်တယ်။

Or you can feel in your pocket new types of tactile sensations

(သို့) တုန်ခါခြင်းထက် ပိုကြွယ်ဝတဲ့ ထိတွေ့မှုတွေရဲ့ ပုံစံသစ်တွေကို

that are richer than the vibration.

အိပ်ကပ်ထဲမှာ ခံစားနိုင်ပါတယ်။

Or buttons can emerge from the side that allow you to interact

(သို့) ကိုယ်ရောက်ချင်တဲ့ နေရာကို တုံ့ပြန်ဆက်သွယ်နိုင်တဲ့ ခလုတ်တွေ

where you want them to be.

ဘေးကနေပေါ်လာနိုင်တယ်၊

Or you can play games and have actual buttons.

(သို့) ဂိမ်းတွေကစားနိုင်ပြီး တကယ့် ခလုတ်တွေ ပါပါတယ်။

And so we were able to do this

ဒါနဲ့ပဲ ကိရိယာထဲမှာ အသေးစား

by embedding 40 small, tiny linear actuators inside the device,

အတန်းလိုက်ရွေ့ရှားကိရိယာတွေ ၄၀ မြှုပ်ခြင်းနဲ့ ဒါကို ပြုလုပ်နိုင်ခဲ့ပြီး

and that allow you not only to touch them

ဒါတွေကို ထိတွေ့ခွင့်ရတာတင်မက

but also back-drive them as well.

နောက်ပြန် တွန်းလို့လည်း ရပါတယ်။

But we've also looked at other ways to create more complex shape change.

ဒါပေမဲ့ ပိုရှုပ်ထွေးတဲ့ ပုံစံအပြောင်းအလဲ ဖန်တီးဖို့ အခြားနည်းတွေကိုလည်း ကြည့်ပါတယ်။

So we've used pneumatic actuation to create a morphing device

ဒီတော့ ဖုန်းတစ်လုံးနဲ့ အရမ်းတူတဲ့ တစ်ခုခုကနေ လက်ကောက်ဝတ် ပတ်ကြိုးကို

where you can go from something that looks a lot like a phone ...

အဆက်မပြတ်သွားနိုင်တဲ့ ညက်ညောတဲ့ ကိရိယာတစ်ခုကို ဖန်တီးဖို့

to a wristband on the go.

လေထိုးရွေ့ရှားခြင်းကို သုံးထားတယ်။

And so together with Ken Nakagaki at the Media Lab,

ဒါနဲ့ Media Lab က Ken Nakagaki နဲ့တွဲပြီး

we created this new high-resolution version

ပုံရိပ်ပြတ်သားမှုမြင့်တဲ့ အသွင်သစ် ဖန်တီးလိုက်တယ်၊

that uses an array of servomotors to change from interactive wristband

ဒါက တုံ့ပြန်ဆက်သွယ်တဲ့ လက်ကောက်ဝတ် ပတ်ကြိုးကနေ ထိတွေ့မှု ဖြည့်သွင်း ကိရိယာ၊

to a touch-input device

ဖုန်းဆီကို ပြောင်းပေးတဲ့ ဆာဗိုမော်တာ

to a phone.

အတန်းကိုသုံးပါတယ်။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

And we're also interested in looking at ways

အသုံးပြုသူတွေဟာ သူတို့ အသုံးပြုချင်တဲ့

that users can actually deform the interfaces

ကိရိယာတွေထဲကို ပုံဖော်ဖို့ ကြားခံစနစ်တွေကို

to shape them into the devices that they want to use.

ပုံသွင်းနိုင်တဲ့ နည်းလမ်းတွေ ကြည့်ဖို့လည်း စိတ်ဝင်စားပါတယ်။

So you can make something like a game controller,

ဒီတော ဂိမ်း အထိန်းလို တစ်ခုခု ဖန်တီးနိုင်ပြီး

and then the system will understand what shape it's in

ဘယ်ပုံစံဝင်လာတာကို စနစ်က နားလည်ကာ

and change to that mode.

အဲဒီအသွင်ကို ပြောင်းလိုက်မှာပါ။

So, where does this point?

ဒါက ဘယ်ကို ညွှန်းတာလဲ။

How do we move forward from here?

ဒီကနေ ရှေ့ကို ဘယ်လိုရွှေ့လဲ။

I think, really, where we are today

ကျွန်တော့အထင် တကယ်က ဒီနေ့ ကျွန်တော်တို့ဟာ

is in this new age of the Internet of Things,

အရာဝတ္ထုတွေရဲ့ ကွန်ရက်ဆက်သွယ်မှု ရွှေခေတ်မှာပါ။

where we have computers everywhere --

ကွန်ပြူတာတွေက နေရာတိုင်းမှာ..

they're in our pockets, they're in our walls,

အိတ်ကပ်တွေထဲမှာ၊ နံရံတွေထဲမှာ

they're in almost every device that you'll buy in the next five years.

နောင် ငါးနှစ်အတွင်း ဝယ်ကြမယ့် ကိရိယာ အားလုံးနီးပါးမှာပါ။

But what if we stopped thinking about devices

ဒါပေမဲ့ ကိရိယာတွေအကြောင်း တွေးတာရပ်လိုက်ပြီး

and think instead about environments?

ဒီအစား သဘာဝဝန်းကျင် အရေးကို တွေးမယ် ဆိုရင်ရော။

And so how can we have smart furniture

ကျွန်တော်တို့ကို ရုပ်ပိုင်းအရ ပြုပြင်ပေးနိုင်ပြီး

or smart rooms or smart environments

လူတွေနဲ့ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်တာနဲ့

or cities that can adapt to us physically,

လုပ်ဆောင်မှု အသစ်တွေလုပ်တာကို နည်းသစ်တွေဖွင့်ပေးတဲ့

and allow us to do new ways of collaborating with people

သားနားတဲ့ ပရိဘောဂတွေ၊ သားနားတဲ့ အခန်းတွေ၊ သားနားတဲ့ ဝန်းကျင်တွေ၊

and doing new types of tasks?

မြို့တွေ ဘယ်လိုရနိုင်မလဲ။

So for the Milan Design Week, we created TRANSFORM,

ဒါနဲ့ Milan Design Week အတွက် TRANSFORM ကို ဖန်တီးခဲ့တယ်၊

which is an interactive table-scale version of these shape displays,

ဒါက ဒီပုံပြသချက်တွေရဲ့ တုံ့ပြန် ဆက်သွယ်နိုင်တဲ့ စားပွဲ ပမာဏအသွင်ပါ၊

which can move physical objects on the surface; for example,

မျက်နှာပြင်ပေါ်မှာ ရုပ်ဝတ္ထုတွေကို ရွှေ့နိုင်ပါတယ်၊ ဥပမာ၊

reminding you to take your keys.

သင့်ကို သော့တွေယူဖို့ သတိပေးတာပေါ့။

But it can also transform to fit different ways of interacting.

ဒါပေမဲ့ တုံ့ပြန်ဆက်သွယ်ခြင်းရဲ့ နည်းလမ်း စုံကို အံကိုက်အောင် ပြောင်းနိုင်ပါသေးတယ်။

So if you want to work,

ဒီတော့ အလုပ်လုပ်ချင်ရင်

then it can change to sort of set up your work system.

အလုပ်စနစ် ဆင်ပေးတာမျိုး ပြောင်းနိုင်ပါတယ်။

And so as you bring a device over,

ဒီလိုနဲ့ ကိရိယာတစ်ခုကို လှမ်းယူစဉ်မှာ

it creates all the affordances you need

သင်လိုအပ်တဲ့ တတ်နိုင်မှုအားလုံးကို ဖန်တီးပေးပြီး

and brings other objects to help you accomplish those goals.

ဒီရည်မှန်းချက်တွေ ပြီးမြောက်ဖို့ သင့်ကို ကူညီတဲ့ အခြားဝတ္ထုတွေကို ယူပေးပါတယ်။

So, in conclusion,

ဒီတော့ နိဂုံးချုပ်အနေနဲ့

I really think that we need to think about a new, fundamentally different way

ကွန်ပြူတာတွေနဲ့ တုံ့ပြန်ဆက်သွယ်ရန် အခြေခံအားဖြင့် မတူညီတဲ့ နည်းသစ်တစ်ခု

of interacting with computers.

အကြောင်းကို စဉ်းစားဖို့လိုတယ်လို့ ထင်ပါတယ်။

We need computers that can physically adapt to us

ကျွန်တော်တို့အတွက် ရုပ်ပိုင်းအရနဲ့ ကျွန်တော်တို့ သုံးချင်တဲ့

and adapt to the ways that we want to use them

ပုံစံတွေအတွက် ပြင်ဆင်ပေးနိုင်ကာ ကျွန်တော်တို့ လက်တွေရဲ့

and really harness the rich dexterity that we have of our hands,

ကျွမ်းကျင်မှုများနဲ့ အချက်အလက်များကို ရုပ်ပိုင်းဖြစ်လာစေပြီး ဝန်းကျင်အလိုက်

and our ability to think spatially about information by making it physical.

တွေးနိုင်စွမ်းကို ထိန်းချုပ်အသုံးချ နိုင်တဲ့ ကွန်ပြူတာတွေ လိုတယ်။

But looking forward, I think we need to go beyond this, beyond devices,

ဒါပေမဲ့ မျှော်လင့်ရင်းနဲ့ ဒါရဲ့အလွန်၊ ကိရိယာတွေရဲ့အလွန်ကို သွားဖို့နဲ့

to really think about new ways that we can bring people together,

လူတွေကို အတူစုစည်းလာပြီး အချက် အလက်တွေ ကမ္ဘာထဲကို ဆောင်ကြဉ်းဖို့

and bring our information into the world,

နည်းသစ်တွေကို တွေးဖို့၊ ကျွန်တော်တို့ကို ရုပ်ပိုင်းအရ

and think about smart environments that can adapt to us physically.

ပြင်ဆင်ပေးနိုင်တဲ့ သားနားတဲ့ဝန်းကျင်တွေ အကြောင်း တွေးဖို့လို့ ထင်ပါတယ်။

So with that, I will leave you.

ဒီတော့ ဒါနဲ့ပဲ နှုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ်။

Thank you very much.

ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)